gemengd huwelijk - nederlands-moslim. Wie heeft er ervaring?

12-01-2008 14:23 436 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo iedereen.



Ik heb sinds 6 maanden een super lieve vriend. Onze relatie is ontzettend goed. Ik ben nederlands en hij komt uit Algerije (maar woont hier al z'n 15 jaar). Het enige probleem is dat hij zich erg druk maakt over de toekomst. Hij is eerder met een Nederlandse vrouw getrouwd geweest en zij is vreemd gegaan en veel gemengde huwelijken van zijn algerijense vrienden zijn pas stuk gelopen. Hij is nu bang dat een gemengd huwelijk gedoemd is te mislukken. Ik ben het daar niet mee eens. Ik denk niet dat het makkelijk is, maar ik denk wel dat als je goed communiceert het goed mogelijk moet zijn.

Onze relatie is verder echt super goed. We hebben een soort onbeschrijfbare band tussen ons. Omdat mijn vriend zo met dit onderwerp bezig is leek me het een goed idee eens rond te vragen en contact te zoeken met andere koppels die ook een gemengd huwelijk hebben/of willen hebben.

Wie heeft hier ervaring mee en wil zijn ervaringen met mij en mijn vriend delen? Of wie heeft er tips?

Groetjes Doortje
taromit schreef op 25 januari 2008 @ 18:59:

De opvoeding valt hier in Marokko toch meestal op de schouders van de vrouw. Want die zit hele dagen thuis met de kinderen en de vader gaat werken.


Dat is dus niet mijn eigen idee van kinderen hebben met een moslim. Gelukkig ook niet van mijn man.

Maar dan zit er helemaal geen logica in dat de man meer gelovig wil gaan leven, als hij zich toch al niet met de kinderen bemoeit.
Alle reacties Link kopieren
tangerine schreef op 25 januari 2008 @ 19:17:

Ik kan me toch niet aan het idee onttrekken dat je je enkel voor je islamitische vent bekeert als je als agnost, atheïst of christen een relatie ingaat en na een tijdje 'je bekeert'. Hoe zuiver is die keuze eigenlijk? (Vanuit jezelf dus, en niet vanuit hem/ je verliefdheid/ je weet ik het wat)



Ik zou eerlijk gezegd nooit een relatie met een moslim beginnen. Ook niet met een streng christen trouwens.

Ik vind geloof belangrijker dan cultuur wat dat betreft. Hij mag best een leuk tintje hebben, zolang ie maar geen moslim is. En het liefst dus ook niet uit een strenge familie komt, daar neem je toch veel normen en waarden uit mee.




Er zit een groot verschil tussen door en voor iemand "bekeren". Door mijn vriend ben ik intenser met de Islam in aanraking gekomen. Niet door wat hij doet, zegt of verteld. Maar door mijn eigen nieuwsgierigheid. Ik ben dingen op gaan zoeken etc etc. Heb ook wel marokkaanse vriendinnen waaraan ik ook vragen stelde. En zodoende ben ik tot mijn keuze gekomen :)



Voor sommigen wellicht niet te begrijpen, maar als ik maar voor mezelf weet dat ik er voor de volle 200% achter sta. Mocht het ooit over gaan tussen mij en mijn vriend (waar ik dus niet vanuit ga) dan zal ik alsnog later met een moslim willen trouwen, en samenzijn.



