Het verhaal van een onverwachte thuisblijfmoeder

22-07-2017 20:00 945 berichten
In 1982 werd ik geboren, als oudste van 2 kinderen in een welgesteld gezin.
Mijn moeder was (en is) een feministe die nog net niet haar BH verbrandde denk ik, maar verder was ze ook erg voor op haar tijd.
Geen wonder dan ook dat mijn beide ouders fulltime werkte, ook nadat ik geboren werd en 3 jaar later mijn zusje.
Mijn ouders hadden beide een hele goede baan en verdiende boven modaal, en daar moest ik volgens mijn moeder altijd maar erg blij mee zijn.
Ik had een hele lieve nanny toen ik opgroeide, ze deed het huishouden en kookte voor ons en zorgde voor ons totdat mijn ouders s'avonds thuiskwamen.
Het huiswerk deed ik altijd met mijn moeder, want ze stond erop dat ik goed leerde en goede punten haalde en bijles volgde in wiskunde, want lager dan een 7 was toch niet zo goed. Vaak zat ik s'avonds tot tranen toe aan mijn huiswerk met preken van mijn moeder hoe ontzettend belangrijk mijn opleiding wel niet was en dat ik later een goede baan moest hebben en financieel onafhankelijk van iedereen, en ik zou toch wel hoge studies gaan doen?
En toen ik naar de middelbare school ging werd de druk alleen maar groter en God zij dank kon ik ook goed leren, anders was het voor mij echt een hel.
Steeds moest ik horen van mijn moeder hoe goed het was dat vrouwen onafhankelijk waren en konden studeren en carrière maken en dat ik dankbaar mocht zijn dat we genoeg geld hadden voor alles.

En ja, we hadden mooie spullen en een mooi huis en we gingen regelmatig op vakantie en ik kon dingen doen die klasgenootjes niet konden.
Maar ik was stikjaloers op mijn klasgenootjes en de meisjes uit mijn klas. Zij hadden een moeder die thuis was voor hun, die leuke dingen met ze deed, die meeging naar het zwembad en die het niet erg vond om pannenkoeken te bakken op woensdagmiddag.
Ik had een lieve nanny, en ook lieve ouders die zeker het beste voor me wilde, maar ik had liever meer hun aandacht dan hun geld.

Maar mijn moeder kon blij zijn, ik ging die hoge studies doen, en ik leerde mijn man kennen op de studentenvereniging, al kregen we pas een hele tijd later een relatie. Hij kwam ook uit een welgesteld gezin en mijn moeders geluk kon niet meer stuk.
Het liep allemaal goed, studies, werken, huis kopen, trouwen en dan kinderen terwijl ik -net als mijn moeder- ook gewoon fulltime zou doorwerken en carrière zou maken. Mijn moeder wreef dat er ook subtiel en soms minder subtiel goed in.
Maar voor mij was het anders, ik wilde het anders voor mijn kinderen. Ik had dat al lang met mijn man besproken en hij vond dat ook allemaal prima. Ik zou parttime gaan werken en niet fulltime, maar ik had mijn moeder niks gezegd.

Tot ik zwanger raakte van ons oudste kindje. Ik kreeg zwangerschapsverlof en ik vond het heerlijk! Ik genoot van alles, van het thuis zijn en het verzorgen van ons zoontje. Toen de tijd daar was gekomen dat ik weer zou gaan werken begon ik te twijfelen en schoot alles door mijn hoofd van vroeger, hoe jaloers ik was op mijn klasgenootjes, hoe gezellig en fijn ik hun thuis vond en dat hun moeders er wel waren.
Ik begon te huilen, ik wilde niet meer werken, en financieel hoefde het zeker niet. Uiteindelijk de knoop doorgehakt, ik werd gewoon thuisblijfmoeder!

