Relaties
alle pijlers
Huwelijk gaat slecht sinds komst tweede kind
woensdag 5 juni 2019 11:45
Ik moet even mn verhaal kwijt omdat ik het even niet meer weet.
Ik ben 15 jaar samen met mijn man. We hadden een hele goede relatie, echt gek op elkaar. 4 jaar geleden zijn we getrouwd. En heel goed nagedacht over het krijgen van kinderen. Alle randvoorwaarden waren er; huis, stabiel inkomen, goede relatie. Dus we gingen ervoor. Ervan uitgaande dat we een hele sterke basis hadden en alles aankonden. 2,5 jaar geleden is onze eerste geboren en half jaar geleden de tweede. En binnen een relatief korte tijd is het helemaal mis gegaan. Ik schrik er zelf van hoe dat toch heeft kunnen gebeuren. We staan ineens in zoveel dingen lijnrecht tegenover elkaar. Wat vroeger helemaal niet zo was. Hij vind dat ik minder moeder moet zijn en ik vind dat hij meer een vader moet zijn. Hij vind dat ik suf ben geworden, ik vind dat hij nog veel te wild leeft. We voelen ons beide niet gewaardeerd door de ander. Hij vind dat ik meer tijd voor mezelf moet nemen, ik vind dat hij minder tijd voor zichzelf moet nemen. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Mijn man is een echt gezelligheidsdier, heel sociaal en een echt feestbeest. Ik ben heel erg huiselijk. En dat botst. Hij vind het heel belangrijk om veel voor zichzelf te doen. Hij gaat vaak stappen, weekendjes weg, etentjes, borrels. Allemaal prima maar hij gaat dan helemaal tot het gaatje. Daarnaast nog twee keer in de week sporten en een hele drukke baan. Met als gevolg dat ik heel veel alleen op de kinderen moet passen. En met als gevolg dat hij vaak geirriteerd is, ik denk door de vermoeidheid. Ons leven is veranderd door de komst van onze kinderen, maar ik vind dat hij te weinig is meeveranderd. Hij vind dat ik teveel ben veranderd. Hij wil vaker samen met mij op stap, dat ik mee ga naar festivals, samen uit eten. Dat doen we nu 1x per maand. En Als hij dan al een keer thuis is hecht ik veel meer waarde aan samen met het gezin iets leuks doen. Want ze worden al zo snel groot en ik geniet intens van onze tijd als gezin. Hij ervaart het allemaal vaak als zwaar. En ik denk dan zwaar??? Je moest eens weten hoe zwaar ik het heb. Ik doe de boodschappen, koken, keuken daarna opruimen, ik draai alle wassen, en zorg dan ook vaak voor de kinderen. Ik doe de voedingen ook alleen in de nacht. Én ik werk ook nog drie en een halve dag.
Communiceren konden we vroeger heel erg goed. Maar door de frustraties van beide kanten lukt dit niet meer. Hij is verbaal heel sterk en als hij geirriteerd is gaat hij er met een gestrekt been in. Ik klap dan juist dicht en weet er eigenlijk niet goed op te reageren. Hij deelt verbaal rake klappen uit waardoor de uitkomst van een gesprek voor mijn gevoel vaak is dat IK moet veranderen en ik het verkeerd aanpak. Onze jongste is ook niet de makkelijkste baby. Maar ik ken het kind ondertussen heel goed en weet precies hoe ik erop moet reageren en heb veel geduld. Hij kan minder hebben en raakt dan gefrustreerd. Dan ben ik op mijn werk of doe ik eindelijk iets voor mezelf met een vriendin en dan appt hij me hoe irritant de baby wel niet is.
Ik weet niet zo goed wat ik met dit bericht wil. Ik denk gewoon even van me afschrijven. Of misschien herkenning door anderen? Misschien een hoopvol bericht dat het bij jullie ook allemaal is goed gekomen?
Het laatste wat ik wil is dat mijn kinderen met gescheiden ouders opgroeien.
Ik ben 15 jaar samen met mijn man. We hadden een hele goede relatie, echt gek op elkaar. 4 jaar geleden zijn we getrouwd. En heel goed nagedacht over het krijgen van kinderen. Alle randvoorwaarden waren er; huis, stabiel inkomen, goede relatie. Dus we gingen ervoor. Ervan uitgaande dat we een hele sterke basis hadden en alles aankonden. 2,5 jaar geleden is onze eerste geboren en half jaar geleden de tweede. En binnen een relatief korte tijd is het helemaal mis gegaan. Ik schrik er zelf van hoe dat toch heeft kunnen gebeuren. We staan ineens in zoveel dingen lijnrecht tegenover elkaar. Wat vroeger helemaal niet zo was. Hij vind dat ik minder moeder moet zijn en ik vind dat hij meer een vader moet zijn. Hij vind dat ik suf ben geworden, ik vind dat hij nog veel te wild leeft. We voelen ons beide niet gewaardeerd door de ander. Hij vind dat ik meer tijd voor mezelf moet nemen, ik vind dat hij minder tijd voor zichzelf moet nemen. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Mijn man is een echt gezelligheidsdier, heel sociaal en een echt feestbeest. Ik ben heel erg huiselijk. En dat botst. Hij vind het heel belangrijk om veel voor zichzelf te doen. Hij gaat vaak stappen, weekendjes weg, etentjes, borrels. Allemaal prima maar hij gaat dan helemaal tot het gaatje. Daarnaast nog twee keer in de week sporten en een hele drukke baan. Met als gevolg dat ik heel veel alleen op de kinderen moet passen. En met als gevolg dat hij vaak geirriteerd is, ik denk door de vermoeidheid. Ons leven is veranderd door de komst van onze kinderen, maar ik vind dat hij te weinig is meeveranderd. Hij vind dat ik teveel ben veranderd. Hij wil vaker samen met mij op stap, dat ik mee ga naar festivals, samen uit eten. Dat doen we nu 1x per maand. En Als hij dan al een keer thuis is hecht ik veel meer waarde aan samen met het gezin iets leuks doen. Want ze worden al zo snel groot en ik geniet intens van onze tijd als gezin. Hij ervaart het allemaal vaak als zwaar. En ik denk dan zwaar??? Je moest eens weten hoe zwaar ik het heb. Ik doe de boodschappen, koken, keuken daarna opruimen, ik draai alle wassen, en zorg dan ook vaak voor de kinderen. Ik doe de voedingen ook alleen in de nacht. Én ik werk ook nog drie en een halve dag.
Communiceren konden we vroeger heel erg goed. Maar door de frustraties van beide kanten lukt dit niet meer. Hij is verbaal heel sterk en als hij geirriteerd is gaat hij er met een gestrekt been in. Ik klap dan juist dicht en weet er eigenlijk niet goed op te reageren. Hij deelt verbaal rake klappen uit waardoor de uitkomst van een gesprek voor mijn gevoel vaak is dat IK moet veranderen en ik het verkeerd aanpak. Onze jongste is ook niet de makkelijkste baby. Maar ik ken het kind ondertussen heel goed en weet precies hoe ik erop moet reageren en heb veel geduld. Hij kan minder hebben en raakt dan gefrustreerd. Dan ben ik op mijn werk of doe ik eindelijk iets voor mezelf met een vriendin en dan appt hij me hoe irritant de baby wel niet is.
Ik weet niet zo goed wat ik met dit bericht wil. Ik denk gewoon even van me afschrijven. Of misschien herkenning door anderen? Misschien een hoopvol bericht dat het bij jullie ook allemaal is goed gekomen?
Het laatste wat ik wil is dat mijn kinderen met gescheiden ouders opgroeien.
woensdag 5 juni 2019 12:07
Ik moet hem zeker minder ruimte geven. Probleem is alleen dat ik het gevoel heb dat hij die uitjes nodig heeft om stoom af te blazen door drukke werk en gezinsleven.COtweepuntnul schreef: ↑05-06-2019 11:49Ga in relatietherapie. Voordat het te laat is.