Anyway, ik vraag me af of de topicstartster nog actief is. Ze heeft al best lang niets meer gepost. Erg jammer, omdat ook ik erg nieuwsgierig ben naar hoe het nu gaat, en wat haar visie hierop is.
Isisss, ik word nooit op stel en sprong verliefd. Dat duurt even. En als iemand moslim blijkt te zijn ga ik toch al niet verder daten. Dus wat dat betreft is het wel een keus van me en zal het me ook niet 'zomaar overkomen'...
Alle reacties Link kopieren
IK zou er nooit aan beginnen zo'n relatie. Een "gewone" relatie is al lastig, laat staan met iemand met een heel ander geloof. Ik hoor/lees teveel verhalen dat als er eenmaal kinderen zijn, je dan pas weet hoe die persoon is. Ook het risico dat de vader zijn kinderen ontvoerd, zou bij mij bij voorbaat al een reden zijn om niet aan zo'n relatie te beginnen. Tuurlijk, alles is leuk en aardig als je met z'n tweeen bent, pas bij elkaar bent en helemaal verliefd. Maar het geloof en de cultuur zit er nu eenmaal in en komt altijd weer boven water. Helemaal als er kinderen komen. Maar je moet het vooral zelf weten hoor, maar ook als ik hier verhalen lees van "succes" koppels waarbij ook al gezegt wordt dat 'als ik alles van tevoren wist, zou ik er nooit aan beginnen', zou ik me toch driedubbel bedenken. Maarja dat is mijn mening.
Ik reken mezelf graag ook bij die succeskoppels, heb nooit enige twijfel m.b.t. ons gehad omdat m'n man moslim is. Het is geen keuze geweest 'ga ik iets beginnen met 'n moslim of niet?', we zijn verliefd geworden op elkaar en geloof heeft nooit een rol gespeeld. Als het zo zou zijn dat in de tijd dat we elkaar leerden kennen m'n man iedere dag in de moskee zou zitten, 5 keer per dag zou bidden, de islam heel de dag zat te verkondigen en heel duidelijke ideeën had hoe islamitisch zijn kinderen later opgevoed moesten worden, dan zou ik waarschijnlijk niet zo veel tijd met hem hebben doorgebracht en verliefd zijn geworden omdat we dan veel minder raakvlakken zouden hebben. Het is een kerel zoals ik, die zijn leven hetzelfde leeft als ik, geen verschil. We hebben soms cultuurverschillen ja, maar die zijn niet religieus gerelateerd. Misschien dat als ik er niks van zou weten en geen moslims zou kennen, dat ik ook zo zou reageren. Geen idee, want ik zit nu niet in die situatie.

Maar het is eerder geschreven: niet iedere moslim is hetzelfde. Dus om zomaar te schrijven dat iemand nooit aan een relatie met een moslim kan beginnen komt op mij dan wel vreemd over.
Dat mag je vreemd vinden, maar ik vind geloof wél een belangrijk issue. En ik wil niks met een moslim. Punt.

En mijn opmerking dat ik ook niks met een streng christen wil is wél bewust geschreven.. ik zou namelijk een niet kerkelijk christen die gewoon nuchter denkt en in de wetenschap gelooft minder 'erg' vinden. En daar zou ik nog wel mee gaan daten en eventueel dus verliefd op kunnen worden. Met een moslim of een streng christen zou ik die stap nu eenmaal níet zetten. Daarvoor staan mijn ideeën over dingen toch echt té ver tegenover die van hun.
Dat snap ik, ik heb hetzelfde; ik wil ook niet met een heel streng gelovige man trouwen, ook omdat ik daar weinig raakvlakken mee heb. Maar ik probeerde duidelijk te maken dat ik jouw vergelijking moslim <-> streng christen niet vond kloppen. Dan impliceer je dat een moslim per definitie streng gelovig is, terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn omdat daar ook verschil in beleving zit.

Of ben ik getrouwd met de uitzondering die de regel bevestigt? Dat kan ik me eigenlijk niet voorstellen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een Turks vriendje dat helemaal niet gelovig is. Hij is van huis uit Islamitisch, maar doet er niet (meer) aan. Hij denkt op dezelfde manier over geloven en religies zoals ik.

Hij is HBO opgeleid en volledig opgegaan in de NLsamenleving.



Dat bestaat dus ook.
Alle reacties Link kopieren
isiss schreef op 25 januari 2008 @ 19:57:

[...]



Dat is dus niet mijn eigen idee van kinderen hebben met een moslim. Gelukkig ook niet van mijn man.

Maar dan zit er helemaal geen logica in dat de man meer gelovig wil gaan leven, als hij zich toch al niet met de kinderen bemoeit.




