Relaties
alle pijlers
Huwelijk gaat slecht sinds komst tweede kind
woensdag 5 juni 2019 11:45
Ik moet even mn verhaal kwijt omdat ik het even niet meer weet.
Ik ben 15 jaar samen met mijn man. We hadden een hele goede relatie, echt gek op elkaar. 4 jaar geleden zijn we getrouwd. En heel goed nagedacht over het krijgen van kinderen. Alle randvoorwaarden waren er; huis, stabiel inkomen, goede relatie. Dus we gingen ervoor. Ervan uitgaande dat we een hele sterke basis hadden en alles aankonden. 2,5 jaar geleden is onze eerste geboren en half jaar geleden de tweede. En binnen een relatief korte tijd is het helemaal mis gegaan. Ik schrik er zelf van hoe dat toch heeft kunnen gebeuren. We staan ineens in zoveel dingen lijnrecht tegenover elkaar. Wat vroeger helemaal niet zo was. Hij vind dat ik minder moeder moet zijn en ik vind dat hij meer een vader moet zijn. Hij vind dat ik suf ben geworden, ik vind dat hij nog veel te wild leeft. We voelen ons beide niet gewaardeerd door de ander. Hij vind dat ik meer tijd voor mezelf moet nemen, ik vind dat hij minder tijd voor zichzelf moet nemen. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Mijn man is een echt gezelligheidsdier, heel sociaal en een echt feestbeest. Ik ben heel erg huiselijk. En dat botst. Hij vind het heel belangrijk om veel voor zichzelf te doen. Hij gaat vaak stappen, weekendjes weg, etentjes, borrels. Allemaal prima maar hij gaat dan helemaal tot het gaatje. Daarnaast nog twee keer in de week sporten en een hele drukke baan. Met als gevolg dat ik heel veel alleen op de kinderen moet passen. En met als gevolg dat hij vaak geirriteerd is, ik denk door de vermoeidheid. Ons leven is veranderd door de komst van onze kinderen, maar ik vind dat hij te weinig is meeveranderd. Hij vind dat ik teveel ben veranderd. Hij wil vaker samen met mij op stap, dat ik mee ga naar festivals, samen uit eten. Dat doen we nu 1x per maand. En Als hij dan al een keer thuis is hecht ik veel meer waarde aan samen met het gezin iets leuks doen. Want ze worden al zo snel groot en ik geniet intens van onze tijd als gezin. Hij ervaart het allemaal vaak als zwaar. En ik denk dan zwaar??? Je moest eens weten hoe zwaar ik het heb. Ik doe de boodschappen, koken, keuken daarna opruimen, ik draai alle wassen, en zorg dan ook vaak voor de kinderen. Ik doe de voedingen ook alleen in de nacht. Én ik werk ook nog drie en een halve dag.
Communiceren konden we vroeger heel erg goed. Maar door de frustraties van beide kanten lukt dit niet meer. Hij is verbaal heel sterk en als hij geirriteerd is gaat hij er met een gestrekt been in. Ik klap dan juist dicht en weet er eigenlijk niet goed op te reageren. Hij deelt verbaal rake klappen uit waardoor de uitkomst van een gesprek voor mijn gevoel vaak is dat IK moet veranderen en ik het verkeerd aanpak. Onze jongste is ook niet de makkelijkste baby. Maar ik ken het kind ondertussen heel goed en weet precies hoe ik erop moet reageren en heb veel geduld. Hij kan minder hebben en raakt dan gefrustreerd. Dan ben ik op mijn werk of doe ik eindelijk iets voor mezelf met een vriendin en dan appt hij me hoe irritant de baby wel niet is.
Ik weet niet zo goed wat ik met dit bericht wil. Ik denk gewoon even van me afschrijven. Of misschien herkenning door anderen? Misschien een hoopvol bericht dat het bij jullie ook allemaal is goed gekomen?
Het laatste wat ik wil is dat mijn kinderen met gescheiden ouders opgroeien.
