Relaties
alle pijlers
Hoever schuift je privéleven voor je kinderen?
woensdag 26 februari 2025 om 12:21
Ik was net een ander topic aan het lezen over een vrouw die stappen wilde nemen met haar vriend maar nog inwonende oudere kinderen heeft.
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?
Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?
Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden
donderdag 27 februari 2025 om 20:12
NomenNesci0 schreef: ↑27-02-2025 20:06En dan gaan je kinderen uit huis en zit je in een grote woning in je eentje.
Nou ja, dan kan mijn geliefde bij me intrekken dus dat zou wel goed komen.
Maar inderdaad, ik neig ernaar gewoon lekker klein maar fijn te blijven wonen, dan vinden mijn kinderen op een gegeven moment uit noodzaak vast wel een plekje elders. Misschien moet je het ze niet te comfortabel maken thuis. Is dat niet vaak ook een reden om thuis te blijven? Zoveel kinderen hebben tegenwoordig grote kamers, tweepersoonsbedden, eigen badkamers, etc. Dan snap ik wel dat het lastiger wordt om een stap terug te doen naar een studentenkamertje.
donderdag 27 februari 2025 om 20:25
Ik kan me voorstellen dat het wel verschil maakt. Als je in de grote woning van je ouder(s) zit met een royale kamer en idd vaak gehoord eigen badkamer, je geen tot weinig kosten hebt, omdat veel ouders kost en inwoning niet nodig vinden, dan is een 'duur stinkhok' misschien niet zo aantrekkelijk.
Wat heel anders is als je met een paar broertjes/zusjes in een klein arbeidershuisje zit en je moet ook nog 200 kost en inwoning betalen. Dan kan zo'n "stinkhok" een verademing zijn. Ruimte om je eigen gang te gaan, wat een feest!
Wat heel anders is als je met een paar broertjes/zusjes in een klein arbeidershuisje zit en je moet ook nog 200 kost en inwoning betalen. Dan kan zo'n "stinkhok" een verademing zijn. Ruimte om je eigen gang te gaan, wat een feest!
donderdag 27 februari 2025 om 20:38
Niet te comfortabel maken zou ik zeggen! Echt niet om ze weg te jagen, ik zie het meer als: de ramen openzetten en laten zien dat er méér is dan mama’s vertrouwde schouder.Charlotta schreef: ↑27-02-2025 20:12Nou ja, dan kan mijn geliefde bij me intrekken dus dat zou wel goed komen.
Maar inderdaad, ik neig ernaar gewoon lekker klein maar fijn te blijven wonen, dan vinden mijn kinderen op een gegeven moment uit noodzaak vast wel een plekje elders. Misschien moet je het ze niet te comfortabel maken thuis. Is dat niet vaak ook een reden om thuis te blijven? Zoveel kinderen hebben tegenwoordig grote kamers, tweepersoonsbedden, eigen badkamers, etc. Dan snap ik wel dat het lastiger wordt om een stap terug te doen naar een studentenkamertje.
Ja, ik schreef inderdaad iets over een vriendin die haar nieuwe huis speciaal heeft gekocht op basis van haar samenwoon-situatie met haar zoon. Om allebei genoeg privacy te hebben, maar toch de ‘voordelen’ te hebben van het samenwonen in een dure stad. Ik weet het niet… ergens vind ik het niet gezond om op die basis volwassen te worden. Het klopt niet, want zij wonen samen als twee gelijkwaardige volwassenen maar in de praktijk is zij de moeder, de eigenaar van het huis, degene die bepaalt of er op dinsdagavond een feestje mag worden gegeven en die panisch is dat er vlekken op haar dure meubels komen. Dus hij blijft in de kind-rol zitten.
