Relaties
alle pijlers
Grootouders die voor baby willen zorgen
dinsdag 8 november 2016 12:25
Even een topic om wat advies in te winnen.
Wat details vooraf:
- Eind januari krijg ik mijn eerste kindje. De kans zit erin dat dit kindje enig kind zal blijven, daar zijn we nog niet helemaal over uit. Dat speelt helaas ook mee in deze discussie.
- Man en ik wonen in een ruim appartement, maar we hebben maar ruime 2 slaapkamers. De babykamer is dus tevens de logeerkamer.
- Mijn ouders wonen op ruim 2 uur afstand.
Mijn moeder verheugt zich al vanaf het moment dat ze weet dat ik zwanger ben op de kraamtijd. Ze wil hier logeren om te helpen met de baby. Ik ben daar nooit zo op ingegaan, het leek mij een discussie die wel gevoerd kon worden als de tijd daar was. Mijn moeder is zich er echter steeds meer op aan het verheugen, ze ziet al helemaal voor zich hoe zij voor het kindje kan zorgen alsof ze zelf een nieuwe baby krijgt. Feit is dat ze mij eigenlijk gewoon het gevoel geeft dat ik de draagmoeder ben en zij de echte moeder van het kind. Ze keurt ook mijn hele zwangerschap al alles af wat ik doe en laat, zij weet het allemaal beter en zij zal wel even vertellen hoe het moet. Omdat de afstand groot genoeg is ga ik lekker mijn eigen gang tijdens de zwangerschap en schijnbaar doe ik toch iets goed. De baby en ik zijn beide kerngezond.
Inmiddels is de babykamer klaar en man en ik zijn het er over eens dat mijn moeder hier gewoon niet kan logeren, de ruimte is er gewoon niet groot genoeg voor. Ja, we hebben een tweepersoonslogeerbed (opklapbaar) dat we normaal wel kunnen gebruiken, maar met de kraamhulp en ik die waarschijnlijk iets minder mobiel zal zijn, zien we het niet zitten om de helft van de babykamer vol bed te hebben staan. Ik heb dus al eens voorzichtig bij mijn moeder laten vallen dat slapen er gewoon niet inzit als de baby er net is. Zij vindt het geen probleem, de baby slaapt toch in een co-sleeper? Dus zij kan mooi de babykamer inpalmen. Maar, de babykamer bevat natuurlijk wel de commode, het badje, alle spulletjes voor de baby, etc. Ze wilde niet naar me luisteren, zij is al moeder en zij weet wat het beste is voor mij en de baby.
Gisteren vertelde ze me dat ze heel enthousiast is, ze verheugt zich er al helemaal op om een pasgeborene te mogen badderen, verschonen, aankleden, ermee frutselen. Het was zo erg dat ik achteraf tegen mijn man zei dat het me verbaasde dat ze niet opperde dat ik maar moest gaan kolven zodat ze ook de voedingen voor haar rekening kon nemen. Voor mijn man was de maat vol, hij zei dat als ze denkt dat ze de zorg van de baby volledig op zich mag nemen, het beter is als ze gewoon een paar keer per week langskomt en niet blijft slapen. Vooral ook omdat mijn vader inmiddels ook wil blijven slapen, en 2 logees plus een pasgeboren baby is mij gewoon teveel. Ik ga er van uit dat ik een normale bevalling heb en dat ik dus geen weken aan mijn bed gekluisterd zit. Daarbij, ik wil ook gewoon zelf voor mijn baby zorgen. Het is toch ook mijn kind?
Nou moet ik erbij vertellen dat de band tussen mij en mijn ouders op zijn zachtst gezegd gespannen is. Er zijn nogal wat dingen voorgevallen in mijn eigen jeugd waar ik het nu niet over wil hebben, maar die me wel het gevoel geven dat mijn ouders dit kindje zien als een mogelijkheid om goed te maken wat ze toen niet goed gedaan hebben. Alleen denk ik, mijn baby is mijn kans om een goede moeder te worden, niet de herkansing van mijn moeder om aan mij te bewijzen dat ze wel een goede moeder kan zijn.
