Relaties
alle pijlers
Liefdesverdriet atm? Schrijf hier mee! Liefdesverdriet-2019
maandag 15 juli 2019 17:03
Liefdesverdriet, contact verbroken, relatie uit en wil je van je afschrijven? Iedereen die zijn/haar verhaal van zich af wilt schrijven is meer dan welkom om mee te doen in dit topic! Laten we elkaar steunen!!
Mijn verhaal: relatie samen uitgemaakt in okt 2018. Daarna "vrienden" gebleven waarin we elkaar nog zagen en nog af en toe samen sliepen. In juni ziet meneer dat het gras groener is aan de overkant. Mij deed dit zo'n pijn dat we het contact hebben verbroken begin juli. Maatje kwijt, mis hem ontzettend, 8 dagen geen contact gehad, voel me vreselijk. Ik merk dat het me goed doet erover te schrijven en te delen en hoop in dit topic elkaar te steunen en hoe we ermee om gaan en hoe verder
Ik kwam op dit idee, omdat ik een mooi topic vond uit 2017-2018 waarin mensen elkaar steunden.
Wees welkom!
Mijn verhaal: relatie samen uitgemaakt in okt 2018. Daarna "vrienden" gebleven waarin we elkaar nog zagen en nog af en toe samen sliepen. In juni ziet meneer dat het gras groener is aan de overkant. Mij deed dit zo'n pijn dat we het contact hebben verbroken begin juli. Maatje kwijt, mis hem ontzettend, 8 dagen geen contact gehad, voel me vreselijk. Ik merk dat het me goed doet erover te schrijven en te delen en hoop in dit topic elkaar te steunen en hoe we ermee om gaan en hoe verder
Ik kwam op dit idee, omdat ik een mooi topic vond uit 2017-2018 waarin mensen elkaar steunden.
Wees welkom!
vrijdag 19 juli 2019 13:43
Ik wil hem nog wel terug, maar ben bang dat de time out voor hem meer een schijnconstructie is om het nog niet definitief uit te maken terwijl hij daar wel naar neigt geloof ik. Al zegt hij wel dat hij oprecht nog gevoel heeft en wil kijken of dat nog zo is na elkaar even niet gezien/gesproken te hebben. Ik heb voor mezelf besloten om hem in elk geval over 2 weken te contacten en niet te wachten tot eind augustus zoals de afspraak was. ik merk namelijk dat deze situatie me heel erg sloopt. Ik tril soms letterlijk van de zenuwen en paniek dat ik hem nu echt kwijtraak.. och zelfs nu ik dit typ voel ik alweer tranen opkomen.SGG schreef: ↑19-07-2019 10:36Dankjewel voor de steunende woorden allen! Dit topic doet me echt goed
@nachtvlinder zeer bekend dat gevoel van vervreemden. Willen jullie nog terug opnieuw proberen hierna of niet? In ieder geval sterkte ermee! Kijk wel uit met jezelf dat je niet op hem gaat zitten wachten om erna alsnog niet gekozen te worden
Ik schrijf hier trouwens ook alles op! Ben ik mee begonnen na de breuk met mijn ex vorig jaar, heeft me toen wel enorm geholpen om mijn emoties en gedachten op een rijtje te zetten en alles vanuit een afstandelijk perspectief te bekijken. Dus nu ook met deze kerel eraan begonnen. Als ik het vergelijk met de teksten over mijn ex zit ik nu lang niet zo diep als toen, ik heb wel ergere pijn ervaren, maar ja, wilt niet zeggen dat de pijn er niet is.
Ohja, ik ben trouwens 24!
Heb je soms ook de neiging om de dingen die je opschrijft naar hem te sturen? Ik merk soms dat alleen opschrijven ook al helpt. Jij ook heel sterkte en een knuffel, waarom denk je dat je nu minder diep zit dan toen? Was die ex toendertijd je eerste?
vrijdag 19 juli 2019 15:03
Aan iedereen met huilbuien: super veel sterkte en weet je, het is juist sterk als je deze emoties ook toe kan laten. Laat de tranen maar stromen. Na zo’n huilbui weet je dat je weer een stapje dichter bent het loslaten, een beetje verder met de verwerking. Alles wordt beter! Met of zonder ex. What’s meant to be will find a way!
Ik heb nu bijna 3 weken geen contact meer met ex. Het ging heel goed, was nog wel met hem bezig in mijn hoofd maar had geen behoefte contact op te nemen. Nu wordt het al wat lastiger. Vraag me vaak af of hij ooit nog contact opneemt, of hij me mist, of hij zich bedenkt. Ik moet volgende week naar het ziekenhuis, dit weet hij, en ik ben benieuwd of hij me dan een berichtje gaat sturen. Ik mag van mezelf minstens tot die dag niks laten horen aan hem. Ik werk sowieso met kleine stapjes, dus ik beslis niet dat ik 2 maanden geen contact mag opnemen ofzo
Ze zeggen dat een totale verbreking van het contact voor minstens 6 weken goed is om tot rust te komen, dat mannen in die periode de kans krijgen om je te missen en zich af te vragen of ze wel de juiste keus hebben gemaakt. Maar ja, dat staat op internet du sweet ook niet hoeveel daarvan waar is.
Merk wel dat ik momenteel weer meer bezig ben met ex, hem meer mis. Maar aan de andere kant weet ik niet of ik nog wel een relatie met hem wil. Hij komt met nogal wat extra baggage en misschien is het juist wel leuk om iemand te vinden die wat dat betreft ‘blanco’ is (geen kinderen, geen hysterische ex etc.). Dus ja… Dat is ook weer lekker verwarrend
Ik heb nu bijna 3 weken geen contact meer met ex. Het ging heel goed, was nog wel met hem bezig in mijn hoofd maar had geen behoefte contact op te nemen. Nu wordt het al wat lastiger. Vraag me vaak af of hij ooit nog contact opneemt, of hij me mist, of hij zich bedenkt. Ik moet volgende week naar het ziekenhuis, dit weet hij, en ik ben benieuwd of hij me dan een berichtje gaat sturen. Ik mag van mezelf minstens tot die dag niks laten horen aan hem. Ik werk sowieso met kleine stapjes, dus ik beslis niet dat ik 2 maanden geen contact mag opnemen ofzo
Ze zeggen dat een totale verbreking van het contact voor minstens 6 weken goed is om tot rust te komen, dat mannen in die periode de kans krijgen om je te missen en zich af te vragen of ze wel de juiste keus hebben gemaakt. Maar ja, dat staat op internet du sweet ook niet hoeveel daarvan waar is.
Merk wel dat ik momenteel weer meer bezig ben met ex, hem meer mis. Maar aan de andere kant weet ik niet of ik nog wel een relatie met hem wil. Hij komt met nogal wat extra baggage en misschien is het juist wel leuk om iemand te vinden die wat dat betreft ‘blanco’ is (geen kinderen, geen hysterische ex etc.). Dus ja… Dat is ook weer lekker verwarrend
vrijdag 19 juli 2019 15:14
@manisha Na zo’n huilbui weet je dat je weer een stapje dichter bent het loslaten, een beetje verder met de verwerking. Alles wordt beter! Met of zonder ex. What’s meant to be will find a way!
Hier ben ik het helemaal mee eens! Na zo'n huilbui voel je je ook weer opgeluchter.