Het is mijn idee ook niet en dat van m'n ventje ook niet (Eignelijk het enige dat ie gezegd heeft, is dat indien het een zoon is, de kleine vlechtjes krijgt).



Ik bedoelde eigenlijk: 'k heb wat hier wordt beschreven in Marokko nooit gezien. Meestal voedt de vrouw de kinderen op en brengt hen waarden en normen bij en de vader doet dan (alleen of met de vrouw) leuke dingen met de kinderen. Volgens mij is dat "religieuzer worden" een verdediging van de vaders, uit schrik dat de (nederlandse) moeders de kinderen te vrij gaan opvoeden.
Alle reacties Link kopieren
Zamirah, natuurlijk bestaat, gelukkig maar.

Isiss, ik denk niet dat jij nou net met een uitzondering getrouwd bent, ik ken er ook best wel wat.

Tangerine, ik vind ook dat je dingen wel heel erg over een kam scheert. Ik had mezelf ook voorgenomen nooit op een moslim verliefd te worden (door nare ervaringen in Jordanië), maar werd het toch. En na tien jaar ben ik nog steeds gelukkig met mijn man, die best streng gelovig is (ik vind het zelf wel meevallen, maar voor Nederlanders is het misschien streng).

Mijn man is overigens niet veranderd na de komst van de kinderen, dus ik kan niet vertellen hoe dat zit. Nou is mijn situatie ook anders omdat ikzelf inmiddels moslim ben (en dat is iets wat niet van de ene op de andere dag gegaan is en ook niets met mijn man van doen heeft) en ik in het Midden-Oosten woon, dus dan heb je met issues als uitgaan, drinken (daar zijn ze sowieso nog niet aan toe, oudste is 8) al weinig van doen.
Alle reacties Link kopieren
Wat ik zo naar vind, is dat deze discussie alweer doordrenkt is van de doctrine van de Islam: de Islam man mag alles, de Islam vrouw niet.

Waar zijn die Moslim meiden die een Nederlandse vriend kiezen? In het ergste geval kunnen ze een kogel krijgen van de familie. Ik snap ook niet dat hiet zo ontspannen gekeuveld wordt over Moslims. Zien jullie het nou niet in, hoe intolerant de Islam is?

Ik vind het een mijnenveld, de moslimman.
Alle reacties Link kopieren
Antonio, waarom vind je het een mijnenveld? In veel opzichten wordt de Islam door veel mensen (ook moslims!) verkeerd geinterpreteerd. Zie maar wat er gaande is qua oorlogen, geweld, moorden, het onderdrukken van de vrouwen (in sommige gevallen). Dit zijn allemaal dingen die de Islam (Koran) niet toestaat. Maar die mensen doen het allemaal uit naam van Allah (swt). Wat dus niet zo hoort. Ze denken dat de betekenis van het woord Islam (onderwerping/overgave) ook geldt voor het feit dat zij zich "overgeven" aan Allah door zichzelf op te blazen e.d. En daar zit het hem nou juist in. Veel mensen denken dus dat dit bij de Islam hoort. Haat, nijd, onderdrukking, geweld, moord etc.



Dit vind ik zelf ook erg verkeerd. Maar goed dat is weer een heel andere discussie die iig niet in dit topic thuishoort :)



En een moslim man mag nou eenmaal met een vrouw van het boek trouwen (Christen/Joodse vrouwen). En andersom niet. De man wordt gezien als leider van de familie. Hoofdkostwinnaar. Maar ja zoals in ieder gezin, zijn er uitzonderingen waarvan de ouders het geluk van hun dochter boven alles gunnen.



Anyway, iedereen heeft hier zijn/haar eigen opvattingen over, en dat is maar goed ook :)



@ Isiss: Als mijn vriend ook zo zou zijn, iedere dag in de moskee zitten, 5 x per dag bidden en heel streng religieus zou zijn zou ik ook niet verder verliefd op hem zijn geworden. Maar doordat alles heel vrij ging, en ik na 2 weken al bij zijn zus over de vloer kwam, en nog 2 weken later bij zijn broers, heeft me dat wel goed gedaan en ook laten inzien dat het ook vrij en relaxed kan zijn. En zijn ouders vragen ook regelmatig naar me hoe het gaat etc.