Om een lang verhaal kort te maken. Ik wil zeker mijn ouders het contact met hun kleinkind niet ontzeggen, ze zijn wat mij betreft ook meer dan welkom om 2 of 3 keer per week langs te komen. Als ze ook maar weer vertrekken na een paar uur. Nu zie ik zelf ook wel in dat de afstand groot is en dat zo'n regeling erg snel naar 1 keer per week zal gaan, om daarna snel nog minder te worden. Ik begrijp de irritatie van mijn moeder dus wel. Maar, is het echt zo egoïstisch van mij om te zeggen dat ik me ook verheug op onze tijd als nieuw gezinnetje? Een kraamtijd met hulp, mijn lieve man, ons kleine kindje, bezoek dat ook weer vertrekt na verloop van tijd?
Als we in een groot huis woonden zou de situatie natuurlijk anders zijn, dan zouden we ook niet zo op elkaars lip zitten. Maar de situatie is niet zo. We hebben niet zo heel veel ruimte over nu alle babyspullen op hun plaats staan en ik heb ook gewoon geen zin in de constante spanning van met teveel mensen in een te kleine ruimte, bovenop de geboorte van de kleine.
Mijn moeder is niet voor rede vatbaar. Zij heeft het zo in haar hoofd en zij zal wel voor de kleine zorgen zodat ik kan herstellen en rusten. Ja, ik weet dat dit goed bedoeld is allemaal. Maar toch zou ik graag advies willen over hoe ik het aan kan pakken om haar duidelijk te maken dat dit niet gaat werken. Een rustig gesprek rond de tafel heb ik al geprobeerd, toen werd mij meteen verweten dat ik altijd alleen maar aan mezelf denk en dat ik haar de rechten op een kleinkind afneem. Wat dus helemaal mijn bedoeling niet is, maar ze is nog steeds boos omdat we niet dichterbij zijn komen wonen toen ze dat van mij vroeg. Dat is een ander lang verhaal en staat ook niet ter discussie, wij voelen ons goed waar we nu wonen en willen hier ook blijven.
Het spijt me voor mijn lange verhaal. Ik wil ook zeker geen ouderruzie uitlokken, ik wil dit gewoon op een volwassen en rustige manier oplossen. Dat lijkt me beter voor zowel mezelf als mijn kindje. Maar hoe blijf ik volwassen en rustig als mijn moeder zich zo onredelijk gedraagt dat ze me alleen maar kan verwijten dat ik haar het enige afneem dat haar leven nu op dit moment een beetje kleur geeft?
Wat details vooraf:
- Eind januari krijg ik mijn eerste kindje. De kans zit erin dat dit kindje enig kind zal blijven, daar zijn we nog niet helemaal over uit. Dat speelt helaas ook mee in deze discussie.
- Man en ik wonen in een ruim appartement, maar we hebben maar ruime 2 slaapkamers. De babykamer is dus tevens de logeerkamer.
- Mijn ouders wonen op ruim 2 uur afstand.
Mijn moeder verheugt zich al vanaf het moment dat ze weet dat ik zwanger ben op de kraamtijd. Ze wil hier logeren om te helpen met de baby. Ik ben daar nooit zo op ingegaan, het leek mij een discussie die wel gevoerd kon worden als de tijd daar was. Mijn moeder is zich er echter steeds meer op aan het verheugen, ze ziet al helemaal voor zich hoe zij voor het kindje kan zorgen alsof ze zelf een nieuwe baby krijgt. Feit is dat ze mij eigenlijk gewoon het gevoel geeft dat ik de draagmoeder ben en zij de echte moeder van het kind. Ze keurt ook mijn hele zwangerschap al alles af wat ik doe en laat, zij weet het allemaal beter en zij zal wel even vertellen hoe het moet. Omdat de afstand groot genoeg is ga ik lekker mijn eigen gang tijdens de zwangerschap en schijnbaar doe ik toch iets goed. De baby en ik zijn beide kerngezond.
