Relaties
alle pijlers
Jezelf uitnodigen bij familie
zaterdag 19 september 2020 09:35
Wij hebben familieleden die nooit iets van zich laten horen. "Laat gaan" zegt mijn man. "Als ze geen interesse hebben, dan is dat hun probleem". Ergens ben ik dat wel met hem eens, echter voelt het ergens voor mij niet goed om helemaal geen contact meer te hebben.
Een paar jaar geleden heb ik al met ze besproken dat wij het wel eens fijn zouden vinden om ook eens uitgenodigd te worden ipv dat we elke keer zelf moeten bellen of we langs mogen komen. Dit is toen 1 keer gebeurt en daarna moet het wéér allemaal van onze kant komen. Dit speelt al jaren zo, overigens.
Eigenlijk ben ik er nu ook wel klaar mee. Voor mij is het nu klaar, omdat we ze uitgenodigd hebben voor de verjaardag van mijn zoon, maar ze komen niet vanwege de corona. Ze durven niet met het openbaar vervoer. Daar heb ik alle begrip voor, maar er wordt niet eens gezegd dat ze het jammer vinden of gezocht naar alternatieven; wij zouden ze met alle liefde op komen halen of naar hen toe komen, zodat ze toch hun kleinkind kunnen zien. Maar zulke dingen komen dus niet in ze op. Ik kan het weer zelf aanbieden, maar ik ben er nu echt klaar mee eigenlijk, het is al jarenlang aan een dood paard trekken.
Teleurgesteld, boos, verdrietig... Ik weet niet welk gevoel er op de voorgrond staat nu. Soms denk ik dat ik het fijner zou vinden als we gewoon met ruzie gebroken hadden, dan kan ik het beter loslaten dan nu. Ik heb het gevoel dat wij onszelf constant moeten "aanbieden" als het ware, terwijl er vanuit de andere kant geen enkel signaal komt dat ze het waarderen of ook willen.
Ben ik nu zo onredelijk?
Een paar jaar geleden heb ik al met ze besproken dat wij het wel eens fijn zouden vinden om ook eens uitgenodigd te worden ipv dat we elke keer zelf moeten bellen of we langs mogen komen. Dit is toen 1 keer gebeurt en daarna moet het wéér allemaal van onze kant komen. Dit speelt al jaren zo, overigens.
Eigenlijk ben ik er nu ook wel klaar mee. Voor mij is het nu klaar, omdat we ze uitgenodigd hebben voor de verjaardag van mijn zoon, maar ze komen niet vanwege de corona. Ze durven niet met het openbaar vervoer. Daar heb ik alle begrip voor, maar er wordt niet eens gezegd dat ze het jammer vinden of gezocht naar alternatieven; wij zouden ze met alle liefde op komen halen of naar hen toe komen, zodat ze toch hun kleinkind kunnen zien. Maar zulke dingen komen dus niet in ze op. Ik kan het weer zelf aanbieden, maar ik ben er nu echt klaar mee eigenlijk, het is al jarenlang aan een dood paard trekken.
Teleurgesteld, boos, verdrietig... Ik weet niet welk gevoel er op de voorgrond staat nu. Soms denk ik dat ik het fijner zou vinden als we gewoon met ruzie gebroken hadden, dan kan ik het beter loslaten dan nu. Ik heb het gevoel dat wij onszelf constant moeten "aanbieden" als het ware, terwijl er vanuit de andere kant geen enkel signaal komt dat ze het waarderen of ook willen.
Ben ik nu zo onredelijk?
zaterdag 19 september 2020 10:00
Een fijne band met een grootouder is fijn maar geen recht, je kind heeft genoeg andere fijne, liefdevolle mensen in zijn of haar leven.mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 09:58eerlijk: als we geen kind hadden, zou ik (denk ik!) mijn schouders er meer over ophalen.
zaterdag 19 september 2020 10:01
Mijn schoonmoeder is ook zo, die laat ons ook los. Bij haar is het zo dat we beiden onszelf uitnodigen. Als zij naar ons wil komen belt ze of het uitkomt, en andersom doen wij dat ook. Dus dat voelt ook wel in balans. En als het bij mijn schoonvader ook zo zou gaan, zou ik daar ook geen moeite mee hebben, maar bij hen moet praktisch alle contact vanuit ons komen, of worden we uitgenodigd omdat mijn schoonzus iets organiseert bij hen thuis.Oudblond schreef: ↑19-09-2020 09:59Dat hoeft nog niet eens zo te zijn. Mijn moeder nodigde ons alleen uit als het om een 'feest' met alle siblings ging. Voor de rest liet zij ons 'vrij' om te roepen wanneer we langs zouden komen (en dan deed ze er alles aan om dingen eventueel te verzetten). Mijn schoonvader nodigt ons ook niet uit. Beetje hetzelfde verhaal al heeft hij wel vaak een 'hulpvraag' waardoor we op zijn initiatief naar hem toe gaan.
zaterdag 19 september 2020 10:03
Zeggen dat je liever met ruzie uit elkaar was gegaan vind ik nogal onaangenaam naar mensen die vanwege hun leeftijd en corona een verjaardag overslaan...uh nee dan ben je zelf ook niet leuk.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 19 september 2020 10:05
Hier ook een schoonouder+ nieuwe partner met zeer weinig interesse in ons en onze kinderen. We zien ze alleen nog maar met verjaardagen. Wij gingen ook altijd die kant op en zijn daar mee gestopt. We nodigen ze altijd uit voor de verjaardagen van de kinderen en meestal komen ze dan ook. Ik heb het lekker bij mijn man neergelegd. Zijn ouder. En weet je, hij vindt het prima zoals het nu gaat. Hij zegt altijd dat hij niet achter mensen aan blijft lopen en dat het contact van 2 kanten moet komen. Blijkbaar willen ze niet , er is ook nooit ruimte om de kinderen daar te laten logeren (wel voor de kleinkinderen van de nieuwe partner). En weet je, mijn kinderen weten niet beter dan dat dit het is. Dit is een een grootouder die ze alleen op verjaardagen zien en dat vinden ze prima. Ze vragen er verder ook niet naar.
Dus laat het bij je man. Ik heb mijzelf er jarenlang er druk overgemaakt, verdrietig, boos, maar meer dan dit zit er gewoon niet in. Zonde van de verspilde energie
Dus laat het bij je man. Ik heb mijzelf er jarenlang er druk overgemaakt, verdrietig, boos, maar meer dan dit zit er gewoon niet in. Zonde van de verspilde energie
Just smile and wave boys, smile and wave...
zaterdag 19 september 2020 10:08
dimmel schreef: ↑19-09-2020 10:05Hier ook een schoonouder+ nieuwe partner met zeer weinig interesse in ons en onze kinderen. We zien ze alleen nog maar met verjaardagen. Wij gingen ook altijd die kant op en zijn daar mee gestopt. We nodigen ze altijd uit voor de verjaardagen van de kinderen en meestal komen ze dan ook. Ik heb het lekker bij mijn man neergelegd. Zijn ouder. En weet je, hij vindt het prima zoals het nu gaat. Hij zegt altijd dat hij niet achter mensen aan blijft lopen en dat het contact van 2 kanten moet komen. Blijkbaar willen ze niet , er is ook nooit ruimte om de kinderen daar te laten logeren (wel voor de kleinkinderen van de nieuwe partner). En weet je, mijn kinderen weten niet beter dan dat dit het is. Dit is een een grootouder die ze alleen op verjaardagen zien en dat vinden ze prima. Ze vragen er verder ook niet naar.
Dus laat het bij je man. Ik heb mijzelf er jarenlang er druk overgemaakt, verdrietig, boos, maar meer dan dit zit er gewoon niet in. Zonde van de verspilde energie
Hoe is het jou gelukt om dat los te laten?
Dikgedrukte herken ik wel heel erg.
zaterdag 19 september 2020 10:11
viva-amber schreef: ↑19-09-2020 10:03Zeggen dat je liever met ruzie uit elkaar was gegaan vind ik nogal onaangenaam naar mensen die vanwege hun leeftijd en corona een verjaardag overslaan...uh nee dan ben je zelf ook niet leuk.
Als we ruzie hadden kon ik het begrijpen waarom we niks van ze horen. Nu snap ik het gewoon niet en blijf maar malen waarom? Wat doen wij verkeerd? Doen we iets verkeerd? Kunnen we iets anders doen? Heb ik het niet duidelijk genoeg gevraagd/ gezegd enz? Het blijft maar malen. Daarom zou het voor mij beter zijn als er gewoon een oorzaak voor was.
zaterdag 19 september 2020 10:11
Huh?
zaterdag 19 september 2020 10:12
Volgens mij heb jij de OP niet goed gelezen?viva-amber schreef: ↑19-09-2020 10:03Zeggen dat je liever met ruzie uit elkaar was gegaan vind ik nogal onaangenaam naar mensen die vanwege hun leeftijd en corona een verjaardag overslaan...uh nee dan ben je zelf ook niet leuk.
zaterdag 19 september 2020 10:13
Je maakt jezelf te belangrijk, soms zijn mensen gewoon stom, zonder oorzaak of reden.mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 10:11Als we ruzie hadden kon ik het begrijpen waarom we niks van ze horen. Nu snap ik het gewoon niet en blijf maar malen waarom? Wat doen wij verkeerd? Doen we iets verkeerd? Kunnen we iets anders doen? Heb ik het niet duidelijk genoeg gevraagd/ gezegd enz? Het blijft maar malen. Daarom zou het voor mij beter zijn als er gewoon een oorzaak voor was.
zaterdag 19 september 2020 10:15
mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 10:11Als we ruzie hadden kon ik het begrijpen waarom we niks van ze horen. Nu snap ik het gewoon niet en blijf maar malen waarom? Wat doen wij verkeerd? Doen we iets verkeerd? Kunnen we iets anders doen? Heb ik het niet duidelijk genoeg gevraagd/ gezegd enz? Het blijft maar malen. Daarom zou het voor mij beter zijn als er gewoon een oorzaak voor was.
Je neemt het dus inderdaad te persoonlijk op. Laat gaan, het is niet persoonlijk. Ze doen het toch ook tov schoonzus? Het heeft niets met jou of jouw gezin te maken.
zaterdag 19 september 2020 10:17
Ik snap dat je het liever anders had gezien. Maar je hebt een belang, je wil dat je kinderen contact houden met opa en oma.
Dus zal het contact meestal van jou moeten komen.
Dus ik zou er niet meer zo over zeuren, maar een keuze maken.
Je legt je er bij neer dat contact van jou komt, of je neemt geen contact meer op. Meer smaken zijn er niet.
Dus zal het contact meestal van jou moeten komen.
Dus ik zou er niet meer zo over zeuren, maar een keuze maken.
Je legt je er bij neer dat contact van jou komt, of je neemt geen contact meer op. Meer smaken zijn er niet.
zaterdag 19 september 2020 10:22
Ik denk dat ik in dat geval ervoor kies om het contact via mijn man te laten gaan. Overigens deed ik dat het afgelopen half jaar al, maar verjaardagen zijn altijd mijn afdeling.
En ok, de laatste keer dat hij contact opnam om af te spreken had ik dat ook ingefluisterd
Ik moet het gaan loslaten. Vind het echt moeilijk
Twee weken geleden zijn we bij de andere schoonouder geweest en normaal gesproken probeerde ik dat altijd een beetje gelijk op te laten gaan om niet het gevoel te geven dat we de ene schoonouder voorstellen op de andere, maar dat is dan ook iets wat ik moet gaan loslaten
En ok, de laatste keer dat hij contact opnam om af te spreken had ik dat ook ingefluisterd
Ik moet het gaan loslaten. Vind het echt moeilijk
Twee weken geleden zijn we bij de andere schoonouder geweest en normaal gesproken probeerde ik dat altijd een beetje gelijk op te laten gaan om niet het gevoel te geven dat we de ene schoonouder voorstellen op de andere, maar dat is dan ook iets wat ik moet gaan loslaten
zaterdag 19 september 2020 10:26
Wat ook kan: er wordt geen initiatief genomen van hun kant omdat ze bang zijn (te veel) er boven op te gaan zitten. Vanuit hun gezien juist positief gedrag. Dat ze juist niet willen je het gevoel te geven dat je van alles 'moet'.
Als dat het niet is, dan is het toch goed zo? Je kunt geen goed contact afdwingen.
Als dat het niet is, dan is het toch goed zo? Je kunt geen goed contact afdwingen.
zaterdag 19 september 2020 10:26
Ik begrijp wel dat je hier een reactie op krijgt. Zo bot en direct zoals jij het omschrijft is onprettig om te lezen. Je toont geen empathie terwijl je erna wel mee denkt en een optie aandraagt.viva-amber schreef: ↑19-09-2020 10:03Zeggen dat je liever met ruzie uit elkaar was gegaan vind ik nogal onaangenaam naar mensen die vanwege hun leeftijd en corona een verjaardag overslaan...uh nee dan ben je zelf ook niet leuk.
♡
zaterdag 19 september 2020 10:29
@Noor: dat dachten wij eerst ook. Dus hebben we een jaartje of 3 geleden al eens een gesprekje daarover gehad, dat we begrijpen dat ze niet zo vaak bij ons langskomen (er waren toen ook omstandigheden, er zijn bij hen altijd omstandigheden), maar dat we het dan wel heel fijn zouden vinden als ze ons eens uitnodigen, in plaats van dat het initiatief altijd van ons moet komen.
zaterdag 19 september 2020 10:32
To loslaten en accepteren. Als ik het goed begrijp heb je wel andere naasten familie die interesse tonen?
Spendeer je aandacht aan hen en laat de andere op hun manier in hen waarde.
Geloof me het geeft rust!
Sowieso is het onmogelijk om allemaal gelijke waarden en normen te hebben..
En ik denk dat je kind er alleen last van heeft als je er een punt van maakt.. wat je niet kent mis je niet ofzoiets..
Wij hebben het ook bij schoonfamilie. Ik heb de keuze bij mijn man gelaten. Hij heeft hen losgelaten.
Ik ben stiekem blij dat er geen stress en onrust meer om is..
Onze kinderen vragen er nauwelijks naar soms puur uit nieuwsgierigheid. Maar daarbij hebben zij voldoende mensen om zich heen die aandacht en liefde geven.
Spendeer je aandacht aan hen en laat de andere op hun manier in hen waarde.
Geloof me het geeft rust!
Sowieso is het onmogelijk om allemaal gelijke waarden en normen te hebben..
En ik denk dat je kind er alleen last van heeft als je er een punt van maakt.. wat je niet kent mis je niet ofzoiets..
Wij hebben het ook bij schoonfamilie. Ik heb de keuze bij mijn man gelaten. Hij heeft hen losgelaten.
Ik ben stiekem blij dat er geen stress en onrust meer om is..
Onze kinderen vragen er nauwelijks naar soms puur uit nieuwsgierigheid. Maar daarbij hebben zij voldoende mensen om zich heen die aandacht en liefde geven.
♡
zaterdag 19 september 2020 10:32
Ik heb ook zo'n ouder, al is er hier nu wel weer meer contact. Mijn jongste kende hem niet en wilde dus ook echt helemaal niks van hem weten en de oudste zei ineens dat hij opa altijd zo miste. Goede aanleiding dus voor een gesprek en toen bleek juist dat hij het er zelf ook wel heel moeilijk mee had en eigenlijk verwachtte dat het ook meer van ons uit kwam, echt een beetje zo'n antieke opvatting dat kinderen naar hun ouders behoren te komen. Maar onze band is nooit echt goed geweest, dus dat deed ik zelf ook niet. Nu doen we beiden wat meer moeite en dat vind ik dan toch wel heel erg fijn.
Kan me best voorstellen dat er bij jullie ook zoiets speelt. Te trots om te vragen of jullie ze op kunnen halen en terugbrengen bijvoorbeeld. Misschien kun je dat alsnog voorstellen?
Kan me best voorstellen dat er bij jullie ook zoiets speelt. Te trots om te vragen of jullie ze op kunnen halen en terugbrengen bijvoorbeeld. Misschien kun je dat alsnog voorstellen?
zaterdag 19 september 2020 10:39
@CHL: ik ben blij dat je dit benoemt, niet omdat ik het ga doen, maar omdat dit eigenlijk voor mij heel erg duidelijk maakt dat er (in elk geval op dit moment) bij mezelf een weerstand zit, dat ik mijn schoonouders zelf ook niet echt meer tegemoet wil komen. Ik denk dat voor mij een grens bereikt is de afgelopen maanden en dat het gewoon (voor nu!) even teveel is gebeurt.
Ik moet wat gaan doen met die irritatie, hopelijk lukt het dan over een tijdje weer om ze met een open vizier tegemoet te gaan.
Ik moet wat gaan doen met die irritatie, hopelijk lukt het dan over een tijdje weer om ze met een open vizier tegemoet te gaan.
zaterdag 19 september 2020 10:43
Zelf schreef je eerder dat je zoon niet meer naar zijn opa vraagt.mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 10:08Hoe is het jou gelukt om dat los te laten?
Dikgedrukte herken ik wel heel erg.
Dus: opa en partner hebben geen behoefte aan nauw contact, je man heeft het allang losgelaten, je zoon maakt het ook niet meer uit.
Waar zit dan het probleem? Volgens mij alleen in jóuw zienswijze hoe het zou moeten zijn, omdat jouw moeder ook haar moeder achternaliep. Je kunt van de ene familie toch niet verwachten dat ze de gedragsregels van een andere familie volgen?
Als opa + partner geen interesse hebben, so be it. Daar kun je niet veel aan veranderen, dat is trekken aan een dood paard. Je hebt verwachtingen van je schoonvader waaraan hij niet voldoet, en krijgt telkens het lid op de neus. Daarmee doe je alleen jezelf onnodig pijn.
zaterdag 19 september 2020 10:44
@CHL, die onuitgesproken verwachtingen! Daar ging het met mijn schoonouders ook mis. Terwijl ik dacht dat ze niet geïnteresseerd waren, kregen wij het verwijt dat we ze niet of te weinig belden en langs kwamen. Zij deden dat vroeger toch ieder weekend bij hun ouders. Toen dit eenmaal uitgesproken werd, werd het contact wat makkelijker, niet echt beter. Dat zij met 58 jaar konden stoppen met werken en wij nu op die leeftijd nog fulltime werken.... dat blijft voor hen niet goed te begrijpen. Het werd gezien als disrespect. Inmiddels moeten ze het er maar mee doen. En weten ze dat als ze ons meer willen zien, ze kunnen bellen.
zaterdag 19 september 2020 10:45
Mijn zoon weet niet eens meer hoe zijn opa (mijn vader) eruitziet en hij is nu 16. Denk dat hij hem voor het laatst gezien heeft toen hij 10 was.mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 09:55Jullie hebben allemaal gelijk, ik moet het ook gaan loslaten. Mijn man zegt dat al tijden tegen me. Zoon vraagt niet (meer) naar zijn opa... Ik vind het stom van mezelf dat ik het niet los kan laten
Vind het prima zo, hij mist er niets aan en ik ook niet. Wil liever mensen in zijn leven die echt om hem geven familie of niet.
zaterdag 19 september 2020 10:48
Dan is je begrijpend lezen niveau niet voldoende. Lees het nog eens een keer.viva-amber schreef: ↑19-09-2020 10:03Zeggen dat je liever met ruzie uit elkaar was gegaan vind ik nogal onaangenaam naar mensen die vanwege hun leeftijd en corona een verjaardag overslaan...uh nee dan ben je zelf ook niet leuk.
zaterdag 19 september 2020 10:51
Waarom die weegschaal? Ieder contact is uniek. Als schoonmoeder wél belangstellend is en zelf ook met jullie een goed contact onderhoudt is het toch logisch dat dat contact frequenter is? Die mensen zijn gescheiden, hebben niets meer met elkaar te maken, dan hoef je ze ook niet tegen elkaar af te wegen.mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 10:22Ik denk dat ik in dat geval ervoor kies om het contact via mijn man te laten gaan. Overigens deed ik dat het afgelopen half jaar al, maar verjaardagen zijn altijd mijn afdeling.
En ok, de laatste keer dat hij contact opnam om af te spreken had ik dat ook ingefluisterd
Ik moet het gaan loslaten. Vind het echt moeilijk
Twee weken geleden zijn we bij de andere schoonouder geweest en normaal gesproken probeerde ik dat altijd een beetje gelijk op te laten gaan om niet het gevoel te geven dat we de ene schoonouder voorstellen op de andere, maar dat is dan ook iets wat ik moet gaan loslaten
zaterdag 19 september 2020 10:51
Mijn ouders (76 en 80) zijn de liefste mensen op de wereld. Ze staan altijd klaar voor al hun kinderen, we zijn altijd welkom.
Maar ze zullen nooit zelf initiatief nemen. Nooit bellen of eens spontaan langskomen. Ze willen zeker niet tot last zijn, bellen niet graag, enz.
Zelfs in mijn moeilijkere periodes, bellen ze me niet zelf. Maar zodra ik bij hen ben, luisteren ze, doen ze alles wat ze kunnen.
Het is ook die generatie die vindt dat de kinderen contact moeten houden. Af en toe wringt mij dat ook. Maar ik laat het niet tussen ons in komen.
Wat ik in jouw geval zou doen, is wel nog voorstellen om ze met de auto te halen voor die verjaardag. Kan wel begrijpen dat ze niet tot last willen zijn door dit zelf te vragen.
Maar ze zullen nooit zelf initiatief nemen. Nooit bellen of eens spontaan langskomen. Ze willen zeker niet tot last zijn, bellen niet graag, enz.
Zelfs in mijn moeilijkere periodes, bellen ze me niet zelf. Maar zodra ik bij hen ben, luisteren ze, doen ze alles wat ze kunnen.
Het is ook die generatie die vindt dat de kinderen contact moeten houden. Af en toe wringt mij dat ook. Maar ik laat het niet tussen ons in komen.
Wat ik in jouw geval zou doen, is wel nog voorstellen om ze met de auto te halen voor die verjaardag. Kan wel begrijpen dat ze niet tot last willen zijn door dit zelf te vragen.
I can keep my mouth shut, but you can read the subtitles on my face.
