Relaties
alle pijlers
Gigantische crush, hoe kom ik ervan af.
maandag 28 december 2020 22:09
Ik zit sinds een week ineens met vlinders in mijn buik. Door allerlei omstandigheden niet handig. En ik vind het zo enorm vervelend, ik wil er van af. Maar hoe doe ik dat?
Persoon is mijn (niet directe) leidinggevende. Getrouwd en kind. Ik ook getrouwd en kinderen. Er is niks gebeurd, we flirtten niet, we hebben nauwelijks gesproken tot vorige week en ineens was daar pats boem een enorme verliefheid van mijn kant. Hoe en waarom geen idee. Enorm puberaal voel ik me. Denk de hele dag aan die man, zodra ik een berichtje zie met zijn naam krijg ik het al warm...
Ik heb gewoon een crush op deze man.
Ik wil er helemaal niks mee (nou ja, in mijn fantasie wel) en vind het vervelend worden want het beïnvloed mijn hele dag. Hoe kom ik ervan af?
Persoon is mijn (niet directe) leidinggevende. Getrouwd en kind. Ik ook getrouwd en kinderen. Er is niks gebeurd, we flirtten niet, we hebben nauwelijks gesproken tot vorige week en ineens was daar pats boem een enorme verliefheid van mijn kant. Hoe en waarom geen idee. Enorm puberaal voel ik me. Denk de hele dag aan die man, zodra ik een berichtje zie met zijn naam krijg ik het al warm...
Ik heb gewoon een crush op deze man.
Ik wil er helemaal niks mee (nou ja, in mijn fantasie wel) en vind het vervelend worden want het beïnvloed mijn hele dag. Hoe kom ik ervan af?
zaterdag 16 januari 2021 16:13
Ik denk dat deze hele kwestie vooral te maken heeft met het feit dat het te verleidelijk is als je ego gestreeld wordt. En dat gebeurt als je met hem praat, als je signalen krijgt dat hij jou wellicht ook leuk vindt.
Probeer bij jezelf te rade te gaan of er zoiets speelt. Wees eerlijk en maak daar korte metten mee. Als je een fijne relatie hebt, is het het niet waard om die op het spel te zetten voor wat gekietel aan je ego.
Daar kun je naar handelen. Als hij bij je komt zitten, kun je ook een kort praatje maken van een paar minuten en dan opstaan en gaan. Een half uur met elkaar zitten kletsen terwijl jullie aan het werk zijn (horen te zijn) is niet nodig en maakt het alleen maar lastiger voor jezelf.
Neem wat meer controle, je hebt echt veel meer zelf in de hand dan je denkt. Of dan waar je nu naar handelt.
Probeer bij jezelf te rade te gaan of er zoiets speelt. Wees eerlijk en maak daar korte metten mee. Als je een fijne relatie hebt, is het het niet waard om die op het spel te zetten voor wat gekietel aan je ego.
Daar kun je naar handelen. Als hij bij je komt zitten, kun je ook een kort praatje maken van een paar minuten en dan opstaan en gaan. Een half uur met elkaar zitten kletsen terwijl jullie aan het werk zijn (horen te zijn) is niet nodig en maakt het alleen maar lastiger voor jezelf.
Neem wat meer controle, je hebt echt veel meer zelf in de hand dan je denkt. Of dan waar je nu naar handelt.
zaterdag 16 januari 2021 17:28
Ik denk dat daar wel een kern van waarheid in zit. Ik vind de aandacht erg vleiend. En vooral van hem. Vind hem erg interessant, hoe meer ik hem spreek hoe meer ik merk dat we veel overeenkomsten hebben. Terwijl ik dacht dat we juist compleet anders waren. Ben van nature nogal onzeker over mezelf, en al ca 20 jaar samen met dezelfde man. Heb eigenlijk nooit gedate of gescharreld, altijd met 1 en dezelfde. Wellicht is de aandacht die ik nu krijg waar ik juist behoefte aan heb.
Moet denk ik inderdaad wat meer afstand houden en niet een half uur kletsen. Dat is toch een beetje de goden verzoeken. Hij vindt me blijkbaar interessant genoeg om tijd aan te besteden en voor je het weet is het op een point of no return.