Inmiddels is de babykamer klaar en man en ik zijn het er over eens dat mijn moeder hier gewoon niet kan logeren, de ruimte is er gewoon niet groot genoeg voor. Ja, we hebben een tweepersoonslogeerbed (opklapbaar) dat we normaal wel kunnen gebruiken, maar met de kraamhulp en ik die waarschijnlijk iets minder mobiel zal zijn, zien we het niet zitten om de helft van de babykamer vol bed te hebben staan. Ik heb dus al eens voorzichtig bij mijn moeder laten vallen dat slapen er gewoon niet inzit als de baby er net is. Zij vindt het geen probleem, de baby slaapt toch in een co-sleeper? Dus zij kan mooi de babykamer inpalmen. Maar, de babykamer bevat natuurlijk wel de commode, het badje, alle spulletjes voor de baby, etc. Ze wilde niet naar me luisteren, zij is al moeder en zij weet wat het beste is voor mij en de baby.
Gisteren vertelde ze me dat ze heel enthousiast is, ze verheugt zich er al helemaal op om een pasgeborene te mogen badderen, verschonen, aankleden, ermee frutselen. Het was zo erg dat ik achteraf tegen mijn man zei dat het me verbaasde dat ze niet opperde dat ik maar moest gaan kolven zodat ze ook de voedingen voor haar rekening kon nemen. Voor mijn man was de maat vol, hij zei dat als ze denkt dat ze de zorg van de baby volledig op zich mag nemen, het beter is als ze gewoon een paar keer per week langskomt en niet blijft slapen. Vooral ook omdat mijn vader inmiddels ook wil blijven slapen, en 2 logees plus een pasgeboren baby is mij gewoon teveel. Ik ga er van uit dat ik een normale bevalling heb en dat ik dus geen weken aan mijn bed gekluisterd zit. Daarbij, ik wil ook gewoon zelf voor mijn baby zorgen. Het is toch ook mijn kind?
Nou moet ik erbij vertellen dat de band tussen mij en mijn ouders op zijn zachtst gezegd gespannen is. Er zijn nogal wat dingen voorgevallen in mijn eigen jeugd waar ik het nu niet over wil hebben, maar die me wel het gevoel geven dat mijn ouders dit kindje zien als een mogelijkheid om goed te maken wat ze toen niet goed gedaan hebben. Alleen denk ik, mijn baby is mijn kans om een goede moeder te worden, niet de herkansing van mijn moeder om aan mij te bewijzen dat ze wel een goede moeder kan zijn.
Om een lang verhaal kort te maken. Ik wil zeker mijn ouders het contact met hun kleinkind niet ontzeggen, ze zijn wat mij betreft ook meer dan welkom om 2 of 3 keer per week langs te komen. Als ze ook maar weer vertrekken na een paar uur. Nu zie ik zelf ook wel in dat de afstand groot is en dat zo'n regeling erg snel naar 1 keer per week zal gaan, om daarna snel nog minder te worden. Ik begrijp de irritatie van mijn moeder dus wel. Maar, is het echt zo egoïstisch van mij om te zeggen dat ik me ook verheug op onze tijd als nieuw gezinnetje? Een kraamtijd met hulp, mijn lieve man, ons kleine kindje, bezoek dat ook weer vertrekt na verloop van tijd?
Als we in een groot huis woonden zou de situatie natuurlijk anders zijn, dan zouden we ook niet zo op elkaars lip zitten. Maar de situatie is niet zo. We hebben niet zo heel veel ruimte over nu alle babyspullen op hun plaats staan en ik heb ook gewoon geen zin in de constante spanning van met teveel mensen in een te kleine ruimte, bovenop de geboorte van de kleine.
