Relaties
alle pijlers
Lastige thuissituatie, onenigheden. verschillende golflengte
donderdag 11 oktober 2018 11:25
Ze houdt zichzelf wakker door zo ongerust te zijn om niks.
Wat een redenatie zeg.... mijn zoon was al jaren het huis uit, kwam 1 nachtje bij zijn moeder slapen... lees hij ging met vrienden stappen en zocht een slaapplaats...
komt hij tegen 5 uur s'morgens thuis en ja hoor ik was wakker toen ik hem thuis hoorde komen.. en dacht in 1e instantie ha daar is hij.. en in 2e instantie heb ik om mezelf gelachen.. omdat ik van de nachten dat hij op zijn studentenkamer woonde echt niet wist waar hij was..
Dat ze wakker is/blijft is omdat ze van je houd.
Begrijp ik. Alleen mijn bezwaren... Ik heb in dat laatste echt geen zin meer met hoe ze mij onderdrukken en ga dan liever op mezelf wonen. Met zo'n houding wil ik geen verantwoordelijkheid meer delen, ik neem dan liever een grotere verantwoordelijkheid op mezelf met alleen te gaan wonen. Klinkt cru, weet ik wel. Maar deze houding ligt me te zwaar om maar nog even fijn te gaan helpen.
schijt toch uit man je lijkt wel een stampvoetende kleuter, bij je baas moet je je toch ook aan de regels houden of niet dan??
Over de rug van je ouders straks de grote meneer uithangen.. bah!! (dure taal lease bak ect.)
van mij kreeg je dat geld wat ik voor je gespaard had echt niet meer mee.
Wat een redenatie zeg.... mijn zoon was al jaren het huis uit, kwam 1 nachtje bij zijn moeder slapen... lees hij ging met vrienden stappen en zocht een slaapplaats...
komt hij tegen 5 uur s'morgens thuis en ja hoor ik was wakker toen ik hem thuis hoorde komen.. en dacht in 1e instantie ha daar is hij.. en in 2e instantie heb ik om mezelf gelachen.. omdat ik van de nachten dat hij op zijn studentenkamer woonde echt niet wist waar hij was..
Dat ze wakker is/blijft is omdat ze van je houd.
Begrijp ik. Alleen mijn bezwaren... Ik heb in dat laatste echt geen zin meer met hoe ze mij onderdrukken en ga dan liever op mezelf wonen. Met zo'n houding wil ik geen verantwoordelijkheid meer delen, ik neem dan liever een grotere verantwoordelijkheid op mezelf met alleen te gaan wonen. Klinkt cru, weet ik wel. Maar deze houding ligt me te zwaar om maar nog even fijn te gaan helpen.
schijt toch uit man je lijkt wel een stampvoetende kleuter, bij je baas moet je je toch ook aan de regels houden of niet dan??
Over de rug van je ouders straks de grote meneer uithangen.. bah!! (dure taal lease bak ect.)
van mij kreeg je dat geld wat ik voor je gespaard had echt niet meer mee.
donderdag 11 oktober 2018 11:27
Voor TO waren die leasebak en hele goede baan heel relevant voor het verhaal. Mij ontgaat de relevantie, maar goed. Hij heeft een stok om zijn medeforummers mee te slaan, want er wordt in zijn ogen wat jaloers gereageerd.
Dit in combinatie met zijn archaische taalgebruik zegt mijns inziens meer dan genoeg over zijn houding.
