Relaties
alle pijlers
In tweestijd door stiefkinderen
zondag 8 december 2019 01:12
Beste allemaal,
Sorry dit word een lang verhaal maar;
Ik zit al een tijd in een moeilijke tweestrijd, ik heb nu 2.5 jaar een relatie met een man waar ik ontzettend verliefd op ben. Onze relatie is super fijn en we zitten over bijna alles op 1 lijn, ik heb echt het gevoel dat dit mijn soulmate is!
Ik ben een stuk jongen dan hij is, ik ben namenlijk 20 en hij 37, dit is een behoorlijk leeftijdsverschil, dat weet ik, maar we merken er weinig van!
Sinds kort wonen we samen en het gaat super goed tussen ons. Alleen er is 1 best groot ding waar ik heel veel moeite mee heb.
Hij heeft 2 dochters uit een vorige relatie, waar ik ontzettend veel moeite mee heb. (5 en 11). Ik ben niet bepaald een kindermens en nou zijn dit ook nog eens stikverwende kinderen die voor niks dankbaar zijn en om alles zeuren. Begrijp me niet verkeerd, ze hebben zeker ook hun goede kanten maar het is gewoon te veel voor mij.
Ik doe altijd ontzettend mijn best voor ze en ze merken ook niet dat ik ze niet leuk vind gelukkig. Met mijn vriend kan ik hier goed over praten, hij is het met me eens en doet erg zijn best maar zijn ex is precies hetzelfde en ze zijn daar veel meer, dus het is bijna onmogelijk af te leren. Ik zit in een ontzettende tweestijd want ik doe zo erg mijn best om het van me af te zetten en te accepteren maar het lukt me gewoon niet. Elke keer als ze zijn geweest heb ik er zelfs buikpijn van. Ik hoop dat het misschien met mijn leeftijd te maken heeft dat ik het nu zo moeilijk te accepteren vind en over een (paar) jaar over heen kom, want ik hou zo erg van hem dat ik het een bijna onverdraagzaame gedachte vind om bij hem weg te gaan, maar ook om met zijn kinderen te dealen, ik weet dat er 2 opties zijn, namenlijk het accepteren of weg gaan, maar ik vind het allebij te moeilijk, heeft iemand advies? Of een vergelijkbare situatie? Alle hulp is welkom! (Graag niet te hard oordelen)
Alvast bedankt!
Sorry dit word een lang verhaal maar;
Ik zit al een tijd in een moeilijke tweestrijd, ik heb nu 2.5 jaar een relatie met een man waar ik ontzettend verliefd op ben. Onze relatie is super fijn en we zitten over bijna alles op 1 lijn, ik heb echt het gevoel dat dit mijn soulmate is!
Ik ben een stuk jongen dan hij is, ik ben namenlijk 20 en hij 37, dit is een behoorlijk leeftijdsverschil, dat weet ik, maar we merken er weinig van!
Sinds kort wonen we samen en het gaat super goed tussen ons. Alleen er is 1 best groot ding waar ik heel veel moeite mee heb.
Hij heeft 2 dochters uit een vorige relatie, waar ik ontzettend veel moeite mee heb. (5 en 11). Ik ben niet bepaald een kindermens en nou zijn dit ook nog eens stikverwende kinderen die voor niks dankbaar zijn en om alles zeuren. Begrijp me niet verkeerd, ze hebben zeker ook hun goede kanten maar het is gewoon te veel voor mij.
Ik doe altijd ontzettend mijn best voor ze en ze merken ook niet dat ik ze niet leuk vind gelukkig. Met mijn vriend kan ik hier goed over praten, hij is het met me eens en doet erg zijn best maar zijn ex is precies hetzelfde en ze zijn daar veel meer, dus het is bijna onmogelijk af te leren. Ik zit in een ontzettende tweestijd want ik doe zo erg mijn best om het van me af te zetten en te accepteren maar het lukt me gewoon niet. Elke keer als ze zijn geweest heb ik er zelfs buikpijn van. Ik hoop dat het misschien met mijn leeftijd te maken heeft dat ik het nu zo moeilijk te accepteren vind en over een (paar) jaar over heen kom, want ik hou zo erg van hem dat ik het een bijna onverdraagzaame gedachte vind om bij hem weg te gaan, maar ook om met zijn kinderen te dealen, ik weet dat er 2 opties zijn, namenlijk het accepteren of weg gaan, maar ik vind het allebij te moeilijk, heeft iemand advies? Of een vergelijkbare situatie? Alle hulp is welkom! (Graag niet te hard oordelen)
Alvast bedankt!