Mijn moeder is niet voor rede vatbaar. Zij heeft het zo in haar hoofd en zij zal wel voor de kleine zorgen zodat ik kan herstellen en rusten. Ja, ik weet dat dit goed bedoeld is allemaal. Maar toch zou ik graag advies willen over hoe ik het aan kan pakken om haar duidelijk te maken dat dit niet gaat werken. Een rustig gesprek rond de tafel heb ik al geprobeerd, toen werd mij meteen verweten dat ik altijd alleen maar aan mezelf denk en dat ik haar de rechten op een kleinkind afneem. Wat dus helemaal mijn bedoeling niet is, maar ze is nog steeds boos omdat we niet dichterbij zijn komen wonen toen ze dat van mij vroeg. Dat is een ander lang verhaal en staat ook niet ter discussie, wij voelen ons goed waar we nu wonen en willen hier ook blijven.
Het spijt me voor mijn lange verhaal. Ik wil ook zeker geen ouderruzie uitlokken, ik wil dit gewoon op een volwassen en rustige manier oplossen. Dat lijkt me beter voor zowel mezelf als mijn kindje. Maar hoe blijf ik volwassen en rustig als mijn moeder zich zo onredelijk gedraagt dat ze me alleen maar kan verwijten dat ik haar het enige afneem dat haar leven nu op dit moment een beetje kleur geeft?
maandag 15 mei 2017 22:27
Dat is wel een oplossing, zij een dagje tutten terwijl ik slaap. Dan geef ik haar niet het gevoel dat ik het niet alleen kan bolwerken maar dan krijg ik toch een paar uurtjes slaap extra.
Een schoonmaakster inhuren klinkt heerlijk, maar dan voel ik me zo lui omdat ik zelf ook nog hele dagen thuis ben.
maandag 15 mei 2017 22:28
Bloemetjesolifant schreef: ↑15-05-2017 22:27Maar als je je eigen antwoorden terugleest, dan heb je je antwoord toch? Dus je moeder komt niet logeren, je huurt lekker een schoonmaakster in voor een dag om je huis goed te poetsen, en jullie gaan langzaam verder bouwen aan een (hopelijk evenwichtige) relatie
Je hebt gelijk. Maar als ik het hier opschrijf en de reacties lees ben ik op de een of andere manier ook beter in staat om mijn gedachten op een rijtje te krijgen.
maandag 15 mei 2017 22:31
Het is ontzettend lief, daarom wil ik haar ook niet kwetsen. Zeker ook de manier hoe ze het aanbied, niet dwingend oid maar gewoon lief en aardig.
maandag 15 mei 2017 22:33
Kan ik me goed voorstellen hoorCathelyne-- schreef: ↑15-05-2017 22:28Je hebt gelijk. Maar als ik het hier opschrijf en de reacties lees ben ik op de een of andere manier ook beter in staat om mijn gedachten op een rijtje te krijgen.
. En over dat lui voelen: niets van aantrekken, gewoon doen. Ik ben een half jaar geleden bevallen, en heb ook hulp aangetrokken, want alle klussen die bleven liggen kostten me dagelijks energie omdat ik het zag liggen (ik moet eigenlijk de ramen lappen. En eigenlijk de kamer dweilen. En de baby huilt, dus dat moet eerst. En ik moet eigenlijk zus. En zo. En hier. En daar. Knettergek werd ik er van!), en het negeren van mijn luiheid voor 1 dagje kostte me een stuk minder energie. Daarna was het ook weer bij te houden, het leek in eerste instantie zo'n onneembare vesting, die berg achterstallig huishoudelijk werk! Gewoon lekker iemand inhuren, eventueel zelf die dag de deur uit met Cathy, en genieten van je schone huis
maandag 15 mei 2017 22:44
Geen idee waar je woont maar anders kom ik je huis wel onder handen nemen. Echt, je wilt je moeder NIET een paar dagen laten logeren. Gewoon niet aan beginnen.
