Relaties
alle pijlers
In tweestijd door stiefkinderen
zondag 8 december 2019 01:12
Beste allemaal,
Sorry dit word een lang verhaal maar;
Ik zit al een tijd in een moeilijke tweestrijd, ik heb nu 2.5 jaar een relatie met een man waar ik ontzettend verliefd op ben. Onze relatie is super fijn en we zitten over bijna alles op 1 lijn, ik heb echt het gevoel dat dit mijn soulmate is!
Ik ben een stuk jongen dan hij is, ik ben namenlijk 20 en hij 37, dit is een behoorlijk leeftijdsverschil, dat weet ik, maar we merken er weinig van!
Sinds kort wonen we samen en het gaat super goed tussen ons. Alleen er is 1 best groot ding waar ik heel veel moeite mee heb.
Hij heeft 2 dochters uit een vorige relatie, waar ik ontzettend veel moeite mee heb. (5 en 11). Ik ben niet bepaald een kindermens en nou zijn dit ook nog eens stikverwende kinderen die voor niks dankbaar zijn en om alles zeuren. Begrijp me niet verkeerd, ze hebben zeker ook hun goede kanten maar het is gewoon te veel voor mij.
Ik doe altijd ontzettend mijn best voor ze en ze merken ook niet dat ik ze niet leuk vind gelukkig. Met mijn vriend kan ik hier goed over praten, hij is het met me eens en doet erg zijn best maar zijn ex is precies hetzelfde en ze zijn daar veel meer, dus het is bijna onmogelijk af te leren. Ik zit in een ontzettende tweestijd want ik doe zo erg mijn best om het van me af te zetten en te accepteren maar het lukt me gewoon niet. Elke keer als ze zijn geweest heb ik er zelfs buikpijn van. Ik hoop dat het misschien met mijn leeftijd te maken heeft dat ik het nu zo moeilijk te accepteren vind en over een (paar) jaar over heen kom, want ik hou zo erg van hem dat ik het een bijna onverdraagzaame gedachte vind om bij hem weg te gaan, maar ook om met zijn kinderen te dealen, ik weet dat er 2 opties zijn, namenlijk het accepteren of weg gaan, maar ik vind het allebij te moeilijk, heeft iemand advies? Of een vergelijkbare situatie? Alle hulp is welkom! (Graag niet te hard oordelen)
Alvast bedankt!
Sorry dit word een lang verhaal maar;
Ik zit al een tijd in een moeilijke tweestrijd, ik heb nu 2.5 jaar een relatie met een man waar ik ontzettend verliefd op ben. Onze relatie is super fijn en we zitten over bijna alles op 1 lijn, ik heb echt het gevoel dat dit mijn soulmate is!
Ik ben een stuk jongen dan hij is, ik ben namenlijk 20 en hij 37, dit is een behoorlijk leeftijdsverschil, dat weet ik, maar we merken er weinig van!
Sinds kort wonen we samen en het gaat super goed tussen ons. Alleen er is 1 best groot ding waar ik heel veel moeite mee heb.
Hij heeft 2 dochters uit een vorige relatie, waar ik ontzettend veel moeite mee heb. (5 en 11). Ik ben niet bepaald een kindermens en nou zijn dit ook nog eens stikverwende kinderen die voor niks dankbaar zijn en om alles zeuren. Begrijp me niet verkeerd, ze hebben zeker ook hun goede kanten maar het is gewoon te veel voor mij.
