Relaties
alle pijlers
Liefdesverdriet, eigen schuld... toch een knuffel nodig
zaterdag 19 september 2020 01:41
Dag lieve mensen van het forum,
het is zover. Na 1,5 jaar gooi ik de handdoek in de ring. Zij die mij loepen (geen idee trouwens hoe men dit doet), zullen al snel doorhebben dat deze relatie aan alle kanten rinkelde.
Na een jaar relatie ben ik sinds een half jaar bij hem ingetrokken. Afgelopen weekend knalharde ruzie gehad omdat ik me ongezien voelde. Voor de zoveelste keer gezegd dat het nu voorbij was. Maandag samen met mijn psychotherapeut gesproken (ik ben in behandeling voor angstklachten en een burn-out). Psych raadde ons aan om even eerst helemaal te kalmeren voordat we radicale beslissingen namen. Ik was onder de indruk dat we het hier beide mee eens waren.
Daarna hebben we af en toe nog een serie gekeken samen in de avond. Wel wat meer afstand genomen ook al wonen we samen. Een half jaar op elkaars lip zitten door Corona was natuurlijk ook niet niets. Sinds woensdag is hij weer naar kantoor gegaan om te werken i.p.v. thuis. Stiekem hoopte ik dat we met deze afstand juist weer een manier konden vinden om nader tot elkaar te komen. Met mijn verstand verwachtte ik dat niet, maar helaas toch gehoopt en vanavond teleurgesteld.
Afgelopen half jaar hebben we elke vrijdagavond een vorm van date-night gehad. Ik wist eerlijk gezegd niet hoe we er vanavond voor zouden staan. Hij zou na vijf uur weer thuis komen (na afloop van heel veel meetings). Om 17.40 appte hij nog of we een gezamenlijke vriend morgenavond konden ontvangen bij ons thuis. Daarna heb ik hem sinds half tien geprobeerd te bereiken. Het is nu half twee 's nachts. Ik heb die vriend eerder vanavond opgebeld om te vragen of hij iets wist, maar niks. Ik heb hem gezegd dat morgen qua timing heel ongelukkig was voor hem om bij ons op visite te komen aangezien ik geen idee heb of ik bezorgd moet zijn dat ik niks hoor, of dat ik gewoon genegeerd word.
Mijn (ex)partner zal zich wel gekrenkt voelen en lekker met zijn werkvrienden zijn gaan stappen. Ik ben 34, hij 37. Ik had gehoopt dat we even ons ego opzij konden zetten en een weg proberen te vinden om of aan een respectvolle relatie te werken, of aan een respectvolle break-up. Wellicht vindt hij dat hij mij niks meer verschuldigd is, dat kan. Toch had ik meer van hem verwacht. Toch weer teleurgesteld.
Even voor alle duidelijkheid, ik ben zelf ook echt wel een heks natuurlijk. Ik ga zeker de onschuld niet uithangen. Ik vind het gewoon heel jammer. Ik zou echt een knuffel kunnen gebruiken. Stom he, ik heb altijd geweten dat het fout zat. Dat ik me niet goed voelde. Toch gehoopt dat ik dat recht kon trekken. Het positieve wat ik me nog kan voorstellen is dat dit een levensles is.
Poe... toch echt het einde van mijn relatie.
het is zover. Na 1,5 jaar gooi ik de handdoek in de ring. Zij die mij loepen (geen idee trouwens hoe men dit doet), zullen al snel doorhebben dat deze relatie aan alle kanten rinkelde.
Na een jaar relatie ben ik sinds een half jaar bij hem ingetrokken. Afgelopen weekend knalharde ruzie gehad omdat ik me ongezien voelde. Voor de zoveelste keer gezegd dat het nu voorbij was. Maandag samen met mijn psychotherapeut gesproken (ik ben in behandeling voor angstklachten en een burn-out). Psych raadde ons aan om even eerst helemaal te kalmeren voordat we radicale beslissingen namen. Ik was onder de indruk dat we het hier beide mee eens waren.
Daarna hebben we af en toe nog een serie gekeken samen in de avond. Wel wat meer afstand genomen ook al wonen we samen. Een half jaar op elkaars lip zitten door Corona was natuurlijk ook niet niets. Sinds woensdag is hij weer naar kantoor gegaan om te werken i.p.v. thuis. Stiekem hoopte ik dat we met deze afstand juist weer een manier konden vinden om nader tot elkaar te komen. Met mijn verstand verwachtte ik dat niet, maar helaas toch gehoopt en vanavond teleurgesteld.
Afgelopen half jaar hebben we elke vrijdagavond een vorm van date-night gehad. Ik wist eerlijk gezegd niet hoe we er vanavond voor zouden staan. Hij zou na vijf uur weer thuis komen (na afloop van heel veel meetings). Om 17.40 appte hij nog of we een gezamenlijke vriend morgenavond konden ontvangen bij ons thuis. Daarna heb ik hem sinds half tien geprobeerd te bereiken. Het is nu half twee 's nachts. Ik heb die vriend eerder vanavond opgebeld om te vragen of hij iets wist, maar niks. Ik heb hem gezegd dat morgen qua timing heel ongelukkig was voor hem om bij ons op visite te komen aangezien ik geen idee heb of ik bezorgd moet zijn dat ik niks hoor, of dat ik gewoon genegeerd word.
Mijn (ex)partner zal zich wel gekrenkt voelen en lekker met zijn werkvrienden zijn gaan stappen. Ik ben 34, hij 37. Ik had gehoopt dat we even ons ego opzij konden zetten en een weg proberen te vinden om of aan een respectvolle relatie te werken, of aan een respectvolle break-up. Wellicht vindt hij dat hij mij niks meer verschuldigd is, dat kan. Toch had ik meer van hem verwacht. Toch weer teleurgesteld.
Even voor alle duidelijkheid, ik ben zelf ook echt wel een heks natuurlijk. Ik ga zeker de onschuld niet uithangen. Ik vind het gewoon heel jammer. Ik zou echt een knuffel kunnen gebruiken. Stom he, ik heb altijd geweten dat het fout zat. Dat ik me niet goed voelde. Toch gehoopt dat ik dat recht kon trekken. Het positieve wat ik me nog kan voorstellen is dat dit een levensles is.
Poe... toch echt het einde van mijn relatie.
zondag 20 september 2020 08:05
Ik snap je punt denk ik. Snap je mijn punt dat ik me ook schaam dat ik maar doorga? Die schaamte werkt heel blokkerend.S-Groot schreef: ↑20-09-2020 07:50Als hier iemand met anorexia komt met 'ik heb zo'n honger, maar ik wil per sé volhouden niet te eten, help me dit volhouden' dan is diegene hier ook niet aan het goede adres hoor. Kun je schermen met je symptoom, maar aandachttrekkerij met 'liefdesverdriet' en toch steeds weer per sé in de relatie willen blijven en daar nota bene knuffels voor willen gaat je niet helpen, waar mijn woorden dat blijkbaar wel doen.
Prima verder dat jij dit aandachttrekkerij vind (je hoeft dit topic natuurlijk niet te volgen als je me stom vind doen).
zondag 20 september 2020 08:13
Ah, nu snap ik je punt. Je denkt mij een spiegel voor te houden door me schaamte aan te praten. Hier is nog een vergelijking: Is het iemands eigen schuld als die persoon overgewicht heeft en eventueel aanverwante klachten? Ik vind zelf van niet maar er zijn mensen die mentale complexiteit en aanleg over het hoofd zien.
Ik doe niemand pijn (behalve mezelf en partner) door deze relatie aan te houden. Het is dus niet alsof die verantwoordelijkheid ongevraagd op andermans bordje terecht komt.
Ja, ik vraag op het forum om een knuffel. Ik geef zelfs in titel al aan dat het mijn eigen schuld is. Tsja, neem jij lekker je eigen verantwoordelijkheid dat je nog verder leest.
zondag 20 september 2020 08:18
Interessante reactie aangezien je nu twee posters door elkaar haalt. Ik praat je namelijk helemaal geen schaamte aan.Bijnasoms schreef: ↑20-09-2020 08:13Ah, nu snap ik je punt. Je denkt mij een spiegel voor te houden door me schaamte aan te praten. Hier is nog een vergelijking: Is het iemands eigen schuld als die persoon overgewicht heeft en eventueel aanverwante klachten? Ik vind zelf van niet maar er zijn mensen die mentale complexiteit en aanleg over het hoofd zien.
