Ik dacht dat ik hem kon vergeven, maar wat is dit moeilijk

03-01-2020 12:37 227 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo Forummers,

Voor het eerst dat ik een bericht plaats, maar ik ben de wanhoop nabij dus op zoek naar tips/ervaringen.
Ik ben 7 jaar samen met mijn man, we hebben een dochtertje van 3, en zijn 2 jaar geleden getrouwd. De laatste maanden gingen we totaal niet goed samen. Mijn man vond mij in eerste instantie afstandelijker en vond dat ik hem vergat, ik vond later dat hij veel wegging en had het idee dat hij aan het vluchten was. Veel ruzies volgden waardoor we ons beide niet meer goed voelden thuis. Mijn man is in deze periode eenmalig vreemdgegaan en heeft dit nog geen week na het voorval opgebiecht. Niet met iemand die ik ken, maar wel iemand die redelijk in de buurt woont en die ik dus zou kunnen tegenkomen, al heb ik haar ooit 1 keer gezien op een festival. Hij wilt samen verder, werken aan onze relatie. Hij had meteen heel veel spijt en heeft nooit meer contact gehad, geeft aan zich nog nooit zo slecht gevoeld te hebben. Ik zei in eerste instantie dat we dit te boven kunnen komen, ik was denk ik vooral opgelucht omdat ik voelde dat er iets was. Ik heb aangegeven dat hij vreselijk de fout in is gegaan en ik hem niet meteen kan vergeven, maar dat ik mijn best zou doen. Ik heb ook duidelijk aangegeven dat ik dit nooit een tweede keer vergeef. Probleem is nu alleen dat ik totaal niet wist in wat voor rollercoaster ik terecht zou komen. Verdriet, woede, ik voel me vernederd en met momenten schaam ik me dood omdat ik het nog probeer. Mijn beeld van hem is zo veranderd, mijn vertrouwen in hem en respect voor hem moet echt weer groeien. We zijn al die tijd samen in huis gebleven, het leek ons beide niet zinvol om dit apart te verwerken. Hij heeft de eerste weken al mijn vragen beantwoord, we hebben veel gesprekken gehad maar het lukt me nog niet dit een plekje te geven. We zijn nu 6 weken verder en toen ik er gisteren weer begon gaf hij aan dat hij verder wilt, dat hij het idee heeft dat we continu dezelfde gesprekken voeren en we zo stil blijven staan. Ik werd hier zo vreselijk boos over! Hij heeft geen idee wat dit met mij doet, hoe verschrikkelijk ik me voel en ik ben bang als ik niet meer met hem kan praten dat ik alles opkrop en ik een tikkende tijdbom word. Ik vind dat hij begrip moet hebben voor mijn gevoel, voor mijn boosheid en verdriet. Ik zie het als een rouwproces. Hij zegt dat we zo niet verder komen, dat we het ook weer leuk moeten kunnen hebben samen. Ik hou nog wel echt van hem, maar mijn beeld van hem is wel beschadigd en ik weet niet of we er op deze manier uitkomen. Ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden? Moet ik het loslaten, of is het niet zo gek dat ik dit nog niet kan?
anoniem_394263 wijzigde dit bericht op 03-01-2020 17:39
0.17% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Dat is niet zo gek hoor, kan nog wel even duren. Als het al lukt. Het wordt denk ik niet meer hetzelfde. Maar kan wel goedkomen. sterkte.
Ik ken situaties waarbij het goed gekomen is maar dan wel met heel veel tijd en therapie. En heel veel tijd hebben we het eerder over 2 jaar dan over 2 maand.
Alle reacties Link kopieren
Ga in relatietherapie.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
Je man heeft weinig te willen over hoe snel jij er over heen moet zijn .
Reken er maar op dat dit nog heel lang gaat duren eerder jaren dan maanden .
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat relatietherapie de beste manier is om het te laten slagen. Mdt een onafhankelijke derde kunnen jullie beiden je verhaal kwijt en ook zorgen dat het niet weer gebeurd. 6 weken is heel kort trouwens.. Heel veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Hier een ervaringsdeskundige.

Door iemand te vergeven verander je het verleden niet, alleen de toekomst.

Het is onmogelijk dat je partner antwoorden kan geven waarmee jij tevreden bent. Achteraf gezien had hij andere keuzes moeten maken, maar dat is niet gebeurd.

