Relaties
alle pijlers
Hoe maak je ruzie?
woensdag 22 mei 2019 08:04
of nou ja...eigenlijk; hoe komt het weer goed?
7 jaar zijn mijn vriend en ik samen en eigenlijk is er nooit echt ruzie. Wel eens wat woorden, maar dat is vrij snel weer goed.
Maar nu ligt het anders...een paar weken geleden hebben we goed ruzie gehad.....Ik zal het proberen uit te leggen (maar wil niet teveel in detail treden i.v.m. herkenbaarheid)
Het begon allemaal bij mijn ouders. Zij hielpen ons ergens mee. Ze bleven ook 2 weekenden bij ons logeren. Het eerste weekend ging goed, was gezellig, niks aan de hand. Iedereen vulde elkaar goed aan.
Het tweede weekend was anders....Vanuit het niets had mijn vriend commentaar op mijn ouders. Dat vond ik niet eerlijk en terecht, dus nam het voor mijn ouders op.
Dat vond vriend weer niet kunnen, want wij (vriend en ik) zijn samen 1 en volgens hem moet ik het dan voor hem opnemen.
Maar ik was het niet met hem eens, dus nam het ook niet voor hem op.
Ouders gingen de volgende dag weg (zoals gepland) Echt uitgesproken was de ruzie niet en het zat me niet lekker. Bij mijn ouders zat het ook niet lekker en die wilden het er nog over hebben, maar daar had vriend geen behoefte aan.
Dat vond ik jammer en heb dat ook gezegd. Toen kwam van het een het ander...vanuit het niets. Laat ik voorop stellen dat ik ook niet rustig bleef, maar vriend heeft mij behoorlijk gekwetst met verschillende opmerkingen....Ik ben even naar buiten gegaan om even rustig te worden....Die dag hebben we geen woord meer met elkaar gesproken.
Daarna begonnen we wel weer met elkaar te praten, maar niet meer over het voorval....Het werd weer iets normaler tussen ons, maar er blijft natuurlijk wel een bepaalde spanning hangen.....
Dus afgelopen weekend hebben we het er weer over gehad.....Het gesprek begint rustig, maar uiteindelijk toch weer ruzie....
Dat hij mij gekwetst heeft lijkt hij niet te willen zien...Hij vindt dat hij alleen maar zijn eigen mening heeft gegeven en dat dat moet kunnen.....
Dat is natuurlijk ook zo, maar ik vind dat hij nu erg onredelijk was.......
We doen nu weer "normaal" tegen elkaar, maar zolang dit niet uitgesproken wordt blijft het natuurlijk toch tussen ons in hangen.....
Ik wil dat het weer goed komt, ik wil er ook over praten, maar ja hoe doe ik dat?
Dan zeggen ze wel eens, praten zonder verwijten? Maar hoe doe ik dat dan? Ik kan wel zeggen hoe ik me voel, maar dat komt wel door hem......
7 jaar zijn mijn vriend en ik samen en eigenlijk is er nooit echt ruzie. Wel eens wat woorden, maar dat is vrij snel weer goed.
Maar nu ligt het anders...een paar weken geleden hebben we goed ruzie gehad.....Ik zal het proberen uit te leggen (maar wil niet teveel in detail treden i.v.m. herkenbaarheid)
Het begon allemaal bij mijn ouders. Zij hielpen ons ergens mee. Ze bleven ook 2 weekenden bij ons logeren. Het eerste weekend ging goed, was gezellig, niks aan de hand. Iedereen vulde elkaar goed aan.
Het tweede weekend was anders....Vanuit het niets had mijn vriend commentaar op mijn ouders. Dat vond ik niet eerlijk en terecht, dus nam het voor mijn ouders op.
Dat vond vriend weer niet kunnen, want wij (vriend en ik) zijn samen 1 en volgens hem moet ik het dan voor hem opnemen.
Maar ik was het niet met hem eens, dus nam het ook niet voor hem op.
Ouders gingen de volgende dag weg (zoals gepland) Echt uitgesproken was de ruzie niet en het zat me niet lekker. Bij mijn ouders zat het ook niet lekker en die wilden het er nog over hebben, maar daar had vriend geen behoefte aan.
Dat vond ik jammer en heb dat ook gezegd. Toen kwam van het een het ander...vanuit het niets. Laat ik voorop stellen dat ik ook niet rustig bleef, maar vriend heeft mij behoorlijk gekwetst met verschillende opmerkingen....Ik ben even naar buiten gegaan om even rustig te worden....Die dag hebben we geen woord meer met elkaar gesproken.
Daarna begonnen we wel weer met elkaar te praten, maar niet meer over het voorval....Het werd weer iets normaler tussen ons, maar er blijft natuurlijk wel een bepaalde spanning hangen.....
Dus afgelopen weekend hebben we het er weer over gehad.....Het gesprek begint rustig, maar uiteindelijk toch weer ruzie....
Dat hij mij gekwetst heeft lijkt hij niet te willen zien...Hij vindt dat hij alleen maar zijn eigen mening heeft gegeven en dat dat moet kunnen.....
Dat is natuurlijk ook zo, maar ik vind dat hij nu erg onredelijk was.......
We doen nu weer "normaal" tegen elkaar, maar zolang dit niet uitgesproken wordt blijft het natuurlijk toch tussen ons in hangen.....
Ik wil dat het weer goed komt, ik wil er ook over praten, maar ja hoe doe ik dat?
Dan zeggen ze wel eens, praten zonder verwijten? Maar hoe doe ik dat dan? Ik kan wel zeggen hoe ik me voel, maar dat komt wel door hem......
woensdag 22 mei 2019 10:59
woensdag 22 mei 2019 11:00
Wat vind jij ruzie??
Je zegt nooit ruzie gehad te hebben, maar wel woorden.
Wat is in jouw ogen het verschil?
woensdag 22 mei 2019 11:02
Mee eens. In het ideale geval vorm je samen een team, waarbij je achter de schermen bepaalt in hoeverre (schoon)ouders zich met dingen mogen komen bemoeien. Als de (schoon)ouders dan onverhoopt iets grensoverschrijdends doen, kun je dat op tijd bijsturen zonder dat dat tot nog meer ergernissen leidt. Dat is in elk geval hoe wij het aanpakken. Maar wij zitten dan ook behoorlijk op één lijn.kastella schreef: ↑22-05-2019 10:54Ik vind ouders/schoonouders ook lastig. Mijn vriendin heeft de neiging haar ouders nogal "carte blanche" te geven in hun doen en laten. Ik trek dat ook nogal slecht. Ook als (schoon)ouders met hun mening komen, moet je daar goed mee om kunnen gaan.
De theorie is dan toch wel dat je als paar je eigen lijn trekt. Schoonouders moeten de afstand respecteren. Maar dat werkt natuurlijk weer niet als je daar van mening verschilt. Als je toelaat dat juist jouw ouders dichtbij komen met hun mening, adviezen of acties, maar je accepteert dat niet bij je schoonouders, dan zit er iets scheef. In principe zal de partner zijn/haar ouders op afstand moeten houden de grenzen van haar/zijn partner tot zijn schoonouders moeten aangeven.
Da's natuurlijk leuk in theorie, maar het is niet altijd zo eenvoudig in de praktijk. Het helpt natuurlijk ook niet als je vriend zijn schoonouders uitscheldt. Hij zou het eigenlijk met jou moeten bespreken.
Misschien moet TO eens een goed gesprek hierover hebben met haar partner?
woensdag 22 mei 2019 12:17
Deze hele post, maar vooral het dik gedrukte.sugarmiss schreef: ↑22-05-2019 09:18Scheldwoorden gebruiken is natuurlijk totaal onnodig en kunnen wel erg kwetsend zijn.
De een gebruikt ze sneller tijdens een ruzie dan de ander.
Ik vind het wel apart dat je schrijft bijna nooit ruzie te hebben en dat er dan ineens na zoveel jaar blijkbaar heftig gescholden is.
Mensen die gemakkelijk hun taal daarmee doorspekken wachten daar meestal geen jaren mee.
Dus blijkbaar was je vriend op dat moment ook flink geïrriteerd. Waardoor?
Want zoals jij het omschrijft hebben je ouders weinig verkeerd gedaan.
Maar er is blijkbaar wel genoeg gebeurd on een heftige ruzie te ontketenen zoals jullie in voorgaande jaren niet hebt gehad.
Ruzies gaan nooit over kleine dingetjes. Er zit meestal iets anders onder.
Misschien vindt jouw vriend jou al jaren te bazig. Dat jouw ouders dan ineens ook iets anders dien dan hij in gedachten had kan de druppel zijn die de emmer doet overlopen.
Neem zijn gevoel serieus.
Als je zijn gevoel serieus neemt dan ontstaat er bij hem ook meer ruimte om toe te geven dat hij te ver is gegaan door jou uit te schelden.
Je ouders waren voor het 2e hele weekend bij jullie, ik kan me voorstellen dat dat best veel impact kan hebben.
Ik zou er iig niet vrolijker van worden en dan kunnen bepaalde dingen sneller irritatie opwekken.
woensdag 22 mei 2019 14:20
Ik heb inmiddels alles weer even bij gelezen. Bedankt voor alle reacties. Ik kan er zeker wel wat mee. Wat hierboven geschreven staat klopt helemaal. Ik denk ook dat ik het zo gaan aanpakken.Jenny80 schreef: ↑22-05-2019 10:56Volgens mij gaat het hier niet zo zeer om de inhoud van de ruzie, maar om het feit dat hij in de ruzie to heeft uitgescholden. Wat ik ook raar vind, zeker als je dat niet van elkaar gewend bent.
Een meningsverschil dat uitmond in een ruzie, oké dat kan, maar daarbij echt overgaan tot uitschelden, no way...Ik zou dan toch ook echt wel willen weten waar dat dan ineens vandaan komt. En idd speelt er meer, andere vormen van frustratie ofzo?
Zelf zal ik niet meer inhoudelijk ingaan op de ruzie, maar wel vragen waarom hij mij heeft uitgescholden of bewust gekwetst.