Dit in combinatie met zijn archaische taalgebruik zegt mijns inziens meer dan genoeg over zijn houding.
donderdag 11 oktober 2018 11:27
Het kan je nog vies tegenvallen; het op jezelf wonen. Je hebt het over eten als "enige" maar dat kan best oplopen. En het is echt heel luxe op jouw leeftijd, zeker met een fulltimebaan. Je laat het jezelf lekker aanleunen allemaal; je zou ook je eigen boodschappen kunnen doen of eens aanbieden om de weekboodschappen te doen.Anoniem_123_ schreef: ↑11-10-2018 11:17Ik lees hier veel over wat ik heb van opleiding, wat ik doe van werk. Wat ik van het werk krijg. Dat is nogal afgunstig. Ik schep daar niet mee op. het was een toevoeging op mijn verhaal, ik ben daar zelf wel trots op, dat vond ik ook jammerlijk dat mijn ouders alsnog zo vaak gefocust hebben op het negatieve, niet wat ik bereikt heb. Al jaren zo. Mijn ouders hebben mijn opleiding betaald. Nogmaals: heel dankbaar voor. Ik heb dit zelf allemaal bereikt. Ik betaal mijn ouders een huurbedrag wat ZIJ willen. Voor mij is het niet veel, voor hen is het genoeg. Ik heb zelf al voorgesteld om meer huur af te geven. Dat wilden ze niet, het bedrag was genoeg. Het enige wat mijn ouders nog voor me betalen is eten en het onderdak. De rest betaal ik zelf. Ik verwacht financieel helemaal niks meer, ik red mezelf wel.
Alweer: akkoord met de praktische zaken. Het overkoepelend probleem, is hier het probleem.
En bijzonder om afgunst te zien in de reacties. Ik ben bijvoorbeeld totaal niet jaloers op jouw situatie. Mensen beginnen er m.i. alleen over omdat 75 procent kunnen sparen echt exorbitant is. Ik zou het ook best willen maar nooit ten koste van mijn vrijheid en gemoed.
donderdag 11 oktober 2018 11:27
in je andere topic ging het net de hele tijd over hoe behulpzaam je was (ik kom er nu pas achter wie je bent, duurde even). Je lijkt wel echt constant te vinden dat mensen geen begrip voor je hebben, want dat was eerder ook al het probleem (ander topic dus).Anoniem_123_ schreef: ↑11-10-2018 11:23Met vroeger bedoelde ik toen ik nog meer hielp, meer naar hun wil leefde. Mezelf op de achtergrond zet, terwijl ze nooit begrip voor me hadden. Nu sinds ik fulltime werk, werk ik me daar los van en ontploft dat. Tijd om uit huis te gaan, ja. Dat koude is inderdaad zo gegroeid. Inderdaad vast schrik om de dieperik in te springen, dat ben ik niet gewend met hoe mijn ouders mijn leven gedicteerd hebben tot nu toe.
Ik vind het jammer dat mensen niet snappen waarom ik nu zo koud ben, waarom ik niet/minder help, waarom ik mijn ouders functioneel zie. Dat is zo gegroeid door de jaren. Duidelijk waarom dat zo tot stand gekomen is. Maargoed, als dat nu zo is moet ik afstand nemen van hen en uit het huis gaan. De situatie is nu niet te redden.
Misschien, en dat bedoel ik niet verkeerd, eis je echt te veel van mensen, verwacht je te veel dat ze jou, en jouw behoeftes op de eerste plaats zetten. Want als ik wat je hier zegt vergelijk met wat je daar stelt, is het precies hetzelfde. Je wil dat anderen begrip voor jouw behoeftes hebben, maar je gaat volledig voorbij aan die van hen. Misschien moet je niet zo op jezelf gericht zijn en meer kijken naar anderen, wat zij willen, wat zij nodig hebben en niet constant verwachten dat ze alleen tegenmoet komen aan jouw behoeften.
donderdag 11 oktober 2018 11:33
Ik denk dat ik dat eerder verwacht, omdat ik nooit op de eerste plaats wordt gezet. Ik kijk in eerste instantie eerst naar de ander en probeer daar te helpen en water bij de wijn te doen, tenzij het in dit geval onhoudbaar voor me wordt door opstapeling van.florence13 schreef: ↑11-10-2018 11:27in je andere topic ging het net de hele tijd over hoe behulpzaam je was (ik kom er nu pas achter wie je bent, duurde even). Je lijkt wel echt constant te vinden dat mensen geen begrip voor je hebben, want dat was eerder ook al het probleem (ander topic dus).