Wat mij hielp is om in te zien waarom dit is gebeurd. En wat ook mijn aandeel in dit alles is geweest. Wanneer de communicatie binnen een relatie slecht is, je elkaar niet waardeert en vooral de nadruk legt op alles wat niet goed gaat. En er komt dan iemand voorbij die je wel lief, leuk, mooi, geil, gezellig vindt, waar er geen oude koeien zijn, geen verleden, en je voelt je kut en depressief, dan kan je verkeerde keuzes maken. Niet om het goed te praten, maar we zijn niet allemaal zo goed en heilig dat we nooit iets verkeerds doen.

Wij weten nu waarom het mis ging in onze relatie, waardoor we uit elkaar zijn gegroeid en niet goed meer communiceerden. Beide waren daar schuldig aan. We hebben er van geleerd, en na 8 jaar ben ik erg blij dat we elkaar weer terug gevonden hebben.

Kan er weer iemand vreemd gaan? Ja, maar dat kan ik elke andere relatie ook gebeuren.

Voor een deel heeft je man gelijk. Hij weet waarschijnlijk dondergoed wat hij je heeft aangedaan. En hij zal daar vast en zeker niet trots op zijn. Maar hij is niet de persoon die jou van je emoties en wantrouwen kan afhelpen, dat moet je echt zelf doen. In kringetjes rond blijven praten en blijven herhalen en dezelfde vragen blijven stellen, daar los je het probleem ook niet mee op.

Maar alles kost tijd. Kleine stapjes. Probeer elkaar weer te vinden, wat is jullie basis? Waarom hebben jullie ooit voor elkaar gekozen? Alles is nu nog heel erg vers.

Je hoeft hem echt niet direct te vertrouwen en te vergeven, dat moet ook groeien. Maar door meer los te laten krijg je de ruimte om te groeien en te vergeven. Je mag je man best vertellen dat dit moeilijk voor je is, en dat jij daar tijd voor nodig hebt. En dat hij best zijn best kan of zelfs moet doen om je vertrouwen weer terug te winnen.

Alleen het zijn jouw emoties dus alleen jij kan dit oplossen. Mijn ervaring is, dat vergeven heel moeilijk en lastig is, maar dat het leven daarna wel een stuk leuker wordt. En in mijn geval is het leven met deze partner toch ook leuker dan zonder hem. Dat is mijn keuze. Samen hebben we bewust gekozen om verder te gaan. Is echt niet over 1 nacht ijs gegaan, heeft tijd gekost.

De keuze is nu aan jou. Hij heeft je pijn gedaan, je vertrouwen is geschonden. Maar zolang je hem van alles en nog wat de schuld geeft, ben jij het slachtoffer dan is het jou aangedaan. En dat vind ik iets wat ik niet wil. Ik wel zelf controle hebben over hoe ik me vol en wat iets met mij doet. En dat voelt goed.

Er zijn fouten gemaakt en verkeerde beslissingen genomen door ons allebei. We hebben daar veel van geleerd. Liever gehad dat dit niet was gebeurd. Maar zo zijn er wel meer dingen in het leven. Het leven nu en de toekomst is gewoon goed. Ook samen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Alle reacties Link kopieren
Ik snap heel goed dat je er niet zo maar overheen kan stappen. Is gewoon een vertrouwensbreuk, hetgeen niet hoeft in te houden dat het voor altijd voorbij is. Maar daar gaan vaak wel wel tijd, tranen en wellicht therapie overheen... Zou jij dit laatste willen? Zodat jij en je man dit onderwerp alleen daar bespreken en niet meer thuis bespreken?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren
Het is pas zes weken geleden. Natuurlijk kun je het nog niet loslaten. Geef jezelf wat meer tijd. Dat hij er anders in staat, is logisch; hij voelt zich vast schuldig iedere keer dat jij erover begint.
Probeer te onderzoeken wat je nodig hebt van hem. Valideert hij jouw gevoel genoeg? Misschien zit daar een opening voor een gesprek. Maar er zal wel een bepaalde mate van constructiviteit moeten komen, iedere keer herkauwen wat er gebeurd is zonder dat het iets oplevert is zinloos.
Dus, wat heb je nodig? Boos zijn? Verdriet kunnen uiten bij hem? Vertel het hem. Maak daar afspraken over. Het is niet gek dat je daar je weg nog niet in gevonden hebt.
Eventueel zou gezamenlijk in relatietherapie gaan een goede optie zijn.
Alle reacties Link kopieren
Yildizlar schreef:
03-01-2020 13:33
Je man heeft weinig te willen over hoe snel jij er over heen moet zijn .
Reken er maar op dat dit nog heel lang gaat duren eerder jaren dan maanden .
Daar ben ik het toch niet helemaal mee eens. Hij was fout, zeker. Maar jaren? Moet hij het oké vinden om dit nog jaren naar zijn hoofd geslingerd te krijgen? Ik vind van niet. Je kijkt of je er samen als stel uit kan komen, en dat mag gerust wat moeite kosten. Maar met bovenstaande instelling kun je denk ik beter uit elkaar gaan.
Alle reacties Link kopieren
6 weken is echt ontzettend kort.
Wat niet helpt is dat hij jou gaat vertellen dat er nu wel genoeg is over gepraat. Je zal er met elkaar over moeten praten om het een plek te kunnen gaan geven zo goed als dat kan.
Ik herken je gevoelens ik voelde mij ook vies , belogen , bedrogen, boos , verdriet alles ging door me heen.