Ik doe altijd ontzettend mijn best voor ze en ze merken ook niet dat ik ze niet leuk vind gelukkig. Met mijn vriend kan ik hier goed over praten, hij is het met me eens en doet erg zijn best maar zijn ex is precies hetzelfde en ze zijn daar veel meer, dus het is bijna onmogelijk af te leren. Ik zit in een ontzettende tweestijd want ik doe zo erg mijn best om het van me af te zetten en te accepteren maar het lukt me gewoon niet. Elke keer als ze zijn geweest heb ik er zelfs buikpijn van. Ik hoop dat het misschien met mijn leeftijd te maken heeft dat ik het nu zo moeilijk te accepteren vind en over een (paar) jaar over heen kom, want ik hou zo erg van hem dat ik het een bijna onverdraagzaame gedachte vind om bij hem weg te gaan, maar ook om met zijn kinderen te dealen, ik weet dat er 2 opties zijn, namenlijk het accepteren of weg gaan, maar ik vind het allebij te moeilijk, heeft iemand advies? Of een vergelijkbare situatie? Alle hulp is welkom! (Graag niet te hard oordelen)
Alvast bedankt!
zondag 8 december 2019 10:57
Ik kan mij trouwens ook echt niet herinneren dat ik mijn eigen ouders ooit dankbaar was als kind. Ja nu achteraf zie ik wat mijn moeder allemaal voor ons deed. Maar denk maar niet dat mijn driftbuien minder waren na een dagje Blijdorp of nadat mijn moeder de hele dag met me had gespeeld. Ik vind het ouderschap sowieso een ondankbaar iets.
zondag 8 december 2019 10:59
Meestal het laatste....Malinois schreef: ↑08-12-2019 10:53Oh en zoveel leeftijdsverschil op deze leeftijd en daar niets van merken, dat zegt dat er bij één van jullie iets behoorlijk mis is gegaan. Want een man van tegen de 40 die op hetzelfde niveau zit als een meisje van 20, daar klopt iets niet. Dan is dat ofwel een veel te volwassen meisje ofwel een kerel die vrouwen van zijn eigen leeftijd te intimideren vindt (en die prikken zo door hem heen).
zondag 8 december 2019 11:01
Realiseer je dat je iets negatiefs plant bij deze kinderen, een naar gevoel wat ze niet snappen maar wel voelen. Dit is onherstelbaar en nemen ze hun hele leven met zich mee.
Jij denkt dat ze het niet voelen maar geloof me dat doen ze wel.
Toen jouw vriend merkte hoe jij over zijn kinderen dacht had hij er direct de stekker uit moeten halen, welke idioot gaat samenwonen met iemand die zo over zijn kinderen denkt.
En nee, de ex is niet schuldig aan gebrek van opvoeding. Jij bent schuldig aan onvolwassenheid en gebrek aan zelfreflectie.
Jij denkt dat ze het niet voelen maar geloof me dat doen ze wel.
Toen jouw vriend merkte hoe jij over zijn kinderen dacht had hij er direct de stekker uit moeten halen, welke idioot gaat samenwonen met iemand die zo over zijn kinderen denkt.
En nee, de ex is niet schuldig aan gebrek van opvoeding. Jij bent schuldig aan onvolwassenheid en gebrek aan zelfreflectie.
anoniem_360662 wijzigde dit bericht op 08-12-2019 11:02
1.03% gewijzigd
zondag 8 december 2019 11:01
Je bent zelf nog een kind. Geniet van je leven en ren zo ver mogelijk bij deze kerel vandaan.kataravrouw schreef: ↑08-12-2019 10:01Dit zegt wel iets over het verstandelijke vermogen van je partner......welke 37 jarige man scheept zijn kinderen op met een een 20 jarige en vice versa.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
zondag 8 december 2019 11:05
Natuurlijk niet. Het is ook ongezond om dankbaar te moeten zijn als kind. Dank je wel en alsjeblieft zeggen, ja. En blij zijn ze af en toe vast ook. Maar geen enkel kind gaat voor een tosti/schone was in de kast/speelgoedje/een bed om in te slapen/wat liefde van de ouders/dagje efteling op de knietjes hoor. Gelukkig niet.Illinois schreef: ↑08-12-2019 10:57Ik kan mij trouwens ook echt niet herinneren dat ik mijn eigen ouders ooit dankbaar was als kind. Ja nu achteraf zie ik wat mijn moeder allemaal voor ons deed. Maar denk maar niet dat mijn driftbuien minder waren na een dagje Blijdorp of nadat mijn moeder de hele dag met me had gespeeld. Ik vind het ouderschap sowieso een ondankbaar iets.
