Relaties
alle pijlers
Kans geven of toch uit elkaar!!
zaterdag 24 oktober 2020 23:26
Hallo allemaal,
Ik heb al 10 jaar een relatie, in die 10 jaar ging het elke keer aan en uit door familie problemen. Maar na zo lang vechten voor elkaar, toch kunnen trouwen. Nu al 3 jaar getrouwd, en we hebben een kind samen. In de 3 jaar is veel gebeurd, vaak ruzie om alle kleinste dingen. Vaak wilde ik weg maar deed ik het niet omdat ik van hem hield en wilde ons relatie de kans te geven.
Op dit moment ben ik er klaar mee. En dat is omdat ik mishandeld word zowel lichamelijk als geestelijk. Nou moet ik eerlijk zijn lichamelijk is dan niet dat het vaak gebeurde, maar het gebeurde wel dus. Geestelijk mishandeling wel vaak. En bij de laatste ruzie is dat voor me kleine gebeurd dat was ook zo zielig voor de kleine. Ik werd gewoon bijna uit huis gesleurd, ik werd ook mishandeld en mocht niet eens in mijn eigen bed slapen.
Daarom heb ik alle mijn spullen en die van mijn kleine ingepakt, toen hij op werk was. Op dit moment zit ik bij mijn moeder, maar ik wil ook niet te lang bij haar blijven. Huisje vinden gaat ook niet makkelijk. Helaas heb ik ook bijna geen spaar geld.
Hij heeft mij gebeld na een week dat ik bij mijn moeder zit, en zei dat hij spijt heeft en dat hij gaat veranderen als ik terug ga. Je zal een andere persoon zien iemand die je geen pijn gaat doen en alleen lief voor je is. Aangezien hij spijt heeft en ons niet kwijt wilt. Opeens was hij zo lief en gaf mij voor het eerst gelijk. Hij verteld hoe lief en goed ik voor hem altijd was. Ik heb natuurlijk duidelijk gezegd dat ik wil scheiden en dat dat het beste is voor ons 3. Maar hij smeekte om een kans en zei denk aub over na en laat me weten of je mij een kans kan geven.
Het is niet de eerste keer dat hij sorry zegt. Maar het is wel de eerste keer dat ik weg ga na dat we een kleine hebben. Maar elke keer wil ik weg en dan wordt er sorry gezegd en ik ga het niet meer doen, ik hou van je en kan niet zonder jou leven... en na een maand (hooguit) gaat het weer de verkeerde kant op. Maar dit keer was het gesprek wel anders ik voelde wel dat hij echt spijt had. Van binnen kan ik hem niet vergeven. Hij heeft mijn zelfvertrouwen kapot gemaakt.. eigelijk mij helemaal kapot gemaakt!
Mijn verhaal in het kort.. wat zou jij doen als je in z'n situatie zou zitten???
Ik heb al 10 jaar een relatie, in die 10 jaar ging het elke keer aan en uit door familie problemen. Maar na zo lang vechten voor elkaar, toch kunnen trouwen. Nu al 3 jaar getrouwd, en we hebben een kind samen. In de 3 jaar is veel gebeurd, vaak ruzie om alle kleinste dingen. Vaak wilde ik weg maar deed ik het niet omdat ik van hem hield en wilde ons relatie de kans te geven.
Op dit moment ben ik er klaar mee. En dat is omdat ik mishandeld word zowel lichamelijk als geestelijk. Nou moet ik eerlijk zijn lichamelijk is dan niet dat het vaak gebeurde, maar het gebeurde wel dus. Geestelijk mishandeling wel vaak. En bij de laatste ruzie is dat voor me kleine gebeurd dat was ook zo zielig voor de kleine. Ik werd gewoon bijna uit huis gesleurd, ik werd ook mishandeld en mocht niet eens in mijn eigen bed slapen.
Daarom heb ik alle mijn spullen en die van mijn kleine ingepakt, toen hij op werk was. Op dit moment zit ik bij mijn moeder, maar ik wil ook niet te lang bij haar blijven. Huisje vinden gaat ook niet makkelijk. Helaas heb ik ook bijna geen spaar geld.
Hij heeft mij gebeld na een week dat ik bij mijn moeder zit, en zei dat hij spijt heeft en dat hij gaat veranderen als ik terug ga. Je zal een andere persoon zien iemand die je geen pijn gaat doen en alleen lief voor je is. Aangezien hij spijt heeft en ons niet kwijt wilt. Opeens was hij zo lief en gaf mij voor het eerst gelijk. Hij verteld hoe lief en goed ik voor hem altijd was. Ik heb natuurlijk duidelijk gezegd dat ik wil scheiden en dat dat het beste is voor ons 3. Maar hij smeekte om een kans en zei denk aub over na en laat me weten of je mij een kans kan geven.
Het is niet de eerste keer dat hij sorry zegt. Maar het is wel de eerste keer dat ik weg ga na dat we een kleine hebben. Maar elke keer wil ik weg en dan wordt er sorry gezegd en ik ga het niet meer doen, ik hou van je en kan niet zonder jou leven... en na een maand (hooguit) gaat het weer de verkeerde kant op. Maar dit keer was het gesprek wel anders ik voelde wel dat hij echt spijt had. Van binnen kan ik hem niet vergeven. Hij heeft mijn zelfvertrouwen kapot gemaakt.. eigelijk mij helemaal kapot gemaakt!
Mijn verhaal in het kort.. wat zou jij doen als je in z'n situatie zou zitten???
zondag 25 oktober 2020 09:17
Toch kunnen trouwen?
Die snap ik even niet.
Verder, ik snap niets van dit soort relaties en dan trouwen en kinderen maken. Die zitten nu met de problemen.
Dat je zelf van drama houdt, moet jij weten maar maak dan aub geen kinderen.
Voor je kind ga je hem natuurlijk niet nog een kans geven, feit dat jij dat zelf niet kan bedenken zou voor mij een teken zijn dat je ongeschikt ben als moeder op moment.
Als ook maar 1 iemand in je omgeving er zo ook over denkt heb je strakjes veilig thuis in je nek.
En terecht.
Blijf weg bij hem. Ga scheiden, ga in therapie en vraag hulp, er zijn instanties en hulpgroepen voor vrouwen zoals jij. En er is hulp voor je kind.
Die snap ik even niet.
Verder, ik snap niets van dit soort relaties en dan trouwen en kinderen maken. Die zitten nu met de problemen.
Dat je zelf van drama houdt, moet jij weten maar maak dan aub geen kinderen.
Voor je kind ga je hem natuurlijk niet nog een kans geven, feit dat jij dat zelf niet kan bedenken zou voor mij een teken zijn dat je ongeschikt ben als moeder op moment.
Als ook maar 1 iemand in je omgeving er zo ook over denkt heb je strakjes veilig thuis in je nek.
En terecht.
Blijf weg bij hem. Ga scheiden, ga in therapie en vraag hulp, er zijn instanties en hulpgroepen voor vrouwen zoals jij. En er is hulp voor je kind.
zondag 25 oktober 2020 09:20
zondag 25 oktober 2020 09:26
zondag 25 oktober 2020 09:26
Realsk schreef: ↑25-10-2020 09:20Als je het vertrouwen kwijt bent maar de liefde niet, zou ik in jouw situatie zeggen dat je misschien terugkomt als hij hulp zoekt.
Als hij dat niet wil, zegt dat heel erg veel.
Hulp zoeken is natuurlijk sowieso nodig, het blijft de vader van je kind.
Moeilijke situatie, sterkte.
Ja, natuurlijk gaat hij dan misschien wel zeggen dat hij hulp gaat zoeken.
Laat hem dat dan eerst doen. En een tijdje apart wonen en zijn nieuwe verbeterde kant laten zien zonder in een huis met TO en kind te wonen. Zeg een 1 jaar.
Wedden dat hij dat niet kan en wil? Of volhoudt?
anoniem_401375 wijzigde dit bericht op 25-10-2020 09:28
0.08% gewijzigd
zondag 25 oktober 2020 09:31
+100 !Luci_Mster2 schreef: ↑25-10-2020 09:17Toch kunnen trouwen?
Die snap ik even niet.
Verder, ik snap niets van dit soort relaties en dan trouwen en kinderen maken. Die zitten nu met de problemen.
Dat je zelf van drama houdt, moet jij weten maar maak dan aub geen kinderen.
Voor je kind ga je hem natuurlijk niet nog een kans geven, feit dat jij dat zelf niet kan bedenken zou voor mij een teken zijn dat je ongeschikt ben als moeder op moment.
Als ook maar 1 iemand in je omgeving er zo ook over denkt heb je strakjes veilig thuis in je nek.
En terecht.
Blijf weg bij hem. Ga scheiden, ga in therapie en vraag hulp, er zijn instanties en hulpgroepen voor vrouwen zoals jij. En er is hulp voor je kind.
Ik snap dit ook niet. Velen worden snel verliefd, maken snel een kind en dan begint de ellende. Denk eerste eens na voor je hieraan begint.
zondag 25 oktober 2020 09:38
Al is dat niet zo dan bestaat er gelukkig bijstand en een sociaal team ( gemeente) voor TO.
zondag 25 oktober 2020 09:40
Of gewoon partneralimentatie.Luci_Mster2 schreef: ↑25-10-2020 09:38Al is dat niet zo dan bestaat er gelukkig bijstand en een sociaal team ( gemeente) voor TO.
zondag 25 oktober 2020 09:44
TO, dit klinkt heel hard:
je bent deze keer de deur uit gesleept voor de ogen van je kind. De volgende keer is het misschien voor de ogen van je kind én die van de buurman. Als de buurman dit meldt, verlies je je kind ipv dit huwelijk.
Het is voor je kind heel heftig dit mee te maken. Jíj moet dit stoppen. Door niet meer terug te gaan, door hulp te vragen voor jezelf én je kind, zodat je stevig staat op je nieuwe pad.
je bent deze keer de deur uit gesleept voor de ogen van je kind. De volgende keer is het misschien voor de ogen van je kind én die van de buurman. Als de buurman dit meldt, verlies je je kind ipv dit huwelijk.
Het is voor je kind heel heftig dit mee te maken. Jíj moet dit stoppen. Door niet meer terug te gaan, door hulp te vragen voor jezelf én je kind, zodat je stevig staat op je nieuwe pad.
Hips, hopsakee en pierlala.
zondag 25 oktober 2020 09:45
Dit kan ik me alleen voorstellen in een soort van Romeo en Julia situatie: waarbij ze elk van een ander land zijn dat in oorlog is met elkaar en ze revoluties moeten beginnen om bij elkaar te zijn oid.
En dus niet hier gewoon in het Nederland van de 21e eeuw.
TO, niet teruggaan dus. Met name in belang van je kind ook.
zondag 25 oktober 2020 16:40
Ik heb al 10 jaar een relatie, in die 10 jaar ging het elke keer aan en uit door familie problemen. Maar na zo lang vechten voor elkaar, toch kunnen trouwen. Nu al 3 jaar getrouwd, en we hebben een kind samen. In de 3 jaar is veel gebeurd, vaak ruzie om alle kleinste dingen. Vaak wilde ik weg maar deed ik het niet omdat ik van hem hield en wilde ons relatie de kans te geven.
Gefeliciteerd? Of een beetje dom?
Het is niet de eerste keer dat hij sorry zegt. Maar het is wel de eerste keer dat ik weg ga na dat we een kleine hebben. Maar elke keer wil ik weg en dan wordt er sorry gezegd en ik ga het niet meer doen, ik hou van je en kan niet zonder jou leven... en na een maand (hooguit) gaat het weer de verkeerde kant op.
Waarom dan toch een kind op de wereld zetten in zo'n situatie?
