Laatste topic wat ik graag met jullie wil delen

29-05-2022 23:04 237 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Beste lezers,

Na jaren van topic’s openen en vragen en ambulante hulp vanuit Zintri is het steeds slechter gegaan met mij. Grotendeels door de thuissituatie, maar ook door Sander die in het korte verleden weer contact had opgenomen om weer vrienden te worden en dan opeens toch niet wilde en bedreigde en allerlei nare dingen zei.

Nadat het contact afgelopen was met Sander wilde ik het treinreizen weer oppakken. Ik hou van treinreizen en wil het liefst elke stad van Nederland met de trein een keer bezoeken. Eerste dag ging ik naar Vlissingen, dat was lekker, ook weg van huis. De volgende dag wilde ik toch nog een keer naar Deventer. 1 dagje Deventer werd vervolgens elke dag naar Deventer, herinneringen ophalen van toen, niet zozeer om Sander, maar de gevoelens die hij bij mij had opgewekt. Toen is er op een of andere manier steeds meer tot me doorgedrongen dat ik hier mijn eeuwige rust wilde nemen. Ik heb toen in die 5 weken iemand opgezocht die mij heroïne zou willen verkopen en met een overdosis heroïne zou ik dan eindelijk van mijn onrustige leven en mijn onrustige gedachtes afzijn. Ook nog op een plek met mooie gevoelens die ik toentertijd had.

Helaas is het niet zover gekomen want thuis is er op 6 mei het één en ander gebeurd waardoor mijn begeleidster met spoed naar mij moest komen. Thuis konden we het niet bespreken en mijn ouders waren helemaal niet te spreken dat mijn begeleidster thuis kwam. Ondertussen wist mijn begeleidster ook van mijn plan af en dat ik zovaak naar Deventer reisde. Zij heeft mij toen die dag aangemeld bij de crisisdienst van het GGZ en ik ben inmiddels een paar weken opgenomen in een gesloten afdeling. Er wordt gekeken naar begeleid wonen door heel het land, als ik maar een eigen huisje heb. Verder is er ook een melding gemaakt bij Veilig Thuis en mag ik niet meer terug naar huis. Hier op de opname probeer ik mijn rust te pakken en alles te verwerken van de afgelopen weken van voor ik werd opgenomen.

Helaas is de gedachte aan de dood er nog steeds en mag ik tegen mijn zin in niet naar buiten. Alleen onder begeleiding voor een paar minuten. Ik wil iedereen bedanken die geantwoord heeft laatste jaren op mijn topics en met mij mee heeft gedacht en misschien is dit voor nu ook de beste oplossing en krijg ik later alsnog rust als ik een eigen huisje heb en mijn leven weer kan opbouwen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Eric, je wilt weer de Eric zijn die je in het verleden was. Je hebt heel veel stappen gemaakt en daar mag je trots op zijn, op de Eric die je nu bent.

Ik kan me je oude topics herinneren en je doet het heel goed. Ben ook trots op je.

Weet helaas niet hoe je sneller een behandeling krijgt.
Wat naar dat je weinig lol meer haalt uit de games en diamond painting.

Hopelijk heb je steun aan dit forum.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik voel mij zeker gesteund hier op het forum. Ook de lieve berichten doen mij zeker goed en houden mij onder andere ook sterk om door te vechten en vol te houden. Daarvoor wil ik iedereen bedanken die de energie en moeite insteken om toch iets aardigs te typen over mij.

Ik heb morgen gesprek met de psychiater.

Vanuit beschermd wonen wordt ik de laatste tijd ook "gedwongen" om naar de dagbesteding te gaan van hun. Ze vinden het leven dat ik nu leef niet gezond en willen mij naar dagbesteding toe sturen. Daar krijgen ze van de wet langdurige zorg een extra bijdrage voor. Ik heb het gevoel dat het wel heel erg gepusht wordt. Vooral omdat de behandeling niet duidelijk is en ik nog steeds zit met mentale problemen. Aanstaande donderdag heb ik een intake bij de dagbesteding, mijn persoonlijke begeleidster komt mee. Ik zit te denken om voor die afspraak te vertrekken naar Deventer en die dag afwezig te zijn.