Hij is wel in Marokko opgegroeit t/m zijn 20e, maar daar is niets van te merken. Hij is een gewone normale jongen die zijn vriendin lief heeft en goed voor haar zorgt.



Vroeger had ik ook een soort "afkeer" tegen marokkanen (mannen heb ik het dan over) door wat er eens een keer was gebeurd. Maar daar ben ik nu helemaal van terug gekomen :)
Antonio: ik nodig je uit om kennis te komen maken met ons, kan je met eigen ogen zien hoe intolerant álle moslims zijn, hoe ze álle vrouwen onderdrukken, hoe álle vrouwen dit toelaten, hoe je bommen kunt leren maken, hoe terroristische aanslagen voorbereid worden, etc etc. Moeten wel even kijken wanneer, want aangezien we allebei 'n drukke baan hebben en ook graag met vrienden afspreken en er wat familiedingen gepland zijn, hebben we 't druk. Maar daar komen we vast wel uit.
Alle reacties Link kopieren
Isiss ik ga werkelijk stuk hier :rofl:
Antonio schreef op 26 januari 2008 @ 12:33:

Waar zijn die Moslim meiden die een Nederlandse vriend kiezen?
Ben je aan het hengelen?
Alle reacties Link kopieren
Moondancer Het verhaal van jou ouders zou mijn verhaal kunnen zijn.Ik heb mijn man begin 1970 leren kennen. Mijn kinderen hebben ook geen arabish geleerd en zijn ook niet islamitish opgevoed,mijn man was toen ook bezig nederlands te leren

Nou was mijn man ook niet erg met zn geloof bezig nu nog niet trouwens Hij heeft mij en mn kinderen altijd vrijgelaten in het kiezen van een geloof.

Toch heb ik voor veel dingen ook wel strijd moeten leveren vooral toen de kinderen ouder waren en wilden uitgaan en vrienden thuis wilden ontvangen.Ik moest m man altijd ff bewerken" zeg maar en meestal draaide hij dan wel weer bij.Maar dit is niet alleen zo met een relatie met een moslim man.Mijn zuster heeft een relatie met een puur nederlandse vent , en die kinderen mochten nooit wat..Ik denk dat het ook heel veel aan de persoon zelf ligt.

Mijn dochter is op haar 20 op zichzelf gaan wonen ook dit is nooit een probleem geweest Mijn man heeft mij of mijn kinderen nooit iets verboden of dingen opgelegd"Toch ken ik ook wel mannen die erg zijn veranderd nadat ze kinderen hebben gekregen, of ineens erg gelovig werden en dan hun vrouw dingen ging verbieden...Maar dat geld zeker niet voor elke moslim

.We zijn ondertussen al ruim 35 jaar getrouwd en wonen sinds 4 jaar in Marrakech.Nu denk ik wel dat ik het makkelijker had dan de meiden die nu een moslim man "hebben"toen ik mn man leerde kennen was er nog helemaal niks bekend over moslims en over het islamitish geloof.Ik denk dan ook wel dat ik geluk heb gehad dat ik zo`n ruimdenkende man heb getroffen.

Het ligt dus ook heel erg aan hoe de persoon zelf is ,en met veel praten en respect voor elkaar kom je een heel eind Ik wil niet zeggen dat het altijd gemakkelijk is geweest, maar het heeft wel veel toegevoegd aan mijn relatie.I
Alle reacties Link kopieren
Eventjes omhoog gooien dit topic ;-)
Alle reacties Link kopieren
X-D
Alle reacties Link kopieren
Even omhoog!!
Alle reacties Link kopieren
Antonio is ook akelig stil. Jammer!
Alle reacties Link kopieren
Moondancer schreef op 24 januari 2008 @ 18:18:

[...]





Ik heb veel geleerd van het opgroeien tussen 2 culturen en religeuze overtuigingen. Ik heb met eigen ogen kunnen zien dat mensen vanuit verschillende culturen en achtergronden er samen uit kunnen komen als er maar naar elkaar geluisterd wordt en er compromissen worden gesloten.