Ik ben 15 jaar samen met mijn man. We hadden een hele goede relatie, echt gek op elkaar. 4 jaar geleden zijn we getrouwd. En heel goed nagedacht over het krijgen van kinderen. Alle randvoorwaarden waren er; huis, stabiel inkomen, goede relatie. Dus we gingen ervoor. Ervan uitgaande dat we een hele sterke basis hadden en alles aankonden. 2,5 jaar geleden is onze eerste geboren en half jaar geleden de tweede. En binnen een relatief korte tijd is het helemaal mis gegaan. Ik schrik er zelf van hoe dat toch heeft kunnen gebeuren. We staan ineens in zoveel dingen lijnrecht tegenover elkaar. Wat vroeger helemaal niet zo was. Hij vind dat ik minder moeder moet zijn en ik vind dat hij meer een vader moet zijn. Hij vind dat ik suf ben geworden, ik vind dat hij nog veel te wild leeft. We voelen ons beide niet gewaardeerd door de ander. Hij vind dat ik meer tijd voor mezelf moet nemen, ik vind dat hij minder tijd voor zichzelf moet nemen. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Mijn man is een echt gezelligheidsdier, heel sociaal en een echt feestbeest. Ik ben heel erg huiselijk. En dat botst. Hij vind het heel belangrijk om veel voor zichzelf te doen. Hij gaat vaak stappen, weekendjes weg, etentjes, borrels. Allemaal prima maar hij gaat dan helemaal tot het gaatje. Daarnaast nog twee keer in de week sporten en een hele drukke baan. Met als gevolg dat ik heel veel alleen op de kinderen moet passen. En met als gevolg dat hij vaak geirriteerd is, ik denk door de vermoeidheid. Ons leven is veranderd door de komst van onze kinderen, maar ik vind dat hij te weinig is meeveranderd. Hij vind dat ik teveel ben veranderd. Hij wil vaker samen met mij op stap, dat ik mee ga naar festivals, samen uit eten. Dat doen we nu 1x per maand. En Als hij dan al een keer thuis is hecht ik veel meer waarde aan samen met het gezin iets leuks doen. Want ze worden al zo snel groot en ik geniet intens van onze tijd als gezin. Hij ervaart het allemaal vaak als zwaar. En ik denk dan zwaar??? Je moest eens weten hoe zwaar ik het heb. Ik doe de boodschappen, koken, keuken daarna opruimen, ik draai alle wassen, en zorg dan ook vaak voor de kinderen. Ik doe de voedingen ook alleen in de nacht. Én ik werk ook nog drie en een halve dag.
Communiceren konden we vroeger heel erg goed. Maar door de frustraties van beide kanten lukt dit niet meer. Hij is verbaal heel sterk en als hij geirriteerd is gaat hij er met een gestrekt been in. Ik klap dan juist dicht en weet er eigenlijk niet goed op te reageren. Hij deelt verbaal rake klappen uit waardoor de uitkomst van een gesprek voor mijn gevoel vaak is dat IK moet veranderen en ik het verkeerd aanpak. Onze jongste is ook niet de makkelijkste baby. Maar ik ken het kind ondertussen heel goed en weet precies hoe ik erop moet reageren en heb veel geduld. Hij kan minder hebben en raakt dan gefrustreerd. Dan ben ik op mijn werk of doe ik eindelijk iets voor mezelf met een vriendin en dan appt hij me hoe irritant de baby wel niet is.
Ik weet niet zo goed wat ik met dit bericht wil. Ik denk gewoon even van me afschrijven. Of misschien herkenning door anderen? Misschien een hoopvol bericht dat het bij jullie ook allemaal is goed gekomen?
Het laatste wat ik wil is dat mijn kinderen met gescheiden ouders opgroeien.
woensdag 5 juni 2019 12:50
Precies dit. En ik denk ook: feesten, serieus? Wat trekt hem dan zo; de aandacht, de afleiding, de drank? Op een gegeven moment, na je dertigste en met een jong gezin, houdt dat voor de meeste mensen wel een beetje op. Tijdens onze tropenjaren met jonge kinderen laadde ik meer op van rust, niks doen, vroeg naar bed gaan etc dan van het nachtleven in te duiken. Vind het altijd een beetje sneu als je je als dik-dertiger of veertiger nog wanhopig vastklampt aan het leven van de jeugd, en populair gaat staan doen tussen de twintiger. Best onaantrekkelijk ook. En echt, ik ben zelf iemand die er graag eens op uit gaat, maar ik heb dat wel aangepast aan mijn gezin en niet andersom.vivautrecht85 schreef: ↑05-06-2019 12:38Het is allemaal leuk hoor, de tips van boodschappen bezorgen, minder werken en een huishoudster nemen maar het probleem is dan niet weg. Hij vlucht voor zijn verantwoordelijkheden en dat verandert niet als er wat verantwoordelijkheden uit handen worden genomen.