Moet denk ik inderdaad wat meer afstand houden en niet een half uur kletsen. Dat is toch een beetje de goden verzoeken. Hij vindt me blijkbaar interessant genoeg om tijd aan te besteden en voor je het weet is het op een point of no return.
anoniem_64b42b71aa4dc wijzigde dit bericht op 16-01-2021 17:44
20.07% gewijzigd
zaterdag 16 januari 2021 17:43
Even een paar dingen die me opvallen.Onzekerevrouw84 schreef: ↑16-01-2021 17:28Wellicht is de aandacht die ik nu krijg waar ik juist behoefte aan heb.
Ten eerste: je vraag in de topictitel is: hoe kom ik ervan af? Maar je lijkt er helemaal niet vanaf te willen. Je reageert niet alsof je ervan af wil, je gedraagt je niet alsof je ervan af wil.
Ten tweede: de zin die ik hier heb laten staan, is veelzeggend. Het zegt in ieder geval dat jouw verliefdheid waarschijnlijk niet zo veel met hém te maken heeft, maar met iets heel anders. Met zelfbeeld, met ego, met 'is-dit-alles' misschien zelfs, met aandacht krijgen. Maar niet zozeer met hém. Besef dat goed.
Ten derde: je hebt dus behoefte aan aandacht. Heb je dat met je man gedeeld? Nagedacht over hoe je dat binnen je relatie zou kunnen krijgen? Überhaupt nagedacht waar die behoefte vandaan komt?
Kom op joh, hou op met zwijmelen en kijk naar wat er werkelijk aan de hand is.
maandag 25 januari 2021 21:06
Weekje niet echt gezien of uitgebreid gesproken. Hij blijft wel door mijn hoofd spoken dus ben gaan nadenken wat het is dat me zo aan hem aantrekt.
Ik denk dat het de herkenning in het type karakter is gecombineerd met leuk met elkaar kunnen praten... ik heb echt hele fijne gesprekken met hem. Ik merk dat ik het mis om écht gehoord te worden in mijn relatie. Ik mis de aandacht in mij als persoon - in mij als gesprekspartner. Het willen weten wat ik van dingen vindt.
Ik ben van nature vrij onzeker geweest, en juist de laatste anderhalf a 2 jaar steeds meer tevreden met mezelf en zelfverzekerder aan het worden... hoewel dat onzekere meisje er nog echt wel zit. En ik denk dat aandacht van een andere man mij wel is bevallen. Waarom ik zo op zoek ben naar die aandacht, tsja... dat is een proces waar ik nu mee bezig ben. Een aantal factoren heb ik reeds benoemd maar er zit wrsch veel meer achter.
Ik denk dat het de herkenning in het type karakter is gecombineerd met leuk met elkaar kunnen praten... ik heb echt hele fijne gesprekken met hem. Ik merk dat ik het mis om écht gehoord te worden in mijn relatie. Ik mis de aandacht in mij als persoon - in mij als gesprekspartner. Het willen weten wat ik van dingen vindt.
Ik ben van nature vrij onzeker geweest, en juist de laatste anderhalf a 2 jaar steeds meer tevreden met mezelf en zelfverzekerder aan het worden... hoewel dat onzekere meisje er nog echt wel zit. En ik denk dat aandacht van een andere man mij wel is bevallen. Waarom ik zo op zoek ben naar die aandacht, tsja... dat is een proces waar ik nu mee bezig ben. Een aantal factoren heb ik reeds benoemd maar er zit wrsch veel meer achter.
dinsdag 26 januari 2021 10:37
Heel herkenbaar hier. De hele situatie en ook dit stukje. Exact dit is ook wat mij aantrekt in hem.Onzekerevrouw84 schreef: ↑25-01-2021 21:06Ik denk dat het de herkenning in het type karakter is gecombineerd met leuk met elkaar kunnen praten... ik heb echt hele fijne gesprekken met hem. Ik merk dat ik het mis om écht gehoord te worden in mijn relatie.
Ik heb zelf nu ook een weekje (bijna) geen contact met mijn crush. Soms gaat het wat beter maar meestal heb ik het er nog heel moeilijk mee en zit hij nog heel erg in mijn hoofd. Eerder postte hij iets over een project en vroeg gewoon of ik een bepaald onderdeel kon afwerken. En daar krijg ik dan al kriebels door.
Ik heb het trouwens mijn partner niet verteld (wilde hem niet onzeker maken) en heb het de andere man wel min of meer verteld omdat ik hem een verklaring wilde geven voor het plots verbreken van contact. Ik weet niet of dat een goed idee was.
Geen raad dus maar wel veel herkenning dus ik wil ook graag dit topic blijven volgen.
dinsdag 26 januari 2021 11:43
Hier idem. Kreeg een mailtje m.b.t. iets over werk en of het iets voor mij was en ik was al aan het zwijmelen dat hij "aan mij dacht". Get real denk ik dan bij mezelf. Het is puur zakelijk, het is hooguit vriendelijk. Maar dat van die kriebels herken ik...
Hoe reageerde hij toen je het hem min of meer vertelde? Ik heb het hem niet verteld, denk ook niet dat ik dat ga doen...
dinsdag 26 januari 2021 12:31
Ik haak even aan hier, want ik zit met hetzelfde (zie mijn topic). Verschil is dat we (gelukkig) niet samen werken en dat ik weet dat het wederzijds is. Doel is hetzelfde: hem loslaten. Want ik ben gelukkig net mijn man (20+ jaar samen, twee kinderen).
Het maakt het overigens een stuk moeilijker als je weet dat het wederzijds is: het had niet veel gescheeld of ik was in een affaire beland.
Het maakt het overigens een stuk moeilijker als je weet dat het wederzijds is: het had niet veel gescheeld of ik was in een affaire beland.
dinsdag 26 januari 2021 13:12
Ja, hier was het ook een puur zakelijk berichtje. Beetje gek dat zo'n bericht zo'n effect heeft op mij.Onzekerevrouw84 schreef: ↑26-01-2021 11:43Hier idem. Kreeg een mailtje m.b.t. iets over werk en of het iets voor mij was en ik was al aan het zwijmelen dat hij "aan mij dacht". Get real denk ik dan bij mezelf. Het is puur zakelijk, het is hooguit vriendelijk. Maar dat van die kriebels herken ik...
Hoe reageerde hij toen je het hem min of meer vertelde? Ik heb het hem niet verteld, denk ook niet dat ik dat ga doen...
Door coronamaatregelen zien we elkaar eigenlijk al heel lang niet dus ons contact was vooral veel via app. Ik heb het hem dus ook in een appje verteld dat ik even niet meer wilde appen over persoonlijke dingen en wat meer afstand wilde omdat ik hem een beetje te leuk begon te vinden. Hij heeft dat appje helemaal genegeerd, dus wist waarschijnlijk niet goed wat zeggen. Hij is ook niet zo goed in het omgaan met zo'n situaties. Maar hij is daarna wel gestopt met appen en ik vind het voor mezelf wel goed dat ik het gezegd heb zodat het wat meer definitiever aanvoelt. Ik kan nu moeilijk opeens weer beginnen appen met hem en dat is goed. We appten ook echt wel veel de laatste tijd en over best persoonlijke dingen dus ik zou me er slecht over voelen als ik hem opeens zou negeren op dat vlak zonder enige uitleg. Hij is trouwens wel single, maar zelfs wanneer ik ook single geweest zou zijn zou ik geen relatie met hem willen omdat ik denk dat dat sowieso niet zou werken op bepaalde vlakken.
woensdag 27 januari 2021 18:01
Ik moest vandaag op werk zijn en ik zag hem niet tot de middag. De ochtend ging prima. Geen afleiding, was gefocust op werk en toen ging ik koffie halen. Ik zag hem en aantal collega's staan in de buurt van het koffieapparaat... hij keek me nauwelijks aan en hij ging echt direct weg. Was best apart de manier waarop, een collega grapte nog van ga je nou weg omdat zij erbij komt... Kon er niet de vinger op leggen, maar het voelde heel gek...En nu zit ik weer de hele tijd (ja ik weet het het is belachelijk) aan deze situatie te denken en te overanalyseren.
Ik zou zo blij zijn wanneer mn hormonen weer rustig zijn en ik me niet zo stom gedraag.
