Ik haat mannen...

Cheeks schreef: ↑

18-09-2018 18:01

Nu ben ik labielerig na weer een slechte relatie. Maar alleen op dat gebied. Verder houd ik me prima staande. Verder heb ik autistische trekken. Ik ben geen Kees of Rainman, ik ben juist creatief en heb een grote fantasie. Vrouwenautisme is op hoger intellectueel niveau vaak minder prominent dan bij mannen. Het uit zich bij mij in hevige faalangst vroeger, moeite met vrienden maken vroeger ( nu heb ik mezelf gewenst gedrag aangeleerd en heb ik er genoeg). Nu plan ik wel elke dag in met werk en andere dingen die moeten. Ik ben niet heel erg spontaan, maar zo zijn ook zat niet-autisten. Ik kan wel erg overprikkeld en geirriteerd raken van hele drukke groepen, en heb iets meer me-time nodig.

Het wordt vaak minder goed gezien wanneer vrouwen het hebben omdat ze bij het diagnostiseren vooral kijken naar typische kenmerken die ze bij mannen verwachten. Er lopen waarschijnlijk veel meisjes en vrouwen ermee rond die de diagnose daarom niet krijgen.

Cheeks schreef: ↑

19-09-2018 18:23

Nu ESTJ-T
Executives are representatives of tradition and order, utilizing their understanding of what is right, wrong and socially acceptable to bring families and communities together. Embracing the values of honesty, dedication and dignity, people with the Executive personality type are valued for their clear advice and guidance, and they happily lead the way on difficult paths. Taking pride in bringing people together, Executives often take on roles as community organizers, working hard to bring everyone together in celebration of cherished local events, or in defense of the traditional values that hold families and communities together.

Klopt wel deels. Ik neem vaak het voortouw. Maar in relaties weer niet dus pffff geen idee.

Dat had ik niet verwacht. Ik ken twee ESTJ's, waarvan eentje privé, maar die heeft ook een relatie, niet waar ze geslagen wordt of zo, maar wel, waar zij hem leuker vindt dan hij haar en hij precies doet waar ie zin in heeft en hij haar behoorlijk denigrerend kan behandelen. Maar zij accepteert het.

Ik denk dat wanneer er gevoel bij komt kijken, mensen vaak heel anders kunnen reageren. Wellicht is dat bij jou ook zo.

Cheeks schreef: ↑

19-09-2018 15:26

Bij mij is het zo dat ik altijd denk een softe man te hebben en dan is het een lul. Dus niet het type vent uit dat Klara en Thomastopic in het begin, maar dan achteraf toch wel. En ze hebben altijd ook issues, van teveel drinken tot hypochondrie, maar daar ben ik wel ondersteunend bij, dus waarom ze dat niet waarderen?

Ik mis denk ik iets heel obvious wat iedereen ziet maar ik niet. Hoe weet ik dat een man echt lief is en niet alleen doet alsof? En dan niet uit mijn kring want daar zijn alle prima mannen allang bezet lijkt wel.

En het feit dat jij autistisch bent is geen issue? Dat je het verbergt of niet wil weten is al een issue op zich: je durft jezelf niet onder de loep te nemen en vooral te leren hoe om te gaan met je autisme.

Er eerlijk over te zijn, er zijn echt mensen die begrip hebben en rekening houden met iemands imperfecties. Zo hou ik rekening met een slechthorende vriend; geen muziek aan als hij er is, recht tgo hem zitten, duidelijk articuleren zodat hij kan liplezen, werkt prima en hij heeft een beeldschone, slimme vriendin waar hij al 8 jaar mee samenwoont dus niet dat je zegt goh, hij heeft ook een keer een date.

Ik denk dat je wellicht door je autisme inderdaad heel veel dingen niet ziet of oppikt. Teveel met jezelf bezig, je onvermogen om mensen te peilen en, dus, alcoholisten gaat ondersteunen ipv hard weg te rennen als je een alcoholist leert kennen speelt je parten vrees ik.
En veel te hoge eisen stellen. Je bent net als de rest van de wereld niet perfect.

Waarom zou een man zonder issues iets beginnen met een vrouw met heel veel issues en on top of that een mannenhaatster is???
Zou je ook iets beginnen met een man die zegt 'hoi, ik haat vrouwen, ze hebben allemaal wel wat jij ook zeker? Autisme.. nice
Hier heb ik dus absoluut geen zin in maar vooruit, ga je mee wat drinken?'