Ik doe niemand pijn (behalve mezelf en partner) door deze relatie aan te houden. Het is dus niet alsof die verantwoordelijkheid ongevraagd op andermans bordje terecht komt.
Ja, ik vraag op het forum om een knuffel. Ik geef zelfs in titel al aan dat het mijn eigen schuld is. Tsja, neem jij lekker je eigen verantwoordelijkheid dat je nog verder leest.
Ik heb dat nergens genoemd.
Best agressief terwijl ik toch al best vaak oprecht op jouw gereageerd heb.
Maar het is duidelijk ook met je bovenstaande voorbeeld. Je wilt niet weg. Je weet wat jij jezelf aan doet, je weet dat het niet werkt en je vind dit dus blijkbaar prima.
Ja dan moet je ook niet zeuren.
Net zo als iemand met overwicht niet moet piepen over zijn overgewicht als deze er ook niks aan wil doen om zijn situatie te verbeteren
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zondag 20 september 2020 08:21
To er zit een kronkel in je hoofd waardoor dit soort discussie weinig zin hebben.
Jij bent zelf degene die met schuld insteekt t.a.v. een stuk gelopen relatie. Zie je topic titel. De relatie was niet gezond en e.a is misgelopen. Wat is de reden dat jij daar zelf het woord schuld aan koppelt?
Relatie lopen wel vaker mis, hebben al die mensen dan ook schuld?
Ik denk dat je beter door kunt gaan met therapie om je negatieve gedachtenpatroon te doorbreken. Hier ga je de oplossing niet vinden.
Jij bent zelf degene die met schuld insteekt t.a.v. een stuk gelopen relatie. Zie je topic titel. De relatie was niet gezond en e.a is misgelopen. Wat is de reden dat jij daar zelf het woord schuld aan koppelt?
Relatie lopen wel vaker mis, hebben al die mensen dan ook schuld?
Ik denk dat je beter door kunt gaan met therapie om je negatieve gedachtenpatroon te doorbreken. Hier ga je de oplossing niet vinden.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 20 september 2020 08:39
Het zal vast onaardig klinken, maar ik geloof niet zo in dat psycho-analytische geklets als het eigenlijk gewoon een excuus is om niet weg te gaan uit iemand zijn huis terwijl de relatie al zo duidelijk over is. Je gelooft verdorie niet eens zelf in je therapeut, dus waarom roep je je vriend ter verantwoording op de dingen die je therapeut heeft gezegd?
Ik denk oprecht dat je er veel meer aan hebt als je weggaat en eerst zorgt dat je met jezelf gelukkig kan zijn. Ik heb geleerd dat je eenzamer kan zijn in een relatie dan in je eentje, en ik denk dat dat voor jou nu ook geldt. Zoek een plek waar je je eigen basis kunt worden, dan komt er vanzelf iemand die een aanvulling kan zijn op je leven, en niet de kern van je bestaan hoeft te zijn.
Ik denk oprecht dat je er veel meer aan hebt als je weggaat en eerst zorgt dat je met jezelf gelukkig kan zijn. Ik heb geleerd dat je eenzamer kan zijn in een relatie dan in je eentje, en ik denk dat dat voor jou nu ook geldt. Zoek een plek waar je je eigen basis kunt worden, dan komt er vanzelf iemand die een aanvulling kan zijn op je leven, en niet de kern van je bestaan hoeft te zijn.
zondag 20 september 2020 08:39
Nee, je wil er niet op ingaan. Dit gaat niet werken. En over paar weken zien we je weer terug in een nieuw topic. Want je moet zonodig blijven doorgaan.
zondag 20 september 2020 08:54
Beste TO,
Ik snap je situatie en het twijfelen heel erg goed en het voelt alsof ik momenteel zelf in een precies dezelfde situatie zit (relatie pas 2 dagen geleden verbroken), al zit ik wel in een andere levensfase (maar dat maakt niet uit). Ik ken je situatie niet zo goed, maar ik zit denk ik met vergelijkbare psychische problemen en heb/had ook de angst om de verkeerde beslissing te maken: 'er zijn toch ook zoveel goede kanten aan deze relatie?'. En zeker die goede kanten waren er echt wel, maar dat is niet genoeg. Ook wij hebben nog een aantal maanden aangemodderd en mijn ervaring is dat dit NIET werkt. Er zijn zoveel struggles, twijfel, onzekerheid, gebrek aan vertrouwen en dat na pas 1.5 jaar relatie. Ik weet dat het moeilijk te accepteren is, maar dat is natuurlijk niet gezond en zou niet moeten.
Ik denk dat je echt het beste naar iedereen kan luisteren en uit deze relatie stapt en aan jezelf gaat werken. Ga ervoor zorgen dat je sterker in je schoenen gaat staan en dat je je gedachten op een rijtje gaat krijgen. Op deze manier ben je aan het trekken aan een dood paard. De relatie verbreken is verschrikkelijk en doet echt heel veel pijn. Maar ergens weet je zelf ook dat dit de enige oplossing is. Nu moet je alleen de stap nog zetten. En anders is het toch weer wachten tot het de volgende keer misgaat en dit blijft misgaan. Deze situatie lost zich op dit moment niet meer op. Ik wens je heel veel sterkte en een dikke knuffel van mij in ieder geval!
Ik snap je situatie en het twijfelen heel erg goed en het voelt alsof ik momenteel zelf in een precies dezelfde situatie zit (relatie pas 2 dagen geleden verbroken), al zit ik wel in een andere levensfase (maar dat maakt niet uit). Ik ken je situatie niet zo goed, maar ik zit denk ik met vergelijkbare psychische problemen en heb/had ook de angst om de verkeerde beslissing te maken: 'er zijn toch ook zoveel goede kanten aan deze relatie?'. En zeker die goede kanten waren er echt wel, maar dat is niet genoeg. Ook wij hebben nog een aantal maanden aangemodderd en mijn ervaring is dat dit NIET werkt. Er zijn zoveel struggles, twijfel, onzekerheid, gebrek aan vertrouwen en dat na pas 1.5 jaar relatie. Ik weet dat het moeilijk te accepteren is, maar dat is natuurlijk niet gezond en zou niet moeten.
Ik denk dat je echt het beste naar iedereen kan luisteren en uit deze relatie stapt en aan jezelf gaat werken. Ga ervoor zorgen dat je sterker in je schoenen gaat staan en dat je je gedachten op een rijtje gaat krijgen. Op deze manier ben je aan het trekken aan een dood paard. De relatie verbreken is verschrikkelijk en doet echt heel veel pijn. Maar ergens weet je zelf ook dat dit de enige oplossing is. Nu moet je alleen de stap nog zetten. En anders is het toch weer wachten tot het de volgende keer misgaat en dit blijft misgaan. Deze situatie lost zich op dit moment niet meer op. Ik wens je heel veel sterkte en een dikke knuffel van mij in ieder geval!
Zwetser
zondag 20 september 2020 09:36
Bijnasoms schreef: ↑20-09-2020 05:39Mijn psych zegt het wel degelijk zelf in die woorden: "Ik denk dat je spijt gaat krijgen als je uit elkaar gaat.". Ook tegen mij en mijn partner samen zegt hij: "Ik denk dat jullie spijt zullen hebben als jullie uit elkaar gaan.". Toen ik voor de zoveelste keer tegen hem zei: Ik overweeg om er een eind aan te breien zei hij: "Ja bijnasoms, dat heb ik je al vaker horen zeggen. Zo ga je natuurlijk nooit een relatie volhouden."
zondag 20 september 2020 09:46
Over de schaamte is idd invulling van mijn kant. Dat heb ik dan verkeerd opgevat. Om het agressief te noemen vind ik overdreven.Lorrelies schreef: ↑20-09-2020 08:18Interessante reactie aangezien je nu twee posters door elkaar haalt. Ik praat je namelijk helemaal geen schaamte aan.
Ik heb dat nergens genoemd.
Best agressief terwijl ik toch al best vaak oprecht op jouw gereageerd heb.
Maar het is duidelijk ook met je bovenstaande voorbeeld. Je wilt niet weg. Je weet wat jij jezelf aan doet, je weet dat het niet werkt en je vind dit dus blijkbaar prima.
Ja dan moet je ook niet zeuren.
Net zo als iemand met overwicht niet moet piepen over zijn overgewicht als deze er ook niks aan wil doen om zijn situatie te verbeteren
Het is niet aan jou om te zeggen wat ik moet.