Is het normaal/verstandig om nu zonder enige behandeling naar dagbesteding te gaan waar stuk of 30 mensen zitten? Ik maak mij daar wel erg zorgen over.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb er geen ervaring mee, maar het lijkt mij juist wel een goed idee. Iedereen heeft iets om handen nodig om de dag door te komen. Niets te doen hebben is echt heel vervelend. Heb je vertrouwen in de medewerkers van het beschermd wonen?

Ik zou niet naar Deventer gaan Eric, dat gaat je niets brengen ben ik bang. Waarom niet die dagbesteding proberen? Het kan ook meevallen hè :)
Such fun!1
Alle reacties Link kopieren Quote
Dagbesteding kan fijn zijn. En je kunt aangeven niet tussen 30 man te willen zitten, maar ergens op een rustige plek met minder prikkels. Is echt geen raar verzoek. Dat kan ook je insteek zijn donderdag.

De Hanzestad gedachte, is het een groef waar je in terecht komt als het spannend wordt?

(misschien herken ik het op een andere manier: ik denk bij spannende dingen altijd aan eten, heb een eetverslaving. Maar heb vaak niet eens zin in een eetbui of onkalm eten scoren. Alleen mijn hoofd is zo afgesteld dat bij alles wat spanning of emotie oproept, als eerste het dwangmatig eten langskomt. Dat accepteren, dat mijn hoofd als eerste dat denkt, helpt me om er niet mee in gevecht te gaan of naar te handelen).

Dat het zo lang duurt voor er behandeling komt, is klote. Heb zelf ook weleens op een lange wachtlijst gestaan en werd er boos en opstandig van. Voelde me niet gehoord. Succes morgen bij de psychiater, snap heel goed dat dat spannend is!

Over het DAC.... iets anders wat nu aangeboden wordt afwijzen omdat therapie er nog niet is, is misschien jezelf in de vingers snijden. Het kan dat je door een DAC dingen langer vol gaat houden thuis, waarvan je nu merkt dat het minder is dan het voorjaar. Zoals het diamond painten.

Fijn dat je hier schrijft, ik lees je graag.
Alle reacties Link kopieren Quote
De Hanzestad gedachte, is het een groef waar je in terecht komt als het spannend wordt?
Klopt, dat is mijn veilige plek waar ik rust heb en het is ook letterlijk en figuurlijk 3 uur rijden met de trein. Ik ga eerst naar Den Haag en pak daar de trein naar Enschede. Daarmee duurt het langer en dat geeft een gevoel van opluchting en rust wetende dat je heel ver weg van je problemen wegrijdt.

Ik ga donderdag toch gewoon naar de intake van de dagbesteding, maar ik vind, gezien de situatie dat ik daar niet echt baat bij kan hebben. Het zijn alleen maar meer prikkels wat mij mogelijk onstabieler maakt.

Helaas kan GGZ Welkracht mij niet verder helpen omdat Welkracht meer is voor mensen die kortdurend behandeling nodig hebben. En toen hun mijn dossiers hebben gezien werd het hun duidelijk dat het hier gaat om langdurige therapie wat hun dus niet kunnen bieden. Daarom word ik doorverwezen naar GGZ-WNB. Helaas heeft GGZ-WNB een wachttijd van 60-70 weken. Tot die tijd blijft Welkracht op de achtergrond.

De psychiater heeft wel even naar mijn medicatie gekeken. Hij heeft de Citalopram van 40 naar 60 MG verhoogd. En daarbij aangegeven voorlopig met diazepam door te gaan met zo nodig oxazepam en lorazepam tegelijk inname.

Citalopram was voor ik in crisis belandde 20 MG toen heeft de psychiater in het ziekenhuis het verhoogd naar 40 MG en daar had ik zeker baat bij. De dwang en angst nam af. Nu dus naar 60 MG.

En verder 60-70 weken wachten en ik hoop echt dat ik in de tussentijd stabiel blijf en geen enge dingen gebeuren.
Alle reacties Link kopieren Quote
eric1993 schreef:
10-01-2023 18:44
Klopt, dat is mijn veilige plek waar ik rust heb en het is ook letterlijk en figuurlijk 3 uur rijden met de trein. Ik ga eerst naar Den Haag en pak daar de trein naar Enschede. Daarmee duurt het langer en dat geeft een gevoel van opluchting en rust wetende dat je heel ver weg van je problemen wegrijdt.