zondag 8 december 2019 11:07
Elke keer als ze zijn geweest heb ik er zelfs buikpijn van. Ik hoop dat het misschien met mijn leeftijd te maken heeft dat ik het nu zo moeilijk te accepteren vind en over een (paar) jaar over heen kom,
Hier is geen tijd voor, je hebt geen aantal jaar de tijd om hier over heen te komen. Die paar jaar zijn de belangrijkste jaren van deze kinderen. Jaren waarin ze rust, liefde en stabiliteit nodig hebben. Dit gezin is geen projectje om jou naar volwassenheid te leiden.
Hier is geen tijd voor, je hebt geen aantal jaar de tijd om hier over heen te komen. Die paar jaar zijn de belangrijkste jaren van deze kinderen. Jaren waarin ze rust, liefde en stabiliteit nodig hebben. Dit gezin is geen projectje om jou naar volwassenheid te leiden.
zondag 8 december 2019 11:09
zondag 8 december 2019 11:09
Als je niet van kinderen houdt wordt het bijna onmogelijk denk ik. Je bent 20 en misschien helemaal niet toe aan deze fase in het leven. Ik vind dit ook sneu voor de kinderen. Je zegt dat ze het niet merken maar reken maar van wel. Het ouderschap is niet makkelijk en stiefouderschap zeker niet.
Ik zelf ben met mijn vriend, hij is 14 jaar ouder en zijn dochter en mijn (stief - blegh woord) dochter is nu 13 jaar. Onze situatie is wel wat anders, haar moeder is pijnlijk genoeg overleden. Vind ik het (stief)ouderschap makkelijk? Niet altijd, maar dit meisje zit in mijn hart en ik ga door het vuur voor haar. Zeker in het begin kan het overweldigend zijn maar geef jezelf ook de tijd. Waarom wonen jullie al samen? In het belang van de kinderen is het dat jij en zij eerst een vertrouwensband opbouwen voordat je die stappen neemt denk ik.
Nadat de dochter van mijn vriend full time bij hem kwam wonen na het overlijden van haar moeder ben ik weggegaan. Wij zijn van daaruit een nieuwe vorm gaan opbouwen. Wij met z’n tweetjes en wij met z’n drietjes. Wij zijn weer opnieuw gaan samenwonen na anderhalf jaar, ik kwam erbij bij hen en niet zij bij mij en mijn vriend. Ik denk dat jij jouw vriend als nummer 1 hebt en de kinderen maar ‘erbij’ neemt maar ik ben bang dat dit zo niet werkt. Voor jou niet op de lange termijn en voor de kinderen ook niet. Hoe weinig je ze ook ziet misschien, zij voelen dat er geen echte liefde is. En waar moeten de kinderen dankbaar voor zijn? Voor het feit dat zij op de wereld gezet zijn en opgescheept zitten met ouders die niet meer bij elkaar zijn en zo even een nieuwe vriendin van papa en wellicht van mama ook? Ik zou van minder gestoord worden maar omdat het kinderen zijn, moeten ze maar flexibel zijn.
Ik denk dat deze fase voor jou te vroeg komt en als er in het belang van de kinderen gedacht wordt zou het beste zijn afstand te nemen als je ze niet leuk vindt. Zie je vriend desnoods wanneer zij er niet zijn en gun de kinderen iig de beperking van schade daar waar het beperkt kan worden en de liefde te voelen bij mensen waar de volwassenen hen mee laten omringen. Het is niet erg dat jij het niet ervaart naar hen maar het is wel erg ze hieraan te blijven blootstellen. Schadeloos door het leven kan niet maar schade dat beperkt kan worden beperken, kan wel.
