Getrouwde biseksuele vrouw in de kast

Tja, het is of een vrouw of je man en kinderen. Welke kies je? Dat is aan jou

Dus je hebt gevoelens voor een ander? Lijkt me hoog tijd om je relatie onder de loep te leggen. Of wil je van twee walletjes eten?

hallohoihey567 schreef: ↑

05-06-2020 02:47

Tja, het is of een vrouw of je man en kinderen. Welke kies je? Dat is aan jou

Eens. Het maakt niet uit of je hetero of bi bent, je kunt het niet beide hebben (tenminste, sowieso niet zonder dat je dit met je man bespreekt en hij het goed vindt). Je hebt een gezin en dan kun je dus niets met die gevoelens doen. Het is het één of het ander.

Je bent gewoon (steeds weer) verliefd op een ander, of dat nou een man of een vrouw is doet er helemaal niet toe. Maar omdat het iemand van het andere geslacht dan je partner is vind jij dat jij het recht hebt om hier wel iets mee te doen. Newsflash: dat recht is niet meer of minder dan als het een verliefdheid op een man betrof. Het is ook niet meer of minder dan alle andere mensen die binnen een relatie op een ander verliefd worden. Je bent niet uniek daarin of ook maar bijzonder.

Ik ben ook niet helemaal hetero, hoewel ik nooit echt verliefd ben geworden op een vrouw. Waarom zou dat feit kwetsend zijn voor mijn man? Dat is echt nooit een ding geweest en ik heb ook nooit de behoefte gehad om dat ervan te maken. Ben ook nooit ‘uit de kast’ gekomen ofzo. Hebben het gewoon wel eens over mannen en/of vrouwen, relaties, etc. en dan komt wel eens ter sprake dat ik vrouwen ook heel leuk kan vinden.

Nee, wat hem zou kwetsen is dat ik verliefd ben op een ander. Welk geslacht diegene heeft maakt niet zoveel uit.

Ik begrijp het probleem niet zo goed. Heb je op dit moment gevoelens voor een specifieke vrouw of heb je in zijn algemeenheid behoefte om ook, ooit, misschien iets met je biseksuele kant te doen?

ikBedoelHetGoed schreef: ↑

05-06-2020 07:39

Ik begrijp het probleem niet zo goed. Heb je op dit moment gevoelens voor een specifieke vrouw of heb je in zijn algemeenheid behoefte om ook, ooit, misschien iets met je biseksuele kant te doen?

''Ik heb er voorheen nooit een probleem mee gehad dat ik verder niks deed/kon doen met mijn bikseksuele kant, maar de laatste tijd worstel ik ermee en verlang ik ernaar om ook met een vrouw te zijn. Zeker nu ik weer (dat is al een keer eerder gebeurd) gevoelens heb voor een vrouw. Ik probeer het eigenlijk vooral weg te stoppen, maar daar word ik niet bepaald blij van.''

Ik herken het wel. Vind de reacties ook een beetje kort door de bocht. Het gaat niet om van twee walletjes willen eten, maar om een wezenlijk onderdeel van je identiteit waar je geen uiting aan kunt geven. Het hokje ‘getrouwde heterovrouw met lange relatie en kinderen’ is een heel ander hokje dan ‘lesbische vrouw’ bijvoorbeeld en voor mijn gevoel had ik in beide hokjes terecht kunnen komen. En voelt het dus af en toe alsof ik in beide hokjes niet pas.

S-Groot schreef: ↑

05-06-2020 07:43

''Ik heb er voorheen nooit een probleem mee gehad dat ik verder niks deed/kon doen met mijn bikseksuele kant, maar de laatste tijd worstel ik ermee en verlang ik ernaar om ook met een vrouw te zijn. Zeker nu ik weer (dat is al een keer eerder gebeurd) gevoelens heb voor een vrouw. Ik probeer het eigenlijk vooral weg te stoppen, maar daar word ik niet bepaald blij van.''

