Relaties
alle pijlers
Hersenbloeding bij vriend
zaterdag 16 mei 2015 om 22:53
Dit is het derde topic in korte tijd die ik open over mijn vriend en tegelijk ook het topic dat ik nooit heb willen openen…
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
donderdag 18 juni 2015 om 22:22
Mijn vriend blijft stabiel. Hij was vanmorgen wel wat onrustig, maakte voortdurend kreunende geluiden. Hierachter is hij in slaap gevallen. Hij heeft nog veel rust nodig.
Ik ben vandaag voor het eerst "uit" geweest met twee collega's. We zijn vanmiddag wat gaan drinken. En eerlijk gezegd heb ik er niet echt van genoten. Het hielp niet echt om mijn gedachten te verzetten en het voelde 'verkeerd'.
Terug in het ziekenhuis heb ik te horen gekregen dat een andere man op IC overleden is. Hij is binnengebracht in hetzelfde weekend als mijn vriend na een ernstig ongeval. Hij lag op dezelfde dienst met hetzelfde personeel en hij heeft het niet gehaald. Het is zo willekeurig. Soms is het leven echt unfair.
Ik ben vandaag voor het eerst "uit" geweest met twee collega's. We zijn vanmiddag wat gaan drinken. En eerlijk gezegd heb ik er niet echt van genoten. Het hielp niet echt om mijn gedachten te verzetten en het voelde 'verkeerd'.
Terug in het ziekenhuis heb ik te horen gekregen dat een andere man op IC overleden is. Hij is binnengebracht in hetzelfde weekend als mijn vriend na een ernstig ongeval. Hij lag op dezelfde dienst met hetzelfde personeel en hij heeft het niet gehaald. Het is zo willekeurig. Soms is het leven echt unfair.
donderdag 18 juni 2015 om 22:57
Het klinkt goed dat je vriend stabiel is gebleven, dat is in ieder geval niet opnieuw een achteruitgang. Ik hoop dat het nu alleen nog maar bergopwaarts gaat.
Dat je niet echt kan genieten van iets 'leuks' doen kan ik me wel voorstellen, alle zorgen en emoties zet je niet ineens uit.
Ik denk dat het wel goed is om je eigen geest en lichaam af en toe wat ruimte te geven en iets (kleins) te ondernemen. Even iets dat niet met het ziekenhuis en alles wat erbij hoort te maken heeft. Of dat dan 'leuk' moet voelen weet ik niet, ik denk niet dat dat per se moet om er toch wat baat bij te hebben.
Dat de andere man is overleden is heel verdrietig. Je gaat toch de mensen die erbij horen herkennen en dan moeten zij nu ineens een heel ander pad inslaan. Dat voelt inderdaad unfair.
Er wordt hier aan jou en aan jullie gedacht. Op naar een goede nacht en dan morgen weer een betere dag, steeds een beetje beter.
Dat je niet echt kan genieten van iets 'leuks' doen kan ik me wel voorstellen, alle zorgen en emoties zet je niet ineens uit.
Ik denk dat het wel goed is om je eigen geest en lichaam af en toe wat ruimte te geven en iets (kleins) te ondernemen. Even iets dat niet met het ziekenhuis en alles wat erbij hoort te maken heeft. Of dat dan 'leuk' moet voelen weet ik niet, ik denk niet dat dat per se moet om er toch wat baat bij te hebben.
Dat de andere man is overleden is heel verdrietig. Je gaat toch de mensen die erbij horen herkennen en dan moeten zij nu ineens een heel ander pad inslaan. Dat voelt inderdaad unfair.
Er wordt hier aan jou en aan jullie gedacht. Op naar een goede nacht en dan morgen weer een betere dag, steeds een beetje beter.
esquimeau wijzigde dit bericht op 18-06-2015 22:58
Reden: Kromme zin recht gemaakt.
Reden: Kromme zin recht gemaakt.
% gewijzigd
donderdag 18 juni 2015 om 23:46
Plensbui, je zit in een emotionele draaimolen. Ik heb met je te doen.
De IC afdeling daar liggen mensen op het randje, de een red het de ander niet.
Met mijn vader ook 2 keer staan kijken hoe hij lag te vechten, tot twee keer dacht ik nu is het gebeurd. Maar hij bleek toch sterker dan gedacht. Blijven hopen en bidden, en lieve woordjes tegen hem zeggen. Meer kan je niet doen.
De IC afdeling daar liggen mensen op het randje, de een red het de ander niet.
Met mijn vader ook 2 keer staan kijken hoe hij lag te vechten, tot twee keer dacht ik nu is het gebeurd. Maar hij bleek toch sterker dan gedacht. Blijven hopen en bidden, en lieve woordjes tegen hem zeggen. Meer kan je niet doen.
Help iedereen een handje
vrijdag 19 juni 2015 om 00:14
Natuurlijk kun je niet van dat "uitgaan" genieten, dat is volkomen logisch nu.
Toch sluit ik me aan bij Esquimeau, dat even uit dat ziekenhuis- en zorgelijke sfeertje zijn toch goed kan zijn.
Je zet die emoties niet zomaar aan de kant door er ff uit te zijn.
Het speelt toch door je hele wezen heen, waar je ook heen zou gaan, he?
Neemt niet weg dat het toch een beetje lucht kan geven, beetje ontspanning en afleiding, voor dat moment, ook al is het natuurlijk niet echt genieten.
Tis desondanks misschien toch nodig om even jouw accu's bij te laden.
Uiterst confronterend dat er iemand overleed op dezelfde afdeling.
Dat is onvermijdelijk op de IC waar iedereen knokt voor eigen overleving.
Jouw vriend ís er nog, houd je daar svp aan vast.
Het leven is niet per definitie eerlijk of dat je krijgt "wat je verdient": de een overleeft een vliegtuigongeluk, de ander niet, en een ander wordt als baby al geboren in een kansloze situatie zonder eten enz: het lijkt zo willekeurig en toeval te zijn, het heeft weinig zin om daarover na te denken, waarom dat zo gaat in het leven.
Elke dag dat jouw vriend het volhoudt en liefst vooruit gaat is meegenomen en geeft hoop op herstel, hoe zorgelijk het ook is.
Het kan nog steeds alle kanten op, dus ook de goede!
Toch sluit ik me aan bij Esquimeau, dat even uit dat ziekenhuis- en zorgelijke sfeertje zijn toch goed kan zijn.
Je zet die emoties niet zomaar aan de kant door er ff uit te zijn.
Het speelt toch door je hele wezen heen, waar je ook heen zou gaan, he?
Neemt niet weg dat het toch een beetje lucht kan geven, beetje ontspanning en afleiding, voor dat moment, ook al is het natuurlijk niet echt genieten.
Tis desondanks misschien toch nodig om even jouw accu's bij te laden.
Uiterst confronterend dat er iemand overleed op dezelfde afdeling.
Dat is onvermijdelijk op de IC waar iedereen knokt voor eigen overleving.
Jouw vriend ís er nog, houd je daar svp aan vast.
Het leven is niet per definitie eerlijk of dat je krijgt "wat je verdient": de een overleeft een vliegtuigongeluk, de ander niet, en een ander wordt als baby al geboren in een kansloze situatie zonder eten enz: het lijkt zo willekeurig en toeval te zijn, het heeft weinig zin om daarover na te denken, waarom dat zo gaat in het leven.
Elke dag dat jouw vriend het volhoudt en liefst vooruit gaat is meegenomen en geeft hoop op herstel, hoe zorgelijk het ook is.
Het kan nog steeds alle kanten op, dus ook de goede!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 19 juni 2015 om 12:08
Ik denk dat jouw vriend heel graag wil dat je ook aan jezelf denkt. En dus inderdaad ontspanning zoekt voor jezelf. Genieten hoeft niet, maar het is goed om de accu op te laden en eens tegen andere mensen aan te praten. Of iets anders te zien dan de ziekenhuismuren.
Hoe gaat het met jouw gezondheid?
zaterdag 20 juni 2015 om 10:19
Begrijpelijk dat je er niet van heb kunnen genieten. Maar aan de andere kant je heb weer een voet gezet in de buiten wereld. Even geen slangentjes zien enz. Al loop je maar even buiten. Houd je vast aan het leven en niet de dood tegen houden. De dood hou je nooit tegen of je nu ziek ben of niet. Je kan je wek vast houden aan het leven. D hartslag zien op de ic of een glaasje op het teras drinken.
Dikke knuffel.
Dikke knuffel.
zondag 21 juni 2015 om 19:59
Even weer een , Plensbui.. Die overleden man had een ernstig ongeval gehad, met wsch. veel intern letsel. Jouw vriend heeft "alleen maar" een herseninfarct gehad. Begrijp me niet verkeerd hoor, met dat "alleen maar" bedoel ik dat zijn organen en botten verder nog wel intact zijn en geen risico op overlijden vormen. Het lichaam moet gewoon keihard werken om zoiets te boven te komen. Ik had gehoopt wat vooruitgang te lezen maar je vriend is er ernstig aan toe. Heel veel sterkte, Plensbui. Gaat het met jou nu iets beter??
zondag 21 juni 2015 om 20:53
Opnieuw een laat antwoord, maar deze keer niet met slechts nieuws, integendeel.
Ik kon mij gisteren en vandaag niet meer aanmelden op mijn account, maar werd naar iemand anders account gestuurd (heeft nog iemand problemen gehad met het forum?)
Mijn vriend lijkt opnieuw alerter.
Zijn broer had een playlist samengesteld met zijn lievelingsliedjes en heeft die gisteren laten afspelen in het ziekenhuis, één daarvan was "a horse with no name". Mijn vriend is hevige fan van Breaking Bad, we hebben de hele serie onlangs opnieuw bekeken. Dit liedje komt hierin voor. Toen het begon te spelen op de boxen begon mijn vriend mee te bewegen met zijn hoofd en zijn lippen trilden, alsof hij probeerde mee te zingen. Het was de eerste keer dat hij zich volledig bewust leek van wat er rond zich heen gebeurde en dat hij hierop reageerde. De arts (dezelfde als de vorige keer) gaf aan dat dit niets hoefde te beteken, waarschijnlijk was het onvrijwillig. Hij kent misschien veel van hersenen, maar ik ken mijn vriend en ik voel gewoon dat hij ‘erbij’ was.
Door het vele stilliggen heeft mijn vriend veel spierverlies. Hij krijgt hier heel intensieve kinesitherapie voor. Ze hebben hem vandaag in mijn bijzijn rechtop gezet. Hij was wakker en keek rond. Als je mij een week geleden had gezegd dat mijn vriend rechtop zou zitten in bed, zonder beademing en zou rondkijken had ik je niet geloofd. Het blijft toch een enorme rollercoaster.
Al bij al was het een erg goed weekend.
Ik kon mij gisteren en vandaag niet meer aanmelden op mijn account, maar werd naar iemand anders account gestuurd (heeft nog iemand problemen gehad met het forum?)
Mijn vriend lijkt opnieuw alerter.
Zijn broer had een playlist samengesteld met zijn lievelingsliedjes en heeft die gisteren laten afspelen in het ziekenhuis, één daarvan was "a horse with no name". Mijn vriend is hevige fan van Breaking Bad, we hebben de hele serie onlangs opnieuw bekeken. Dit liedje komt hierin voor. Toen het begon te spelen op de boxen begon mijn vriend mee te bewegen met zijn hoofd en zijn lippen trilden, alsof hij probeerde mee te zingen. Het was de eerste keer dat hij zich volledig bewust leek van wat er rond zich heen gebeurde en dat hij hierop reageerde. De arts (dezelfde als de vorige keer) gaf aan dat dit niets hoefde te beteken, waarschijnlijk was het onvrijwillig. Hij kent misschien veel van hersenen, maar ik ken mijn vriend en ik voel gewoon dat hij ‘erbij’ was.
Door het vele stilliggen heeft mijn vriend veel spierverlies. Hij krijgt hier heel intensieve kinesitherapie voor. Ze hebben hem vandaag in mijn bijzijn rechtop gezet. Hij was wakker en keek rond. Als je mij een week geleden had gezegd dat mijn vriend rechtop zou zitten in bed, zonder beademing en zou rondkijken had ik je niet geloofd. Het blijft toch een enorme rollercoaster.
Al bij al was het een erg goed weekend.