Ik ga donderdag toch gewoon naar de intake van de dagbesteding, maar ik vind, gezien de situatie dat ik daar niet echt baat bij kan hebben. Het zijn alleen maar meer prikkels wat mij mogelijk onstabieler maakt.

Helaas kan GGZ Welkracht mij niet verder helpen omdat Welkracht meer is voor mensen die kortdurend behandeling nodig hebben. En toen hun mijn dossiers hebben gezien werd het hun duidelijk dat het hier gaat om langdurige therapie wat hun dus niet kunnen bieden. Daarom word ik doorverwezen naar GGZ-WNB. Helaas heeft GGZ-WNB een wachttijd van 60-70 weken. Tot die tijd blijft Welkracht op de achtergrond.

De psychiater heeft wel even naar mijn medicatie gekeken. Hij heeft de Citalopram van 40 naar 60 MG verhoogd. En daarbij aangegeven voorlopig met diazepam door te gaan met zo nodig oxazepam en lorazepam tegelijk inname.

Citalopram was voor ik in crisis belandde 20 MG toen heeft de psychiater in het ziekenhuis het verhoogd naar 40 MG en daar had ik zeker baat bij. De dwang en angst nam af. Nu dus naar 60 MG.

En verder 60-70 weken wachten en ik hoop echt dat ik in de tussentijd stabiel blijf en geen enge dingen gebeuren.
Is het mogelijk een doel te stellen aan jezelf en een nieuwe veilige plek te zoeken? Misschien een strand in Scheveningen waar je uit kunt waaien als het je teveel wordt? Dat is ook een stukje reizen waardoor je even het gevoel kunt hebben om van je problemen weg te reizen. Al is het uiteindelijke doel natuurlijk je problemen aanpakken maar dat is weer een stapje verder.
Ga ik over nadenken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Polo schreef:
16-01-2023 08:29
Is het mogelijk een doel te stellen aan jezelf en een nieuwe veilige plek te zoeken? Misschien een strand in Scheveningen waar je uit kunt waaien als het je teveel wordt? Dat is ook een stukje reizen waardoor je even het gevoel kunt hebben om van je problemen weg te reizen. Al is het uiteindelijke doel natuurlijk je problemen aanpakken maar dat is weer een stapje verder.
Dat heb ik inderdaad al keer gedaan door naar Vlissingen te gaan waar ook water is. Alleen wat het probleem dan is, is dat het voor mij dan eigenlijk nutteloos is. Er zijn geen herinneringen in Vlissingen. Dus ook met mijn gevoel gebeurd er niks in Vlissingen. In Deventer gaat het dan blijkbaar anders wat fijner gevoel is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ook even een update over de gang van zaken voor de mensen die geintresseerd zijn;

Citalopram is verhoogd naar 50 MG. Over 2 weken wilt de psychiater het weer verhogen naar 60 MG. Daarna wilt hij kijken naar de mirtazapine, daar slik ik 15 MG van. Psychiater gaf aan dat hij daarmee nog wel tot 45 MG kan gaan mocht ik nog depressief/dwang/vlucht gedrag tonen.

Over de behandeling is nog niks zeker. De huisarts zit er bovenop. Zij heeft iedere week dinsdag gesprek met het GGZ Welkracht over hoe verder. Ze heeft veel dingen geëist waaronder kortere wachttijd dan 70 weken of een betere ondersteuning vanuit Welkracht tot ik aangenomen wordt bij GGZ WNB.

Ze heeft elke week zitten bellen, vervolgens belt zij mij terug op. Nog steeds is er helaas niks bekend over de behandeling en over de kortere wachttijd eventueel. Waarschijnlijk kunnen ze niet veel betekenen behalve de wachttijd af te wachten. Vrijdag heb ik gesprek met GGZ Welkracht over de gang van zaken en de huisarts wordt vrijdag ook gebeld.

Ik ging toen ik in crisis kwam in mei ervan uit dat ik echt een goede behandeling zou krijgen en mijn leven verder kon gaan. Helaas door de lange wachttijden moet ik het volhouden met medicatie verhogingen en geduld hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het blijkt inderdaad een kwestie van geduld Eric, maar daar lijk je goed mee om te gaan! Fijn dat je huisarts er zo bovenop zit, dat schept vertrouwen denk ik.

Misschien kan je trouwens nieuwe herinneringen maken in Vlissingen? Lopen over het strand, ergens thee gaan drinken... Kijken of je je daarmee op je gemak kan voelen. Het is je zo gegund!
Such fun!1
Alle reacties Link kopieren Quote
Je schrijft over de medicatie die je neemt, [...]n. Voor het geval je het nog niet hebt gehad een tip om te bespreken met jouw psychiater. Sterkte Eric!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 26-01-2023 10:15
Reden: medisch advies
26.55% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn geduld word inderdaad heel erg op de proef gesteld. Vandaag gesprek gehad met de verpleegkundige van het GGZ. Hun blijven mij monitoren en om de paar weken heb ik ook gesprekken met hem. Psychologische behandeling kunnen ze niet bieden, daarvoor kijken ze naar andere instanties.

Wat ze wel gaan doen is mij (tijdelijk) medicamenteus behandelen. Dus de Citalopram wordt over 2 weken verhoogd naar 60 MG. Daarna gesprekken met de verpleegkundige om te kijken hoe het gaat. Vervolgens zal de Mirtazapine verhoogd worden, eerst naar 30 MG en dan naar 45 MG. Dit allemaal te overbrugging voor de echte psychologische behandeling.

Ik zelf ben wel down van al dit gedoe. Ik wacht al sinds mijn crisis(?) in mei op een behandeling en niemand kan het mij bieden om het "een complexe situatie" is. In de tussentijd hoor ik wel allerlei medicijnen die verhoogd gaan worden.

Ik ben eerlijk naar iedereen, dus ook voor mensen hier op het forum. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik wel zo depressief of als een zombie wil doorleven. Dat het tijd kost, allemaal prima. Maar 70 weken is echt extreem lang. Ik heb vanmiddag uit een impuls contact opgenomen met een dealer die mij dus een overdosis kan leveren. Ik weet zelf niet echt wat de beste keus zou zijn. Als een zombie doorleven of gewoon een eind aan je leven maken?
Alle reacties Link kopieren Quote
eric1993 schreef:
27-01-2023 21:38
Mijn geduld word inderdaad heel erg op de proef gesteld. Vandaag gesprek gehad met de verpleegkundige van het GGZ. Hun blijven mij monitoren en om de paar weken heb ik ook gesprekken met hem. Psychologische behandeling kunnen ze niet bieden, daarvoor kijken ze naar andere instanties.

Wat ze wel gaan doen is mij (tijdelijk) medicamenteus behandelen. Dus de Citalopram wordt over 2 weken verhoogd naar 60 MG. Daarna gesprekken met de verpleegkundige om te kijken hoe het gaat. Vervolgens zal de Mirtazapine verhoogd worden, eerst naar 30 MG en dan naar 45 MG. Dit allemaal te overbrugging voor de echte psychologische behandeling.

Ik zelf ben wel down van al dit gedoe. Ik wacht al sinds mijn crisis(?) in mei op een behandeling en niemand kan het mij bieden om het "een complexe situatie" is. In de tussentijd hoor ik wel allerlei medicijnen die verhoogd gaan worden.