Ik zou zo blij zijn wanneer mn hormonen weer rustig zijn en ik me niet zo stom gedraag.
woensdag 27 januari 2021 18:10
Dat lijkt me inderdaad lastig wanneer het wederzijds is. Hoe gaat het nu met je? Zie je hem wel eens?Ookmaareenmening schreef: ↑26-01-2021 12:31Ik haak even aan hier, want ik zit met hetzelfde (zie mijn topic). Verschil is dat we (gelukkig) niet samen werken en dat ik weet dat het wederzijds is. Doel is hetzelfde: hem loslaten. Want ik ben gelukkig net mijn man (20+ jaar samen, twee kinderen).
Het maakt het overigens een stuk moeilijker als je weet dat het wederzijds is: het had niet veel gescheeld of ik was in een affaire beland.
Bij mij is het gelukkig niet dagelijks maar ik kom hem dus wel regelmatig tegen. En of het wederzijds is bij mij...Ik wil het misschien ergens ook niet weten. Vermoedens zijn er wel, er hangt wat in de lucht soms maar ik ga ervan uit dat we beiden zo wijs zijn om onze grenzen te bewaken. En op een gegeven ogenblik gaat dit vanzelf over en is alles weer normaal en is het een gewoon leuke vriendelijke collega.
woensdag 27 januari 2021 18:19
Ik vind het heel dapper dat je hebt aangegeven dat je meer afstand wilde. Misschien overviel je hem wel toen je het zo opbiechtte, waardoor hij geen idee heeft wat hij met zo'n berichtje aanmoest? Ik weet niet hoe ik zou reageren als iemand mij zou vertellen mij leuk te vinden. Als hij het mij zou vertellen denk ik dat ik het ook zou negeren of zou aangeven dat het niet wederzijds is. Puur ter bescherming van mezelf en de ander.G432 schreef: ↑26-01-2021 13:12Ja, hier was het ook een puur zakelijk berichtje. Beetje gek dat zo'n bericht zo'n effect heeft op mij.
Door coronamaatregelen zien we elkaar eigenlijk al heel lang niet dus ons contact was vooral veel via app. Ik heb het hem dus ook in een appje verteld dat ik even niet meer wilde appen over persoonlijke dingen en wat meer afstand wilde omdat ik hem een beetje te leuk begon te vinden. Hij heeft dat appje helemaal genegeerd, dus wist waarschijnlijk niet goed wat zeggen. Hij is ook niet zo goed in het omgaan met zo'n situaties. Maar hij is daarna wel gestopt met appen en ik vind het voor mezelf wel goed dat ik het gezegd heb zodat het wat meer definitiever aanvoelt. Ik kan nu moeilijk opeens weer beginnen appen met hem en dat is goed. We appten ook echt wel veel de laatste tijd en over best persoonlijke dingen dus ik zou me er slecht over voelen als ik hem opeens zou negeren op dat vlak zonder enige uitleg. Hij is trouwens wel single, maar zelfs wanneer ik ook single geweest zou zijn zou ik geen relatie met hem willen omdat ik denk dat dat sowieso niet zou werken op bepaalde vlakken.
Verliefdheid kan je overkomen, dat blijkt maar weer....pfff... had dit nooit van mezelf verwacht. En al helemaal niet op het werk. Hoe cliché. En dan ineens uit het niets vlak voor de kerst. Alsof Cupido de pijlen toen raak schoot...
Persoonlijke gesprekken probeer ik ook echt te ontwijken. Ik wil geen relatiedingen bespreken ik probeer de smalltalk ook oppervlakkig te houden. De laatste periode niet met elkaar gesproken dus dat scheelt. Wij appen ook niet en hebben dus privé ook geen contact, afgezien van de kerstberichten en nieuwjaarswensen.
woensdag 27 januari 2021 18:19
Herkenbaar. Ik ben ook veel te veel bezig met alles overanalyseren. Heel vervelend, stressvol en ik wil er ook zo snel mogelijk mee stoppen.Onzekerevrouw84 schreef: ↑27-01-2021 18:01En nu zit ik weer de hele tijd (ja ik weet het het is belachelijk) aan deze situatie te denken en te overanalyseren.