Ik hoop dat je snapt dat de gemiddelde vrouw zo'n man direct een schop onder zijn hol geeft die hij 2 weken later nog voelt. Waarom jij dan ja, graag zegt is iets dat je uit moet zoeken met goede hulp.

Echt, ik zeg het niet om bijdehand te doen maar die arts die ook je therapeut is zou ik inruilen voor een echte therapeut. Je begrijpt echt niet wat er mis gaat steeds en ook niet wat JOUW rol daarin is.
Want echt, als het niet lekker loopt is dat de wisselwerking tussen 2 mensen, niet een perfect mens die niet tegen de imperfecties van de ander kan.

Vixxen schreef: ↑

19-09-2018 15:21

Klopt. Meisjes krijgen als kind al meer sociale vaardigheden aangeleerd dan jongens, waardoor autistische meisjes eerder sociaal wenselijk gedrag vertonen en daardoor niet opvallen als autist zijnde.

Zeker geen reden om je als oud vuil te behandelen nee.

Ik heb ook een aantal nare relaties gehad. Misschien omdat ik autisme heb twijfelde ik eerder dat het aan mij lag en niet aan hem. Daardoor accepteerde ik k*t gedrag in relaties, vervolgens ging mijn zelfvertrouwen omlaag, waardoor ik weer een goede prooi voor de verkeerde mannen was. Het was een beetje een vicieuze cirkel.
Voor mij heeft de juiste behandeling wel geholpen om met mijn tekortkomingen om te gaan, daardoor zelfvertrouwen op te bouwen en kon ik zo sneller een punt zetten achter dates met mannen die lullig deden.

Misschien hangt het bij jou ook samen, misschien heb je gewoon ontzettende pech.

Ik ging ook voor de wat stoerdere mannen. Nu meer voor de wat softe man. Bevalt goed

Dit lees ik nu pas (mobiel is een ramp idd) en bevestigd wat ik al dacht: een goede behandeling en accepteren dat je wat extra hulp nodig hebt om uit die vicieuze cirkel te komen: doen!! Zo'n zonde van je leven om jarenlang verbitterd rond te lopen, het helpt je bovendien echt geen stap verder..

@Cheeks; Sorry wat je allemaal is aangedaan door ons mannen. Wij hebben echt tonnen boter op ons hoofd. Ook die mannen die jou niets hebben aangedaan hebben het wel laten gebeuren.

Ik voel onmacht, boosheid en verdriet in mezelf.

En schaamte.

Mogelijk dat de relatie met je vader en de mishandeling die daarbij kwam kijken je partner-relaties in negatieve zin heeft beïnvloedt, dat je mogelijk onbewust een bepaald soort man hebt opgezocht die qua persoonlijkheid op je vader leken en dat je eigen littekens de reactiepatronen met je partners hebben gekleurd...

Hopelijk kan behandeling je inzicht geven in dergelijke zaken en je sterker maken waardoor je zelf andere keuzes kan maken.

@Cheeks: ik ben wel onderdeel van de mannelijke tribe om het zo maar eens te zeggen.

Er is gevoel van onmacht,
Er is gevoel van schaamte.

Cheeks schreef: ↑

19-09-2018 21:26

Misschien willen wij alles fixen, zien we alles als maakbaar?

Ja dat weet ik niet. Het is niet dat dat type nou een helperscomplex heeft. Dat is vaak een ENFP of een ENFJ, Maar ik weet dat hormonen veel kunnen doen met iemand, dat weet ik wel uit ervaring.

Lenn12345 schreef: ↑

19-09-2018 20:12

Dit lees ik nu pas (mobiel is een ramp idd) en bevestigd wat ik al dacht: een goede behandeling en accepteren dat je wat extra hulp nodig hebt om uit die vicieuze cirkel te komen: doen!! Zo'n zonde van je leven om jarenlang verbitterd rond te lopen, het helpt je bovendien echt geen stap verder..

