Relaties
alle pijlers
In de hut van BabaYaga: lucht hier je hart en steun elkaar
zondag 12 juli 2020 19:07
Mijn oude topic was bijna vol. Ik heb het laten verwijderen omdat iemand dacht mij herkend te hebben.
Maar ik ben er nog, onder een andere naam.
Had je man een midlife crisis en een zoolmeet? Of "alleen maar" een midlife crisis? Wil je gewoon even anoniem je hart luchten zonder je omgeving daarmee te belasten? Zoek je steun van lotgenoten?
Schrijf het hier van je af. Of niet, maar dan verdwijnt dit topic vanzelf naar onderen.
Maar ik ben er nog, onder een andere naam.
Had je man een midlife crisis en een zoolmeet? Of "alleen maar" een midlife crisis? Wil je gewoon even anoniem je hart luchten zonder je omgeving daarmee te belasten? Zoek je steun van lotgenoten?
Schrijf het hier van je af. Of niet, maar dan verdwijnt dit topic vanzelf naar onderen.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
woensdag 14 april 2021 17:00
Ik worstel daar nu enorm mee.
Mijn ex was wel mijn vriend, mijn beste maatje. De eerste 18 tot 20 jaar van onze relatie leefden wij echt voor elkaar.
En waar het nou door gekomen is, de komst van de kinderen? Mid life crisis? minder seks ivm jonge kinderen en na een tweelingzwangerschap en bevalling ook veel lichamelijk gedoe bij mij?
We zijn die laatste 5 jaar steeds meer uit elkaar gegroeid en de laatste 3 jaar was hij al uit de relatie gestapt zonder dat hij mij dat had verteld... Hij had een ander, was hard en zelfs wreed tegen mij.
Toen we echt uit elkaar gingen, deed ik er alles aan om vast te houden, ons gezin, hem, mijn beeld van het perfecte plaatje als ouders. Ik wilde graag feestdagen nog gezamenlijk vieren, misschien zelfs in de vakantie nog wat gezinsuitstapjes.
Ex wilde meteen een nieuw gezin stichten met zijn minnares. Daarom moest ik gedwongen echt hard met hem breken en was er geen ruimte om nog gezinsdingen te doen. Het is dus de afgelopen 1.5 jaar ik met de kinderen. En dat bevalt eigenlijk prima. Ik vond het irritant om hem te zien, heb het liefste helemaal geen contact, alleen het noodzakelijk over de kinderen.
En nu, juist nu ik op dat punt ben, haalt hij de banden aan... Ik krijg ineens informerende appjes. Hij wenst me een fijn weekend als hij weet dat ik iets gepland heb. Dat weet hij via gezamenlijke vrienden, en ik vind dat toch vervelend!
Ik wil niet dat hij weet wat ik op de planning heb staan. Ik wil niet dat hij ongevraagd mijn leven weer binnen wandelt.
Aan de andere kant, zit ergens in mijn hoofd ook nog dat plaatje van ons als vrienden en gezamenlijke ouders in fijne harmonie voor de kinderen.
Ik weet ook dat ik dat nooit kan zolang hij samen is met zijn minnares. Die twee die mij samen jaren bedrogen zal ik nooit kunnen accepteren.
Ik merk dat ik hier veel te veel mee bezig ben. Zal ik hem blokkeren op mijn telefoon? Dat gaat ook niet ivm de kinderen.
Zal ik het gesprek met hem aangaan hierover? Gaat waarschijnlijk weer tot die kilte lijden waar ik ook niet op zit te wachten...
Mijn ex was wel mijn vriend, mijn beste maatje. De eerste 18 tot 20 jaar van onze relatie leefden wij echt voor elkaar.
En waar het nou door gekomen is, de komst van de kinderen? Mid life crisis? minder seks ivm jonge kinderen en na een tweelingzwangerschap en bevalling ook veel lichamelijk gedoe bij mij?
We zijn die laatste 5 jaar steeds meer uit elkaar gegroeid en de laatste 3 jaar was hij al uit de relatie gestapt zonder dat hij mij dat had verteld... Hij had een ander, was hard en zelfs wreed tegen mij.
Toen we echt uit elkaar gingen, deed ik er alles aan om vast te houden, ons gezin, hem, mijn beeld van het perfecte plaatje als ouders. Ik wilde graag feestdagen nog gezamenlijk vieren, misschien zelfs in de vakantie nog wat gezinsuitstapjes.
Ex wilde meteen een nieuw gezin stichten met zijn minnares. Daarom moest ik gedwongen echt hard met hem breken en was er geen ruimte om nog gezinsdingen te doen. Het is dus de afgelopen 1.5 jaar ik met de kinderen. En dat bevalt eigenlijk prima. Ik vond het irritant om hem te zien, heb het liefste helemaal geen contact, alleen het noodzakelijk over de kinderen.
En nu, juist nu ik op dat punt ben, haalt hij de banden aan... Ik krijg ineens informerende appjes. Hij wenst me een fijn weekend als hij weet dat ik iets gepland heb. Dat weet hij via gezamenlijke vrienden, en ik vind dat toch vervelend!
Ik wil niet dat hij weet wat ik op de planning heb staan. Ik wil niet dat hij ongevraagd mijn leven weer binnen wandelt.
Aan de andere kant, zit ergens in mijn hoofd ook nog dat plaatje van ons als vrienden en gezamenlijke ouders in fijne harmonie voor de kinderen.
Ik weet ook dat ik dat nooit kan zolang hij samen is met zijn minnares. Die twee die mij samen jaren bedrogen zal ik nooit kunnen accepteren.
Ik merk dat ik hier veel te veel mee bezig ben. Zal ik hem blokkeren op mijn telefoon? Dat gaat ook niet ivm de kinderen.
Zal ik het gesprek met hem aangaan hierover? Gaat waarschijnlijk weer tot die kilte lijden waar ik ook niet op zit te wachten...
woensdag 14 april 2021 17:18
Ai, dat klinkt echt heel moeilijk en pijnlijk, juist omdat het ooit wel goed zat met die vriendschap. Ik zou niet zo goed weten hoe ik hiermee om zou moeten gaan. Misschien niet te veel reageren op dingen die niet met de kinderen te maken hebben, maar misschien is dat ook wel te zacht of voelt het niet goed. Sterkte!Protocol schreef: ↑14-04-2021 17:00Ik worstel daar nu enorm mee.
Mijn ex was wel mijn vriend, mijn beste maatje. De eerste 18 tot 20 jaar van onze relatie leefden wij echt voor elkaar.
En waar het nou door gekomen is, de komst van de kinderen? Mid life crisis? minder seks ivm jonge kinderen en na een tweelingzwangerschap en bevalling ook veel lichamelijk gedoe bij mij?
We zijn die laatste 5 jaar steeds meer uit elkaar gegroeid en de laatste 3 jaar was hij al uit de relatie gestapt zonder dat hij mij dat had verteld... Hij had een ander, was hard en zelfs wreed tegen mij.
Toen we echt uit elkaar gingen, deed ik er alles aan om vast te houden, ons gezin, hem, mijn beeld van het perfecte plaatje als ouders. Ik wilde graag feestdagen nog gezamenlijk vieren, misschien zelfs in de vakantie nog wat gezinsuitstapjes.
Ex wilde meteen een nieuw gezin stichten met zijn minnares. Daarom moest ik gedwongen echt hard met hem breken en was er geen ruimte om nog gezinsdingen te doen. Het is dus de afgelopen 1.5 jaar ik met de kinderen. En dat bevalt eigenlijk prima. Ik vond het irritant om hem te zien, heb het liefste helemaal geen contact, alleen het noodzakelijk over de kinderen.
En nu, juist nu ik op dat punt ben, haalt hij de banden aan... Ik krijg ineens informerende appjes. Hij wenst me een fijn weekend als hij weet dat ik iets gepland heb. Dat weet hij via gezamenlijke vrienden, en ik vind dat toch vervelend!
Ik wil niet dat hij weet wat ik op de planning heb staan. Ik wil niet dat hij ongevraagd mijn leven weer binnen wandelt.
Aan de andere kant, zit ergens in mijn hoofd ook nog dat plaatje van ons als vrienden en gezamenlijke ouders in fijne harmonie voor de kinderen.
Ik weet ook dat ik dat nooit kan zolang hij samen is met zijn minnares. Die twee die mij samen jaren bedrogen zal ik nooit kunnen accepteren.
Ik merk dat ik hier veel te veel mee bezig ben. Zal ik hem blokkeren op mijn telefoon? Dat gaat ook niet ivm de kinderen.
Zal ik het gesprek met hem aangaan hierover? Gaat waarschijnlijk weer tot die kilte lijden waar ik ook niet op zit te wachten...
woensdag 14 april 2021 17:21
Ja, maar dat moet dus toch duidelijker. Want hij doet nu, waar ik dus tijden naar verlangd heb...
Ik krijg dan appjes als: heeft dochter een beetje lekker geslapen? Ze zag een beetje witjes dit weekend. Hoop dat je een goede nacht hebt gehad, fijne dag!
Ik heb dus tot nu toe nooit iets van hem gehoord tijdens mijn dagen. Zelfs geen vraag hoe het was als we 2 weken op vakantie waren. Ook geen foto ofzo van hun vakantie. En nu ineens wekelijks dit soort berichten....
Die dus wel over de kinderen gaan (meestal), maar een toon hebben van kijk ons eens gezellig contact hebben.
Ok, ik heb dus moeite om mijn grenzen te vinden (om over aangeven nog maar niet te spreken, ik weet niet eens waar ze liggen) en ik kan totaal niet tegen conflict.
Dus ik doe wat ik altijd doe, ik laat het maar zo... Moet ik denk mee stoppen. Maar het is me ook geen ruzie waard eigenlijk. en dat gaat dit wel opleveren.
woensdag 14 april 2021 18:04
Komt het nep over of zit het je dwars dat hij er nu pas mee komt?Protocol schreef: ↑14-04-2021 17:21Ja, maar dat moet dus toch duidelijker. Want hij doet nu, waar ik dus tijden naar verlangd heb...
Ik krijg dan appjes als: heeft dochter een beetje lekker geslapen? Ze zag een beetje witjes dit weekend. Hoop dat je een goede nacht hebt gehad, fijne dag!
Ik heb dus tot nu toe nooit iets van hem gehoord tijdens mijn dagen. Zelfs geen vraag hoe het was als we 2 weken op vakantie waren. Ook geen foto ofzo van hun vakantie. En nu ineens wekelijks dit soort berichten....
Die dus wel over de kinderen gaan (meestal), maar een toon hebben van kijk ons eens gezellig contact hebben.
Ok, ik heb dus moeite om mijn grenzen te vinden (om over aangeven nog maar niet te spreken, ik weet niet eens waar ze liggen) en ik kan totaal niet tegen conflict.
Dus ik doe wat ik altijd doe, ik laat het maar zo... Moet ik denk mee stoppen. Maar het is me ook geen ruzie waard eigenlijk. en dat gaat dit wel opleveren.
Mijn vader heeft zo'n 10 jaar de boel belazerd en was een ontzettende klootzak, maar hij gaf wel altijd om m'n moeder en ons. Met de jaren is hij veel milder geworden en ziet hij ook veel meer in hoe fout hij was. Kan er zoiets met je ex zijn? Dat hij een beetje het licht heeft gezien en een betere band met de moeder van z'n kinderen wil?
Niet dat jij daar perse in mee moet gaan natuurlijk.
woensdag 14 april 2021 18:15
Ja inderdaad, zoiets kan het ook zijn. Maar dan zou het voor mij persoonlijk niet meer hoeven.
Na al het bedrog en verdriet, en daarna tijdenlang radiostilte, ben ik dan ook geen vrienden meer als het meneer wel uitkomt, doeii
Alleen noodzakelijke info over de kinderen, geen koetjes en kalfjes, en liefst (maar ik weet niet hoe oud jullie kinderen zijn) gewoon zo min mogelijk contact.
Die tijd is geweest.
Na al het bedrog en verdriet, en daarna tijdenlang radiostilte, ben ik dan ook geen vrienden meer als het meneer wel uitkomt, doeii
Alleen noodzakelijke info over de kinderen, geen koetjes en kalfjes, en liefst (maar ik weet niet hoe oud jullie kinderen zijn) gewoon zo min mogelijk contact.
Die tijd is geweest.
justagirly wijzigde dit bericht op 14-04-2021 18:50
8.03% gewijzigd
woensdag 14 april 2021 18:28
Protocol gaat het nog goed tussen hem en zijn nieuwe vlam? Soms doen mannen dit als de nieuwe relatie niet lekker loopt... En soms juist als de nieuwe vlam zegt: wees eens wat aardiger voor je ex... Dat laatste gezien bij een vriendin van wie de man er met een ander vandoor gegaan was: hij trok zich niets meer aan van zijn oude gezin, tot ook de nieuwe relatie strandde en hij wéér een nieuwe vriendin kreeg, die hem eens stevig aansprak op zijn houding tegenover zijn kinderen en hun moeder. Sindsdien gaat het stukken beter 
.
.
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
woensdag 14 april 2021 19:36
Dank voor jullie reacties, dat helpt om het op een rijtje te zetten in m'n hoofd.
Ik ga er nog eens op kauwen waarom het me zo dwars zit. Ik voel in ieder geval steeds een enorme irritatie als er weer zo'n berichtje binnenkomt. Of als hij een gezellig kletspraatje wil houden als hij de kinderen haalt.
Hoe de relatie zit met z'n vlam weet ik niet, ze waren op huizenjacht dus ik denk wel goed.
Of zij erachter zit? Denk het niet... Ze had er geen moeite mee om achter mijn rug 2 jaar met hem een affaire te hebben en de afgelopen 1,5 jaar was ook geen probleem dat hij geen goed contact had.
Het komt niet nep over. Het komt over alsof hij terug wil naar wat er was. Maar dat heeft hij kapot gemaakt. Ik denk dat dat me dwars zit... Hij heeft het stuk gemaakt en kan nu niet net gaan doen alsof alles koek en ei is. Maar aan de andere kant wil ik ook ooit wel weer bij koek en ei komen.. Denk ik... maar moet hij dan door het stof? geen idee.
Misschien kom ik er nu achter dat ik helemaal geen vrienden wil worden weer in de toekomst. Of het is gewoon nog te vroeg...
Ik ga er nog eens op kauwen waarom het me zo dwars zit. Ik voel in ieder geval steeds een enorme irritatie als er weer zo'n berichtje binnenkomt. Of als hij een gezellig kletspraatje wil houden als hij de kinderen haalt.
Hoe de relatie zit met z'n vlam weet ik niet, ze waren op huizenjacht dus ik denk wel goed.
Of zij erachter zit? Denk het niet... Ze had er geen moeite mee om achter mijn rug 2 jaar met hem een affaire te hebben en de afgelopen 1,5 jaar was ook geen probleem dat hij geen goed contact had.
Het komt niet nep over. Het komt over alsof hij terug wil naar wat er was. Maar dat heeft hij kapot gemaakt. Ik denk dat dat me dwars zit... Hij heeft het stuk gemaakt en kan nu niet net gaan doen alsof alles koek en ei is. Maar aan de andere kant wil ik ook ooit wel weer bij koek en ei komen.. Denk ik... maar moet hij dan door het stof? geen idee.
Misschien kom ik er nu achter dat ik helemaal geen vrienden wil worden weer in de toekomst. Of het is gewoon nog te vroeg...
woensdag 14 april 2021 19:57
Ben je niet gewoon nog heel boos op hem? Omdat hij je ontzettend gekwetst heeft? Dat kan ik me namelijk goed voorstellen als je zo bedrogen bent. Dus ja, dan moet hij voor jou nog door het stof en daar excuses voor aanbieden.
Misschien zou je zoiets nog wel tegen hem kunnen zeggen. Dat je het fijn vindt dat hij aardige en belangstellende berichten stuurt, en dat goed met elkaar omgaan als exen ook iets is wat jij altijd hebt gewild. Maar dat je merkt dat je dat tegelijkertijd ook erg moeilijk vindt omdat je in verleden enorm gekwetst door hem bent en dat daar nog een stukje boosheid over zit. Dat je niet weet of je hier nu op zit te wachten. Of dat je niet goed weet hoe daarmee om te gaan. Zoiets.