In zijn algemeenheid geldt dat het voor je relatie, waar ook twee kinderen onderdeel van zijn, nooit leidt tot blijheid als er gevoelens ontstaan voor een ander, ongeacht het geslacht van de ander. Wat heeft biseksualiteit daarmee te maken? Als het om een andere man ging zou de situatie net zo kut zijn en het wegstoppen net zo lastig. Toch is wegstoppen wel het beste idee, om te beginnen voor de kinderen.

Sterkte.

Je kan dit zelf het beste aanvoelen maar ik zou het wel bespreken met mijn man. Juist om de spanning ervan af te halen en om hem te betrekken bij wat er in me om gaat. Verder wel eens met de reacties hierboven, het gaat niet zozeer om het geslacht van de ander, je bent verliefd geworden op een ander persoon. En als jullie in het huwelijk af hebben gesproken monogaam te zijn, kan je daar dus weinig mee doen.

Gevoelens zijn het heftigst als je ze verstopt of ontkent. Ik heb ook wel eens gevoelens voor andere mannen. Daar doe ik verder niets mee behalve dat ik geniet van de kriebels en die botvier op mijn man. Na een aantal weken zakken die gevoelens vanzelf weer en van sommige mannen kan ik me nu niet meer voorstellen dat ik daar ooit iets mee had willen doen.

Wat ik bedoel te zeggen is dat voor sommige mensen af en toe gevoelens er bij kunnen horen, maar dat je daar verder niets mee hoeft te doen. Of het nou om een man of een vrouw gaat. Ik zou iig geen fijne relatie opzeggen voor wat kriebels.

Ik snap nooit hoe men zulke wezenlijke dingen verbergt voor diegene met wie je samen bent, al 14jr in dit geval. Dit zijn toch dingen waar je het in het begin van je relatie open en eerlijk over hebt? Als je tenminste een open en eerlijke relatie wilt met iemand zonder dingen voor elkaar verborgen te houden. Dan had het misschien helemaal geen issue te hoeven zijn. Nu is het dat waarschijnlijk wel.

Waarom ga je niet samen met je man naar een parenclub. Daar zijn genoeg stellen waarvan de vrouw ook bi is. En er zijn er ook die het prima vinden dat alleen de vrouwen wat met elkaar doen, terwijl de mannen focussen op hun eigen partner.

Th∅rdis schreef: ↑

05-06-2020 07:45

Ik herken het wel. Vind de reacties ook een beetje kort door de bocht. Het gaat niet om van twee walletjes willen eten, maar om een wezenlijk onderdeel van je identiteit waar je geen uiting aan kunt geven.

Dit.

TO, je hebt een aantal opties. De eerste is je gevoelens helemaal wegstoppen. Dan kan ik je garanderen dat het de rest van je leven blijft knagen. Niet het einde van de wereld, maar wel ontzettend jammer. De tweede is kijken wat er binnen je relatie mogelijk is aan experimenteren (zoals hierboven gesuggereerd een parenclub, of misschien gunt je man het je wel om zelf op zoek te gaan). Dat kan goed gaan als je echt alleen maar een keer seks met een vrouw wil ervaren, maar ook heel erg misgaan, want het is geen vervanging voor een liefdesrelatie met een vrouw, en de kans is groot dat je of gevoelens ontwikkelt of dat het niet genoeg is. Ik zou het alleen overwegen als jullie bijvoorbeeld ook open zouden staan voor een open relatie of swingen (en hij dus ook met andere vrouwen mag, en jij met andere mannen). Als je erg monogaam ingesteld bent, wordt het namelijk bijna zeker een drama.

Ik zou voor een derde optie gaan: je identiteit verkennen zonder dat je met een ander in bed duikt. Er zijn bijvoorbeeld praatgroepen voor biseksuele vrouwen. Als corona voorbij is, ga naar pride parades (samen met je gezin!), word vrijwilliger bij de lokale COC of een LGBTQ cafe, draag uit wie je bent naar andere mensen als je daar behoefte aan hebt. Let wel: hetero's snappen er soms niets van dat je uit de kast komt als bi terwijl je een heteroseksuele relatie hebt, maar zij hebben geen ervaring met het ontkennen van identiteit en kunnen zich er moeilijk een voorstelling van maken hoe het is. Ook lesbische vrouwen zijn niet altijd 100% bereid om een biseksuele vrouw met een mannelijke partner te omarmen, maar ook daar moet je je niet teveel van aantrekken. Dat is (gelukkig) uitstervend gedachtegoed. Op die manier heb je dan hopelijk niet langer het gevoel dat je een deel van jezelf moet wegstoppen, en neemt de behoefte om vreemd te gaan ook af. De meeste biseksuele vrouwen kunnen namelijk helemaal prima monogaam zijn, maar het wordt lastiger naarmate je biseksualiteit een Groot Geheim is.

