Relaties
alle pijlers
heeft relatietherapie zin?
zondag 5 januari 2014 14:48
Na een relatie van c.a 20 jaar (waarvan 14 jaar getrouw) lijkt de koek behoorlijk op te zijn.
We maken geen ruzie,maar leven behoorlijk langs elkaar heen. Een beetje als broer en zus.
We hebben beide een zware periode achter de rug,en zitten allebei niet goed in ons vel. Geen energie!
Niet voor elkaar, maar ook niet voor onszelf en ons gezin/huishouden. Het hoognodige gebeurt(wasje,stofzuigen,koken), maar niet meer dan dat. En dit al maanden. We sporten beide niet meer, er gebeurt gewoon helemaal niks.
financieel niet de ruimte om eens gek te doen oid.kortom; we leven, maar dat is het dan ook.
We zijn het er samen overeen dat dit niet gezond is. Maar lijken dit niet te kunnen doorbreken.
We gunnen elkaar niets dan goeds, hopen allebei oprecht dat we een oplossing vinden, al is het maar voor ons kind.
We vragen ons af of het nu verstandiger is de stekker eruit te trekken, nu we nog als vrienden uit elkaar kunnen.
we zijn bang dat als we zo doorsukkelen(iets wat we misschien best nog jaren vol kunnen houden)iemand van ons toch een keer openstaat voor "derden" ivm aandacht die we bij elkaar niet meer vinden.
en dan wordt het toch vervelender.
We hebben nu afgesproken er nog voor te gaan,evt. Met relatietherapie. Wel heb ik mij ingeschreven voor een huurwoning voor het geval dat. Hier weet mijn man uiteraard vanaf.
nu mijn eigenlijke vraag;
Kan een relatietherapeut hier wat mee?
Praten is hier het probleem niet.
Dat kunnen we goed (man klapt snel dicht,maar als ik rustig blijf/niet boos wordt) lukt het hem wel)
ik denk dat wij eerder praktische tips nodig hebben,handvaten ,oefeningen waar we zelf verder mee kunnen.
hopelijk heeft iemand van jullie ervaring hiermee.
sowieso zijn alle tips welkom.
We maken geen ruzie,maar leven behoorlijk langs elkaar heen. Een beetje als broer en zus.
We hebben beide een zware periode achter de rug,en zitten allebei niet goed in ons vel. Geen energie!
Niet voor elkaar, maar ook niet voor onszelf en ons gezin/huishouden. Het hoognodige gebeurt(wasje,stofzuigen,koken), maar niet meer dan dat. En dit al maanden. We sporten beide niet meer, er gebeurt gewoon helemaal niks.
financieel niet de ruimte om eens gek te doen oid.kortom; we leven, maar dat is het dan ook.
We zijn het er samen overeen dat dit niet gezond is. Maar lijken dit niet te kunnen doorbreken.
We gunnen elkaar niets dan goeds, hopen allebei oprecht dat we een oplossing vinden, al is het maar voor ons kind.
We vragen ons af of het nu verstandiger is de stekker eruit te trekken, nu we nog als vrienden uit elkaar kunnen.
we zijn bang dat als we zo doorsukkelen(iets wat we misschien best nog jaren vol kunnen houden)iemand van ons toch een keer openstaat voor "derden" ivm aandacht die we bij elkaar niet meer vinden.
en dan wordt het toch vervelender.
We hebben nu afgesproken er nog voor te gaan,evt. Met relatietherapie. Wel heb ik mij ingeschreven voor een huurwoning voor het geval dat. Hier weet mijn man uiteraard vanaf.
nu mijn eigenlijke vraag;
Kan een relatietherapeut hier wat mee?
Praten is hier het probleem niet.
Dat kunnen we goed (man klapt snel dicht,maar als ik rustig blijf/niet boos wordt) lukt het hem wel)
ik denk dat wij eerder praktische tips nodig hebben,handvaten ,oefeningen waar we zelf verder mee kunnen.
hopelijk heeft iemand van jullie ervaring hiermee.
sowieso zijn alle tips welkom.
ik neem het leven met een korreltje zout... schijfje citroen en een glaasje tequila
zondag 5 januari 2014 14:51
Zijn er specifieke redenen buiten jullie macht waardoor het zo met jullie gaat? Of zijn jullie, ook apart van elkaar, gewoon even uitgeblust en tegelijkertijd down?
Als ik dit zo lees denk ik dat er veel te redden valt met een relatietherapeut. Als is het maar om de bekende dingen weer even duidelijk te maken. Even zien waar je het ook al weer voor deed en doet.
Ook verschaft zo'n therapeut vaak "oefeningen" waardoor je weer nader tot elkaar komt.
En daarnaast, er is een kind in het spel. Dat maakt dat je verplicht bent, naar kind en naar elkaar, om er álles aan te doen voordat je de stekker er uit trekt.
Succes en sterkte!
Als ik dit zo lees denk ik dat er veel te redden valt met een relatietherapeut. Als is het maar om de bekende dingen weer even duidelijk te maken. Even zien waar je het ook al weer voor deed en doet.
Ook verschaft zo'n therapeut vaak "oefeningen" waardoor je weer nader tot elkaar komt.
En daarnaast, er is een kind in het spel. Dat maakt dat je verplicht bent, naar kind en naar elkaar, om er álles aan te doen voordat je de stekker er uit trekt.
Succes en sterkte!
zondag 5 januari 2014 15:19
@Amand, moet wel om jouw reactie lachen.
en weet oom dat die uitkomst ook een reële is.
@Ephina;
Poeh;weet niet zo goed waar te beginnen(en wil niet te herkenbaar zijn)
En is gelijk ook een van de hamvragen waar wij mee worstelen: was ons huwelijk voor dit alles wel echt goed?!
On het verleden wel vertrouwensisseu's gehad:man die slecht met geld om kon gaan(huishoudgeld er doorheen jaagde aan uitgaan;nog voor geboorte kind) en een keer ontdekt dat hij sexgelerateerde smsjes onderhield bik zo'n domme betaalsite.(was in periode waar we door lich.klachten bij mij niet veel seks hadden)
Dat hebben we wel allemaal achter ons kunnen laten, maar ik heb wel meerdere keren in relatie aangegeven echtgenoot te willen zijn, en niet zijn moeder/juf/ penningmeester,etc.
altijd het gevoel dat ik de katalysator ben. Als ik de voorzet niet geef,gebeurt er niets wbt. Praten, huishouden,onderhoud huis, financien,etc.
door meerdere gebeurtenissen(ziekte,meerdere sterfgevallen,etc.) Ben ik depressief geraakt 2jaar geleden. Ik ben er al een heel eind bovenop,weer volledig aan het werk etc.) Maar hierdoor niet in staat de drijvende kracht te zijn in ons gezin. Met dit als gevolg.
en dat is mijn probleem denk ik gelijk:is dit nog te redden zonder dat ik terug moet in die rol?
Want dat wil en kan ik echt niet meer.
maar zou dit alles zo graag voorkomen. Er zit hier een knul van 10 jaar, die ik zo graag die ellende wil besparen.
en weet oom dat die uitkomst ook een reële is.
@Ephina;
Poeh;weet niet zo goed waar te beginnen(en wil niet te herkenbaar zijn)
En is gelijk ook een van de hamvragen waar wij mee worstelen: was ons huwelijk voor dit alles wel echt goed?!
On het verleden wel vertrouwensisseu's gehad:man die slecht met geld om kon gaan(huishoudgeld er doorheen jaagde aan uitgaan;nog voor geboorte kind) en een keer ontdekt dat hij sexgelerateerde smsjes onderhield bik zo'n domme betaalsite.(was in periode waar we door lich.klachten bij mij niet veel seks hadden)
Dat hebben we wel allemaal achter ons kunnen laten, maar ik heb wel meerdere keren in relatie aangegeven echtgenoot te willen zijn, en niet zijn moeder/juf/ penningmeester,etc.
altijd het gevoel dat ik de katalysator ben. Als ik de voorzet niet geef,gebeurt er niets wbt. Praten, huishouden,onderhoud huis, financien,etc.
door meerdere gebeurtenissen(ziekte,meerdere sterfgevallen,etc.) Ben ik depressief geraakt 2jaar geleden. Ik ben er al een heel eind bovenop,weer volledig aan het werk etc.) Maar hierdoor niet in staat de drijvende kracht te zijn in ons gezin. Met dit als gevolg.
en dat is mijn probleem denk ik gelijk:is dit nog te redden zonder dat ik terug moet in die rol?
Want dat wil en kan ik echt niet meer.
maar zou dit alles zo graag voorkomen. Er zit hier een knul van 10 jaar, die ik zo graag die ellende wil besparen.
ik neem het leven met een korreltje zout... schijfje citroen en een glaasje tequila
zondag 5 januari 2014 15:28
Ik denk júist dat relatie therapie kan voorkomen dat de relatie alleen kan verbeteren als jij terug stapt in die rol.
En als het allemaal niet lukt kun je, zoals Amand aangeeft, er je relatie op rustige en volwassen wijze mee eindigen.
Ff iets anders trouwens, wordt relatie therapie vergoed door de verzekering? Tot 1 feb kun je overstappen naar iets anders. Misschien komen jullie dan voordeliger uit. Moet je het alleen wel even zelf regelen.
En als het allemaal niet lukt kun je, zoals Amand aangeeft, er je relatie op rustige en volwassen wijze mee eindigen.
Ff iets anders trouwens, wordt relatie therapie vergoed door de verzekering? Tot 1 feb kun je overstappen naar iets anders. Misschien komen jullie dan voordeliger uit. Moet je het alleen wel even zelf regelen.
zondag 5 januari 2014 16:46
Wij zijn pas naar relatietherapie geweest. (Even mij loepen voor het waarom misschien)4 gesprekken gehad. 1 samen, toen alle twee apart, dit om het probleem goed in kaart te brengen. en toen weer 1 samen. Tijdens het 4e consult werd een probleem waar we tegenaan lopen besproken. Maar mijn man en ik waren er na 10/15 minuten wel aan toe om het erover te hebben hoe we dit probleem gingen oplossen. De therapeut echter niet. Die bleef maar doorgaan, zodat we erg bewust werden van het gevoel dat je de ander gaf door dit probleem. Wij zijn er met zo'n rotgevoel weggegaan, vreselijk. Daarna zijn we ook gestopt. Het klikte dus totaal niet met haar. We zijn niet naar een ander gegaan. Ik weet dus niet of het baat heeft, therapie. Mijn man en ik zijn wel weer even bewust geworden van de dingen die tussen ons in staan, maar ook van het feit dat we elkaar zeker niet kwijt willen. Dat heeft dus wel gewerkt. Veel succes met je keus!
zondag 5 januari 2014 17:15
quote:sassafras schreef op 05 januari 2014 @ 16:29:
Zomaar een opmerking tussendoor, maar kan het dat jij (of hij, of allebei) een depressie hebt?
Misschien een idee om eens met de huisarts te gaan praten?
Ik benoem mijn depressie ook in mijn (2e) post. Ik denk weldat ik hier een heel eind uit ben, en daarvan geleerd te hebben. o.a. dat ik niet terug wil/kan waar we vandaan komen.
Er moet dus nogal wat veranderen wil dit echt kunnen werken.
of we sukkelen zo indd.verder. dat zouden we best nog wat jaren vol kunnen houden. Met name voor ons kind.
maar zijn beide ook bang dat we op den duur "ontvankelijk" worden voor anderen.
Zijn beide niet van steen....
is nu gelukkig geen sprake van,maar hoe anti vreemd gaan ik ook altijd was,zien we allebei wel in dat je bepaalde behoeftes hebt, die wij elkaar nu niet kunnen geven.
een oplossing om elkaar daarin vrij te laten zien we beiden ook als "gevaarlijk" als in wachten op ellende.
Zomaar een opmerking tussendoor, maar kan het dat jij (of hij, of allebei) een depressie hebt?
Misschien een idee om eens met de huisarts te gaan praten?
Ik benoem mijn depressie ook in mijn (2e) post. Ik denk weldat ik hier een heel eind uit ben, en daarvan geleerd te hebben. o.a. dat ik niet terug wil/kan waar we vandaan komen.
Er moet dus nogal wat veranderen wil dit echt kunnen werken.
of we sukkelen zo indd.verder. dat zouden we best nog wat jaren vol kunnen houden. Met name voor ons kind.
maar zijn beide ook bang dat we op den duur "ontvankelijk" worden voor anderen.
Zijn beide niet van steen....
is nu gelukkig geen sprake van,maar hoe anti vreemd gaan ik ook altijd was,zien we allebei wel in dat je bepaalde behoeftes hebt, die wij elkaar nu niet kunnen geven.
een oplossing om elkaar daarin vrij te laten zien we beiden ook als "gevaarlijk" als in wachten op ellende.
ik neem het leven met een korreltje zout... schijfje citroen en een glaasje tequila