zondag 8 december 2019 13:41
Jemig ze was 17 of 18 ofzo toen ze wat kreeg met die man. Dan denk je dat je alles kan en dat je er wel uitkomt, helemaal als zo'n man je daarin bevestigd.
De enige foute in dit verhaal is die kerel, hij is de vader en hij moet goed voor de kinderen zorgen.
zondag 8 december 2019 13:50
Simpel. Juist omdat ze haar hele toekomst voor zich heeft, heeft TO nog heel wat jaren om dergelijke foutjes te maken. Dat is het mooie van je jeugdige jaren. En of het een nietsnut is, dat weten we niet. Uit de feiten blijkt dat in ieder geval niet.
zondag 8 december 2019 13:51
Doet hij dat niet dan?Het-groepje schreef: ↑08-12-2019 13:41Jemig ze was 17 of 18 ofzo toen ze wat kreeg met die man. Dan denk je dat je alles kan en dat je er wel uitkomt, helemaal als zo'n man je daarin bevestigd.
De enige foute in dit verhaal is die kerel, hij is de vader en hij moet goed voor de kinderen zorgen.
zondag 8 december 2019 13:52
Jeetje to, wat een vervelende situatie! Los van al het bovenstaande dat jullie leeftijdsverschil te groot is en jullie leefsituatie te verschillend is vraag je wel om tips en zie ik wel je intentie om de situatie te verbeteren. Toch zou ik in jouw geval een voor en tegenlijstje maken en daarin heel erg eerlijk kijken naar de omstandigheden. Waarschijnlijk kom je dan zelf ook tot de conclusie dat het niet alleen voor de kinderen van je vriend beter is om weer voor jezelf te kiezen, maar ook voor jezelf. Sterkte met de situatie en denk alsjeblieft aan de kinderen, die hebben net als jij niet om deze situatie gevraagd.
zondag 8 december 2019 14:02
Zo met jou eens FV!fashionvictim schreef: ↑08-12-2019 10:29Meid, luister naar een stel ouwe wijven: deze vent is een lul. Maak dat je weg komt. Nu lijkt ie nog leuk omdat jij jong bent en hij zo oud dat hij je makkelijk kan imponeren, maar tegen de tijd dat je zelf 37 bent zul je je realiseren dat dit een lamstraal is die alleen van zichzelf houdt.
Run, forrest, run.
TO je bent verliefd en je zit er middenin dus je ziet het nu zelf niet, maar als die volwassen vent écht om jou geeft had hij deze situatie waar jullie nu in zitten niet laten ontstaan. Dan zou hij een paar jaar die relatie hebben afgehouden, in plaats van het aan te gaan met een 17 of amper 18 jarige. Dan zou hij je gestimuleerd hebben om op jezelf te gaan wonen, in plaats van zo snel samen te wonen. Dan zou hij zéker langer gewacht hebben met je deel van het leven van zijn kinderen maken, bijvoorbeeld minstens totdat hij zelf dat leven van zijn kinderen weer wat rustiger en stabieler heeft in plaats van te ruzien met zijn ex over de opvoeding.
Dit is geen leuke vent to, echt niet.
zondag 8 december 2019 14:04
Jouw eigen ouders hebben blijkbaar behoorlijke steken laten vallen dat jij op 17/18 jarige leeftijd een vervanger voor je vader zocht.
En die man van je spoort niet om als 35 jarige met kinderen een relatie te beginnen met een meisje van 17/18.
Ik heb niet het hele topic gelezen. Maar hoop dat je nog op school zit en geen huis vrouwtje aan het spelen bent.
En die man van je spoort niet om als 35 jarige met kinderen een relatie te beginnen met een meisje van 17/18.
Ik heb niet het hele topic gelezen. Maar hoop dat je nog op school zit en geen huis vrouwtje aan het spelen bent.
zondag 8 december 2019 14:13
Nogmaals, ik vind het verre van ideaal om een relatie te beginnen met een 18-jarige (17 is maar speculatie, dat blijkt vooralsnog nergens uit). Maar dat betekent niet dat we de zaak veel groter moeten maken dan ze is.ClumsyNinja schreef: ↑08-12-2019 14:02Zo met jou eens FV!
TO je bent verliefd en je zit er middenin dus je ziet het nu zelf niet, maar als die volwassen vent écht om jou geeft had hij deze situatie waar jullie nu in zitten niet laten ontstaan. Dan zou hij een paar jaar die relatie hebben afgehouden, in plaats van het aan te gaan met een 17 of amper 18 jarige. Dan zou hij je gestimuleerd hebben om op jezelf te gaan wonen, in plaats van zo snel samen te wonen. Dan zou hij zéker langer gewacht hebben met je deel van het leven van zijn kinderen maken, bijvoorbeeld minstens totdat hij zelf dat leven van zijn kinderen weer wat rustiger en stabieler heeft in plaats van te ruzien met zijn ex over de opvoeding.
Dit is geen leuke vent to, echt niet.
-Welke situatie bedoel je precies? Er is volgens mij niet bijzonder veel aan de hand.
-Zo snel samen gaan wonen? Ze hebben al 2.5 jaar een relatie maar wonen pas sinds kort samen. Hoezo is dat 'snel?
-Hij is niet meer samen met de moeder van zijn dochters, maar ziet zijn kinderen met regelmaat. Denk je dat daar nog meer verbetering in komt? Hoeveel stabieler wil je het hebben?
-Ruzie met zijn ex? Waar staat dat?
-Is 2.5 jaar niet genoeg om het nieuwe neukertje van je vader te leren kennen?
-Het is misschien geen leuke vent maar toch heeft zijn ex meerdere kinderen met hem gemaakt, over een langere periode. Blijkbaar heeft hij wel het één en ander te bieden.
Overigens is er niet één pas-gescheiden 35-jarige man op deze planeet die een 18-jarige zijn bed uit zou schoppen.
zondag 8 december 2019 14:18
Hallo allemaal,
Bedankt voor de aardige tips van de paar die het hebben gegeven, derest deed mij wel behoorlijk pijn, jullie weten niet genoeg van de situatie, en kennen zijn ex en zijn kinderen niet eens om zo hard oo mij te oordelen, niet dankbaar bedoel ik in de zin dat ze alles vanzelfsprekend vinden en nergens dankjewel voor zeggen, wat ik ze wel probeer bij te brengen, en nee ze hebben het niet door want als is ee ben vinden ze het heel gezellig en als het mij te moeilijk word ga ik weg. Hij is geen nietsnut want ook hij doet zijn best om zijn kinderen het naar de zin te maken, leuke dingen met ze te doen en op te voeden, we werden nou eenmaal verliefd. We zeiken zijn kinderen zeker nooit af en doen ons best ze wel de goede dingen bij te brengen, maar ze zijn er zo weinig dat het weinig zin heeft is wat ik bedoelde. Hij steld zijn kinderen op nummer 1, dat heeft hij altijd gezegt, maar dat betekend niet dat hij hun gedrag soms ook heel moeilijk kan vinden, nogmaals jullie kennen zijn kinderen niet, dus a.u.b eerst nadenken voordat je oordeeld.
Nogmaals hardstikke bedankt voor de mensen die wel reageerden om hulp te bieden.