Ik kan natuurlijk niet voor TO spreken, maar in mijn geval had ik door mijn autisme wat gedragingen die niet heel erg handig waren in relaties (om het maar met een understatement te zeggen). Ik was heel goed in een lastige partner zijn. Dus in mijn geval werkte het twee kanten op: ik had nare vriendjes, maar was zelf ook een nare vriendin. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat bij TO ook het geval is. Autisme is een spectrum stoornis dus er zijn zo veel verschillen onderling.
En ook in mijn omgeving zie ik soms leuke vrouwen (zonder autisme) die gewoon de hele tijd verkeerde mannen aantrekken. Wat me vaak wel opvalt bij die vrouwen is dat ze denken dat zo'n man nog kan veranderen. Of ze praten zijn slechte gedrag goed ("ach zo bedoelde hij het niet" etc) maar weet niet of TO ook zo is.

Cheeks schreef: ↑

17-09-2018 14:55

Ja, ik vraag me af hoe de moeders van die huftermannen zijn.

De moeder van mijn ex (hufter) man is een tiran en haar man is al 40 jaar haar slaaf

Cheeks schreef: ↑

17-09-2018 11:10

Dat is lastig. Ik heb ook enorme verlatingsangst en word liever geslagen dan gedumpt. De laatste keer een half jaar terug was ik er maanden kapot van. Zo erg ervoer ik het.

Allemachtig, hier draait het om.

Enorme verlatingsangst.

Liever worden geslagen dan verlaten dat is heftig. Ook voor een man, die met jou een relatie heeft.

Deze uitspraak geeft inzicht in wat er aan de hand is en wellicht de route naar een oplossing.

Verhelderen? Ik ben geen coach of therapeut. Ik snap het ook niet precies. Hier zomaar wat overwegingen.

Verlatingsangst is een zo tegenovergesteld voor iemand die mannen haat.

Ik las dat je liever geslagen dan verlaten wordt. Dat vond ik zo'n rare tegenstelling. Bijna ietwat masochistisch.

De verlatingsangst maakt je extreem kwetsbaar. En die verlatingsangst is extreem ongezond voor jou. Met die angst kun je nooit een goede relatie opbouwen.

Relaties zijn voor jou ook een gevaar vanwege de verlatingsangst. Vandaar ook dat je walging voelde bij het Tinderen.

Ik denk dat jouw mannen-haat nodig/nuttig is om afstand te creëren (als tegenkracht tegen de verlatingsangst). Je hebt al therapie, maar soms kan het helpen om verder te kijken naar iemand die beter bij je past en/of die je beter kan helpen.

Cheeks schreef: ↑

19-09-2018 23:04

Wat zoal? Ik kan wel boos worden als ik te lang iets laat doorsudderen. Vaak was dat wanneer ze begonnen te slaan of te vernederen. Zolang ik braaf was werd ik opgehemeld.

Ik kon niet communiceren. Kropte frustraties op en als het dan eruit kwam had ik mijn emoties compleet niet in de hand (denk aan met spullen gooien). Ik kon totaal niet met mijn emoties omgaan. Ik voelde ze niet goed aan (met name boosheid, verdriet,teleurstelling) en kon er daardoor niet naar handelen, waardoor de spanningen onbewust opliepen en ik eigenlijk met tijden een rondlopende tijdbom was.

Daarnaast ben ik nogal autonoom. Waardoor ik soms mijn partner vergeet aandacht te geven...

Vixxen schreef: ↑

19-09-2018 22:19

Ik kan natuurlijk niet voor TO spreken, maar in mijn geval had ik door mijn autisme wat gedragingen die niet heel erg handig waren in relaties (om het maar met een understatement te zeggen). Ik was heel goed in een lastige partner zijn. Dus in mijn geval werkte het twee kanten op: ik had nare vriendjes, maar was zelf ook een nare vriendin. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat bij TO ook het geval is. Autisme is een spectrum stoornis dus er zijn zo veel verschillen onderling.
En ook in mijn omgeving zie ik soms leuke vrouwen (zonder autisme) die gewoon de hele tijd verkeerde mannen aantrekken. Wat me vaak wel opvalt bij die vrouwen is dat ze denken dat zo'n man nog kan veranderen. Of ze praten zijn slechte gedrag goed ("ach zo bedoelde hij het niet" etc) maar weet niet of TO ook zo is.

Wat een mooie, duidelijke en eerlijke reactie!