Ik heb er echt bijna wel een jaar voor nodig gehad om het een soort van plekje te geven en dan spookte de gesprekken en gedachtes nog af en toe door mijn hoofd.

Geef jezelf echt de tijd en hij heeft niets te vertellen hoelang je hier verdriet over mag hebben.
Blijf in jezelf geloven !
Alle reacties Link kopieren
zoek hulp, samen komen jullie hier niet uit
sterkte
Alle reacties Link kopieren
Goede post, Hamerhaai!
Alle reacties Link kopieren
hamerhaai schreef:
03-01-2020 13:45
Hier een ervaringsdeskundige.

Door iemand te vergeven verander je het verleden niet, alleen de toekomst.

Het is onmogelijk dat je partner antwoorden kan geven waarmee jij tevreden bent. Achteraf gezien had hij andere keuzes moeten maken, maar dat is niet gebeurd.

Wat mij hielp is om in te zien waarom dit is gebeurd. En wat ook mijn aandeel in dit alles is geweest. Wanneer de communicatie binnen een relatie slecht is, je elkaar niet waardeert en vooral de nadruk legt op alles wat niet goed gaat. En er komt dan iemand voorbij die je wel lief, leuk, mooi, geil, gezellig vindt, waar er geen oude koeien zijn, geen verleden, en je voelt je kut en depressief, dan kan je verkeerde keuzes maken. Niet om het goed te praten, maar we zijn niet allemaal zo goed en heilig dat we nooit iets verkeerds doen.

Wij weten nu waarom het mis ging in onze relatie, waardoor we uit elkaar zijn gegroeid en niet goed meer communiceerden. Beide waren daar schuldig aan. We hebben er van geleerd, en na 8 jaar ben ik erg blij dat we elkaar weer terug gevonden hebben.

Kan er weer iemand vreemd gaan? Ja, maar dat kan ik elke andere relatie ook gebeuren.

Voor een deel heeft je man gelijk. Hij weet waarschijnlijk dondergoed wat hij je heeft aangedaan. En hij zal daar vast en zeker niet trots op zijn. Maar hij is niet de persoon die jou van je emoties en wantrouwen kan afhelpen, dat moet je echt zelf doen. In kringetjes rond blijven praten en blijven herhalen en dezelfde vragen blijven stellen, daar los je het probleem ook niet mee op.

Maar alles kost tijd. Kleine stapjes. Probeer elkaar weer te vinden, wat is jullie basis? Waarom hebben jullie ooit voor elkaar gekozen? Alles is nu nog heel erg vers.

Je hoeft hem echt niet direct te vertrouwen en te vergeven, dat moet ook groeien. Maar door meer los te laten krijg je de ruimte om te groeien en te vergeven. Je mag je man best vertellen dat dit moeilijk voor je is, en dat jij daar tijd voor nodig hebt. En dat hij best zijn best kan of zelfs moet doen om je vertrouwen weer terug te winnen.

Alleen het zijn jouw emoties dus alleen jij kan dit oplossen. Mijn ervaring is, dat vergeven heel moeilijk en lastig is, maar dat het leven daarna wel een stuk leuker wordt. En in mijn geval is het leven met deze partner toch ook leuker dan zonder hem. Dat is mijn keuze. Samen hebben we bewust gekozen om verder te gaan. Is echt niet over 1 nacht ijs gegaan, heeft tijd gekost.