woensdag 5 juni 2019 12:53
Eens. Ik zou eerder voorstellen dat híj een dag minder gaat werken. Het mes snijdt dan aan diverse kanten: dan is hij niet meer zo enorm moe van zijn werk. TO hoeft minder aan de kinderen het het huishouden te doen als man meer thuis is, dus zij kan meer tijd voor zichzelf pakken. En omdat de verdeling gelijker wordt, zal er ook meer wederzijds begrip zijn. Maar goed, ik kan me voorstellen dat als TO dit aan haar man voorstelt, hij dan helemaal met de hakken in het zand gaat, dus makkelijker gezegd dan gedaan.Pandax schreef: ↑05-06-2019 12:23Niet om je in deze keus te bekritiseren, want ik begrijp waar hij vandaan komt, maar als TO in deze situatie minder gaat werken doet ze dat omdat haar partner zijn zorgtaak niet op zich neemt. Ze faciliteert daarmee nog steeds zijn onvermogen om zijn verantwoordelijkheid op zich te nemen, ten koste van haar eigen financiële toekomst. Dat lijkt me niet alleen geen oplossing voor het probleem, want hij zorgt nog steeds niet voor zijn kinderen, maar lijkt me daarnaast een tweede probleem creeeren van financiële onzelfstandigheid in een toch al scheve relatie.
TO, ik herken het in veel lichtere mate bij ons thuis. Mijn man krijgt energie van veel werken, vrijwilligerswerk doen en sociale activiteiten, voor mij kost dat juist energie dus ik blijf als ik moe ben liever thuis op de bank. Ik pak daarnaast ook eerder de verantwoordelijkheid voor de kinderen op dan hij. Bij ons werkt het om elkaars behoeftes te erkennen en niet af te kraken, te accepteren dat we er verschillend in zijn, elkaar dingen te gunnen, de verantwoordelijkheden goed te verdelen (ongeveer evenveel te werken en evenveel thuis bij de kinderen te zijn) en er regelmatig op een rustig moment constructief over te praten en duidelijke afspraken te maken.
Afspraken die wij specifiek gemaakt hebben: voor ons is het weekend 'heilig', dan worden er in principe geen dingen in ons eentje gedaan (uitzonderingen daargelaten, die we van tevoren samen bespreken), maar zijn we samen als gezin. Ook tijdens het ontbijt en avondeten zijn we als het even kan samen. Minimaal 1 doordeweekse 'papadag' en 'mamadag' staat ook vast. Verder hanteren we het principe dat we de zorg voor de kinderen en huishouden gelijk verdelen. Na de tweede hebben we afgesproken dat zeker zolang we een baby hebben hij geen vrijwilligerswerk doet (daar was hij vaak tot na 23:00 nog mee bezig, killing in combinatie met gebroken nachten). Verder ''s avonds een vent, 's ochtends een vent', dus prima als hij het een keer laat maakt, maar zijn taak van de volgende ochtend om de ochtendspits met de oudste twee te doen vervalt daar niet mee. Maar goed, dit is wat specifiek voor ons werkt, bij elk stel is dat weer anders. Ik ken zat stellen die happy zijn met een ongelijkere verdeling of met meer vrije tijd per persoon en minder tijd als gezin samen, het gaat er uiteindelijk om dat je zodanige afspraken maakt dat je er beiden mee uit de voeten kunt.
Als het niet lukt om op een rustig moment constructief te praten over jullie behoeftes en manieren om daaraan tegemoet te komen, zonder te vervallen in ruzie en verwijten, dan zou ik daar inderdaad hulp bij zoeken in de vorm van relatietherapie. Sterkte en ik hoop dat jullie een oplossing vinden!
nicole123 wijzigde dit bericht op 05-06-2019 12:55
0.21% gewijzigd
woensdag 5 juni 2019 12:54
Wat is er mis met feesten als je geen 20 meer bent en een gezin hebt? Sommige mensen houden daar nou eenmaal van. Zolang je thuis je verantwoordelijkheid neemt.Aureel schreef: ↑05-06-2019 12:50Precies dit. En ik denk ook: feesten, serieus? Wat trekt hem dan zo; de aandacht, de afleiding, de drank? Op een gegeven moment, na je dertigste en met een jong gezin, houdt dat voor de meeste mensen wel een beetje op. Tijdens onze tropenjaren met jonge kinderen laadde ik meer op van rust, niks doen, vroeg naar bed gaan etc dan van het nachtleven in te duiken. Vind het altijd een beetje sneu als je je als dik-dertiger of veertiger nog wanhopig vastklampt aan het leven van de jeugd, en populair gaat staan doen tussen de twintiger. Best onaantrekkelijk ook. En echt, ik ben zelf iemand die er graag eens op uit gaat, maar ik heb dat wel aangepast aan mijn gezin en niet andersom.
woensdag 5 juni 2019 12:58
woensdag 5 juni 2019 13:00
Misschien moet je eens wat vaker het huis uit, festivals vol 40-ers (en ouder) kroegen vol ouders-van-kinderenAureel schreef: ↑05-06-2019 12:50Precies dit. En ik denk ook: feesten, serieus? Wat trekt hem dan zo; de aandacht, de afleiding, de drank? Op een gegeven moment, na je dertigste en met een jong gezin, houdt dat voor de meeste mensen wel een beetje op. Tijdens onze tropenjaren met jonge kinderen laadde ik meer op van rust, niks doen, vroeg naar bed gaan etc dan van het nachtleven in te duiken. Vind het altijd een beetje sneu als je je als dik-dertiger of veertiger nog wanhopig vastklampt aan het leven van de jeugd, en populair gaat staan doen tussen de twintiger. Best onaantrekkelijk ook. En echt, ik ben zelf iemand die er graag eens op uit gaat, maar ik heb dat wel aangepast aan mijn gezin en niet andersom.
Sneu is, denken dat je leven over is, als je 20+ bent, terwijl het dan eigenlijk pas leuk wordt
woensdag 5 juni 2019 13:02
Je moet niet hem Minder ruimte geven, je moet jezelf meer ruimte geven (en dat is Niet hetzelfde)
Ga op Cursus, standaard 1 avond in de week, ga elke zaterdagmiddag de deur uit: winkelen, in de bibliotheek zitten met de Libelle what ever!
Daar word jij een leuker mens van, en hij snapt beter wat een gezinsleven inhoudt
woensdag 5 juni 2019 13:03
TO ik schrik er ook van dat jij schrijft dat hij verbaal sterk is en er meteen met een gestrekt been in gaat. Mon die, zo ga je toch niet met je partner om?
En idd een keer feesten/met vrienden op pad allemaal prima. Maar zo’n drang hebben om elke keer tot het gaatje te gaan? Met twe kleine kids? Nee sorry dan was je er duidelijk niet aan toe Daarom ook mijn eerder vraag: hoe graag wilde hij echt enhoe graag wilde jij? En die extra hulp als schoonmaak en bezorgenhoeft niet en spaart geld uit als hij eens wat meer bij zou dragen.....
En idd een keer feesten/met vrienden op pad allemaal prima. Maar zo’n drang hebben om elke keer tot het gaatje te gaan? Met twe kleine kids? Nee sorry dan was je er duidelijk niet aan toe Daarom ook mijn eerder vraag: hoe graag wilde hij echt enhoe graag wilde jij? En die extra hulp als schoonmaak en bezorgenhoeft niet en spaart geld uit als hij eens wat meer bij zou dragen.....
woensdag 5 juni 2019 13:05
Hij gaat vaak stappen, weekendjes weg, borrelen , festivals, veel tijd voor zichzelf.
Dat klinkt idd niet alsof hij echt deel uitmaakt van het gezin.
Je schrijft dat je denkt dat hij het nodig heeft om stoom af te blazen vanwege jullie drukke gezin en leven.
Ik denk dat hij niet voldoende feeling kan krijgen met het gezin als hij constant uitcheckt.
Los van het feit wat het voor jou betekent dat je man iedere keer gevlogen is, misschien ook je er bewust van zijn hoe het voor de kinderen gaat zijn.
Een vader die zijn lang leve de lol verkiest boven gelijkwaardig het gezin draaiende te houden.
Ik zou als ik jou was de vuist op tafel slaan en duidelijke afspraken gaan maken.
Hij wil dat jij meer tijd voor jezelf neemt, minder “ suf” bent en minder huiselijk?
Prima, maar dat kan alleen maar als hij gaat inleveren op zijn eigen tijd en zorgt dat hij de verantwoordelijkheid op zich gaat nemen .
Dat klinkt idd niet alsof hij echt deel uitmaakt van het gezin.
Je schrijft dat je denkt dat hij het nodig heeft om stoom af te blazen vanwege jullie drukke gezin en leven.
Ik denk dat hij niet voldoende feeling kan krijgen met het gezin als hij constant uitcheckt.
Los van het feit wat het voor jou betekent dat je man iedere keer gevlogen is, misschien ook je er bewust van zijn hoe het voor de kinderen gaat zijn.
Een vader die zijn lang leve de lol verkiest boven gelijkwaardig het gezin draaiende te houden.
Ik zou als ik jou was de vuist op tafel slaan en duidelijke afspraken gaan maken.
Hij wil dat jij meer tijd voor jezelf neemt, minder “ suf” bent en minder huiselijk?
Prima, maar dat kan alleen maar als hij gaat inleveren op zijn eigen tijd en zorgt dat hij de verantwoordelijkheid op zich gaat nemen .
woensdag 5 juni 2019 13:05
Hier kwam bij man ook het hoge woord eruit na een tijdje, hij vond dat hij te weinig aandacht kreeg van mij. Nou misschien was dat omdat ik alles alleen moest doen, dag en nacht en ik dus simpelweg geen tijd had meer voor hem. Als hij ook gewoon helpt, heb ik meer aandacht voor andere dingen.
Na er veel over praten hebben we hier een goede weg in gevonden en gaat onze relatie weer beter. Als hij meer een vader wordt, heb jij tijd om minder moeder te zijn.
Na er veel over praten hebben we hier een goede weg in gevonden en gaat onze relatie weer beter. Als hij meer een vader wordt, heb jij tijd om minder moeder te zijn.
stokske wijzigde dit bericht op 05-06-2019 13:08
1.85% gewijzigd
woensdag 5 juni 2019 13:06
Aureel schreef: ↑05-06-2019 12:50Precies dit. En ik denk ook: feesten, serieus? Wat trekt hem dan zo; de aandacht, de afleiding, de drank? Op een gegeven moment, na je dertigste en met een jong gezin, houdt dat voor de meeste mensen wel een beetje op. Tijdens onze tropenjaren met jonge kinderen laadde ik meer op van rust, niks doen, vroeg naar bed gaan etc dan van het nachtleven in te duiken. Vind het altijd een beetje sneu als je je als dik-dertiger of veertiger nog wanhopig vastklampt aan het leven van de jeugd, en populair gaat staan doen tussen de twintiger. Best onaantrekkelijk ook. En echt, ik ben zelf iemand die er graag eens op uit gaat, maar ik heb dat wel aangepast aan mijn gezin en niet andersom.
Ach kom nou toch.
woensdag 5 juni 2019 13:16
Je werkt parttime. Jullie hebben een schoonmaakster en de boodschappen worden bezorgd. Hoeveel huishouden blijft er dan in vredesnaam nog over?
Natuurlijk, je man zou best minder kunnen feesten en meer met gezin kunnen doen. Maar jij zou ook meer kunnen loslaten. Ik krijg beetje het gevoel dat alles perfect moet zijn bij je....
Natuurlijk, je man zou best minder kunnen feesten en meer met gezin kunnen doen. Maar jij zou ook meer kunnen loslaten. Ik krijg beetje het gevoel dat alles perfect moet zijn bij je....
woensdag 5 juni 2019 13:39
Miin leven over?
Allesbehalve, hoor. Ik schreef al dat ik er nog steeds graag op uit ga, maar ik haal daar mijn levensgeluk niet (meer) uit.
woensdag 5 juni 2019 13:40
Inderdaad zeg. En waarschijnlijk is TO mede op hem gevallen omdat hij een leuke vlotte kerel is die ook lekker van het leven geniet en spontaan is. Type work hard play hard. Dat mag een beetje minder omdat er nu een gezin bij is gekomen, maar hij mag toch zeker wel blijven wie hij is. Ze moeten gewoon wat meer naar elkaar toe proberen te schuiven.pamelacourson schreef: ↑05-06-2019 12:54Wat is er mis met feesten als je geen 20 meer bent en een gezin hebt? Sommige mensen houden daar nou eenmaal van. Zolang je thuis je verantwoordelijkheid neemt.
woensdag 5 juni 2019 13:41
woensdag 5 juni 2019 13:41
Ik ken iemand die in exact de zelfde situatie zit als jij. Bij kind nummer 1 veranderde er niet veel maar bij nummer 2 veranderde ze in een humorloze moeke die alleen nog maar kon zeuren over wat haar man allemaal niet goed deed. Tot de kinderen kwamen pamperde ze haar man en nu werd alle aandacht en energie verlegd naar de kinderen.
Uiteindelijk zat hij met een vrouw die alleen maar kon snauwen, eeuwig met de kinderen bezig was en te moe om ook maar iets te doen met haar man. Ik denk dat er maar weinig mannen blij worden van zo'n verandering. Iets meer terug naar de jaren 70 is nog zo slecht niet. Kinderen raken echt niet getraumatiseerd als je er niet 24/7 bovenop zit en je zal nog wel last hebben van je hormonen maar er komt ook een keer een end aan het geduld van je man.
Ik denk eerder dat jezelf een beetje losser in het moederschap moet gaan zitten en wat meer partner moet worden.
Uiteindelijk zat hij met een vrouw die alleen maar kon snauwen, eeuwig met de kinderen bezig was en te moe om ook maar iets te doen met haar man. Ik denk dat er maar weinig mannen blij worden van zo'n verandering. Iets meer terug naar de jaren 70 is nog zo slecht niet. Kinderen raken echt niet getraumatiseerd als je er niet 24/7 bovenop zit en je zal nog wel last hebben van je hormonen maar er komt ook een keer een end aan het geduld van je man.
Ik denk eerder dat jezelf een beetje losser in het moederschap moet gaan zitten en wat meer partner moet worden.
woensdag 5 juni 2019 14:36
Je vriend was gewoon nog niet klaar om kinderen te krijgen...
Zelf als man zijnde merkte ik dit ook, je weet gewoon niet wat kinderen krijgen inhoud totdat je ze zelf hebt. Dat kost even tijd. (Alleen zolang ook weer niet dan.)
Je man moet volwassen worden, verantwoording nemen, prioriteiten stellen, je steunen door dik en dun, jij moet hem steunen en begrijpen dat het moeilijk is maar dat je dit niet zonder hem kan of wilt kunnen.
Neem tijd voor elkaar, doe gewoon 1 dagje per week wat leuks samen, drop de kinderen bij opa en/of oma, en ga uit eten, bios, beetje loskomen van je dagelijkse sleur.
En neem 1 dag samen door met de kinderen, en ga wat leuks doen als gezin. Jullie moeten leren dat niet zomaar alles kan, jullie moeten leren dit samen op te pakken, en elkaar te steunen door deze zware periode. Ouders worden is niet moeilijk, maar ook als een ouder gedragen dat is pas de uitdaging.
Hij moet zich volwassen opstellen, en leren volwassen te zijn, hele tijd naar festivals net een soort midlife-baby-crisis.
Zelf als man zijnde merkte ik dit ook, je weet gewoon niet wat kinderen krijgen inhoud totdat je ze zelf hebt. Dat kost even tijd. (Alleen zolang ook weer niet dan.)
Je man moet volwassen worden, verantwoording nemen, prioriteiten stellen, je steunen door dik en dun, jij moet hem steunen en begrijpen dat het moeilijk is maar dat je dit niet zonder hem kan of wilt kunnen.
Neem tijd voor elkaar, doe gewoon 1 dagje per week wat leuks samen, drop de kinderen bij opa en/of oma, en ga uit eten, bios, beetje loskomen van je dagelijkse sleur.
En neem 1 dag samen door met de kinderen, en ga wat leuks doen als gezin. Jullie moeten leren dat niet zomaar alles kan, jullie moeten leren dit samen op te pakken, en elkaar te steunen door deze zware periode. Ouders worden is niet moeilijk, maar ook als een ouder gedragen dat is pas de uitdaging.
Hij moet zich volwassen opstellen, en leren volwassen te zijn, hele tijd naar festivals net een soort midlife-baby-crisis.
woensdag 5 juni 2019 14:39
Je weet wat hij wil dat jij doet. Dat is kennelijk meer met hem op stap gaan? En de kinderen dan bij een oppas laten? Bedenk eens voor jezelf alle manieren waarop dat voor jou zou kunnen. Bijvoorbeeld een oppas die de nachtvoedingen kan doen. Dat jij uit wil slapen de volgende ochtend. Laat je man zorgen dat aan jouw voorwaarden voldaan is en ga er dan ook samen op uit. Dan ben je weer even echt samen en dat is ook fijn voor jou. Als het bevalt kun je dat vaker doen. Want dan heb jij er ook plezier van. Maar dan dus wel zo dat het voor jou ook leuk is, niet een extra taak. Dus het moet ontspanning zijn en dat betekent dat jij minder hoeft te doen, omdat hij meer doet, of omdat zaken geregeld zijn, bijvoorbeeld met oppas etc.
Ik denk dat je je man niet kunt dwingen om meer vader te zijn, als hij dat kennelijk echt niet wil. Ik kan me voorstellen dat dat voor jou heel verdrietig is. Maar ik zou wel als eis stellen dat jij jouw deel doet en niet meer en dat hij zorgt dat hij zijn deel doet of regelt dat een ander het doet. Het is natuurlijk onzin dat jij zijn deel erbij doet.
Ik zou niet accepteren dat man regelmatig chagerijnig is, omdat hij te veel of te hard gefeest heeft. Dat onderdrukt hij maar mooi. Dat heet volwassen zijn, gevolgen van je keuzes dragen.
Mijn man had iets later dan ik door dat je leven echt verandert met kind, maar toen zoon 3 weken oud was hebben we daar 1 flinke ruzie over gemaakt en toen was dat wel duidelijk. En toen zoon 4 was en er ook weer zaken scheef trokken ben ik meer gaan werken. Dat leverde na een paar maanden ook een flinke ruzie op, maar ook dat was heel verhelderend. Natuurlijk is het dan niet leuk, maar wij hebben de afspraak gemaakt om het echt samen te doen en ik zou bijvoorbeeld nooit minder gaan werken om het rond te krijgen, omdat mijn partner zijn afgesproken deel niet doet.
Ik denk dat je je man niet kunt dwingen om meer vader te zijn, als hij dat kennelijk echt niet wil. Ik kan me voorstellen dat dat voor jou heel verdrietig is. Maar ik zou wel als eis stellen dat jij jouw deel doet en niet meer en dat hij zorgt dat hij zijn deel doet of regelt dat een ander het doet. Het is natuurlijk onzin dat jij zijn deel erbij doet.
Ik zou niet accepteren dat man regelmatig chagerijnig is, omdat hij te veel of te hard gefeest heeft. Dat onderdrukt hij maar mooi. Dat heet volwassen zijn, gevolgen van je keuzes dragen.
Mijn man had iets later dan ik door dat je leven echt verandert met kind, maar toen zoon 3 weken oud was hebben we daar 1 flinke ruzie over gemaakt en toen was dat wel duidelijk. En toen zoon 4 was en er ook weer zaken scheef trokken ben ik meer gaan werken. Dat leverde na een paar maanden ook een flinke ruzie op, maar ook dat was heel verhelderend. Natuurlijk is het dan niet leuk, maar wij hebben de afspraak gemaakt om het echt samen te doen en ik zou bijvoorbeeld nooit minder gaan werken om het rond te krijgen, omdat mijn partner zijn afgesproken deel niet doet.
woensdag 5 juni 2019 15:09
Helemaal mee eens, ik zou eigenlijk ook eerder gaan denken aan meer werken (mits TO dat wil) om de verhoudingen wat meer gelijk te trekken. En werken zijn ook sociale contacten en leven in een wereld buiten de deur.Pandax schreef: ↑05-06-2019 12:23Niet om je in deze keus te bekritiseren, want ik begrijp waar hij vandaan komt, maar als TO in deze situatie minder gaat werken doet ze dat omdat haar partner zijn zorgtaak niet op zich neemt. Ze faciliteert daarmee nog steeds zijn onvermogen om zijn verantwoordelijkheid op zich te nemen, ten koste van haar eigen financiële toekomst. Dat lijkt me niet alleen geen oplossing voor het probleem, want hij zorgt nog steeds niet voor zijn kinderen, maar lijkt me daarnaast een tweede probleem creeeren van financiële onzelfstandigheid in een toch al scheve relatie.
woensdag 5 juni 2019 15:13
wij hebben het allebei,COtweepuntnul schreef: ↑05-06-2019 14:56Overigens, ik ben het "feestbeest" bij ons thuis. Man niet. Af en toe trapt hij op de rem als het wat te veel wordt, maar de balans in de basis is gewoon 50/50. Daarom werkt het.
even wat rustiger in de echte babytijd (ook gewoon Te moe), maar nu zijn er weken, dat we elkaar af&toe voor het eerst diep in de nacht weer tegen komen
Zodra 1 van beiden het te gek vindt worden, dan trekken we aan de bel