Andere optie is er niks over zeggen en beleefd afkappen steeds door korte antwoorden terug te sturen.
Misschien zou je zoiets nog wel tegen hem kunnen zeggen. Dat je het fijn vindt dat hij aardige en belangstellende berichten stuurt, en dat goed met elkaar omgaan als exen ook iets is wat jij altijd hebt gewild. Maar dat je merkt dat je dat tegelijkertijd ook erg moeilijk vindt omdat je in verleden enorm gekwetst door hem bent en dat daar nog een stukje boosheid over zit. Dat je niet weet of je hier nu op zit te wachten. Of dat je niet goed weet hoe daarmee om te gaan. Zoiets.
Andere optie is er niks over zeggen en beleefd afkappen steeds door korte antwoorden terug te sturen.
woensdag 14 april 2021 19:59
En misschien ben je wel gewoon echt 'klaar' met hem Protocol. Kan ik me namelijk ook wel voorstellen als het bij jou (met de kinderen) lekker loopt, dan is hij nul toevoeging en zijn 'geslijm' alleen maar een vervelende vlieg. Ff wegwuiven door enkel praktisch te communiceren. Misschien ben je wel veel verder dan je zelf denkt.
(Ik zeg niet dat dat zo is, maar misschien wel iets om even over na te denken. Ik had dat heel erg na mijn breuk 100 jaar geleden: Toen ik klaar met hem was was ik ook echt klaar. Toen hij een hartaanval 'vertoonde'' en letterlijk voor mijn voeten in elkaar stuikte nadat hij me ten huwelijk vroeg en ik in de lach schoot, gaf ik hem de keuze: ' Je staat nu op of ik bel 112'. Geen reactie en ik stapte over hem heen richting telefoon. Nooit iemand zo snel wonderbaarlijk zien genezen).
(Ik zeg niet dat dat zo is, maar misschien wel iets om even over na te denken. Ik had dat heel erg na mijn breuk 100 jaar geleden: Toen ik klaar met hem was was ik ook echt klaar. Toen hij een hartaanval 'vertoonde'' en letterlijk voor mijn voeten in elkaar stuikte nadat hij me ten huwelijk vroeg en ik in de lach schoot, gaf ik hem de keuze: ' Je staat nu op of ik bel 112'. Geen reactie en ik stapte over hem heen richting telefoon. Nooit iemand zo snel wonderbaarlijk zien genezen).
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
woensdag 14 april 2021 20:16
Nee joh dat is toch niet fout. Snap dat je benieuwd bent naar zijn verhaal. Hij is tenslotte net als jij bedrogen. Hoe reageerde hij?Proetel schreef: ↑14-04-2021 12:49Hoi allemaal,
Ik lees hier dat sommigen van jullie zich zielig voelden, zo net na de breuk als ze iets alleen moesten doen dat ze anders met hun tweetjes deden...
Toen wij net uit elkaar waren, werd de jongste opgenomen in het ziekenhuis met een longontsteking. Ik zat daar maar te huilen in dat ziekenhuis omdat ik me zo alleen voelde en niemand had om mijn ervaringen mee te delen. In paniek heb ik toen mijn stiefmoeder gebeld en die heeft mij dan onwijs getroost aan de telefoon. En nu denk ik vaak dat een mens veel krachtiger is dan je vaak beseft. Je komt zo een dingen te boven en na een tijd gaat je dit zelfs "vlot" af.
Dit weekend heb ik iets "fouts" gedaan... ik had nooit contact gehad met de ex-man van de minnares van mijn ex man en ik had hem een paar maanden geleden via Facebook een berichtje gestuurd. En hij antwoordde daar ineens op... Ik had er meteen veel spijt van dat ik het ooit had gestuurd maar ik was ook wel benieuwd naar zijn verhaal en hoe hij het ervaren heeft, toen en hoe het nú met hem ging.
woensdag 14 april 2021 20:21
Nou Appelientje, Protocol moet het natuurlijk zelf weten maar ikzelf zou echt niet mijn gevoelens nog zo gaan delen met mijn ex bedrieger.
Daar gaf hij toen ook niks om, en nu zijn het zijn zaken niet meer.
Ik zou zo kort en zo min mogelijk reageren denk ik.
Daar gaf hij toen ook niks om, en nu zijn het zijn zaken niet meer.
Ik zou zo kort en zo min mogelijk reageren denk ik.
justagirly wijzigde dit bericht op 14-04-2021 20:28
3.09% gewijzigd
woensdag 14 april 2021 20:27
Dat zou ik ook zeker snappen hoor.justagirly schreef: ↑14-04-2021 20:21Nou Appelientje, Protocol moet het natuurlijk zelf weten maar ikzelf zou echt niet nog zo mijn gevoelens nog delen met mijn ex bedrieger. Daar gaf hij toen ook niks om, en nu zijn het zijn zaken niet meer.
Ik zou zo kort en zo min mogelijk reageren denk ik.
woensdag 14 april 2021 20:29
Eens.appelientjex schreef: ↑14-04-2021 20:16Nee joh dat is toch niet fout. Snap dat je benieuwd bent naar zijn verhaal. Hij is tenslotte net als jij bedrogen. Hoe reageerde hij?
En ik ben ook benieuwd!
woensdag 14 april 2021 20:36
woensdag 14 april 2021 21:39
woensdag 14 april 2021 22:06
Ik heb je berichtje wel gelezen maar weet niet hoe ik moet reageren omdat het zo herkenbaar is wat je schrijft! Dat je ex nooit iets deed en je alles zelf moest doen... maar als de buren of zijn vrienden hem een keer om een klusje vroegen stond hij zeker wel gelijk klaar?fifty schreef: ↑14-04-2021 21:39ik heb hier vanmiddag een lange post neergezet dat ik er helemaal doorheen zit. Ik had gehoopt op een beetje steun, troost. Maar niemand heeft erop gereageerd. Waarom niet?? voldoe ik niet aan de ongeschreven forum regels ofzo? Het maakt nu dat ik me nog veel eenzamer voel.
Mijn ex hielp ook nooit mee, toen ik bij de 2e opeens weeën kreeg om 16.00 wilde hij niet thuiskomen van werk, want hij moest tot 17.00 werken en had het zo druk! Kan je nagaan dat ik om 18.00 ben bevallen, 10 min. na aankomst in t ziekenhuis!
Wat je schrijft over mensen van vroeger die veel succesvoller zijn dan jij (tenminste dat vinden we zelf) ook herkenbaar. Allemaal een happy family, mooi groot huis. Perfecte kinderen zonder problemen die heeeel goed luisteren..
Het voelt inderdaad als een mislukking.
Maar dat is het natuurlijk niet, niemand is hetzelfde.
Wat je schrijft het is inderdaad verloren tijd en net alsof al die jaren voor niks zijn geweest.
woensdag 14 april 2021 22:07
Och Fifty! Ik heb je gelezen hoor!fifty schreef: ↑14-04-2021 12:46Warning. Ego post.
Mijn ex ging nergens mee naar toe. Niet naar een ziekenhuisafspraak, ook niet van kind, godzijdank hadden we die ook nauwelijks. Ook niet naar bv de verjaardag van mijn ouders. Of een schoolding. Alleen als ik het expliciet vroeg en plande.
Toen ik een hersenschudding had en veel moest rusten vond hij het al heel wat dat hij de honden 's avonds uitliet. Ik zei wel eens, jij hebt pas door als er wat met me is als ik op de grond neerval.
Nu moet ik 1 ding zeggen als vergoeilijking voor hem. Hij had werk waarbij hij er moest zijn op een bepaalde tijd 's ochtends en anders kon hij de hele dag niet meer werken en werd er die dag ook niks meer verdiend dus.
Maar eigenlijk was dat ook al belachelijk. Want er zijn periodes geweest, jaren, en daarna ook enkele maanden per jaar, dat zijn onderneming nog niet opbracht was hij kostte. Maar toch stond hij daar liever dan dat hij iets met mij deed. Of voor mij zorgde als ik het nodig had. En als ik het dan waagde om iets te zeggen in trant van dat het wel weinig opleverde dat werd hij kwaad en boycotte ik hem.
Waarom heb ik hier niet eerder de stekker uitgetrokken? Waarom??? ik voel me zo'n loser. ik heb mijn goeie jaren verspild aan ... ??? aan wat eigenlijk??? aan een Illusie.
Ik moest gister weer denken aan een oude vriendin van me en haar zus, van de middelbare school nog. Contact is er al meer dan 20 jaar niet meer. Oa door verhuizing naar een ander deel van het land.
Ik zocht ze op op Facebook en beide hebben zich heel mooi ontwikkeld. Door gestudeerd, nu zzp in een spirituele richting die ik ook heel waardevol vind. Ik durf ze niet te contacten. Ik voel me mislukt.
Ter vergoeilijking van mezelf kan ik dan zeggen dat ik 3 maanden geleden de diagnose adhd heb gekregen. En 1,5 maanden geleden gestart ben met medicatie. met 50+. Dus eigenlijk moet ik verdomd trots op mezelf zijn dat ik het nog zo ver geschopt ondanks mijn adhd, en met een waarschijnlijk autische partner en met een kind met adhd en waarschijnlijk ook autisme. Maar zo voelt het niet. Het voelt al falen en oneerlijk en vooral ontzettend zwaar.
Ik zit er even doorheen. Ik zou gevaccineerd worden, maar ben onder 60 dus ging niet door. En nog steeds niks te beleven door die fucking corona. Ik heb kleding besteld maar 3kwart is niet goed. terugsturen van 1 bedrijf lukt niet. Gedoe. Geneuzel. En vooral niks leuks. En ik weet dat iedereen met de corona maatregelen zit hoor, heus.
...
En er zijn hier veel meer krachtige dames! Ik vind het zo fijn om jullie ervaringen te lezen. Ik ben niet de enige die dit meemaakt, sommigen hebben het nog veel zwaarder. En die hebben het ook weer leefbaar of prettig gekregen na verloop van tijd.
En dat gaat bij mij ook gebeuren! Morgen , of misschien al straks, voel ik me beter. Vandaag woon ik precies 1 jaar in mijn eigen huisje. Wauw. Ik ben er emotioneel van. Ik ben al heel ver. Ik ben niet veel meer bezig met ex in mijn gewone dagelijkse dingen. Dat ik een tijdje terug echt afstand heb genomen en dat we niet meer bellen of afspreken heeft daarbij geholpen en ervaar ik als goed. Vind ik ook mooi om te constateren nu na 1 jaar. We kunnen contact hebben over kind indien noodzakelijk, en verder is het klaar.
Die stukjes verdriet zullen nog wel een tijdje af en toe opduiken. Vervelend maar ook logisch.
Gefeliciteerd met je ‘huisverjaardag’. Heerlijk hè, je eigen plekje!
Verder zit het je inderdaad even tegen, die stomme niet-doorgaande vaccinaties, die stomme Corona-regels...
Ik kan me ook goed voorstellen dat dit soort dingen nog harder binnenkomt als je ADHD blijkt te hebtben Heb je wel baat bij de medicatie? En heeft je kind ook medicatie gekregen? (Mijn ADD-puber is niet erg trouw in het innemen van zijn medicatie... Snap ik nooit zo goed, want het helpt wel, zegt hij!)
Verder moet je jezelf natuurlijk niet kwalijk nemen dat het is gelopen zoals het is gelopen. Terugkijken in de wetenschap dat is altijd makkelijker dan er middenin zitten. Ik wist ook jarenlang dat die uitspraken van ex, dat binnenkort ècht het geld zou binnenkomen vanuit zijn bedrijf, niet waargemaakt zouden worden. Maar elke twijfel uitspreken leidde tot boosheid van zijn kant, beláchelijk dat ik hem niet steunde, het lag aan míj dat hij geen kans kreeg om een bloeiende carrière op te bouwen... Yeah right. Hij heeft nu al zes jaar geen ‘last’ van mij, inmiddels zelfs niet meer van zijn eigen kinderen, maar ik zie die carrière nog steeds niet...
Wat betreft Facebook, je realiseert je toch wel dat dat buitenkant is hè? Op Facebook lijkt het iedereen voor de wind te gaan. Maar dat is bij veel mensen schijn. Je ellende etaleren op Facebook ‘hoort’ niet. Dus achter de succesvolle profielen zit lang niet altijd een gelukkig leven!
Ik vind dat je al super-ver bent na een jaar. Ik ben na zes jaar nog veel te veel bezig met ex - er is ook nog heel veel gebeurd ná de scheiding, maar ik zou graag willen dat ik niet uren per dag aan het maken was over de situatie en nog veel meer volop kon genieten van mijn prachtige huis en tuin, mijn fijne baan, mijn twee schatten van pubers (waarvan de ene het ook moeilijk heeft en ik ook daarvan zeker zorgen heb).
Lieve Fifty, jij gaat je morgen gewoon weer beter voelen. Het wordt mooi weer, kun je de zon in? Dat helpt bij mij altijd al een stukje.
, en je bent niet alleen, we doen het hier samen!! Ook als we door de vele posts niet direct reageren!!!
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
woensdag 14 april 2021 22:10
Máár. Het heeft ons wel de liefste kinderen van de wereld opgeleverd. Dat houd ik mezelf altijd maar voor, dat dat tenminste het belangrijkste product is geweest van die ellende-jaren...!Joelle1980 schreef: ↑14-04-2021 22:06Wat je schrijft het is inderdaad verloren tijd en net alsof al die jaren voor niks zijn geweest.
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
woensdag 14 april 2021 22:18
Caro, wat kun jij toch nog goed mensen moed inspreken! Ik lees het even ook voor mij. Met alle gezeik om me heen ben ik even erg met mezelf bezig en heb weinig te geven.
Als ik erover nadenk heb ik misschien wel een ton ingeleverd, met huizen verkocht en gekocht en een poot uitgedraaid gehad en nu weer alles opnieuw opbouwen.
En dat maakt me eigenlijk weinig uit, al had ik maar geen gezeik en kon ik maar gewoon een fijn leven hebben met mijn kinderen. Maar ik moet voor de ene heleboel zorg regelen en voor de andere cursussen gaan regelen, heel wat middagen daarvoor inleveren en niet te vergeten de spanning en angst die ik heb, hopelijk irreëel, maar ik doe het slecht met dreiging.
En dan een gezondheid hebben dat ik geen medicijnen ertegen kan nemen. Zelfs geen wijntje.
This too shall pass... maar liever nu dan later.
En dan een veeleisende baan, mogelijk ook nog heel veel naars met mijn gezondheid wat nu niet gecheckt kan worden. Ben vaste klant bij Holland and Barrett, voor alle natuurlijke middelen in de hoop dat ze helpen.
Als ik erover nadenk heb ik misschien wel een ton ingeleverd, met huizen verkocht en gekocht en een poot uitgedraaid gehad en nu weer alles opnieuw opbouwen.
En dat maakt me eigenlijk weinig uit, al had ik maar geen gezeik en kon ik maar gewoon een fijn leven hebben met mijn kinderen. Maar ik moet voor de ene heleboel zorg regelen en voor de andere cursussen gaan regelen, heel wat middagen daarvoor inleveren en niet te vergeten de spanning en angst die ik heb, hopelijk irreëel, maar ik doe het slecht met dreiging.
En dan een gezondheid hebben dat ik geen medicijnen ertegen kan nemen. Zelfs geen wijntje.
This too shall pass... maar liever nu dan later.
En dan een veeleisende baan, mogelijk ook nog heel veel naars met mijn gezondheid wat nu niet gecheckt kan worden. Ben vaste klant bij Holland and Barrett, voor alle natuurlijke middelen in de hoop dat ze helpen.
woensdag 14 april 2021 22:24
Jaaaa zeker! Anders waren ze er niet geweestCaroMamaVanMaik schreef: ↑14-04-2021 22:10Máár. Het heeft ons wel de liefste kinderen van de wereld opgeleverd. Dat houd ik mezelf altijd maar voor, dat dat tenminste het belangrijkste product is geweest van die ellende-jaren...!
woensdag 14 april 2021 22:34
Bloem1970 schreef: ↑14-04-2021 22:18Caro, wat kun jij toch nog goed mensen moed inspreken! Ik lees het even ook voor mij. Met alle gezeik om me heen ben ik even erg met mezelf bezig en heb weinig te geven.
Als ik erover nadenk heb ik misschien wel een ton ingeleverd, met huizen verkocht en gekocht en een poot uitgedraaid gehad en nu weer alles opnieuw opbouwen.
En dat maakt me eigenlijk weinig uit, al had ik maar geen gezeik en kon ik maar gewoon een fijn leven hebben met mijn kinderen. Maar ik moet voor de ene heleboel zorg regelen en voor de andere cursussen gaan regelen, heel wat middagen daarvoor inleveren Zo intensief!!! Ik hobbel van de ene psychiater naar de volgende psycholoog naar de leerplichtambtenaar. Kost zoveel tijd en stress. en niet te vergeten de spanning en angst die ik heb, hopelijk irreëel, maar ik doe het slecht met dreiging.
En dan een gezondheid hebben dat ik geen medicijnen ertegen kan nemen. Zelfs geen wijntje. Dat is wel heel erg kloten! Ik leef op mijn 2 wijntjes 's avonds deze periode.
This too shall pass... maar liever nu dan later.
En dan een veeleisende baan, mogelijk ook nog heel veel naars met mijn gezondheid wat nu niet gecheckt kan worden. Ben vaste klant bij Holland and Barrett, voor alle natuurlijke middelen in de hoop dat ze helpen .En dan nog angst voor erger... Sterkte meid.
woensdag 14 april 2021 22:35
Dikkefifty schreef: ↑14-04-2021 12:46Warning. Ego post.
Mijn ex ging nergens mee naar toe. Niet naar een ziekenhuisafspraak, ook niet van kind, godzijdank hadden we die ook nauwelijks. Ook niet naar bv de verjaardag van mijn ouders. Of een schoolding. Alleen als ik het expliciet vroeg en plande.
Toen ik een hersenschudding had en veel moest rusten vond hij het al heel wat dat hij de honden 's avonds uitliet. Ik zei wel eens, jij hebt pas door als er wat met me is als ik op de grond neerval.
Nu moet ik 1 ding zeggen als vergoeilijking voor hem. Hij had werk waarbij hij er moest zijn op een bepaalde tijd 's ochtends en anders kon hij de hele dag niet meer werken en werd er die dag ook niks meer verdiend dus.
Maar eigenlijk was dat ook al belachelijk. Want er zijn periodes geweest, jaren, en daarna ook enkele maanden per jaar, dat zijn onderneming nog niet opbracht was hij kostte. Maar toch stond hij daar liever dan dat hij iets met mij deed. Of voor mij zorgde als ik het nodig had. En als ik het dan waagde om iets te zeggen in trant van dat het wel weinig opleverde dat werd hij kwaad en boycotte ik hem.
Waarom heb ik hier niet eerder de stekker uitgetrokken? Waarom??? ik voel me zo'n loser. ik heb mijn goeie jaren verspild aan ... ??? aan wat eigenlijk??? aan een Illusie.
Je hebt neem ik aan ook goede tijden gehad met hem? Dat voelt nu niet zo, maar ooit was het leuk. Ik heb daar zelf ook heel lang mee geworsteld. Wat was dat huwelijk nu eigenlijk waard geweest? Maar nu realiseer ik me dat het ook wel eea gebracht heeft. Niet in de laatste plaats mijn prachtige kinderen.
Ik moest gister weer denken aan een oude vriendin van me en haar zus, van de middelbare school nog. Contact is er al meer dan 20 jaar niet meer. Oa door verhuizing naar een ander deel van het land.
Ik zocht ze op op Facebook en beide hebben zich heel mooi ontwikkeld. Door gestudeerd, nu zzp in een spirituele richting die ik ook heel waardevol vind. Ik durf ze niet te contacten. Ik voel me mislukt.
Waarom in godsnaam? Hoewel,
ook dat had ik wel. Ik was blijkbaar zo'n stom wijf dat mijn toen nog man liever zonder zijn kinderen was dan dat hij nog een serieuze poging deed zijn gezin te redden. Ik zat op mijn werk naast een superonaantrekklijke vrouw om te zien. Maar wel getrouwd. Ik huilde uit bij een vriend: zelfs zij was nog gelukkig getrouwd (lekker lelijk trouwens van mij, om zo over iemand te praten). Waarop hij vroeg: "hoe weet jij dat?"
Ter vergoeilijking van mezelf kan ik dan zeggen dat ik 3 maanden geleden de diagnose adhd heb gekregen. En 1,5 maanden geleden gestart ben met medicatie. met 50+. Dus eigenlijk moet ik verdomd trots op mezelf zijn dat ik het nog zo ver geschopt ondanks mijn adhd, en met een waarschijnlijk autische partner en met een kind met adhd en waarschijnlijk ook autisme. Maar zo voelt het niet. Het voelt al falen en oneerlijk en vooral ontzettend zwaar.
Ik zit er even doorheen. Ik zou gevaccineerd worden, maar ben onder 60 dus ging niet door. En nog steeds niks te beleven door die fucking corona. Ik heb kleding besteld maar 3kwart is niet goed. terugsturen van 1 bedrijf lukt niet. Gedoe. Geneuzel. En vooral niks leuks. En ik weet dat iedereen met de corona maatregelen zit hoor, heus.
Ik lees het al: een echte rotdag.
En wat Sandy betreft:
zij doet het voor alsof man de enige ellendeling was daar, en ik geloof meteen dat het echt een klootzak was want fysieke mishandeling is een absolute no go. Maar ik durf er wel een wedje op te zetten dat Sandy ook niet erg constructief was. Met prinsesse gedrag, want Ikea meubels zijn niet goed genoeg en een kleine kamer of tv ook niet. Die kijk op de wereld heeft ze toch echt zelf aan haar kinderen mee gegeven. En hoezo moet die man beneden slapen als zij dat tijdelijk moet? Hoe dan? op een luchtbedje? Kom op zeg. Ik denk dat het een hele ongezonde symbiotische relatie was, waar beiden een groot aandeel in hadden.
Ik ga er verder niet op reageren. Heb er geen zin meer in. Ik heb het druk genoeg met werk en bewerkelijk kind. Heb geen tijd voor energie zuigers.
Nee dan Hex! wat een lul ook, jouw ex! Man, man, man. En wat krachtig ben jij. En dat heeft zich geloond gelukkig. Want als ik het goed heb begrepen ben je nu gelukkig met een leuke man en met je kids.
Heel gelukkig, maar ik ben ook geweest waar jij bent en waar Sandy nu is. Ik heb wel altijd het vertrouwen gehad dat het vanzelf beter zou worden. Maar ik was zo blij toen het eindelijk zo ver was.
En er zijn hier veel meer krachtige dames! Ik vind het zo fijn om jullie ervaringen te lezen. Ik ben niet de enige die dit meemaakt, sommigen hebben het nog veel zwaarder. En die hebben het ook weer leefbaar of prettig gekregen na verloop van tijd.
En dat gaat bij mij ook gebeuren! Morgen , of misschien al straks, voel ik me beter. Vandaag woon ik precies 1 jaar in mijn eigen huisje. Wauw. Ik ben er emotioneel van. Ik ben al heel ver. Ik ben niet veel meer bezig met ex in mijn gewone dagelijkse dingen. Dat ik een tijdje terug echt afstand heb genomen en dat we niet meer bellen of afspreken heeft daarbij geholpen en ervaar ik als goed. Vind ik ook mooi om te constateren nu na 1 jaar. We kunnen contact hebben over kind indien noodzakelijk, en verder is het klaar.
Die stukjes verdriet zullen nog wel een tijdje af en toe opduiken. Vervelend maar ook logisch.
voor jou. In dit topic mag je klagen en ego posten zoveel je wil. En soms heb je gewoon even niets om te geven, zoals Sandy nu. Bekijk voor jezelf waar je wel of geen energie in kan of wil steken. Er is altijd wel iemand die wel kan of wil luisteren.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
woensdag 14 april 2021 22:38
Dank je wel voor je lieve post.CaroMamaVanMaik schreef: ↑14-04-2021 22:07Och Fifty! Ik heb je gelezen hoor!
Gefeliciteerd met je ‘huisverjaardag’. Heerlijk hè, je eigen plekje!
Verder zit het je inderdaad even tegen, die stomme niet-doorgaande vaccinaties, die stomme Corona-regels...
Ik kan me ook goed voorstellen dat dit soort dingen nog harder binnenkomt als je ADHD blijkt te hebtben Heb je wel baat bij de medicatie? En heeft je kind ook medicatie gekregen? (Mijn ADD-puber is niet erg trouw in het innemen van zijn medicatie... Snap ik nooit zo goed, want het helpt wel, zegt hij!)
Verder moet je jezelf natuurlijk niet kwalijk nemen dat het is gelopen zoals het is gelopen. Terugkijken in de wetenschap dat is altijd makkelijker dan er middenin zitten. Ik wist ook jarenlang dat die uitspraken van ex, dat binnenkort ècht het geld zou binnenkomen vanuit zijn bedrijf, niet waargemaakt zouden worden. Maar elke twijfel uitspreken leidde tot boosheid van zijn kant, beláchelijk dat ik hem niet steunde, het lag aan míj dat hij geen kans kreeg om een bloeiende carrière op te bouwen... Yeah right. Hij heeft nu al zes jaar geen ‘last’ van mij, inmiddels zelfs niet meer van zijn eigen kinderen, maar ik zie die carrière nog steeds niet...
Wat betreft Facebook, je realiseert je toch wel dat dat buitenkant is hè? Op Facebook lijkt het iedereen voor de wind te gaan. Maar dat is bij veel mensen schijn. Je ellende etaleren op Facebook ‘hoort’ niet. Dus achter de succesvolle profielen zit lang niet altijd een gelukkig leven!
Ik vind dat je al super-ver bent na een jaar. Ik ben na zes jaar nog veel te veel bezig met ex - er is ook nog heel veel gebeurd ná de scheiding, maar ik zou graag willen dat ik niet uren per dag aan het maken was over de situatie en nog veel meer volop kon genieten van mijn prachtige huis en tuin, mijn fijne baan, mijn twee schatten van pubers (waarvan de ene het ook moeilijk heeft en ik ook daarvan zeker zorgen heb).
Lieve Fifty, jij gaat je morgen gewoon weer beter voelen. Het wordt mooi weer, kun je de zon in? Dat helpt bij mij altijd al een stukje.
Ik weet wel dat Facebook erg eenzijdig hoor. Ik schreef Facebook, maar ik zag ze op linkedinn. Ook eenzijdig.
wel vervelend dat je nog zoveel tijd bezig bent met ex. Komt dat door de situatie, dat je wel moet, of zit het gewoon nog in je?