Ik zelf ben met mijn vriend, hij is 14 jaar ouder en zijn dochter en mijn (stief - blegh woord) dochter is nu 13 jaar. Onze situatie is wel wat anders, haar moeder is pijnlijk genoeg overleden. Vind ik het (stief)ouderschap makkelijk? Niet altijd, maar dit meisje zit in mijn hart en ik ga door het vuur voor haar. Zeker in het begin kan het overweldigend zijn maar geef jezelf ook de tijd. Waarom wonen jullie al samen? In het belang van de kinderen is het dat jij en zij eerst een vertrouwensband opbouwen voordat je die stappen neemt denk ik.
Nadat de dochter van mijn vriend full time bij hem kwam wonen na het overlijden van haar moeder ben ik weggegaan. Wij zijn van daaruit een nieuwe vorm gaan opbouwen. Wij met z’n tweetjes en wij met z’n drietjes. Wij zijn weer opnieuw gaan samenwonen na anderhalf jaar, ik kwam erbij bij hen en niet zij bij mij en mijn vriend. Ik denk dat jij jouw vriend als nummer 1 hebt en de kinderen maar ‘erbij’ neemt maar ik ben bang dat dit zo niet werkt. Voor jou niet op de lange termijn en voor de kinderen ook niet. Hoe weinig je ze ook ziet misschien, zij voelen dat er geen echte liefde is. En waar moeten de kinderen dankbaar voor zijn? Voor het feit dat zij op de wereld gezet zijn en opgescheept zitten met ouders die niet meer bij elkaar zijn en zo even een nieuwe vriendin van papa en wellicht van mama ook? Ik zou van minder gestoord worden maar omdat het kinderen zijn, moeten ze maar flexibel zijn.
Ik denk dat deze fase voor jou te vroeg komt en als er in het belang van de kinderen gedacht wordt zou het beste zijn afstand te nemen als je ze niet leuk vindt. Zie je vriend desnoods wanneer zij er niet zijn en gun de kinderen iig de beperking van schade daar waar het beperkt kan worden en de liefde te voelen bij mensen waar de volwassenen hen mee laten omringen. Het is niet erg dat jij het niet ervaart naar hen maar het is wel erg ze hieraan te blijven blootstellen. Schadeloos door het leven kan niet maar schade dat beperkt kan worden beperken, kan wel.
zondag 8 december 2019 11:14
Helaas zullen veel lullen dit doen als ze de kans krijgen. Kutkerels.abracadabra schreef: ↑08-12-2019 10:40Bij mij gaat er echt een pedo alert af... mijn stiefdochter is van die leeftijd... als ze met een vent van 35 zou thuiskomen zou ik zijn benen breken... wat een vies peuk...
Welke 35 jarige stopt zijn lul nou in een kind van 17? Gatverdamme.
zondag 8 december 2019 11:14
Ga lekker weg bij die vent en ga doen wat je zou moeten doen als twintigjarige. Laat die kinderen met rust, die hebben al genoeg meegemaakt. Ik lees vaak dat de stiefmoeder de kinderen brutaal, verwend en ondankbaar vindt, beter ga je nu weg en schaadt je die kids niet met je daden.
Wat vinden jouw ouders hier eigenlijk van? Dat jij met zo'n vent het bed deelt.
Wat vinden jouw ouders hier eigenlijk van? Dat jij met zo'n vent het bed deelt.
zondag 8 december 2019 11:20
Er zijn naar mijn idee twee vadertypes: mannen die, net als veel vrouwen, een diep gevoeld verlangen hebben naar een kind.
En er zijn van die mannen die meegaan in het ouderschap omdat hun partner een (dwingende) kinderwens heeft.
Nu kan ik op basis van de OP niet 100% opmaken in welke categorie de partner van TO valt. Maar wat zie je toch vaak dat vaders na een scheiding hun prioriteit niet meer bij de kinderen hebben liggen.
Andersom zie je dat toch echt veel minder. Opvallend vind ik dat.
Ik ken ook zo’n vader die in eerste instantie vader werd omdat zijn vrouw het zo graag wilde, en het hoorde nu eenmaal zo. Toen kwam de scheiding en kwam er een stiefmoeders ten tonele die absoluut niks van kinderen moest hebben.
Zijn nu een aantal jaren verder en kinderen hebben, na veel verdriet en teleurstelling, alle contact met vader verbroken. Beschadigd voor het leven. Weggejaagd door het stiefloeder. En vader stond er bij en keek er naar. Veel te bang om zijn nieuwe lief tegen de haren in te strijken.
Ik heb eigenlijk geen goed woord over voor dit soort vaders. En ook niet voor de stiefmoeders in kwestie. Als vader moeten je kinderen (in ieder geval tot ze volwassen zijn) op nummer 1 staan. En als je als nieuwe partner een hekel hebt aan kinderen dan heb je niks te zoeken bij een man met (jonge) kinderen.
Mag je dan als gescheiden vader nooit meer een nieuwe relatie? Zeker wel! Er zijn gelukkig ook geweldige stiefmoeders die weer harmonie en geluk kunnen brengen in een nieuw gezin.
Maar dit is toch genoemd om te mislukken? Het is egoïstisch en niet fair naar de kinderen.
En er zijn van die mannen die meegaan in het ouderschap omdat hun partner een (dwingende) kinderwens heeft.
Nu kan ik op basis van de OP niet 100% opmaken in welke categorie de partner van TO valt. Maar wat zie je toch vaak dat vaders na een scheiding hun prioriteit niet meer bij de kinderen hebben liggen.
Andersom zie je dat toch echt veel minder. Opvallend vind ik dat.
Ik ken ook zo’n vader die in eerste instantie vader werd omdat zijn vrouw het zo graag wilde, en het hoorde nu eenmaal zo. Toen kwam de scheiding en kwam er een stiefmoeders ten tonele die absoluut niks van kinderen moest hebben.
Zijn nu een aantal jaren verder en kinderen hebben, na veel verdriet en teleurstelling, alle contact met vader verbroken. Beschadigd voor het leven. Weggejaagd door het stiefloeder. En vader stond er bij en keek er naar. Veel te bang om zijn nieuwe lief tegen de haren in te strijken.
Ik heb eigenlijk geen goed woord over voor dit soort vaders. En ook niet voor de stiefmoeders in kwestie. Als vader moeten je kinderen (in ieder geval tot ze volwassen zijn) op nummer 1 staan. En als je als nieuwe partner een hekel hebt aan kinderen dan heb je niks te zoeken bij een man met (jonge) kinderen.
Mag je dan als gescheiden vader nooit meer een nieuwe relatie? Zeker wel! Er zijn gelukkig ook geweldige stiefmoeders die weer harmonie en geluk kunnen brengen in een nieuw gezin.
Maar dit is toch genoemd om te mislukken? Het is egoïstisch en niet fair naar de kinderen.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zondag 8 december 2019 11:24
Waarom behandelen jullie haar als een boze stiefmoeder, tis een pubermeisje dat ineens opgescheept zit met best grote kinderen, ze is op een leeftijd dat ze alleen wil zijn met haar vriendje alleen is het geen vriendje maar een volwassen man met kinderen, logisch dat er weerzin is tegen die kinderen, ze is niet eens volwassen en de situatie klopt niet, die man moet een draai om zijn oren en dat meisje moet uit die situatie, het is sneu voor die kinderen dat ze zo'n vader hebben maar dat is niet haar probleem, ze moet zichzelf nu eerst helpen en beseffen dat ze daar weg moet.
zondag 8 december 2019 11:25
Tenzij TO een prostituee was op haar 17de valt er weinig aangifte te doen.