Dat zou ik nooit willen, niet voor mijn kind maar ook niet voor mezelf. In mijn huis wil ik moeder zijn, koken voor mijn dochter en helpen met huiswerk en zo. En ook zeker samen lol hebben. Maar ik wil geen gelijkwaardige relatie met haar (in mijn huis) die nooit echt gelijkwaardig zal zijn aangezien zij bij mij inwoont. Ik weet niet hoe bijvoorbeeld TO dat doet, maar mij lijkt het heel ingewikkeld om mijn eigen dochter te gaan beschouwen als iets anders dan mijn dochter voor wie ik zorg en me verantwoordelijk voel. Daarvoor zal zij echt uit huis moeten gaan. Dan blijft ze uiteraard mijn dochter, maar met haar eigen leven en vrijheid.
donderdag 27 februari 2025 om 20:44
Kan in sommige gevallen misschien meespelen maar ik ken ook voorbeelden van kinderen die uit een gezin van vier kwamen met eigen slaapkamers, badkamers, mega grote tuin met zwembad en die allemaal op kamers zijn gegaan en mensen die inderdaad tot hun 25e in krappe arbeiderswoning zitten met 1 sibling.
Verschil zit hem daar denk ik meer in of die ouders zelf gestudeerd hebben, een financiële bijdrage kunnen leveren, het uithuizige leven op kamers kennen. Ik denk dat het scenario voor iemand uit een minder gunstige positie eerder is dat ze zich te jong aan iemand binden als ze thuis weg willen. En helaas misschien ook omdat dat is wat men kent of om zich heen ziet gebeuren.
Verschil zit hem daar denk ik meer in of die ouders zelf gestudeerd hebben, een financiële bijdrage kunnen leveren, het uithuizige leven op kamers kennen. Ik denk dat het scenario voor iemand uit een minder gunstige positie eerder is dat ze zich te jong aan iemand binden als ze thuis weg willen. En helaas misschien ook omdat dat is wat men kent of om zich heen ziet gebeuren.
donderdag 27 februari 2025 om 20:55
Ik wilde vooral van omgeving wisselen geloof ik. Het voelde voor mij heel logisch dat dat samenviel met studeren. Even andere mensen, andere routes om te fietsen, nieuwe verenigingsplekken, parken, kroegjes.NomenNesci0 schreef: ↑27-02-2025 20:50Familie omstandigheden zullen uiteraard een rol spelen.
En kinderen die van nature niet zo'n hele grote behoefte hebben om uit te vliegen, zal echt niet álles helpen. Maar al teveel ruimte zal zeker niet bijdragen.
donderdag 27 februari 2025 om 21:18
Ik hoor en lees vaak van mensen die met volwassen kinderen samenwonen: we wonen als gelijkwaardige volwassenen samen. Maar is dat ook echt zo? Doet je kind evenveel in het huishouden? Is hij ook verantwoordelijk voor het onderhoud, de schoonmaak en het betalen van de gemeentelijke belastingen? Is het oké als hij niet meld dat hij thuis eet of thuis slaapt? Kan hij met 3 vrienden tot 6 uur blowen in de woonkamer zonder dat de ouders daar wat van vinden?
Ik vind dat toch wat moeilijk te geloven. Gelijkwaardigheid zit hem toch in meer dan dat je kind zelf zijn was kan doen en ook af en toe kookt. Het is natuurlijk helemaal prima als iedereen blij is met de situatie maar echt gelijkwaardig wordt het toch nooit. Zie ook Mike in Winter vol Liefde
Ik vind dat toch wat moeilijk te geloven. Gelijkwaardigheid zit hem toch in meer dan dat je kind zelf zijn was kan doen en ook af en toe kookt. Het is natuurlijk helemaal prima als iedereen blij is met de situatie maar echt gelijkwaardig wordt het toch nooit. Zie ook Mike in Winter vol Liefde
donderdag 27 februari 2025 om 21:39
Mij lijkt het ook niet wenselijk voor mijzelf, dat gevoel dat je met vier gelijkwaardige volwassen mensen (in ons geval dan) een huis deelt. Tuurlijk groei je langzaam mee in elke nieuwe levensfase en zal dat ook zo zijn als het kind volwassen is en om welke reden nog thuiswoont maar ik denk dat ik mijzelf nog liever over de volwassen kinderen zie moederen dan dat ik er nog 2 volwassen huisgenoten bij heb.
donderdag 27 februari 2025 om 21:57
Charlotta schreef: ↑27-02-2025 21:18Ik hoor en lees vaak van mensen die met volwassen kinderen samenwonen: we wonen als gelijkwaardige volwassenen samen. Maar is dat ook echt zo? Doet je kind evenveel in het huishouden? Is hij ook verantwoordelijk voor het onderhoud, de schoonmaak en het betalen van de gemeentelijke belastingen? Is het oké als hij niet meld dat hij thuis eet of thuis slaapt? Kan hij met 3 vrienden tot 6 uur blowen in de woonkamer zonder dat de ouders daar wat van vinden?
Ik vind dat toch wat moeilijk te geloven. Gelijkwaardigheid zit hem toch in meer dan dat je kind zelf zijn was kan doen en ook af en toe kookt. Het is natuurlijk helemaal prima als iedereen blij is met de situatie maar echt gelijkwaardig wordt het toch nooit. Zie ook Mike in Winter vol Liefde
Bij ons niet. We zeggen het ook niet. Er zijn hier gewoon nog soort van regels die gedeeltelijk eenzijdig bepaald zijn. Niet in beton gegoten maar wel om het leefbaar te houden. Er is dus geen sprake van echte gelijkwaardigheid.
Gevolg van die regels is dat sociale dingen van zoon veelal buitenshuis plaats vinden. Bijvoorbeeld om 23:00 uur stil genoeg zodat er geslapen kan worden door wie dat wil. Verder verwachten we weinig bijdrage in huishouden of in kosten. Het is geen hotel, maar zoon hoeft niet te koken, of algemene ruimtes schoon te maken. Behalve als wij met vakantie zijn.
Zijn was wordt gedaan gelijk met onze eigen was in soort van vaste regelmaat. Alles van werk- en sportkleding is weer schoon voordat het nodig is.
Dus zeker geen gelijkwaardigheid.
donderdag 27 februari 2025 om 22:04
Speculaastaart schreef: ↑27-02-2025 21:57Bij ons niet. We zeggen het ook niet. Er zijn hier gewoon nog soort van regels die gedeeltelijk eenzijdig bepaald zijn. Niet in beton gegoten maar wel om het leefbaar te houden. Er is dus geen sprake van echte gelijkwaardigheid.
Gevolg van die regels is dat sociale dingen van zoon veelal buitenshuis plaats vinden. Bijvoorbeeld om 23:00 uur stil genoeg zodat er geslapen kan worden door wie dat wil. Verder verwachten we weinig bijdrage in huishouden of in kosten. Het is geen hotel, maar zoon hoeft niet te koken, of algemene ruimtes schoon te maken. Behalve als wij met vakantie zijn.
Zijn was wordt gedaan gelijk met onze eigen was in soort van vaste regelmaat. Alles van werk- en sportkleding is weer schoon voordat het nodig is.
Dus zeker geen gelijkwaardigheid.
Ik denk dat het bij mij ook zo zou gaan. Ik ben nu eenmaal een onverbeterlijk moedertje (ik smeer nog regelmatig hun brood, shoot me) en mijn slaap is heilig dus in mijn huis maak je na 23 uur ook geen geluid. Ik zou denk ik vrij slecht zijn in huisgenoten zijn met mijn kind en enorm in de moederrol blijven hangen. Kortom: mij lijkt het voor alle partijen beter als mijn kinderen niet al te lang thuis blijven wonen.
donderdag 27 februari 2025 om 22:15
Charlotta schreef: ↑27-02-2025 22:04Ik denk dat het bij mij ook zo zou gaan. Ik ben nu eenmaal een onverbeterlijk moedertje (ik smeer nog regelmatig hun brood, shoot me) en mijn slaap is heilig dus in mijn huis maak je na 23 uur ook geen geluid. Ik zou denk ik vrij slecht zijn in huisgenoten zijn met mijn kind en enorm in de moederrol blijven hangen. Kortom: mij lijkt het voor alle partijen beter als mijn kinderen niet al te lang thuis blijven wonen.
Dat probeer ik heel bewust niet te doen. Kind heeft eigen zorgverzekering etc. Regelt zijn hele leven zelf, behalve dus een paar praktische dingetjes als de was en koken.
donderdag 27 februari 2025 om 22:17
Maar kon jij op je studentenkamer dan wel blowen tot 6u?Charlotta schreef: ↑27-02-2025 21:18Ik hoor en lees vaak van mensen die met volwassen kinderen samenwonen: we wonen als gelijkwaardige volwassenen samen. Maar is dat ook echt zo? Doet je kind evenveel in het huishouden? Is hij ook verantwoordelijk voor het onderhoud, de schoonmaak en het betalen van de gemeentelijke belastingen? Is het oké als hij niet meld dat hij thuis eet of thuis slaapt? Kan hij met 3 vrienden tot 6 uur blowen in de woonkamer zonder dat de ouders daar wat van vinden?
Ik vind dat toch wat moeilijk te geloven. Gelijkwaardigheid zit hem toch in meer dan dat je kind zelf zijn was kan doen en ook af en toe kookt. Het is natuurlijk helemaal prima als iedereen blij is met de situatie maar echt gelijkwaardig wordt het toch nooit. Zie ook Mike in Winter vol Liefde
Hier hadden mijn kamergenoten dat toch écht niet kunnen appreciëren.
Niet het kabaal, niet de geur.
Na 10 à 11u moest het gewoon stil zijn.
Als je nog uitging / terugkwam vertrok je in stilte en kwam je in stilte binnen.
In 't beste geval ging je nog in de af te sluiten tv-hoek wat tv kijken en zo stil mogelijk praten, maar daar bleef het toch bij.
Zelfde met "andere meningen horen".
Ik hoorde geen andere meningen.
Iedereen zat meestal alleen op zijn eigen kamer, tenzij eventueel 's avonds.
Dan kwam je elkaar tijdens het koken in de keuken of voor de tv een keer bij toeval tegen.
Maar je had het over het weer, je studies of wat jij zelf ging koken die avond of wat er op tv gekeken ging worden.
Hele levensverhalen hield je maar voor in de kroeg. En voor ingewikkelde vragen belde je je ouders maar.
Ik ging ook niet uit. Op 3 jaar tijd heb ik 3 keer een kroeg vanbinnen gezien.
Ik zat enkel op kamers vanuit praktisch oogpunt. Omdat mijn studie te ver was om elke dag over en weer te gaan*.
En de meeste anderen hadden hetzelfde.
Op zondagavond of maandagochtend kwam iedereen toe.
Op vrijdagmiddag vertrok iedereen weer naar zijn ouders, vrienden, bijbaan bij de lokale bakker en hobby's in hun dorp / stad.
*Ik heb het 1 jaar geprobeerd dat pendelen, maar ik was echt véél te lang onderweg elke dag.
Met ook nog eens véél te veel nutteloze tussenuren op school.
Ik ben trouwens wel in mijn studentenstad blijven hangen en woon er 20 jaar later nog.
's Avonds grotendeels stilte had het voordeel dat ik op internetfora belandde.
En een vriend scoorde 2 kilometer van mijn studentenkamer
.Maar zowat élke mede-kamergenoot ging na zijn studie gewoon weer netjes naar zijn ouders.
Ik was die éne vreemde eend die persé instant moest intrekken bij haar vriend na haar studies.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 27 februari 2025 om 22:24
Wat vind je apart? Dat ze weinig vrienden over de vloer krijgen of geen types zijn voor een relatie? Ik vind alles mbt relaties, daten en seks juist enorm overrated.
Vriendschappen vind ik wel heel erg belangrijk maar ook niet iedereen is daar een type voor óf is er wel het type voor maar vindt dat lastig aan te pakken of het ontstaat in latere levensfases.
Maar het is wel lastig als jij als ouder een enorm date/relatie type bent en je kind het voorlopig nog prettig vindt thuis. En als het zowel geen relatie- als vriendentype is snap ik ergens wel dat het wat saai is om met 17 of 19 op kamers te gaan wonen.
donderdag 27 februari 2025 om 22:39
donderdag 27 februari 2025 om 22:48
donderdag 27 februari 2025 om 22:51
In het weekend was er gewoon niemand aanwezig.
En ja, dus ook op donderdag gewoon rond 10 à 11u stil of rustig genoeg zodat mensen gewoon konden slapen.
Tegen ten laatste 11u druppelde de tv-kamer leeg en gingen de meesten slapen.
Of kropen - zoals ik - nog even achter hun pc.
In mijn eerste studentenkamer mocht je ook gewoon letterlijk niet blijven tijdens het weekend.
Op vrijdag moest je het pand verlaten hebben om ten laatste 19u.
Op zondag mocht je terugkomen vanaf 17u.
Ook in schoolvakanties was je niet welkom.
Tenzij je het van tevoren aanvroeg.
De voordeur werkte met een batch-systeem en de batch stond gewoon uit.
(Behoorlijk irritant als je nergens van weet en wil komen studeren op je kamer tijdens de kerstvakantie.
Met veel moeite en een boel gedoe "want dit was niet de gewoonte en de afspraak" raakte ik binnen, maar ik zat er wel heel de tijd alleen.)
Mijn volgende kamer bleef ik zelf vaker een weekend omdat ik een partner had die 2 kilometer verder woonde.
Maar ik zat er dus ook elk weekend én elke vakantie alleen omdat iedereen naar huis was.
Veel Belgen zien een studentenkamer als "een noodzakelijk kwaad", maar hun thuis blijft toch echt in het dorp van hun ouders.
Daar waar al hun vrienden wonen, hun hobby's zijn, ze een weekendbaantje hebben, ...
Op de meeste studentenkamers mag je je adres ook gewoon niet voor vast plaatsen. Je blijft dus officieel bij je ouders inwonen.
Die blijven meestal ook kindergeld voor je krijgen, betalen vaak - veel meer dan in Nederland - je studies, ...
wissewis wijzigde dit bericht op 27-02-2025 22:56
29.87% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 27 februari 2025 om 22:54
Waarom zou je je rot voelen? Je mag toch gewoon een man mee naar huis nemen? Ik zou gewoon uitleggen dat je weer wilt daten en mogelijk af en toe iemand mee naar huis zal nemen. Waarom zouden ze dat erg vinden? Je hebt gewoon je eigen leven.lonelycat schreef: ↑27-02-2025 07:10Van mijn kant een voorbeeld. Vorig jaar 1,5 maand met een man omgegaan. Uiteindelijk omdat ik dacht dat het serieus was is hij twee keer thuis geweest, heeft ook kort mijn kinderen ontmoet. 1,5 week later relatie voorbij.
Ik voelde me ontzettend rot tegenover mijn kinderen. Geconfronteerd met iemand die twee weken later out of the picture is. Voorgenomen dat volgende keer anders te doen. Dit was trouwens tweede keer ooit dat ik een man meenam. Met de ander heb ik een relatie van een jaar gehad dus dit is geen maandelijks probleem want ik ben voorzichtig. Maar dat voorzichtig is best lastig.
donderdag 27 februari 2025 om 22:56
Ik herken het ook niet. Stil om 10-11 uur?? Dat hoefde bij mijn ouders niet eens, laat staan in een studentenhuis. Ik ben vaak genoeg in het holst van de nacht wakker geworden omdat er een afterparty was, of een luidruchtige huisgenoot of zo. We probeerden rekening met elkaar te houden maar eigenlijk waren we allemaal vrij relaxed, hooguit was er wel eens gedoe over schoonmaken (want daar had niemand zin inCharlotta schreef: ↑27-02-2025 22:39Wissewis: misschien dat het er in België zo braaf aan toegaat bij studenten maar ik heb in Nederland toch echt andere ervaringen. Niemand ging elk weekend naar huis en niemand trok na afloop weer bij hun ouders in. Hangen Belgen zoveel meer aan hun geboorteplaats?
)
donderdag 27 februari 2025 om 22:59
Ik heb tijdens mijn stage in Leuven op kamers gewoond, en dat was een wereld van verschil met mijn studententijd in Amsterdam. Het was vele malen braver, alle studenten gingen in het weekend naar huis, en als je een keer de afwas liet staan om de volgende ochtend te doen in de gezamenlijke keuken, kreeg je gelijk een boze reactie van de huisbaas. En o ja, je mocht een man ook niet zomaar mee naar t studentenhuis nemen.
Dus ik geloof het wel hoor. Ik moest echt enorm wennen, vond het in Amsterdam veel leuker en wilder. Nederlandse studenten waren veel spontaner, makkelijker contact mee te krijgen en in her Nederlandse studentenhuis veel gefeest en tot laat op gebleven om spelletjes te spelen en met elkaar rond te hangen. Heerlijke tijd.
framboosje123 wijzigde dit bericht op 27-02-2025 23:02
16.19% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