Groetjes
Bedankt voor de aardige tips van de paar die het hebben gegeven, derest deed mij wel behoorlijk pijn, jullie weten niet genoeg van de situatie, en kennen zijn ex en zijn kinderen niet eens om zo hard oo mij te oordelen, niet dankbaar bedoel ik in de zin dat ze alles vanzelfsprekend vinden en nergens dankjewel voor zeggen, wat ik ze wel probeer bij te brengen, en nee ze hebben het niet door want als is ee ben vinden ze het heel gezellig en als het mij te moeilijk word ga ik weg. Hij is geen nietsnut want ook hij doet zijn best om zijn kinderen het naar de zin te maken, leuke dingen met ze te doen en op te voeden, we werden nou eenmaal verliefd. We zeiken zijn kinderen zeker nooit af en doen ons best ze wel de goede dingen bij te brengen, maar ze zijn er zo weinig dat het weinig zin heeft is wat ik bedoelde. Hij steld zijn kinderen op nummer 1, dat heeft hij altijd gezegt, maar dat betekend niet dat hij hun gedrag soms ook heel moeilijk kan vinden, nogmaals jullie kennen zijn kinderen niet, dus a.u.b eerst nadenken voordat je oordeeld.
Nogmaals hardstikke bedankt voor de mensen die wel reageerden om hulp te bieden.
Groetjes
.
zondag 8 december 2019 14:23
Hier zelf stiefmoeder geweest en stiefkind.
Wat ik je kan adviseren ondanks dat je, je stiefkinderen niet zo leuk vindt, is je verwachtingen bijstellen en jezelf niet moet verplichten van hen te houden want dat is of komt er nog van of niet.
Wel is het belangrijk om deze en alle kinderen op een respectvolle én kindvriendelijke manier te behandelen en benaderen.
Of het nou jouw vriend's kinderen zijn of die van de buurvrouw.
Dat je, je best doet om niks te laten merken is opzich goed.
Belangrijk is dat je aardig bent.
Kinderen zien graag die aardige vrouw die ons welkom heet.
Ga eens wat met de kinderen alleen doen, al is het een boodschapje of naar de film o.i.d.
Je bent dan verantwoordelijk voor hen en zij delen een leuke ervaring met jou alleen.
Je hoeft niet alles te slikken natuurlijk.
Komen ze over jouw grenzen heen geef dit dan ook gerust aan.
Als ze bv door jullie huis lopen te gillen als een dolle en pakken de afstandbediening terwijl je net een programna kijkt, dan kun je gewoon normaal aangeven dat niet niet zomaar mag en svp het kanaal weer terug zetten voor je en dan is het dankjeee:-)
Noem maar wat maar dit kan overal om gaan, van het eten tot je handtas.
Jullie kunnen ook even bespreken met de kinderen erbij dat bij papa en jou misschien wat andere regels zijn dan bij mama maar wel eerlijk en kindvriendelijk natuurlijk.
Maak het niet te zwaar en eindig met een knuffel.
Mijn stiefvader bemoeide zich wél met mijn opvoeding en kon hem indertijd wel 'wurgen' soms maar mijn moeder idem.
Nu respecteer ik mijn stiefvader enorm en ben dankbaar voor alles wat hij voor mij heeft gedaan en nog.
Hij doet niet onder aan mijn biologische vader, houd net zoveel van hem terwijl dit wel eens anders is geweest mbt water en vuur bij mekaar.
Probeer je ergenissen er te laten zijn en bedenk dat je die wel overleefd.
Ga desnoods met een portie humor even in op hun etterige geklier maar dan wel duidelijk, dat kan prima.
Uitrraard kan je vriend dit zelf ook maar soms zijn er situaties dat je gewoon mag zeggen dat het wel weer even genoeg is, zeker als jouw mobieltje bv wordt verkracht of jij een grote mond krijgt, dat laat je een vreemde ook niet toe.
Bekijk het soms van een afstand en bedenk dat het niet persoonlijk bedoeld is.
Het is de situatie waarin jullie allemaal deel uit van maken en ook jij kunt deze wat verzachten of gezelliger maken.
Wat ik je kan adviseren ondanks dat je, je stiefkinderen niet zo leuk vindt, is je verwachtingen bijstellen en jezelf niet moet verplichten van hen te houden want dat is of komt er nog van of niet.
Wel is het belangrijk om deze en alle kinderen op een respectvolle én kindvriendelijke manier te behandelen en benaderen.
Of het nou jouw vriend's kinderen zijn of die van de buurvrouw.
