Relaties
alle pijlers
Grootouders en kleinkinderen
vrijdag 15 februari 2019 14:46
Mijn dochter (19) gaat binnenkort voor een half jaar naar het buitenland. Het leek haar daarom leuk om haar grootouders, mijn ouders, en wat andere familie uit te nodigen voor koffie en een taartje. Een klein afscheidsfeestje. Vervoer voor de grootouders is geregeld. Helaas is dat bij mijn vader totaal in het verkeerde keelgat geschoten dus ik had hem van de week in tranen aan de telefoon. Hij vindt dat kleinkinderen bij hun opa en oma op bezoek moeten gaan en niet andersom. Dat is normaal, en nu moeten zij weer op komen draven. Bovendien komen dag en tijdstip ze slecht uit omdat ze op zaterdag altijd vroeg eten en daar kan niet van worden afgeweken (vanwege koffievisite waar ook niet van kan worden afgeweken).
Dochter loopt daar inderdaad de deur niet plat (understatement), maar het zijn dan ook geen gezellige grootouders. Mijn vader is niet in staat om een wederkerig gesprek te voeren, grijpt iedere aanleiding aan om uit te wijden over zijn eigen belevenissen, of om kritiek te spuien op allerlei minderheden. Mijn moeder zit er vooral bij en eet taart. Toch wilde dochter graag afscheid nemen op haar manier, maar als het zo moet is ze er wel klaar mee (zegt ze, maar meent ze niet).
Zucht... ik zit zelf in kamp dochter. We wilden gewoon wat leuks doen, op onze manier ja, en dan levert het al dat gezeik op. Dochter is ook niet makkelijk in de omgang, maar heeft met de grootouders van vaders kant heel goed contact. Die hebben interesse in haar en haar bezigheden en vragen ook wel eens door na het ‘hoe gaat het op school?’ ‘Goed.’.
Hoe gaat het contact tussen grootouders en kleinkinderen, puberteit plus, in normale families?
Dochter loopt daar inderdaad de deur niet plat (understatement), maar het zijn dan ook geen gezellige grootouders. Mijn vader is niet in staat om een wederkerig gesprek te voeren, grijpt iedere aanleiding aan om uit te wijden over zijn eigen belevenissen, of om kritiek te spuien op allerlei minderheden. Mijn moeder zit er vooral bij en eet taart. Toch wilde dochter graag afscheid nemen op haar manier, maar als het zo moet is ze er wel klaar mee (zegt ze, maar meent ze niet).
Zucht... ik zit zelf in kamp dochter. We wilden gewoon wat leuks doen, op onze manier ja, en dan levert het al dat gezeik op. Dochter is ook niet makkelijk in de omgang, maar heeft met de grootouders van vaders kant heel goed contact. Die hebben interesse in haar en haar bezigheden en vragen ook wel eens door na het ‘hoe gaat het op school?’ ‘Goed.’.
Hoe gaat het contact tussen grootouders en kleinkinderen, puberteit plus, in normale families?
anoniem_228429 wijzigde dit bericht op 15-02-2019 14:49
0.52% gewijzigd
vrijdag 15 februari 2019 15:13
Omdat het feestje niet alleen voor de grootouders is.redbulletje schreef: ↑15-02-2019 15:02Als je dit weet waarom gaat dochter dan niet gewoon een uurtje op de koffie bij haar grootouders ipv dit hele gedoe te organiseren?
vrijdag 15 februari 2019 15:18
Wanneer zij haar willen uitnodigen dan kunnen ze dat ook op een leuke manier doen. Zo van helaas kunnen we niet komen maar kom dan en dan tompouces eten of iets dergelijks. Wanneer men zo negatief insteekt dan voelt langs gaan als een straf.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 15 februari 2019 15:20
Hier ook twee soorten opa&oma.
Mijn ouders die regelmatig kaartjes sturen (wonen op afstand), videobellen en zoveel mogelijk op de koffie komen,
Zijn ouders die afgelopen jaar twee keer bij ons zijn geweest (wonen in dezelfde stad) en altijd moeilijk doen over die bezoekjes. 'Het is zo ver' 'Het moet altijd zo vroeg bij jullie' (toen de kinderen nog een dutje deden om 15.00) 'Maar op zaterdag moet ik ook al boodschappen doen' (zit verder hele week thuis) en als wij daar op de koffie gaan gaat het alleen maar over de hond van de nicht van de buurman en worden de kinderen genegeerd. Maar wel continu klagen dat ze de kinderen zo weinig zien en dat ze zo graag een betere band met ze willen.
Ik voel me niet verplicht er veel energie in te steken, want niet mijn ouders. Man doet het zelf ook niet, dus prima...
Als het mijn eigen ouders betrof zou ik het wel een stuk lastiger vinden, hoor.
Maar team dochter dus
Mijn ouders die regelmatig kaartjes sturen (wonen op afstand), videobellen en zoveel mogelijk op de koffie komen,
Zijn ouders die afgelopen jaar twee keer bij ons zijn geweest (wonen in dezelfde stad) en altijd moeilijk doen over die bezoekjes. 'Het is zo ver' 'Het moet altijd zo vroeg bij jullie' (toen de kinderen nog een dutje deden om 15.00) 'Maar op zaterdag moet ik ook al boodschappen doen' (zit verder hele week thuis) en als wij daar op de koffie gaan gaat het alleen maar over de hond van de nicht van de buurman en worden de kinderen genegeerd. Maar wel continu klagen dat ze de kinderen zo weinig zien en dat ze zo graag een betere band met ze willen.
Ik voel me niet verplicht er veel energie in te steken, want niet mijn ouders. Man doet het zelf ook niet, dus prima...
Als het mijn eigen ouders betrof zou ik het wel een stuk lastiger vinden, hoor.
Maar team dochter dus
vrijdag 15 februari 2019 15:28
Kamp dochter!
Hier jongere kinderen maar met mijn moeder en stiefvader komt contact van twee kanten. Mijn schoonouders zullen zelden spontaan contact opnemen en meestal komt het er op neer dat we om de week daarheen gaan. Hierheen komen ze eigenlijk alleen bij verjaardagen.
Man en ik hebben beiden nog een grootvader. Daarbij is aan man's kant contact juist van twee kanten, en aan mijn kant moet het van mijn kant komen muv feestdagen.
Hier jongere kinderen maar met mijn moeder en stiefvader komt contact van twee kanten. Mijn schoonouders zullen zelden spontaan contact opnemen en meestal komt het er op neer dat we om de week daarheen gaan. Hierheen komen ze eigenlijk alleen bij verjaardagen.
Man en ik hebben beiden nog een grootvader. Daarbij is aan man's kant contact juist van twee kanten, en aan mijn kant moet het van mijn kant komen muv feestdagen.
vrijdag 15 februari 2019 15:30
Hey, zijn jouw ouders en schoonouders ook die van mij?HaPu schreef: ↑15-02-2019 15:20Hier ook twee soorten opa&oma.
Mijn ouders die regelmatig kaartjes sturen (wonen op afstand), videobellen en zoveel mogelijk op de koffie komen,
Zijn ouders die afgelopen jaar twee keer bij ons zijn geweest (wonen in dezelfde stad) en altijd moeilijk doen over die bezoekjes. 'Het is zo ver' 'Het moet altijd zo vroeg bij jullie' (toen de kinderen nog een dutje deden om 15.00) 'Maar op zaterdag moet ik ook al boodschappen doen' (zit verder hele week thuis) en als wij daar op de koffie gaan gaat het alleen maar over de hond van de nicht van de buurman en worden de kinderen genegeerd. Maar wel continu klagen dat ze de kinderen zo weinig zien en dat ze zo graag een betere band met ze willen.
Ik voel me niet verplicht er veel energie in te steken, want niet mijn ouders. Man doet het zelf ook niet, dus prima...
Als het mijn eigen ouders betrof zou ik het wel een stuk lastiger vinden, hoor.
Maar team dochter dus
Precies hetzelfde hier.
vrijdag 15 februari 2019 15:34
Ik snap het probleem van de grootouders niet zo. Het is toch heel normaal om bij je kinderen op bezoek te komen? Hier gaat het over en weer. Soms gaan wij naar de (schoon) ouders, soms komen ze hier. Mijn schoonouders wonen ver weg dus we gaan vaker daar heen (en dan logeren). Mijn moeder woont in de buurt en die komt weer vaker hier. Maar daar zijn geen vaste regels voor en zit verder geen vaste lijn in. Ik vind het volkomen normaal wat je dochter doet en het zou geen seconde in me opkomen dat dit een rare actie is of zo. Wat is er nu vreemd aan je grootouders uitnodigen voor een taartje om afscheid te nemen?
Natuurlijk als de oudjes fysiek niet meer in staat zijn te reizen is het wat anders maar gezien je bericht is dat niet zo.
Wij gingen vroeger trouwens meestal bij de grootouders op bezoek maar ze kwamen ook wel bij ons, zeker als er wat te vieren was.
Natuurlijk als de oudjes fysiek niet meer in staat zijn te reizen is het wat anders maar gezien je bericht is dat niet zo.
Wij gingen vroeger trouwens meestal bij de grootouders op bezoek maar ze kwamen ook wel bij ons, zeker als er wat te vieren was.
vrijdag 15 februari 2019 15:34
+1viva-amber schreef: ↑15-02-2019 14:52Trap niet in deze vorm van manipuleren. Zij zijn niet de enige die afscheid gaan nemen en niet alles gebeurt op hun voorwaarde. Geef ze simpel weg de keuze om wel of niet te komen en doe verder geen toezeggingen. Daarbij is het het afscheid van je dochter en haar feestje, dus niet dat van jou of opa en oma. Hoe meer je hun leert dat dit gedrag loont hoe vaker men het zal inzetten.
vrijdag 15 februari 2019 15:37
Hier ook zo ongeveer hetzelfde... En dochter is nog geen 6 maanden...-Darkside- schreef: ↑15-02-2019 15:30Hey, zijn jouw ouders en schoonouders ook die van mij?
Precies hetzelfde hier.
Dat wordt wat
vrijdag 15 februari 2019 15:41
Ik vind dit echt te kort door te bocht. En om ze dan meteen als "slechte grootouders" te bestempelen vind ik zelfs echt te ver gaan.Bedjeindezon schreef: ↑15-02-2019 15:02Oei... ben je toevallig al in therapie voor jezelf? Klinkt heel ongezond zoals je je laat manipuleren. Zij doen raar en jij voelt je schuldig.... jij bent geen slechte moeder, zij zijn slechte (groot)ouders. Geef jouw houding ajb niet door aan je dochter maar laar het goede voorbeeld zien.
Niet twijfelen aan jezelf, schuldgevoel knop:UIT, rug recht en zeggen dat ze de pot op kunnen.
Er zijn er hier genoeg die het herkennen: " kinderen horen naar grootouders te gaan" , dat is volgens mij een generatiedingetje, ik zie het hier ook. Daar waar grootouders echt betrokken zijn bij de kleinkinderen, speelt het minder, dat lijkt wel zo te zijn.
Maar met name die laatste zin: het zou op ruzie kunnen uitdraaien zo, en dat zou het mij niet waard zijn. Ik zou aan kind vragen om toch even langs te gaan om in ieder geval gedag te zeggen. Lijkt me echt een kleine moeite. Ik probeer mijn kinderen dan ook te leren dat af en toe iets voor een ander doen, echt niet verkeerd is. Zeker als het om zoiets kleins gaat als opa en oma gelukkig maken door er even heen te gaan en afscheid te nemen.
vrijdag 15 februari 2019 15:47
Dat klopt, maar ik was (en ben) zo'n iemand die dan meteen terugzegt: dat geldt ook de andere kant op. Waarom moet ik elke keer iets voor een ander doen...?Parallella schreef: ↑15-02-2019 15:41Ik vind dit echt te kort door te bocht. En om ze dan meteen als "slechte grootouders" te bestempelen vind ik zelfs echt te ver gaan.
Er zijn er hier genoeg die het herkennen: " kinderen horen naar grootouders te gaan" , dat is volgens mij een generatiedingetje, ik zie het hier ook. Daar waar grootouders echt betrokken zijn bij de kleinkinderen, speelt het minder, dat lijkt wel zo te zijn.
Maar met name die laatste zin: het zou op ruzie kunnen uitdraaien zo, en dat zou het mij niet waard zijn. Ik zou aan kind vragen om toch even langs te gaan om in ieder geval gedag te zeggen. Lijkt me echt een kleine moeite. Ik probeer mijn kinderen dan ook te leren dat af en toe iets voor een ander doen, echt niet verkeerd is. Zeker als het om zoiets kleins gaat als opa en oma gelukkig maken door er even heen te gaan en afscheid te nemen.
vrijdag 15 februari 2019 15:54
Ik zou zeggen, dan komen ze maar niet. Het klinkt hard, weet ik, maar je dochter heeft ze uitgenodigd, jammer dat ze niet willen komen. Ook al hebben ze hun vaste patronen, voor zoiets belangrijks kunnen ze toch wel een keer hun planning veranderen?
Hier komen opa en oma graag op visite en wij ook bij opa en oma. Het werkt twee kanten op. Jongste zoon heeft andere kamer gekregen (als in muren geverfd, nieuwe meubels), opa en oma komen dan ook even kijken.
Hier komen opa en oma graag op visite en wij ook bij opa en oma. Het werkt twee kanten op. Jongste zoon heeft andere kamer gekregen (als in muren geverfd, nieuwe meubels), opa en oma komen dan ook even kijken.
vrijdag 15 februari 2019 16:02
Ik ben het met je eens. Met mijn ouders werkt het contact ook twee kanten op.Fruity-Pebbles schreef: ↑15-02-2019 15:47Dat klopt, maar ik was (en ben) zo'n iemand die dan meteen terugzegt: dat geldt ook de andere kant op. Waarom moet ik elke keer iets voor een ander doen...?
Met mijn schoonouders niet. Zij zijn hun leven al gewend dat "kinderen naar de ouders komen", zo zijn ze opgevoed en zo voedden ze hun kinderen op. Wij hebben inmiddels pubers en zij zijn in de 80 jaar. Ze veranderen dus niet meer. Kan ik veel van vinden, maar ik weet ook dat ze heel verdrietig zouden zijn als ze geen afscheid van kind nemen. En dus zou ik kind vragen langs te gaan. Gewoon, omdat het prima mensen zijn en ze het zeker niet vervelend bedoelen.
vrijdag 15 februari 2019 16:09
Jeetje, het is ook nooit goed.... Om moe van te worden
Ik zou het opnemen voor dochter en aan opa en oma aangeven:
"Wat jammer dat jullie dit zo ervaren! Het was "naam dochter's" initiatief omdat ze het fijn/ leuk/ gezellig vind om iets leuks te doen met haar opa's en oma's voordat ze aan dit avontuur begint. Da's toch leuk juist!
Jammer dat jullie er zo moeilijk over doen. Gelukkig waarderen andere opa en oma het wel.
Ik zou het opnemen voor dochter en aan opa en oma aangeven:
"Wat jammer dat jullie dit zo ervaren! Het was "naam dochter's" initiatief omdat ze het fijn/ leuk/ gezellig vind om iets leuks te doen met haar opa's en oma's voordat ze aan dit avontuur begint. Da's toch leuk juist!
Jammer dat jullie er zo moeilijk over doen. Gelukkig waarderen andere opa en oma het wel.
vrijdag 15 februari 2019 16:11
Dan komen ze maar niet, simpel toch? Ik vind ook niet dat je dochter verplicht is naar hem toe te gaan. Ze kunnen ook gewoon je dochter bellen dat ze niet kunnen en haar eventueel uitnodigen om daar een andere keer heen te komen ipv jou huilend te bellen (wat sterk lijkt op manipulatie). Ik heb precies hetzelfde met mijn familie. Schoonouders zijn geïnteresseerd in hun kleinkinderen en bellen dan ook regelmatig. We zien ze niet heel vaak omdat ze aan de andere kant van Nederland wonen en we het zelf ook gewoon erg druk hebben. Mijn eigen ouders wonen een dorp verder, maar die zien we bijna nooit. Ze tonen niet veel interesse en als we ze al een keer zien, gaat het alleen maar over de frustraties die mijn moeder heeft over haar familie (waar ze overigens al zo'n 20 jaar niet meer mee omgaat), of over haar werk. En ik vind het echt niet erg dat ze haar verhaal kwijt moet, maar ik hoor hetzelfde verhaal nu al m'n hele leven lang
vrijdag 15 februari 2019 16:11
Klopt, bij mijn grootouders aan moederskant gingen wij altijd langs en mijn grootouders van vaderskant gingen juist altijd naar de kinderen toe.
Maar dat was maar 1 kant van de zaak, ze waren wel betrokken en gaven veel om hun 3 kleinkinderen.
Ik zou met alle liefde bij hun langs zijn gegaan om een taartje met ze eten.
Maar goed zo komen de grootouders van de dochter van TO niet over, misschien zou ze dat anders uit zichzelf wel opperen.
Ik heb nooit iets gegeten dat mijn oma van vaderskant gekookt had zelfs, nu hadden ze wel 7 kinderen en veel meer kleinkinderen dan mijn opa en oma aan de andere kant, misschien vandaar, ze waren overigens wel geïnteresseerd in de kleinkinderen, daarover niets te klagen.