Ik vind wel dat je man meer verantwoordelijkheid mag nemen, en dat jij hem minder ruimte moet geven om zo veel weg te zijn.
woensdag 5 juni 2019 12:07
Hoe graag wilde hij echt kinderen en hoe graag wilde jij het? En waarom ga je in vredesnaam akkoord met zo n scheve verdeling? Zoek idd zo snel mogelijk een goede relatietherapeut . En laat hem eens een weekend voor allebei zorgen terwijl jij lekker een weekendje weg bent. En voor de kids zorgen is niet ze naar je moeder brengen hè.......
woensdag 5 juni 2019 12:10
Ik denk inderdaad dat ik dat verkeerd heb ingeschat.RikM schreef: ↑05-06-2019 11:59Eerst schrijf je dat alle randvoorwaarden er waren om aan kinderen te beginnen en vervolgens schrijf je dat je man een echt feestbeest is en vaak gaat stappen. Ligt het nou aan mij of rijmt dat niet helemaal? Had je verwacht dat je man ineens een huiselijk type zou worden als er eenmaal kinderen waren?
woensdag 5 juni 2019 12:12
To, ik zou, als ik jou was, je man verrassen met een weekendje (of 1 nachtje) weg. Lekker even quality time voor jullie twee. Fijne wandeling, etentje, wijntje aan de bar. En dan kijken of je een goed gesprek kunt voeren. Want het lijkt er gewoon op dat jullie elkaar meer duidelijk moeten maken waar jullie behoeftes liggen. Kijk of jullie elkaar daar meer in tegemoet kunnen komen.
Ik kan me namelijk jullie beide kanten een beetje indenken. Jij bent vnl. bezig met je gezin en alles eromheen, hij wil juist dat je ook zijn vrouw blijft en zet zich daar (misschien onbewust) vanaf door allerlei dingen te ondernemen. Als jullie basis goed is (en dat is zo als ik lees wat je schrijft) dan moeten jullie echt wel tot een compromis kunnen komen.
En wat hier verder boven wordt geschreven, het hebben van kinderen betekent tropenjaren. Veel stellen overleven het niet, maar de kunst is te blijven communiceren en begrip voor elkaar te hebben.
Ik lees hierboven regelmatig dat je je man dit of dat moet 'verbieden.' Niet doen, dan weet je zeker dat je straks alleenstaande ouder bent. Praten, praten, praten....
Succes!
Ik kan me namelijk jullie beide kanten een beetje indenken. Jij bent vnl. bezig met je gezin en alles eromheen, hij wil juist dat je ook zijn vrouw blijft en zet zich daar (misschien onbewust) vanaf door allerlei dingen te ondernemen. Als jullie basis goed is (en dat is zo als ik lees wat je schrijft) dan moeten jullie echt wel tot een compromis kunnen komen.
En wat hier verder boven wordt geschreven, het hebben van kinderen betekent tropenjaren. Veel stellen overleven het niet, maar de kunst is te blijven communiceren en begrip voor elkaar te hebben.
Ik lees hierboven regelmatig dat je je man dit of dat moet 'verbieden.' Niet doen, dan weet je zeker dat je straks alleenstaande ouder bent. Praten, praten, praten....
Succes!
boxje wijzigde dit bericht op 05-06-2019 12:13
8.14% gewijzigd
woensdag 5 juni 2019 12:12
Er is in een gezin met jonge kinderen een beperkte hoeveelheid tijd beschikbaar voor eigen keus en ontspanning. Als jij hem alle tijd geeft die er in het gezin beschikbaar is, is er voor jou niets meer over. Als hij vindt dat jij meer vrije tijd zou moeten nemen, moet hij tijd inleveren. Is hij daartoe bereid? En kán hij het ook, zonder boos of depressief te worden?
woensdag 5 juni 2019 12:14
Bij de eerste stoorde ik me nog niet zo aan dat feesten. Maar toen hij een tweede wilde heb ik gezegd dat hij eerst moest bewijzen dat ie meer thuis kon zijn en helpen. Want alleen voor 1 kind zorgen lukt nog wel, maar voor 2 niet. Dat ging lange tijd goed. Maar hij ‘valt’ steeds na een paar weken weer terug. Het feesten is ook minder geworden. Dat zegt hij ook steeds. Maar voor mij nog niet genoeg.vivautrecht85 schreef: ↑05-06-2019 12:01Hoe hebben jullie het van tevoren afgesproken? Ik neem aan dat hij altijd al een feestbeest en gezelligheidsmens was dus ben vooral benieuwd naar hoe jullie tot een compromis zijn gekomen voordat de kinderen er waren over hoe jullie een beetje je tijd zouden indelen. Heeft hij toen bijvoorbeeld toegezegd wat te minderen met feesten en houdt hij zich daar nu niet aan?
woensdag 5 juni 2019 12:15
Misschien helpt t om een aantal praktische zaken te regelen. Boodschappen laten thuisbezorgen, een schoonmaakster voor het huishouden, een vaste oppas en 3 avonden per week waarop het vanaf nu zijn verantwoordelijkheid is dat er eten op tafel komt. ( En laat dir verantwoordelijkheid ook echt bij hem, ookal betekent dat pizzakoerier of brood met pindakaas).
Want alleen als hij meer vader is kun jij minder moeder zijn. Daar kun je nog heel lang over praten, maar het wordt tijd dat je hem dwingt om zijn rol te pakken. En dus ook dat appen niet meer toestaan.
En idd het wordt makkelijker als baby straks peuter is.
Want alleen als hij meer vader is kun jij minder moeder zijn. Daar kun je nog heel lang over praten, maar het wordt tijd dat je hem dwingt om zijn rol te pakken. En dus ook dat appen niet meer toestaan.
En idd het wordt makkelijker als baby straks peuter is.
woensdag 5 juni 2019 12:16
dat mag zeker
maar ze zijn er nu dus zorg ervoor
woensdag 5 juni 2019 12:18
Niet alles gelezen, maar wou even zeggen het word beter.
Hier zaten we na nummer 2 ook in een dip. Ik vond dat hij teveel alleen deed en dat ik teveel voor de kinderen moest doen. Ik kleed ze 'sochtends aan, maak het eten, doe het huishouden, doe ze in bad, de hele riedel. En hij deed gelukkig dan savonds wel de afwas en ruimde beneden op, maar ik was na iedere dag zo moe dat ik iedere avond vroeg op bed lag. Wat natuurlijk ook niet hielp. Maar nu hebben we elkaar weer gevonden. De tip van oppas en schoonmaker is echt goud waard. Of als het kan ga zelf een dag minder werken. Dat geeft je zo veel rust. Het heeft bij ons in ieder geval goed geholpen.
Verder heel veel succes
Hier zaten we na nummer 2 ook in een dip. Ik vond dat hij teveel alleen deed en dat ik teveel voor de kinderen moest doen. Ik kleed ze 'sochtends aan, maak het eten, doe het huishouden, doe ze in bad, de hele riedel. En hij deed gelukkig dan savonds wel de afwas en ruimde beneden op, maar ik was na iedere dag zo moe dat ik iedere avond vroeg op bed lag. Wat natuurlijk ook niet hielp. Maar nu hebben we elkaar weer gevonden. De tip van oppas en schoonmaker is echt goud waard. Of als het kan ga zelf een dag minder werken. Dat geeft je zo veel rust. Het heeft bij ons in ieder geval goed geholpen.
Verder heel veel succes
woensdag 5 juni 2019 12:23
Abigail_Virginia schreef: ↑05-06-2019 12:18Of als het kan ga zelf een dag minder werken. Dat geeft je zo veel rust. Het heeft bij ons in ieder geval goed geholpen.
Niet om je in deze keus te bekritiseren, want ik begrijp waar hij vandaan komt, maar als TO in deze situatie minder gaat werken doet ze dat omdat haar partner zijn zorgtaak niet op zich neemt. Ze faciliteert daarmee nog steeds zijn onvermogen om zijn verantwoordelijkheid op zich te nemen, ten koste van haar eigen financiële toekomst. Dat lijkt me niet alleen geen oplossing voor het probleem, want hij zorgt nog steeds niet voor zijn kinderen, maar lijkt me daarnaast een tweede probleem creeeren van financiële onzelfstandigheid in een toch al scheve relatie.
woensdag 5 juni 2019 12:23
Wat schattig, hij deed ook iets in het huishouden en jij hebt je financiële toekomst in gevaar gebracht zodat hij lekker kon blijven doen waar ie zin in had. Lekker Nederlands huishoudmodel hoor, je zult als man maar verantwoordelijkheden op je moeten nemen...Abigail_Virginia schreef: ↑05-06-2019 12:18Niet alles gelezen, maar wou even zeggen het word beter.
Hier zaten we na nummer 2 ook in een dip. Ik vond dat hij teveel alleen deed en dat ik teveel voor de kinderen moest doen. Ik kleed ze 'sochtends aan, maak het eten, doe het huishouden, doe ze in bad, de hele riedel. En hij deed gelukkig dan savonds wel de afwas en ruimde beneden op, maar ik was na iedere dag zo moe dat ik iedere avond vroeg op bed lag. Wat natuurlijk ook niet hielp. Maar nu hebben we elkaar weer gevonden. De tip van oppas en schoonmaker is echt goud waard. Of als het kan ga zelf een dag minder werken. Dat geeft je zo veel rust. Het heeft bij ons in ieder geval goed geholpen.
Verder heel veel succes
Occam's razor
woensdag 5 juni 2019 12:24
Bedankt voor alle reacties! Er zitten veel bruikbare adviezen in waar ik wat mee kan!
Relatietherapie is wat mij betreft zeker een optie. Ik denk dat hij heel hard begint te lachen als ik daar over begin. Aan de andere kant; baadt het niet schaadt het niet en we zullen er in ieder geval niet slechter van worden.
Ik denk overigens ook dat we allebei gelijk hebben. Ik ben soms teveel een moeke. Vind het lastig om hulp te vragen aan anderen. Ik wil opas en omas niet opzadelen met een baby die 2 nachtvoedingen heeft en die 6u al klaar is voor de dag.
Schoonmaakster hebben we, ik bestel boodschappen, opas en omas helpen heel veel. Maar er blijft nog zoveel huishouden en zorgen over.
Relatietherapie is wat mij betreft zeker een optie. Ik denk dat hij heel hard begint te lachen als ik daar over begin. Aan de andere kant; baadt het niet schaadt het niet en we zullen er in ieder geval niet slechter van worden.
Ik denk overigens ook dat we allebei gelijk hebben. Ik ben soms teveel een moeke. Vind het lastig om hulp te vragen aan anderen. Ik wil opas en omas niet opzadelen met een baby die 2 nachtvoedingen heeft en die 6u al klaar is voor de dag.
Schoonmaakster hebben we, ik bestel boodschappen, opas en omas helpen heel veel. Maar er blijft nog zoveel huishouden en zorgen over.
woensdag 5 juni 2019 12:25
Dat klinkt niet per se alsof hij echt intrinsiek gemotiveerd was om het roer om te gooien. "Zich bewijzen" en "terugvallen" zijn mijns inziens woorden die impliceren dat hij zich aan de de oppervlakte wat wil aanpassen maar in de kern gewoon het feestbeest blijft dat moeite heeft met de verantwoordelijkheden van een gezin.Svea84 schreef: ↑05-06-2019 12:14Bij de eerste stoorde ik me nog niet zo aan dat feesten. Maar toen hij een tweede wilde heb ik gezegd dat hij eerst moest bewijzen dat ie meer thuis kon zijn en helpen. Want alleen voor 1 kind zorgen lukt nog wel, maar voor 2 niet. Dat ging lange tijd goed. Maar hij ‘valt’ steeds na een paar weken weer terug. Het feesten is ook minder geworden. Dat zegt hij ook steeds. Maar voor mij nog niet genoeg.
woensdag 5 juni 2019 12:28
Dat zeker, maar ook de tip van het laten bezorgen van de boodschappen. Wij hebben zo ontzettend veel meer rust sinds de Picnic thuis komt voorrijden. De wekelijkse boodschappen staan binnen 10 minuten in de kast. Ik had ook altijd last van het idee dat je nog naar de supermarkt moest en dit moest inplannen in alle andere activiteiten. Echt, als er bij jou in de buurt een bezorgservice of pick-up point is: maak er gebruik van.
Verder zou ik proberen om hem ook grenzen te stellen. Bijvoorbeeld niet meer vrijdagavond én zaterdagavond de hort op om te feesten en geef hem ook taken en verantwoordelijkheden in huis, maar accepteer dan ook dan het wellicht anders gedaan wordt dan wanneer jij dat zou doen. Probeer een avond in de week vrij te houden voor jullie samen en maak dan echt tijd voor elkaar.
De eerste jaren met kindjes zijn zwaar, dat is gewoon zo, maar probeer het mét elkaar te doen en niet tegen elkaar.
Sterkte.
woensdag 5 juni 2019 12:34
Ik denk dat jullie allebei water bij de wijn moeten doen. Hij als in: meer in huis en met de kinderen doen en jij meer je leven oppakken zoals voordat jullie kinderen hadden.
Het feesten en de andere dingen die hij voor zichzelf doet, zou ik hem niet verbieden, zolang hij de volgende dag gewoon zijn verantwoordelijkheden neemt en niet bijvoorbeeld stomdronken thuiskomt. Je kunt hem niet ook in een huismus veranderen.
Mijn man is ook altijd veel weggeweest (vooral werken en sporten, maar ook wel concerten en weekendjes met vrienden) en in het begin had ik het daar ook wel moeilijk mee. Maar op een gegeven moment heb ik de knop omgezet; wat was er nou eigenlijk zo erg aan?
Bovendien kon ik goed afspraken met hem maken als ik zelf ergens heen wilde en hadden we nog best wel wat tijd samen. Hij werkte veel meer dan ik en daarom vond ik het niet erg om het huishouden en de nachtvoedingen te doen, maar hij deed daarentegen weer andere dingen (financiën, de tuin, kinderen wegbrengen en ophalen etc.). Probeer tot een goede verdeling te komen. Hij zal ook moeten inzien dat zijn leven nou eenmaal niet precies hetzelfde kan blijven met kinderen.
Wat is trouwens je eigen aandeel hierin? Verzorg je jezelf goed, doe je dingen voor jezelf, heb je hobby’s en dingen om over te praten? Zit je alleen maar thuis of met de kinderen als je niet werkt? Ik kan me voorstellen, ondanks dat je kleine kinderen hebt, dat dat minder aantrekkelijk is.
Maar goed, ik denk dat een therapeut sowieso een goed idee is en kijk of je een schoonmaakster kunt nemen.
Het feesten en de andere dingen die hij voor zichzelf doet, zou ik hem niet verbieden, zolang hij de volgende dag gewoon zijn verantwoordelijkheden neemt en niet bijvoorbeeld stomdronken thuiskomt. Je kunt hem niet ook in een huismus veranderen.
Mijn man is ook altijd veel weggeweest (vooral werken en sporten, maar ook wel concerten en weekendjes met vrienden) en in het begin had ik het daar ook wel moeilijk mee. Maar op een gegeven moment heb ik de knop omgezet; wat was er nou eigenlijk zo erg aan?
Bovendien kon ik goed afspraken met hem maken als ik zelf ergens heen wilde en hadden we nog best wel wat tijd samen. Hij werkte veel meer dan ik en daarom vond ik het niet erg om het huishouden en de nachtvoedingen te doen, maar hij deed daarentegen weer andere dingen (financiën, de tuin, kinderen wegbrengen en ophalen etc.). Probeer tot een goede verdeling te komen. Hij zal ook moeten inzien dat zijn leven nou eenmaal niet precies hetzelfde kan blijven met kinderen.
Wat is trouwens je eigen aandeel hierin? Verzorg je jezelf goed, doe je dingen voor jezelf, heb je hobby’s en dingen om over te praten? Zit je alleen maar thuis of met de kinderen als je niet werkt? Ik kan me voorstellen, ondanks dat je kleine kinderen hebt, dat dat minder aantrekkelijk is.
Maar goed, ik denk dat een therapeut sowieso een goed idee is en kijk of je een schoonmaakster kunt nemen.
woensdag 5 juni 2019 12:34
Ik hoop toch echt dat je bedoelt dat je man een dag minder is gaan werken, zodat hij zijn drang naar wat tijd voor zichzelf kan combineren met het gezinsleven.Abigail_Virginia schreef: ↑05-06-2019 12:18Niet alles gelezen, maar wou even zeggen het word beter.
Hier zaten we na nummer 2 ook in een dip. Ik vond dat hij teveel alleen deed en dat ik teveel voor de kinderen moest doen. Ik kleed ze 'sochtends aan, maak het eten, doe het huishouden, doe ze in bad, de hele riedel. En hij deed gelukkig dan savonds wel de afwas en ruimde beneden op, maar ik was na iedere dag zo moe dat ik iedere avond vroeg op bed lag. Wat natuurlijk ook niet hielp. Maar nu hebben we elkaar weer gevonden. De tip van oppas en schoonmaker is echt goud waard. Of als het kan ga zelf een dag minder werken. Dat geeft je zo veel rust. Het heeft bij ons in ieder geval goed geholpen.
Verder heel veel succes
woensdag 5 juni 2019 12:38
Ga met je man in gesprek en maak het zijn probleem, niet het jouwe.
Twee dingen moet hij zich realiseren: (1) alles heeft gevolgen, en (2) niets blijft zoals het is, en alles is dus ook tijdelijk.
Het krijgen van kinderen heeft als gevolg dat er minder tijd is voor andere dingen. En dat je moe bent. En dat je relatie verandert. Het als gegeven accepteren is veel gemakkelijker dan er tegen vechten.
Maar deze gevolgen zijn ook tijdelijk. Over minder dan tien jaar ziet jullie leven er alweer heel anders uit. Feesten kan dan weer. Is het zo erg om sommige dingen even on hold te zetten?
Laat hem er over nadenken. Over wat hij wil. Wil hij de verwijdering tussen jullie? Met wie voert hij strijd?
Twee dingen moet hij zich realiseren: (1) alles heeft gevolgen, en (2) niets blijft zoals het is, en alles is dus ook tijdelijk.
Het krijgen van kinderen heeft als gevolg dat er minder tijd is voor andere dingen. En dat je moe bent. En dat je relatie verandert. Het als gegeven accepteren is veel gemakkelijker dan er tegen vechten.
Maar deze gevolgen zijn ook tijdelijk. Over minder dan tien jaar ziet jullie leven er alweer heel anders uit. Feesten kan dan weer. Is het zo erg om sommige dingen even on hold te zetten?
Laat hem er over nadenken. Over wat hij wil. Wil hij de verwijdering tussen jullie? Met wie voert hij strijd?
woensdag 5 juni 2019 12:38
Regel een vaste oppas (niet een opa of oma) die op regelmatige basis beschikbaar is en een paar avonden (vrijdagavond of zaterdagavond) wil oppassen (tegen betaling) zodat jullie ook samen erop uit kunnen gaan en leuke dingen kunnen doen en investeren in jullie relatie.
Want investeren in jullie relatie is investeren in het gezin en dus ten voordele van de kinderen!
Ga een paar keer per maand er samen op uit, en geniet en wees dan echtgenote ipv moeder.
Ga af en toe een nachtje weg. oma vind het heus niet erg om voor een nachtje nachtvoedingen te moeten geven, misschien vind ze het stiekem zelfs wel leuk.
Maar zoek een goede betrouwbare vaste oppas (hang ergens een advertentie op of via social media) zodat jullie geregeld samen weg kunnen samen.
Voor de kinderen is dat ook leuk, want onze kinderen vinden het een feestje als de oppas komt, en man en ik vinden het ook een feestje even alleen zonder kinderen en even geen papa en mama zijn.
En vooral praten, praten, praten, praten en ook luisteren naar elkaar!
Want investeren in jullie relatie is investeren in het gezin en dus ten voordele van de kinderen!
Ga een paar keer per maand er samen op uit, en geniet en wees dan echtgenote ipv moeder.
Ga af en toe een nachtje weg. oma vind het heus niet erg om voor een nachtje nachtvoedingen te moeten geven, misschien vind ze het stiekem zelfs wel leuk.
Maar zoek een goede betrouwbare vaste oppas (hang ergens een advertentie op of via social media) zodat jullie geregeld samen weg kunnen samen.
Voor de kinderen is dat ook leuk, want onze kinderen vinden het een feestje als de oppas komt, en man en ik vinden het ook een feestje even alleen zonder kinderen en even geen papa en mama zijn.
En vooral praten, praten, praten, praten en ook luisteren naar elkaar!
woensdag 5 juni 2019 12:43
Je werkt maar 3,5 dag, hebt een schoonmaakster en bestelt boodschappen?
Die dingen begrijp ik erg goed hoor, maar wat is dan precies het hele drukke aan alles? Ik lees ook ergens; Voor 1 kind alleen zorgen kan nog wel maar voor 2 kinderen niet? Weet je zeker dat je dingen niet iets te zwaarmoedig ziet allemaal?
Ik had ook zo'n man als jij en heb het jaren "alleen" gedaan met 2 kinderen. Incl huilbaby, 32 uur werken, zelf schoonmaken en zelf boodschappen doen. En met mij velen. Daarin ben ik echt geen uitzondering. Inmiddels gescheiden en nu met co ouderschap moet hij wel. En dat gaat eigenlijk erg goed. Let wel, ook omdat ik zelf los laat.
En wat gebeurt er als je zelf gewoon per maand aangeeft bij je man dat je de komende weken dan en dan en dan een avondje weg bent?
Het begint bij jezelf he....leer alsjeblieft los laten want zolang jij dat niet kunt kan je man thuisblijven wat hij wil maar dat gaat uiteindelijk niet opleveren wat je graag zou willen.
Die dingen begrijp ik erg goed hoor, maar wat is dan precies het hele drukke aan alles? Ik lees ook ergens; Voor 1 kind alleen zorgen kan nog wel maar voor 2 kinderen niet? Weet je zeker dat je dingen niet iets te zwaarmoedig ziet allemaal?
Ik had ook zo'n man als jij en heb het jaren "alleen" gedaan met 2 kinderen. Incl huilbaby, 32 uur werken, zelf schoonmaken en zelf boodschappen doen. En met mij velen. Daarin ben ik echt geen uitzondering. Inmiddels gescheiden en nu met co ouderschap moet hij wel. En dat gaat eigenlijk erg goed. Let wel, ook omdat ik zelf los laat.
En wat gebeurt er als je zelf gewoon per maand aangeeft bij je man dat je de komende weken dan en dan en dan een avondje weg bent?
Het begint bij jezelf he....leer alsjeblieft los laten want zolang jij dat niet kunt kan je man thuisblijven wat hij wil maar dat gaat uiteindelijk niet opleveren wat je graag zou willen.
