Relaties
alle pijlers
Grote verandering in relatie zorgt voor stress
dinsdag 3 december 2019 01:20
Hoi!
Ik zit al een maandje of 3 met een enorm stresspunt in mijn relatie en ik weet niet zo goed hoe ik mijzelf moet opstellen. Ik heb niet zoveel vrouwen in mijn leven om hier advies over te vragen dus ik dacht dan doe ik het maar hier!
Ik heb al 3 jaar met een enorm leuke meid waar ik, en volgens mij zij ook, 2 en een half jaar ontzettend veel plezier aan hebben gehad zonder enige problemen of stress. Het begon als een hele soepele relatie en in de tussentijd hebben we erg veel mooie reizen gemaakt en ben ik toch, want zo gaat dat denk ik nou eenmaal, in de loop van de tijd een stuk afhankelijker geworden van de relatie.
Nu is zij een half jaar begonnen aan een bezigheid waar ze de komende anderhalf jaar eigenlijk de hele week voltijd+avonden en vaak ook weekenden enorm veel tijd aan kwijt is. Ik ben dan ook enorm blij voor haar dat ze zo'n druk leven heeft maar ik heb de laatste maanden gemerkt dat ik er steeds een beetje ongelukkiger van werd. Het kwam steeds vaker voor dat ik haar een week amper sprak en niet zag om vervolgens een moe geirriteerd persoon aan te treffen voor een vrij korte avond en vroeg in de ochtend weer weg want de plicht riep weer. Nu was mijn reactie, als onervaren 21 jarige, om bevestiging te zoeken en continu het voortouw te nemen met dingen proberen af te spreken en enorm veel te praten als we dan eindelijk samen waren.
Nu ben ik er achter dat dit niet de oplossing was. Hieruit volgde een emotioneel gesprek waarbij ik vertelde dat ik het zo niet veel langer ga volhouden, en ik vond dat ze toch mentaal wat meer met me betrokken kon zijn en misschien soms dat extra avondje per week voor me vrij kon plannen. Dit begreep ze, en zij vertelde me dat ik enorm aan het overcompenseren was en ik haar de afgelopen tijd heel erg aan het verstikken was. Daarna hebben we besloten allebei wat harder te werken voor de relatie, en heb ik me voorgenomen om me wat losser op te stelen.
Nu is het een paar weekjes later en kom ik weer in oude routines waarbij de onzekerheid de overhand neemt en ik emotioneel gewoon totaal niet lekker in mijn vel zit en dan toch weer veel ga vragen via whatsapp. Ik vind persoonlijk dan ook dat zij niet genoeg heeft gedaan met de dingen waar we het over hebben gehad en dat zorgt weer voor zo'n neerwaartse spiraal.
Heeft iemand ooit ervaring gehad met een vriend zoals ik of andersom? Ik weet me geen houding meer aan te nemen en overdenk eigenlijk alles wat er speelt in de relatie in plaats van dat ik gewoon leef en geniet van de momenten die we wel hebben. Moet ik vertellen dat ik nog steeds vindt dat ze me niet genoeg biedt, of moet ik het accepteren en de oplossing bij mezelf zoeken?
Ik zit al een maandje of 3 met een enorm stresspunt in mijn relatie en ik weet niet zo goed hoe ik mijzelf moet opstellen. Ik heb niet zoveel vrouwen in mijn leven om hier advies over te vragen dus ik dacht dan doe ik het maar hier!
Ik heb al 3 jaar met een enorm leuke meid waar ik, en volgens mij zij ook, 2 en een half jaar ontzettend veel plezier aan hebben gehad zonder enige problemen of stress. Het begon als een hele soepele relatie en in de tussentijd hebben we erg veel mooie reizen gemaakt en ben ik toch, want zo gaat dat denk ik nou eenmaal, in de loop van de tijd een stuk afhankelijker geworden van de relatie.
Nu is zij een half jaar begonnen aan een bezigheid waar ze de komende anderhalf jaar eigenlijk de hele week voltijd+avonden en vaak ook weekenden enorm veel tijd aan kwijt is. Ik ben dan ook enorm blij voor haar dat ze zo'n druk leven heeft maar ik heb de laatste maanden gemerkt dat ik er steeds een beetje ongelukkiger van werd. Het kwam steeds vaker voor dat ik haar een week amper sprak en niet zag om vervolgens een moe geirriteerd persoon aan te treffen voor een vrij korte avond en vroeg in de ochtend weer weg want de plicht riep weer. Nu was mijn reactie, als onervaren 21 jarige, om bevestiging te zoeken en continu het voortouw te nemen met dingen proberen af te spreken en enorm veel te praten als we dan eindelijk samen waren.
Nu ben ik er achter dat dit niet de oplossing was. Hieruit volgde een emotioneel gesprek waarbij ik vertelde dat ik het zo niet veel langer ga volhouden, en ik vond dat ze toch mentaal wat meer met me betrokken kon zijn en misschien soms dat extra avondje per week voor me vrij kon plannen. Dit begreep ze, en zij vertelde me dat ik enorm aan het overcompenseren was en ik haar de afgelopen tijd heel erg aan het verstikken was. Daarna hebben we besloten allebei wat harder te werken voor de relatie, en heb ik me voorgenomen om me wat losser op te stelen.
Nu is het een paar weekjes later en kom ik weer in oude routines waarbij de onzekerheid de overhand neemt en ik emotioneel gewoon totaal niet lekker in mijn vel zit en dan toch weer veel ga vragen via whatsapp. Ik vind persoonlijk dan ook dat zij niet genoeg heeft gedaan met de dingen waar we het over hebben gehad en dat zorgt weer voor zo'n neerwaartse spiraal.
Heeft iemand ooit ervaring gehad met een vriend zoals ik of andersom? Ik weet me geen houding meer aan te nemen en overdenk eigenlijk alles wat er speelt in de relatie in plaats van dat ik gewoon leef en geniet van de momenten die we wel hebben. Moet ik vertellen dat ik nog steeds vindt dat ze me niet genoeg biedt, of moet ik het accepteren en de oplossing bij mezelf zoeken?
woensdag 4 december 2019 12:55
Nee joh, niet meteen weer een nieuwe vriendin!!VelvetVolvo schreef: ↑04-12-2019 11:55Je moet gewoon op zoek naar een nieuwe vriendin. Eentje die het wel leuk vindt om tijd met jou door te brengen.
Gewoon een tijdje alleen blijven en uitsluitend rekening houden met jezelf en wat jij wil.
maandag 9 december 2019 22:12
Als ik je verhaal zo lees dan denk ik inderdaad dat je misschien iets meer afstand moet nemen. Juist omdat jullie al een paar maanden met afstand hebben geleefd is het soms wennen om daarna weer veel samen te zijn.De een wilt heel veel tijd samen doorbrengen en heeft die bevestiging nodig, en de ander wilt juist even kunnen ademen omdat jullie zo lang niet bij elkaar zijn geweest. Dat jullie te jong zijn en nu pas om de hoek komen kijken ben ik het niet mee eens, jullie weten goed wat je wilt. Het is alleen even rustig elkaar de tijd geven om dit weer op te pakken. Let er alleen wel op dat je niet teveel jezelf gaat aanpassen, want dan zijn jullie misschien gewoon niet gemaakt voor elkaar. Geef elkaar de ruimte en gun jezelf ook de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie zonder dat je het gevoel hebt dat je bepaalde dingen wel of niet kan zeggen.
maandag 9 december 2019 22:23
Lastig!
Ik heb een aantal jaar geleden in dezelfde situatie gezeten met m’n vriend (nu ex). We hebben daar heel veel gesprekken over gevoerd, want ik wilde meer in onze relatie en vooral niet tweede of derde prioriteit zijn. Wat mij betreft stel je samen prioriteiten in een relatie en houd je daarbij rekening met elkaars behoeften.
We hebben bijna een jaar zo aangemodderd, want ik vond hem te leuk om zomaar te lagen gaan. Uiteindelijk toch uitgemaakt en dat was een goede beslissing. Later een vriend gekregen die dezelfde dingen in het leven belangrijk vindt. We laten elkaar vrij om allerlei dingen te doen, maar zorgen ervoor dat onze relatie prioriteit 1 is.
Mijn advies: toch erover blijven praten, want hier moet je samen een weg in vinden. Lukt dat niet, dan is het - hoe zuur ook - niet meant to be.
Ik heb een aantal jaar geleden in dezelfde situatie gezeten met m’n vriend (nu ex). We hebben daar heel veel gesprekken over gevoerd, want ik wilde meer in onze relatie en vooral niet tweede of derde prioriteit zijn. Wat mij betreft stel je samen prioriteiten in een relatie en houd je daarbij rekening met elkaars behoeften.
We hebben bijna een jaar zo aangemodderd, want ik vond hem te leuk om zomaar te lagen gaan. Uiteindelijk toch uitgemaakt en dat was een goede beslissing. Later een vriend gekregen die dezelfde dingen in het leven belangrijk vindt. We laten elkaar vrij om allerlei dingen te doen, maar zorgen ervoor dat onze relatie prioriteit 1 is.
Mijn advies: toch erover blijven praten, want hier moet je samen een weg in vinden. Lukt dat niet, dan is het - hoe zuur ook - niet meant to be.