Ik zou zo blij zijn wanneer mn hormonen weer rustig zijn en ik me niet zo stom gedraag.
woensdag 27 januari 2021 18:27
Ja, ik vind het niet erg dat hij het negeerde. Het was ook om het voor mezelf af te sluiten.Onzekerevrouw84 schreef: ↑27-01-2021 18:19Ik vind het heel dapper dat je hebt aangegeven dat je meer afstand wilde. Misschien overviel je hem wel toen je het zo opbiechtte, waardoor hij geen idee heeft wat hij met zo'n berichtje aanmoest? Ik weet niet hoe ik zou reageren als iemand mij zou vertellen mij leuk te vinden. Als hij het mij zou vertellen denk ik dat ik het ook zou negeren of zou aangeven dat het niet wederzijds is. Puur ter bescherming van mezelf en de ander.
Verliefdheid kan je overkomen, dat blijkt maar weer....pfff... had dit nooit van mezelf verwacht. En al helemaal niet op het werk. Hoe cliché. En dan ineens uit het niets vlak voor de kerst. Alsof Cupido de pijlen toen raak schoot...
Persoonlijke gesprekken probeer ik ook echt te ontwijken. Ik wil geen relatiedingen bespreken ik probeer de smalltalk ook oppervlakkig te houden. De laatste periode niet met elkaar gesproken dus dat scheelt. Wij appen ook niet en hebben dus privé ook geen contact, afgezien van de kerstberichten en nieuwjaarswensen.
Wij appen al sinds de zomer. Heel onschuldig begonnen en dan steeds meer beginnen appen. Ik had het het ook totaal niet zien aankomen, dus zag er eerst niet veel kwaad in. Ik vond het fijn wat meer contact te hebben met andere mensen nu ik mijn vrienden minder hoor/zie door corona. En dan plots dit. Ik denk dat het goed is dat jullie geen privécontact (gehad) hebben verder, want ik mis nu ook wel de vriendschap, naast al de rest.
woensdag 27 januari 2021 18:29
Dat stoppen wil ik ook. Maar hoe. Hóe stop ik met dit gedoe? Het is een bepaald mechanisme blijkbaar dat continu bij mij aanstaat- hoe schakel ik deze uit? Ik ben er nog niet achter.
woensdag 27 januari 2021 18:39
G432 schreef: ↑27-01-2021 18:27Ja, ik vind het niet erg dat hij het negeerde. Het was ook om het voor mezelf af te sluiten.
Wij appen al sinds de zomer. Heel onschuldig begonnen en dan steeds meer beginnen appen. Ik had het het ook totaal niet zien aankomen, dus zag er eerst niet veel kwaad in. Ik vond het fijn wat meer contact te hebben met andere mensen nu ik mijn vrienden minder hoor/zie door corona. En dan plots dit. Ik denk dat het goed is dat jullie geen privécontact (gehad) hebben verder, want ik mis nu ook wel de vriendschap, naast al de rest.
Als het apppcontact dan intensied is of wordt dan kan het best verslavend werken. Je wacht dan op een berichtje van die ander en voor je het weet ben je zo uren verder... en dat wellicht elke dag? Het contact hebben met andere mensen is ook leuk, maar in dit geval dus een valkuil. Hopelijk kan je het voor je op deze manier nu afsluiten? Hoe groot is de kans dat je hem tegenkomt? Dat lijkt me nl best lastig.
Ik kom hem dus regelmatig tegen maar wij hebben nooit zo'n appcontact gehad. Dat is wel fijn idd. Ik vind het fijn om met hem te praten, maar dat is ook gelijk mijn zwakte... ik heb daar dus behoefte aan. Het gehoord worden door iemand. En dan ook nog eens een leuke man. Bullseye voor Cupido.
Buiten werk hebben we nooit afgesproken. Hij heeft me wel de afgelopen maand uitgenodigd voor een - nu online - meeting van iets waar we allebei geïnteresseerd in zijn. Maar dat heb ik afgeslagen.
woensdag 27 januari 2021 19:01
Nee, we kunnen elkaar niet spontaan tegenkomen. En ik heb hem nu ook geblokkeerd, want ik wist gewoon dat ik anders met hem ging afspreken. We zijn als oude bekenden weer met elkaar in contact gekomen.Onzekerevrouw84 schreef: ↑27-01-2021 18:10Dat lijkt me inderdaad lastig wanneer het wederzijds is. Hoe gaat het nu met je? Zie je hem wel eens?
