Relaties
alle pijlers
Ik weet het niet meer
zondag 7 oktober 2018 om 23:10
Ik heb nog al wat op mijn bordje gehad de afgelopen jaren, burn-out, , herstel periode, overlijden vader, afhandeling erfenis, nieuwe baan, opleiding. Al met al best veel wat een mens mee kan maken, in een korte periode. Alle aandacht ging naar mij toe, door al die problemen, waardoor mijn vriend druk was met mij te steunen (waar ik erg blij mee was)
Vorige week hadden we knallende ruzie en heeft hij voor het eerst uitgesproken wat hem dwars zat, ik had zelf niet door dat ik zoveel aandacht opeiste (kan ook natuurlijk niet als je midden in de problemen zit)ik had beloofd voor verbetering (waar ik mij ook aan heb gehouden). Mijn vriend heeft tegen mij geschreeuwd en ik heb ook terug geschreeuwd, maar toen duwde hij mij opeens heel hard, ik kwam met mijn arm tegen de koelkast, alleen maar omdat ik niet mee wilde gaan naar een voetbal wedstrijd. Dit keer zag ik wél héél véél woede in hem en agressie, iets wat ik nooit heb gezien.
Ik heb mijn spullen gepakt en ik zit nu bij mijn oma, maar ik zie deze relatie niet meer zitten, om heel eerlijk te zijn, zeker niet nadat hij mij heeft geduwd en heel agressief was naar mij toe. Nu wil hij dat ik terug kom en dat we gaan praten met een relatie-therapeut, maar ik wil het niet meer, ik wil niet meer in deze relatie zijn.
Een deel van mijn vaders en moeders erfenis zit in zijn huis, praktisch moet ik het nog allemaal regelen, een huis (dat wordt tijdelijk een kamer, in Amsterdam).
Ik weet het niet meer, ik vraag me gewoon af, wanneer ik een keer gewoon normaal kan leven zonder problemen altijd maak ik drama’s mee. Nu weer. Ik zoek echt niet bewust drama’s op.
Ik wilde een topic openen om mijn verhaal te delen, ik heb geen behoefte aan stemmingmakerij en gezeik, dit is niet het moment. Enkel alleen goed advies a.u.b.
Vorige week hadden we knallende ruzie en heeft hij voor het eerst uitgesproken wat hem dwars zat, ik had zelf niet door dat ik zoveel aandacht opeiste (kan ook natuurlijk niet als je midden in de problemen zit)ik had beloofd voor verbetering (waar ik mij ook aan heb gehouden). Mijn vriend heeft tegen mij geschreeuwd en ik heb ook terug geschreeuwd, maar toen duwde hij mij opeens heel hard, ik kwam met mijn arm tegen de koelkast, alleen maar omdat ik niet mee wilde gaan naar een voetbal wedstrijd. Dit keer zag ik wél héél véél woede in hem en agressie, iets wat ik nooit heb gezien.
Ik heb mijn spullen gepakt en ik zit nu bij mijn oma, maar ik zie deze relatie niet meer zitten, om heel eerlijk te zijn, zeker niet nadat hij mij heeft geduwd en heel agressief was naar mij toe. Nu wil hij dat ik terug kom en dat we gaan praten met een relatie-therapeut, maar ik wil het niet meer, ik wil niet meer in deze relatie zijn.
Een deel van mijn vaders en moeders erfenis zit in zijn huis, praktisch moet ik het nog allemaal regelen, een huis (dat wordt tijdelijk een kamer, in Amsterdam).
Ik weet het niet meer, ik vraag me gewoon af, wanneer ik een keer gewoon normaal kan leven zonder problemen altijd maak ik drama’s mee. Nu weer. Ik zoek echt niet bewust drama’s op.
Ik wilde een topic openen om mijn verhaal te delen, ik heb geen behoefte aan stemmingmakerij en gezeik, dit is niet het moment. Enkel alleen goed advies a.u.b.
woensdag 10 oktober 2018 om 04:00
Tot slot.......
Als ik de situatie observeer door uit mijn emoties te stappen en door zelfreflectie toe te passen.
Dan zie ik dat ik boos wegloop van de situatie in plaats van het gesprek op een rustige manier te voeren. Ik ben mij bewust van dat ik mijn vriend heb getriggerd door op een betuttelende toon te zeggen ‘wat begrijp jij niet aan nee’. Maar ik neem de verantwoordelijkheid voor zijn agressieve gedrag en duw niet op me, dat is zijn verantwoordelijkheid.
Ik denk dat het goed is dat we in gesprek gaan met een relatie- therapeut.
Als ik de situatie observeer door uit mijn emoties te stappen en door zelfreflectie toe te passen.
Dan zie ik dat ik boos wegloop van de situatie in plaats van het gesprek op een rustige manier te voeren. Ik ben mij bewust van dat ik mijn vriend heb getriggerd door op een betuttelende toon te zeggen ‘wat begrijp jij niet aan nee’. Maar ik neem de verantwoordelijkheid voor zijn agressieve gedrag en duw niet op me, dat is zijn verantwoordelijkheid.
Ik denk dat het goed is dat we in gesprek gaan met een relatie- therapeut.
woensdag 10 oktober 2018 om 08:50
Hoe je op mij overkomt is dat je heel erg graag een geslaagd en succesvol iemand wil zijn, een sterke vrouw die stevig in haar schoenen staat en de lat daarbij in de hemel legt.
Je wil het zo graag goed doen, terwijl je in mijn beleving te weinig eigenwaarde hebt en heel erg tegen iemand opkijkt, die vervolgens van zijn voetstuk dondert. Je zult eerst van jezelf moeten gaan houden.
Zo blijf je maar doorvechten en in een cirkeltje ronddraaien.
Je overschreeuwt jezelf en tegelijkertijd probeer je voortdurend te pleasen.
Daar word je doodmoe van.
Je wil het zo graag goed doen, terwijl je in mijn beleving te weinig eigenwaarde hebt en heel erg tegen iemand opkijkt, die vervolgens van zijn voetstuk dondert. Je zult eerst van jezelf moeten gaan houden.
Zo blijf je maar doorvechten en in een cirkeltje ronddraaien.
Je overschreeuwt jezelf en tegelijkertijd probeer je voortdurend te pleasen.
Daar word je doodmoe van.
woensdag 10 oktober 2018 om 09:11
Als ik jou was zou ik deze reactie nog eens goed tot mij door laten dringen. Met name het eerste deel.Oudblond schreef: ↑08-10-2018 12:43Riri
Helaas heb ik door de dingen die je eerder schreef over je relatie het gevoel dat die niet evenwaardig is. Dat jij niet jezelf kon zijn bij hem maar hem voortdurend aan het pleasen en 'verzorgen' was en hij voortdurend 'boven jou' stond. Ik kan helemaal fout zitten, maar zo kwam het op me over.
Als dat zo is, is het echt geen gezonde relatie. Laat alles even bezinken. Staat er iemand heel dicht bij je met wie je dit kan delen? Soms helpt het om dingen hardop uit te spreken om meer inzicht te krijgen.
Heb je een rechtsbijstandsverzekering? Dan zou ik vast de documenten mbt de erfenis aanleveren en een dossier starten. Daar hoef je in eerste instantie niets mee te doen, maar mocht je een 'scheiding' door willen zetten is het fijn als dat alvast bekeken wordt.
Sterkte en wijsheid vrouw.
Ik lees veel reacties in de trant van: hij was er voor jou, wat doe jij voor hem of dan kun je iemand niet zomaar aan de kant zetten. Ik ben het daar niet mee eens. Steun geef je niet aan iemand om er iets voor terug te verwachten. Dat doe je omdat je om iemand geeft. Ik verwacht nooit iets terug van mensen die ik steun geef.
Je bent je ouders kwijtgeraakt. En je hebt het moeilijk gehad. Hij troostte je. Je hoeft je partner geen wisselgeld te betalen daarvoor. “En nu doe jij maar eens iets voor mij” (Doe je dat dan nooit? Vast wel...). Iemand die jou zijn wil op probeert te leggen op deze manier, kan dat blijkbaar niet op een andere manier. Kun je dat ooit leren met relatietherapie? Ik denk het niet.
Als jij je gevoel bent kwijtgeraakt en hem nodig hebt gehad voor troost ( wat je nu ook aangeeft te missen), ga dan werken aan zelf sterker worden en jezelf leren troosten.
Niet aan werken aan een relatie waarin jij niet voelt, maar probeert te zijn wie de ander graag wil dat jij bent.
Een goede vent kan ook voor jou een niet goede partner zijn omdat jullie niet het juiste zoeken bij elkaar. En daarnaast is communicatie een probleem wat je niet altijd kunt leren om te veranderen als de een verbaal pittig is en de ander niet.
Denk ook nog maar eens goed na over de dingen die jij wel deed in de relatie, die goed voor hem waren. Misschien is het meer dan mensen hier denken en misschien ook wel meer dan jij zelf door hebt gehad.
woensdag 10 oktober 2018 om 09:28
Je hebt hier een goed punt.Janiva schreef: ↑10-10-2018 08:50Hoe je op mij overkomt is dat je heel erg graag een geslaagd en succesvol iemand wil zijn, een sterke vrouw die stevig in haar schoenen staat en de lat daarbij in de hemel legt.
Je wil het zo graag goed doen, terwijl je in mijn beleving te weinig eigenwaarde hebt en heel erg tegen iemand opkijkt, die vervolgens van zijn voetstuk dondert. Je zult eerst van jezelf moeten gaan houden.
Zo blijf je maar doorvechten en in een cirkeltje ronddraaien.
Je overschreeuwt jezelf en tegelijkertijd probeer je voortdurend te pleasen.
Daar word je doodmoe van.
Idd, ik doe heel veel om naar zijn maatstaven te conformeren.
Ik voel me heel onzeker in de relatie, omdat hij intelligenter is.
Mijn algemene kennis is niet echt up to date. Ik probeer mijzelf te ontwikkelen op intellectueel gebied. Ik toon interesse in zijn werk door RTLZ te kijken en artikelen te lezen over de financiële markt en daar hebben we ‘s avonds aan de eettafel gesprekken over en dan legt hij het uit (dat vindt hij leuk) Ik heb voor mezelf de lat heel erg hoog gelegd. Gedachten over mijzelf zijn ook heel negatief. Ik voel me gewoon dom naast mijn vriend.
woensdag 10 oktober 2018 om 09:34
+1laverneb schreef: ↑10-10-2018 09:11Als ik jou was zou ik deze reactie nog eens goed tot mij door laten dringen. Met name het eerste deel.
Ik lees veel reacties in de trant van: hij was er voor jou, wat doe jij voor hem of dan kun je iemand niet zomaar aan de kant zetten. Ik ben het daar niet mee eens. Steun geef je niet aan iemand om er iets voor terug te verwachten. Dat doe je omdat je om iemand geeft. Ik verwacht nooit iets terug van mensen die ik steun geef.
Je bent je ouders kwijtgeraakt. En je hebt het moeilijk gehad. Hij troostte je. Je hoeft je partner geen wisselgeld te betalen daarvoor. “En nu doe jij maar eens iets voor mij” (Doe je dat dan nooit? Vast wel...). Iemand die jou zijn wil op probeert te leggen op deze manier, kan dat blijkbaar niet op een andere manier. Kun je dat ooit leren met relatietherapie? Ik denk het niet.
Als jij je gevoel bent kwijtgeraakt en hem nodig hebt gehad voor troost ( wat je nu ook aangeeft te missen), ga dan werken aan zelf sterker worden en jezelf leren troosten.
Niet aan werken aan een relatie waarin jij niet voelt, maar probeert te zijn wie de ander graag wil dat jij bent.
Een goede vent kan ook voor jou een niet goede partner zijn omdat jullie niet het juiste zoeken bij elkaar. En daarnaast is communicatie een probleem wat je niet altijd kunt leren om te veranderen als de een verbaal pittig is en de ander niet.