Dat je vind dat iemand met overgewicht niet moet piepen als deze er niks aan 'wil' doen om de situatie te verbeteren geeft je domheid aan.
zondag 20 september 2020 09:50
Zo TO, geeft dat mijn domheid aan.... wauw je wordt steeds erger in dit topic... communiceer je ook zo met je vriend?Bijnasoms schreef: ↑20-09-2020 09:46Over de schaamte is idd invulling van mijn kant. Dat heb ik dan verkeerd opgevat. Om het agressief te noemen vind ik overdreven.
Het is niet aan jou om te zeggen wat ik moet.
Dat je vind dat iemand met overgewicht niet moet piepen als deze er niks aan 'wil' doen om de situatie te verbeteren geeft je domheid aan.
Wat geeft jouw gejank over je relatie en toch blijven zitten over jou aan dan?
De vinger ligt waarschijnlijk op de zere plek, dan hoef je niet zo lelijk te gaan doen hoor.
Je doet een wisseltruc zodat het niet meer hoeft te gaan over wat jij doet in jouw relatie/situatie. Alleen daar opende jij dit topic toch voor?
lorrelies wijzigde dit bericht op 20-09-2020 09:52
17.03% gewijzigd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zondag 20 september 2020 10:00
Precies! Ik heb een kronkel in mijn hoofd. Ik ben van plan daar met behulp van therapie te doorbreken. Ik ga de hele oplossing niet vinden inderdaad op dit forum. Ik vroeg ook niet aan iemand hier om een oplossing (maar om een knuffel). Dat mensen geen knuffel willen geven snap ik, daar is het een forum voor.viva-amber schreef: ↑20-09-2020 08:21To er zit een kronkel in je hoofd waardoor dit soort discussie weinig zin hebben.
Jij bent zelf degene die met schuld insteekt t.a.v. een stuk gelopen relatie. Zie je topic titel. De relatie was niet gezond en e.a is misgelopen. Wat is de reden dat jij daar zelf het woord schuld aan koppelt?
Relatie lopen wel vaker mis, hebben al die mensen dan ook schuld?
Ik denk dat je beter door kunt gaan met therapie om je negatieve gedachtenpatroon te doorbreken. Hier ga je de oplossing niet vinden.
Met de schuld die ik voel, heb ik het over dat ik blijf in de relatie i.p.v. wegloop.
Ik wil graag zeggen dat dankzij de reacties die ik ontvang ik eigenlijk toch wel degelijk verder ben gekomen ook al is dit op een andere manier dan ik zelf via de knuffel voor ogen had. Een voorbeeld dat mij te binnen schiet is dat mensen hebben gezegd dat mijn partner al is uitgecheckt. Dat was een eye-opener voor mij. Dat kwartje zou niet zijn gevallen bij mij.
Ik begrijp dat het meer vervulling geeft als ik ieders advies ten volle uitvoer. Maar hoe goed advies ook is, ik mag het naast mij neerleggen. En dat betekent niet dat ik er niets aan heb gehad.
zondag 20 september 2020 10:05
Dit is heel mooi gezegd.DesieQ schreef: ↑20-09-2020 08:39Het zal vast onaardig klinken, maar ik geloof niet zo in dat psycho-analytische geklets als het eigenlijk gewoon een excuus is om niet weg te gaan uit iemand zijn huis terwijl de relatie al zo duidelijk over is. Je gelooft verdorie niet eens zelf in je therapeut, dus waarom roep je je vriend ter verantwoording op de dingen die je therapeut heeft gezegd?
Ik denk oprecht dat je er veel meer aan hebt als je weggaat en eerst zorgt dat je met jezelf gelukkig kan zijn. Ik heb geleerd dat je eenzamer kan zijn in een relatie dan in je eentje, en ik denk dat dat voor jou nu ook geldt. Zoek een plek waar je je eigen basis kunt worden, dan komt er vanzelf iemand die een aanvulling kan zijn op je leven, en niet de kern van je bestaan hoeft te zijn.