Bij mij is het gelukkig niet dagelijks maar ik kom hem dus wel regelmatig tegen. En of het wederzijds is bij mij...Ik wil het misschien ergens ook niet weten. Vermoedens zijn er wel, er hangt wat in de lucht soms maar ik ga ervan uit dat we beiden zo wijs zijn om onze grenzen te bewaken. En op een gegeven ogenblik gaat dit vanzelf over en is alles weer normaal en is het een gewoon leuke vriendelijke collega.
woensdag 27 januari 2021 19:04
Het app-contact kan heel snel heel intens worden, dat weet ik wel. Maar elkaar iedere keer op het werk tegenkomen is natuurlijk ook lastig.
Nou ja, mijn huwelijk lag bijna in puin, dus wees voorzichtig...
En hoe het nu gaat? Ja, ik mis hem. Maar ik weet dat het niet kan, dus ik hoop dat het slijt...
Nou ja, mijn huwelijk lag bijna in puin, dus wees voorzichtig...
En hoe het nu gaat? Ja, ik mis hem. Maar ik weet dat het niet kan, dus ik hoop dat het slijt...
woensdag 27 januari 2021 19:07
De beste manier is hem niet meer zien, maar dat is in jouw geval dus niet echt mogelijk. Hoe harder je het weg probeert te drukken, hoe meer het wordt, lijkt wel. Bij mij helpt het ook om afleiding te zoeken.Onzekerevrouw84 schreef: ↑27-01-2021 18:29Dat stoppen wil ik ook. Maar hoe. Hóe stop ik met dit gedoe? Het is een bepaald mechanisme blijkbaar dat continu bij mij aanstaat- hoe schakel ik deze uit? Ik ben er nog niet achter.
woensdag 27 januari 2021 19:08
Ja, het was best intensief. Dagelijks en op de momenten dat ik zelf niet appte, begon ik ook meer op te letten of ik geen appjes miste. Ik was er dus de hele tijd mee bezig, verslavend inderdaad. De appjes waren nooit heel flirterig of 'fout', maar wel heel persoonlijk, dus het was ook wel fijn om met iemand op die manier te kunnen praten en daar is het waarschijnlijk misgelopen.Onzekerevrouw84 schreef: ↑27-01-2021 18:39Als het apppcontact dan intensied is of wordt dan kan het best verslavend werken. Je wacht dan op een berichtje van die ander en voor je het weet ben je zo uren verder... en dat wellicht elke dag? Het contact hebben met andere mensen is ook leuk, maar in dit geval dus een valkuil. Hopelijk kan je het voor je op deze manier nu afsluiten? Hoe groot is de kans dat je hem tegenkomt? Dat lijkt me nl best lastig.
De kans dat ik hem tegenkom, is voorlopig niet heel groot omdat alles nu online gedaan wordt. Ik moet wel soms online overleggen en samenwerken, dus kan het contact ook niet 100% vermijden. Dat jij hem op je werk regelmatig tegenkomt, lijkt me ook vervelend. Zeker omdat dat niet altijd gepland is en het je misschien kan overvallen soms? Als hij online op een algemeen kanaal iets post, overvalt me dat soms al zo, dus in het echt zou dat waarschijnlijk nog een stuk erger zijn.
Als ik te veel overanalyseer, probeer ik dat nu voor mezelf vast te stellen en dan mijn aandacht meteen op iets anders te richten, maar dat is veel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik kan het overanalyseren niet altijd laten.
woensdag 27 januari 2021 19:14
Sterkte. Hopelijk slijt het snel... dat gemis zal wel lastig zijn, maar als je een goed huwelijk hebt is het wellicht betet zo. Hoe cliché dit ook klinkt wellicht.
Wij komen elkaar regelmatig tegen en dat zal nog wel even zo blijven denk ik...Zowel ik als hij, beiden vinden onze baan echt leuk. Nu met corona wel wat minder contact maar nog steeds regelmatig.