Knap dat je al 3 weken geen contact hebt met je ex! Ben je vriendschappelijk uit elkaar gegaan? Dan denk ik wel dat die je een bericht stuurt als je naar het ziekenhuis gaat. Ik snap dat je bezig bent met je ex en hem mist, maar als je al twijfelt of je opnieuw een relatie aan zou willen gaan met hem, zou ik dit sowieso niet doen. Zou eerst misschien andere mannen gaan daten of uitgaan, om te kijken wat er nog meer is. Sterkte!
Hier ben ik het helemaal mee eens! Na zo'n huilbui voel je je ook weer opgeluchter.
Knap dat je al 3 weken geen contact hebt met je ex! Ben je vriendschappelijk uit elkaar gegaan? Dan denk ik wel dat die je een bericht stuurt als je naar het ziekenhuis gaat. Ik snap dat je bezig bent met je ex en hem mist, maar als je al twijfelt of je opnieuw een relatie aan zou willen gaan met hem, zou ik dit sowieso niet doen. Zou eerst misschien andere mannen gaan daten of uitgaan, om te kijken wat er nog meer is. Sterkte!
vrijdag 19 juli 2019 16:01
@nachtvlinder2: ik denk dat het opschrijven juist heel goed is. Zo is het uit je systeem en zo kun je het ook wellicht ook beter verwerken. Ik schrijf ook veel op. Nee, wij hebben niks afgesproken over het opnieuw contact opnemen omdat ik het gewoon moet verwerken en daar kan ik niet echt een tijdslabel op plakken. Het contact gaat sowieso niet van mij komen... Bij ons is het ook echt zo dat mijn ex wilde gaan daten en zo, dus ja... waarom dan nog contact hebben, in mijn geval dan.... Ik streep de dagen ook af, maar dat is meer om trots op mezelf te zijn dat ik het vol hou.
Als mijn ex mij terug zou willen, zou ik het waarschijnlijk nog wel eens willen proberen, maar ik denk niet dat het gaat gebeuren, omdat hij dus wil gaan daten met anderen. Zeer pijnlijk, maar de waarheid en daarom hebben we het contact ook verbroken... Tuurlijk hoop ik dat hij mij gaat missen, maar ik denk dat ik er niet op moet hopen...
Ja, heel lastig zoals het bij jullie gaat, dat jullie afstand nemen maar eigenlijk niet weten waar het verder naartoe gaat.... Lijkt me erg onzeker voor jullie beiden...
En wat vreselijk zijn die huilbuien he.... Ik heb ook een zwaar gevoel rond mijn hart en buik. Dit zal in de komende weken wel over gaan. Ik twijfel ook wel eens om toch contact op te nemen, mja, wat heb je eraan? Beter wil ik er eerst helemaal overheen zijn en dan misschien ooit vrienden, als het kan.... Nu niet!
Ik had dat ook met het trillen en zo hoor... Denk je dat een relatie tussen jullie nog gaat werken?
@Manisha: What is meant to be will find a way! Ik ben het hier zo mee eens!
Verder heb ik precies hetzelfde, ik zit nu op 12 dagen geen contact en begin ook zenuwachtig te worden hoor, maar ik weet dat ik voor mezelf moeten kiezen omdat hij door wilt met zijn leven.... Hoe lastig ook, dan moet ik dat respecteren en voor mezelf kiezen... Echt heel moeilijk hoor, want ik mis hem ook ontzettend en ik vind het allemaal vreselijk onwerkelijk wat er gebeurt... Ben je niet bang dat als je weer contact opneemt, de wond weer open maakt die nu juist aan het helen is?
Ik weet ook niet hoeveel waar is van the no contact rule, maar ik ga het uit proberen haha... Zal mij benieuwen of hij me gaat missen haha!
Als je niet zeker weet of je nog een relatie met hem wilt, zou ik het contact verbreken misschien wel aanhouden... Wil je dan niet liever hierover heen komen ipv een half half relatie?
LATEN WE NIET VERGETEN DAT DE BESTE REMEDIE OM OVER IEMAND HEEN TE KOMEN OF VERDER TE KUNNEN, HET BESTE IS OM HET CONTACT TE VERBREKEN HOE MOEILIJK OOK, ANDERS KOM JE ER NIET LOS VAN! Ook in het andere topic wordt die vaak gezegd: VERBREEK HET CONTACT en GEEF HET DE KANS OM HET TE LATEN HELEN
@Adilsonfernandes: Oooo wat een fijn berichtje! Er is dus nog hoop voor mij zo op mijn 32e haha! Wat leuk dat je vader wordt. Ja, als je achteraf terug kijkt, zie je idd waarom het beter was zo. Alleen zie ik dat nu nog niet zo, ik zit middenin mijn verdriet, maar dat komt wel, dit gaat over.. ooit!
@honingbloesem: Wat een lief berichtje! Ja, ik heb dat ook vaker nu dat ik denk: Ja dan ga maar als jij zonodig onze band op wil geven om met anderen te daten... Dan is het ook wel duidelijk voor mij! Maar toch zit er iets in me dat denkt: kan toch niet dat dit het einde was....? Maar dat zal de tijd uitwijzen en van mij gaat het contact dus niet komen. Day 13 and still going strong!
Wat een bijzonder leeftijdsverschil! Ik vond dat trouwens echt een heel naar gevoel, dat je al aan voelt dat de relatie niet werkt en dat je uiteindelijk door de pijn zou moeten... En je ergens nog alles doet om het uit te stellen. Maar je voelt dus al dat het einde nadert....
@SGG: ja, toen ik eenmaal voelde dat ik nog meer voor hem voelde dan hij voor mij, heb ik ook direct het contact verbroken. En ik heb hem gevraagd mij overal te blokkeren zodat ik niet in de verleiding kom, ik weet het, best extreem, maar voor nu echt het beste hoe moeilijk ook. Ik wil er nu gewoon overheen komen en dan moet je rigoureuze stappen nemen. Ja en zelf heb ik ook nog contact gehad na de break, maar hij wilde verder en ik werd er alleen maar verdrietig van, dus ik denk ook, als ik dit blijf doorzetten, ik er over een tijdje echt beter aan toe ben! In contact met hem blijven was qua gevoel veilig, omdat hij er nog altijd was, maar uiteindelijk vreselijk pijnlijk.... Vrienden blijven als je nog teveel om de ander geef, is in mijn ervaring, geen optie... Uiteindelijk zul je het toch moeten verwerken en dat lukt niet als je contact houdt...
Als mijn ex mij terug zou willen, zou ik het waarschijnlijk nog wel eens willen proberen, maar ik denk niet dat het gaat gebeuren, omdat hij dus wil gaan daten met anderen. Zeer pijnlijk, maar de waarheid en daarom hebben we het contact ook verbroken... Tuurlijk hoop ik dat hij mij gaat missen, maar ik denk dat ik er niet op moet hopen...
Ja, heel lastig zoals het bij jullie gaat, dat jullie afstand nemen maar eigenlijk niet weten waar het verder naartoe gaat.... Lijkt me erg onzeker voor jullie beiden...
En wat vreselijk zijn die huilbuien he.... Ik heb ook een zwaar gevoel rond mijn hart en buik. Dit zal in de komende weken wel over gaan. Ik twijfel ook wel eens om toch contact op te nemen, mja, wat heb je eraan? Beter wil ik er eerst helemaal overheen zijn en dan misschien ooit vrienden, als het kan.... Nu niet!
Ik had dat ook met het trillen en zo hoor... Denk je dat een relatie tussen jullie nog gaat werken?
@Manisha: What is meant to be will find a way! Ik ben het hier zo mee eens!
Verder heb ik precies hetzelfde, ik zit nu op 12 dagen geen contact en begin ook zenuwachtig te worden hoor, maar ik weet dat ik voor mezelf moeten kiezen omdat hij door wilt met zijn leven.... Hoe lastig ook, dan moet ik dat respecteren en voor mezelf kiezen... Echt heel moeilijk hoor, want ik mis hem ook ontzettend en ik vind het allemaal vreselijk onwerkelijk wat er gebeurt... Ben je niet bang dat als je weer contact opneemt, de wond weer open maakt die nu juist aan het helen is?
Ik weet ook niet hoeveel waar is van the no contact rule, maar ik ga het uit proberen haha... Zal mij benieuwen of hij me gaat missen haha!
Als je niet zeker weet of je nog een relatie met hem wilt, zou ik het contact verbreken misschien wel aanhouden... Wil je dan niet liever hierover heen komen ipv een half half relatie?
LATEN WE NIET VERGETEN DAT DE BESTE REMEDIE OM OVER IEMAND HEEN TE KOMEN OF VERDER TE KUNNEN, HET BESTE IS OM HET CONTACT TE VERBREKEN HOE MOEILIJK OOK, ANDERS KOM JE ER NIET LOS VAN! Ook in het andere topic wordt die vaak gezegd: VERBREEK HET CONTACT en GEEF HET DE KANS OM HET TE LATEN HELEN
@Adilsonfernandes: Oooo wat een fijn berichtje! Er is dus nog hoop voor mij zo op mijn 32e haha! Wat leuk dat je vader wordt. Ja, als je achteraf terug kijkt, zie je idd waarom het beter was zo. Alleen zie ik dat nu nog niet zo, ik zit middenin mijn verdriet, maar dat komt wel, dit gaat over.. ooit!
@honingbloesem: Wat een lief berichtje! Ja, ik heb dat ook vaker nu dat ik denk: Ja dan ga maar als jij zonodig onze band op wil geven om met anderen te daten... Dan is het ook wel duidelijk voor mij! Maar toch zit er iets in me dat denkt: kan toch niet dat dit het einde was....? Maar dat zal de tijd uitwijzen en van mij gaat het contact dus niet komen. Day 13 and still going strong!
Wat een bijzonder leeftijdsverschil! Ik vond dat trouwens echt een heel naar gevoel, dat je al aan voelt dat de relatie niet werkt en dat je uiteindelijk door de pijn zou moeten... En je ergens nog alles doet om het uit te stellen. Maar je voelt dus al dat het einde nadert....
@SGG: ja, toen ik eenmaal voelde dat ik nog meer voor hem voelde dan hij voor mij, heb ik ook direct het contact verbroken. En ik heb hem gevraagd mij overal te blokkeren zodat ik niet in de verleiding kom, ik weet het, best extreem, maar voor nu echt het beste hoe moeilijk ook. Ik wil er nu gewoon overheen komen en dan moet je rigoureuze stappen nemen. Ja en zelf heb ik ook nog contact gehad na de break, maar hij wilde verder en ik werd er alleen maar verdrietig van, dus ik denk ook, als ik dit blijf doorzetten, ik er over een tijdje echt beter aan toe ben! In contact met hem blijven was qua gevoel veilig, omdat hij er nog altijd was, maar uiteindelijk vreselijk pijnlijk.... Vrienden blijven als je nog teveel om de ander geef, is in mijn ervaring, geen optie... Uiteindelijk zul je het toch moeten verwerken en dat lukt niet als je contact houdt...
vrijdag 19 juli 2019 16:09
Tsja, het is ook meer een stukje verstand wat momenteel roept dat een partner zonder die 'bagage' misschien wel leuker/beter/fijner is dan hopen dat mijn ex zich bedenkt. Want mijn gevoel voor mijn ex is zeker nog aanwezig, ik hou heel veel van hem. Dus als hij terug contact zou opnemen en me terug wil, is er ook wel een reele kans dat ik erin mee ga, ondanks dat mijn verstand nu wat anders roept, haha
Het is sowieso beter om nu geen initiatief meer te nemen tot contact, want dat geeft hem alleen maar mach. Hij moet zelf inzien dat hij me mist en als hij dat niet doet, dan heeft contact geen zin meer.
Ga van het weekend weer wel daten dus daar heb ik wel zin in. Ben nieuwsgierig naar hem dus dat is wel goed. Zien elkaar dan voor de 3e keer, 2e echte date.
Het is gewoon zo kut omdat het idd allemaal zo onwerkelijk voelt. De ene dag ben je zo blij met elkaar, kan je niet wachten om samen te zijn, vind je lieve briefjes in je tas, stuur je leuke berichtjes naar elkaar, verlang je naar elkaar... En nog geen 24 uur later is alles voorbij en is er 0 opening... Heel vreemd.
Het is sowieso beter om nu geen initiatief meer te nemen tot contact, want dat geeft hem alleen maar mach. Hij moet zelf inzien dat hij me mist en als hij dat niet doet, dan heeft contact geen zin meer.
Ga van het weekend weer wel daten dus daar heb ik wel zin in. Ben nieuwsgierig naar hem dus dat is wel goed. Zien elkaar dan voor de 3e keer, 2e echte date.
Het is gewoon zo kut omdat het idd allemaal zo onwerkelijk voelt. De ene dag ben je zo blij met elkaar, kan je niet wachten om samen te zijn, vind je lieve briefjes in je tas, stuur je leuke berichtjes naar elkaar, verlang je naar elkaar... En nog geen 24 uur later is alles voorbij en is er 0 opening... Heel vreemd.
vrijdag 19 juli 2019 16:10
Dikke knuffel meid, klinkt heel bekend allemaal. Het is net die onzekerheid die zo slopend is, ik ken het helaas goed genoeg. Het enige advies dat ik je kan geven (ik ook op mezelf zou moeten toepassen) is dat je jezelf best kan toelaten die emoties te voelen. Emoties zijn altijd tijdelijk, elke dag gaat wel weer een beetje beter.nachtvlinder2 schreef: ↑19-07-2019 13:43Ik wil hem nog wel terug, maar ben bang dat de time out voor hem meer een schijnconstructie is om het nog niet definitief uit te maken terwijl hij daar wel naar neigt geloof ik. Al zegt hij wel dat hij oprecht nog gevoel heeft en wil kijken of dat nog zo is na elkaar even niet gezien/gesproken te hebben. Ik heb voor mezelf besloten om hem in elk geval over 2 weken te contacten en niet te wachten tot eind augustus zoals de afspraak was. ik merk namelijk dat deze situatie me heel erg sloopt. Ik tril soms letterlijk van de zenuwen en paniek dat ik hem nu echt kwijtraak.. och zelfs nu ik dit typ voel ik alweer tranen opkomen.
Heb je soms ook de neiging om de dingen die je opschrijft naar hem te sturen? Ik merk soms dat alleen opschrijven ook al helpt. Jij ook heel sterkte en een knuffel, waarom denk je dat je nu minder diep zit dan toen? Was die ex toendertijd je eerste?
Wat betreft mijn ex, dat was echt een heel heftige breuk. We waren bijna drie jaar samen en aan het plannen om te gaan samenwonen, toen kwam ik erachter dat hij me bedrogen had. Voor mij kwam dat totaal onverwacht, en ik ben toen nog zo dom geweest om hem een tweede kans te geven. Na twee maanden was het echter opnieuw van dat met een andere meid en heeft hij me uiteindelijk ook nog gedumpt voor die meid. Dus ja, als ik die situatie vergelijk met nu lijkt dit allemaal minder erg. Ik ben nu gewoon verdrietig en heb hartpijn, maar toendertijd met mijn ex kon ik niet meer functioneren, ben toen zelfs naar een psycholoog moeten gaan om het te kunnen verwerken.
@manisha wat goed dat je al drie weken geen contact meer hebt gehad! Herkenbaar die onzekerheid van "gaat hij ooit nog contact opnemen?". In de situatie met mijn ex heeft het mij vooral geholpen om daar gewoon niet meer vanuit te gaan. Als je ergens nog blijft hopen dat de andere persoon contact zal opnemen is je teleurstelling des te groter als ie dat toch niet doet. Ik weet dat het allemaal makkelijker gezegd is dan gedaan, I've been there...
Die contact verbreking van zes weken heb ik nog nooit van gehoord. Maar kan me wel voorstellen dat een tijdje geen contact de ander wel de kans geeft om je te missen. Verder ga ik zeker mee in het advies van @Whoop, ga zeker eens kijken of het gras niet groener is aan de andere kant.
Pffff, ik zit hier in een dilemma. Ben door vrienden gevraagd om vanavond naar een evenement te gaan, maar ik weet dat hij daar ook aanwezig gaat zijn. Nu is de kans klein dat we elkaar effectief gaan tegenkomen, maar ik ken mezelf, en als ik weet dat hij daar ook gaat zijn ga ik daar onbewust toch continu mee bezig zijn met op de uitkijk te staan. Daarnaast ben ik bang dat als ik hem tegenkom hij met die andere meid gaat zijn, en ik denk niet dat ik er klaar voor ben om dat te zien.
Aan de andere kant denk ik wel dat het mij goed zou doen om buiten te komen en met mijn vrienden wat te gaan doen, door hier thuis alleen te zitten vreet ik alleen mezelf maar op. Wat zouden jullie doen?
vrijdag 19 juli 2019 16:15
ZO MEE EENS! Zo zie ik het met mijn ex ook! We are strong!!manisha-362 schreef: ↑19-07-2019 16:09Het is sowieso beter om nu geen initiatief meer te nemen tot contact, want dat geeft hem alleen maar mach. Hij moet zelf inzien dat hij me mist en als hij dat niet doet, dan heeft contact geen zin meer.
vrijdag 19 juli 2019 16:45
SGG, oei, moeilijk... Aan de ene kant vind ik niet dat je ergens weg moet blijven vanwege je ex. Maar ik snap precies wat je bedoelt, dat je continue over je schouder gaat kijken of je hem spot en of die meid erbij is. En als ze erbij is kan ik me goed voorstellen dat je weer even kapot gaat van binnen. In dat geval zou ik het risico denk ik niet nemen. Dan maar een keer wat met vrienden doen waarbij het risico niet zo groot is dat je hem tegenkomt...
Heb je geen andere vrienden waar je iets mee kunt doen die avond?
Heb je geen andere vrienden waar je iets mee kunt doen die avond?
vrijdag 19 juli 2019 17:34
Mijn andere vrienden zitten dit weekend helaas allemaal op festival, dus wordt voor mij maar een eenzaam weekend..manisha-362 schreef: ↑19-07-2019 16:45SGG, oei, moeilijk... Aan de ene kant vind ik niet dat je ergens weg moet blijven vanwege je ex. Maar ik snap precies wat je bedoelt, dat je continue over je schouder gaat kijken of je hem spot en of die meid erbij is. En als ze erbij is kan ik me goed voorstellen dat je weer even kapot gaat van binnen. In dat geval zou ik het risico denk ik niet nemen. Dan maar een keer wat met vrienden doen waarbij het risico niet zo groot is dat je hem tegenkomt...
Heb je geen andere vrienden waar je iets mee kunt doen die avond?
vrijdag 19 juli 2019 19:55
Ik ga me hier als man ook mee betrekken, heb het heel zwaar. Had ook al eens een topic gemaakt.
Voor mij is het nu dag 15 zonder contact en een maand niet meer gezien, en zo bang dat dat ook niet meer gaat gebeuren...
Ik ben 30 jaar, mijn ex 32, vorig jaar al uit elkaar gegaan maar elkaar veel blijven zien.
Ook omdat we samen een puppy hadden gekocht 8 maanden voor de breuk.
Geen gemakkelijke relatie gehad toegegeven, veel ups en downs.
6 jaar samengeweest, ik ken ze nu exact 7 jaar.
Ik was er in het begin niet klaar voor denk ik, had toen ook net een pijnlijke relatiebreuk achter de rug, vooral de eerste 2 jaren waren niet gemakkelijk, al was de liefde wel heel groot, vooral van haar kant.
Ook van mijn kant, maar toen zeker niet zoveel als nu...
We hebben ook vanaf het begin samengewoond. Veel meegemaakt, veel ruzies, elke keer het goedgemaakt, we konden elkaar niet missen.
Maar uiteindelijk toch te hard uit elkaar gegroeid denk ik, ik zag haar heel graag maar het was echt niet gemakkelijk soms. Dus had ik er op het eerste zicht ook best vrede mee dat we uit elkaar zouden gaan.
Dus zoals ik zei elkaar nog veel blijven zien achteraf en nog veel leuke dingen enzo gedaan, geen seks of kussen voor alle duidelijkheid, gwn gezellig. Wel knuffelen...
Maar dan is ze in februari komen vertellen dat ze een jongen aan het daten was.
Wat een klap was me dat zeg.
Blijkbaar hield ik echt nog enorm veel van haar want ik ben gwn gecrasht.
Huilen, niet slapen, niet eten, werkelijk aan niets anders meer kunnen denken, haar facebook en van die kerel constant checken, echt dat gewoon helemaal niet kunnen laten, enorm frustrerend.
Ik huilde amper of nooit in mijn leven, maar nadat ze het kwam vertellen heb ik 3 weken niets anders gedaan.
Natuurlijk ben ik nadat ze het vertelde ook hopeloos gaan liggen smeken en al wat je wil, zo onaantrekkelijk als iets voor een vrouw! Totaal verkeerd aangepakt, kon mij er enkel maar bij neerleggen en haar de ruimte geven.
Het is dan niets geworden met die jongen en toen is ze terug gekomen naar mij, we zijn in bed beland na een avond op café eind april en het was duidelijk dat we nog steeds van elkaar hielden. Ik was de gelukkigste mens ter wereld!!!!
We spraken af dat we het terug een kans gingen geven, ze hoopte dat het nu voor altijd was, ze was zo blij dat ik haar nog steeds wou omdat ze toch steeds van mij was blijven houden. Ook wou ze snel aan een kindje beginnen.
Na 2 weken zei ze heel eerlijk dat ze het moeilijk had en zich een beetje benauwd voelde en ze was plots allemaal niet meer zeker van alles.
Ik heb heel rustig gezegd (terwijl ik wel kapot ging vanbinnen) dat ik het jammer zou vinden dat we het geen kans zouden geven, dat ik er ook geen 100% vertrouwen in heb dat het goedkomt tussen ons, maar dat we er even goed 10 keer sterker kunnen uitkomen als koppel. Dat we dat nooit zullen weten als we het niet proberen.
Ze antwoordde of ik ajb onmiddellijk na mijn werk naar haar kon komen om te praten.
Het was eerder beeld zonder klank maar na een tijdje kwam eruit dat ze me harder wou zien vechten wanneer ze zei dat ze begon te twijfelen.
Heel verwarrend eigenlijk, maar goed... ik maakte duidelijk dat ik er alles voor over zou hebben om het te laten werken, dat ik ongelooflijk veel van haar hou.
We gingen er opnieuw voor, 100%. Wij als koppel. Mijn droom kwam weer uit.
Ondertussen had ze ook ontslag genomen op haar werk en heb ik haar geholpen met sollicitaties.
Na een week kreeg ze weer wat twijfels en wou ze een beetje ruimte... Dan denk ik: oke, en moet ik er nu voor vechten of niet??
In ieder geval, daarna hebben we het niet meer zo over onze relatie en toekomst gehad. Ik liet haar doen, verwachtte dat alles wel goed zou komen. We knuffelden en kusten soms nog, sliepen bij elkaar...
Dan zijn we nog naar de cinema geweest, heel gezellig, met haar hoofd op mijn schouder en hand in hand, nog gekust ook.
Haar thuis afgezet, de volgende dag begon ze op haar nieuwe job. Jammer genoeg stonden we in tegengestelde ploegen anders hadden we veel met elkaar kunnen slapen.
Vanaf dag 1 op haar werk had ze een nieuwe facebookvriend, en sinds ze daarmee bevriend was op facebook deed ze niks anders meer dan online zijn, had hier al meteen heel slecht gevoel bij.
De eerste 2 weken bleef ze wel heel veel sturen naar mij over vanalles en nog wat.
Maar op een avond stuurde ze ineens: kunnen we morgen sturen want ik ga zo slapen... Oke, voor mij geen probleem, slaapwel gewenst...
2 uur later doe ik mijn facebook open en zie ik dat ze nog online is!
Dit klopte natuurlijk niet voor mij, dus de volgende dag gevraagd om af te spreken en te wandelen met de hond.
Ze deed normaal, vertelde wat over haar werk enzo... Heb dan gezegd dat ze constant online is sinds ze bevriend is met die collega op facebook. Ze ontkende en zei dat ze met haar zus en vriendin sprak de vorige nacht...
Had geen goed gevoel overgehouden aan ons gesprek... absoluut niet. Ik voelde het gewoon aan.
Dus ff radiostilte gehouden in de hoop dat ze me zou gaan missen.
3 weken geleden kijk ik op die kerel zijn facebook en zitten ze samen op een festival... Oh nee he, dacht ik...
Ik kijk heel zen facebook na... oke, soms gaat hij nog iets doen met vrouwelijke collega's, zelfs naar de cinema... geen paniek zeg ik mezelf.
Dan kijk ik snachts nog eens op zijn facebook en staan er al livevideo's op zijn tijdlijn waarin ze aan het kussen zijn. Mijn wereld stortte in, dit gaat levenslang op mijn netvlies gebrand zijn... Voor alle duidelijkheid wel: op haar facebook was niets te zien.
Volgende dag een lang bericht gestuurd vol emoties, wat wil je ook, ik zat vol met die emoties! Ze wist niet meer want antwoorden... Ze ging zich in ieder geval niet schuldig voelen omdat ze verliefd was geworden op hem, heeft wel sorry gezegd...
Paar dagen later moest ik in het ziekenhuis zijn.
Nou ben ik de laatste jaren wel 5 keer in het ziekenhuis belandt met breuken en wondes, en elke keer was mijn ex daarbij, mijn partner in crime in het ziekenhuis.
Dus ik miste haar die dag enorm hard, en heb me dan verontschuldigd voor het lange bericht vol emotie's en haar het beste gewenst.
Dit is helemaal verkeerd uitgepakt en ze is me beginnen verwijten dat ik haar schuldig laat voelen door zo de gekwetste ziel uit te hangen en heeft me dan geblokkeerd op whatsapp... Heb dan een sms gestuurd om af te spreken voor 5 minuutjes maar ze was niet verplicht. Ik zei erbij dat ik gwn zou laten zien dat ze zich niet schuldig moet voelen.
Ik wou een goede verstandhouding blijven houden, we zijn al jaren de beste maatjes.
Ze stuurde pas uren later terug dat ze bij haar collega was en dat ik haar moet loslaten en met rust laten. De dag erna hadden ze een officiele relatie op facebook... al zie je dat niet op haar tijdlijn.
En dat is nu 14 dagen geleden en ben nog steeds helemaal kapot ervan...
Sporten, uitgaan, psycholoog,... het heeft voorlopig allemaal nog geen effect, mijn gedachten zijn alleen maar bij haar... zeker in het weekend heb ik het heel moeilijk, de gedachte dat ze leuke dingen gaan doen, seks hebben... pffff ik kan het niet verdragen en het is moeilijk om men gedachten te verzetten.
Ik wil terug die stoere kerel van vroeger zijn in plaats van deze gebroken jongen die enkel in een hoekje wil gaan liggen huilen.
Ik vind het verschrikkelijk en ik ga er helemaal kapot aan.
Ik mis ze zo, en de hond... ben mijn 2 beste maatjes kwijt en ze was echt de liefde van mijn leven, ik hou zoveel van haar ik wil er vanaf
Voor mij is het nu dag 15 zonder contact en een maand niet meer gezien, en zo bang dat dat ook niet meer gaat gebeuren...
Ik ben 30 jaar, mijn ex 32, vorig jaar al uit elkaar gegaan maar elkaar veel blijven zien.
Ook omdat we samen een puppy hadden gekocht 8 maanden voor de breuk.
Geen gemakkelijke relatie gehad toegegeven, veel ups en downs.
6 jaar samengeweest, ik ken ze nu exact 7 jaar.
Ik was er in het begin niet klaar voor denk ik, had toen ook net een pijnlijke relatiebreuk achter de rug, vooral de eerste 2 jaren waren niet gemakkelijk, al was de liefde wel heel groot, vooral van haar kant.
Ook van mijn kant, maar toen zeker niet zoveel als nu...
We hebben ook vanaf het begin samengewoond. Veel meegemaakt, veel ruzies, elke keer het goedgemaakt, we konden elkaar niet missen.
Maar uiteindelijk toch te hard uit elkaar gegroeid denk ik, ik zag haar heel graag maar het was echt niet gemakkelijk soms. Dus had ik er op het eerste zicht ook best vrede mee dat we uit elkaar zouden gaan.
Dus zoals ik zei elkaar nog veel blijven zien achteraf en nog veel leuke dingen enzo gedaan, geen seks of kussen voor alle duidelijkheid, gwn gezellig. Wel knuffelen...
Maar dan is ze in februari komen vertellen dat ze een jongen aan het daten was.
Wat een klap was me dat zeg.
Blijkbaar hield ik echt nog enorm veel van haar want ik ben gwn gecrasht.
Huilen, niet slapen, niet eten, werkelijk aan niets anders meer kunnen denken, haar facebook en van die kerel constant checken, echt dat gewoon helemaal niet kunnen laten, enorm frustrerend.
Ik huilde amper of nooit in mijn leven, maar nadat ze het kwam vertellen heb ik 3 weken niets anders gedaan.
Natuurlijk ben ik nadat ze het vertelde ook hopeloos gaan liggen smeken en al wat je wil, zo onaantrekkelijk als iets voor een vrouw! Totaal verkeerd aangepakt, kon mij er enkel maar bij neerleggen en haar de ruimte geven.
Het is dan niets geworden met die jongen en toen is ze terug gekomen naar mij, we zijn in bed beland na een avond op café eind april en het was duidelijk dat we nog steeds van elkaar hielden. Ik was de gelukkigste mens ter wereld!!!!
We spraken af dat we het terug een kans gingen geven, ze hoopte dat het nu voor altijd was, ze was zo blij dat ik haar nog steeds wou omdat ze toch steeds van mij was blijven houden. Ook wou ze snel aan een kindje beginnen.
Na 2 weken zei ze heel eerlijk dat ze het moeilijk had en zich een beetje benauwd voelde en ze was plots allemaal niet meer zeker van alles.
Ik heb heel rustig gezegd (terwijl ik wel kapot ging vanbinnen) dat ik het jammer zou vinden dat we het geen kans zouden geven, dat ik er ook geen 100% vertrouwen in heb dat het goedkomt tussen ons, maar dat we er even goed 10 keer sterker kunnen uitkomen als koppel. Dat we dat nooit zullen weten als we het niet proberen.
Ze antwoordde of ik ajb onmiddellijk na mijn werk naar haar kon komen om te praten.
Het was eerder beeld zonder klank maar na een tijdje kwam eruit dat ze me harder wou zien vechten wanneer ze zei dat ze begon te twijfelen.
Heel verwarrend eigenlijk, maar goed... ik maakte duidelijk dat ik er alles voor over zou hebben om het te laten werken, dat ik ongelooflijk veel van haar hou.
We gingen er opnieuw voor, 100%. Wij als koppel. Mijn droom kwam weer uit.
Ondertussen had ze ook ontslag genomen op haar werk en heb ik haar geholpen met sollicitaties.
Na een week kreeg ze weer wat twijfels en wou ze een beetje ruimte... Dan denk ik: oke, en moet ik er nu voor vechten of niet??
In ieder geval, daarna hebben we het niet meer zo over onze relatie en toekomst gehad. Ik liet haar doen, verwachtte dat alles wel goed zou komen. We knuffelden en kusten soms nog, sliepen bij elkaar...
Dan zijn we nog naar de cinema geweest, heel gezellig, met haar hoofd op mijn schouder en hand in hand, nog gekust ook.
Haar thuis afgezet, de volgende dag begon ze op haar nieuwe job. Jammer genoeg stonden we in tegengestelde ploegen anders hadden we veel met elkaar kunnen slapen.
Vanaf dag 1 op haar werk had ze een nieuwe facebookvriend, en sinds ze daarmee bevriend was op facebook deed ze niks anders meer dan online zijn, had hier al meteen heel slecht gevoel bij.
De eerste 2 weken bleef ze wel heel veel sturen naar mij over vanalles en nog wat.
Maar op een avond stuurde ze ineens: kunnen we morgen sturen want ik ga zo slapen... Oke, voor mij geen probleem, slaapwel gewenst...
2 uur later doe ik mijn facebook open en zie ik dat ze nog online is!
Dit klopte natuurlijk niet voor mij, dus de volgende dag gevraagd om af te spreken en te wandelen met de hond.
Ze deed normaal, vertelde wat over haar werk enzo... Heb dan gezegd dat ze constant online is sinds ze bevriend is met die collega op facebook. Ze ontkende en zei dat ze met haar zus en vriendin sprak de vorige nacht...
Had geen goed gevoel overgehouden aan ons gesprek... absoluut niet. Ik voelde het gewoon aan.
Dus ff radiostilte gehouden in de hoop dat ze me zou gaan missen.
3 weken geleden kijk ik op die kerel zijn facebook en zitten ze samen op een festival... Oh nee he, dacht ik...
Ik kijk heel zen facebook na... oke, soms gaat hij nog iets doen met vrouwelijke collega's, zelfs naar de cinema... geen paniek zeg ik mezelf.
Dan kijk ik snachts nog eens op zijn facebook en staan er al livevideo's op zijn tijdlijn waarin ze aan het kussen zijn. Mijn wereld stortte in, dit gaat levenslang op mijn netvlies gebrand zijn... Voor alle duidelijkheid wel: op haar facebook was niets te zien.
Volgende dag een lang bericht gestuurd vol emoties, wat wil je ook, ik zat vol met die emoties! Ze wist niet meer want antwoorden... Ze ging zich in ieder geval niet schuldig voelen omdat ze verliefd was geworden op hem, heeft wel sorry gezegd...
Paar dagen later moest ik in het ziekenhuis zijn.
Nou ben ik de laatste jaren wel 5 keer in het ziekenhuis belandt met breuken en wondes, en elke keer was mijn ex daarbij, mijn partner in crime in het ziekenhuis.
Dus ik miste haar die dag enorm hard, en heb me dan verontschuldigd voor het lange bericht vol emotie's en haar het beste gewenst.
Dit is helemaal verkeerd uitgepakt en ze is me beginnen verwijten dat ik haar schuldig laat voelen door zo de gekwetste ziel uit te hangen en heeft me dan geblokkeerd op whatsapp... Heb dan een sms gestuurd om af te spreken voor 5 minuutjes maar ze was niet verplicht. Ik zei erbij dat ik gwn zou laten zien dat ze zich niet schuldig moet voelen.
Ik wou een goede verstandhouding blijven houden, we zijn al jaren de beste maatjes.
Ze stuurde pas uren later terug dat ze bij haar collega was en dat ik haar moet loslaten en met rust laten. De dag erna hadden ze een officiele relatie op facebook... al zie je dat niet op haar tijdlijn.
En dat is nu 14 dagen geleden en ben nog steeds helemaal kapot ervan...
Sporten, uitgaan, psycholoog,... het heeft voorlopig allemaal nog geen effect, mijn gedachten zijn alleen maar bij haar... zeker in het weekend heb ik het heel moeilijk, de gedachte dat ze leuke dingen gaan doen, seks hebben... pffff ik kan het niet verdragen en het is moeilijk om men gedachten te verzetten.
Ik wil terug die stoere kerel van vroeger zijn in plaats van deze gebroken jongen die enkel in een hoekje wil gaan liggen huilen.
Ik vind het verschrikkelijk en ik ga er helemaal kapot aan.
Ik mis ze zo, en de hond... ben mijn 2 beste maatjes kwijt
en ze was echt de liefde van mijn leven, ik hou zoveel van haar ik wil er vanaf
zaterdag 20 juli 2019 07:52
@boeitnietma pff wat rot zeg allemaal!! Heb je verhaal globaal gelezen, maar zo te zien zit je er echt doorheen. Heel veel sterkte! Toch op een 1 of andere manier je gedachten proberen te verzetten.. maar daar ben je al mee bezig (sporten etc) misschien dat dit op langer termijn beter gaat helpen. En dat opgejaagde gevoel dat herken ik. Ik denk dat dit stress is in combinatie met dat je de situatie niet onder controle hebt. Ik had dat juist super erg toen ik in m’n relatie zat, omdat het niet goed ging. Het enige wat bij mij echt goed helpt is positief proberen te denken, dat gevoel wordt daardoor minder.. alhoewel dit soms wel lastig is!
zaterdag 20 juli 2019 10:52
Ik krijg het bovendien niet over mijn hart om haar te blokkeren op facebook... Terwijl ik dat beter wel doe om mezelf te beschermen. Elke keer ik kijk wanneer ze laatst online was sterf ik een beetje meer als ik zie dat ze al lang niet meer online was, dan weet ik zeker dat ze bij hem is en slaat mijn hoofd weer op hol.
Ik volg ze niet meer zodat ik al zeker geen onverwachte foto op mijn tijdlijn krijg.
Maar blokkeren of verwijderen als vriend... pfff ik weet dat het nooit meer gaat goedkomen, maar dan voelt het zo definitief...
Ik ga toch nog even wachten, mss haar vragen of ze me blokkeert... want even deblokkeren om toch nog is te checken is ook zo gebeurd.
Prettige dag en sterkte allemaal
Ik volg ze niet meer zodat ik al zeker geen onverwachte foto op mijn tijdlijn krijg.
Maar blokkeren of verwijderen als vriend... pfff ik weet dat het nooit meer gaat goedkomen, maar dan voelt het zo definitief...
Ik ga toch nog even wachten, mss haar vragen of ze me blokkeert... want even deblokkeren om toch nog is te checken is ook zo gebeurd.
Prettige dag en sterkte allemaal
zaterdag 20 juli 2019 11:49
Beetje spuit 11 (zo veel mogelijk teruggelezen), maar iedereen die geen contact heeft En dit ook kan volhouden: jullie zijn echt zo goed bezig! Je mag zeker trots zijn op jezelf 
Huilbuien en dipjes en alles hoort er helaas allemaal bij, maar dat zijn weer manieren om het een beetje te verwerken denk ik. Vanzelf zul je merken dat het minder wordt en voor je het weet heb je er al een week niet aan![🤷♀️]()
Vanavond heb ik afgesproken met mn ex... gister hadden we nog even contact en toen vertelde hij dat hij wel zenuwachtig was en me heel erg heeft gemist. Ik probeer er een beetje koeltjes op te reageren, ten eerste omdat ik me er ook niet zo veel van aantrek eigenlijk en omdat ik er gewoon niet te veel op wil ingaan. We zien vanavond wel hoe het gaat. De eerste paar minuten zullen wel raar zijn maar gelukkig gaan we gewoon in het openbaar wat drinken, dus dan is er vanzelf wel iets om over te praten![🙃]()
Ik ben trouwens 23 haha.
Huilbuien en dipjes en alles hoort er helaas allemaal bij, maar dat zijn weer manieren om het een beetje te verwerken denk ik. Vanzelf zul je merken dat het minder wordt en voor je het weet heb je er al een week niet aan
Vanavond heb ik afgesproken met mn ex... gister hadden we nog even contact en toen vertelde hij dat hij wel zenuwachtig was en me heel erg heeft gemist. Ik probeer er een beetje koeltjes op te reageren, ten eerste omdat ik me er ook niet zo veel van aantrek eigenlijk en omdat ik er gewoon niet te veel op wil ingaan. We zien vanavond wel hoe het gaat. De eerste paar minuten zullen wel raar zijn maar gelukkig gaan we gewoon in het openbaar wat drinken, dus dan is er vanzelf wel iets om over te praten
Ik ben trouwens 23 haha.
zaterdag 20 juli 2019 13:57
ook voor jou een dikke knuffelmanisha-362 schreef: ↑16-07-2019 11:30Ik ben ook sinds twee maanden weer vrijgezel na een relatie van 1,5 jaar. We hebben al vroeg in onze relatie veel moeilijkheden op ons pad gekregen waar we helaas niet echt iets aan konden doen zelf, en die ook niks met onze relatie te maken hadden (persoonlijke problemen). Maar dit heeft onze relatie zeker wel genekt.
De breuk kwam voor mij vrij onverwacht. We hadden eigenlijk net weer wat meer positiviteit in het vooruitzicht, maar we kregen ruzie en toen was het klaar. Twee weken na de breuk zijn we nog wel samen geweest om te praten en dit eindigde in veel tranen, knuffelen en vrijen. Daarna hebben we elkaar niet meer gezien.
Contact is er maar weinig geweest en alleen via de app. Misschien hooguit 3 korte gesprekjes. Wel met af en toe een flirt in deze chats, wat het verwarrender maakte. Sinds drie weken hebben we helemaal geen contact meer.
Ik merk dat het nog erg schommelt met mijn emoties. Aan de ene kant is er zoveel gebeurd tijdens onze relatie dat de breuk in die zin ‘goed’ is geweest om weer even tot rust te komen. Aan de andere kant hou ik zoveel van hem en ik weet ook zeker dat hij zo veel van mij (ge)houd(en heeft). Ergens heb ik de stiekeme hoop dat we nog bij elkaar komen als het water weer helder is, de modder is gezakt. Maar voorlopig kan ik me beter focussen op mezelf, afleiding zoeken, etc.
Ik ben wel weer aan het daten en dat maakt alles wel wat makkelijker. Maar het gemis overvalt me soms enorm. Ben inmiddels wel zo sterk dat ik geen behoefte meer heb om contact op te nemen met hem, maar dat maakt het gemis niet minder…
Het is erg lasting want je gevoel en verstand spreken elkaar soms zo tegen…
Erg is dat he, dat je denkt dat jullie eruit hadden kunnen komen als de persoonlijke problemen van beide kanten niet hadden gespeeld, alsof de liefde gewoon nooit vrij spel heeft gekregen
Denk je dat dit definitief is nu? Als ik je verhaal zo lees lijkt het alsof het misschien nog goed kan komen, al weet ik natuurlijk niet alles wat er is gebeurd 
anoniem_364986 wijzigde dit bericht op 20-07-2019 14:00
0.02% gewijzigd
zaterdag 20 juli 2019 14:16
@SGG, Goh wat moet dat pijnlijk en naar geweest zijn als ik het zo lees... sommige mannen lijken echt totaal geen geweten te hebben. Heeft hij nog zijn excuses eens aangeboden en ingezien hoe erg hij je gekwetst heeft? Ik ben blij voor je dat het nu iets meer ''te handelen'' voelt dan toen, voor zover je het zo kan noemen. Ben je nog naar het evenement geweest?SGG schreef: ↑19-07-2019 16:10Dikke knuffel meid, klinkt heel bekend allemaal. Het is net die onzekerheid die zo slopend is, ik ken het helaas goed genoeg. Het enige advies dat ik je kan geven (ik ook op mezelf zou moeten toepassen) is dat je jezelf best kan toelaten die emoties te voelen. Emoties zijn altijd tijdelijk, elke dag gaat wel weer een beetje beter.
Wat betreft mijn ex, dat was echt een heel heftige breuk. We waren bijna drie jaar samen en aan het plannen om te gaan samenwonen, toen kwam ik erachter dat hij me bedrogen had. Voor mij kwam dat totaal onverwacht, en ik ben toen nog zo dom geweest om hem een tweede kans te geven. Na twee maanden was het echter opnieuw van dat met een andere meid en heeft hij me uiteindelijk ook nog gedumpt voor die meid. Dus ja, als ik die situatie vergelijk met nu lijkt dit allemaal minder erg. Ik ben nu gewoon verdrietig en heb hartpijn, maar toendertijd met mijn ex kon ik niet meer functioneren, ben toen zelfs naar een psycholoog moeten gaan om het te kunnen verwerken.
Ja ik hoop ook dat het snel beter word. Maar ik trek de onzekerheid idd heel, heel slecht.
anoniem_364986 wijzigde dit bericht op 20-07-2019 14:18
Reden: dubbel woord
Reden: dubbel woord
3.19% gewijzigd
zaterdag 20 juli 2019 14:37
Vlak nadat mijn ex en ik uit elkaar waren was ik op een feestje waar toevallig Since you've been gone van Kelly Clarkson en nog een aantal soortgelijke nummers werden gedraaid, voelde me daardoor eerlijk gezegd een stuk beter!nachtvlinder2 schreef: ↑20-07-2019 14:00Ik ben trouwens ook wel eens benieuwd naar welke liedjes jullie zoal luisteren tijdens het liefdeverdriet! Ik heb nu een hele playlist met tranentrekkers zoals Nothing compares 2U van Sinead O Connor, tranen vloeien elke keer rijkelijk...
Nummers over liefdesverdriet lijken zo aantrekkelijk om naar te luisteren Maar ik heb dat eerlijk gezegd zo veel mogelijk vermeden haha
flamingo2019 wijzigde dit bericht op 20-07-2019 14:39
Reden: -
Reden: -
0.44% gewijzigd
zaterdag 20 juli 2019 14:52
Ik luister vooral dans muziek, omdat ik daar vrolijker van wordt! En soms inderdaad beetje drama muziek, maar dat is ook goed. Vooral als ik voel dat ik wil huilen, maar dat het niet goed komt.flamingo2019 schreef: ↑20-07-2019 14:37Vlak nadat mijn ex en ik uit elkaar waren was ik op een feestje waar toevallig Since you've been gone van Kelly Clarkson en nog een aantal soortgelijke nummers werden gedraaid, voelde me daardoor eerlijk gezegd een stuk beter!
Nummers over liefdesverdriet lijken zo aantrekkelijk om naar te luisteren Maar ik heb dat eerlijk gezegd zo veel mogelijk vermeden haha
zaterdag 20 juli 2019 20:51
Lees al even 'stiekem' mee, maar nu toch maar even wat actiever.
Herkenbaar wat hier geschreven wordt.
Na een dag of 8/9 geen contact (voelt als 2/3 weken), wordt het net allemaal rustiger.. Zoekt hij weer contact. Ben ik toch weer te zwak en weer een beetje terug bij af.
Verdrietige momenten blijven, maar ook ik geloof in wat is goed is komt terug.
Of, er komt iets beters.
Oja, 31 hier. Dus niet de eerste break up, hoop wel de laatste
Herkenbaar wat hier geschreven wordt.
Na een dag of 8/9 geen contact (voelt als 2/3 weken), wordt het net allemaal rustiger.. Zoekt hij weer contact. Ben ik toch weer te zwak en weer een beetje terug bij af.
Verdrietige momenten blijven, maar ook ik geloof in wat is goed is komt terug.
Of, er komt iets beters.
Oja, 31 hier. Dus niet de eerste break up, hoop wel de laatste
zaterdag 20 juli 2019 23:15
Ik mag me hier helaas ook melden, al is het wel een andere situatie.
Ex en ik zijn al een hele tijd uit elkaar, tijdje geen contact, tijdje wel ect. Paar maanden geleden nog een poging tot daten gedaan maar dit niet doorgezet omdat ik vond dat hij mij niet kon geven wat ik wilde en hij eerst aan zichzelf moest werken. Toen werden we een soort van friends with benefits met langzaamaan weer meer contact.
Nu 1 week geleden belde hij overstuur op over dat hij echt met me verder wil, toekomst met me ziet, wil samenwonen ect. Dit overviel mij en we zouden hier later over praten. Merkte dat ik het eigenlijk wel fijn vond dat hij dit nu wil ondanks mijn twijfels.
Nu is gisteren de bom gebarsten. We hadden nog steeds niet het gesprek gehad (iets met de hele week feesten en niet in staat zijn om te praten vanaf zijn kant). We waren met gezamenlijke vrienden en hij wilde mij niet zien, dus vriendin van mij is ontzettend boos op hem geworden en hij nu ook op haar. Ik moet nog steeds met hem praten maar geen idee wanneer(het enige antwoord wat ik kreeg was, ''vandaag niet''. Ik weet nu zeker dat hier geen toekomst meer in zit, maar man wat steekt het en voelt dit kut. Ben boos, teleurgesteld en verdrietig tegelijk. De laatste weken hadden we voor de buitenwereld al een relatie, dus het komt eigenlijk des te harder aan.
Niet citeren graag.
Ex en ik zijn al een hele tijd uit elkaar, tijdje geen contact, tijdje wel ect. Paar maanden geleden nog een poging tot daten gedaan maar dit niet doorgezet omdat ik vond dat hij mij niet kon geven wat ik wilde en hij eerst aan zichzelf moest werken. Toen werden we een soort van friends with benefits met langzaamaan weer meer contact.
Nu 1 week geleden belde hij overstuur op over dat hij echt met me verder wil, toekomst met me ziet, wil samenwonen ect. Dit overviel mij en we zouden hier later over praten. Merkte dat ik het eigenlijk wel fijn vond dat hij dit nu wil ondanks mijn twijfels.
Nu is gisteren de bom gebarsten. We hadden nog steeds niet het gesprek gehad (iets met de hele week feesten en niet in staat zijn om te praten vanaf zijn kant). We waren met gezamenlijke vrienden en hij wilde mij niet zien, dus vriendin van mij is ontzettend boos op hem geworden en hij nu ook op haar. Ik moet nog steeds met hem praten maar geen idee wanneer(het enige antwoord wat ik kreeg was, ''vandaag niet''. Ik weet nu zeker dat hier geen toekomst meer in zit, maar man wat steekt het en voelt dit kut. Ben boos, teleurgesteld en verdrietig tegelijk. De laatste weken hadden we voor de buitenwereld al een relatie, dus het komt eigenlijk des te harder aan.
Niet citeren graag.
zondag 21 juli 2019 07:13
Goedemorgen, ik wil ook graag meeschrijven. Hoewel ik even nog niet in teveel detail wil vallen, ben ik bang dat ik gisteren (vannacht) eigenhandig mijn relatie te gronde heb gebracht. Mijn onzekere gedrag en zijn stilzwijgen hebben daar wel een groot aandeel in. We waren nog niet heel lang samen en hadden tot gisterenochtend nog geen vuiltje aan de lucht. Gisterenavond ben ik boos geworden en heb lelijke dingen gezegd in de app. Ik heb ook weinig berichtjes daarna nog gehad van hem. Logisch natuurlijk, maar helaas niets in mn app. Ik heb uit kwaadheid gezegd dat ie me maar moest berichten als is tijd voor me heeft en met me wil praten. En zijn koppigheid kennende gaat ie daar lang over doen. En dat maakt me mega onzeker. Ik ben echt nog steeds hartstikke gek op hem. Maar vrees dat hij er een punt achter gaat zetten. Heb er heel de nacht niet van geslapen en alleen maar liggen huilen. Ik hoop zo dat ie me nog een kans geeft 