Weet je wat het gekke is? Als je voorstelt om de minimale leeftijd voor seks van 16 naar 18 te verhogen dan stuit je ook op weerstand. Weerstand soms van dezélfde mensen die de man in dit verhaal zo'n smeerlap vinden. Dat vind ik interessant.
zondag 8 december 2019 11:26
Met 18 ben je volwassen.MissMaran schreef: ↑08-12-2019 11:24Waarom behandelen jullie haar als een boze stiefmoeder, tis een pubermeisje dat ineens opgescheept zit met best grote kinderen, ze is op een leeftijd dat ze alleen wil zijn met haar vriendje alleen is het geen vriendje maar een volwassen man met kinderen, logisch dat er weerzin is tegen die kinderen, ze is niet eens volwassen en de situatie klopt niet, die man moet een draai om zijn oren en dat meisje moet uit die situatie, het is sneu voor die kinderen dat ze zo'n vader hebben maar dat is niet haar probleem, ze moet zichzelf nu eerst helpen en beseffen dat ze daar weg moet.
zondag 8 december 2019 11:29
Dat wist ze natuurlijk niet voordat ze ging samenwonen met deze manMissMaran schreef: ↑08-12-2019 11:24Waarom behandelen jullie haar als een boze stiefmoeder, tis een pubermeisje dat ineens opgescheept zit met best grote kinderen, ze is op een leeftijd dat ze alleen wil zijn met haar vriendje alleen is het geen vriendje maar een volwassen man met kinderen, logisch dat er weerzin is tegen die kinderen, ze is niet eens volwassen en de situatie klopt niet, die man moet een draai om zijn oren en dat meisje moet uit die situatie, het is sneu voor die kinderen dat ze zo'n vader hebben maar dat is niet haar probleem, ze moet zichzelf nu eerst helpen en beseffen dat ze daar weg moet.
(en ja, ik vind dat je als 20-jarige ook best het verstandelijke vermogen kunt hebben om dat te begrijpen)
zondag 8 december 2019 11:31
nou nee hoor, er zijn ook gewoon normale kerels die ook walgen bij het idee en die het echt niet in hun hoofd halen om te gaan samenwonen met een puberjustagirly schreef: ↑08-12-2019 11:14Helaas zullen veel lullen dit doen als ze de kans krijgen. Kutkerels.
zondag 8 december 2019 11:39
Maar mag je ook verwachten dat ze zich ineens als een volwassen moederfiguur gaat gedragen? Ze is zelf meer kind dan volwassen en dit is meer sibling jaloezie dan een bewuste vrouw die moeite heeft met haar moederrol.
Ze is gewoon boos dat ze niet de enige is in zijn leven en dat is logisch als je 20 bent en een vriendje hebt maar in deze situatie zit ze compleet verkeerd en moet je je haar gevoelens en jaloezie kwalijk nemen of die vent een schop onder zijn hol dat ie drie jonge meiden in een onmogelijke situatie houdt?
zondag 8 december 2019 11:42
Niemand, echt bijna niemand overweegt in dit topic de mogelijkheid dat het ook echt irritante kutkinderen zijn. 
Ok, ik vind er ook vanalles van dat pa met een meisje van 20 gaat samenwonen, maar ook als TO 35 was geweest zou het kunnen dat het een hele lastig opgave was om met die kids uit de voeten te kunnen.
TO vraagt om advies. Heeft iemand tips? Ik heb er weinig verstand van maar ik zou geloof ik voorlopig zorgen dat ik weinig thuis was op de dagen dat de kinderen er zijn. Dagje sauna met een vriendin, dat soort dingen. Dat geeft de kinderen tijd met pa, en pa de verantwoordelijkheid om ook echt zelf wat met zijn kids te doen. Als de relatie aan blijft heb je nog tijd geneog om elkaar langzaam beter te leren kennen. Hoe ouder je wordt hoe sterker je zelf in je schoenen staat. En je voorkomt dat ergernis die je nu voelt zich opbouwt.
Als je elkaar minder ziet, is het niet zo zwaar. Niet voor jou en niet voor de kinderen.
Zorg er wel voor dat je bv. op zondagochtend samen ontbijt en dat er vaste momenten zijn waarop jij ook aanwezig bent, zodat ze je wel als blijvend onderdeel in hun vaders leven leren zien.
Take it slow, en dwing jezelf niet teveel om aan het ideaalbeeld van een stiefmoeder te voldoen. Je bent nog zo jong.
Ok, ik vind er ook vanalles van dat pa met een meisje van 20 gaat samenwonen, maar ook als TO 35 was geweest zou het kunnen dat het een hele lastig opgave was om met die kids uit de voeten te kunnen.
TO vraagt om advies. Heeft iemand tips? Ik heb er weinig verstand van maar ik zou geloof ik voorlopig zorgen dat ik weinig thuis was op de dagen dat de kinderen er zijn. Dagje sauna met een vriendin, dat soort dingen. Dat geeft de kinderen tijd met pa, en pa de verantwoordelijkheid om ook echt zelf wat met zijn kids te doen. Als de relatie aan blijft heb je nog tijd geneog om elkaar langzaam beter te leren kennen. Hoe ouder je wordt hoe sterker je zelf in je schoenen staat. En je voorkomt dat ergernis die je nu voelt zich opbouwt.
Als je elkaar minder ziet, is het niet zo zwaar. Niet voor jou en niet voor de kinderen.
Zorg er wel voor dat je bv. op zondagochtend samen ontbijt en dat er vaste momenten zijn waarop jij ook aanwezig bent, zodat ze je wel als blijvend onderdeel in hun vaders leven leren zien.
Take it slow, en dwing jezelf niet teveel om aan het ideaalbeeld van een stiefmoeder te voldoen. Je bent nog zo jong.
óu sont les neiges d'antan
zondag 8 december 2019 11:45
kutkinderen worden niet als kutkinderen geboren, ze worden zo gemaaktmerano schreef: ↑08-12-2019 11:42Niemand, echt bijna niemand overweegt in dit topic de mogelijkheid dat het ook echt irritante kutkinderen zijn.
Ok, ik vind er ook vanalles van dat pa met een meisje van 20 gaat samenwonen, maar ook als TO 35 was geweest zou het kunnen dat het een hele lastig opgave was om met die kids uit de voeten te kunnen.
TO vraagt om advies. Heeft iemand tips? Ik heb er weinig verstand van maar ik zou geloof ik voorlopig zorgen dat ik weinig thuis was op de dagen dat de kinderen er zijn. Dagje sauna met een vriendin, dat soort dingen. Dat geeft de kinderen tijd met pa, en pa de verantwoordelijkheid om ook echt zelf wat met zijn kids te doen. Als de relatie aan blijft heb je nog tijd geneog om elkaar langzaam beter te leren kennen. Hoe ouder je wordt hoe sterker je zelf in je schoenen staat. En je voorkomt dat ergernis die je nu voelt zich opbouwt.
Als je elkaar minder ziet, is het niet zo zwaar. Niet voor jou en niet voor de kinderen.
Zorg er wel voor dat je bv. op zondagochtend samen ontbijt en dat er vaste momenten zijn waarop jij ook aanwezig bent, zodat ze je wel als blijvend onderdeel in hun vaders leven leren zien.
Take it slow, en dwing jezelf niet teveel om aan het ideaalbeeld van een stiefmoeder te voldoen. Je bent nog zo jong.
zondag 8 december 2019 11:46
Dit. TO: je bent zelf nog een kind en je vent moet zich laten nakijken. Dat ie je lichamelijk lekker vindt kan ik nog inkomen maar hij zou beter moeten weten. Gadverdamme.