Wel vraag ik me soms af van mensen die imo nogal apart kunnen reageren of ze wellicht ook een vorm van autisme hebben om het zo maar te noemen. Heb jij tips voor me vwb betrouwbaar leesvoer over dat onderwerp?
Wil er graag meer van begrijpen, het is voor mij althans heel vaag: ik kende tot voor kort alleen 'klassiek autisme' en had Rainman gezien, dat was het dus dacht ik

Dit omdat ik mensen ken waarvan ik nu ook denk dat ze wellicht ook...?
Een voorbeeld: ik wordt gebeld door iemand, ik zeg dat ik ziek ben. Grieperig, niks bijzonders maar geen zin om weg te gaan. Reactie: boos, stel je niet aan, doe niet zo raar. Ik blijf rustig en herhaal nog een keer: andere keer graag, nu zit ik nonstop met een zakdoek tegen mijn neus en slik teveel paracetamol tegen alles wat zeer doet, sorry. Tuut tuut tuut.. opgehangen.

Uurtje later belt diegene op en legt uit: ik ben niet boos hoor, maar bezorgd. Je moet een andere dokter nemen denk ik. Wat zei de dokter en als ik dan zeg dat ik die niet bel voor een verkoudheid: je bent gek, wil je soms dood, kan wel heel erg zijn... nou ja ik bel je morgen wel en sleep je naar de dokter als je niet beter bent.
Niks meer van gehoord de volgende dag

Nu heb ik het gevoel dat die persoon niet om kan gaan met het feit dat er een plan was, ja leuk, ik bel Lenn en dan gaan we. Dat gaat opeens niet door: dus boos. Vind ik vreemd voor een 40+er..

Later beseft hij pas wat ik zei (denk ik): ben ziek, koorts enz. en dan pas bedenkt hij dat hij me 'hoort' te helpen!?!? Dus belt weer terug, ik zeg nee hoor, niet nodig alles bij de hand maar bedankt voor je aanbod, tof van je.
Dus waarom zou hij dan de volgende dag nog bellen.? Gewoon uit interesse: kan je shaken bij hem, zit er niet in.

Heeft ook nooit lange relaties, weinig vrouwen doen meteen wat ze gevraagdbevolen wordt zoals: we gaan ergens lekker lunchen.
Zij: lief van je maar ik moet werken, drukke dag ook nog, denk niet dat ik voor 20 uur thuis ben.
Hij heeft geen empathie, zal niet zeggen (of denken) dan haal ik wat lekkers en maken we het thuis gezellig. Nee, hij blijft boos, zijn plan was leuker en zij moet gewoon enthousiast JAAAA roepen, anders is het oorlog. Heel star, weet geen beter woord.

Zou dat ook een vorm van autisme kunnen zijn vraag ik me weleens af maar hoe wéét ik dat nou? Hij gaat nooit naar dokters omdat die nergens verstand van hebben, of ze geven hem als hartpatient 'stomme' adviezen zoals: stop met een pakje p.d. roken anders ben je over een paar jaar dood. Ja, dat noemt zich dan dokter. Hij wil gewoon pillen zodat het weer ok is, waarom geven ze die niet gewoon?
Hij is eruit: hij moet in Hongkong zijn, dáár zit de beste arts. Zucht..
Ook boos dat de verzekering dat niet betaald. Stoppen met roken? Wat klept die dokter nou, zoveel effect heeft dat niet. Tsja.. ik weet niet meer wat ik moet zeggen maar hij heeft al een paar stents in zijn aderen; 2 hartaanvallen gehad, ik maak me echt zorgen maar alles wat ik zeg is fout.

Hier laat ik het even bij om het niet te lang te maken maar ik wil er graag meer over weten, ik heb zo'n vaag beeld van het begrip 'autisme'en zou er meer van willen weten!

ps: ik praat het bij vrienden ook vaak goed; ach, het is nou eenmaal een beetje een aparte gast maar wel......... en dan wat ik wel kan waarderen, terwijl anderen woest zijn als ze niet komen helpen zoals afgesproken bij een klusje o.i.d. want: afspraak is afspraak.

inkijk74 schreef: ↑

19-09-2018 23:24

Verhelderen? Ik ben geen coach of therapeut. Ik snap het ook niet precies. Hier zomaar wat overwegingen.

Verlatingsangst is een zo tegenovergesteld voor iemand die mannen haat.

Ik las dat je liever geslagen dan verlaten wordt. Dat vond ik zo'n rare tegenstelling. Bijna ietwat masochistisch.

De verlatingsangst maakt je extreem kwetsbaar. En die verlatingsangst is extreem ongezond voor jou. Met die angst kun je nooit een goede relatie opbouwen.

Relaties zijn voor jou ook een gevaar vanwege de verlatingsangst. Vandaar ook dat je walging voelde bij het Tinderen.

Ik denk dat jouw mannen-haat nodig/nuttig is om afstand te creëren (als tegenkracht tegen de verlatingsangst). Je hebt al therapie, maar soms kan het helpen om verder te kijken naar iemand die beter bij je past en/of die je beter kan helpen.

Het ruikt hier naar incels opeens..

Ik kan me de bewondering van jou, Inkijk74, nog herinneren voor een man in dat incel-topic wiens stoppen opeens doorslagen bij een prostituee omdat hij zelf nog nooit iemand had kunnen 'versieren' en toch seks wilde.
Eén forummer vond het fascinerend en fijn voor hem dat hij er zo van opknapte om haar bijna te wurgen, te slaan en weet ik wat nog meer: hij had een groot gedeelte 's nachts geschreven en nog voor de ochtend weer verwijderd. 'In een roes geschreven toen hij thuiskwam' aldus de incel, toen.
Heel zorgelijk, echt niet normaal.

JijEen mannelijke forummer raakte er opgewonden van, het lezen alleen al. Ik heb nog even teruggelezen of ik het me goed herinnerde..
Volgens hem vond ze het fijn, vroeg ze er zelf om(!)
Een zeker iemand genoot ervan, vond het een grote stap vooruit voor die man.

Vraag me af waarom je nu hier weer opduikt? Ik dacht overigens dat je allang een permaban had gekregen maar goed, dat zoeken de mods maar uit.
TO, mss moet je even loepen voor je hier op gaat antwoorden..

dubbel

Lenn12345 schreef: ↑

19-09-2018 23:49

Wat een mooie, duidelijke en eerlijke reactie!

Wel vraag ik me soms af van mensen die imo nogal apart kunnen reageren of ze wellicht ook een vorm van autisme hebben om het zo maar te noemen. Heb jij tips voor me vwb betrouwbaar leesvoer over dat onderwerp?
Wil er graag meer van begrijpen, het is voor mij althans heel vaag: ik kende tot voor kort alleen 'klassiek autisme' en had Rainman gezien, dat was het dus dacht ik

Dit omdat ik mensen ken waarvan ik nu ook denk dat ze wellicht ook...?
Een voorbeeld: ik wordt gebeld door iemand, ik zeg dat ik ziek ben. Grieperig, niks bijzonders maar geen zin om weg te gaan. Reactie: boos, stel je niet aan, doe niet zo raar. Ik blijf rustig en herhaal nog een keer: andere keer graag, nu zit ik nonstop met een zakdoek tegen mijn neus en slik teveel paracetamol tegen alles wat zeer doet, sorry. Tuut tuut tuut.. opgehangen.

Uurtje later belt diegene op en legt uit: ik ben niet boos hoor, maar bezorgd. Je moet een andere dokter nemen denk ik. Wat zei de dokter en als ik dan zeg dat ik die niet bel voor een verkoudheid: je bent gek, wil je soms dood, kan wel heel erg zijn... nou ja ik bel je morgen wel en sleep je naar de dokter als je niet beter bent.
Niks meer van gehoord de volgende dag

Nu heb ik het gevoel dat die persoon niet om kan gaan met het feit dat er een plan was, ja leuk, ik bel Lenn en dan gaan we. Dat gaat opeens niet door: dus boos. Vind ik vreemd voor een 40+er..

Later beseft hij pas wat ik zei (denk ik): ben ziek, koorts enz. en dan pas bedenkt hij dat hij me 'hoort' te helpen!?!? Dus belt weer terug, ik zeg nee hoor, niet nodig alles bij de hand maar bedankt voor je aanbod, tof van je.
Dus waarom zou hij dan de volgende dag nog bellen.? Gewoon uit interesse: kan je shaken bij hem, zit er niet in.

Heeft ook nooit lange relaties, weinig vrouwen doen meteen wat ze gevraagdbevolen wordt zoals: we gaan ergens lekker lunchen.
Zij: lief van je maar ik moet werken, drukke dag ook nog, denk niet dat ik voor 20 uur thuis ben.
Hij heeft geen empathie, zal niet zeggen (of denken) dan haal ik wat lekkers en maken we het thuis gezellig. Nee, hij blijft boos, zijn plan was leuker en zij moet gewoon enthousiast JAAAA roepen, anders is het oorlog. Heel star, weet geen beter woord.

Zou dat ook een vorm van autisme kunnen zijn vraag ik me weleens af maar hoe wéét ik dat nou? Hij gaat nooit naar dokters omdat die nergens verstand van hebben, of ze geven hem als hartpatient 'stomme' adviezen zoals: stop met een pakje p.d. roken anders ben je over een paar jaar dood. Ja, dat noemt zich dan dokter. Hij wil gewoon pillen zodat het weer ok is, waarom geven ze die niet gewoon?
Hij is eruit: hij moet in Hongkong zijn, dáár zit de beste arts. Zucht..
Ook boos dat de verzekering dat niet betaald. Stoppen met roken? Wat klept die dokter nou, zoveel effect heeft dat niet. Tsja.. ik weet niet meer wat ik moet zeggen maar hij heeft al een paar stents in zijn aderen; 2 hartaanvallen gehad, ik maak me echt zorgen maar alles wat ik zeg is fout.

Hier laat ik het even bij om het niet te lang te maken maar ik wil er graag meer over weten, ik heb zo'n vaag beeld van het begrip 'autisme'en zou er meer van willen weten!

ps: ik praat het bij vrienden ook vaak goed; ach, het is nou eenmaal een beetje een aparte gast maar wel......... en dan wat ik wel kan waarderen, terwijl anderen woest zijn als ze niet komen helpen zoals afgesproken bij een klusje o.i.d. want: afspraak is afspraak.

Dank je wel

Ik moest even goed nadenken over je bericht. Want wilde wel een goed geformuleerd antwoord geven. Komt ie :

Ik vind het hele autisme gebeuren nog steeds vaag hoor. Toen ik voor de eerste keer mijn diagnose kreeg (bijna 20 jaar geleden) was er een heel ander beeld bij autisme dan nu. Toen werd het nog gezien als een stoornis in de sociale en communicatieve vaardigheden. Nu wordt het gezien als een stoornis in de prikkelverwerking. Ook is er ineens aandacht voor autisme bij vrouwen; dat zich schijnbaar heel anders uit dan bij mannen. Lange tijd werd ook gedacht dat autisme vooral bij mannen voorkwam en minder bij vrouwen. Tegenwoordig zet men daar vraagtekens bij. En zo zijn er nog meer voorbeelden.
Bij mij is daardoor mijn behandeling ook vreselijk geweest. Er was nog te weinig bekend, ik veranderde om de drie jaar van diagnose en kreeg elke keer een verkeerde therapie aangeboden.
Het onderzoek naar autisme staat gewoon nog in de kinderschoenen naar mijn mening. De werking van onze hersenen is nog steeds deels een mysterie voor artsen. Hoe meer men weet over de werking van de hersenen, hoe meer men weet over autisme.
Ik vind het in ieder geval nog steeds moeilijk te begrijpen soms haha Ik kom regelmatig met andere autisten in contacten en herken me meestal totaal niet in hun gedrag...

De voorbeelden die je aanhaalt kunnen autisten zijn, maar ook gewoon mensen zijn met weinig empathie/stronteigenwijs Over het algemeen hebben de meeste mensen autistische trekjes, maar dat betekent niet automatisch dat ze autisten zijn. Daarnaast heb je zwaar autisme en licht autisme en alles wat daar tussen in zit. Mensen met een lichte vorm van autisme functioneren vaak redelijk goed in de samenleving.

Ik ben geen psycholoog, dus ik heb helaas niet alle antwoorden.

Wat leesvoer betreft vond ik de volgende boeken wel interessant: "Een vreemde wereld' van Martine Delfos. En 'Niet ongevoelig' van Henny Struik (dit boek gaat specifiek over vrouwen met autisme). Beide boeken zijn mij destijds aanbevolen door psychologen.
En anders misschien deze website: https://www.autisme.nl/over-autisme/wat ... rnis).aspx

Ik hoop dat ik een beetje een goed antwoord heb kunnen geven.

Cheeks schreef: ↑

20-09-2018 09:34

Hm, autonoom ben ik wat minder, maar ik krop dingen op en die komen er dan allemaal uit. Ik had een ex die veel dronk en vooral met vrienden. Ik vond dat niet fijn en probeerde ipv dat aan te geven hem vaker te zien. Hij voelde zich weer belemmerd en werd boos.

Achteraf denk ik, geef aan wat je vervelend vindt en als dat zo blijft ga dan weg. Maar dat kan ik niet.

Klinkt alsof je graag mensen helpt. Ook al hebben ze ernstige problemen. Klopt dit? Zie je graag het goede in anderen en geloof je stiekem dat mensen kunnen veranderen?

Ik kan overigens ook niet zomaar weg bij iemand. Als ik al een tijdje een partner heb en die blijkt toch wel heftige problemen te hebben, dan blijf ik. Want in voor en tegenspoed toch? Alleen bleek dat funest te zijn voor mijn eigen gezondheid. De balans zoeken is lastig.

Ik reageer op het openingsbericht.

Ik vind het erg herkenbaar.
Ik heb overigens een fors aantal lesbische vriendinnen waar ik van weet dat dit de grondslag is van hun 'lesbisch' zijn.
Ik wil daar absoluut niét mee zeggen dat lesbisch zijn iets is ontstaan door door mannen gebruikt te worden. Zéér zeker niet.
Ik ben zelf biseksueel.
Maar door mijn negatieve ervaringen met mannen merk ik soms ook dat ik neig naar mannen afschuwen en me 'veiliger' voel bij een vrouw.
Daar wordt niks van verwacht omdat ik een vagina heb, en als ik daar niet aan voldoe krijg ik geen straf met een knal in mijn gezicht, schop onder mijn kont of een tik van een pollepel, die verkrachten me niet en randen me niet aan, die fluiten en catcallen en achtervolgen me niet op straat, die hangen geen leugens op om in mijn broekje te komen, die hebben me nooit de gedachte gegeven 'was ik maar lelijk/onzichtbaar zodat ik niet ongewenst lastig gevallen word van kinds af aan tot nu door mannen met grijpgrage handjes'. Voor hun hoef ik niet met mijn telefoon in mijn hand naar huis te fietsen voor het geval wéér zo iemand iets probeert. Of me omkleden na het uitgaan in een trainingspak en het licht op mijn fiets uitzetten en álles doen om maar zo min mogelijk te doen om op te vallen. Ik loop er zelfs krom door wat niet te repareren valt.. door het van kinds af aan altijd maar hoofd naar beneden en zo min mogelijk opvallen...
Ik denk dat het ook niet gek is als menig man in je leven je negatief behandelt dat je dat associeert met man = negatief.

Ik ben er echter achter gekomen door met mannen om te gaan; dat het niet aan hun ligt. Het ligt aan de maatschappij. En met name in hoeverre mannen geen emoties mogen laten zien en zich continu 'als man moeten gedragen'. Zij moeten ook van alles en hebben een grote druk. En dat niet mogen uiten is geen goede cocktail.
Ik durf te zeggen dat bepaalde mannen die me als kind hebben aangerand eigenlijk een ongezonde drang hadden naar affectie die ze niet kregen omdat 'mannen dat niet nodig hebben'. Of andere emotionele zaken die ze nergens kwijt konden. Mij misbruiken was een noodpunt. Een beetje zoals je zó eenzaam bent dat je tegen een voetbal met een gezichtje die Wilson heet gaat praten
Menig leeft ook niet meer door zelfmoord.
Sommigen overigens niet; waaronder ook vrouwen. Dat zijn gewoon emphatieloze eikels die je gebruiken en wat mij betreft opgehangen mogen worden. De Marc Dutroux's. Maar die zijn gelukkig zéér zeldzaam.

Maar er is zeker iets in onze huidige maatschappij, hoe we mannen en vrouwen opvoeden, wat niet klopt. Waardoor je als vrouw minder vertrouwen kunt krijgen in mannen. En mannen daardoor weer minder in vrouwen. En vrouwen daardoor weer minder in mannen.. etc.

Een stap is zelf meer eerlijk en open zijn. En niet elk antwoord zomaar aannemen. Confronteren. Aan jezelf denken en wat jij wilt.
Door dit te doen ben ik er achter gekomen dat veel mannen die zich op een dergelijke manier tegen me gedragen zélf juist degenen zijn die zelf ook misbruikt zijn of andere issues waardoor ze zich nu zo raar gedragen. En blijken het opeens mensen.