Dat je, je best doet om niks te laten merken is opzich goed.
Belangrijk is dat je aardig bent.
Kinderen zien graag die aardige vrouw die ons welkom heet.
Ga eens wat met de kinderen alleen doen, al is het een boodschapje of naar de film o.i.d.
Je bent dan verantwoordelijk voor hen en zij delen een leuke ervaring met jou alleen.
Je hoeft niet alles te slikken natuurlijk.
Komen ze over jouw grenzen heen geef dit dan ook gerust aan.
Als ze bv door jullie huis lopen te gillen als een dolle en pakken de afstandbediening terwijl je net een programna kijkt, dan kun je gewoon normaal aangeven dat niet niet zomaar mag en svp het kanaal weer terug zetten voor je en dan is het dankjeee:-)
Noem maar wat maar dit kan overal om gaan, van het eten tot je handtas.
Jullie kunnen ook even bespreken met de kinderen erbij dat bij papa en jou misschien wat andere regels zijn dan bij mama maar wel eerlijk en kindvriendelijk natuurlijk.
Maak het niet te zwaar en eindig met een knuffel.
Mijn stiefvader bemoeide zich wél met mijn opvoeding en kon hem indertijd wel 'wurgen' soms maar mijn moeder idem.
Nu respecteer ik mijn stiefvader enorm en ben dankbaar voor alles wat hij voor mij heeft gedaan en nog.
Hij doet niet onder aan mijn biologische vader, houd net zoveel van hem terwijl dit wel eens anders is geweest mbt water en vuur bij mekaar.
Probeer je ergenissen er te laten zijn en bedenk dat je die wel overleefd.
Ga desnoods met een portie humor even in op hun etterige geklier maar dan wel duidelijk, dat kan prima.
Uitrraard kan je vriend dit zelf ook maar soms zijn er situaties dat je gewoon mag zeggen dat het wel weer even genoeg is, zeker als jouw mobieltje bv wordt verkracht of jij een grote mond krijgt, dat laat je een vreemde ook niet toe.
Bekijk het soms van een afstand en bedenk dat het niet persoonlijk bedoeld is.
Het is de situatie waarin jullie allemaal deel uit van maken en ook jij kunt deze wat verzachten of gezelliger maken.
anoniem_290325 wijzigde dit bericht op 08-12-2019 14:34
0.73% gewijzigd
zondag 8 december 2019 14:28
Mijn beste, kinderen zíjn moeilijk! Denk je dat mijn kids zo overlopen van dankbaarheid? Zelfs op pakjesavond schreeuwden ze hier de boel bij elkaar. Dat hoort er nou eenmaal bij, dat kun je niet afschuiven op de opvoeding van de moeder. Wat je nodig hebt is enorm veel geduld, liefde, en begrip. Daar zul je mee om moeten leren gaan, maak het niet groter dan het is. Hopelijk krijg je hier goed advies van de ervaringsdeskundigen.Annoniemevrouw schreef: ↑08-12-2019 14:18Hallo allemaal,
Bedankt voor de aardige tips van de paar die het hebben gegeven, derest deed mij wel behoorlijk pijn, jullie weten niet genoeg van de situatie, en kennen zijn ex en zijn kinderen niet eens om zo hard oo mij te oordelen, niet dankbaar bedoel ik in de zin dat ze alles vanzelfsprekend vinden en nergens dankjewel voor zeggen, wat ik ze wel probeer bij te brengen, en nee ze hebben het niet door want als is ee ben vinden ze het heel gezellig en als het mij te moeilijk word ga ik weg. Hij is geen nietsnut want ook hij doet zijn best om zijn kinderen het naar de zin te maken, leuke dingen met ze te doen en op te voeden, we werden nou eenmaal verliefd. We zeiken zijn kinderen zeker nooit af en doen ons best ze wel de goede dingen bij te brengen, maar ze zijn er zo weinig dat het weinig zin heeft is wat ik bedoelde. Hij steld zijn kinderen op nummer 1, dat heeft hij altijd gezegt, maar dat betekend niet dat hij hun gedrag soms ook heel moeilijk kan vinden, nogmaals jullie kennen zijn kinderen niet, dus a.u.b eerst nadenken voordat je oordeeld.
Nogmaals hardstikke bedankt voor de mensen die wel reageerden om hulp te bieden.
Groetjes
zondag 8 december 2019 14:38
Jij oordeelt zelf ook hard over de kinderen van je lover.Annoniemevrouw schreef: ↑08-12-2019 14:18Hallo allemaal,
Bedankt voor de aardige tips van de paar die het hebben gegeven, derest deed mij wel behoorlijk pijn, jullie weten niet genoeg van de situatie, en kennen zijn ex en zijn kinderen niet eens om zo hard oo mij te oordelen, niet dankbaar bedoel ik in de zin dat ze alles vanzelfsprekend vinden en nergens dankjewel voor zeggen, wat ik ze wel probeer bij te brengen, en nee ze hebben het niet door want als is ee ben vinden ze het heel gezellig en als het mij te moeilijk word ga ik weg. Hij is geen nietsnut want ook hij doet zijn best om zijn kinderen het naar de zin te maken, leuke dingen met ze te doen en op te voeden, we werden nou eenmaal verliefd. We zeiken zijn kinderen zeker nooit af en doen ons best ze wel de goede dingen bij te brengen, maar ze zijn er zo weinig dat het weinig zin heeft is wat ik bedoelde. Hij steldt zijn kinderen op nummer 1, dat heeft hij altijd gezegtd, maar dat betekendt niet dat hij hun gedrag soms ook heel moeilijk kan vinden, nogmaals jullie kennen zijn kinderen niet, dus a.u.b eerst nadenken voordat je oordeeldt.
Nogmaals hardtstikke bedankt voor de mensen die wel reageerden om hulp te bieden.
Groetjes
En waar moeten ze "dankjewel" voor zeggen? "Dankjewel voor het kapot maken van een gezin"? "
zondag 8 december 2019 14:44
zondag 8 december 2019 14:45
Je zegt dat de reacties je pijn doen. Maar nogmaals leg je de nadruk op het gedrag van de kinderen omtrent dankbaarheid. Wat mogen ze niet vanzelfsprekend vinden en waar moeten ze de hele tijd dankjewel voor zeggen? Is het niet belangrijker dat de kinderen zich geliefd en welkom voelen. Als je zo de nadruk hier op legt gaan ze zich echt niet op hun gemak voelen want dat gepush om dankjewel en dankbaar gedrag voelen ze echt wel aan.
zondag 8 december 2019 14:50
Ik heb niks kapot gemaakt? En ik beoordeel ze niet hard, ik doe leuke dingen mensen en hardstikke aardig tegen ze. Dankjewel als ik een cadeautje geef of wat dan ook vind ik niet raar en dan al helemaal niet gewoon dat cadeautje op de grond gooien en als ik zeg of ze het niet netjes willen op ruimen en "doe het zelf" krijgen vind ik nou ook niet echt normaal.ik en al mijn vriendinnetjes vonden dat als kind ook vanzelfsprekend. Ik geef ze alle ruimte, respect en doe altijd aardig tegen ze. Nogmaals oordeel a.u.b niet te hard over situaties waar je niks van weet. Ik vraag advies over de informatie die ik geef, geen oordel over de informatie die ik niet geef.
zondag 8 december 2019 14:51
Hij zorgt goed voor zijn kinderen. Ze komen niks te kort.Het-groepje schreef: ↑08-12-2019 13:41Jemig ze was 17 of 18 ofzo toen ze wat kreeg met die man. Dan denk je dat je alles kan en dat je er wel uitkomt, helemaal als zo'n man je daarin bevestigd.