En hey, het is een zwijnestal. Nou en?? Welkom bij de club.
Maar nee, je hebt geen logeerkamer. Echt, je dochter gaat je later vermoorden. Wij hebben ook geen extra kamer. En mijn schoonmoeder blijft, sinds schoonvader overleden is, met kerst een nachtje over. Bij mijn dochter op de slaapkamer, want een andere mogelijkheid is er niet. Nou, dochterlief is inmiddels 17 en dreigt met op kamers gaan als oma nog eens bij haar moet slapen. Oma stinkt (naar oude mevrouw, niet ongewassen), oma snurkt, oma staat 10x op ´s nachts en oma wil om acht uur uit bed.
Dus gewoon niet aan beginnen, hoef je er ook niet mee te stoppen.
En hey, het is een zwijnestal. Nou en?? Welkom bij de club.
Maar nee, je hebt geen logeerkamer. Echt, je dochter gaat je later vermoorden. Wij hebben ook geen extra kamer. En mijn schoonmoeder blijft, sinds schoonvader overleden is, met kerst een nachtje over. Bij mijn dochter op de slaapkamer, want een andere mogelijkheid is er niet. Nou, dochterlief is inmiddels 17 en dreigt met op kamers gaan als oma nog eens bij haar moet slapen. Oma stinkt (naar oude mevrouw, niet ongewassen), oma snurkt, oma staat 10x op ´s nachts en oma wil om acht uur uit bed.
Dus gewoon niet aan beginnen, hoef je er ook niet mee te stoppen.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 15 mei 2017 22:47
Ceylon schreef: ↑15-05-2017 22:44Geen idee waar je woont maar anders kom ik je huis wel onder handen nemen. Echt, je wilt je moeder NIET een paar dagen laten logeren. Gewoon niet aan beginnen.
En hey, het is een zwijnestal. Nou en?? Welkom bij de club.
Maar nee, je hebt geen logeerkamer. Echt, je dochter gaat je later vermoorden. Wij hebben ook geen extra kamer. En mijn schoonmoeder blijft, sinds schoonvader overleden is, met kerst een nachtje over. Bij mijn dochter op de slaapkamer, want een andere mogelijkheid is er niet. Nou, dochterlief is inmiddels 17 en dreigt met op kamers gaan als oma nog eens bij haar moet slapen. Oma stinkt (naar oude mevrouw, niet ongewassen), oma snurkt, oma staat 10x op ´s nachts en oma wil om acht uur uit bed.
Dus gewoon niet aan beginnen, hoef je er ook niet mee te stoppen.
Ik moet inderdaad iedere keer aan jouw dochter denken als ik denk aan oma die bij Cathy op de kamer slaapt! En dan vooral die "oma stinkt", volgens mij schreef je dat maanden geleden al en ik ben het nooit vergeten.
Wel een heel lief aanbod! Maar ik denk dat ik maar gewoon voor de schoonmaakster ga
maandag 15 mei 2017 22:49
Zo denk ik inderdaad, iedere dag opnieuw. Heerlijk die herkenning! Maar niemand zegt het in mijn vriendenkring, iedereen doet maar alsof het bij hun wel allemaal vanzelf gaat.Bloemetjesolifant schreef: ↑15-05-2017 22:33Kan ik me goed voorstellen hoor
Ik ga me morgen eens verdiepen in de mogelijkheid van een hulp voor een dag. Als de grote klussen allemaal gedaan zijn kan ik het wel weer bijhouden neem ik aan.
maandag 15 mei 2017 22:56
Hahah, het lijkt ook of het vanzelf gaat, maar dat is omdat je niet elke dag bij hen over de vloer komt 
en niet ziet hoe gestresst het er daar soms aan toe gaat. Ik snap helemaal dat je tegen de inhaalslag opkijkt, en mij viel het bijhouden inderdaad wel mee, dus een hulp voor een dag werkt vast goed . In NL hebben we Helpling, waar je een gewenst aantal uren iemand kunt inhuren voor de schoonmaak, mss hebben jullie ook zoiets in BE?
en niet ziet hoe gestresst het er daar soms aan toe gaat. Ik snap helemaal dat je tegen de inhaalslag opkijkt, en mij viel het bijhouden inderdaad wel mee, dus een hulp voor een dag werkt vast goed . In NL hebben we Helpling, waar je een gewenst aantal uren iemand kunt inhuren voor de schoonmaak, mss hebben jullie ook zoiets in BE?
maandag 15 mei 2017 23:09
Ja, hier zijn dienstencheques inderdaad. Ik moet even goed uitzoeken hoe het zit, maar normaal gesproken biedt de organisatie waar mijn vroedvrouw aan huis van was ook hulp in de huishouding. Ik vrees alleen dat dat alleen geldt in de kraamtijd en daar ben ik nu toch echt wel uit. Morgen, als ik weer fris en helder ben ( 
) ga ik dat eens uitzoeken.
Cathy heeft net haar laatste voeding gehad, ik kruip ook mijn bed in. Welterusten!
) ga ik dat eens uitzoeken.Cathy heeft net haar laatste voeding gehad, ik kruip ook mijn bed in. Welterusten!
maandag 15 mei 2017 23:11
maandag 15 mei 2017 23:54
dinsdag 16 mei 2017 07:57
P.s.
Geef ruimtegebrek niet als reden op, want dan kun je nooit meer verhuizen zonder drama. Gewoon `Dat is heel lief aangeboden mam, maar het hoeft echt niet´.
Maar ik zou het omdraaien. Geef het nog een weekje, of twee. Bel ze op en zeg dat je een hotelovernachting gewonnen hebt in X (een stad op een half uurtje afstand van hun). Mag Cathy daarom dan twee daagjes plus die nacht bij jullie logeren??
Zij een keer voor Cathy zorgen, jullie een fijn weekend en een ongestoord nachtje. Je zult zien dat je er daarna weer een hele tijd tegen kunt. En het is zoooooo goed bevallen, dat doen jullie vast nog een keertje
Probleem opgelost.
Geef ruimtegebrek niet als reden op, want dan kun je nooit meer verhuizen zonder drama. Gewoon `Dat is heel lief aangeboden mam, maar het hoeft echt niet´.
Maar ik zou het omdraaien. Geef het nog een weekje, of twee. Bel ze op en zeg dat je een hotelovernachting gewonnen hebt in X (een stad op een half uurtje afstand van hun). Mag Cathy daarom dan twee daagjes plus die nacht bij jullie logeren??
Zij een keer voor Cathy zorgen, jullie een fijn weekend en een ongestoord nachtje. Je zult zien dat je er daarna weer een hele tijd tegen kunt. En het is zoooooo goed bevallen, dat doen jullie vast nog een keertje
Probleem opgelost.
ceylon wijzigde dit bericht op 16-05-2017 08:19
20.45% gewijzigd
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
dinsdag 16 mei 2017 08:31
dinsdag 16 mei 2017 09:10
Dit! Ik weet dat jullie een goed gesprek hebben gehad, en ik begrijp dat het nu als een voorstel gebracht wordt ipv een mededeling.hannaeva schreef: ↑16-05-2017 08:31Ik vind het feit dat je moeder dit voorstelt aantonen dat ze nog steeds geen oog heeft voor jouw behoeftes. Het hele gedoe begon omdat jij niet wilde dat ze kwam logeren. En nu stelt ze voor om...te komen logeren. Heeft ze dan niet begrepen dat jullie daar geen zin in hebben?
Doe het niet, want dan zit je zo weer op hetzelfde punt waar je begon.
De dames hierboven kwamen met goede oplossingen, dat lijkt me een beter idee.
dinsdag 16 mei 2017 11:15
juliadenders schreef: ↑15-05-2017 23:54Zoals de voorgangers al zeiden: niet doen.
En nog iets anders. Je schrijft dat je broer stookt. Hoe kom je aan die info? Misschien iets om nog op te letten, is het niet mogelijk dat jullie juist door een van de ouders tegen elkaar opgestookt worden? Van wie komt de info?
Nou, met pasen waren mijn ouders hier. We deden allemaal de moeite om het gezellig te houden en toen hebben mijn moeder en ik ook ons gesprek gehad waardoor we nu weer iets prettiger met elkaar om kunnen gaan. Mijn broer was die dag ook meegekomen en hij bleef maar opmerkingen maken over kerst, over het late nieuws na Cathy's geboorte, over het opzeggen van mijn fb account, de pijnlijkste dingen eruit pikken en goed zorgen dat mijn moeder het allemaal hoorde. Inmiddels merk ik ook dat hij kleine rotstreken uithaalt, als hij bij mijn ouders is komen foto's die ik via de app verstuur bijvoorbeeld nooit aan, ik zie het vinkje blauw worden maar mijn moeder heeft die foto's dan niet in het bericht staan. Of hij beantwoordt een bericht waardoor ik of mijn moeder bel(t) om te vragen wat ik/zij nu weer misdaan heeft. Kleine dingetjes dus die niet echt opvallen maar die de spanning wel continu aanwakkeren.
dinsdag 16 mei 2017 11:16
Hmm, dit valt nog wel serieus te overwegen! Bedankt voor de tipCeylon schreef: ↑16-05-2017 07:57P.s.
Geef ruimtegebrek niet als reden op, want dan kun je nooit meer verhuizen zonder drama. Gewoon `Dat is heel lief aangeboden mam, maar het hoeft echt niet´.
Maar ik zou het omdraaien. Geef het nog een weekje, of twee. Bel ze op en zeg dat je een hotelovernachting gewonnen hebt in X (een stad op een half uurtje afstand van hun). Mag Cathy daarom dan twee daagjes plus die nacht bij jullie logeren??
Zij een keer voor Cathy zorgen, jullie een fijn weekend en een ongestoord nachtje. Je zult zien dat je er daarna weer een hele tijd tegen kunt. En het is zoooooo goed bevallen, dat doen jullie vast nog een keertje
Probleem opgelost.
dinsdag 16 mei 2017 11:17
Die hebben we idd ook niet.
dinsdag 16 mei 2017 11:23
Ik heb eenzelfde relatie met mijn ouders als jij. Andere oorzaak, zelfde principe.
Doe het niet. Alle ruimte die je je ouders geeft is een open deur voor kritiek en verdriet. Je moeder komt niet om te helpen, ze komt om haar macht over jou terug te krijgen. En die krijgt ze, zodra ze één voet over de drempel heeft gezet. Weet je nog hoe doodongelukkig je was tijdens je zwangerschap? En de jaren daarvoor? Die relatie krijg je linea recta terug als je je moeder laat helpen. Want haar hulp is geen hulp, haar hulp is macht.
Huur een schoonmaakster in of accepteer gewoon dat het een zooitje is. Dit is het leven met een kind. En dat leven is honderd keer beter dan een leven met je moeder.
Doe het niet. Alle ruimte die je je ouders geeft is een open deur voor kritiek en verdriet. Je moeder komt niet om te helpen, ze komt om haar macht over jou terug te krijgen. En die krijgt ze, zodra ze één voet over de drempel heeft gezet. Weet je nog hoe doodongelukkig je was tijdens je zwangerschap? En de jaren daarvoor? Die relatie krijg je linea recta terug als je je moeder laat helpen. Want haar hulp is geen hulp, haar hulp is macht.
Huur een schoonmaakster in of accepteer gewoon dat het een zooitje is. Dit is het leven met een kind. En dat leven is honderd keer beter dan een leven met je moeder.