Hier trouwens ook bi, nu met een vrouw getrouwd. Mijn eerste huwelijk (met een man) is stukgelopen, maar daar had mijn seksualiteit niets mee te maken.

Hoe zie je het zelf ideaal? Zou alleen af en toe seks met een vrouw genoeg zijn?

Of stel je het meer voor als een volwaardige relatie?

Ik zou het juist wel met je man bespreken. Dat je deze gevoelens hebt betekent nog niet dat je er ook iets mee hoeft te doen, maar ik denk wel dat het belangrijk is als hij weet van zoiets groots. Daarbij voorkom je dan ook dat het iets 'stiekems' word, wat de stap naar vreemdgaan alleen maar kleiner maakt.

Th∅rdis schreef: ↑

05-06-2020 07:45

Ik herken het wel. Vind de reacties ook een beetje kort door de bocht. Het gaat niet om van twee walletjes willen eten, maar om een wezenlijk onderdeel van je identiteit waar je geen uiting aan kunt geven. Het hokje ‘getrouwde heterovrouw met lange relatie en kinderen’ is een heel ander hokje dan ‘lesbische vrouw’ bijvoorbeeld en voor mijn gevoel had ik in beide hokjes terecht kunnen komen. En voelt het dus af en toe alsof ik in beide hokjes niet pas.

Je valt toch op de persoon, niet op het geslacht? En TO is gek op haar man, waarom zou je dan het gevoel voor een ander (man of vrouw) verder willen onderzoeken? Ik bedoel, de relatie voelt toch goed?

Ik ben 20 jaar samen met man, ik zie ook wel eens wat leuks voorbij lopen, maar doe er niets mee omdat ik weet wat voor ellende daar van komt en omdat ik met hem oud wil worden omdat ik van hem houd. Anders moet je gewoon een open relatie voorstellen, misschien dat hij daar wel in mee wil?

Ik probeer oprecht te begrijpen waarom het hokje dan zo belangrijk is en wanneer je voelt dat je niet in een hokje past?

Marée schreef: ↑

05-06-2020 09:58

Ik zou het juist wel met je man bespreken. Dat je deze gevoelens hebt betekent nog niet dat je er ook iets mee hoeft te doen, maar ik denk wel dat het belangrijk is als hij weet van zoiets groots. Daarbij voorkom je dan ook dat het iets 'stiekems' word, wat de stap naar vreemdgaan alleen maar kleiner maakt.

Eens. Maar dat had ze dus al 14jr geleden moeten doen.
Maar goed, wellicht is het nog niet te laat als ze dat nu nog bespreekt.

Mee eens dat ze het al eerder moeten doen, maar beter laat dan nooit, denk ik.

toffifee schreef: ↑

05-06-2020 10:07

Je valt toch op de persoon, niet op het geslacht? En TO is gek op haar man, waarom zou je dan het gevoel voor een ander (man of vrouw) verder willen onderzoeken?

Ik ben 20 jaar samen met man, ik zie ook wel eens wat leuks voorbij lopen, maar doe er niets mee omdat ik weet wat voor ellende daar van komt en omdat ik met hem oud wil worden omdat ik van hem houd.

Ik probeer oprecht te begrijpen waarom het hokje dan zo belangrijk is en wanneer je voelt dat je niet in een hokje past?

Zonder het topic te willen kapen, maar in mijn geval omdat het nogal wat vragen opriep. Ik kom uit een christelijk gezin en homoseksualiteit was een zonde. Nu heb ik liberale ouders, maar nog steeds was dat onbespreekbaar voor mijn gevoel.
Ik werd op mijn 13e verliefd op een meisje. Daar was ik me niet eens echt van bewust, zo erg was dat geen optie. want ik wist niet anders dan dat je als homoseksueel je hele leven vrijgezel moest blijven om niet naar de hel te gaan. En dat waren ook altijd mannen. Dat ging dus niet over mij en kwam niet eens in me op.