Aan de andere kant was het ook niet makkelijk. Zo mocht ik van mijn vader een aantal dingen niet die ik van mijn moeder wel zou mogen (bijvoorbeeld bepaalde kleding dragen, mannelijke vrienden op mijn kamer, uitgaan, alcohol drinken, varkensvlees eten etc) en dat zorgde nog wel eens voor lastige situaties. Mijn moeder probeerde een aantal dingen voor mij te bepleiten en begon daar al mee toen ik nog jong was, omdat ze inzag dat mijn vader veel tijd nodig zou hebben om aan het idee van bijv zijn dochter die uitgaat te wennen. Doordat ze dat deed mocht ik vanaf mijn 16e af en toe uitgaan tot 2 uur ofzo. Maar andere dingen begon ik stiekem te doen, soms met medeweten van mijn moeder. Ik ben geen moslim, net zoals mijn moeder dat niet is. Dus buitenshuis at ik wel eens varkensvlees bijvoorbeeld, en verzweeg dat voor mijn vader. Ook ging ik wel eens mee op vakantie met een vriendin en haar ouders en dan kocht ik stiekem een korte broek en spagettihemdjes om te kunnen dragen. De foto's waarop ik dan in die kleding stond viste ik voordat ik ze thuis liet zien er tussenuit.

Op een gegeven moment ging ik dat soort dingen steeds openlijker doen omdat ik en ging puberen en omdat het stiekeme me tegen ging staan. Dat zorgde dan voor scenes.

Op mijn 18e ben ik uit huis gegaan, en na de eerste paar maanden waarin mijn vader/ouders moesten wennen aan dat gegegeven, werd de band met mijn vader weer beter. Hij accepteerde (vast met moeite) dat ik nu mijn eigen keuzes maakte. En daardoor konden wij weer relaxter met elkaar omgaan. Als ik op bezoek kom houd ik me aan zijn regels, en daarbuiten richt ik mijn leven in zoals ik dat wil. Mijn vader weet bijvoorbeeld ook dat ik nu 'gewoon' rokjes draag, alcohol drink, varkensvlees eet etc.



Het was vaak echt niet makkelijk zo'n vader, en een moeder die eigenlijk nog vind dat je gelijk hebt ook wanneer je bijvoorbeeld uit wilt, maar die ook haar man wilt steunen.

Maar ik heb er ook heel veel van geleerd en dat is me veel waard.






EH...PRECIES DE REDE OM GEEN GEMENGDE RELATIE TE BEGINNEN?!!



sorry, maar als je dit soort dingen moet doen om je vader voor te liegen klopt er iets compleet niet in beleving, kan me niet voorstellen dat het gezond is!.



Maar goed dat is mijn mening, ben zelf heel open opgevoed en kan me niet voorstellen dat ik constant zou liegen tegen mijn ouder.



Voor mij is dit topic alleen maar een bevestiging: begin nooit een relatie met een moslim-man!
Alle reacties Link kopieren
Sorry Elena, maar ik vind het wel een beetje bekrompen eigenlijk. Alsof allllllle moslim mannen zo zijn? Je hebt ook Turkse moslimmannen, of Surinamers, Antilianen, Afrikanen, Indonesische mannen...etc etc etc. Zijn die dan allllemaal zo?



Sorry ik vind dat erg kort door de bocht. Ik ben 100% NLse en mijn moeder en ik hadden ook geheimpjes tegenover mijn vader. Ik mocht ook stiekem naar verjaardag van jongens op de middelbare school terwijl dat van mijn vader niet mocht. Mijn moeder heeft me mijn eerste wijntje laten drinken terwijl als mijn vader het me zou zien doen zou ik een schop onder mijn hol gehad hebben.



Pff komop zeg, alsof het alleen in gemengde moslim gezinnen er zo aan toe gaat.
Alle reacties Link kopieren
Ja, Mystique86, ik ben het helemaal met je eens.
Alle reacties Link kopieren
Up
Alle reacties Link kopieren
X-D

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven