Relaties
alle pijlers
Heropend: Ik mag niet stoppen met de sportschool
donderdag 27 mei 2021 21:47
Ik wil graag verder praten over Ik mag niet stoppen met de sportschool.
Lieve meiden,
Ik wil allereerst sorry zeggen voor het feit dat ik op het oude topic nooit meer heb gereageerd. Ik las net de laatste reacties terug die daar zijn geplaatst en die zijn zo lief. Heel erg dankjulliewel daarvoor.
Sinds dat topic is er veel veranderd maar eigenlijk ook niets. Ik ben in oktober 2019 na de zoveelste beschuldiging weggevlucht en heb tijdelijk bij mijn ouders gewoond. Ik heb hen toen alles verteld (al wisten ze allang dat het niet goed zat). Mijn vriend gaf echter niet op en beloofde beterschap. Hij gaf me veel ruimte en was begripvol waardoor ik kon ontspannen en we groeiden weer naar elkaar toe. Inmiddels wonen we samen (in een koophuis dat op mijn naam staat). Ik merk dat ik nog steeds ongelukkig ben. We hebben het over kinderen en samenlevingscontract en af en toe voel ik me daar enthousiast over maar vaak ook niet. Hij bedoelt het goed maar we botsen nog steeds veel op het moment dat het niet gaat zoals hij dat voor ogen heeft. Zoals eigenlijk nu, nu ik dit typ: ik geef aan dat ik nog even iets afmaak op mijn laptop en daarna naar bed en dan
Lieve meiden,
Ik wil allereerst sorry zeggen voor het feit dat ik op het oude topic nooit meer heb gereageerd. Ik las net de laatste reacties terug die daar zijn geplaatst en die zijn zo lief. Heel erg dankjulliewel daarvoor.
Sinds dat topic is er veel veranderd maar eigenlijk ook niets. Ik ben in oktober 2019 na de zoveelste beschuldiging weggevlucht en heb tijdelijk bij mijn ouders gewoond. Ik heb hen toen alles verteld (al wisten ze allang dat het niet goed zat). Mijn vriend gaf echter niet op en beloofde beterschap. Hij gaf me veel ruimte en was begripvol waardoor ik kon ontspannen en we groeiden weer naar elkaar toe. Inmiddels wonen we samen (in een koophuis dat op mijn naam staat). Ik merk dat ik nog steeds ongelukkig ben. We hebben het over kinderen en samenlevingscontract en af en toe voel ik me daar enthousiast over maar vaak ook niet. Hij bedoelt het goed maar we botsen nog steeds veel op het moment dat het niet gaat zoals hij dat voor ogen heeft. Zoals eigenlijk nu, nu ik dit typ: ik geef aan dat ik nog even iets afmaak op mijn laptop en daarna naar bed en dan
donderdag 27 mei 2021 22:32
we botsen nog steeds veel op het moment dat het niet gaat zoals hij dat voor ogen heeft. Zoals eigenlijk nu, nu ik dit typ: ik geef aan dat ik nog even iets afmaak op mijn laptop en daarna naar bed en dan
En dan wat? trekt hij de stekker er uit? heeft hij de laptop uit het raam gegooid?
Geen samenlevingscontract en zeker geen kinderen,
Zet hem buiten
En dan wat? trekt hij de stekker er uit? heeft hij de laptop uit het raam gegooid?
Geen samenlevingscontract en zeker geen kinderen,
Zet hem buiten
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Past goed bij het onderwerp.
donderdag 27 mei 2021 22:50
Mooi dat je het met je ouders hebt kunnen bespreken.
Je hebt nu op papier een goede positie met een huis op je naam. Ik zou zeggen dat je er goed aan doet hem te laten gaan, maar het blijft jouw keus.
Op zich ben je ons niets verschuldigd qua reageren. Maar fijn dat je nog terugkwam.
Als je kijkt naar nu, is het echt veel verbeterd met toen in wat hij doet en tussen jullie? Toen was het niet best, ik moet bekennen dat ik me best zorgen maakte.
