Hoeveel invloed mag een ex hebben?

Nummer*Zoveel schreef: ↑

16-05-2018 20:31

Wat een aannames . Heb je toevallig zelf kinderen met een ex die je niet lief meer vindt?

Nee ik hoor bij de categorie "nog altijd zeer gelukkig getrouwd", wij hebben destijds heel bewust gekozen voor elkaar en voor kinderen, en nogmaals voor elkaar.

emmapas90 schreef: ↑

16-05-2018 20:48

Wat jij hier beschrijft is ook een beetje mijn gevoel. Als je open staat voor een nieuwe relatie of een nieuwe relatie krijgt, vind ik het wel gepast om die foto's te verplaatsen naar slaapkamer van kind. Ik voel me ook altijd een beetje ongemakkelijk bij die foto's, ook omdat het de enige foto's zijn die in het hele huis te vinden zijn... Geen onderdeel van een collage dus, als er enkele foto's van haar in een collage waren opgenomen was ik er ook echt niet over gevallen.

Zij zijn al heel lang uit elkaar. Jullie zijn al 5 maanden bij elkaar! Das al een hele tijd. En dan een hysterische ex waar ook nog eens 4 foto's van in de woonkamer hangen, en nog steeds dagelijks appen, ook al zou het over de kinderen gaan, appen doe je niet iedere dag met je ex en slaat nergens op, al met al das echt niet zo best TO...

hoezoos schreef: ↑

16-05-2018 20:55

Nee ik hoor bij de categorie "nog altijd zeer gelukkig getrouwd", wij hebben destijds heel bewust gekozen voor elkaar en voor kinderen, en nogmaals voor elkaar.

Dus je bent geen stiefmoeder of ex-partner?
Je blaast nogal hoog van de toren voor iemand die geen ervaring heeft met deze situatie. Het is ook niet de eerste keer dat ik zoveel oordelen van je lees rondom dit onderwerp. Opmerkelijk.

En voor TO: bespreek het eens rustig met je vriend, hoe hij jullie relatie en toekomst als samengesteld gezin ziet. En dan niet wat betreft volgende week, maar met de looptijd van een jaar. Je krijgt dan beeld van zijn manier van omgaan met ex / kinderen / jou, en er komt ruimte om samen te kijken naar overeenkomsten en verschillen in jullie toekomstwensen. Bij grote verschillen, kun je daar een andere keer weer op door. Zo groei je beiden naar de relatie inclusief kinderen + ex. Dat krijg je er hoe dan ook bij. De mate waarin kan misschien nog veranderen door de loop van de tijd. Maar geef jezelf en hen ook die tijd.

Wat ik geleerd heb van contact met mijn vriend, zijn kind en zijn ex is dat ik me niet moet mengen in hun opgebouwde verstandhouding. Van de zijlijn geef ik aan wat mij beïnvloed op prettige of onprettige manier, maar ik laat hem de keuzes maken in gesprekken of beslissingen mbt kind/ex. Dus wel transparantie, maar geen dwingende eisen van mijn kant. Het is de keerzijde van een man met een gezinsverleden. Als dat te zwaar weegt, dan zou ik je adviseren om niet aan je man te gaan trekken, maar je eigen weg te kiezen.

Foto's: logisch dat je daaraan moet wennen. De woonkamer is een gezamenlijke plek. Je kunt inderdaad de slaapkamer van de kinderen opperen, maar enkel als jij er ook leeft. Tot die tijd is het niet jouw huis.

Wij hadden 6 maanden afgesproken.
Met 5 maanden een keer iets luchtigs doen zou moeten kunnen lijkt me.
Mits de relatie stabiel is, scheelt ook wel dat jullie elkaar al langer kennen.

Weet niet of de kinderen er veel van hebben meegekregen? Want de manier waarop klinkt niet echt fijn en soepel.
Ik zou als de kinderen er veel last van hebben gehad er nog wel even mee wachten.

Over het contact zoeken zou ik me weer niet te veel zorgen maken. Als het echt over is dan hoeft dat niet zoveel te betekenen. Mijn ex en ik bellen/ appe ook regelmatig over dingen die niet direct invloed hebben op het kind.
Ik weet dat zijn vriendin er in het begin ook veel moeite mee had. Ze zag me als concurrentie. Zonde en niet nodig. Nu heeft ze dat door en vind ze het geen probleem ( geloof ik)
Mijn vriend heeft er nooit moeite mee gehad. Ook niet met de spullen die ik van mijn ex nog op zolder heb liggen. Als die weet dat het er ligt.

Foto’s tja de trouwkaart van mijn ex staat op de openhaard naast een foto van kind, mij en mijn nieuwe vriend. Kind was zo blij dat zijn vader ging trouwen nooit bij stil gestaan dat mijn vriend dat misschien storend zou kunnen vinden.

Feetje2018 schreef: ↑

16-05-2018 22:28

Foto’s tja de trouwkaart van mijn ex staat op de openhaard naast een foto van kind, mij en mijn nieuwe vriend. Kind was zo blij dat zijn vader ging trouwen nooit bij stil gestaan dat mijn vriend dat misschien storend zou kunnen vinden.

Maar als je ex al hertrouwd is en jou daar voor heeft uitgenodigd (tenzij ik het verkeerd interpreteer) is dat toch iets anders. Jullie zijn in een fase van acceptatie. Of is het de trouwkaart van jou en je ex?

Enfin. Hoe kinderachtig en struisvogel ook; een foto van mama met papa in een collage of een foto van mama in de kinderkamer oké. Een foto met het kind in het midden waar liefdevol naar het kind word gekeken ook.
Een foto van mama en papa kussend/arm in arm blij op een vakantie/etc. zou ik niet elke keer hoeven te zien als ik bij mijn date ben, droog ik op, en komt het groene monster, hoe irreëel ook in me naar boven. Ik accepteer dat je een ex hebt, dat je daar mooie tijden mee had, ik ben blij dat jullie dat met elkaar hadden, ik accepteer je als vrouw. moeder, iemand die belangrijk is geweest in mijn date gelukkig maken en hoe hij nu gevormd is, hij was niet dezelfde man (die ik nu leuk vind) zonder dat hij haar was tegen gekomen, maar ik hoef jullie NU niet innig en intiem op foto's te zien staan. Die bewaard hij maar in een doos om zelf met weemoed zo nu en dan naar terug te kijken, maar nu heb ik gaarne aandacht richting mijn doos.

Er zijn al goede adviezen gegeven. Praat met hem over hij denkt jullie relatie te gaan invullen met zijn kind. Wat hij van jou verwacht en wat jij van hem verwacht.

Zo te lezen heeft hij een wat dominante ex....die het mss niet schuwt hun kind bij hem weg te houden als je vriend niet aan haar eisen voldoet. Dit is vreselijk moeilijk om mee te dealen!!
Dus ik hoo voor jullie dat dat niet het geval zijn.

Foto's in de kamer van ex is not done....ze zijn gescheiden. Al jaren begrijp ik?

Glukkig heeft mijn partner altijd aan mijn kant getaan en zodoende vormden en vormen wij een stabiele basis voor al onze kinderen [ 7 in totaal ].

Zeker als jullie straks samenwoon plannen hebben en dat ook uitvoeren.....nou maak je de borst maar nat hoor met zo n ex.
Het gevoel van met zn drieen in de relatie te zitten, heb ik nu nog wel eens.

StefBros schreef: ↑

16-05-2018 22:56

Maar als je ex al hertrouwd is en jou daar voor heeft uitgenodigd (tenzij ik het verkeerd interpreteer) is dat toch iets anders. Jullie zijn in een fase van acceptatie. Of is het de trouwkaart van jou en je ex?

Enfin. Hoe kinderachtig en struisvogel ook; een foto van mama met papa in een collage of een foto van mama in de kinderkamer oké. Een foto met het kind in het midden waar liefdevol naar het kind word gekeken ook.
Een foto van mama en papa kussend/arm in arm blij op een vakantie/etc. zou ik niet elke keer hoeven te zien als ik bij mijn date ben, droog ik op, en komt het groene monster, hoe irreëel ook in me naar boven. Ik accepteer dat je een ex hebt, dat je daar mooie tijden mee had, ik ben blij dat jullie dat met elkaar hadden, ik accepteer je als vrouw. moeder, iemand die belangrijk is geweest in mijn date gelukkig maken en hoe hij nu gevormd is, hij was niet dezelfde man (die ik nu leuk vind) zonder dat hij haar was tegen gekomen, maar ik hoef jullie NU niet innig en intiem op foto's te zien staan. Die bewaard hij maar in een doos om zelf met weemoed zo nu en dan naar terug te kijken, maar nu heb ik gaarne aandacht richting mijn doos.

Nee ik was niet uitgenodigd, kind kwam er mee aan en was er heel blij mee. Dus in het zicht gezet. Voor hem was het heel belangrijk. Hij woont hier, dus staan dingen die hij belangrijk vind. Dat mijn ex er dan op staat is een detail.
Vriend woont hier dus staan dingen die hij belangrijk vind. Ik woon er dus staan dingen die ik belangrijk vind.

Ben het wel met je eens dat het wel verschilt het type foto evenals het type bericht.
Een berichtje de ijsjes zijn in de aanbieding of ik lig in bed en mis je zo, wereld van verschil.
Een foto van hun samen zonder kind, wy? Een foto van een uitje waar kind leuke herinnering, tja logisch

ik zou minstens een jaar wachten met het ontmoeten van kind(eren)

Zolang je vriend niks op papier heeft staan dan heeft zn ex er weinig over te zeggen.

Mijn ex stelde de kinderen al voor na 1 maand. In mijn ogen veels te snel.

Kan er wel boos om worden maar je kan er niks aan doen. Dagelijks contact is nergens voor nodig.

Ik lees toch wel een hoop frustratie, aannames, wantrouwen, angst, bezitterigheid en onzekerheid bij nieuwe partners, als het gaat om de ex en kinderen in het spel zijn.

Zolang ouders op het punt staan uit elkaar te gaan word je hier op forum om de oren geslagen met alles wat schadelijk zou zijn en hoe je er beiden alles aan moet doen om de relatie te redden, maar eenmaal uit elkaar heb je als exen opeens niks meer met elkaar te maken of rekening mee te houden, dan "hoort het" ieder voor zich te zijn en vooral geen betrokkenheid meer bij elkaar en elkaars leven "mogen" voelen/tonen, dient het contact puur beperkt te zijn tot het ouderschap.

En zelfs daar totaal niets meer over te zeggen hebben, dan heb je maar te accepteren hoe het bij de andere ouder aan toe gaat, dat je erop dient te vertrouwen dat die ex zelf wel weet wat goed is, verstandig genoeg zal zijn, niks aan te doen als dat niet zo is?!
Zelfs als dat totaal tegen de (vastgelegde) afspraken in gaat en opkomt voor het belang van het kind wordt het toegeschreven aan bemoeienis van de ex, die het/hem/haar zgn niet los kan laten.

Ik lees er vooral in dat vooral als de nieuwe vriendin zélf een claimerig type is, blijkbaar erg onzeker wordt over die exrelatie en eigen positie, en het (contact/)gedrag van een ex eerder met argusogen wantrouwen beziet en als claimerig/ bedreigend/ bemoeienis ervaart, plus allerlei aannames aan koppelen vanuit projectie (van eigen gevoelens en interpretaties wat het betekent als ze zelf zulk gedrag zouden vertonen als zij in de schoenen van ex stonden).

Heel veel daarvan komt direct voort uit het idee van "hij/zij is van mij nu", bezitterigheid en soort territoriumgedrag. Oh wee als er nog een stuk liefde, betrokkenheid en/of genegenheid voor de ex zélf blijft bestaan, dan is hij/zij niet "los" van die ex, en dat betekent dat je niet zijn volle 100% liefde (en aandacht/focus) krijgt, maar moet "delen". En met zijn/haar kind(eren) delen is al een behoorlijk ding, als je die zelf niet hebt en je dus al genoeg rekening mee moet houden en in moet leveren dat je een gescheiden vader of moeder nooit helemaal "voor jezelf" zult "hebben" en jij wel vrij bent en bereid om er 100% "voor te gaan".

Het is niet slap, maar sterk als een voormalig stel dat uit elkaar is begaan blijft bij elkaar, en belangrijk vindt hoe het met de andere ouder gaat, niet alleen vanwege de kinderen die daar regelmatig of misschien zelfs de helft van hun tijd bivakkeren, maar ook om kinderen te laten zien dat je tov elkaar ook op elkaar kunt blijven bouwen en begaan blijft als je geen geliefden meer bent.

Het "schadelijke" van scheidingen voor kinderen ligt imo meer in het feit dat ouders elkaar laten vallen als een baksteen omdat de liefde "over/op" is, en dan zoek je het maar uit verder, ondanks alle close en gelukkige jaren: je hoort een "nobody" te zijn vanaf dat je uit elkaar bent, anders ben je niet los van elkaar?
Kinderen zien hun ouders net zo als familie van elkaar als zijzelf zijn van die ouders, en ik denk dat veel hechtingsproblemen bij kinderen voortkomen uit de angst dat liefde tussen 2 mensen die zo innig bij elkaar hoorden voorbij kan gaan (dus ook in hun redenatie ook de liefde voor hun, aangezien (jonge) kinderen dat onderscheid niet kunnen maken tussen "geliefdenliefde" en liefde voor wat "eigen" is: je kinderen die bloedverwanten zijn).

Dit bekrompen idee dat je nog hooguit met elkaar te maken hebt als ouders vanwege dat er nu eenmaal gezamenlijke kinderen zijn, dient te bestaan uit overleg en afspraken over de omgangsregeling, de kinderen (en hun afspraken, school, bezigheden, issues die spelen) en vooral geen confrontaties met al het gemeenschappelijke uit de voormalige relatie, geen foto's of andere objecten die daaraan herinneren, geen banden onderhouden met schoonfamilie en gemeenschappelijk sociaal leven waar je oh jee, elkaar tegen zou kunnen komen, liefst ook geen mentale, praktische danwel financiele steun die niet zuiver om de kinderen gaat, maar vanuit een (goede) band met elkaar en verantwoordelijkheid naar elkaars welbevinden voortkomt.

Komt dan niemand op het idee dat de andere ouder en diens welbevinden juist een héél belangrijke invloed op die kinderen heeft (en op hun eigen vermogen om later in vertrouwen gezond gehechte relaties aan te gaan? Dat ouders hun blauwdruk en 1e en belangrijkste voorbeeld vormen daarvan, of ze nu samen zijn of niet)?
Verstandelijk kan een kind op een bepaalde leeftijd daarin misschien best onderscheid maken, als het van beide kanten minstens los van elkaar zich veilig kan blijven hechten aan béide ouders, maar gevoelens (ook via inleving door het kind in de ouders, en wat het daar voor voorstelling van heeft, en zelf invullen wat ze niet kennen of weten, oa over volwassen partnerliefde) zijn een ander verhaal.

Het opbreken van het gezin brengt al een daad van praktische verlating (iig deeltijd) mee, dat hoeft helemaal niet in te houden dat je geen enkele binding of betrokkenheid (of minstens enige verantwoordelijkheid vanuit het belang van dat voormalige gezin) meer naar elkáár hebt als mens en voormalig stel met een gemeenschappelijk verleden en samen kinderen.

En dat hoeft natuurlijk geen dagelijks contact te zijn, laat staan zoveel en over allerlei onbelangrijke zaken als in het geval van TO, waarin de ex tijd en aandacht claimt op niks af, je moet elkaar wel vrijlaten om een eigen leven op te bouwen los van elkaar en zeker als er nieuwe partner(s) in beeld zijn.
Het gaat er meer om dat je in nood op elkaar kunt (blijven) rekenen, als er echt iets is, niet voor elk wissewasje, en vanaf de (een gepaste) zijlijn op de hoogte blijft van elkaars wel en wee en elkaar het beste gunt (en steunt) in dat eigen leven.

Ik denk dat de betrokken ouder met enig empathisch vermogen meestal zelf wel kan inschatten wanneer je "zeker genoeg" van een nieuwe vlam/relatie bent om die te introduceren bij je kinderen (en familie en vrienden).
Helaas zie ik maar al te vaak dat zo'n ouder zwicht voor de jaloezie en onzekerheid van die nieuwe partner, die uit dat soort dingen afmeet "waar het staat met de (nieuwe) relatie, hoe serieus dat (al) is, welke positiehij/zij wel of niet inneemt, en dus hoeveel liefde/belang er voor hem/haar in zit aan afleest.

En helaas wordt jalouzie, bezitterigheid en emotionele afhankelijkheid nog weleens ten onrechte aangezien voor verliefdheid en teken van hoeveel je van iemand houdt. In werkelijkheid komt het imo voort uit niet durven vertrouwen op die liefde, en de invloed van de jarenlange innige band die er met de ex geweest is in het verleden als bedreiging zien dat wat geweest is altijd nog/weer zou kunnen oplaaien.
Of dat fijn/ graag contact onderling tussen de exen betekent dat dat nog niet geheel voorbij is.

En die projectie zie je vaak nog (veel) erger terug als de relatie met de nieuwe vlam voor het einde van die relatie tussen de exen begon: nóg meer reden om argwanend te zijn, zeker als het de nodige moeite heeft gekost om hem/haar los te weken van dat gezin en vorige leven.

Dat is hier allemaal niet aan de orde, al langer uit elkaar, 3 jaar verliefd en 5 maanden relatie lijkt me dat hij niet over 1 nacht ijs gaat met dat evt voorstellen aan de kinderen.
Wanneer ben je zeker genoeg van een nieuwe relatie? 6 maanden, een jaar?
Ben zelf wel blij dat ex destijds een jaar gewacht heeft daarmee, er zijn er ook genoeg die binnen een maand bij de nieuwe vlam intrekken of de kinderen erg snel ermee confronteren.

Dat je als ex daar enige invloed op uit probéért te oefenen puur in het belang van die kinderen als je merkt dat je ex verblind en wel (al dan niet beinvloed door de opvattingen/onzekerheden van de nieuwe vlam) of uit onwetendheid/ onverschilligheid/ egoisme die belangen uit het oog verliest, is dat imo heel valide, en staat los van wat soms wordt aangenomen dat zo'n ex dat doet omdat hij/zij enige vorm van controle of manipulatie wil uitoefenen dmv de kinderen (uit persoonlijke kift/ wrok/ niet willen accepteren of loslaten).

Je mag imo heel terecht als je ooit samen met div gemeenschappelijke (opvoed- en omgangs)ideeen aan kinderen begonnen bent die ex, die nog steeds ook ouder van je kinderen is, aanspreken op die afspraken en verantwoordelijkheden.
Of je dat voor elkaar krijgt is een 2e, maar je mag hem/haar wel van eea bewust maken, als het ook met zo min mogelijk kinderschade kan en je kunt dat op die manier beperken.

Zelf had ik destijds te maken met een zeer wantrouwige en jaloerse vriendin van ex, en haar andere opvattingen over eea die hij opeens ook aanhing, en hij "mocht" ook alleen nog contact met mij strikt over de kinderen en daarover afstemmen, en toen het uit ging tussen hun en ze zag dat ik niet achter hem aan ging, gaf ze naar mij volmondig toe, dat ze in mij altijd een bedreiging had gezien (zoals de waard is), en sindsdien herken ik in ex weer de man die hij was met dezelfde opvattingen over opvoeding en het leven als daarvoor en kunnen wij prima door de bocht (wat we ook hadden gekund als zij dat niet had verhinderd omdat ze dat niet "trok").

Terwijl ze zelf natuurlijk nog wel goed en close met háár ex omging, zelfs gemeenschappelijke vakanties enz, want tov hém wist ze iig zeker dat er niks meer speelde tussen hun 2en.
Mijn ex kon ze daar niet in vertrouwen en stookte eea op door mij richting hem te betichten van hoe ze zelf in elkaar zat (manipuleren, stoken, projecteren dat ik hem probeerde "terug te krijgen" of te saboteren).

Zij is alweer tijden compleet uit beeld: precies zoals ze zelf vond dat het "hoorde" als je ex bent: uit elkaars leven verdwijnen, tenminste dat vond ze zolang ik die ex was, he.
Want zíj kon hem nadat het over was niet vrijlaten en loslaten, niet als exen platonisch met elkaar blijven omgaan, en niet verkroppen dat hij verder ging (en niet eens met een nieuwe vlam, maar liever helemaal geen (vaste, monogame) relatie meer hebben verkoos boven nog langer met haar).

Dat kunnen ex en ik wel, zeer close, en zijn zijn ogen geopend na die dwaling, kunnen we rekenen op elkaar, hebben we fijn en regelmatig contact en is alles bespreekbaar uit betrokkenheid en liefde/genegenheid/ onderlinge band van zoveel jaren lief en leed en over/ met onze kinderen en hoeft niemand meer te proberen daar een wig tussen te drijven, terwijl we elkaar nog steeds niet terug willen als partners. En volop elkaar respecteren, vrijlaten en zelfs steunen in de liefde/relatie(s)/seks met (een) andere(n).

Hoe vaak zeggen we niet tegen elkaar hoe blij we (nu) zijn dat het zo (ook) kán, hoe bijzonder dat blijkbaar is, hoewel we de enigen niet zijn waar dat prima gaat als expartners en exgezin.
Incl begaan zijn met wederzijdse (schoon)familie en daar (weer) over de vloer komen,
Ook in mijn familie en ex zijn familie wordt het heel normaal gevonden dat (als exen en nieuwe partners dat okay vinden en kunnen) de omgang met die ex close en vanzelfsprekend is, bij elkaar over de vloer komen en welkom zijn in de familie. Sommigen gaan zelfs (een deel van de) vakantie na jaren uit elkaar nog samen weg met ex en de kinderen terwijl het in alle vertrouwen en echt wel voor iedereen zeker en duidelijk is dat de nieuwe relatie de enige echte is, en er niets meer van dien aard speelt tussen die exen.

Als het zo ook kan, waarom moet "elkaar loslaten" dan betekenen niets meer met elkaar te maken willen hebben, behalve uitsluitend als ouders en "om de kinderen"?
Liefde kán een veel ruimer en veelomvattender begrip zijn (dan dat afgebakende "van jou" of "van mij" willen zijn).

.

Ik denk dat elke nieuwe partner graag op goede voet staat met de ex. Want dat maakt het allemaal veel fijner en gemakkelijker. En vaak gaat dat ook zo.....
Maar helaas niet bij iedereen. Dus moet er over gepraat worden en grenzen gesteld worden.
Ik denk dat er best veel stiefmoeders zijn die uit respect voor de kinderen van vriend en diens ex, over hun eigen grenzen gaan om alles maar soepel te laten verlopen.
En sommige exen kunnen echt draken zijn, net zoals er ook draken van stiefmoeders zullen zijn.

Natuurlijk voedt jouw vriend, samen met zijn exvrouw hun dochter op. Maar als zij ook bij jullie in huis verblijft, mag jij ook best een stem hebben hoor.
In jullie huis gelden jullie regels die jij samen met vriend hebt gemaakt.
Hij moet jou steunen en achter je staan en jouw gevoelens hierover serieus nemen. En jou niet weg zetten tov zijn exvrouw. Want zij zou voor hem niet zo belangrijk meer moeten zijn, alleen wat betreft hun kind. verder niet. Zeker omdat je onderbuik gevoel je al ingeeft dat er manipulatie in het spel is.