Misschien, en dat bedoel ik niet verkeerd, eis je echt te veel van mensen, verwacht je te veel dat ze jou, en jouw behoeftes op de eerste plaats zetten. Want als ik wat je hier zegt vergelijk met wat je daar stelt, is het precies hetzelfde. Je wil dat anderen begrip voor jouw behoeftes hebben, maar je gaat volledig voorbij aan die van hen. Misschien moet je niet zo op jezelf gericht zijn en meer kijken naar anderen, wat zij willen, wat zij nodig hebben en niet constant verwachten dat ze alleen tegenmoet komen aan jouw behoeften.
donderdag 11 oktober 2018 11:36
Uit huis gaan idd, heel snel. Geef je ouders hun leven terug en waarschijnlijk zal de relatie tussen jullie veranderen. Afstand is vaak heel goed.
Verder ga je over een paar jaar je ouders hopelijk beter begrijpen. Je klinkt als iemand van 16, 17 ipv 23 trouwens. En dat 'helpen' in huis? Je woont daar, dus je doet je deel, klaar. Maakt niet uit of het gezellig is of niet. Je doet je was en je doet je deel in het huishouden.
Verder ga je over een paar jaar je ouders hopelijk beter begrijpen. Je klinkt als iemand van 16, 17 ipv 23 trouwens. En dat 'helpen' in huis? Je woont daar, dus je doet je deel, klaar. Maakt niet uit of het gezellig is of niet. Je doet je was en je doet je deel in het huishouden.
Life is short. Eat dessert first.
donderdag 11 oktober 2018 11:36
Haha precies dit. Ben een dertiger en woon al meer dan de helft van mijn leven op mezelf. Ik heb dus een groot deel van mijn leven van alles kunnen doen zonder medeweten van mijn vader. Maar als hij weet dat ik bijv naar de kaakchirurg moet, is hij super bezorgd en belt hij me plat. Ik vind het superlief. Dat TS er zoiets negatiefs van maakt is echt zonde.1960to4 schreef: ↑11-10-2018 11:25Ze houdt zichzelf wakker door zo ongerust te zijn om niks.
Wat een redenatie zeg.... mijn zoon was al jaren het huis uit, kwam 1 nachtje bij zijn moeder slapen... lees hij ging met vrienden stappen en zocht een slaapplaats...
komt hij tegen 5 uur s'morgens thuis en ja hoor ik was wakker toen ik hem thuis hoorde komen.. en dacht in 1e instantie ha daar is hij.. en in 2e instantie heb ik om mezelf gelachen.. omdat ik van de nachten dat hij op zijn studentenkamer woonde echt niet wist waar hij was..
Dat ze wakker is/blijft is omdat ze van je houd.
donderdag 11 oktober 2018 11:37
ik geloof je meteen, echt waar, maar misschien vind jij de situatie erg snel onhoudbaar worden, en vind je erg snel dat je niet (genoeg) erkend wordt. Want je lijkt constant het idee te hebben dat je (of jouw gevoel) niet erkend wordt, terwijl anderen dat punt helemaal niet zien.Anoniem_123_ schreef: ↑11-10-2018 11:33Ik denk dat ik dat eerder verwacht, omdat ik nooit op de eerste plaats wordt gezet. Ik kijk in eerste instantie eerst naar de ander en probeer daar te helpen en water bij de wijn te doen, tenzij het in dit geval onhoudbaar voor me wordt door opstapeling van.
donderdag 11 oktober 2018 11:40
In eerste instantie is dat ook lief. Maar bij mijn moeder neemt dat extreme vormen aan wat het tegengestelde effect ook heeft. Zoveel is toch duidelijk uit de OP, dacht ik.vivautrecht85 schreef: ↑11-10-2018 11:36Haha precies dit. Ben een dertiger en woon al meer dan de helft van mijn leven op mezelf. Ik heb dus een groot deel van mijn leven van alles kunnen doen zonder medeweten van mijn vader. Maar als hij weet dat ik bijv naar de kaakchirurg moet, is hij super bezorgd en belt hij me plat. Ik vind het superlief. Dat TS er zoiets negatiefs van maakt is echt zonde.
donderdag 11 oktober 2018 11:42
mijn schoonmoeder vroeg mijn zwager die daar bleef logeren (bijna 40, bleef logeren in verband met feestje in de buurt) of hij als hij thuiskwam even kwam zeggen dat hij goed aangekomen was. Super schattig (naast het feit dat ze gewoon door zijn thuiskomst + aankondiging heen geslapen is)vivautrecht85 schreef: ↑11-10-2018 11:36Haha precies dit. Ben een dertiger en woon al meer dan de helft van mijn leven op mezelf. Ik heb dus een groot deel van mijn leven van alles kunnen doen zonder medeweten van mijn vader. Maar als hij weet dat ik bijv naar de kaakchirurg moet, is hij super bezorgd en belt hij me plat. Ik vind het superlief. Dat TS er zoiets negatiefs van maakt is echt zonde.
donderdag 11 oktober 2018 11:43
Ikzelf vind dit patroon vanaf 12/13 jarige leeftijd tot nu genoeg geweest. Dat vind ik niet "erg snel onhoudbaar" als ik pas sinds enkele maanden zo egoistisch bezig ben, sinds ik fulltime werk. Al die jaren heb ik geplooid en was er geen ruimte voor mij. Mensen hier begrijpen mij niet en focussen op mijn gedrag afgelopen maanden. Ik voel me zo allesbehalve begrepen. Zoals ik al zei, akkoord met mensen hun opmerkingen. Het is bij mij zodanig geëvolueerd waardoor ik mijn ouders op die manier bekijk. Ik wil ze ook helemaal niet zo bekijken, maar zo is het geworden. Tijd om uit huis te gaan leert dit topic me allesinds.florence13 schreef: ↑11-10-2018 11:37ik geloof je meteen, echt waar, maar misschien vind jij de situatie erg snel onhoudbaar worden, en vind je erg snel dat je niet (genoeg) erkend wordt. Want je lijkt constant het idee te hebben dat je (of jouw gevoel) niet erkend wordt, terwijl anderen dat punt helemaal niet zien.
donderdag 11 oktober 2018 11:44
Het is je moeder en dat zal altijd zo blijven. Jij blijft haar kind en ze gaat heel haar leven ongerust zijn over jou. Zo gaat dat.Anoniem_123_ schreef: ↑11-10-2018 11:40In eerste instantie is dat ook lief. Maar bij mijn moeder neemt dat extreme vormen aan wat het tegengestelde effect ook heeft. Zoveel is toch duidelijk uit de OP, dacht ik.
Life is short. Eat dessert first.
donderdag 11 oktober 2018 11:44
Bij mijn ouders is dit inderdaad zo. In andere sitauties geef ik vaak véél meer wat ik teruggeef. In mijn ander topic was dat ook een sterk aanknopingpunt, maargoed. Er wordt niet begrepen waarom ik tot dit punt gekomen ben.
donderdag 11 oktober 2018 11:44
Ik vind het frappant dat je steeds als je probeert blijk te geven van zelfreflectie, dit eindelijk een verkapt schouderklopje aan jezelf is .
Als je de vraag kijkt welk aandeel je zelf hebt gehad, zeg je dat je teveel naar hun eisen hebt geleefd. Met andere woorden: je enige gebrek is dat je te goed bent.
Als je de vraag kijkt welk aandeel je zelf hebt gehad, zeg je dat je teveel naar hun eisen hebt geleefd. Met andere woorden: je enige gebrek is dat je te goed bent.
donderdag 11 oktober 2018 11:46
Je had al jaren eerder uit huis moeten gaan. Dan was het niet zo geëscaleerd. Dat komt vaak wel goed hoor. Maar zo snel mogelijk daar weg dus.Anoniem_123_ schreef: ↑11-10-2018 11:43Ikzelf vind dit patroon vanaf 12/13 jarige leeftijd tot nu genoeg geweest. Dat vind ik niet "erg snel onhoudbaar" als ik pas sinds enkele maanden zo egoistisch bezig ben, sinds ik fulltime werk. Al die jaren heb ik geplooid en was er geen ruimte voor mij. Mensen hier begrijpen mij niet en focussen op mijn gedrag afgelopen maanden. Ik voel me zo allesbehalve begrepen. Zoals ik al zei, akkoord met mensen hun opmerkingen. Het is bij mij zodanig geëvolueerd waardoor ik mijn ouders op die manier bekijk. Ik wil ze ook helemaal niet zo bekijken, maar zo is het geworden. Tijd om uit huis te gaan leert dit topic me allesinds.
Life is short. Eat dessert first.
donderdag 11 oktober 2018 11:46
Makkelijk zeggen voor een buitenstaander die zelf niet in de situatie zit!
Deze situatie is waarschijnlijk zo gegroeit dat is heel anders als dat je er van buitenaf naar kijkt.
TO, vlgs mij heb je de boel prima voor elkaar. Natuurlijk is het spannend om op eigen benen te gaan staan. Je krijgt er een hoop rust voor terug denk ik.
donderdag 11 oktober 2018 11:47
Dan lijk je heel erg op je ouders. En gedraag je je precies als je ouders.Anoniem_123_ schreef: ↑11-10-2018 11:44Bij mijn ouders is dit inderdaad zo. In andere sitauties geef ik vaak véél meer wat ik teruggeef. In mijn ander topic was dat ook een sterk aanknopingpunt, maargoed. Er wordt niet begrepen waarom ik tot dit punt gekomen ben.
...
donderdag 11 oktober 2018 11:48
Vind je heel verwend, egoïstische, geen verantwoordelijkheids gevoel en uit de hoogte klinken.....
Snap dat je het jammer vind dat het contact met je ouders, niet is zoals je graag wilt maar jij heb daar ook zeker een aandeel in hoor to, het zal moeilijk zijn om jou aan jou wensen te voldoen.
Je ouders zeggen dat al je relaties stuk lopen en je na je zelf moet kijken niet voor niks.
Door de weeks 11 uur thuis hoef je niet zo bombarie om te maken.
Je denkt ook heel erg zwaar en moeilijk en raad je therapie aan om met je eigen gevoel en denkwijze om te gaan!
Snap dat je het jammer vind dat het contact met je ouders, niet is zoals je graag wilt maar jij heb daar ook zeker een aandeel in hoor to, het zal moeilijk zijn om jou aan jou wensen te voldoen.
Je ouders zeggen dat al je relaties stuk lopen en je na je zelf moet kijken niet voor niks.
Door de weeks 11 uur thuis hoef je niet zo bombarie om te maken.
Je denkt ook heel erg zwaar en moeilijk en raad je therapie aan om met je eigen gevoel en denkwijze om te gaan!
donderdag 11 oktober 2018 11:48
Nee nee, je geeft veel om vervolgens op basis daarvan van alles te eisen. Om meer rechten te nemen en meer plichten voor de ander te creëren.Anoniem_123_ schreef: ↑11-10-2018 11:44Bij mijn ouders is dit inderdaad zo. In andere sitauties geef ik vaak véél meer wat ik teruggeef. In mijn ander topic was dat ook een sterk aanknopingpunt, maargoed. Er wordt niet begrepen waarom ik tot dit punt gekomen ben.