Denk ook nog maar eens goed na over de dingen die jij wel deed in de relatie, die goed voor hem waren. Misschien is het meer dan mensen hier denken en misschien ook wel meer dan jij zelf door hebt gehad.
woensdag 10 oktober 2018 om 09:37
I.p.v relatie therapie kan je volgens mij beter therapie voor jezelf gaan doen.“RiRi” schreef: ↑10-10-2018 09:28Je hebt hier een goed punt.
Idd, ik doe heel veel om naar zijn maatstaven te conformeren.
Ik voel me heel onzeker in de relatie, omdat hij intelligenter is.
Mijn algemene kennis is niet echt up to date. Ik probeer mijzelf te ontwikkelen op intellectueel gebied. Ik toon interesse in zijn werk door RTLZ te kijken en artikelen te lezen over de financiële markt en daar hebben we ‘s avonds aan de eettafel gesprekken over en dan legt hij het uit (dat vindt hij leuk) Ik heb voor mezelf de lat heel erg hoog gelegd. Gedachten over mijzelf zijn ook heel negatief. Ik voel me gewoon dom naast mijn vriend.
Leren jezelf (te mogen) zijn en dichtbij jezelf te blijven.
Vandaaruit kan je echt voelen en beslissen of je echt wel of niet verder wil met deze man/relatie.
anoniem_349789 wijzigde dit bericht op 10-10-2018 09:41
5.77% gewijzigd
woensdag 10 oktober 2018 om 09:41
woensdag 10 oktober 2018 om 10:01
Goed verwoord, ik neem het ook nog even extra mee voor mezelf
woensdag 10 oktober 2018 om 10:06
Dat geleerde in therapie slaat nog weleens eerst wat naar de andere kant door (overassertief). Heel menselijk, maar wel handig je even bewust van te zijn en evt aan te geven dat je je balans daarin nog moet vinden. Het zou mijns inziens wel beter zijn als ook daarbij nog sprake is van begeleiding door een therapeut. Die kan je sneller op dat soort mechanismen wijzen en je daarbij helpen.OopjenCoppit schreef: ↑10-10-2018 01:52Mogelijk wilde jouw vriend ook een grens aangeven, maar was jij zó gefocust op het bewaken van je eigen grenzen (geleerd in therapie) dat je die van je vriend niet eens waargenomen hebt. En hij zijn toevlucht wel tot zwaarder geschut moest nemen om gehoord te worden.
woensdag 10 oktober 2018 om 10:24
Ik ken je verder niet, heb ook niet geloept. Maar op mij kom je nogal vreemd over. Heb het idee dat je nogal extreem bent in je emoties. En ook vrij veeleisend.
woensdag 10 oktober 2018 om 10:33
woensdag 10 oktober 2018 om 10:41
*Toos* schreef: ↑10-10-2018 10:33Riri, even een serieuze vraag:
Haal jij je zelfvertrouwen uit je nieuwe maat kleding en je uiterlijk? Je hebt het vaak over hoe mooi en slank je bent (en dat geloof ik ook!), maar dat is een wankele basis voor zelfvertrouwen.
Ben jij arm-candy voor je vriend of zet jij jezelf zo neer?
Ik krijg de indruk dat ze heel veel invult/aannames doet.
Ik heb het al vaker gezegd, die therapie voor die burnout is niet genoeg geweest.
woensdag 10 oktober 2018 om 10:44
Het is gewoon kut om je kut te voelen.
Verder denk ik echt dat je er niet uitkomt zonder hulp.
Een coach ipv psych kan ook heel fijn zijn, dat is iets praktischer in aanpak.
Sterkte, luister naar je hart, en wees niet te impulsief.
woensdag 10 oktober 2018 om 10:53
Dat analyseren zou ik proberen te bewaren voor overdag. Je wilde rustig worden en slapen, je brein aan het werk zetten werkt dan averechts. Ik snap de verleiding hoor, daar niet van, maar het is niet echt helpend...
woensdag 10 oktober 2018 om 11:05
Dat vul je in voor hem. Niet invullen Voor Een Ander: NIVEA. Daar wordt je nooit beter van, zeker nu niet. Hiermee duw je hem in de ,slechte hoek’. Geef je jezelf een excuus om niet naar jezelf te hoeven kijken.
Hier gaat het niet om. Het gaat over jou en hoe jij naar jezelf kijkt. Ondek wie jij bent en nodig hebt. En kijk van daaruit naar wie en wat bij jou past.
Ik had een dikkemik jeugdvriendin. En ik heb die ooit prachtige vriendschap beëindigd. Ik kon niet meer. Na tijden luisteren, bijstaan, opvangen tijdens haar burn out met bijna 2 jaar 0 interesse of aandacht voor mij ging het veel beter met haar. Ze ging stoer rechtop staan in haar therapie-schoenen en vertelde me exact, stellig en zonder ruimte voor een gesprek wat ik fout deed in mijn leven en relatie. Ze ging boven me staan als een niet-gekozen mentor die geen tegenspraak duldde: ik moest doen wat ze zei. Nou nee. Na een paar maanden zonder verandering in dat gedrag was het klaar voor mij. Dag 30 jaar lief en leed delen.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
woensdag 10 oktober 2018 om 11:44
Ik denk dat het goed is om nog psychische hulp in te schakelen, niet voor de burn-out. Als het overigens minder dan een jaar geleden is dat die therapie is gestopt dan kom je niet op de wachtlijst.
Anders zou je in de tussentijd de POH-GGZ (praktijkondersteuner huisarts) of basis GGZ kunnen proberen, die hebben beiden een korte wachttijd.
Anders zou je in de tussentijd de POH-GGZ (praktijkondersteuner huisarts) of basis GGZ kunnen proberen, die hebben beiden een korte wachttijd.
woensdag 10 oktober 2018 om 12:18
Ga hiermee aan de slag.“RiRi” schreef: ↑10-10-2018 09:28Je hebt hier een goed punt.
Idd, ik doe heel veel om naar zijn maatstaven te conformeren.
Ik voel me heel onzeker in de relatie, omdat hij intelligenter is.
Mijn algemene kennis is niet echt up to date. Ik probeer mijzelf te ontwikkelen op intellectueel gebied. Ik toon interesse in zijn werk door RTLZ te kijken en artikelen te lezen over de financiële markt en daar hebben we ‘s avonds aan de eettafel gesprekken over en dan legt hij het uit (dat vindt hij leuk) Ik heb voor mezelf de lat heel erg hoog gelegd. Gedachten over mijzelf zijn ook heel negatief. Ik voel me gewoon dom naast mijn vriend.
Wat je nu doet is je vriend de 'schuld' geven van de onvrede en boosheid die in jezelf leeft. Daarmee vermijd je om naar jezelf te kijken en de bron en oorzaken van je negativiteit en onzekerheid op te sporen.
Mogelijk past deze man niet bij je, hoeveel je ook van hem houdt. Misschien dwingt deze relatie je wel dat je teveel op je tenen moet lopen en dat jezelf teveel zoveel geweld aan moet doen dat je in een 'burn-out' beland. Niet dat je vriend dit oplegt, maar het gevolg van je eigen keuzes.
Maar misschien kom je er ook achter dat je gebukt gaat onder denkfouten en aannames die je geluk in de weg staan en zal een verandering van mindset je meer voldoening en een meer evenwichtige basis geven. Ervaar dat je bent zoals je bènt en dat dat goed is. Dat jij niet je vriend bent en dat je niet jezelf moet forceren iemand te zijn die je niet bent. Daar zou iedereen ongelukkig van worden!
Hoe dan ook, de problemen en onvrede waar je nu mee kampt, zitten in je inner self en als daar niet mee aan de slag gaat , zal dat blijven etteren. Als je denkt dat een maatje 36, RTL Z en een stewardessenpakje je het geluk en zelfverzekerdheid gaan brengen zul je bedrogen uitkomen.