Ik ben eerlijk naar iedereen, dus ook voor mensen hier op het forum. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik wel zo depressief of als een zombie wil doorleven. Dat het tijd kost, allemaal prima. Maar 70 weken is echt extreem lang. Ik heb vanmiddag uit een impuls contact opgenomen met een dealer die mij dus een overdosis kan leveren. Ik weet zelf niet echt wat de beste keus zou zijn. Als een zombie doorleven of gewoon een eind aan je leven maken?
Eric, ik ken je niet maar ik ken de wanhoop. Zelf heb ik ook zo diep heeft gezeten en ik zou je adviseren om zeker geen gekke dingen te gaan doen nu. Het is inderdaad schandalig dat je zo lang moet wachten en we zijn allemaal zo trots op je op dit forum, hoe ver je al bent gekomen. Straks is het weer lente en kun je weer meer van dingen genieten, al zijn het soms maar hele kleine dingen :there: Als het echt niet meer gaat dan zou ik zeker je begeleiding vertellen dat je suïcidale gedachtes heb en anders de HAP bellen. Blijf niet met deze gedachtes rondlopen :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is inderdaad idioot dat het zo lang moet duren Eric... :( Zoveel mensen wachten op een goede behandeling. Ik zou zo graag willen dat ik iets voor je kon doen.

Ik hoop dat je het nog kan opbrengen om door te gaan. Het duurt lang, maar het is niet uitzichtloos. En je hebt al zoveel goede stappen gezet! Kan je iemand inlichten over je impuls?

Hang in there Eric. Je bent niet alleen :hug:
Such fun!1
Alle reacties Link kopieren Quote
Eric, ik lees al lang in je topics mee en je bent al zo ver gekomen, je mag echt trots op jezelf zijn. Ik raad je aan om eerlijk te zijn tegen de mensen om je heen over je gedachtes. Ze hebben laten zien het beste met je voor te hebben, en je serieus te nemen. Vertel ze dan ook over je gedachtes over een overdosis, of over naar Deventer gaan, dan kunnen ze je helpen.

En over de dagbesteding: ik zou dat zeker doen. Niets doen is echt niet goed voor je stemming. En je kunt het altijd proberen, zoals iemand hierboven zei: wellicht valt het mee, en anders geef je het aan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Erik, je kunt altijd chatten of bellen met 113. Gewoon even je ei kwijt over je donkere gedachten.
www.113.nl
She was brave and strong and broken, all at once.
Alle reacties Link kopieren Quote
Beste Eric,

Bedankt voor al jouw updates hier op het forum. We lezen graag hoe het met je gaat.
Je doet het zo goed Eric, vergeet dat niet. Ik snap heel goed dat het moeilijk is om hoop te moeten houden als het zo lang duurt. Het vraagt enorm veel van je energieniveau/stemming. Heb je een persoonlijk begeleider? Is het een idee om samen met hem/haar per week een planning te maken hoe jij kan overbruggen tot aan de start van de behandeling? Misschien geeft dat al wat perspectief.

Daarnaast lijkt het me altijd een goed idee om iets van een dagbesteding te hebben. Al is het maar iets simpels; je bent wel onder de mensen en je hebt afleiding. Heb je dat nog als mogelijkheid voor je Eric? Ook dat buddy traject wat hier eerder is voorgesteld. Is dat ook iets wat je met je persoonlijk begeleider kan bespreken.

Je hebt al bewezen dat je het kan. Trek aan de bel bij de mensen om jouw heen. Ze zijn er ook om je door deze tijd te trekken. Samen gaan jullie dit doen. Je bent absoluut niet alleen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb er hier met de begeleiding gisteravond over gehad. En vanochtend ook, ook over donkere gedachtes. Ik blijf ook met hun in gesprek erover. En ik zal met mijn persoonlijke begeleider kijken of ik de dagbesteding kan starten aangezien de behandeling nog lang op zich laat wachten.

Ik vraag mij wel oprecht wat af; jullie noemen het donkere gedachtes, die suïcidale gedachtes. Zo zie ik het ook. Echter is er ook een stem in mij die zegt dat, dat eigenlijk wel alles opgelost en dat het resultaat uiteindelijk toch wel die kant op gaat. Zijn dit dan echt donkere gedachtes of ook een beetje de realiteit?
Alle reacties Link kopieren Quote
Goed dat je het er met je begeleiding over gehad hebt! En dat je de dagbesteding wil beginnen, dat is echt een positieve stap voorwaarts.

Ik denk dat je jezelf als mens best de put in kunt praten. Hoop is alles! Wat mij betreft moet je altijd het geloof en de hoop houden dat er geweldige dingen kunnen gebeuren, op elk moment. En ik vind het hoopvol klinken dat je ook die stem in je hebt die zegt dat het opgelost wordt, dat betekent dat je er toch wel ergens in gelooft?

En zeker op een zonnige dag als dit (waar ik woon althans!): (zon)licht doet je hele lijf en je mentale welzijn goed. Probeer minstens een half uur per dag in de buitenlucht te zijn. Ik merk dat ik er zelf ook altijd enorm van opknap.
Such fun!1
Alle reacties Link kopieren Quote
Nu op dit moment lijkt het een uitweg omdat je uit de situatie wil waar je nu in zit en dan lijkt het goede oplossing. Het neemt wel je kans weg om uiteindelijk weer leuke momenten te beleven want niemand kan ik de toenomst kijken. Ik heb zelf veel pogingen gedaan en daarna zijn er altijd weer betere tijden aangebroken, leuke momenten en mensen in mijn leven gekomen die ik niet had willen missen!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik wil graag iets delen met jullie waarmee ik zit en twijfel;

Ik sta sinds vrijdag onder bewind. Ik kan echter nog steeds reizen op rekening. Ik heb tot heden niks gehoord van de bewind van mij. Ik weet dat het slecht is en dom is etc. Maar ik overweeg morgen om toch nog 1 keer naar Deventer te gaan. Vooral omdat precies 5 jaar terug op 2 februari 2017 de leukste dag was van mijn leven met hem. Enige ding is, wat ik ook met de begeleiding ga bespreken is, gaat bewind of de rechtbank acties ondernemen als ik morgen toch naar Deventer ga voor 1 keer?
Gewoon niet doen. Ze hebben het beste met je voor, ze willen niet voor niets dat je niet naar Deventer reist.
Je weet ondertussen ook dat het een soort vluchtgedrag is, dat het je rustig maakt.

Weet je waarvoor je nu wilt vluchten? Is dat iets wat je met je begeleiding kan bespreken, ipv toe te geven aan de drang om naar Deventer te gaan?

Je kunt die leuke dag ook op een andere manier herinneren. Misschien kun je erover schrijven bijvoorbeeld?
Alle reacties Link kopieren Quote
Eric, met welk doel wil je naar Deventer?
Het lijkt me geen goed idee. Doe het gewoon niet. Probeer, hoe moeilijk ook op dit soort momenten, naar de toekomst te kijken en je te focussen op je herstel. Zoek je begeleiding op en bespreek het.
Of de rechtbank en/of je bewind erachter gaat komen. Geen idee, maar ze zien natuurlijk uiteindelijk wel je ingave en uitgave patroon.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb je eerdere topics niet gelezen, maar jeetje, wat een verhaal..

Sterkte met het verlies. Ik wens je in elk geval heel veel geluk.
Er is al genoeg discussie, ruzie en oorlog in de wereld,
dus laten we het nu gezellig houden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik schrik ervan hoe ziek je bent beste Eric. Ga ajb af op de adviezen van je artsen en ga niet te veel shoppen met je vragen op dit soort forums.
Sterkte.
Hey Eric, ik lees al heel lang mee, wilde je even zeggen dat ik heel veel van jou herken in mezelf, ook de allesoverheersende drang om iets te doen wat veilig voor je voelt, maar eigenlijk niet goed voor je is (bij jou is dat Deventer). De crisis, het "pappen en nathouden", al die tijd dat je op een wachtlijst staat.
En je donkere gedachten. Dat het zo makkelijk kan zijn, alles in één klap kan oplossen. Ik begrijp je helemaal.

Het is niet aan mij om je goede raad te geven, of om te zeggen dat je dit, of dat moet doen. Daarvoor is jouw problematiek te complex, en daarvoor zijn er professionals.

Maar ik wil je wel zeggen dat ik je een sterk mens vind. Je bent een voorbeeld voor anderen omdat je eerlijk en open bent. Je schrijft heel helder wat je bezighoudt. Iets om trots op te zijn.

Je bent er nog, ondanks alle shit en twijfels en donkere gedachten. Dat zegt iets over je kracht. En het geeft mij kracht om te lezen dat iemand anders net zo hard vecht als ik. Dat voelt minder eenzaam. Bedankt daarvoor.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven