Relaties
alle pijlers
Kinderwens maar mijn vriend wil (nog) niet
dinsdag 19 februari 2019 13:31
Hallo allemaal,
Ik zit ergens mee en weet niet meer wat ik moet doen. Ook weet ik niet of ik hier op de juiste plek zit of onder een ander topic maar kan niets terug vinden.
Mijn vriend en ik zijn al heel wat jaren samen, wonen in ons prachtige koophuis, hebben een goed leven, beide een baan, lieve familie en vrienden.
In het begin van onze relatie had ik best wel heftige geld problemen. Na een paar jaar en wat hobbels en gedoe heb ik zelf alles afbetaald. Mooie reis gemaakt, rijbewijs gehaald en een huis gekocht. So far so good. Maar ik dacht wel dat dat het begin zou zijn van ons 'gezin'. Ik weet zelf al mijn hele leven dat ik moeder wil worden en dat had ik uiteraard ook gedeeld met vriendlief. Soms begon hij zelf over 'als we ooit kinderen hebben' of 'dat is een mooie naam voor een meisje' etc etc. Dus ik dacht altijd, dit zit wel goed.
Afgelopen 1.5 jaar zijn er heel veel kindjes in onze nabije omgeving geboren en ik ben vrolijk tante aan het spelen. Maar mijn kinderwens zit nu al bijna 2 jaar echt heel hoog. Nu wil ik mijn vriend nergens in pushen want ik zou helemaal geen kinderen willen zonder dat hij er 100% achterstaat maar ik begin het een klein beetje 'zat' te raken. Hij weet niet wat hij wil met de toekomst, heeft geen beeld, geen doel en zegt elke keer dat we het er nog wel een keer over hebben. Hij hoort ook veel negatieve reacties van collega's en vrienden met kinderen (dat het zwaar is, dat hij moet genieten van zijn slaap, blablabla) en dat maakt allemaal niet makkelijker voor mij.
Ik droom, denk en kan bijna nergens anders meer over praten (niet tegen hem want dat vind hij niet leuk). Hebben jullie tips hoe ik hier met mezelf mee om kan gaan of misschien om met mijn vriend gericht te praten over mijn 'onrust'. Als ik er nu over begin krijgen we standaard ruzie. Terwijl dat gek is want we hebben bijna nooit ruzie en hebben het over het algemeen heel leuk samen.
Ik wil geen ruzie, maar ik wil wel een baby <3
Thanks in iedergeval!
Update! Gister toch opeens het gesprek geopend, bedankt voor alle reacties. Dat heeft er in iedergeval gezorgd dat ik rustig en duidelijk kon zeggen wat ik bedoelde (met een paar tranen). Hij snapte me in iedergeval en had al het idee dat er iets aan de hand was wat ik niet uitsprak. Hij heeft me verzekerd dat hij kinderen wil, en ook met mij. Dus dat was fijn om te horen. Wel heeft hij een aantal angsten uitgesproken (voor het eerst ooit) en inmiddels ook een soort van wens hoe hij de toekomst voor zich ziet. Maar hij schrok best wel van hoe hoog het mij zit. Het was uiteindelijk een heel fijn gesprek en we gaan de komende tijd aan wat dingen werken. Samen als team. Hij begrijpt dat mijn wens niet meer weg gaat en alleen maar heftiger wordt. Maar misschien kunnen we er nu iets beter over praten.
Ik zit ergens mee en weet niet meer wat ik moet doen. Ook weet ik niet of ik hier op de juiste plek zit of onder een ander topic maar kan niets terug vinden.
Mijn vriend en ik zijn al heel wat jaren samen, wonen in ons prachtige koophuis, hebben een goed leven, beide een baan, lieve familie en vrienden.
In het begin van onze relatie had ik best wel heftige geld problemen. Na een paar jaar en wat hobbels en gedoe heb ik zelf alles afbetaald. Mooie reis gemaakt, rijbewijs gehaald en een huis gekocht. So far so good. Maar ik dacht wel dat dat het begin zou zijn van ons 'gezin'. Ik weet zelf al mijn hele leven dat ik moeder wil worden en dat had ik uiteraard ook gedeeld met vriendlief. Soms begon hij zelf over 'als we ooit kinderen hebben' of 'dat is een mooie naam voor een meisje' etc etc. Dus ik dacht altijd, dit zit wel goed.
Afgelopen 1.5 jaar zijn er heel veel kindjes in onze nabije omgeving geboren en ik ben vrolijk tante aan het spelen. Maar mijn kinderwens zit nu al bijna 2 jaar echt heel hoog. Nu wil ik mijn vriend nergens in pushen want ik zou helemaal geen kinderen willen zonder dat hij er 100% achterstaat maar ik begin het een klein beetje 'zat' te raken. Hij weet niet wat hij wil met de toekomst, heeft geen beeld, geen doel en zegt elke keer dat we het er nog wel een keer over hebben. Hij hoort ook veel negatieve reacties van collega's en vrienden met kinderen (dat het zwaar is, dat hij moet genieten van zijn slaap, blablabla) en dat maakt allemaal niet makkelijker voor mij.
Ik droom, denk en kan bijna nergens anders meer over praten (niet tegen hem want dat vind hij niet leuk). Hebben jullie tips hoe ik hier met mezelf mee om kan gaan of misschien om met mijn vriend gericht te praten over mijn 'onrust'. Als ik er nu over begin krijgen we standaard ruzie. Terwijl dat gek is want we hebben bijna nooit ruzie en hebben het over het algemeen heel leuk samen.
Ik wil geen ruzie, maar ik wil wel een baby <3
Thanks in iedergeval!
Update! Gister toch opeens het gesprek geopend, bedankt voor alle reacties. Dat heeft er in iedergeval gezorgd dat ik rustig en duidelijk kon zeggen wat ik bedoelde (met een paar tranen). Hij snapte me in iedergeval en had al het idee dat er iets aan de hand was wat ik niet uitsprak. Hij heeft me verzekerd dat hij kinderen wil, en ook met mij. Dus dat was fijn om te horen. Wel heeft hij een aantal angsten uitgesproken (voor het eerst ooit) en inmiddels ook een soort van wens hoe hij de toekomst voor zich ziet. Maar hij schrok best wel van hoe hoog het mij zit. Het was uiteindelijk een heel fijn gesprek en we gaan de komende tijd aan wat dingen werken. Samen als team. Hij begrijpt dat mijn wens niet meer weg gaat en alleen maar heftiger wordt. Maar misschien kunnen we er nu iets beter over praten.
anoniem_636631ca981b8 wijzigde dit bericht op 20-02-2019 07:56
Reden: Een update!
Reden: Een update!
16.92% gewijzigd
dinsdag 19 februari 2019 14:25
November is natuurlijk nog niet zo lang geleden.
Kun je met hem afspreken het een (half) jaar te laten rusten (en dus ook niet tussentijds te hinten) en daarna de boel te evalueren?
Als hij tegen die tijd nog steeds geen idee heeft van of en wanneer hij kinderen wil, dan zou je kunnen besluiten de relatie te verbreken.
Kun je met hem afspreken het een (half) jaar te laten rusten (en dus ook niet tussentijds te hinten) en daarna de boel te evalueren?
Als hij tegen die tijd nog steeds geen idee heeft van of en wanneer hij kinderen wil, dan zou je kunnen besluiten de relatie te verbreken.
dinsdag 19 februari 2019 14:26
Er is echt nog wel een tussenweg. Maar pushen werkt niet.Tutjebelletje schreef: ↑19-02-2019 14:24En voor je het weet staat je menopauze voor de deur en dan hoef je er helemaal niet meer over na te denken
dinsdag 19 februari 2019 14:27
Als je het een kans wil geven moet je je gevoelens ook een beetje onder controle houden.VoorAltijdZijnMeisje schreef: ↑19-02-2019 14:25Haha, ja en daar wordt het spannend. Het laatste echte gesprek wat we er over hebben gehad was in november. Dus ik laat het wel rusten. Maar rust in mijn hoofd en hart komt er niet echt. De kinderwens wordt steeds heftiger en ik durf er ook niet over te praten in de angst dat ik door mijn emoties heftig reageer en dan dus ruzie krijg.
Je kan hem nu eenmaal niet dwingen dezelfde wens te hebben.
dinsdag 19 februari 2019 14:27
29 en 27 en 7 jaar samen...
Maar ook trouwen is een onderwerp waar ik het maar niet meer over heb. Dat is ook lastig. Dus die wens heb ik naast me neergelegd want ik wil toch echt liever kinderen. Ik wil hem niet opjutten of pushen maar ik weet ook niet hoe ik met hem hierover moet praten zonder verdrietig of boos te worden.
dinsdag 19 februari 2019 14:30
Het wordt voornamelijk ruzie omdat ik emotioneel ben, het hele onderwerp zit me gewoon hoog. Dan komt er geen duidelijk antwoord of zegt hij dat hij het niet weet en dan wordt ik boos (en vaak ga ik dan gillen, wat natuurlijk helemaal niet mee werkt). Verder hebben we echt een goede relatie en zijn we elkaars beste vrienden. Maar hij weet niet hoe hij hier over denkt en dan weet ik het ook niet.nessemeisje schreef: ↑19-02-2019 14:01Ik vind het raar dat hij er niet eens over wil praten. Dat is toch geen goede basis? Als je niet eens kunt praten over zoiets zonder ruzie te krijgen?
dinsdag 19 februari 2019 14:32
VoorAltijdZijnMeisje schreef: ↑19-02-2019 14:30Het wordt voornamelijk ruzie omdat ik emotioneel ben, het hele onderwerp zit me gewoon hoog. Dan komt er geen duidelijk antwoord of zegt hij dat hij het niet weet en dan wordt ik boos (en vaak ga ik dan gillen, wat natuurlijk helemaal niet mee werkt). Verder hebben we echt een goede relatie en zijn we elkaars beste vrienden. Maar hij weet niet hoe hij hier over denkt en dan weet ik het ook niet.
dat is natuurlijk niet hetzelfde als een gesprek voeren...
dinsdag 19 februari 2019 14:33
VoorAltijdZijnMeisje schreef: ↑19-02-2019 14:30Het wordt voornamelijk ruzie omdat ik emotioneel ben, het hele onderwerp zit me gewoon hoog. Dan komt er geen duidelijk antwoord of zegt hij dat hij het niet weet en dan wordt ik boos (en vaak ga ik dan gillen, wat natuurlijk helemaal niet mee werkt). Verder hebben we echt een goede relatie en zijn we elkaars beste vrienden. Maar hij weet niet hoe hij hier over denkt en dan weet ik het ook niet.
dinsdag 19 februari 2019 14:33
Ik ben er zo één. Te lang gewacht op een helder antwoord aangaande zijn kinderwens, gehoopt dat hij er zelf mee zou komen. Na 7 jaar uit elkaar gegaan om diezelfde reden. Sindsdien ben ik alleen en inmiddels (bijna) te oud voor kinderen. Soms veel verdriet van, want mijn kinderwens is nooit weggeweest.naamloosjes schreef: ↑19-02-2019 14:25Ik ken een aantal vrouwen die dit jaren hebben laten aanmodderen en nu hebben ze geen relatie en geen kinderen.
dinsdag 19 februari 2019 14:35
Gillen??VoorAltijdZijnMeisje schreef: ↑19-02-2019 14:30Het wordt voornamelijk ruzie omdat ik emotioneel ben, het hele onderwerp zit me gewoon hoog. Dan komt er geen duidelijk antwoord of zegt hij dat hij het niet weet en dan wordt ik boos (en vaak ga ik dan gillen, wat natuurlijk helemaal niet mee werkt). Verder hebben we echt een goede relatie en zijn we elkaars beste vrienden. Maar hij weet niet hoe hij hier over denkt en dan weet ik het ook niet.
Damn, ga eens vlug normaal doen zeg. Als je zo doet, verziek je je relatie. Dan hoeft hij geen kind, want dan heeft hij er al één thuis zitten.
dinsdag 19 februari 2019 14:36
Ja precies het probleem dus. Maar ik denk niet dat een ultimatum werkt/ zin heeft. Voor het grootste gedeelte omdat ik daar niet van hou maar ook heb ik meer kans dat hij boos wordt of zich echt gepusht voelt. Dat past echt niet bij mij of onze relatie. Maar wel bedankt voor het meedenken.Tutjebelletje schreef: ↑19-02-2019 14:17Hij wil nog geen beslissing nemen en schuift het voor zich uit.
Jij wil het nu weten.
Tijd voor een ultimatum verpakt in een compromis: "Lieve schat, je hebt een jaar om een beslissing te nemen, dan wil ik een definitief antwoord, ja of nee."
dinsdag 19 februari 2019 14:37
Mmm je zult echt rustig moeten blijven in zo gesprek en uit moeten leggen hoe hoog het je zit.
Ik had beetje soortgelijke situatie alhoewel ik er wel over kon praten met mijn vriend. Hij hoefde niet perse en ik liep over van mijn kinderwens. Ik wilde ook niet pushen maar ook niet niet weten of t ooit kwam. Maar ik heb dat wel besproken zo van ik wil niets forceren maar er wel over praten. En ik heb toen ook wel gezegd van mijn kinderwens is zo groot dat als jij echt niet wil dan ga ik verder zonder jou. Niet om te dreigen maar dat is wat het is voor mij. Uiteindelijk gingen we er samen voor en sinds ons dochtertje er is geniet mijn vriend met volle teugen. Hij zegt nu steeds waar was ik zo bang voor en als ik dit geweten had...
Ik had beetje soortgelijke situatie alhoewel ik er wel over kon praten met mijn vriend. Hij hoefde niet perse en ik liep over van mijn kinderwens. Ik wilde ook niet pushen maar ook niet niet weten of t ooit kwam. Maar ik heb dat wel besproken zo van ik wil niets forceren maar er wel over praten. En ik heb toen ook wel gezegd van mijn kinderwens is zo groot dat als jij echt niet wil dan ga ik verder zonder jou. Niet om te dreigen maar dat is wat het is voor mij. Uiteindelijk gingen we er samen voor en sinds ons dochtertje er is geniet mijn vriend met volle teugen. Hij zegt nu steeds waar was ik zo bang voor en als ik dit geweten had...
where ever you go, go with your heart
dinsdag 19 februari 2019 14:39
Hoe oud ben jij nu? Rot voor je.PatatasBravas schreef: ↑19-02-2019 14:33Ik ben er zo één. Te lang gewacht op een helder antwoord aangaande zijn kinderwens, gehoopt dat hij er zelf mee zou komen. Na 7 jaar uit elkaar gegaan om diezelfde reden. Sindsdien ben ik alleen en inmiddels (bijna) te oud voor kinderen. Soms veel verdriet van, want mijn kinderwens is nooit weggeweest.
dinsdag 19 februari 2019 14:39
Nee het is ook nog niet zo heel lang, maar daarvoor zijn er genoeg gesprekken geweest. Alleen de laatste keer was in november en toen was het een soort 'er moet nu iets veranderen' gesprek. Ik heb er ook niet meer over gepraat of iets (behalve als er voor 1000ste keer gevraagd wordt wanneer we kinderen krijgen door de mensen, dat ben ik zo zat dus dat deel ik wel met hem).Rosalind schreef: ↑19-02-2019 14:25November is natuurlijk nog niet zo lang geleden.
Kun je met hem afspreken het een (half) jaar te laten rusten (en dus ook niet tussentijds te hinten) en daarna de boel te evalueren?
Als hij tegen die tijd nog steeds geen idee heeft van of en wanneer hij kinderen wil, dan zou je kunnen besluiten de relatie te verbreken.
Het probleem is gewoon dat ik echt gek op hem ben en dat ik niet wil dat dit de relatie verpest. Maar ik denk wel dat mijn kinderwens groter is.
Thanks voor het meedenken!
dinsdag 19 februari 2019 14:43
Nou, dit is ook niet perse aardig. Ik vraag alleen maar op hulp. Gillen is gewoon in emotie omdat het me zo vreselijk hoog zit. Het is niet of ik hem zit uit te schelden ofzo. Ik zou het gewoon zo fijn vinden als er een antwoord komt waar ik iets mee kan. Dus frustratie zit er soms wel in. Hij mag in zijn handjes knijpen met iemand die zo geduldig is als ik ben.nessemeisje schreef: ↑19-02-2019 14:35Gillen??
Damn, ga eens vlug normaal doen zeg. Als je zo doet, verziek je je relatie. Dan hoeft hij geen kind, want dan heeft hij er al één thuis zitten.
Een kind ben ik gelukkig al lang niet meer.
dinsdag 19 februari 2019 14:46
Heel fijn advies, dankjewel. Misschien ga ik inderdaad een brief ofzo schrijven. Wel lastig om dit soort gevoelens op papier te zetten maar misschien dat het werkt.Madeliefjees schreef: ↑19-02-2019 14:27Ipv praten kun je ook mailen. Dan heeft de ander even tijd om over het antwoord na te denken, kan je elkaar niet in de rede vallen, en geen ruzie maken.
dinsdag 19 februari 2019 14:46
Ik zou niet eeuwig gaan wachten tot hij wel kinderen wilt.
Feit is wel dat veel mannen dit gewoon voor zich uit schuiven. Je kunt ook hem zeggen dat je nu klaar bent voor kinderen, en als hij niet wilt, dat hij dan beter een andere vrouw kan zoeken. En hem vertellen dat je iig stop met anticonceptie, dus dan hij dan beter ook jou niet meer neukt.
Feit is wel dat veel mannen dit gewoon voor zich uit schuiven. Je kunt ook hem zeggen dat je nu klaar bent voor kinderen, en als hij niet wilt, dat hij dan beter een andere vrouw kan zoeken. En hem vertellen dat je iig stop met anticonceptie, dus dan hij dan beter ook jou niet meer neukt.
dinsdag 19 februari 2019 14:48
Gillen is een term die voor mij omschrijft dat ik de frustratie nabij ben. Ik scheld hem niet uit, ga niet als een feeks te keer. Maar ik ben gewoon klaar met de onzekerheid en het issue dat ik mijn gevoel niet kan delen.
Persoonlijk heb ik genoeg stappen gezet de afgelopen jaren om klaar te zijn voor deze stap, maar bedankt voor je bericht.
dinsdag 19 februari 2019 14:48
Je zegt dat je geen kinderen wilt als hij er niet 100% achter staat. Is dit wel zo? Kies je voor hem, en met hem voor kinderen?
Of wordt je kinderwens zo groot, dat die op 1 komt te staan.
Je kunt hem niet dwingen en ultimatums helpen volgens mij ook niet de goede kant op. Je kunt van hem ook niet verwachten dat hij nu een datum weet dat hij er wel aan toe zal zijn, ergens over jaren. Het is aan jou of je wilt wachten tot hij het zeker weet. En anders is er denk ik maar 1 alternatief: op zoek naar iemand die er zo instaat als jij.
Of wordt je kinderwens zo groot, dat die op 1 komt te staan.
Je kunt hem niet dwingen en ultimatums helpen volgens mij ook niet de goede kant op. Je kunt van hem ook niet verwachten dat hij nu een datum weet dat hij er wel aan toe zal zijn, ergens over jaren. Het is aan jou of je wilt wachten tot hij het zeker weet. En anders is er denk ik maar 1 alternatief: op zoek naar iemand die er zo instaat als jij.
dinsdag 19 februari 2019 14:48
Onderweg naar 39.
Je kunt niet alles sturen in het leven (helaas) en achterom kijken heeft ook geen zin. Het is wat het is.
dinsdag 19 februari 2019 14:53
Ja en dat is zo moeilijk. Ik heb het op zo veel manieren al geprobeerd, maar als hij zegt dat ie niet weet wat hij wil dan ben ik zo bang dat hij de toekomst niet met mij ziet (stuk verlatingsangst vanuit mijn jeugd). Maar pushen is het laatste wat ik wil, en hij gaf aan dat hij het heel vervelend heeft ervaren toen ik hem vertelde zonder hem verder te gaan als er geen duidelijk antwoord kwam. Dat ik hem daar heel erg mee gekwetst heb, maar ik wil helemaal niet bij hem weg. Ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben.Skawa schreef: ↑19-02-2019 14:37Mmm je zult echt rustig moeten blijven in zo gesprek en uit moeten leggen hoe hoog het je zit.
Ik had beetje soortgelijke situatie alhoewel ik er wel over kon praten met mijn vriend. Hij hoefde niet perse en ik liep over van mijn kinderwens. Ik wilde ook niet pushen maar ook niet niet weten of t ooit kwam. Maar ik heb dat wel besproken zo van ik wil niets forceren maar er wel over praten. En ik heb toen ook wel gezegd van mijn kinderwens is zo groot dat als jij echt niet wil dan ga ik verder zonder jou. Niet om te dreigen maar dat is wat het is voor mij. Uiteindelijk gingen we er samen voor en sinds ons dochtertje er is geniet mijn vriend met volle teugen. Hij zegt nu steeds waar was ik zo bang voor en als ik dit geweten had...
Maar wel fijn te lezen dat het dus ook wel goed kan komen, dankjewel!
dinsdag 19 februari 2019 14:57
Ah wat ontzettend verdrietig <3. Ik zou willen dat ik het beter voor je zou kunnen maken. Wij zijn nu ook 7 jaar bij elkaar (ik ben 27) maar begin een beetje bang te worden voor dit zelfde scenario. Ik hoop dat je wel veel lieve kindjes om je heen hebt, in ieder geval vanaf hier een soort van knuffel!PatatasBravas schreef: ↑19-02-2019 14:33Ik ben er zo één. Te lang gewacht op een helder antwoord aangaande zijn kinderwens, gehoopt dat hij er zelf mee zou komen. Na 7 jaar uit elkaar gegaan om diezelfde reden. Sindsdien ben ik alleen en inmiddels (bijna) te oud voor kinderen. Soms veel verdriet van, want mijn kinderwens is nooit weggeweest.