Wat maakt dat je ongelukkig bent?
Je hebt nu op papier een goede positie met een huis op je naam. Ik zou zeggen dat je er goed aan doet hem te laten gaan, maar het blijft jouw keus.
Op zich ben je ons niets verschuldigd qua reageren. Maar fijn dat je nog terugkwam.
Als je kijkt naar nu, is het echt veel verbeterd met toen in wat hij doet en tussen jullie? Toen was het niet best, ik moet bekennen dat ik me best zorgen maakte.
Wat maakt dat je ongelukkig bent?
donderdag 27 mei 2021 22:59
Hallo Korstluiting, Ik heb je vorige topic niet gelezen. Wat je in in de opening hier hebt geschreven, heeft me mijn verleden doen beleven. Ik had een relatie met een man. Op dat moment zag ik het niet: hij manipuleerde me. Ik moest zijn ideaal beeld zijn en niet mijzelf. Hij is erg enthousiast en gepassioneerd. Het was heel leuk met hem, maar we botsen ook heel veel, achteraf gezien als ik niet aan zijn ideaal beeld voldeed of als hij zijn zin niet kreeg. Op de dag van onze bruiloft zei mijn instinct: NEE! maar ik zei ja, en we trouwden. Had ik naar mijn instinct geluisterd! De jaren daarop gingen met ups en downs.
Op een gegeven moment wilde hij kinderen. Ik zei dat ik geen kinderen wilde als hij zijn temperament niet kon temperen. Hij zocht hulp en beloofde beterschap. Ruim één jaar was ik in een roze wolk. Ik raakte zwanger. Ik was 12 weken zwanger toen hij me van de keel greep omdat zijn eten niet warm genoeg was: ik was op het punt om moeder te worden en mijn prioriteit was voor mijn gezin zorgen en niet te gaan werken. Dagen later verloor ik het kindje.
Hij schrok, smeekte en ik bleef. Een paar jaar ging het weer met ups en downs. Wat ik toen niet door had is dat hij bezig was om me te isoleren, te manipuleren. Hij saboteerde elke baan die ik kreeg, hij was erg tegenstrijdig. Om een lang verhaal kort te maken: na 18 jaar huwelijk had hij me ervan overtuigd dat ik zwak begaf was (ik ben echter hoog opgeleid), dat ik allerlei psychiatrische aandoeningen had en dat hij heel veel gedoeld met me had en dat hij alleen het beste voor me deed. Zonder hem zou ik het niet overleven. Ik had toezicht nodig en ondanks dat ik dik, lelijk, onhandig en dom was, hield hij van me en daarom bleef hij me helpen.
Had ik toen naar mijn instinct geluisterd en weg zijn gevlucht. Luister naar je instinct. Je bent niet gelukkig met hem. Neem afstand en kijk kritisch naar jou, naar hem en naar jullie relatie. Is dit wat je wil? Maakt je dit wel gelukkig?
Nog even: mijn verhaal eindigt wel goed. Ik ben niet dom, ik ben niet lelijk en ik heb zonder hem in 5 jaar de tijd veel meer bereikt dan in 18 jaar met hem.
Op een gegeven moment wilde hij kinderen. Ik zei dat ik geen kinderen wilde als hij zijn temperament niet kon temperen. Hij zocht hulp en beloofde beterschap. Ruim één jaar was ik in een roze wolk. Ik raakte zwanger. Ik was 12 weken zwanger toen hij me van de keel greep omdat zijn eten niet warm genoeg was: ik was op het punt om moeder te worden en mijn prioriteit was voor mijn gezin zorgen en niet te gaan werken. Dagen later verloor ik het kindje.
Hij schrok, smeekte en ik bleef. Een paar jaar ging het weer met ups en downs. Wat ik toen niet door had is dat hij bezig was om me te isoleren, te manipuleren. Hij saboteerde elke baan die ik kreeg, hij was erg tegenstrijdig. Om een lang verhaal kort te maken: na 18 jaar huwelijk had hij me ervan overtuigd dat ik zwak begaf was (ik ben echter hoog opgeleid), dat ik allerlei psychiatrische aandoeningen had en dat hij heel veel gedoeld met me had en dat hij alleen het beste voor me deed. Zonder hem zou ik het niet overleven. Ik had toezicht nodig en ondanks dat ik dik, lelijk, onhandig en dom was, hield hij van me en daarom bleef hij me helpen.
Had ik toen naar mijn instinct geluisterd en weg zijn gevlucht. Luister naar je instinct. Je bent niet gelukkig met hem. Neem afstand en kijk kritisch naar jou, naar hem en naar jullie relatie. Is dit wat je wil? Maakt je dit wel gelukkig?
Nog even: mijn verhaal eindigt wel goed. Ik ben niet dom, ik ben niet lelijk en ik heb zonder hem in 5 jaar de tijd veel meer bereikt dan in 18 jaar met hem.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
donderdag 27 mei 2021 23:26
Ach Heksie, ik herinner me jouw topic nog wel, wat een trieste ellende.
Zou het helpen als jij TO uit kunt leggen vanuit welke verkeerde gedachten jij toch steeds 'ja' bleef zeggen? Zo zonde dat mensen hun leven op zo'n manier door hun vingers laten glippen.
Ik heb het vorige topic van Kortsluiting even gelezen, en vind het eigenlijk beangstigend hoe deze OP nu eindigt... Ik hoop dat het iets grappigs of onhandigs is waardoor het zo afbreekt en dat niet vriend ineens de laptop heeft dichtgegooid of iets dergelijks.
Ik lees in je vorige topic, uit augustus 2019:
Ik denk dat ik bij hem blijf omdat ik het zonde vind om de relatie te beëindigen. Zonde van de tijd en energie. Zonde van het leven dat we hebben opgebouwd en de nieuwe mensen die ik heb mogen leren kennen. Én ik weet hoe gek hij op me is, ik ben onmisbaar voor hem en dat is voor mij een relatief nieuw gevoel - en ja, dat heeft te maken met eigenwaarde en het idee dat niemand anders je nog op handen gaat dragen zoals hij. Het verraderlijke is dat hij me één keer in de zoveel tijd ook ineens laat flikkeren en me een sneer geeft, zoals nu met het sporten.
Hij houdt van me. Maar hij sloopt me ook.
en dan denk ik: weet je wat pas echt zonde is? Dat je nu weer twee jaar verder bent en nog steeds ongelukkig. Hij is helemaal niet gek op jou, hij is gek op zichzelf en het gevoel van controle dat hij over jou kan hebben.
Wat fantastisch dat je een eigen huis hebt! Ik zou echt kijken hoe je hem daar uit kan krijgen en kunt zorgen dat je gelukkig kan worden. En over twee jaar kunt zeggen 'het was zeker niet zonde, ik heb nu echt een leuk leven'.
Sterkte!
Zou het helpen als jij TO uit kunt leggen vanuit welke verkeerde gedachten jij toch steeds 'ja' bleef zeggen? Zo zonde dat mensen hun leven op zo'n manier door hun vingers laten glippen.
Ik heb het vorige topic van Kortsluiting even gelezen, en vind het eigenlijk beangstigend hoe deze OP nu eindigt... Ik hoop dat het iets grappigs of onhandigs is waardoor het zo afbreekt en dat niet vriend ineens de laptop heeft dichtgegooid of iets dergelijks.
Ik lees in je vorige topic, uit augustus 2019:
Ik denk dat ik bij hem blijf omdat ik het zonde vind om de relatie te beëindigen. Zonde van de tijd en energie. Zonde van het leven dat we hebben opgebouwd en de nieuwe mensen die ik heb mogen leren kennen. Én ik weet hoe gek hij op me is, ik ben onmisbaar voor hem en dat is voor mij een relatief nieuw gevoel - en ja, dat heeft te maken met eigenwaarde en het idee dat niemand anders je nog op handen gaat dragen zoals hij. Het verraderlijke is dat hij me één keer in de zoveel tijd ook ineens laat flikkeren en me een sneer geeft, zoals nu met het sporten.
Hij houdt van me. Maar hij sloopt me ook.
en dan denk ik: weet je wat pas echt zonde is? Dat je nu weer twee jaar verder bent en nog steeds ongelukkig. Hij is helemaal niet gek op jou, hij is gek op zichzelf en het gevoel van controle dat hij over jou kan hebben.
Wat fantastisch dat je een eigen huis hebt! Ik zou echt kijken hoe je hem daar uit kan krijgen en kunt zorgen dat je gelukkig kan worden. En over twee jaar kunt zeggen 'het was zeker niet zonde, ik heb nu echt een leuk leven'.
Sterkte!
donderdag 27 mei 2021 23:39
Ken je dat verhaal van de kikker? Als je een kikker in heet water gooit, springt het eruit. Als je het water langzaam kookt, zal de kikker niet weggaan. Dit is zoiets. Het gaat heel langzaam. Fysiek geweld was alleen die ene keer geweest tot twee jaar voor de scheiding. Je gedachten worden zo gemanipuleerd dat je niet ziet wat er gebeurt. Ik kan het niet in een paar woorden uitleggen. Zijn manipulatie drong in mijn hoofd heel langzaam. Hij maakte veel gebruik van tegenstrijdigheden. Hij vertelde bijvoorbeeld in een familie bijeenkomst hoe trots hij van mij was en thuis liet hij heel duidelijk blijken hoe dom ik al dan niet was. Hij is ook meester om je te dwingen beslissingen te nemen die overeenkomen met zijn wens. Ik stopte bij voorbeeld met vriendinnen af te spreken omdat hij me 30 keer op een avond belde en hij heel boos was als ik thuis was. Uiteindelijk was het mijn keuze om niet meer af te spreken en dat liet hij iedereen weten. Hij heeft me nooit iets verboden, maar mijn vrijheden waren wel na 18 jaar heel beperkt.Maduixa schreef: ↑27-05-2021 23:26Ach Heksie, ik herinner me jouw topic nog wel, wat een trieste ellende.
Zou het helpen als jij TO uit kunt leggen vanuit welke verkeerde gedachten jij toch steeds 'ja' bleef zeggen? Zo zonde dat mensen hun leven op zo'n manier door hun vingers laten glippen.
Ik heb het vorige topic van Kortsluiting even gelezen, en vind het eigenlijk beangstigend hoe deze OP nu eindigt... Ik hoop dat het iets grappigs of onhandigs is waardoor het zo afbreekt en dat niet vriend ineens de laptop heeft dichtgegooid of iets dergelijks.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
vrijdag 28 mei 2021 00:47
Frappant, volgens mij wordt op de laatste pagina van dat topic zelfs naar een post van jou (in een ander topic) verwezen, als poging om TO de ogen te openen.
Goed dat je je verhaal nu hier ook doet voor TO, hopelijk opent ze haar ogen nu wel.
vrijdag 28 mei 2021 00:48
kortsluiting schreef: ↑27-05-2021 21:47Sinds dat topic is er veel veranderd maar eigenlijk ook niets.
Zegt dit niet alles?
s-groot wijzigde dit bericht op 28-05-2021 08:33
Reden: bericht was weggevallen door kapotte quote
Reden: bericht was weggevallen door kapotte quote
10.58% gewijzigd
vrijdag 28 mei 2021 07:13
Mooie metafoor, maar helaas niet waar. Die kikker laat zich niet langzaam koken.Heksie schreef: ↑27-05-2021 23:39Ken je dat verhaal van de kikker? Als je een kikker in heet water gooit, springt het eruit. Als je het water langzaam kookt, zal de kikker niet weggaan. Dit is zoiets. Het gaat heel langzaam. Fysiek geweld was alleen die ene keer geweest tot twee jaar voor de scheiding. Je gedachten worden zo gemanipuleerd dat je niet ziet wat er gebeurt. Ik kan het niet in een paar woorden uitleggen. Zijn manipulatie drong in mijn hoofd heel langzaam. Hij maakte veel gebruik van tegenstrijdigheden. Hij vertelde bijvoorbeeld in een familie bijeenkomst hoe trots hij van mij was en thuis liet hij heel duidelijk blijken hoe dom ik al dan niet was. Hij is ook meester om je te dwingen beslissingen te nemen die overeenkomen met zijn wens. Ik stopte bij voorbeeld met vriendinnen af te spreken omdat hij me 30 keer op een avond belde en hij heel boos was als ik thuis was. Uiteindelijk was het mijn keuze om niet meer af te spreken en dat liet hij iedereen weten. Hij heeft me nooit iets verboden, maar mijn vrijheden waren wel na 18 jaar heel beperkt.
Gelukkig ben jij ook uit de pan geklommen uiteindelijk.
Iemand continu kleineren en isoleren is niet "op handen dragen".
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 28 mei 2021 08:41
Heksie schreef: ↑27-05-2021 23:39Ken je dat verhaal van de kikker? Als je een kikker in heet water gooit, springt het eruit. Als je het water langzaam kookt, zal de kikker niet weggaan. Dit is zoiets. Het gaat heel langzaam. Fysiek geweld was alleen die ene keer geweest tot twee jaar voor de scheiding. Je gedachten worden zo gemanipuleerd dat je niet ziet wat er gebeurt. Ik kan het niet in een paar woorden uitleggen. Zijn manipulatie drong in mijn hoofd heel langzaam. Hij maakte veel gebruik van tegenstrijdigheden. Hij vertelde bijvoorbeeld in een familie bijeenkomst hoe trots hij van mij was en thuis liet hij heel duidelijk blijken hoe dom ik al dan niet was. Hij is ook meester om je te dwingen beslissingen te nemen die overeenkomen met zijn wens. Ik stopte bij voorbeeld met vriendinnen af te spreken omdat hij me 30 keer op een avond belde en hij heel boos was als ik thuis was. Uiteindelijk was het mijn keuze om niet meer af te spreken en dat liet hij iedereen weten. Hij heeft me nooit iets verboden, maar mijn vrijheden waren wel na 18 jaar heel beperkt.
Wat beschrijf je dat goed, ik krijg er kippenvel van. Zo kan ik het me inderdaad precies voorstellen. Dat is echt geen fijne relatie, bah. Is je jongste dochter nu al 18 en ben je een beetje van je ex af? Echt heel goed dat je bent weggegaan!!
vrijdag 28 mei 2021 08:53
Ze wordt binnenkort 18 en met de corona geen familie bezoeken, dus weinig gedoe. Wel nare mails, maar ik heb nu wel een dikke huid en ik zie zijn manipulatie fijn scherp door. Waar ik vroeger boos een verdrietig werd, kan ik alleen mijn wenkbrauw omhoog trekken en tot aan de orde van de dag gaan.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
vrijdag 28 mei 2021 09:04
Lieve TO, ga alsjeblieft weg bij deze man.
Ik heb in een zelfde relatie gezeten als Heksie, maar heb na 4 jaar de stekker eruit durven trekken. Een dierbaar familielid overleed en hij liet me vallen als een baksteen, toen gingen mijn ogen open en heb ik het uitgemaakt. Ik las het verhaal van Heksie en dacht meteen bij mezelf, dit was het geworden als ik gebleven was. (
voor jou ook heksie)
Het lastige is dat ik - en waarschijnlijk to nu ook- zo vast zat in de situatie dat je het zelf niet ziet. Pas toen ik achteraf vertelde over hoe agressief hij kon worden, zei mijn zus 'ja maar dit is huiselijk geweld!'. En daarvoor had ik het niet eens door, was het onderdeel van mijn dagelijkse leven en had ik het er wel 'naar gemaakt' als het gebeurde. En zo langzaam maar zeker (als die kikker!! mooi voorbeeld) ga je erin geloven en raak je gehersenspoeld.
En het hoeft niet alleen fysiek te zijn om geweld te zijn. Ik heb heel kort door je andere topic heen gescand en zie alle signalen van emotionele manipulatie en dat is echt heel ernstig. Neem het alsjeblieft serieus lieverd.
Wat mij betreft: ik woon nu alleen en gelukkiger dan al die jaren samen met hem. Het is nu 1.5 jaar uit. ik was wel ontzettend gek op en verliefd op hem en hij had ook zeker zijn leuke kanten, maar de onrust in mijn hoofd is uit mijn leven. Ik heb wel nog steeds schade (en psychologische hulp), maar de harde randjes zijn eraf en ben elke dag nog dankbaar voor die stap die ik toen heb gezet.
Wat ik maar wil zeggen: je bent meer waard dan dit. Je bent iemand waard die écht van je houdt, je op handen draagt en geen voorwaarden stelt aan hoe je moet zijn. Als je bij deze man weg gaat, kun je echt je leven open stellen voor iemand die beter voor je is. En die is er echt!
Echt als ik iets voor je kan betekenen, dan moet je het echt zeggen. Ik zou het echt ontzettend erg vinden als je in deze situatie blijft vastzitten. Niets om je voor te schamen overigens, het kan echt iedereen overkomen.
Ik heb in een zelfde relatie gezeten als Heksie, maar heb na 4 jaar de stekker eruit durven trekken. Een dierbaar familielid overleed en hij liet me vallen als een baksteen, toen gingen mijn ogen open en heb ik het uitgemaakt. Ik las het verhaal van Heksie en dacht meteen bij mezelf, dit was het geworden als ik gebleven was. (
voor jou ook heksie)Het lastige is dat ik - en waarschijnlijk to nu ook- zo vast zat in de situatie dat je het zelf niet ziet. Pas toen ik achteraf vertelde over hoe agressief hij kon worden, zei mijn zus 'ja maar dit is huiselijk geweld!'. En daarvoor had ik het niet eens door, was het onderdeel van mijn dagelijkse leven en had ik het er wel 'naar gemaakt' als het gebeurde. En zo langzaam maar zeker (als die kikker!! mooi voorbeeld) ga je erin geloven en raak je gehersenspoeld.
En het hoeft niet alleen fysiek te zijn om geweld te zijn. Ik heb heel kort door je andere topic heen gescand en zie alle signalen van emotionele manipulatie en dat is echt heel ernstig. Neem het alsjeblieft serieus lieverd.
Wat mij betreft: ik woon nu alleen en gelukkiger dan al die jaren samen met hem. Het is nu 1.5 jaar uit. ik was wel ontzettend gek op en verliefd op hem en hij had ook zeker zijn leuke kanten, maar de onrust in mijn hoofd is uit mijn leven. Ik heb wel nog steeds schade (en psychologische hulp), maar de harde randjes zijn eraf en ben elke dag nog dankbaar voor die stap die ik toen heb gezet.
Wat ik maar wil zeggen: je bent meer waard dan dit. Je bent iemand waard die écht van je houdt, je op handen draagt en geen voorwaarden stelt aan hoe je moet zijn. Als je bij deze man weg gaat, kun je echt je leven open stellen voor iemand die beter voor je is. En die is er echt!
Echt als ik iets voor je kan betekenen, dan moet je het echt zeggen. Ik zou het echt ontzettend erg vinden als je in deze situatie blijft vastzitten. Niets om je voor te schamen overigens, het kan echt iedereen overkomen.
vrijdag 28 mei 2021 10:12
Naïve vraag misschien maar kan het zijn dat zo'n man naarder lijkt als je niet met hem samen bent dan als je (iemand in zo'n situatie) wel met hem samen bent?