Ik sprak net iemand aan de telefoon en die verwoordde heel mooi wat ik haar had vertel. Ze zei: Je bent beetje bij beetje afscheid aan het nemen totdat je het aankunt om het helemaal te doen. Zo voelt het inderdaad. Ik ben al verder in dat proces dan bijvoorbeeld drie maanden terug.
bijnasoms wijzigde dit bericht op 20-09-2020 10:21
0.40% gewijzigd
zondag 20 september 2020 10:08
Het siert je dat je wilt helpen. Om verdere escalatie te voorkomen stop ik met op je te reageren. Het beste.Lorrelies schreef: ↑20-09-2020 09:50Zo TO, geeft dat mijn domheid aan.... wauw je wordt steeds erger in dit topic... communiceer je ook zo met je vriend?
Wat geeft jouw gejank over je relatie en toch blijven zitten over jou aan dan?
De vinger ligt waarschijnlijk op de zere plek, dan hoef je niet zo lelijk te gaan doen hoor.
Je doet een wisseltruc zodat het niet meer hoeft te gaan over wat jij doet in jouw relatie/situatie. Alleen daar opende jij dit topic toch voor?
zondag 20 september 2020 10:11
Ik neem mijn verantwoordelijk in mijn eigen tempo. Bovendien zijn de gevolgen voor mezelf, dus neem ik de verantwoordelijkheid wel degelijk. Zij het dat ik nog even doorga of meteen stop.
zondag 20 september 2020 10:20
ja, dat was ik inderdaad vergeten te beantwoorden. Dankjewel dat je me eraan herinnert.
Los van het feit dat ik niet zo ver ben nu, verwacht ik daar op den duur toch aan te moeten geloven. Wanneer dat zal zijn even ter zijde, ik worstel met het volgende:
Ik heb geen stad/dorp die ik als basis ervaar. Mijn familie en vrienden zijn voornamelijk over Noord-Holland en Zuid-Holland verspreid. Ik heb geen werk, en vanwege burn-out ook nog even geen zicht op werk. Ik merk dat ik in cirkeltjes door mijn hoofd bij het bedenken waar ik mijn basis zou kunnen opzetten.
zondag 20 september 2020 10:27
Dankjewel hiervoor. Ik stel het op prijs.
En ook aan jou wil ik graag zeggen want ik kan me goed voorstellen dat je niet alles leest: ik sprak net met iemand aan de telefoon die mij aanhoorde en het samenvatte waar ik me erg in terug voel:
Ze zei dat het leek alsof ik stukje bij stukje afscheid neem omdat het mij nu te zwaar is om het in een keer te doen.
Dat luchtte op voor mij omdat ik me schaam dat ik het niet in een keer doe.
zondag 20 september 2020 10:28
Wat een topredenen om bij iemand te blijven zeg, vooral lekker doorgaan met die relatie...Bijnasoms schreef: ↑20-09-2020 07:21Moet ik mijzelf misschien ook afvragen wat mijn tegenhoud? Is dat nuttig? Als ik het wel doe dan zou ik zeggen:
- Mijn partner geeft me net zoveel kusjes en knuffels als ik wil. Ik vind hem ook de beste knuffelaar ooit. Hij heeft veel van mijn denkbeelden positief beïnvloed (die los staan van mentale problemen). Hij brengt veel tijd met me door. We hebben veel dezelfde interesses.
- Ik wil niet meer alleen wonen/zijn. Ik heb vijf jaar alleen gewoond en heb me ondanks vele hobby's en werk super eenzaam gevoeld. Ik heb echt behoefte aan een dagelijkse klankboord (wat mijn partner ook echt voor mij kan zijn).
-Ik ben (op basis van referentiekader van 34 jaar) bang dat ik geen geschiktere partner zal vinden. Of dat het jaren duurt voor ik die zal vinden, en dat ik al die tijd eenzaam zal zijn.
zondag 20 september 2020 10:29
Ja, ik ga er toch op in, maar alleen op datgene wat zelf leerzaam vind. Scherp opgemerkt van die wisseltruc! Geeft me oprecht stof tot nadenken.Lorrelies schreef: ↑20-09-2020 09:50Zo TO, geeft dat mijn domheid aan.... wauw je wordt steeds erger in dit topic... communiceer je ook zo met je vriend?
Wat geeft jouw gejank over je relatie en toch blijven zitten over jou aan dan?
De vinger ligt waarschijnlijk op de zere plek, dan hoef je niet zo lelijk te gaan doen hoor.
Je doet een wisseltruc zodat het niet meer hoeft te gaan over wat jij doet in jouw relatie/situatie. Alleen daar opende jij dit topic toch voor?
.