En later werd ik verliefd op jongens, maar ik heb mij pas veel later, toen ik mijn huidige man al lang had gerealiseerd dat ik net zo goed en misschien zelfs wel meer op vrouwen val. Het was domweg nooit een optie. Ik heb tijdens mijn huwelijk wel een verliefdheid op een vrouw gehad en de vrijheid om daar wat mee te doen. En er waren dus mensen die mij enkel zagen als ‘de lesbische vriendin van’ en het is schokkend hoe anders de maatschappij op je reageert in die verschillende hokjes.
Daarnaast heb ik altijd het gevoel dat hoewel ik echt heel veel van mijn man hou en ik me enorm tot hem aangetrokken voel, het hokje ‘heteroseksuele vrouw met kinderen’ een beetje knelt ofzo.

Want ik bén niet heteroseksueel. Maar in een heteroseksuele relatie die al 20 jaar duurt ga je niet ‘uit de kast’ komen. Mijn beste vrienden weten uiteraard hoe het zit, maar bijv mijn ouders totaal niet. Want hoezo ga je die ergens in de 30 na 15 jaar huwelijk vertellen dat je eigenlijk biseksueel bent? Mijn kinderen weten dat niet, want ja, wat moeten ze met die info?

En daarnaast hebben de vragen die denk ik iedereen zichzelf ergens in z’n leven stelt ook wel meegespeeld. ‘Wat als...’

Wat als ik toen gewoon voor die verliefdheid was gegaan en uit de kast was gekomen? Hoe hadden mijn ouders dan gereageerd? Had ik dan ooit een relatie met een man gehad? Was ik dan gelukkig geworden met een vrouw?

Het zou niet zo moeten zijn, maar ik denk dat ik onze maatschappij het hokje waar je in past veel zegt over hoe je leven verloopt en hoe mensen naar je kijken. Voor mijn gevoel bestaat er geen hokje voor mij, en dat is wel eens ingewikkeld want dat schuurt. Het voelt alsof een wezenlijk onderdeel van mijn identiteit altijd verstopt is en er zijn dus maar heel weinig mensen die mij ‘kennen’.

Voor de buitenwereld ben ik een redelijk braaf uitgevallen huismoeder met rijtjeshuis, 2,1 kind en een golden retriever, geheel volgens het boekje. Was ik een lesbische vrouw geweest had mijn leven er vermoedelijk anders uitgezien en die twee zijn niet echt met elkaar te verenigen en toch ben ik alletwee.

Nu ben ik heel happy met m’n leven hoor, en gelukkig met mijn man. Maar het heeft me wel een fikse zoektocht gekost omdat je toch moet ‘kiezen’

Ik heb ook heus weleens een crush gehad op een man, maar dat is toch anders omdat dat heus vragen oproept over je relatie en leven, maar niet zo wezenlijk en ingrijpend als een verliefdheid op hetzelfde geslacht.


Maar misschien is het voor to totaal anders. Voor mij gaat het iig veel dieper en verder dan ‘van twee walletjes willen eten’ en ‘een keus maken en daarbij blijven’

Metallover schreef: ↑

05-06-2020 10:11

Eens. Maar dat had ze dus al 14jr geleden moeten doen.
Maar goed, wellicht is het nog niet te laat als ze dat nu nog bespreekt.

In mijn geval was ik me er zelf niet eens van bewust toen ik mijn relatie begon. Hoe kun je iets bepreken waar je zelf nog niet eens achter bent?

Bedankt voor je uitleg Thordis. Ik begrijp je heel goed. Vreselijk dit soort gedachtegangen.

Het voelt een beetje kwetsbaar om zo op te schrijven, maar ik vind dat ik dat toch moet doen als tegenhanger voor ‘je wilt gewoon legaal vreemdgaan’ of ‘je bent nu eenmaal monogaam, biseksualiteit is geen vrijbrief’.