Relaties
alle pijlers
Hoe jouw leven scheiden van de problemen van anderen?
zondag 17 november 2019 19:17
Ruim 6 weken geleden zijn wij ouders geworden van onze eerste dochter. Een makkelijke bevalling, een snel herstel en een wolk van een kind.
Ik was snel weer op de been en heb (voor zover ik weet) weinig last gehad van hormonen en 'ontzwangeren'.
Na de geboorte is er echter heel veel gebeurd:
Week 1: schoonzus (zus man) met spoed in kritieke toestand opgenomen (heeft een levensbedreigende, onbekende ziekte).
Week 2: schoonmoeder opgenomen met hartproblemen.
Week 3 en 4: schoonzus heftige operatie gehad en in het ziekenhuis verbleven.
Week 5: schoonmoeder begint met nieuwe baan, schoonzus ontslagen uit het ziekenhuis maar heeft veel verzorging nodig wat nu op mij en man aankomt.
Week 6: relatie van mijn eigen broer verbroken en een enorm verdrietige broer iedere dag aan de telefoon.
Ik blijf tegen mijn man heel nuchter en probeer sterk te blijven. Het is zijn zus en zijn moeder waarvoor toch (weer even) voor hun leven werd gevreesd. Ik heb enorm te doen met mijn broer, hij is echt mijn maatje en ik vind het enorm vervelend dat hij zo verdrietig is.
Maar.. Ik word (mega egoistisch) echt helemaal gek van al het gezeik om ons heen. Al die mensen kunnen er natuurlijk zelf niets aan doen, maar man, dochter en ik zouden deze weken van elkaar moeten genieten en niet alleen maar bezig zijn met anderen.
Ik weet van gekkigheid gewoon even niet hoe ik het allemaal aan moet pakken. Ik snap dat het overmacht is, maar alles op mijn schouders direct na een bevalling (hoe makkelijk dan ook) is gewoon te veel.
De momenten dat we wel alleen zijn blijf ik toch malen over alles wat er gebeurt. Lukt het jullie wel om dit gescheiden te houden? En zo ja, wat is het geheim?
Ik was snel weer op de been en heb (voor zover ik weet) weinig last gehad van hormonen en 'ontzwangeren'.
Na de geboorte is er echter heel veel gebeurd:
Week 1: schoonzus (zus man) met spoed in kritieke toestand opgenomen (heeft een levensbedreigende, onbekende ziekte).
Week 2: schoonmoeder opgenomen met hartproblemen.
Week 3 en 4: schoonzus heftige operatie gehad en in het ziekenhuis verbleven.
Week 5: schoonmoeder begint met nieuwe baan, schoonzus ontslagen uit het ziekenhuis maar heeft veel verzorging nodig wat nu op mij en man aankomt.
Week 6: relatie van mijn eigen broer verbroken en een enorm verdrietige broer iedere dag aan de telefoon.
Ik blijf tegen mijn man heel nuchter en probeer sterk te blijven. Het is zijn zus en zijn moeder waarvoor toch (weer even) voor hun leven werd gevreesd. Ik heb enorm te doen met mijn broer, hij is echt mijn maatje en ik vind het enorm vervelend dat hij zo verdrietig is.
Maar.. Ik word (mega egoistisch) echt helemaal gek van al het gezeik om ons heen. Al die mensen kunnen er natuurlijk zelf niets aan doen, maar man, dochter en ik zouden deze weken van elkaar moeten genieten en niet alleen maar bezig zijn met anderen.
Ik weet van gekkigheid gewoon even niet hoe ik het allemaal aan moet pakken. Ik snap dat het overmacht is, maar alles op mijn schouders direct na een bevalling (hoe makkelijk dan ook) is gewoon te veel.
