Relaties
alle pijlers
Irritaties in relaties (karakterverschil & meningsversch
vrijdag 15 november 2019 23:50
Wat is het leven soms toch ingewikkeld....
Wie is er mee eens dat je je echtgenoot pas leert kennen wanneer je een kind krijgt? Het is zo'n bijzonder cadeau om een kind te krijgen, echt prachtig. echt waar! ...Maar je relatie wordt op de proef gesteld... tenminste dat is wat ik merk.. ik ben het niet bepaald eens met bepaalde zaken van mijn echtgenoot.. hij is makkelijker is veel dingen maar dat pakt niet altijd goed uit bij een kind, tenminste ik vind het dat het een kostbaar iets is waar je voorzichtig mee moet zijn. Schoonouders die bemoeien met veel zaken, waardoor mijn echtgenoot veel hun kan pakt en niet de mijne...
Mijn echtgenoot doet bijna niks uit zichzelf, ik vraag al maanden dat hij iets voor mij wil ophangen maar nee, dat doet hij niet (te druk).
Afwassen, wasje vouwen, opruimen zijn simpele dingen die ik prima zelf kan doen, maar het is toch fijn als iemand in huis je helpt met zulke dingen? ook al is het 1 keer in de week... Wat ik ook merk is dat mijn karakter verandert is, ik ben wat minder makkelijk, minder geduldig en klaag over zowat alles wat verkeerd is of niet gedaan wordt. Ik probeer het eerst netjes te zeggen, maar ik krijg 9 op de 10 keer geen reactie of geen passende reactie. Wat moet ik hier nou mee? Ik hou ontzettend veel van mijn echtgenoot en ik wil genieten van het feit dat wij net een kind hebben gekregen, en dat laatste doe ik wel, maar alleen met mijn kind, niet samen met mijn echtgenoot.
Nog goed om te weten: mijn echtgenoot heeft ook geen geduld, scheld makkelijk uit, is snel boos. En... we zijn totaal de tegenovergestelde van elkaar.
Wat moet ik hiermee? zit ik fout? ben ik te moeilijk? is hier een oplossing voor?
Wie is er mee eens dat je je echtgenoot pas leert kennen wanneer je een kind krijgt? Het is zo'n bijzonder cadeau om een kind te krijgen, echt prachtig. echt waar! ...Maar je relatie wordt op de proef gesteld... tenminste dat is wat ik merk.. ik ben het niet bepaald eens met bepaalde zaken van mijn echtgenoot.. hij is makkelijker is veel dingen maar dat pakt niet altijd goed uit bij een kind, tenminste ik vind het dat het een kostbaar iets is waar je voorzichtig mee moet zijn. Schoonouders die bemoeien met veel zaken, waardoor mijn echtgenoot veel hun kan pakt en niet de mijne...
Mijn echtgenoot doet bijna niks uit zichzelf, ik vraag al maanden dat hij iets voor mij wil ophangen maar nee, dat doet hij niet (te druk).
Afwassen, wasje vouwen, opruimen zijn simpele dingen die ik prima zelf kan doen, maar het is toch fijn als iemand in huis je helpt met zulke dingen? ook al is het 1 keer in de week... Wat ik ook merk is dat mijn karakter verandert is, ik ben wat minder makkelijk, minder geduldig en klaag over zowat alles wat verkeerd is of niet gedaan wordt. Ik probeer het eerst netjes te zeggen, maar ik krijg 9 op de 10 keer geen reactie of geen passende reactie. Wat moet ik hier nou mee? Ik hou ontzettend veel van mijn echtgenoot en ik wil genieten van het feit dat wij net een kind hebben gekregen, en dat laatste doe ik wel, maar alleen met mijn kind, niet samen met mijn echtgenoot.
Nog goed om te weten: mijn echtgenoot heeft ook geen geduld, scheld makkelijk uit, is snel boos. En... we zijn totaal de tegenovergestelde van elkaar.
Wat moet ik hiermee? zit ik fout? ben ik te moeilijk? is hier een oplossing voor?
anoniem_6490f8e60b57d wijzigde dit bericht op 16-11-2019 00:14
0.00% gewijzigd
zaterdag 16 november 2019 00:12
En dit wist je allemaal echt niet voordat je een kind kreeg? Toen sprong hij elke avond op voor de vaat en boorde en zaagde en timmerde hij dat het een lust was nog voor je erom vroeg?
Ik kan niet zeggen dat wij elkaar niet terug moesten vinden na de geboorte van zoon, we hadden een nieuwe rol, een nieuw leven, een nieuw wiel aan ons wagentje. Dus het kostte even voordat het ritme er weer in zat.
Maar ik vind mijn man niet wezenlijk anders dan voor ik zwanger werd, eerlijk gezegd. Ja behalve dan dat hij dwars door me heen kijkt zodra hij zijn zoon in het vizier krijgt. Hiervoor stond ik op 1
Ik kan niet zeggen dat wij elkaar niet terug moesten vinden na de geboorte van zoon, we hadden een nieuwe rol, een nieuw leven, een nieuw wiel aan ons wagentje. Dus het kostte even voordat het ritme er weer in zat.
Maar ik vind mijn man niet wezenlijk anders dan voor ik zwanger werd, eerlijk gezegd. Ja behalve dan dat hij dwars door me heen kijkt zodra hij zijn zoon in het vizier krijgt. Hiervoor stond ik op 1
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zaterdag 16 november 2019 00:15
zaterdag 16 november 2019 00:16
Jij maakt het leven ingewikkelder dan het is volgens mij. Je klaagt over je man, maar je klinkt zelf als de bekende ‘zeur’.
Let er eens op hoe je iets brengt naar je man toe en hoe je je gedraagt als moeder. Misschien kun je je ook nog als partner opstellen i.p.v. alleen moeder zijn. Terecht dat je dingen van je man verwacht, maar vergeet niet dat hij ook dingen verwacht van jou.
Let er eens op hoe je iets brengt naar je man toe en hoe je je gedraagt als moeder. Misschien kun je je ook nog als partner opstellen i.p.v. alleen moeder zijn. Terecht dat je dingen van je man verwacht, maar vergeet niet dat hij ook dingen verwacht van jou.
zaterdag 16 november 2019 00:52
Waarschijnlijk was je man altijd al zo, maar valt het je meer op nu je een kind hebt . Ik vind het te makkelijk gedacht dat , omdat hij daarvoor ook zo was, nu jullie een kind hebben, hij niet een tandje bij hoeft te zetten . De situatie is veranderd, dus hij mag ook veranderen .
Of hij dat daadwerkelijk gaat doen , betwijfel ik.
Of hij dat daadwerkelijk gaat doen , betwijfel ik.
zaterdag 16 november 2019 02:38
Je verandert door een zwangerschap, dat klopt. Meestal worden vrouwen juist wat zachter en geduldiger. Omdat dit nodig is om het kind in het sociale leven mee te trekken. Wat je vaak ziet is dat vrouwen zich toch juist afsluiten hiervan, 'om het kind te beschermen'.
Over je partner klaag je: heeft ook geen geduld, scheld makkelijk uit, is snel boos.
Dit wist je van te voren. En toch vond je het toen slim om daar de rest van je leven aan verbonden te zijn door een kind van hem te krijgen. Waarom is dat nu dan ineens een probleem voor je?
Over het helpen: een gezin vormen en samenleven, doe je naar mijn idee samen. Met gelijke inzet dus.
Over je partner klaag je: heeft ook geen geduld, scheld makkelijk uit, is snel boos.
Dit wist je van te voren. En toch vond je het toen slim om daar de rest van je leven aan verbonden te zijn door een kind van hem te krijgen. Waarom is dat nu dan ineens een probleem voor je?
Over het helpen: een gezin vormen en samenleven, doe je naar mijn idee samen. Met gelijke inzet dus.
zaterdag 16 november 2019 08:28
Klinkt idd ook als mijn ex, die had al moeite met consequent met 2 kittens omgaan, dus nee, blij dat ik geen last heb van een kinderwens.
zaterdag 16 november 2019 08:39
Je zegt dat je verwacht dat hij ook meehelpt in het huishouden. Ik denk dat daar al een fout zit: het moet niet zo zijn dat hij ook eens meehelpt, het moet zijn mede-verantwoordelijkheid zijn. Dat zou al een hoop schelen als het gewoon (zoals het hoort) de verantwoordelijkheid is van jullie allebei om het huishouden te doen.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 16 november 2019 08:41
zaterdag 16 november 2019 08:42
De eerste maanden met een baby vond ik ook een uitdaging voor mijn relatie. Niet dat het heel slecht ging maar wel minder communiceren en de zorg voor ons kind kwam echt geheel op mij neer ook omdat ik het allemaal naar mij toe trok. Na een jaar is dat echt weer allemaal helemaal goed gekomen dus geef het tijd, geef hem de ruimte om aan het vaderschap te wennen en vergeet niet dat je zelf ook nog vrouw en partner bent en niet alleen moeder.
zaterdag 16 november 2019 08:49
Ik neem aan dat die ongelijke taakverdeling er eerder was dan jullie kind. Welke pogingen hebben jullie al gedaan om tot een eerlijkere verdeling te komen?
Mijn man en ik steken beiden ongeveer evenveel tijd in het draaiend houden van ons gezin. Tegelijk aan de slag, tegelijk vrije tijd. Buitenshuis werken, tellen we mee. Ik ga niet op m'n gat zitten als hij aan het werk is. En andersom. Daar hebben we het eigenlijk nooit over hoeven hebben.
Met onze kinderen (14, 18, 20 & 22) is dat een ander verhaal. Uiteraard ruimen ze hun eigen spullen op, maar ze moeten ook bijdragen in het algemeen belang. Op de oudste na, moet ik ze dat expliciet opdragen. Dus heb ik een duidelijke taakverdeling gemaakt voor de dagelijkse taken en wie een dag vrij van school heeft, doet in elk geval één extra taak van de huishoudelijke to-do lijst. Op die lijst zetten we wat er die dag of die week naast de routinetaken moet gebeuren: bedden verschonen, naar de bakker, espressomachine een grote beurt geven, schoenen kopen met de jongste, etc. Van dat lijstje geef ik ze op een vrije dag een taak of ik laat ze kiezen. Klinkt misschien kinderachtig, maar voor mensen die niet zien wat er moet gebeuren, werkt dit prima. Je zou het eens kunnen proberen.
Mijn man en ik steken beiden ongeveer evenveel tijd in het draaiend houden van ons gezin. Tegelijk aan de slag, tegelijk vrije tijd. Buitenshuis werken, tellen we mee. Ik ga niet op m'n gat zitten als hij aan het werk is. En andersom. Daar hebben we het eigenlijk nooit over hoeven hebben.
Met onze kinderen (14, 18, 20 & 22) is dat een ander verhaal. Uiteraard ruimen ze hun eigen spullen op, maar ze moeten ook bijdragen in het algemeen belang. Op de oudste na, moet ik ze dat expliciet opdragen. Dus heb ik een duidelijke taakverdeling gemaakt voor de dagelijkse taken en wie een dag vrij van school heeft, doet in elk geval één extra taak van de huishoudelijke to-do lijst. Op die lijst zetten we wat er die dag of die week naast de routinetaken moet gebeuren: bedden verschonen, naar de bakker, espressomachine een grote beurt geven, schoenen kopen met de jongste, etc. Van dat lijstje geef ik ze op een vrije dag een taak of ik laat ze kiezen. Klinkt misschien kinderachtig, maar voor mensen die niet zien wat er moet gebeuren, werkt dit prima. Je zou het eens kunnen proberen.
zaterdag 16 november 2019 08:51
Het eerste jaar met een baby is gewoon heel heftig voor je relatie. Ga naar een relatietherapeut. Als de stress oploopt door veel veranderingen, hormonen en slaaptekort, zakt de liefde en verdraagzaamheid naar je partner onder het vriespunt.
Zorg dat je vér voordat je elkaar helemaal spuugzat bent, het tij weer keert en probeert naar elkaar toe te groeien.
Ik zie in mijn omgeving een worstelend stel. Ze worden knettergek van elkaar. Hij heeft zich een paar maanden na de geboorte zelfs zonder overleg laten steriliseren. Ze proberen er nu met een relatietherapeut uit te komen, maar de liefde is ver te zoeken.
Zorg dat je vér voordat je elkaar helemaal spuugzat bent, het tij weer keert en probeert naar elkaar toe te groeien.
Ik zie in mijn omgeving een worstelend stel. Ze worden knettergek van elkaar. Hij heeft zich een paar maanden na de geboorte zelfs zonder overleg laten steriliseren. Ze proberen er nu met een relatietherapeut uit te komen, maar de liefde is ver te zoeken.
zaterdag 16 november 2019 08:58
Klagen is dodelijk voor een relatie. Stel je eens voor dat je argeloos je huis inkomt en in plaats van een oprecht blije glimlach krijg je een stroom verwijten en probleempjes over je uitgestort.
Als ieder zijn lijstje werkzaamheden doet, de ander bij wijze van gunst maar niet verplicht bijspringt als hij klaar is en zich verder beheerst wordt de kans dat een van de twee zijn plezier buiten de deur zoekt veel kleiner.
Als ieder zijn lijstje werkzaamheden doet, de ander bij wijze van gunst maar niet verplicht bijspringt als hij klaar is en zich verder beheerst wordt de kans dat een van de twee zijn plezier buiten de deur zoekt veel kleiner.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 16 november 2019 09:06
Een relatietherapeut kan inderdaad helpend zijn.Dropdrop schreef: ↑16-11-2019 08:51Het eerste jaar met een baby is gewoon heel heftig voor je relatie. Ga naar een relatietherapeut. Als de stress oploopt door veel veranderingen, hormonen en slaaptekort, zakt de liefde en verdraagzaamheid naar je partner onder het vriespunt.
Zorg dat je vér voordat je elkaar helemaal spuugzat bent, het tij weer keert en probeert naar elkaar toe te groeien.
Ik zie in mijn omgeving een worstelend stel. Ze worden knettergek van elkaar. Hij heeft zich een paar maanden na de geboorte zelfs zonder overleg laten steriliseren. Ze proberen er nu met een relatietherapeut uit te komen, maar de liefde is ver te zoeken.
Maar waar ik me in je post vooral over verbaas ... waarom zou je overleggen over sterilisatie? Ik vind het logisch dat je vertelt dat je het van plan bent, maar uiteindelijk is het iets dat je helemaal zelf moet beslissen.
zaterdag 16 november 2019 09:09
Ga praten, op gelijkwaardig niveau! Eventueel met de hulp van een relatietherapeut.
Het gaat namelijk NIET om wie fout zit en wie goed. Het gaat erom dat jullie meer op 1 spoor zitten. Dat je allebei rekening houdt met elkaar.
Je vriend is de opvoeding van zijn ouder gewend, en vindt dit eerder "normaal / goed", dan misschien jouw manier om dingen te doen.
Het gaat namelijk NIET om wie fout zit en wie goed. Het gaat erom dat jullie meer op 1 spoor zitten. Dat je allebei rekening houdt met elkaar.
Je vriend is de opvoeding van zijn ouder gewend, en vindt dit eerder "normaal / goed", dan misschien jouw manier om dingen te doen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zaterdag 16 november 2019 09:20
zaterdag 16 november 2019 09:21
Ik vind dit niet kinderachtig klinken, maar ik vind het wel belachelijke taken voor je kinderen. Je kind schoenen laten kopen met en voor een ander kind? Serieus? Koffiemachine schoonmaken? Op een vrije dag meteen een extra taak geven? Jemig, wat verwacht jij veel van je kinderen. Ben jij er ook zo eentje die haar kinderen gebruikt als oppas voor de andere kinderen, terwijl dat helemaal geen taak hoort te zijn van je eigen kinderen. Het zijn je kinderen, geen werknemers.yette schreef: ↑16-11-2019 08:49Ik neem aan dat die ongelijke taakverdeling er eerder was dan jullie kind. Welke pogingen hebben jullie al gedaan om tot een eerlijkere verdeling te komen?
Mijn man en ik steken beiden ongeveer evenveel tijd in het draaiend houden van ons gezin. Tegelijk aan de slag, tegelijk vrije tijd. Buitenshuis werken, tellen we mee. Ik ga niet op m'n gat zitten als hij aan het werk is. En andersom. Daar hebben we het eigenlijk nooit over hoeven hebben.
Met onze kinderen (14, 18, 20 & 22) is dat een ander verhaal. Uiteraard ruimen ze hun eigen spullen op, maar ze moeten ook bijdragen in het algemeen belang. Op de oudste na, moet ik ze dat expliciet opdragen. Dus heb ik een duidelijke taakverdeling gemaakt voor de dagelijkse taken en wie een dag vrij van school heeft, doet in elk geval één extra taak van de huishoudelijke to-do lijst. Op die lijst zetten we wat er die dag of die week naast de routinetaken moet gebeuren: bedden verschonen, naar de bakker, espressomachine een grote beurt geven, schoenen kopen met de jongste, etc. Van dat lijstje geef ik ze op een vrije dag een taak of ik laat ze kiezen. Klinkt misschien kinderachtig, maar voor mensen die niet zien wat er moet gebeuren, werkt dit prima. Je zou het eens kunnen proberen.
zaterdag 16 november 2019 09:36
Dit. Hoe verzin je het.Hatchi schreef: ↑16-11-2019 09:21Ik vind dit niet kinderachtig klinken, maar ik vind het wel belachelijke taken voor je kinderen. Je kind schoenen laten kopen met en voor een ander kind? Serieus? Koffiemachine schoonmaken? Op een vrije dag meteen een extra taak geven? Jemig, wat verwacht jij veel van je kinderen. Ben jij er ook zo eentje die haar kinderen gebruikt als oppas voor de andere kinderen, terwijl dat helemaal geen taak hoort te zijn van je eigen kinderen. Het zijn je kinderen, geen werknemers.
zaterdag 16 november 2019 10:07
Ach ik denk dat de kinderen van Yvette in ieder geval iets weten van verantwoordelijkheid in een huishouden. Daarnaast het gros is al stemgerechtigd, dus kunnen best wat doen. Uit onderzoeken blijkt dat in huishoudens met kinderen waarin de man meedraait, de vrouw uiteindelijk veel meer doet. We hebben nog een lange weg te gaan daarin.