De keuze is nu aan jou. Hij heeft je pijn gedaan, je vertrouwen is geschonden. Maar zolang je hem van alles en nog wat de schuld geeft, ben jij het slachtoffer dan is het jou aangedaan. En dat vind ik iets wat ik niet wil. Ik wel zelf controle hebben over hoe ik me vol en wat iets met mij doet. En dat voelt goed.

Er zijn fouten gemaakt en verkeerde beslissingen genomen door ons allebei. We hebben daar veel van geleerd. Liever gehad dat dit niet was gebeurd. Maar zo zijn er wel meer dingen in het leven. Het leven nu en de toekomst is gewoon goed. Ook samen.

Mooie post dit.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
Alle reacties Link kopieren
hamerhaai schreef:
03-01-2020 13:45


Wat mij hielp is om in te zien waarom dit is gebeurd. En wat ook mijn aandeel in dit alles is geweest. Wanneer de communicatie binnen een relatie slecht is, je elkaar niet waardeert en vooral de nadruk legt op alles wat niet goed gaat. En er komt dan iemand voorbij die je wel lief, leuk, mooi, geil, gezellig vindt, waar er geen oude koeien zijn, geen verleden, en je voelt je kut en depressief, dan kan je verkeerde keuzes maken. Niet om het goed te praten, maar we zijn niet allemaal zo goed en heilig dat we nooit iets verkeerds doen.

Wij weten nu waarom het mis ging in onze relatie, waardoor we uit elkaar zijn gegroeid en niet goed meer communiceerden. Beide waren daar schuldig aan. We hebben er van geleerd, en na 8 jaar ben ik erg blij dat we elkaar weer terug gevonden hebben.
heel knap!
Vaak wordt de 'schuld' gelegd bij het vreemdgaan, maar het is meestal slechts een uitwas van een dieper probleem
Alle reacties Link kopieren
Je man gaat niet voor niets vreemd. Als je de oorzaak niet bespreekt, gaat het weer gebeuren.
Je man kapt jou af wanneer je het wilt bespreken, omdat hij geen zin heeft in gezeur.
Voor je man is een deel afgesloten, voor jou begint het pas nu. Samen ga je hier niet uitkomen.
Je moet ook achter de waarheid komen. Wanneer iemand toegeeft eenmaal te zijn vreemdgegaan, is de kans 99 procent dat dat toch wat anders ligt. Bereid je maar voor op meer foute verhalen van je man.
Reken er maar op dat het tussen jullie nooit meer wordt zoals het was en dat je vertrouwen in hem nooit meer terugkomt. Heb je dat ervoor over? Kan je daarmee leven?
Als je met hem doorgaat, zal je op een gegeven dit onderwerp moeten laten rusten. Kan je dat denk je?
Alle reacties Link kopieren
Ammiedammie schreef:
03-01-2020 14:59
Je man gaat niet voor niets vreemd. Als je de oorzaak niet bespreekt, gaat het weer gebeuren.
Je man kapt jou af wanneer je het wilt bespreken, omdat hij geen zin heeft in gezeur.
Voor je man is een deel afgesloten, voor jou begint het pas nu. Samen ga je hier niet uitkomen.
Je moet ook achter de waarheid komen. Wanneer iemand toegeeft eenmaal te zijn vreemdgegaan, is de kans 99 procent dat dat toch wat anders ligt. Bereid je maar voor op meer foute verhalen van je man.
Reken er maar op dat het tussen jullie nooit meer wordt zoals het was en dat je vertrouwen in hem nooit meer terugkomt. Heb je dat ervoor over? Kan je daarmee leven?
Als je met hem doorgaat, zal je op een gegeven dit onderwerp moeten laten rusten. Kan je dat denk je?

Waar haal je die wijsheid vandaan? En hoe zo komt het vertrouwen nooit meer terug? Er zijn vast koppels waarvoor dit geldt. Maar het kan ook echt anders.

Belangrijker is, waar wil je op focussen? Op vooral op "de fouten" die zijn gemaakt en dat uitpluizen en uitkauwen? Of realiseren dat er fouten zijn gemaakt en focussen op wat goed was en de toekomst? Waar reken jij je partner op af? Op zijn/haar fouten? Of toch ook op zijn/haar goede eigenschappen en kanten.

Voor mij wegen de plussen echt zwaarder dan de minnen. Want niemand, maar dan ook echt niemand is perfect. Vreemdgaan valt niet goed te praten in een monogame relatie. Maar het is nu ook weer niet zo belangrijk dat het de boel daardoor moet opblazen. Er zijn nog veel meer verkeerde keuzes die je als partner kunt maken, die ook niet goed te praten zijn.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Jufjoke schreef:
03-01-2020 13:50
Daar ben ik het toch niet helemaal mee eens. Hij was fout, zeker. Maar jaren? Moet hij het oké vinden om dit nog jaren naar zijn hoofd geslingerd te krijgen? Ik vind van niet. Je kijkt of je er samen als stel uit kan komen, en dat mag gerust wat moeite kosten. Maar met bovenstaande instelling kun je denk ik beter uit elkaar gaan.
Naar je hoofd geslingerd krijgen is wat anders dan het vergeten zijn .
Jufjoke schreef:
03-01-2020 13:50
Daar ben ik het toch niet helemaal mee eens. Hij was fout, zeker. Maar jaren? Moet hij het oké vinden om dit nog jaren naar zijn hoofd geslingerd te krijgen? Ik vind van niet. Je kijkt of je er samen als stel uit kan komen, en dat mag gerust wat moeite kosten. Maar met bovenstaande instelling kun je denk ik beter uit elkaar gaan.
Naar je hoofd geslingerd krijgen is wat anders dan het vergeten zijn .
Alle reacties Link kopieren
hamerhaai schreef:
03-01-2020 13:45
Hier een ervaringsdeskundige.

Door iemand te vergeven verander je het verleden niet, alleen de toekomst.

Het is onmogelijk dat je partner antwoorden kan geven waarmee jij tevreden bent. Achteraf gezien had hij andere keuzes moeten maken, maar dat is niet gebeurd.

Wat mij hielp is om in te zien waarom dit is gebeurd. En wat ook mijn aandeel in dit alles is geweest. Wanneer de communicatie binnen een relatie slecht is, je elkaar niet waardeert en vooral de nadruk legt op alles wat niet goed gaat. En er komt dan iemand voorbij die je wel lief, leuk, mooi, geil, gezellig vindt, waar er geen oude koeien zijn, geen verleden, en je voelt je kut en depressief, dan kan je verkeerde keuzes maken. Niet om het goed te praten, maar we zijn niet allemaal zo goed en heilig dat we nooit iets verkeerds doen.

Wij weten nu waarom het mis ging in onze relatie, waardoor we uit elkaar zijn gegroeid en niet goed meer communiceerden. Beide waren daar schuldig aan. We hebben er van geleerd, en na 8 jaar ben ik erg blij dat we elkaar weer terug gevonden hebben.

Kan er weer iemand vreemd gaan? Ja, maar dat kan ik elke andere relatie ook gebeuren.

Voor een deel heeft je man gelijk. Hij weet waarschijnlijk dondergoed wat hij je heeft aangedaan. En hij zal daar vast en zeker niet trots op zijn. Maar hij is niet de persoon die jou van je emoties en wantrouwen kan afhelpen, dat moet je echt zelf doen. In kringetjes rond blijven praten en blijven herhalen en dezelfde vragen blijven stellen, daar los je het probleem ook niet mee op.

Maar alles kost tijd. Kleine stapjes. Probeer elkaar weer te vinden, wat is jullie basis? Waarom hebben jullie ooit voor elkaar gekozen? Alles is nu nog heel erg vers.

Je hoeft hem echt niet direct te vertrouwen en te vergeven, dat moet ook groeien. Maar door meer los te laten krijg je de ruimte om te groeien en te vergeven. Je mag je man best vertellen dat dit moeilijk voor je is, en dat jij daar tijd voor nodig hebt. En dat hij best zijn best kan of zelfs moet doen om je vertrouwen weer terug te winnen.

Alleen het zijn jouw emoties dus alleen jij kan dit oplossen. Mijn ervaring is, dat vergeven heel moeilijk en lastig is, maar dat het leven daarna wel een stuk leuker wordt. En in mijn geval is het leven met deze partner toch ook leuker dan zonder hem. Dat is mijn keuze. Samen hebben we bewust gekozen om verder te gaan. Is echt niet over 1 nacht ijs gegaan, heeft tijd gekost.

De keuze is nu aan jou. Hij heeft je pijn gedaan, je vertrouwen is geschonden. Maar zolang je hem van alles en nog wat de schuld geeft, ben jij het slachtoffer dan is het jou aangedaan. En dat vind ik iets wat ik niet wil. Ik wel zelf controle hebben over hoe ik me vol en wat iets met mij doet. En dat voelt goed.

Er zijn fouten gemaakt en verkeerde beslissingen genomen door ons allebei. We hebben daar veel van geleerd. Liever gehad dat dit niet was gebeurd. Maar zo zijn er wel meer dingen in het leven. Het leven nu en de toekomst is gewoon goed. Ook samen.
Heel mooi bericht dit, dank hiervoor. Ik denk inderdaad dat ik me op het moment vooral slachtoffer voel. Wel gek, want net nadat hij het verteld had, zag ik heel duidelijk waar we beiden fouten hebben gemaakt, ik weer op hele andere manieren, en hij door vreemdgaan. Vind dat er geen excuus is voor vreemdgaan, maar begreep wel waardoor we op dit punt gekomen zijn, ook ik heb echt steken laten vallen. Alleen gaandeweg kwamen er allerlei emoties bij die ik niet zo heftig verwacht had, zoals verdriet en boosheid enz. Doordat hij aangaf niet steeds hetzelfde gesprek te willen hebben maar verder te willen, ben ik alleen maar bozer geworden en heb ik nog meer het gevoel gekregen van jij hebt mij dit aangedaan, daardoor werd mijn respect voor hem minder, en ben ik gaan twijfelen of ik dit nog wel wil op deze manier. Ik zal een manier moeten vinden om met deze emoties om te gaan, ik snap dat hij het niet voor me kan oplossen, maar ik vind wel dat we een manier moeten vinden die voor beide werkt. Wellicht is relatietherapie inderdaad een goed idee. Dat we zaken daar bespreken, en het thuis niet continu over hetzelfde hebben. Ik merk ook dat die boosheid naar hem me echt niet gelukkiger maakt, maar ik denk ook niet dat het goed is om het te negeren. Zo lastig allemaal, het liefst zou ik me even een paar weken verstoppen in een hutje op de hei om weer wat tot mezelf te komen.
Alle reacties Link kopieren
Ammiedammie schreef:
03-01-2020 14:59
JWanneer iemand toegeeft eenmaal te zijn vreemdgegaan, is de kans 99 procent dat dat toch wat anders ligt. Bereid je maar voor op meer foute verhalen van je man.
Reken er maar op dat het tussen jullie nooit meer wordt zoals het was en dat je vertrouwen in hem nooit meer terugkomt.
Wat een onzin.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Jufjoke schreef:
03-01-2020 13:47
Het is pas zes weken geleden. Natuurlijk kun je het nog niet loslaten. Geef jezelf wat meer tijd. Dat hij er anders in staat, is logisch; hij voelt zich vast schuldig iedere keer dat jij erover begint.
Probeer te onderzoeken wat je nodig hebt van hem. Valideert hij jouw gevoel genoeg? Misschien zit daar een opening voor een gesprek. Maar er zal wel een bepaalde mate van constructiviteit moeten komen, iedere keer herkauwen wat er gebeurd is zonder dat het iets oplevert is zinloos.
Dus, wat heb je nodig? Boos zijn? Verdriet kunnen uiten bij hem? Vertel het hem. Maak daar afspraken over. Het is niet gek dat je daar je weg nog niet in gevonden hebt.
Eventueel zou gezamenlijk in relatietherapie gaan een goede optie zijn.

Ook bedankt voor deze fijne reactie. Hij voelt zich ook enorm schuldig en ik zie dat hij het vreselijk vind hoe ik me nu voel. Ik wil ook niet alles op hem botvieren, alleen soms lijkt er door alle emotie even geen andere uitweg. Ik ga goed nadenken over wat ik nodig heb. De laatste twee dagen dacht ik voornamelijk: ik wil gewoon rust, even verdwijnen uit deze situatie. Maar met een kleine meid gaat dat natuurlijk helemaal niet en ik moet mezelf sterk houden voor haar. Relatietherapie lijkt me sowieso een goede stap.
Alle reacties Link kopieren
Heeft hij jou vergeven voor JOUW fouten ? En heb jij jezelf dat vergeven ?
Leg nu niet alles bij hem.
Zorg dat het ook gaat over : hoe zorgen we ervoor dat dit nooit meer gebeurt, wat wil jij / hij/ samen op lange en korte termijn, wat zijn jouw/ zijn verlangens, wensen, grenzen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Hele zinnige blogs


https://www.relatietherapie-nijmegen.nl ... vergeving/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Kun je er niet een week tussenuit, kind bij grootouders en/of papa? Even ademhalen en voor jezelf een paar dingen op een rijtje zetten?
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven