Relaties
alle pijlers
Jezelf uitnodigen bij familie
zaterdag 19 september 2020 09:35
Wij hebben familieleden die nooit iets van zich laten horen. "Laat gaan" zegt mijn man. "Als ze geen interesse hebben, dan is dat hun probleem". Ergens ben ik dat wel met hem eens, echter voelt het ergens voor mij niet goed om helemaal geen contact meer te hebben.
Een paar jaar geleden heb ik al met ze besproken dat wij het wel eens fijn zouden vinden om ook eens uitgenodigd te worden ipv dat we elke keer zelf moeten bellen of we langs mogen komen. Dit is toen 1 keer gebeurt en daarna moet het wéér allemaal van onze kant komen. Dit speelt al jaren zo, overigens.
Eigenlijk ben ik er nu ook wel klaar mee. Voor mij is het nu klaar, omdat we ze uitgenodigd hebben voor de verjaardag van mijn zoon, maar ze komen niet vanwege de corona. Ze durven niet met het openbaar vervoer. Daar heb ik alle begrip voor, maar er wordt niet eens gezegd dat ze het jammer vinden of gezocht naar alternatieven; wij zouden ze met alle liefde op komen halen of naar hen toe komen, zodat ze toch hun kleinkind kunnen zien. Maar zulke dingen komen dus niet in ze op. Ik kan het weer zelf aanbieden, maar ik ben er nu echt klaar mee eigenlijk, het is al jarenlang aan een dood paard trekken.
Teleurgesteld, boos, verdrietig... Ik weet niet welk gevoel er op de voorgrond staat nu. Soms denk ik dat ik het fijner zou vinden als we gewoon met ruzie gebroken hadden, dan kan ik het beter loslaten dan nu. Ik heb het gevoel dat wij onszelf constant moeten "aanbieden" als het ware, terwijl er vanuit de andere kant geen enkel signaal komt dat ze het waarderen of ook willen.
Ben ik nu zo onredelijk?
Een paar jaar geleden heb ik al met ze besproken dat wij het wel eens fijn zouden vinden om ook eens uitgenodigd te worden ipv dat we elke keer zelf moeten bellen of we langs mogen komen. Dit is toen 1 keer gebeurt en daarna moet het wéér allemaal van onze kant komen. Dit speelt al jaren zo, overigens.
Eigenlijk ben ik er nu ook wel klaar mee. Voor mij is het nu klaar, omdat we ze uitgenodigd hebben voor de verjaardag van mijn zoon, maar ze komen niet vanwege de corona. Ze durven niet met het openbaar vervoer. Daar heb ik alle begrip voor, maar er wordt niet eens gezegd dat ze het jammer vinden of gezocht naar alternatieven; wij zouden ze met alle liefde op komen halen of naar hen toe komen, zodat ze toch hun kleinkind kunnen zien. Maar zulke dingen komen dus niet in ze op. Ik kan het weer zelf aanbieden, maar ik ben er nu echt klaar mee eigenlijk, het is al jarenlang aan een dood paard trekken.
Teleurgesteld, boos, verdrietig... Ik weet niet welk gevoel er op de voorgrond staat nu. Soms denk ik dat ik het fijner zou vinden als we gewoon met ruzie gebroken hadden, dan kan ik het beter loslaten dan nu. Ik heb het gevoel dat wij onszelf constant moeten "aanbieden" als het ware, terwijl er vanuit de andere kant geen enkel signaal komt dat ze het waarderen of ook willen.
Ben ik nu zo onredelijk?
zaterdag 19 september 2020 12:51
Kan het zijn dat zij geen behoefte hebben aan contact maar te beleefd zijn om het te zeggen?mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 09:40Ja klopt inderdaad. Althans, 1 van de schoonouders + nieuwe partner. Die fase met het praten hebben we eigenlijk al gehad, al een aantal keer zelfs. Het verandert niet echt erdoor. Inmiddels weet ik het ook niet meer wat we nog kunnen doen.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
zaterdag 19 september 2020 12:57
Probeer je echt rekening te houden met hen? Want zo klinkt het helemaal niet. Zij lijken weinig zin te hebben in het door jou toch opgedrongen contact en gaan het uit de weg. Misschien is in dit geval 'rekening houden met hen' vooral hen met rust te laten.mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 12:08Mijn schoonouders werken op onregelmatige tijden dus daar probeer ik altijd zoveel mogelijk rekening mee te houden. Zeker ook omdat mijn schoonouders nu ook bang zijn met de corona wil ik ze niet uitnodigen met andere mensen erbij. Ik probeer ze echt uit de wind houden wat dat betreft en met iedereen rekening te houden. Misschien moet ik daar inderdaad maar eens mee stoppen.
zaterdag 19 september 2020 13:05
Nou nee hoor, niet met een stopwatch, maar we hadden wel afgesproken hoe laat we zouden bellen en aangezien ik middenin een zin werd afgebroken viel dat de eerste keer erg op dat het exact een half uur nadat we hadden afgesproken werd afgebroken, en toen vroegen wij ons af of ze dat de tweede keer weer zo zouden doen, en dat was dus inderdaad zo.Joyce48 schreef: ↑19-09-2020 12:31Houd jij met een stopwatch bij hoe lang een gesprek duurt?
Wil jij alles onder controle wilt houden. Waarom?
Een half uur videobellen met een kleinkind is laaaaaaang ......
Uit jouw reacties - en ook uit je forumnaam - krijg ik een beetje de indruk dat je alles op jezelf betrekt. Dat het gebrek aan interesse van je schoonvader maakt dat jij je daardoor niet gezien en minder voelt. Is dat zo? Dan is dat echt heel verdrietig, en dan zou ik dáár aan gaan werken. Ieder mens richt zijn leven in zoals hij/zij dat zelf wil, en bepaalt zelf in wiens gezelschap hij/zij zich prettig voelt. Mensen waar ik niets bij voel, die me niet boeien en waar ik niks van terugkrijg in de vorm van liefde, gezelligheid, aandacht, die mensen hoeven voor mij niet en daar zal ik ook geen moeite voor doen om het contact te blijven onderhouden. Het moet van twee kanten komen, dus wil je niet, dan maar niet ......
overigens was het geen gesprek met kleinkind, maar met het hele gezin. Zoon was grotendeels aan het spelen.
anoniem_644a441f18f50 wijzigde dit bericht op 19-09-2020 13:07
3.96% gewijzigd
zaterdag 19 september 2020 13:06
Nee, dat idee heb ik niet. Mijn schoonzus zegt wel dat ze ons missen, maar daar merk ik zelf niet veel van.
zaterdag 19 september 2020 13:09
Begrijp ik goed dat je schoonouders uit elkaar zijn? En dat je toch probeert ze ongeveer even vaak te zien?
Dat lijkt me erg oneerlijk voor degene die wél energie in jullie steekt.
Waarom mensen over één kam willen scheren die allebei een eigen leven en een eigen band met jullie hebben? Ze weten waarschijnlijk nauwelijks van elkaar hoe vaak ze jullie zien en het zal ze ook niet interesseren.
Daarbij kan ik me voorstellen dat het feit dat je schoonvader een nieuwe partner heeft bijdraagt aan de afstand. Jullie zijn namelijk niks van haar. Afhankelijk van de band en hoe graag iedereen elkaar mag, betekent dat gewoon vaak dat het contact minder wordt.
Je kunt geen band afdwingen. En het is niet jouw vader. Laat het los, en behandel je man en je schoonvader niet als kinderen die zelf niets kunnen. Als ze wat willen, zullen ze dat doen.
Trekken aan een dood paard omdat je bang ben dat je later iets verweten wordt is niet nodig. En dan nog, dan geef je als het ooit zo ver komt aan dat jij naar beste eer en geweten hebt gehandeld, maar dat het uiteindelijk jouw pakkie an niet is.
Dat lijkt me erg oneerlijk voor degene die wél energie in jullie steekt.
Waarom mensen over één kam willen scheren die allebei een eigen leven en een eigen band met jullie hebben? Ze weten waarschijnlijk nauwelijks van elkaar hoe vaak ze jullie zien en het zal ze ook niet interesseren.
Daarbij kan ik me voorstellen dat het feit dat je schoonvader een nieuwe partner heeft bijdraagt aan de afstand. Jullie zijn namelijk niks van haar. Afhankelijk van de band en hoe graag iedereen elkaar mag, betekent dat gewoon vaak dat het contact minder wordt.
Je kunt geen band afdwingen. En het is niet jouw vader. Laat het los, en behandel je man en je schoonvader niet als kinderen die zelf niets kunnen. Als ze wat willen, zullen ze dat doen.
Trekken aan een dood paard omdat je bang ben dat je later iets verweten wordt is niet nodig. En dan nog, dan geef je als het ooit zo ver komt aan dat jij naar beste eer en geweten hebt gehandeld, maar dat het uiteindelijk jouw pakkie an niet is.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zaterdag 19 september 2020 13:12
CatherineTheGreat schreef: ↑19-09-2020 12:51Kan het zijn dat zij geen behoefte hebben aan contact maar te beleefd zijn om het te zeggen?
Ik weet het niet meer eerlijk gezegd. Ik stond er net onder de douche nog even over na te denken en besefte me dat het eigenlijk al veel langer speelt dan ik dacht...
Voorbeeld met trouwjurk passen had ik haar ook meegevraagd, vond ze ook niet nodig.
Ik probeer misschien wel te hard om het allemaal eerlijk te laten verlopen en geen (schoon)ouder voor te trekken.
zaterdag 19 september 2020 13:16
lolapaloeza schreef: ↑19-09-2020 13:09Begrijp ik goed dat je schoonouders uit elkaar zijn? En dat je toch probeert ze ongeveer even vaak te zien?
Dat lijkt me erg oneerlijk voor degene die wél energie in jullie steekt.
Waarom mensen over één kam willen scheren die allebei een eigen leven en een eigen band met jullie hebben? Ze weten waarschijnlijk nauwelijks van elkaar hoe vaak ze jullie zien en het zal ze ook niet interesseren.
Daarbij kan ik me voorstellen dat het feit dat je schoonvader een nieuwe partner heeft bijdraagt aan de afstand. Jullie zijn namelijk niks van haar. Afhankelijk van de band en hoe graag iedereen elkaar mag, betekent dat gewoon vaak dat het contact minder wordt.
Je kunt geen band afdwingen. En het is niet jouw vader. Laat het los, en behandel je man en je schoonvader niet als kinderen die zelf niets kunnen. Als ze wat willen, zullen ze dat doen.
Trekken aan een dood paard omdat je bang ben dat je later iets verweten wordt is niet nodig. En dan nog, dan geef je als het ooit zo ver komt aan dat jij naar beste eer en geweten hebt gehandeld, maar dat het uiteindelijk jouw pakkie an niet is.
Ja, daar heb je gelijk in.
Hoe bedoel je oneerlijk voor de andere schoonouder? Ik probeer dus elke keer als ik bij de ene schoonouder ben geweest de ander ook te bezoeken, maar het is nietzo als de ene nee zegt, dat de ander dan ook automatisch geen bezoekje krijgt hoor
Alleen dat ik ze allebei evenveel kans geef om een band op te bouwen met hun kleinkind. Ik zou het zelf verschrikkelijk vinden als mijn zoon een kind zou krijgen en ik zou ze nooit zien.... Kan me ook echt niet voorstellen dat ik daar dan niet zelf achteraan zou bellen overigens. Maargoed, iedereen is anders.
zaterdag 19 september 2020 13:24
Ik vind het heel lief van je dat je alles zo gelijk wil trekken, en dat je het zo goed mogelijk probeert te doen bij en voor iedereen.
Toch vind ik je wel wat extreem reageren, in de zin van dat je wel heel erg hard aan het proberen bent. Een beetje te hard. Loslaten is het toverwoord, dat zal je rust geven, maar dat is moeilijk, dat begrijp ik.
Mijn ouders en ook schoonouders hebben werkelijk nooit gevraagd wanneer we komen, hier heb ik nooit iets achter gezocht. Ik bel of app met de vraag of het past dat ik/we langskomen. Maak dingen niet te groot in je hoofd.
Volgens mij doe je het hartstikke goed, maar probeer dingen meer te laten zijn zoals ze zijn.
Toch vind ik je wel wat extreem reageren, in de zin van dat je wel heel erg hard aan het proberen bent. Een beetje te hard. Loslaten is het toverwoord, dat zal je rust geven, maar dat is moeilijk, dat begrijp ik.
Mijn ouders en ook schoonouders hebben werkelijk nooit gevraagd wanneer we komen, hier heb ik nooit iets achter gezocht. Ik bel of app met de vraag of het past dat ik/we langskomen. Maak dingen niet te groot in je hoofd.
Volgens mij doe je het hartstikke goed, maar probeer dingen meer te laten zijn zoals ze zijn.
zaterdag 19 september 2020 13:38
Kun je niet van een afstandje eens naar jezelf kijken en zien hoe vreselijk veel energie je dit kost terwijl het NIEMAND iets oplevert?
Echt, ik word al moe als ik je lees. Je blijft maar hameren op dat je zo je best doet en dat je alles 'eerlijk' wil. Ten eerste, het leven is niet eerlijk, hoe jammer dat soms ook is. En ten tweede, in relaties/liefde is 'eerlijk' niet per se 'gelijk'. Toen ik in een jaar het buitenland woonde, kwamen mijn ouders drie weken op vakantie. Dat deze ze niet bij mijn broer en zus, maar die zagen ze een keer in de twee weken. Is dat eerlijk?
Zo werkt het gewoon niet, en dat is dus ook blijkbaar helemaal niet nodig. Je schoonouders voelen zich niet achtergesteld blijkbaar, en indien wel, dan moeten ze zelf actie ondernemen. Het is niet jouw verantwoordelijkheid!
Echt, ik word al moe als ik je lees. Je blijft maar hameren op dat je zo je best doet en dat je alles 'eerlijk' wil. Ten eerste, het leven is niet eerlijk, hoe jammer dat soms ook is. En ten tweede, in relaties/liefde is 'eerlijk' niet per se 'gelijk'. Toen ik in een jaar het buitenland woonde, kwamen mijn ouders drie weken op vakantie. Dat deze ze niet bij mijn broer en zus, maar die zagen ze een keer in de twee weken. Is dat eerlijk?
Zo werkt het gewoon niet, en dat is dus ook blijkbaar helemaal niet nodig. Je schoonouders voelen zich niet achtergesteld blijkbaar, en indien wel, dan moeten ze zelf actie ondernemen. Het is niet jouw verantwoordelijkheid!
zaterdag 19 september 2020 13:45
Jij wilt het doen voor alle anderen, want jij zou het als grootouder erg vinden om je kleinkind niet te zien, en jij zou het als gescheiden grootouder oneerlijk vinden als je je kind en kleinkind minder vaak zou zien dan je ex ze ziet, en jij denkt dat je zoon later jou misschien wel gaat verwijten dat hij zijn ene grootouder (niet eens jouw ouder) minder zag.
Jij bent echt enorm aan het invullen voor een ander. Terwijl de feiten duidelijk zijn: je kind mist deze grootouder niet, je man vindt het niet zo belangrijk om zijn vader meer te zien, je schoonvader heeft geen behoefte aan meer contact. Voor wie doe je dit nou eigenlijk allemaal? Alleen voor jezelf, omdat het jou een beter gevoel geeft omdat jij van alles invult over wat die andere 4 die het aangaat nu of later zullen denken...
Jij bent echt enorm aan het invullen voor een ander. Terwijl de feiten duidelijk zijn: je kind mist deze grootouder niet, je man vindt het niet zo belangrijk om zijn vader meer te zien, je schoonvader heeft geen behoefte aan meer contact. Voor wie doe je dit nou eigenlijk allemaal? Alleen voor jezelf, omdat het jou een beter gevoel geeft omdat jij van alles invult over wat die andere 4 die het aangaat nu of later zullen denken...
zaterdag 19 september 2020 13:50
mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 09:35Soms denk ik dat ik het fijner zou vinden als we gewoon met ruzie gebroken hadden, dan kan ik het beter loslaten dan nu.
Dus contact moet op jouw manier en zo niet dan had je liever gehad dat er geen contact was want dat is makkelijker? Wow. Misschien moet je niet zo dwangmatig zijn over hoe en hoe vaak je afspreekt.
Je weet nu het komt niet vanuit hun kant, dat is jammer maar dat kun je niet veranderen. Dus bekijk het zo: als je zin hebt ga je weer een keertje langs en zo niet, dan ga je lekker niet. Dat alle schoonouders hetzelfde aantal contacturen zouden moeten krijgen of op facetime moeten doen zoals jij wil, is geen leuke houding.
zaterdag 19 september 2020 13:51
Maar wat doet je man hier in? Het zijn jouw ouders niet. Hij is toch verantwoordelijk voor het contact en wat vindt hij er van?mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 13:16Ja, daar heb je gelijk in.
Hoe bedoel je oneerlijk voor de andere schoonouder? Ik probeer dus elke keer als ik bij de ene schoonouder ben geweest de ander ook te bezoeken,
zaterdag 19 september 2020 14:38
Die heeft het er ook wel moeilijk mee soms, maar stopt het liever weg en doet alsof het er niet is. Moet ik misschien ook maar doen.
Dat ik het allemaal dwangmatig op mijn manier zou willen vind ik absoluut geen fair statement, ik heb mezelf altijd juist in allerlei bochten gewrongen om met iedereen in contact te blijven en met alles en iedereen rekening te houden. Maar jullie hebben wel gelijk dat ik daarbij wellicht teveel heb ingevuld voor anderen dus ik ga vanaf nu wel kritisch kijken of ik zelf wel ergens behoefte aan heb.
zaterdag 19 september 2020 14:44
mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 14:38Dat ik het allemaal dwangmatig op mijn manier zou willen vind ik absoluut geen fair statement, ik heb mezelf altijd juist in allerlei bochten gewrongen om met iedereen in contact te blijven en met alles en iedereen rekening te houden. Maar jullie hebben wel gelijk dat ik daarbij wellicht teveel heb ingevuld voor anderen dus ik ga vanaf nu wel kritisch kijken of ik zelf wel ergens behoefte aan heb.
Dat klinkt toch dwangmatig?
zaterdag 19 september 2020 15:23
Ja dit is herkenbaar.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑19-09-2020 09:45Mijn ouders vergeten mij ook altijd uit te nodigen. Sinds de coronatoestand is het helemaal drama.
Dus ik app gewoon om de zaterdag mijn pa (hij werkt om het weekend) met de vraag of ze thuis zijn en of ze het leuk vinden dat ik met de kinders langs kom.
Meestal zie ik ze dan wel één keer in de twee maanden.
Of we spreken door de weeks een stukje fietsen en lunchen af.
Ik moet mijzelf overal uit nodigen, maar word ook zelden geweigerd. Geen idee hoe dat erin geslopen is.
Bij ons is het zo dat er familieleden zijn voor wie wij altijd iniatief moeten nemen, hosten, zelf van alles regelen en dan komt iedereen wel opdraven.
Aan de andere kant zijn er ook familieleden die altijd verongelijkt zijn dat ze ons nooit zien maar alleen willen komen ruziemaken.
Ik heb welgeteld 1 familielid waar het contact normaal wederkerig is, de rest is allemaal zo.
Met dat familielid maken we altijd de grap dat ik wordt gezien als het stalkerige familielid waar je om van het gezeur af te zijn maar weer mee afspreekt.
En die niet doorheeft hoe irritant ze eigenlijk is (ik heb altijd gewoon leuke bijeenkomsten namelijk)
zaterdag 19 september 2020 15:31
Je geeft aan dat je het meerdere keren hebt "besproken". Waarbij je aangeeft meer contact te willen en dat het meer van beide kanten komt.
Dat is niet bespreken, dat is hameren op meer contact en initiatief van hun kant eisen.
Bespreken is: er open ingaan en ook ruimte geven aan hun wensen. Want als er mij inmiddels 1 ding duidelijk is, dan is het dat je totaal geen idee hebt hoe schoonvader en aanhang erin staan.
Dus ik zou zeggen, vraag het eens! Vraag eens of zij contact willen hebben en op welke manier zij dat in zouden willen vullen. De kunst is om dat zonder beschuldigende ondertoon te brengen.
Als blijkt dat ze heel weinig contact willen, dan kun je aangeven dat jammer te vinden, omdat hij toch de opa van je kind is. Voor je eigen gemoedsrust kun je ook nog vragen of er iets speelt, of je iets verkeerd hebt gezegd of gedaan.
Maar dikke kans dat het "gewoon" niet zulke familiemensen zijn. Dat ze niet zitten te wachten op kleine kinderen, of iets anders in die trant.
Dat is niet bespreken, dat is hameren op meer contact en initiatief van hun kant eisen.
Bespreken is: er open ingaan en ook ruimte geven aan hun wensen. Want als er mij inmiddels 1 ding duidelijk is, dan is het dat je totaal geen idee hebt hoe schoonvader en aanhang erin staan.
Dus ik zou zeggen, vraag het eens! Vraag eens of zij contact willen hebben en op welke manier zij dat in zouden willen vullen. De kunst is om dat zonder beschuldigende ondertoon te brengen.
Als blijkt dat ze heel weinig contact willen, dan kun je aangeven dat jammer te vinden, omdat hij toch de opa van je kind is. Voor je eigen gemoedsrust kun je ook nog vragen of er iets speelt, of je iets verkeerd hebt gezegd of gedaan.
Maar dikke kans dat het "gewoon" niet zulke familiemensen zijn. Dat ze niet zitten te wachten op kleine kinderen, of iets anders in die trant.
zaterdag 19 september 2020 15:31
Jij kan dat belangrijk vinden, maar jouw schoonvader dus blijkbaar niet.mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 09:46goede vraag. Ik denk deels omdat ik dit altijd als voorbeeld in mijn eigen familie heb gezien. Mijn moeder blijft ook altijd achter mijn oma aanlopen, hoe onaardig die ook tegen haar doet. Familie vind ik erg belangrijk, voor mijn zoon inderdaad ook, die nu een van zijn grootouders eigenlijk helemaal niet leert kennen. Je weet nooit hoe lang ze nog hebben natuurlijk.
En hoezo is het erg als je zoon een opa niet leert kennen?
Daar wordt hij echt niet minder van hoor.
Dus houd op met je zelf opdringen aan mensen die het niet willen én dit duidelijk aangeven
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 19 september 2020 15:36
Dit gaat dus over de vriendin/vrouw van je schoonvader? Waarom zou die mee moeten naar jouw trouwjurk uitzoeken dan??mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 13:12Ik weet het niet meer eerlijk gezegd. Ik stond er net onder de douche nog even over na te denken en besefte me dat het eigenlijk al veel langer speelt dan ik dacht...
Voorbeeld met trouwjurk passen had ik haar ook meegevraagd, vond ze ook niet nodig.
Ik probeer misschien wel te hard om het allemaal eerlijk te laten verlopen en geen (schoon)ouder voor te trekken.
zaterdag 19 september 2020 15:40
Dat is zeker zo, het zijn geen mensen die veel behoefte hebben aan contacten in het algemeen. Ik moet het maar gewoon gaan loslaten. Begrijpen zal ik het nooit, maar ik zal het moeten gaan accepteren.
Speelt wel mee dat ze de verwachtingen best hoog hadden gelegd rond de geboorte van zoon kregen we een brief van ze dat ze zo ernaar uitkeken om opa en oma te worden, om leuke dingen met hem te gaan doen, avonturen beleven etc. Maar wellicht is dat een verhaal van "beloftes in tijden van vreugde of verdriet, maak ze niet" .
Speelt wel mee dat ze de verwachtingen best hoog hadden gelegd rond de geboorte van zoon kregen we een brief van ze dat ze zo ernaar uitkeken om opa en oma te worden, om leuke dingen met hem te gaan doen, avonturen beleven etc. Maar wellicht is dat een verhaal van "beloftes in tijden van vreugde of verdriet, maak ze niet" .
zaterdag 19 september 2020 15:43
SimpeleZiel schreef: ↑19-09-2020 15:36Dit gaat dus over de vriendin/vrouw van je schoonvader? Waarom zou die mee moeten naar jouw trouwjurk uitzoeken dan??
Voor mij zijn (of beter gezegd: waren) mijn schoonouders alle vier gewoon mijn schoonouders. Ik heb mijn "echte" schoonouders nooit samen meegemaakt, dus ik maakte destijds geen onderscheid tussen mijn "echte" schoonmoeder en de "aangetrouwde" schoonmoeder. Ook qua schoonvaders nooit gedaan. Dus voor mij voelde het op dat moment logisch om ze ook allebei mee te vragen. Misschien had ik toendertijd al moeten beseffen dat het blijkbaar niet zo dik zat voor mijn aangetrouwde schoonmoeder. Op dat moment besefte ik me dat niet
zaterdag 19 september 2020 15:45
calvijn1 schreef: ↑19-09-2020 15:31Jij kan dat belangrijk vinden, maar jouw schoonvader dus blijkbaar niet.
En hoezo is het erg als je zoon een opa niet leert kennen?
Daar wordt hij echt niet minder van hoor.
Dus houd op met je zelf opdringen aan mensen die het niet willen én dit duidelijk aangeven
Klopt. Ik moet dat gaan accepteren. Zoon heeft het allang geaccepteerd, die weet niet beter. Ik moet het echt loslaten
zaterdag 19 september 2020 15:49
Dat ben je ook.mindervanmij schreef: ↑19-09-2020 14:48Ik dacht dat mensen ermee bedoelden dat ik dwangmatig zou zijn naar andere mensen
Je dwingt contact af.
Jij hebt er moeite mee omdat vanuit jouw perspectief en waarschijnlijk opvoeding (klein)kinderen voor de (groot)ouders het allerbelangrijkste is wat je kunt bedenken.
Dat deze persoon er zo anders in staat is voor jou onbegrijpelijk.
Je man leeft al langer met hoe zijn ouder in het leven staat en heeft het allang naast zich neer gelegd.
Als jij nu problemen blijft maken dan ondermijn je ook de berusting van je man.
Die berusting van hem maakt dat hij in jullie gezin goed functioneert en dat hij zelf dingen anders kan doen dan wat hij heeft ondervonden in zijn opvoeding.
Alle belang die jij voelt kun je het beste opzetten in energie naar je eigen gezin.
Soms moet je niet tornen aan iemands basis omdat jij iets wilt veranderen of verbeteren maar moet je verder kijken naar het hoe en waarom dingen zijn zoals ze zijn.