De enige foute in dit verhaal is die kerel, hij is de vader en hij moet goed voor de kinderen zorgen.
zondag 8 december 2019 14:51
zondag 8 december 2019 14:51
Hardstikke bedankt!Iema schreef: ↑08-12-2019 13:52Jeetje to, wat een vervelende situatie! Los van al het bovenstaande dat jullie leeftijdsverschil te groot is en jullie leefsituatie te verschillend is vraag je wel om tips en zie ik wel je intentie om de situatie te verbeteren. Toch zou ik in jouw geval een voor en tegenlijstje maken en daarin heel erg eerlijk kijken naar de omstandigheden. Waarschijnlijk kom je dan zelf ook tot de conclusie dat het niet alleen voor de kinderen van je vriend beter is om weer voor jezelf te kiezen, maar ook voor jezelf. Sterkte met de situatie en denk alsjeblieft aan de kinderen, die hebben net als jij niet om deze situatie gevraagd.
zondag 8 december 2019 14:53
Je vergeet dat deze kinderen een scheiding hebben meegemaakt.Annoniemevrouw schreef: ↑08-12-2019 14:50Ik heb niks kapot gemaakt? En ik beoordeel ze niet hard, ik doe leuke dingen mensen en hardstikke aardig tegen ze. Dankjewel als ik een cadeautje geef of wat dan ook vind ik niet raar en dan al helemaal niet gewoon dat cadeautje op de grond gooien en als ik zeg of ze het niet netjes willen op ruimen en "doe het zelf" krijgen vind ik nou ook niet echt normaal.ik en al mijn vriendinnetjes vonden dat als kind ook vanzelfsprekend. Ik geef ze alle ruimte, respect en doe altijd aardig tegen ze. Nogmaals oordeel a.u.b niet te hard over situaties waar je niks van weet. Ik vraag advies over de informatie die ik geef, geen oordel over de informatie die ik niet geef.
Een stukje begrip voor hun gevoelens en reacties zou wel op zijn plaats zijn.
zondag 8 december 2019 14:53
Mijn ouders zijn overleden op jonge leeftijd, ik heb snel volwassen moetten worden en voor mn eigen moetten zorgen, daardoor ben ik ook wat ouder dan mijn leeftijd in sommige dingen, maar bedankt voor het oordeel.sugarmiss schreef: ↑08-12-2019 14:04Jouw eigen ouders hebben blijkbaar behoorlijke steken laten vallen dat jij op 17/18 jarige leeftijd een vervanger voor je vader zocht.
En die man van je spoort niet om als 35 jarige met kinderen een relatie te beginnen met een meisje van 17/18.
Ik heb niet het hele topic gelezen. Maar hoop dat je nog op school zit en geen huis vrouwtje aan het spelen bent.
zondag 8 december 2019 14:58
Dat heb ik zeker, mijn ouders waren rond de zelfde leeftijd gescheiden, dus ik weet hoe het is, en nee ik vergeet het niet, jullie doen alsof ik onaardig tegen ze doe terwijl ik dat nooit heb gedaan. Ik heb ze nooit wat op gedrongen en ben nog nooit boos op ze geworden. Als ik er last van had ging ik aan de kant, zoals dat hoort, ik heb hun nog nooit wat aangedaan.
zondag 8 december 2019 14:58
dan zou je nu juist van het leven moeten genieten, ipv oppas en huisvrouw te spelen voor een oudere man.Annoniemevrouw schreef: ↑08-12-2019 14:53Mijn ouders zijn overleden op jonge leeftijd, ik heb snel volwassen moetten worden en voor mn eigen moetten zorgen, daardoor ben ik ook wat ouder dan mijn leeftijd in sommige dingen, maar bedankt voor het oordeel.
wij slapen nooit.
zondag 8 december 2019 14:58
Hardstikke bedankt voor het advies! XxDonna1971 schreef: ↑08-12-2019 14:23Hier zelf stiefmoeder geweest en stiefkind.
Wat ik je kan adviseren ondanks dat je, je stiefkinderen niet zo leuk vindt, is je verwachtingen bijstellen en jezelf niet moet verplichten van hen te houden want dat is of komt er nog van of niet.
Wel is het belangrijk om deze en alle kinderen op een respectvolle én kindvriendelijke manier te behandelen en benaderen.
Of het nou jouw vriend's kinderen zijn of die van de buurvrouw.
Dat je, je best doet om niks te laten merken is opzich goed.
Belangrijk is dat je aardig bent.
Kinderen zien graag die aardige vrouw die ons welkom heet.
Ga eens wat met de kinderen alleen doen, al is het een boodschapje of naar de film o.i.d.
Je bent dan verantwoordelijk voor hen en zij delen een leuke ervaring met jou alleen.
Je hoeft niet alles te slikken natuurlijk.
Komen ze over jouw grenzen heen geef dit dan ook gerust aan.
Als ze bv door jullie huis lopen te gillen als een dolle en pakken de afstandbediening terwijl je net een programna kijkt, dan kun je gewoon normaal aangeven dat niet niet zomaar mag en svp het kanaal weer terug zetten voor je en dan is het dankjeee:-)
Noem maar wat maar dit kan overal om gaan, van het eten tot je handtas.
Jullie kunnen ook even bespreken met de kinderen erbij dat bij papa en jou misschien wat andere regels zijn dan bij mama maar wel eerlijk en kindvriendelijk natuurlijk.
Maak het niet te zwaar en eindig met een knuffel.
Mijn stiefvader bemoeide zich wél met mijn opvoeding en kon hem indertijd wel 'wurgen' soms maar mijn moeder idem.
Nu respecteer ik mijn stiefvader enorm en ben dankbaar voor alles wat hij voor mij heeft gedaan en nog.
Hij doet niet onder aan mijn biologische vader, houd net zoveel van hem terwijl dit wel eens anders is geweest mbt water en vuur bij mekaar.
Probeer je ergenissen er te laten zijn en bedenk dat je die wel overleefd.
Ga desnoods met een portie humor even in op hun etterige geklier maar dan wel duidelijk, dat kan prima.
Uitrraard kan je vriend dit zelf ook maar soms zijn er situaties dat je gewoon mag zeggen dat het wel weer even genoeg is, zeker als jouw mobieltje bv wordt verkracht of jij een grote mond krijgt, dat laat je een vreemde ook niet toe.
Bekijk het soms van een afstand en bedenk dat het niet persoonlijk bedoeld is.
Het is de situatie waarin jullie allemaal deel uit van maken en ook jij kunt deze wat verzachten of gezelliger maken.
zondag 8 december 2019 14:59
Bedankt!! Xxkadanz schreef: ↑08-12-2019 14:28Mijn beste, kinderen zíjn moeilijk! Denk je dat mijn kids zo overlopen van dankbaarheid? Zelfs op pakjesavond schreeuwden ze hier de boel bij elkaar. Dat hoort er nou eenmaal bij, dat kun je niet afschuiven op de opvoeding van de moeder. Wat je nodig hebt is enorm veel geduld, liefde, en begrip. Daar zul je mee om moeten leren gaan, maak het niet groter dan het is. Hopelijk krijg je hier goed advies van de ervaringsdeskundigen.
zondag 8 december 2019 15:00
Dus die 4 dagen per maand of wat dat ze bij jullie zijn, zijn eigenlijk al te zwaar.
Wat moet hun moeder dan wel zeggen, die ze 26 dagen per maand heeft?
Opvoeden doe je ook de hele maand door en niet even 2 x 2 dagen per maand.
Je weet hopelijk ook dat als er ooit iets met moeder is - zware ziekte, overlijden, ... - de kinderen waarschijnlijk voltijds bij hem (en jou) komen?
Ik wens het jullie niet toe dat het gebeurt, maar hou er wel rekening mee dat het op elk moment kan gebeuren.
En dat hij dan maar moet klaarstaan om ze op te vangen.
Wat moet hun moeder dan wel zeggen, die ze 26 dagen per maand heeft?
Opvoeden doe je ook de hele maand door en niet even 2 x 2 dagen per maand.
Je weet hopelijk ook dat als er ooit iets met moeder is - zware ziekte, overlijden, ... - de kinderen waarschijnlijk voltijds bij hem (en jou) komen?
Ik wens het jullie niet toe dat het gebeurt, maar hou er wel rekening mee dat het op elk moment kan gebeuren.
En dat hij dan maar moet klaarstaan om ze op te vangen.
anoniem_387728 wijzigde dit bericht op 08-12-2019 15:01
17.77% gewijzigd