De eerste twee weken heb ik niks durven zeggen tegen mijn ouders en vooral mijn moeder, toen ik het uiteindelijk wel moest vertellen barstte de bom. Ik zal maar niet zeggen wat ze allemaal zei maar ze was diep teleurgesteld, ik zou afhankelijk worden van mijn man en zo had ze me niet opgevoed en alle geld van studies had ik weggesmeten. Maar ik voelde me opgelucht en ik vond het heerlijk om thuisblijfmoeder te zijn.
Nog twee kindjes volgde en met drie kindjes is ons gezin nu compleet, mijn moeder vind het nog steeds niks dat ik thuisblijfmoeder ben en ik stuit alleen maar op een hele hoop onbegrip en weerstand. Ik heb het uiteindelijk maar geaccepteerd en we praten nooit meer over de olifant in de kamer.
Ga ik ooit nog terug aan het werk? Ik denk het wel, als de jongste naar school gaat, en dan parttime. Ik vond werken ook heerlijk, en ik kan best genieten van luxe en ik hou van reizen.
Momenteel doe ik veel op de school van de kinderen waar de oudste twee opzitten en geniet ik van alles wat ik op de school kan doen.
En ja, ik mis het werken best en ik had best een carrière gewild en soms kijk ik ook wel eens naar mijn zusje die met haar doctoraat bezig is, en dan ben ik ook trots op haar. Het is soms zo schipperen. Maar ik heb een keuze gemaakt en daar ben ik trots op en heb ik zeker geen spijt van.
Ik had het nooit gedacht maar ik ben best happy als ik om 18:30 uur het eten op tafel kan zetten en de kinderen vol ongeduld zitten te wachten en de voordeur gaat open en mijn man komt thuis. Nooit, maar dan ook nooit verwacht dat ik voor dit leven zou kiezen, maar ik ben er blij mee!

Wat ik met mijn verhaal wil? Gewoon vrouwen te bemoedigen om je dromen te volgen, wil je een carrière is dat helemaal oké, en wil je thuisblijfmoeder zijn is dat net zo goed. Of je nu parttime werkt of fulltime, het maakt niet uit, we maken allemaal keuzes en we willen allemaal het beste voor onze kinderen en gezin. En ja, soms hebben we geen keuze, dat besef ik ook heel erg goed.
Maar in plaats van elkaar te veroordelen, laten we elkaar begrijpen en iedereen doet en wilt wat het beste is voor haar gezin.

Welke keuzes heb jij hierin gemaakt en waarom?

Bedankt voor het lezen.
anoniem_65201c43b20be wijzigde dit bericht op 22-07-2017 20:05
0.02% gewijzigd
Thuisblijven is geen optie, dus ik hoef niet te kiezen.
Alle reacties Link kopieren
Mooi dat jij dit zo kan doen. Wat had ik dit ook graag gedaan maar kennelijk zaten er nog teveel stemmen in mijn hoofd die zeiden: je bent hoog opgeleid dus hup aan het werk!

Ik vind het altijd bijzonder als mensen dat zo kunnen uitspreken: ik blijf thuis. Ik wou dat ik zo assertief was geweest en lekker had genoten. Heb daar best spijt van!

(En hier iemand met ook Universiteit).
MoirenPhae schreef:
22-07-2017 20:01
Thuisblijven is geen optie, dus ik hoef niet te kiezen.
Dit.
Buxushaag schreef:
22-07-2017 20:02
Mooi dat jij dit zo kan doen. Wat had ik dit ook graag gedaan maar kennelijk zaten er nog teveel stemmen in mijn hoofd die zeiden: je bent hoog opgeleid dus hup aan het werk!

Ik vind het altijd bijzonder als mensen dat zo kunnen uitspreken: ik blijf thuis. Ik wou dat ik zo assertief was geweest en lekker had genoten. Heb daar best spijt van!

(En hier iemand met ook Universiteit).

Van mijn moeder moest ik altijd assertief zijn dus :yes: :yes:
Alle reacties Link kopieren
Echt waar ik wou dat ik dat hardop had kunnen zeggen. Na al die jaren studeren eens iets doen wat ik ECHT graag wilde namelijk een paar jaren lekker moederen! Domme ik om me weer te laten pakken door het verantwoordelijke stemmetje in mijn hoofd. Hetzelfde stemmetje die tegen mij zei: "ga nou maar alvast je engelse boekenlijst lezen in de zomer" dat rotstemmetje.
MoirenPhae schreef:
22-07-2017 20:01
Thuisblijven is geen optie, dus ik hoef niet te kiezen.

Ik begrijp dat het voor heel veel vrouwen geen keuze is, en dat is vaak jammer als je anders wilt.
Werk je fulltime of parttime?
MoirenPhae schreef:
22-07-2017 20:01
Thuisblijven is geen optie, dus ik hoef niet te kiezen.
Dit. Same voor mijn man.
Alle reacties Link kopieren
Grappig, jou moeder heeft zelf meegewerkt aan jou keuze maar dat heeft ze niet in de gaten.
Vreselijk dat ze haar mening blijft geven en jou keuze niet kan accepteren. Ben je ook wel eens boos op haar geworden?
LAgirl82 schreef:
22-07-2017 20:07
Ik begrijp dat het voor heel veel vrouwen geen keuze is, en dat is vaak jammer als je anders wilt.
Werk je fulltime of parttime?
Bijna fulltime.
Alle reacties Link kopieren
MoirenPhae schreef:
22-07-2017 20:01
Thuisblijven is geen optie, dus ik hoef niet te kiezen.
Same...fijn dat jij die luxe hebt..(en stiekem toch aan moeders te danken als ik het zo lees), maar helaas is dat niet voor iedereen weggelegt.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben niet extreem hoog opgeleid HBO maar kom wel uit een gezin met twee zeer hoogopgeleide en gedreven ouders. Werk 32 uur p week en vriend 40 uur. Ik zou graaaaaaag thuis blijven en moederen maar ben niet bereid de financiële consequenties te nemen we kunnen nu een mooi huis wonen uit eten met vrienden vakanties weekend weg mooie kleertjes kopen voor mijn dochtertje hoop dat ik geen spijt krijg
where ever you go, go with your heart
Buxushaag schreef:
22-07-2017 20:06
Echt waar ik wou dat ik dat hardop had kunnen zeggen. Na al die jaren studeren eens iets doen wat ik ECHT graag wilde namelijk een paar jaren lekker moederen! Domme ik om me weer te laten pakken door het verantwoordelijke stemmetje in mijn hoofd. Hetzelfde stemmetje die tegen mij zei: "ga nou maar alvast je engelse boekenlijst lezen in de zomer" dat rotstemmetje.

Toen ik uiteindelijk besloot om mijn werk op te zeggen was ook niet makkelijk, ik voelde me ook heel erg schuldig, want op één punt had mijn moeder wel gelijk: Het is wel geld weggooien van al die dure studies. Ik heb er lang over gedaan om me niet meer schuldig te voelen en gewoon heerlijk "onbezorgd" (voor zover je dat ooit bent als moeder) te moederen.
Ik twijfel soms nog, maar achteraf gezien ben ik wel blij dat ik hiervoor gekozen heb, al heb ik die stemmetjes vaak ook, ik heb ze gepoogd het zwijgen op te leggen. :proud:
Cool wijffie :cheer: ben blij om dit te lezen want het hele feminisme -independent zijn- komt de laatste tijd veel naar voren, maar 'gewoon' thuis zijn (lees: thuisblijfmoeder is alsnog een 24/7 baan) mag óók net zo hard

Ik ben trouwens blij voor je, en trots op je.
anoniem_64ce790acb325 wijzigde dit bericht op 22-07-2017 20:14
Reden: Aanvulling
9.53% gewijzigd
Buiten het feit dat ik het niet zou willen, ik ben graag onafhankelijk en zelfstandig en dat wil ik mijn kinderen ook bijbrengen, was dat hier niet eens een optie.

Mijn vriend zou dat echt niet pikken. Net zoals ik het niet van hem zou pikken.
anoniem_63a1715f0c4db wijzigde dit bericht op 22-07-2017 20:18
9.42% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Maar ik snap niet zo goed wat je wilt zeggen met je verhaal? Je wilt vertellen dat je een paar jaar bij je kind thuisblijft maar dat is toch juist fantastisch!
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je even vergeet dat lang niet iedereen een partner heeft die genoeg verdient om met het hele gezin in luxe te leven. En daarnaast; Jij bevind je daarmee ook nog in de positie dat je 12 jaar niet hoeft te gaan werken wanneer je van hem af wilt, vanwege zijn riante inkomen.

Hij financiert jouw droom. Dat is het enige dat jou mogelijk maakt het leven te leiden zoals je doet.
Overigens was mijn moeder thuisblijfmoeder. En die zei ook altijd dat ze het zoooo zwaar had, want nooit vakantie.

Ik snap daar niets van. Moeder zijn is geen baan. Het is fantastisch, je hebt veel verantwoordelijkheden, het is soms hard werken, maar het is simpelweg geen baan.
anoniem_63a1715f0c4db wijzigde dit bericht op 22-07-2017 20:18
59.61% gewijzigd
Ik ben de eerste vier jaar tbm geweest, omdat ik met mijn werk net de kinderopvang kon bekostigen en daar zag ik dan ook het nut weer niet van in. Maar wat een verveling zeg, en wat een gesappel. Ik was blij toen ik weer kon gaan werken.
Zebra123 schreef:
22-07-2017 20:09
Grappig, jou moeder heeft zelf meegewerkt aan jou keuze maar dat heeft ze niet in de gaten.
Vreselijk dat ze haar mening blijft geven en jou keuze niet kan accepteren. Ben je ook wel eens boos op haar geworden?

Ik spreek mijn moeder eigenlijk niet zo vaak. Ze heeft het vooral nog druk druk druk met haar werk en is nog steeds even gedreven.
Ik was soms erg boos op haar, maar nu zijn we 'on speaking terms' en zolang het niet over werk of carrière gaat, dan gaat het goed.
Buxushaag schreef:
22-07-2017 20:15
Maar ik snap niet zo goed wat je wilt zeggen met je verhaal? Je wilt vertellen dat je een paar jaar bij je kind thuisblijft maar dat is toch juist fantastisch!

Tja, misschien dat ik deep down me nog altijd wil verantwoorden waarom ik hiervoor gekozen heb?
Ik zie om mij heen stellen uit elkaar gaan waarvan ik het echt nooit had verwacht. Daar zitten ook vrouwen bij die al vele jaren uit het arbeidsproces zijn. Dan wordt het best wel lastig om weer aan de slag te gaan. Daarom is het altijd verstandig om in ieder geval een aantal uren in de week een baan aan te houden.
Pientjexxxx schreef:
22-07-2017 20:20
Ik zie om mij heen stellen uit elkaar gaan waarvan ik het echt nooit had verwacht. Daar zitten ook vrouwen bij die al vele jaren uit het arbeidsproces zijn. Dan wordt het best wel lastig om weer aan de slag te gaan. Daarom is het altijd verstandig om in ieder geval een aantal uren in de week een baan aan te houden.
Zo heb ik 3(!!!) nichten in de bijstand zien belanden.

Echt, wees verstandiger.
Alle reacties Link kopieren
JulienClerc schreef:
22-07-2017 20:15


Ik snap daar niets van. Moeder zijn is geen baan. Het is fantastisch, je hebt veel verantwoordelijkheden, het is soms hard werken, maar het is simpelweg geen baan.
Juist. Het is geen baan. Wanneer je dat wel denkt, dan ben je laag belastbaar of ben je niet behept met besef van verantwoordelijkheid voor je eigen inkomen en dat van je gezin.
_Amand schreef:
22-07-2017 20:22
Juist. Het is geen baan. Wanneer je dat wel denkt, dan ben je laag belastbaar of ben je niet behept met besef van verantwoordelijkheid voor je eigen inkomen en dat van je gezin.
En met hun redenatie hebben alle werkende ouders 2 banen en ook nooit vakantie. Poeh wat hebben wij het toch zwaar! :rolling:

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven