Relaties
alle pijlers
Huwelijksbedrog
woensdag 14 augustus 2019 07:27
Hoi allemaal,
Vorige week heb ik mijn man na 27 jaar relatie waarvan 17 jaar huwelijk gevraagd te vertrekken. Hij zegt naar zijn ouders te zijn vertrokken, die willen niet met mij praten. Hij (47) heeft al 2 jaar een ‘relatie’ met een collegaatje (30) van kantoor. Zij is met hem vreemdgegaan bij haar vriendin met wie ze al 5 jaar samenwoonde. Vriendin heeft haar buitengekieperd en toen moesten ze elkaar troosten en zijn smoorverliefd geworden. Ze zijn nu samen zielsgelukkig. Ze is spannend, geil, feest veel, ‘gewoon heel erg leuk’. Hij appte me dat het heel goed gaat met hem. De kinderen (17 en 18) weten dit en hebben hem gevraagd met haar te breken en voor hen te kiezen. Dat zou hij doen (...). Hij is al lang heel erg ongelukkig met de laatste jaren depressieve trekjes. Ontkent dit natuurlijk. Het ligt allemaal aan mij, ik toonde geen waardering etc. Rationeel kots ik hem uit, emotioneel hoop ik dat hij wakker wordt, na een periode van boosheid en verdriet merk ik dat ik nog steeds veel voor hem voel. Hij niet meer voor mij zegt hij, hij wil scheiden. Gaat al maanden volledig op in zijn nieuwe leven, al lang voor ik eindelijk de moed had hem te vragen te vertrekken. Ik draai nu naast een drukke baan een volledig huishouden. Hij wil scheiden maar onderneemt geen enkel initiatief hiertoe. Dat mag ik er dus bij doen. Quasi- serieuze vraag: iemand enig idee hoe mijn toekomst eruit gaat zien?
Vorige week heb ik mijn man na 27 jaar relatie waarvan 17 jaar huwelijk gevraagd te vertrekken. Hij zegt naar zijn ouders te zijn vertrokken, die willen niet met mij praten. Hij (47) heeft al 2 jaar een ‘relatie’ met een collegaatje (30) van kantoor. Zij is met hem vreemdgegaan bij haar vriendin met wie ze al 5 jaar samenwoonde. Vriendin heeft haar buitengekieperd en toen moesten ze elkaar troosten en zijn smoorverliefd geworden. Ze zijn nu samen zielsgelukkig. Ze is spannend, geil, feest veel, ‘gewoon heel erg leuk’. Hij appte me dat het heel goed gaat met hem. De kinderen (17 en 18) weten dit en hebben hem gevraagd met haar te breken en voor hen te kiezen. Dat zou hij doen (...). Hij is al lang heel erg ongelukkig met de laatste jaren depressieve trekjes. Ontkent dit natuurlijk. Het ligt allemaal aan mij, ik toonde geen waardering etc. Rationeel kots ik hem uit, emotioneel hoop ik dat hij wakker wordt, na een periode van boosheid en verdriet merk ik dat ik nog steeds veel voor hem voel. Hij niet meer voor mij zegt hij, hij wil scheiden. Gaat al maanden volledig op in zijn nieuwe leven, al lang voor ik eindelijk de moed had hem te vragen te vertrekken. Ik draai nu naast een drukke baan een volledig huishouden. Hij wil scheiden maar onderneemt geen enkel initiatief hiertoe. Dat mag ik er dus bij doen. Quasi- serieuze vraag: iemand enig idee hoe mijn toekomst eruit gaat zien?
vrijdag 16 augustus 2019 08:00
Ik sluit mij hierbij aan en ik vind het slachtoffer gedrag: wat levert het jou op om je aan deze slachtoffer rol te blijven vasthouden?viva-amber schreef: ↑16-08-2019 07:37Je hebt 2 jaar lang je kop in het zand gestoken...hij roept al 2 jaar dat hij dit huwelijk niet meer wil. 2 Jaar onzekerheid is voor je kinderen ook slopend. Nu is het duidelijk, is het logisch dat er verdriet is. Ik zou echt stoppen om je kinderen als pion in te zetten om je man terug te krijgen, dus niet meer je kinderen aan hem laten vragen of hij voor hun kiest.
Hij kiest niet voor jou maar dat betekent niet dat hij niet voor hun kiest. Hij is nog steeds de vader van jullie kinderen en dat hij verliefd is op iemand anders doet daar iets aan af. Verder klink je inderdaad zwaar verbitterd. Financieel laat je het ook al 2 jaar op zijn beloop. Jij hebt zelf ook verantwoordelijkheid voor hoe het gaat. Alles maar slikken omdat je denkt dat hij terug komt heeft je niets opgeleverd. Behalve een hoop wrok en een lege bankrekening.
Heb je eigenlijk nooit willen accepteren dat hij niet meer met jou verder wilde?
vrijdag 16 augustus 2019 08:07
Zo klink je helaas wel.Helovi schreef: ↑15-08-2019 18:29Superlief al jullie reacties en de manier waarop jullie (sommigen helaas uit ervaring ook) meedenken.
Schoonouders hebben nog geen contact met kleinkinderen opgenomen. Hun zoon treft geen blaam idd.. Schoonvader dacht aan een midlife crisis zei hij tegen me, hij had ook al wat vreemde dingen geconstateerd, maar direct daarna wist hij me te vertellen dat ik niet altijd leuk ben geweest naar hun zoon toe. Denk dat dat misschien in die 27 jaar wel eens is voorgekomen. Ze hebben me nu geblokt. Ach.
Vind die andere vrouw ergens zielig. Ik noem haar liefkozend ‘zijn kwispelhondje van kantoor’. Zij is zijn ticket naar geluk. Maar zij heeft nu een treurig depressief exemplaar wiens kinderen blij zijn dat hij weg is want rust en veel minder spanningen en die gekozen hebben bij hun moeder te willen wonen. Ben zeker niet verbitterd. Voel me elke dag stukje meer bevrijd. Heb kinderen gezegd dat er andere hotelregels gaan gelden , ze hebben aangegeven meer mee te gaan helpen.
Boodschappen bestellen is goed idee. Heb ooit een account bij Picknick aangevraagd, helemaal vergeten, ga ik achteraan.
Fijne avond allemaal, morgen weer een dag
Ik snap dat je het niet leuk vindt wat je ex gedaan heeft, maar de blaam treft hém niet haar. Laat haar met rust alsjeblieft. Ja, ik kan me voorstellen dat het zuur is, dat je man na 27 jaar voor een jonger exemplaar kiest, maar daar kan zij niets aan doen en zo is het nou eenmaal. Je kinderen zullen toch een keer weer naar hun vader gaan. Niet leuk als je ze deze boodschap meegeeft.
Later is nu
vrijdag 16 augustus 2019 08:10
Helovi schreef: ↑15-08-2019 23:54Kinderen zijn verdrietig omdat we gaan scheiden. Ze hebben hem gevraagd voor hen te kiezen. Zelfde avond vroeg hij mij om een ‘kans’, wat hij dag erna weer introk. Zoon heeft hem afgelopen jaren 3x betrapt op vreemdgaan en is ‘klaar met hem’. Hij mist zijn oude betrouwbare loyale vader. Pa is afgelopen jaren van burgertut veranderd in een vaak afwezige, afstandelijke ijdele man met als grote trots zijn Jaguar. Zoon is net als dochter opgelucht dat er geen nare spanning meer in huis hangt. Ze missen vooral ons lieve leuke gezellige gezin. En dat komt helaas nooit meer terug al zou hij zich bedenken.
Voor de kinderen zal het ook fijn zijn dat er duidelijkheid komt. Nu JIJ eindelijk aanvaardt dat er geen weg terug meer zal zijn, kun je verder.
En eerlijk? Het lijkt inderdaad alsof je man niet meer gelukkig was in jullie relatie en dat is hij nu wel. Was jij dat nog, met alles wat er speelde? Is er niet een kans dat jij ook veel vrolijker aan de andere kant tevoorschijn komt?
Later is nu
vrijdag 16 augustus 2019 08:18
Dit begrijp ik niet zo goed. Waarom heb je niet eerder ingegrepen toen hij bezig was jullie financiële reserves er door heen te jagen. Is ook jouw geld en je staat erbij en kijkt ernaar?Helovi schreef: ↑14-08-2019 09:42Dank je wel voor jullie reacties, fijn om gesterkt te worden in hetgeen ik moet gaan doen: aan mezelf denken.
Man heeft afgelopen maanden al ons geld er doorheen gejaagd met vriendin, heel veel drank, excessief sport en aanschaf dure (sport)spullen. Externe hulp kost me geld en dat heb ik dus niet.
Heb gelukkig een goede band met m’n kinderen.
vrijdag 16 augustus 2019 08:31
De kinderen zijn idd oud genoeg om te bepalen wat ze al dan niet met hun vader willen. Ik heb ze nooit ingezet als pion. Ze zijn voor mij ook geen reden om te proberen hem terug te krijgen. Alleen hervonden liefde zou onze relatie kunnen redden.viva-amber schreef: ↑16-08-2019 07:37Je hebt 2 jaar lang je kop in het zand gestoken...hij roept al 2 jaar dat hij dit huwelijk niet meer wil. 2 Jaar onzekerheid is voor je kinderen ook slopend. Nu is het duidelijk, is het logisch dat er verdriet is. Ik zou echt stoppen om je kinderen als pion in te zetten om je man terug te krijgen, dus niet meer je kinderen aan hem laten vragen of hij voor hun kiest.
Hij kiest niet voor jou maar dat betekent niet dat hij niet voor hun kiest. Hij is nog steeds de vader van jullie kinderen en dat hij verliefd is op iemand anders doet daar iets aan af. Verder klink je inderdaad zwaar verbitterd. Financieel laat je het ook al 2 jaar op zijn beloop. Jij hebt zelf ook verantwoordelijkheid voor hoe het gaat. Alles maar slikken omdat je denkt dat hij terug komt heeft je niets opgeleverd. Behalve een hoop wrok en een lege bankrekening.
Ik heb al die tijd hoop gehouden dat we eruit zouden komen omdat hij twijfelde en geen actie tot scheiding ondernam. Ik ging er vanuit dat na heel veel mooie jaren we deze crisis wel zouden overleven.
Zoon heeft zijn vader recent wederom betrapt op leugens. Toen heeft hij aan zoon opgebiecht dat hij nog steeds vreemdgaat en heeft zoon hem gevraagd te stoppen met haar en voor zijn kinderen en mij te kiezen. De communicatie tussen hem en zijn vader heb ik geen bemoeienis mee.
Ik heb afgelopen jaren de rust in huis geprobeerd te bewaren. Pa was steeds de hort op. Kinderen zijn oud genoeg om hetgeen ze zien en voelen te interpreteren.
Punt is dat ik idd in actie moet komen en niet moet afwachten. Dat doe ik idd al te lang met alle gevolgen van dien. De reacties die ik krijg steunen me hierin. Dank hiervoor.
vrijdag 16 augustus 2019 08:35
Tja wanneer je in gemeenschap van goederen bent getrouwd dan ben je verantwoordelijk voor de financiele beslissingen van je partner. Zo to horen heeft hij er een hoop kunnen maken......zonder dat jij iets deed.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 16 augustus 2019 08:37
citronella schreef: ↑16-08-2019 08:18Dit begrijp ik niet zo goed. Waarom heb je niet eerder ingegrepen toen hij bezig was jullie financiële reserves er door heen te jagen. Is ook jouw geld en je staat erbij en kijkt ernaar?
Was liefde van mijn leven, vader van mijn kinderen. Getrouwd in voor- en tegenspoed etc etc etc.
Hij beloofde me met een financieel plan te komen, met een klusplan voor het huis, een huisopruimplan. Heb hem gevraagd om een scheidingsplan met me op te stellen. Maar hij ondernam op geen enkele actie en alle plannen bleven uit. Dat heeft me al die tijd hoop gegeven.
vrijdag 16 augustus 2019 08:37
citronella schreef: ↑16-08-2019 08:18Dit begrijp ik niet zo goed. Waarom heb je niet eerder ingegrepen toen hij bezig was jullie financiële reserves er door heen te jagen. Is ook jouw geld en je staat erbij en kijkt ernaar?
Was liefde van mijn leven, vader van mijn kinderen. Getrouwd in voor- en tegenspoed etc etc etc.
Hij beloofde me met een financieel plan te komen, met een klusplan voor het huis, een huisopruimplan. Heb hem gevraagd om een scheidingsplan met me op te stellen. Maar hij ondernam op geen enkele actie en alle plannen bleven uit. Dat heeft me al die tijd hoop gegeven.
vrijdag 16 augustus 2019 08:40
viva-amber schreef: ↑16-08-2019 07:37Je hebt 2 jaar lang je kop in het zand gestoken...hij roept al 2 jaar dat hij dit huwelijk niet meer wil. 2 Jaar onzekerheid is voor je kinderen ook slopend. Nu is het duidelijk, is het logisch dat er verdriet is. Ik zou echt stoppen om je kinderen als pion in te zetten om je man terug te krijgen, dus niet meer je kinderen aan hem laten vragen of hij voor hun kiest.
Hij kiest niet voor jou maar dat betekent niet dat hij niet voor hun kiest. Hij is nog steeds de vader van jullie kinderen en dat hij verliefd is op iemand anders doet daar niets aan af. Verder klink je inderdaad zwaar verbitterd. Financieel laat je het ook al 2 jaar op zijn beloop. Jij hebt zelf ook verantwoordelijkheid voor hoe het gaat. Alles maar slikken omdat je denkt dat hij terug komt heeft je niets opgeleverd. Behalve een hoop wrok en een lege bankrekening.
Ik sluit me hierbij aan,
Ik heb ook zo'n vriendin. Ging tijdje al niet lekker, hij gaf aan niet happy te zijn, hij had een vriendin naast zijn huwelijk met haar. Als kers op de taart heeft mijn vriendin toch een derde kindje gekregen met hem. Dan zou alles goed komen, jaja.. heb haar talloze keren gewaarschuwd.
Nu zit ze, alleen. Geen geld. Arme arme kinderen.
Neem het hef in eigen handen, je bent het je kinderen verschuldigd. Je kan hem niet dwingen bij je te zijn.
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
vrijdag 16 augustus 2019 08:41
jammer dat jullie zoon dit heeft moeten doen. dat is je ex aan te rekenen maar jou ook. Ga nu voor jezelf zorgen. jouw kinderen moeten ook leren dat jij niet hulpeloos bent. En stop ook met denken dat hij dit doet omdat hij tijdelijk gek is vanwege depressie of iets dergelijks. Hij kiest ervoor om je te verlaten. het is geen kind, dit is een bewuste en weloverwogen actie.Helovi schreef: ↑16-08-2019 08:31De kinderen zijn idd oud genoeg om te bepalen wat ze al dan niet met hun vader willen. Ik heb ze nooit ingezet als pion. Ze zijn voor mij ook geen reden om te proberen hem terug te krijgen. Alleen hervonden liefde zou onze relatie kunnen redden.
Ik heb al die tijd hoop gehouden dat we eruit zouden komen omdat hij twijfelde en geen actie tot scheiding ondernam. Ik ging er vanuit dat na heel veel mooie jaren we deze crisis wel zouden overleven.
Zoon heeft zijn vader recent wederom betrapt op leugens. Toen heeft hij aan zoon opgebiecht dat hij nog steeds vreemdgaat en heeft zoon hem gevraagd te stoppen met haar en voor zijn kinderen en mij te kiezen. De communicatie tussen hem en zijn vader heb ik geen bemoeienis mee.
Ik heb afgelopen jaren de rust in huis geprobeerd te bewaren. Pa was steeds de hort op. Kinderen zijn oud genoeg om hetgeen ze zien en voelen te interpreteren.
Punt is dat ik idd in actie moet komen en niet moet afwachten. Dat doe ik idd al te lang met alle gevolgen van dien. De reacties die ik krijg steunen me hierin. Dank hiervoor.
vrijdag 16 augustus 2019 08:47
Je dacht ik laat hem er gewoon een puinhoop van maken en dan komt het goed als een lotus die uit de modder groeit.Helovi schreef: ↑16-08-2019 08:37Was liefde van mijn leven, vader van mijn kinderen. Getrouwd in voor- en tegenspoed etc etc etc.
Hij beloofde me met een financieel plan te komen, met een klusplan voor het huis, een huisopruimplan. Heb hem gevraagd om een scheidingsplan met me op te stellen. Maar hij ondernam op geen enkele actie en alle plannen bleven uit. Dat heeft me al die tijd hoop gegeven.
Jij bent net zo goed voor 100% aansprakelijk voor jullie financiele beslissingen, voor het huis, voor de relatie e.d.. Je kunt niet 2 jaar lang achter over hangen wanneer je man een minnares heeft en zeggen los jij de rest ook maar even op: het huishouden, de financien en onze relatie...ik wacht gewoon 24 maanden op alles wat jij belooft. Dat is toch idioot. De financien 100% overlaten aan iemand die al met 1 been uit de relatie is gestapt.
Je ziet toch het geld van je rekening verdwijnen lijkt mij en het huis versloffen.....daar is hij toch niet alleen verantwoordelijk voor. Ik snap best dat je lam bent geslagen door zijn gedrag maar 2 jaar passief zijn in je eigen huis en over je eigen geld????
Je kunt hem niet van alles de schuld blijven geven.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 16 augustus 2019 08:51
Ik gaf al eerder aan dat hij afgelopen jaren een andere man is geworden. Erg ontevreden, ongelukkig en continu zoekende. Heeft hij zelf ook aangegeven. Ik dacht die midlife waait wel over en dan kunnen we weer normaal doen. Na al die jaren (is begonnen in 2013) nog steeds niet dus. Ik dacht dat ik hem kon redden van excessief sport, veel drank en vrouwen (zijn vriendin nu is niet de eerste). Dat hij zou stoppen met ons geld uitgeven aan zichzelf om zich beter te voelen. Dat hij hulp zou zoeken wat hij me meermaals heeft beloofd.viva-amber schreef: ↑16-08-2019 08:35Tja wanneer je in gemeenschap van goederen bent getrouwd dan ben je verantwoordelijk voor de financiele beslissingen van je partner. Zo to horen heeft hij er een hoop kunnen maken......zonder dat jij iets deed.
Ik ben geen naïeve vrouw en heb het al die tijd gezien. Ik heb de liefde van mijn leven weg ziet glippen en stond machteloos.
vrijdag 16 augustus 2019 08:55
Ik denk dat je een verkeerd beeld hebt van hem en van jullie huwelijk. De man die je nu ziet is net zo goed hij. Mensen veranderen niet. Je moet hem serieus nemen en niet wat hij doet afdoen als een crisis. Daarmee doe je hem tekort maar jezelf ook.Helovi schreef: ↑16-08-2019 08:51Ik gaf al eerder aan dat hij afgelopen jaren een andere man is geworden. Erg ontevreden, ongelukkig en continu zoekende. Heeft hij zelf ook aangegeven. Ik dacht die midlife waait wel over en dan kunnen we weer normaal doen. Na al die jaren (is begonnen in 2013) nog steeds niet dus. Ik dacht dat ik hem kon redden van excessief sport, veel drank en vrouwen (zijn vriendin nu is niet de eerste). Dat hij zou stoppen met ons geld uitgeven aan zichzelf om zich beter te voelen. Dat hij hulp zou zoeken wat hij me meermaals heeft beloofd.
Ik ben geen naïeve vrouw en heb het al die tijd gezien. Ik heb de liefde van mijn leven weg ziet glippen en stond machteloos.
vrijdag 16 augustus 2019 08:58
Dus dit speelt al 6 jaar en geen twee. Ik vind je wel naief. Iemand die zo de weg kwijt is kun je toch niet alles in de schoenen schuiven terwijl jij alleen afwacht. Je had in 2013/2014 al samen in relatietherapie kunnen gaan en het geld daar aan uitgeven ipv aan lease wagens, drank, sport en vrouwen. Dan wel eerder stoppen wanneer het al jaren lang niet werkt.
Het waait wel weer over daarmee neem je e.a. al jaren niet serieus. Dit was niet alleen zijn probleem maar jullie probleem....hulp zoeken had je ook samen kunnen doen.
Maar goed...het is allemaal wat als dan en een gepasseerd station.
Mosterd.
Ik zou echt stoppen met wijzen dat het allemaal zijn schuld is en zijn probleem. Een relatie heb je samen. Je bent beide 50% verantwoordelijk voor hoe het gaat.
Hij door het buiten de deur te zoeken en jullie geld op te maken. Jij door je al jaren lang passief op te stellen en te doen of het allemaal alleen zijn probleem is.
Het is tijd om wat actiever met je eigen toekomst bezig te zijn. Je kunt het niet langer allemaal op zijn bordje dumpen.
Het waait wel weer over daarmee neem je e.a. al jaren niet serieus. Dit was niet alleen zijn probleem maar jullie probleem....hulp zoeken had je ook samen kunnen doen.
Maar goed...het is allemaal wat als dan en een gepasseerd station.
Mosterd.
Ik zou echt stoppen met wijzen dat het allemaal zijn schuld is en zijn probleem. Een relatie heb je samen. Je bent beide 50% verantwoordelijk voor hoe het gaat.
Hij door het buiten de deur te zoeken en jullie geld op te maken. Jij door je al jaren lang passief op te stellen en te doen of het allemaal alleen zijn probleem is.
Het is tijd om wat actiever met je eigen toekomst bezig te zijn. Je kunt het niet langer allemaal op zijn bordje dumpen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 16 augustus 2019 09:09
Het gaat denk ik niet om schuld blijven geven. Ik heb afgelopen jaren merendeel van financiën gedaan, huishouden, kinderen etc..viva-amber schreef: ↑16-08-2019 08:47Je dacht ik laat hem er gewoon een puinhoop van maken en dan komt het goed als een lotus die uit de modder groeit.
Jij bent net zo goed voor 100% aansprakelijk voor jullie financiele beslissingen, voor het huis, voor de relatie e.d.. Je kunt niet 2 jaar lang achter over hangen wanneer je man een minnares heeft en zeggen los jij de rest ook maar even op: het huishouden, de financien en onze relatie...ik wacht gewoon 24 maanden op alles wat jij belooft. Dat is toch idioot. De financien 100% overlaten aan iemand die al met 1 been uit de relatie is gestapt.
Je ziet toch het geld van je rekening verdwijnen lijkt mij en het huis versloffen.....daar is hij toch niet alleen verantwoordelijk voor. Ik snap best dat je lam bent geslagen door zijn gedrag maar 2 jaar passief zijn in je eigen huis en over je eigen geld????
Je kunt hem niet van alles de schuld blijven geven.
We hebben financieel alles en/of. Ik heb destijds al gevraagd van de spaarrekeningen af te blijven en de rekeningen te scheiden. Dan werd hij boos. Ik vertrouwde hem niet en maakte hem alleen maar verwijten. Natuurlijk had ik veel eerder in moeten grijpen en door moeten pakken.
Ik merk dat ik mezelf vastschrijf en voel me te moeten verdedigen. Er is veel meer aan de hand waardoor ik afgelopen jaren idd verlamd ben geweest met als klapstuk dat hij
3 weken geleden aangaf voor de trein te willen springen. Hij ziet zelf niet dat hij al jaren depressief is. Zijn gedrag zorgt al lang voor veel verdriet en problemen. Ik heb al die tijd willen sussen en hem helpen.
Jullie reacties zijn me duidelijk, dank hiervoor. Ik moet in actie en daar ben ik mee bezig. Financieel adviseur gesproken en mediator gebeld.
vrijdag 16 augustus 2019 09:11
Helovi schreef: ↑16-08-2019 08:37Was liefde van mijn leven, vader van mijn kinderen. Getrouwd in voor- en tegenspoed etc etc etc.
Hij beloofde me met een financieel plan te komen, met een klusplan voor het huis, een huisopruimplan. Heb hem gevraagd om een scheidingsplan met me op te stellen. Maar hij ondernam op geen enkele actie en alle plannen bleven uit. Dat heeft me al die tijd hoop gegeven.
Maar twéé jaar?
Denken dat na twéé jaar de liefde wel zal overwinnen, terwijl hij al die tijd vreemd gaat? En je daarvan deels wist?
In je vorige stukje ook "ik dacht dat liefde wel zou overwinnen".. echt twéé jaar?
Dat je dat zelf nog zou willen snap IK dus niet. 1 slippertje zou ik misschien door de vingers zien, niet 2 jaar ellende.
Later is nu
vrijdag 16 augustus 2019 09:14
Helovi schreef: ↑16-08-2019 08:51Ik gaf al eerder aan dat hij afgelopen jaren een andere man is geworden. Erg ontevreden, ongelukkig en continu zoekende. Heeft hij zelf ook aangegeven. Ik dacht die midlife waait wel over en dan kunnen we weer normaal doen. Na al die jaren (is begonnen in 2013) nog steeds niet dus. Ik dacht dat ik hem kon redden van excessief sport, veel drank en vrouwen (zijn vriendin nu is niet de eerste). Dat hij zou stoppen met ons geld uitgeven aan zichzelf om zich beter te voelen. Dat hij hulp zou zoeken wat hij me meermaals heeft beloofd.
Ik ben geen naïeve vrouw en heb het al die tijd gezien. Ik heb de liefde van mijn leven weg ziet glippen en stond machteloos.
En al die tijd jij maar wachten tot je relatie weer leuk ging worden?
Waarom?
Hoezo "liefde van je leven". Is de liefde van je leven iemand, die jou gewoon in de kou laat staan? Dat kun je toch zelf niet geloven? Wat zonde.
Later is nu
vrijdag 16 augustus 2019 09:16
Sterkte en succes!
Kan me voorstellen dat eea hier binnenkomt nu. Tijd om je leven zelf weer eens op de rit te zetten.
Later is nu
vrijdag 16 augustus 2019 09:17
Volgens mij wijs ik hem niet als schuldige aan. We zijn idd 50/50 verantwoordelijk voor onze relatie. Zo zie ik dat ook. Therapie hebben we geprobeerd, vond hij onzin dus gestopt.viva-amber schreef: ↑16-08-2019 08:58Dus dit speelt al 6 jaar en geen twee. Ik vind je wel naief. Iemand die zo de weg kwijt is kun je toch niet alles in de schoenen schuiven terwijl jij alleen afwacht. Je had in 2013/2014 al samen in relatietherapie kunnen gaan en het geld daar aan uitgeven ipv aan lease wagens, drank, sport en vrouwen. Dan wel eerder stoppen wanneer het al jaren lang niet werkt.
Het waait wel weer over daarmee neem je e.a. al jaren niet serieus. Dit was niet alleen zijn probleem maar jullie probleem....hulp zoeken had je ook samen kunnen doen.
Maar goed...het is allemaal wat als dan en een gepasseerd station.
Mosterd.
Ik zou echt stoppen met wijzen dat het allemaal zijn schuld is en zijn probleem. Een relatie heb je samen. Je bent beide 50% verantwoordelijk voor hoe het gaat.
Hij door het buiten de deur te zoeken en jullie geld op te maken. Jij door je al jaren lang passief op te stellen en te doen of het allemaal alleen zijn probleem is.
Het is tijd om wat actiever met je eigen toekomst bezig te zijn. Je kunt het niet langer allemaal op zijn bordje dumpen.