Wanneer ik hem zie en hij mij aankijkt is er echt zo'n verliefdheidskriebel, knikkende knieën, alsof ik weer even 15 ben. Ik krijg het er helemaal warm van...En als hij mij negeert ben ik best chagrijnig en vraag ik me af waarom hij me negeert. Soms denk ik dat hij mij leuk vindt en soms denk ik dat hij vriendelijk is. Ergens wil ik het weten (puur voor het willen weten en egodingetje) en ergens wil ik het helemaal niet weten. Want stel wel wederzijds... dan wordt het pas gevaarlijk. Dus ontwijken/negeren en contact beperken is beste optie - dus dat hij mij ontwijkt is eigenlijk best goed. Ergens.
Wij komen elkaar regelmatig tegen en dat zal nog wel even zo blijven denk ik...Zowel ik als hij, beiden vinden onze baan echt leuk. Nu met corona wel wat minder contact maar nog steeds regelmatig.
Wanneer ik hem zie en hij mij aankijkt is er echt zo'n verliefdheidskriebel, knikkende knieën, alsof ik weer even 15 ben. Ik krijg het er helemaal warm van...En als hij mij negeert ben ik best chagrijnig en vraag ik me af waarom hij me negeert. Soms denk ik dat hij mij leuk vindt en soms denk ik dat hij vriendelijk is. Ergens wil ik het weten (puur voor het willen weten en egodingetje) en ergens wil ik het helemaal niet weten. Want stel wel wederzijds... dan wordt het pas gevaarlijk. Dus ontwijken/negeren en contact beperken is beste optie - dus dat hij mij ontwijkt is eigenlijk best goed. Ergens.
donderdag 28 januari 2021 13:19
Richt je NU op iets anders. Het maakt je kapot! En je onzekerheid wordt alleen maar meer gevoed.
Bij mij is het al 4 jaar lang een gevecht van aantrekken en afstoten (collega waar ik veel mee samenwerk). Pas sinds kort ben ik niet meer van mn stuk als hij weer begint te trekken (en daardoor gaat hij de afgelopen weken weer veel harder trekken). Focus je op je eigen relatie, dat gaat je veel meer brengen!
Bij mij is het al 4 jaar lang een gevecht van aantrekken en afstoten (collega waar ik veel mee samenwerk). Pas sinds kort ben ik niet meer van mn stuk als hij weer begint te trekken (en daardoor gaat hij de afgelopen weken weer veel harder trekken). Focus je op je eigen relatie, dat gaat je veel meer brengen!
vrijdag 29 januari 2021 14:09
Zelfs als dat zo zou zijn, dan is dat niet haar vraag: verliefd zijn is gewoon heel vervelend als je het niet wil zijn.
De hormonen die je aanmaakt door verliefd te zijn (dopamine bijvoorbeeld) zijn verslavend. Dit maakt dat je niet meer goed rationeel kunt handelen.
vrijdag 29 januari 2021 14:13
Lastig lijkt me dat, als je elkaar zo vaak tegenkomt.Onzekerevrouw84 schreef: ↑27-01-2021 19:14Sterkte. Hopelijk slijt het snel... dat gemis zal wel lastig zijn, maar als je een goed huwelijk hebt is het wellicht betet zo. Hoe cliché dit ook klinkt wellicht.
Wij komen elkaar regelmatig tegen en dat zal nog wel even zo blijven denk ik...Zowel ik als hij, beiden vinden onze baan echt leuk. Nu met corona wel wat minder contact maar nog steeds regelmatig.
Wanneer ik hem zie en hij mij aankijkt is er echt zo'n verliefdheidskriebel, knikkende knieën, alsof ik weer even 15 ben. Ik krijg het er helemaal warm van...En als hij mij negeert ben ik best chagrijnig en vraag ik me af waarom hij me negeert. Soms denk ik dat hij mij leuk vindt en soms denk ik dat hij vriendelijk is. Ergens wil ik het weten (puur voor het willen weten en egodingetje) en ergens wil ik het helemaal niet weten. Want stel wel wederzijds... dan wordt het pas gevaarlijk. Dus ontwijken/negeren en contact beperken is beste optie - dus dat hij mij ontwijkt is eigenlijk best goed. Ergens.
En ja, ik heb een hele leuke, lieve man. Ik twijfel ook echt niet aan mijn gevoelens voor mijn man. Dat maakt het extra raar: ik dacht altijd dat dit alleen gebeurde bij mensen binnen een slecht huwelijk.