Bijvoorbeeld ik vraag me af of als die vriend wel had opgegeven of het nog was opgekomen om met hem te willen zijn. En hoe 'niet opgeven' eruit zag.
vrijdag 28 mei 2021 13:04
Ik kon mijn verhaal gisteravond niet afmaken omdat hij (vanaf de andere kant van de kamer) een discussie begon over dat ik alleen maar met mijn werk en het huishouden bezig ben en geen aandacht aan hem besteed. Heb ervoor gekozen om het topic toch snel te plaatsen (dan maar onaf) omdat het me hoog zat en ik niet wist wanneer ik de post anders kon afmaken. De discussie heeft daarna ook zeker wel plaatsgevonden, waarbij ik overigens veel meer tegengas geef dan twee jaar geleden, maar hij is onvermoeibaar en als ik discussie-moe ben, begin ik vaak te huilen. Het moment dat hij zijn schouder aanbiedt en aangeeft dat het allemaal wel goedkomt maar dat ik toch echt overdreven veel met werk en klusjes bezig ben en dat moet aanpassen anders komt het niet goed met mij. Uiteindelijk kreeg ik een paniekaanval (hij bleef bij me) en ben ik huilend in slaap gevallen. Nu moet ik zeggen dat ik zelf vrij instabiel kan zijn en onlangs na tien jaar ben gestopt met antidepressiva en hierdoor veel last heb van angst en paniek. Hij probeert me zo goed en kwaad als het kan te ondersteunen. En dat is ook meteen wat mij verwart en me aan het twijfelen brengt. Hij is niet alleen slecht, hij is ook lief en begripvol. Hij herinnert me ook vaak aan hoe ik was vóór hem, toen was ik zwaar depressief, wilde niet meer. Dus zegt hij dan: je kunt het wel uitmaken, maar toen ik er nog niet was, was je ook niet gelukkig. En dat is gewoon waar, maar tegelijkertijd weet ik dat het een mindfuck is.
@Heksie: wat je zegt over dat je tijdens je bruiloft nee dacht en ja deed, heel herkenbaar. Het voelt allemaal niet goed maar na een gesprek met hem ben ik vaak weer gerustgesteld en gaat het weer even goed. Heel stoer overigens dat je voor jezelf hebt gekozen.
Ik voel me ook erg schuldig over uitmaken omdat hij hier woont en we volop plannen aan het maken zijn. Bovendien ben ik degene met een goede baan (hij werkt via een uitzendbureau) dus als we stoppen, komt hij er veel slechter uit. Dat voelt egoïstisch. Al weet ik inmiddels dat het nog veel egoïstischer is om dit te laten voortduren terwijl ik er (vaak) niet meer achter sta.
Ik haat het gewoon dat de relatie het ene moment zo verknipt en benauwend voelt en het andere moment prima. Heb wel bedacht dat als ik het uitmaak, ik een brief voor hem schrijf. Om de simpele reden dat hij me er bij ieder gesprek weer van overtuigt dat we moeten doorzetten.
@Heksie: wat je zegt over dat je tijdens je bruiloft nee dacht en ja deed, heel herkenbaar. Het voelt allemaal niet goed maar na een gesprek met hem ben ik vaak weer gerustgesteld en gaat het weer even goed. Heel stoer overigens dat je voor jezelf hebt gekozen.
Ik voel me ook erg schuldig over uitmaken omdat hij hier woont en we volop plannen aan het maken zijn. Bovendien ben ik degene met een goede baan (hij werkt via een uitzendbureau) dus als we stoppen, komt hij er veel slechter uit. Dat voelt egoïstisch. Al weet ik inmiddels dat het nog veel egoïstischer is om dit te laten voortduren terwijl ik er (vaak) niet meer achter sta.
Ik haat het gewoon dat de relatie het ene moment zo verknipt en benauwend voelt en het andere moment prima. Heb wel bedacht dat als ik het uitmaak, ik een brief voor hem schrijf. Om de simpele reden dat hij me er bij ieder gesprek weer van overtuigt dat we moeten doorzetten.