De momenten dat we wel alleen zijn blijf ik toch malen over alles wat er gebeurt. Lukt het jullie wel om dit gescheiden te houden? En zo ja, wat is het geheim?
dubbelvla wijzigde dit bericht op 17-11-2019 21:45
Reden: Familiebanden verduidelijkt
Reden: Familiebanden verduidelijkt
0.30% gewijzigd
zondag 17 november 2019 20:04
Heeft ze verder niemand? Hoe kan dat?dubbelvla schreef: ↑17-11-2019 20:03Ook als de kans dat ze het niet overleeft reëel is? Dat is namelijk waarom ik mij toch verplicht voel. De kans bestaat echt dat ze er volgende week niet meer is. Mijn man probeert veel zorg op te pakken, maar hij moet ook werken en ik heb nog verlof. Ik doe het voor haar, maar ook zeker voor hem.
zondag 17 november 2019 20:04
Ik zal wel een truttebol zijn, maar ik snap helemaal dat je het wél doet. En ik snap tegelijkertijd ook dat het je zwaar valt. Ik wou dat ik een fantastische oplossing kon bedenken, maar die heb ik niet, behalve dan met je schoonfamilie heel duidelijk bespreken wat wel en niet gaat.dubbelvla schreef: ↑17-11-2019 20:03Ook als de kans dat ze het niet overleeft reëel is? Dat is namelijk waarom ik mij toch verplicht voel. De kans bestaat echt dat ze er volgende week niet meer is. Mijn man probeert veel zorg op te pakken, maar hij moet ook werken en ik heb nog verlof. Ik doe het voor haar, maar ook zeker voor hem.
zondag 17 november 2019 20:07
En waarom denk je dat jij precies verlof hebt? Zomaar, omdat het leuk is? Of omdat je dat als nieuwbakken moeder noodzakelijkerwijs nodig hebt? Voor jezelf en de baby?dubbelvla schreef: ↑17-11-2019 20:03Ook als de kans dat ze het niet overleeft reëel is? Dat is namelijk waarom ik mij toch verplicht voel. De kans bestaat echt dat ze er volgende week niet meer is. Mijn man probeert veel zorg op te pakken, maar hij moet ook werken en ik heb nog verlof. Ik doe het voor haar, maar ook zeker voor hem.
Dan neemt je man maar zorgverlof voor zijn zus op als hij voor haar wil zorgen.
appelientjex wijzigde dit bericht op 17-11-2019 20:11
8.65% gewijzigd
zondag 17 november 2019 20:09
Niet overdag, net gescheiden, jonge dochter, moeder net een nieuwe baan en broer (mijn man) doet zoveel als hij kan, maar loet overdag toch met regelmaat gewoon werken.
Ze zal vast wel wat losse vrienden hebben, maar heel eerlijk heb ik er nog geen één langs zien komen.
Ik weet dat ik niet verplicht ben, maar het alternatief is dat ze ziek, alleen voor haar dochter moet zorgen.
En ja dochter kan ook bij vader terecht, maar door domme afspraken in het convenant kan dit blijvend zijn wanneer ze dat nu zou doen.
En ook dat is niet mijn probleem, maar ja, je wil het toch graag voorkomen.
zondag 17 november 2019 20:11
Man is zzper, hij probeert het zo goed mogelijk te regelen. Maar niet werken is geen geld en dat betekend dus dat ons gezamenlijk inkomen keldert, ook niet de oplossing.appelientjex schreef: ↑17-11-2019 20:07En waarom denk je dat jij precies verlof hebt? Zomaar, omdat het leuk is? Of omdat je dat als nieuwbakken moeder nodig hebt? Voor jezelf en de baby?
Dan neemt je man maar zorgverlof voor zijn zus op als hij voor haar wil zorgen.
Aanvulling: ik wil niet moeilijk doen of alles afschieten hoor. Maar het is gewoon ingewikkeld. Als man nu voor zijn zus zou gaan zorgen, zou zijn dochter, ons inkomen en onze relatie er ook op in moeten leveren. Dus onder aan de streep zal het altijd iets van mij vragen.
zondag 17 november 2019 20:14
Nogmaals, zowel schoonmoeder als je man kunnen gewoon zorgverlof opnemen als dat noodzakelijk is. Het is tenslotte hun zus/dochter. Hoe hadden ze het gedaan als jij geen kind had gehad en had moeten werken? Dan was er toch ook iets anders verzonnen?dubbelvla schreef: ↑17-11-2019 20:09Niet overdag, net gescheiden, jonge dochter, moeder net een nieuwe baan en broer (mijn man) doet zoveel als hij kan, maar loet overdag toch met regelmaat gewoon werken.
Ze zal vast wel wat losse vrienden hebben, maar heel eerlijk heb ik er nog geen één langs zien komen.
Ik weet dat ik niet verplicht ben, maar het alternatief is dat ze ziek, alleen voor haar dochter moet zorgen.
En ja dochter kan ook bij vader terecht, maar door domme afspraken in het convenant kan dit blijvend zijn wanneer ze dat nu zou doen.
En ook dat is niet mijn probleem, maar ja, je wil het toch graag voorkomen.
Heeft ze geen recht op thuiszorg? Sociaal medische indicatie voor de crèche voor haar jonge dochter? Ik vind het wel makkelijk gedacht dat jij het maar moet doen “omdat je verlof hebt”. Ja duh, verlof voor jezelf. Niet om een ander (behalve baby) te verzorgen.
zondag 17 november 2019 20:16
Precies dit. Kan me ook echt verbazen dat mensen hier zo schrijven dat een doodziek familielid het maar uit mag zoeken omdat het niet uitkomt of iemand zich niet verplicht voelt. Echt onbegrijpelijk voor mij.Betty_Slocombe schreef: ↑17-11-2019 20:04Ik zal wel een truttebol zijn, maar ik snap helemaal dat je het wél doet. En ik snap tegelijkertijd ook dat het je zwaar valt. Ik wou dat ik een fantastische oplossing kon bedenken, maar die heb ik niet, behalve dan met je schoonfamilie heel duidelijk bespreken wat wel en niet gaat.
To, laat je niet aanpraten voor jezelf te kiezen door niet voor schoonzus te zorgen wanneer je wel het gevoel hebt dat je dit moet doen. Mocht het fout gaan met haar, dan zal dat gevoel je waarschijnlijk blijven achtervolgen. Dat zou ik heel zuur voor je vinden. Probeer te kijken waar je ruimte voor jezelf kunt krijgen.
zondag 17 november 2019 20:18
Het is gewoon shit. Maar jij bent toch echt degene die dit laat gebeuren en jij bent degene die deze keuzes maakt. De oplossing zit m dus ook in jou. Je niet verantwoordelijk voelen dus.dubbelvla schreef: ↑17-11-2019 20:11Man is zzper, hij probeert het zo goed mogelijk te regelen. Maar niet werken is geen geld en dat betekend dus dat ons gezamenlijk inkomen keldert, ook niet de oplossing.
Aanvulling: ik wil niet moeilijk doen of alles afschieten hoor. Maar het is gewoon ingewikkeld. Als man nu voor zijn zus zou gaan zorgen, zou zijn dochter, ons inkomen en onze relatie er ook op in moeten leveren. Dus onder aan de streep zal het altijd iets van mij vragen.
zondag 17 november 2019 20:20
To heeft net een kind. Enig idee hoeveel dat met zich mee brengt? Ik heb geen eens kinderen en zelfs ik weet hoeveel energie en tijd dat kost.apiejapie schreef: ↑17-11-2019 20:16Precies dit. Kan me ook echt verbazen dat mensen hier zo schrijven dat een doodziek familielid het maar uit mag zoeken omdat het niet uitkomt of iemand zich niet verplicht voelt. Echt onbegrijpelijk voor mij.
To, laat je niet aanpraten voor jezelf te kiezen door niet voor schoonzus te zorgen wanneer je wel het gevoel hebt dat je dit moet doen. Mocht het fout gaan met haar, dan zal dat gevoel je waarschijnlijk blijven achtervolgen. Dat zou ik heel zuur voor je vinden. Probeer te kijken waar je ruimte voor jezelf kunt krijgen.
Niemand zegt dat ze haar moet laten stikken. To loopt er tegenaan dat ze het niet kan handelen. Volgens mij niks geks aan om dan compromissen te gaan zoeken.
zondag 17 november 2019 20:23
Ja ik weet hoe het is om een kind te krijgen (ook als je heel ziek bent). Dat kost inderdaad veel energie. Snap dan ook echt dat er iets moet gebeuren!Snowpink schreef: ↑17-11-2019 20:20To heeft net een kind. Enig idee hoeveel dat met zich mee brengt? Ik heb geen eens kinderen en zelfs ik weet hoeveel energie en tijd dat kost.
Niemand zegt dat ze haar moet laten stikken. To loopt er tegenaan dat ze het niet kan handelen. Volgens mij niks geks aan om dan compromissen te gaan zoeken.
Ik vind compromissen zoeken ook het beste. Verbaas me er echter over dat er best wat mensen zijn die aangeven zich niet verantwoordelijk te voelen. Blij dat ik in een andere omgeving zit. Hoop oprecht dat to eruit komt, dat ze zowel voor haarzelf als voor mensen om haar heen een modus vindt die passend is.
zondag 17 november 2019 20:29
Toch denk ik dat er in de basis al iets niet goed zit. Is het een verantwoordelijkheidsgevoel omdat het nou eenmaal familie is? Dat lijkt mij erg lastig. Ik ben daar zelf niet zo gevoelig voor. Familie is per toeval een bloedban d (of in dit geval niet eens). Of ik me er ook verantwoordelijk voor voel heeft met nog tig andere dingen te maken.
In hechte vriendschappen hoef ik niet eens na te denken over wie wanneer voor wie wat doet. Heb je net een kind en zit ik er doorheen? Alle begrip dat je er geen ruimte voor hebt. Net als dat ik alle ruimte hebt als jij probleem op probleem hebt met je kind en ik geen problemen heb. Sta ik geheel tot je dienst. Maar dat zit m in de band die wie hebben. En bloedband speelt daarbij echt geen enkele rol.
In hechte vriendschappen hoef ik niet eens na te denken over wie wanneer voor wie wat doet. Heb je net een kind en zit ik er doorheen? Alle begrip dat je er geen ruimte voor hebt. Net als dat ik alle ruimte hebt als jij probleem op probleem hebt met je kind en ik geen problemen heb. Sta ik geheel tot je dienst. Maar dat zit m in de band die wie hebben. En bloedband speelt daarbij echt geen enkele rol.
zondag 17 november 2019 20:35
In zo'n geval kun je toch hulp krijgen van zorginstanties? Of sturen ze zo iemand zomaar naar huis zonder daar zorg voor te regelen?dubbelvla schreef: ↑17-11-2019 20:03Ook als de kans dat ze het niet overleeft reëel is? Dat is namelijk waarom ik mij toch verplicht voel. De kans bestaat echt dat ze er volgende week niet meer is. Mijn man probeert veel zorg op te pakken, maar hij moet ook werken en ik heb nog verlof. Ik doe het voor haar, maar ook zeker voor hem.
zondag 17 november 2019 20:40
Mijn schoonzus is voor mij geen familielid.
Mijn baby is dat wel. Ik zou dingen van mijn man waarschijnlijk wel zoveel mogelijk opvangen als hij wel iets wilde doen, maar nee, ik zelf zou dat niet doen. Dat zou teveel zijn.
Ik weet wat teveel voor mij is en dat doe ik dan ook zoveel mogelijk niet.
zondag 17 november 2019 20:45
Helemaal eens.apiejapie schreef: ↑17-11-2019 20:16Precies dit. Kan me ook echt verbazen dat mensen hier zo schrijven dat een doodziek familielid het maar uit mag zoeken omdat het niet uitkomt of iemand zich niet verplicht voelt. Echt onbegrijpelijk voor mij.
To, laat je niet aanpraten voor jezelf te kiezen door niet voor schoonzus te zorgen wanneer je wel het gevoel hebt dat je dit moet doen. Mocht het fout gaan met haar, dan zal dat gevoel je waarschijnlijk blijven achtervolgen. Dat zou ik heel zuur voor je vinden. Probeer te kijken waar je ruimte voor jezelf kunt krijgen.
Zou je dan lekker op je roze wolkje zitten tutten met je nieuwe baby?
Denk het niet.
Het is heftig en het is intens en het is lastig en ik snap het helemaal. Waarschijnlijk doe je wat je kunt en hopelijk verbetert het snel.
Wat eten we vanavond?
zondag 17 november 2019 20:45
Herkenbaar. 1,5 jaar geleden werd mijn schoonvader heel ziek in mijn kraamweek en hij overleed vlak daarna. Ik had wel een hele zware bevalling maar vond het niet meer dan logisch om voor hem te zorgen. Dat doe je toch voor elkaar? En ja, het was pittig en zwaar en ik had mijn eerste weken als moeder liever anders gezien maar het leven loopt nu eenmaal niet altijd zoals je het het liefste wil. Probeer momenten te kiezen voor je gezin en baken die goed af en verder gewoon nemen zoals het komt
zondag 17 november 2019 20:47
Zeggen dat het niet uitkomt. Jij kan niet alles regelen. Wie had het moeten doen als jij geen kraamtijd had gehad? Het komt wel lekker uit zo he. Jij hebt recht op je verlof en je zou best wat egoïstischer mogen denken. Dit is de tijd voor jou en je baby. Hulp is ok maar je bent geen dr phil zoals met je broer. Dat zuigt jou helemaal leeg en dat zou hij moeten begrijpen.
zondag 17 november 2019 21:00
Nou praat haar nog even een schuldgevoel aan ook. Daar is ze al zo gevoelig voor. Het zijn vaak altijd dezelfde mensen die zorgen voor een ander en die zichzelf opofferen, vaak ten koste van zichzelf. Het zou me niets verbazen als TO zo iemand is. Soms mag dat ook één keer een ander zijn, en dit is zo’n moment. TO is niet onmisbaar en de enige op aard die voor haar schoonzus kan zorgen. Schoonzus heeft ook nog gewoon haar eigen ouders en een ex. En hopelijk vriendinnen of buren. Daar valt vast wel een verdeling of roulatie schema in te maken. Nu komt alles op TO neer, en dat lijkt de omgeving wel goed uit te komen. Wie zorgt er eigenlijk voor TO? Je zult zien dat als zij zich terugtrekt, er ineens wél iets anders geregeld kan worden.apiejapie schreef: ↑17-11-2019 20:16Precies dit. Kan me ook echt verbazen dat mensen hier zo schrijven dat een doodziek familielid het maar uit mag zoeken omdat het niet uitkomt of iemand zich niet verplicht voelt. Echt onbegrijpelijk voor mij.
To, laat je niet aanpraten voor jezelf te kiezen door niet voor schoonzus te zorgen wanneer je wel het gevoel hebt dat je dit moet doen. Mocht het fout gaan met haar, dan zal dat gevoel je waarschijnlijk blijven achtervolgen. Dat zou ik heel zuur voor je vinden. Probeer te kijken waar je ruimte voor jezelf kunt krijgen.
appelientjex wijzigde dit bericht op 17-11-2019 21:08
12.45% gewijzigd
zondag 17 november 2019 21:03
Als ze iets levensgevaarlijks zou hebben en elk moment kan overlijden zou ze nu wel in een hospice zitten. En zou schoonma haar werk wel op een laag pitje hebben gezet om voor haar dochter te zorgen.
zondag 17 november 2019 21:05
Ik zou dat in de kraamtijd ook niet kunnen. Ik weet nog hoe die was. Een ander moment: prima. Maar niet als ik net bevallen ben.Quincy2 schreef: ↑17-11-2019 20:40Mijn schoonzus is voor mij geen familielid.
Mijn baby is dat wel. Ik zou dingen van mijn man waarschijnlijk wel zoveel mogelijk opvangen als hij wel iets wilde doen, maar nee, ik zelf zou dat niet doen. Dat zou teveel zijn.
Ik weet wat teveel voor mij is en dat doe ik dan ook zoveel mogelijk niet.
zondag 17 november 2019 21:17
Mbt de vraag over verpleging of hulp. Wanneer er geen diagnose is, wordt er geen hulp verstrekt. De onbekende ziekte die mijn schoonzus heeft is nog nooit eerder voorgekomen, er is geen naam voor, artsen tasten in het duister waar het vandaan komt en alle behandelingen zijn om haar leven te rekken, niet om te genezen.
Zoals de artsen zelf zeggen. Als het 'gewoon' kanker was geweest waren ze al lang gestopt met behandelen, maar nu hopen ze nog allemaal het wiel uit te vinden.
Zoals de artsen zelf zeggen. Als het 'gewoon' kanker was geweest waren ze al lang gestopt met behandelen, maar nu hopen ze nog allemaal het wiel uit te vinden.
zondag 17 november 2019 21:19
Schoonma kan haar werk wel op een laag pitje zetten maar dan komen er weer nieuwe problemen. Want geen diagnose, dus dan ook geen inkomsten en geen huur en dus geen huis.appelientjex schreef: ↑17-11-2019 21:03Als ze iets levensgevaarlijks zou hebben en elk moment kan overlijden zou ze nu wel in een hospice zitten. En zou schoonma haar werk wel op een laag pitje hebben gezet om voor haar dochter te zorgen.
Schoonzus is wel degelijk levensbedreigend ziek. Maar hoe levensbedreigend, Joost mag het weten, want niemand weet wat ze heeft.
