Liegt hij of niet? deel 3

01-02-2013 17:33 2574 berichten
Alle reacties Link kopieren
PART III dames (en af en toe heren).



De eerste 2 gedeeltes zijn helemaal volgeschreven en hier gaan we gewoon weer lekker verder!



Hier komen vrouwen samen die elkaar steunen, adviseren, aanhoren, aanmoedigen en helpen bij liefdsverdriet wat zowel ontstaat in een relatie als na de relatie.



Iedereen is welkom om mee te lezen en te schrijven: samen komen we veel verder
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Alle reacties Link kopieren
@Rosalie: eigenlijk verwacht je al teleurstelling morgen, he.. Je denkt dat je je verwachtingen laag houdt, maar toch..

Misschien kan je zelf wat mensen uitnodigen en zoveel mogelijk leuk maken?



Met frisse moed weer tegen de werkweek aan dus, goed zo!



Hier huis aan het opknappen, veel zooi en nog eea te doen, maar plafond is wit, hahaha. Langzaam wordt het alsmaar mooier hier en zie je het opknappen!

Dat is iig iets fijns en het idee dat je iets doet (invloed hebt op verbetering) dat geeft al een goed gevoel.



En verder moet ik weer wat dingen regelen (en daar heb ik altijd moeite mee) en uitzoeken en aktiveren bij anderen. Ergens om vragen (mn geldzaken of als het gaat om mijn belangen wat beter te behartigen, zoals die advocaat die je wakker moet houden kennelijk), kortom: of iemand iets voor MIJ wil doen, dat blijf ik lastig vinden. Ook al heb ik er "recht op" (of vind ik dat ik daar recht op heb).



Eigenwaarde voelen EN ook voor opkomen, dat dat serieus genomen wordt, het beste vraagt van anderen voor jezelf.. het blijft apart dat dat niet vanzelfsprekend gebeurt (dat mensen hun werk goed doen, waar je voor betaalt), maar dat je dat moet aansporen.. anders genoegen neemt met wat iemand voor moeite wel/niet doet voor jou. Dat begint dus met de moeite die je voor jezelf doet.



Maar dat je dat van een ander moet vragen en niet uit zichzelf gewoon dat goed doen of een ander niet gemotiveerd is als je dat niet aanwakkert, of geen consequenties aan zitten voor diegene, dat blijf ik een bijzonder fenomeen vinden (hoewel ik het andesom ook wel herken bij mezelf).



Zo ook bijv een energiemaatschappij die de doorgegeven standen niet gebruikt voor eindafrekening. Dat je daar zelf op moet letten, en anders dus niet goed gebeurt, dat blijf ik apart vinden. (en zeker als het in je nadeel is, en veel mensen niet kijken daarnaar, ervan uitgaan dat zij het goed/netjes doen)..



Deels komt dat doordat ik zelf wel eerlijk ben en dat dan verwacht van anderen (en instanties) ook. Je mag kennelijk niet verwachten van veel mensen dat ze hun werk goed doen als je er niet achteraan zit. Zegt ook iets over hun enthousiasme voor dat werk (routine of gemotiveerd)?



Maar soms doe ik het eigenlijk ook, als ik erover nadenk.. niet omdat ik niet gemotiveerd ben, maar andere dingen aan mijn hoofd heb oid, waardoor je je niet op andere dingen kan concentreren. Of teveel "gedoe", waardoor zelfs waar je normaal enthousiast over zou zijn en energie voor hebt, nu juist onzeker van wordt, nog een verplichting erbij, die moeite kost. En of je bestand bent tegen een tegenvallende reactie of resultaat op dat moment.



Als je kracht ondermijnd is, dan kan je gewoon minder incasseren dan vanuit je kracht en enthousiasme. Dan vermijd je soms maar even liever de uitdagingen. Terwijl juist het toch aangaan van de uitdagingen die kracht laat toenemen, als het uitdraait op een succesje (en soms weinig voor nodig blijkt, achteraf). Raar toch hoe we in elkaar zitten, hahaha!



Anyway: zo kan een gezonde dosis stress net dat duwtje wel of niet geven. Of je moet de hoeveelheid stress verminderen door juist wat van die dingen aan te pakken en in gang te zetten (en zo mogelijk op te lossen). Ik ben niet zo'n multitasker, haha, ik kan en wil maar 1 ding tegelijk en daar dan 100% op concentreren en alle aandacht geven..



Dat is wel de les: zo kan je nieuwe problemen veel beter hanteren, als je de oude niet zo lang laat liggen tot er meer dingen tegelijk zijn, he..

Jezelf "schoon houden" heet dat: meteen aanpakken en niet laten doorsudderen..



Dat is mijn oude mechanisme en dan je ogen sluiten zolang het niet al te opdringerig wordt. Maar vroeg of laat dringt het zich dus zodanig op, dat je wel moet, hahaha

(en dan (pas) de nodige gunstige dosis stresshormonen erbij dat je ineens wel tot aktie komt?!)..



Anyway: veel te doen hierzo, zon schijnt en als ik nu hard aanpak, kan ik over een paar dagen mezelf belonen met een middagje in de zon zitten!



Succes jij met je drukke week! Fijn dat je in het weekend lekker hebt bijgetankt!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Alle reacties Link kopieren
@Suzy ik ga eten bij mijn zus met mijn moeder dus dat word gezellig en vanavond naar een vriendin om lekker bij te kletsen en een thee te doen voor mijn verjaardag.



Ik verwacht teleurstelling in het geval van hem. Ik krijg vast wel een berichtje maar een berichtje met gefeliciteerd en geniet van je dag is ook een soort van teleurstelling omdat het vorig jaar zo fijn was. Ik moet mijn verwachtingen bijstellen omdat het nog niet aan de orde is en dat vind ik lastig.



Mijn verjaardag heb ik nooit boeiend gevonden dus waarom nu opeens wel.



Verder inderdaad drukke week met veel afspraken en eigenlijk een te druk komend weekend. Geen idee hoe ik al die afspraken na ga komen haha maar dat is ook wel weer lekker
Alle reacties Link kopieren
@Rosalie: goed zo, niks fijners dan tijd doorbrengen met mensen met wie je je verbonden voelt en die je ook een goed gevoel geven!



En jezelf het weekend tracteren op veel leuke dingen doen is prima! Je kan zoveel meer in balans blijven als je gewoon OOK veel leuke fijne dingen tegenover veel inspannende dingen (als werk en huishouden enzo) stelt! Batterijtje opladen is dat en drukbezet is niet erg, als het leuke dingen zijn!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Alle reacties Link kopieren
Grappig, ik dacht namelijk dat ik het vreemdgaan e.d. wel verwerkt had. Maar mijn manier van verwerken is 'gewoon doorgaan' geweest, waardoor het nu terug komt.

Ik herken af en toe wel dingen van ex in vriend, dus misschien triggert dat ook wel. Overigens heeft er ruim 3 jaar tussen gezeten, tijd genoeg eigenlijk om het aan te pakken. Maar het speelt niet als ik vrijgezel ben (logisch ook wel).



Het is wel een kwestie van zekerder zijn over mezelf, dat weet ik. Gisteren trouwens een heel fijne avond gehad. Echt ouderwets gezellig samen, praten over alles en hij zei tegen me: wat is er met je? Dus ik zeg: hoezo? Zegt ie, je bent zo aardig en lief, zo heb ik je een tijdje niet gezien. Hij was zelf ook heel knuffelig hierdoor merkte ik. Het was gewoon fijn, hoop dat ik dit vast kan houden ook omdat ik hem komende week helemaal niet ga zien.
Alle reacties Link kopieren
@Izo, , Evada, Stef, VD enzo: ik zat nog ff na te denken over als je een fijne jeugd en lieve ouders hebt, hoe het dan kan dat je dan toch weinig zelfvertrouwen hebt of makkelijk uit je evenwicht raakt bij tegenslag.



Ik denk dat het komt doordat als je ouders je met alle macht hebben behoed voor gevaren, tegenslag en teleurstelling, door het voor je te willen voorkomen (geen risico's, kijk uit wat je doet, controleren, regels en (over)bezorgdheid (= te zorgzaam) overbrengen) of op te lossen, krijg je naast de boodschap "wij zorgen wel voor je dat je het goed en fijn hebt" ook mee "dat hoef je zelf niet te doen" en dat kan je ook vertalen naar "ik kan dat zelf mischien helemaal niet, nooit hoeven doen, nooit uitgeprobeerd, ik weet niet of ik dat zelf kan en goed zal doen".



En zo schiet het zijn doel voorbij als ouders hun kinderen uit liefde het allerbeste gunnen en alleen maar voorspiegelen dat het goed gaat, het leven mooi en liefdevol is, mensen het goed met je voorhebben en er geen problemen zijn (of mogen zijn)..



Je kan als kind denk ik beter ook meekrijgen dat er tegenvallers zijn en zien hoe ouders dat oplossen. Een reeel beeld van het leven, met mogelijke tegenslag en ipv je kinderen daarvoor willen behoeden, leren hoe ze dat te overwinnen is, zonder zwaar teleurgesteld te raken als het eens niet mooi en zonnig is. Maar dat dat erbij hoort en ook weer op te lossen is. En je ook steeds meer vrijheid geven in het vertrouwen dat je dat zelf kan.



Hoe goed bedoeld ook, veel ouders houden met regels en controle ook veel mogelijke probleempjes bij hun kinderen weg ipv ze te leren dat problemen er best mogen zijn en ook weer opgelost kunnen worden. Een te mooi wereldbeeld is niet realistisch en valt enorm tegen als je dan eenmaal op eigen benen staat en wordt losgelaten en ontdekt dat de wereld ff anders in elkaar kan zitten.



Ik merk dat er ouders zijn die bijv naief blijven denken dat op bepaalde sportclubs of scholen (met bijv vrij hoog opgeleide mensen) hun kinderen toch in aanraking komen met drugs, alcoholmisbruik of zelfs pillen. En daar dan pas tegenaan lopen. Dus ouders denken dat als ze zorgen dat hun kinderen er niet mee in aanraking komen (of met de "foute vrienden") het probleem er dan ook niet is. Maar je kan ze beter leren (vooraf) hoe ze kunnen reageren als ze ermee in aanraking komen, want vroeg of laat komen ze daarmee in aanraking.



Ouders kunnen je bijv nooit naar huis laten fietsen omdat het verkeer zo gevaarlijk is, of je leren hoe met die gevaren om te gaan, zelf goed op te letten en niet te verwachten dat je bijv ook gezien wordt als fietser of dat automibilisten zelf altijd opletten en zich aan de regels houden. Defensief rijden dus, inschatten dat de ander ook fouten kan maken en niet uitgaan van je recht op voorrang oid. Dat een busje of vrachtwaren je niet kan zien, en leren hoe je zo veilig mogelijk zelf kan fietsen.



Een kind waar ouders altijd meerijden en opletten, gaat ook uit gemakzucht denken: "mijn moeder let wel op".. en ontslaat hem/haar van zelf opletten. (heb ik zelf ook ervaren met de kinderen: als ze zo blind op jou varen en vertrouwen, letten ze zelf helemaal niet meer op hun omgeving. En ALS ze het dan opeens zelf moeten, hebben ze dat niet geleerd.



Dan komt het op eigen ervaring (opdoen) aan, voordat ze daar zelf vertrouwen (zelfvertrouwen) in krijgen..



Als je al een dosis zelfredzaamheid meekrijgt van huis uit is dat beter dan als ouders "er altijd voor je zijn en voor jou denken/ beslissen/ voorkomen/ zorgen"..

Je kan dus ook te zorgzaam en te lief zijn, zeg maar.. Dan leer je eerder op anderen (en hun ervaring en capaciteiten) te vertrouwen dan op jezelf, zal je bepaalde dingen eerder aan de beoordeling van een partner of werkgever, vriendin, de groep, enz overlaten.



De clou is dus alsnog dat zelf oefenen en jezelf de kansen geven op succesjes boeken. Dat houdt in dat het ook weleens fout zal gaan, maar niet erg, als je blijft proberen komen er ook goede ervaringen (en die sterken je zelfvertrouwen)..



Wat zo'n psych ook zegt, dat klopt: je ouders hebben je niet op de wereld gezet om ze te garanderen van het geluk dat het alsmaar goed en fijn met je kinderen gaat. Hoe fijn je ze ook opvoedt met zoveel mogelijk goede ervaringen enz, je hebt als ouders, maar ook als (klein of volwassen) kind geen "recht op" altijd maar gelukkige omstandigheden oid. Ieder mens krijgt te maken met tegenslag en omstandigheden. Je kan hooguit leren hoe daar weer uit te komen, op te lossen of te accepteren waar je geen invloed op hebt.



Het is niet de bedoeling dat je je dingen doet, niet zegt of nalaat omdat je je ouders niet wil teleurstellen (dat je niet happy bent of het eens ff moeilijker hebt)..



(deed ik vroeger ook trouwens, herken het wel: willen ontlasten en iig niet tot meer last zijn dan nodig). De oplossing daarvoor is: ik praat daar wel over, maar pas als ik er zelf mee bezig ben op te lossen en dus kan laten zien dat ik er volwassen mee om kan gaan, dat ik het niet vertel om te leunen of dat ze mijn probleem overnemen en op moeten lossen). Het is heel onmachtig voor ouders als er dingen zijn en ze weg zouden willen nemen voor je, maar je toch echt alleen zelf kan doen (en je ermee blijft worstelen)..



Als je laat zien dat je er zelf mee bezig bent en dat gewoon zelf mag leren met vallen en opstaan, en vertrouwen in laat zien dat je het zelf kan, dan kunnen zij het prima hebben. Als ze overdreven zorgelijk zijn geven ze jou hetzelfde idee mee: "dat zal nooit goed gaan".. als ze verstandig zijn zeggen ze: "ik heb er alle vertrouwen in dat je dit ook gaat lukken!"..



Ouders moeten het niet overnemen, maar ook niet erger maken door "mee te huilen".. (laat staan dat ze zouden inwrijven: jij kan dat niet). Maar ook dus niet: "goh meid, je zou beter verdienen dan dat (tegenslag), ik gun je zo een leuke relatie/baan/gezin/zorgeloos leven"..daarmee geef je aan dat je dat wel/niet verdiend hebt, ipv dat tegenslag nu eenmaal iedereen treft of kan treffen en er soms bij hoort..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Alle reacties Link kopieren
@Izo omdat je in die 3 jaar ook niet daarmee geconfronteerd bent kon je dat "vergeten" en ergens wegstoppen en doorgaan, je op andere dingen richten..

Dus je zag er ook geen reden voor om te denken dat het nog een rol speelde (en dus ook niet dat verwerken nodig was)..



Misschien had je niet eens het idee dat je het onderdrukte, niet wou voelen, want die strategie werkte ook, zolang je geen nieuwe gevoelens had voor iemand.. je merkt het pas weer in een volgende relatie.



Je kon je niet eens meer voorstellen dat het nog van je vorige ervaringen kon komen, weet je nog? Pas kortgeleden dat dat muntje viel, toch?



Wat heerlijk dat je zo'n avondje hebt meegemaakt met hem, je krijgt dan tenminste een stimulans te zien van wat je eigenlijk de hele tijd met hem zou kunnen hebben. Toppie! Niks beters dan positief vooruit kunnen denken (en dat vult zich dan ook in op den duur, die positieve werking). Als je positieve resultaten ziet, versterkt dat, omdat je ziet en steeds meer gaat geloven dat je daar idd zelf invloed op hebt!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Alle reacties Link kopieren
Zo, nu ben ik hier weg.. laters!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Alle reacties Link kopieren
quote:rosalie01 schreef op 08 april 2013 @ 10:26:



@VD wanneer ga je deze week ex zien en ben je er klaar voor denk je?





Hier een gezellig weekend gehad met vrienden en familie. Komt een drukke week aan nu en heb er best zin in. Morgen jarig, zal stiekem wel een teleurstellende dag worden ook al heb ik geen verwachtingen maar toch.



Rosalie, gefeliciteerd



Pas dit weekend, maar ben er niet echt klaar voor. Ik sta enigszins op instorten en ik besef me steeds meer dat dit niet komt door liefdesverdriet.. Beetje een lang verhaal voor hier. But I'm hanging in there en ik ga gewoon keihard werken en snel naar huis (oh en een goede outfit aantrekken)
Alle reacties Link kopieren
Suzy, ik snap je visie. Laatst stond er in een tijdschrift een artikel met dezelfde strekking.. Niet gewend om om te gaan met tegenslag/ teleurstelling.

Dat herken ik zeker bij mezelf. Ik kon in de meest letterlijke zin al heel vroeg op eigen benen staan. Ben de jongste thuis dus ik ben vanaf kleins af aan veel alleen geweest. Kon vroeg al koken, ging op mijn 18e gelijk op kamers, etc.. Maar ik ben heel slecht in ECHT alleen zijn. Ik voel me dan eenzaam, komt niks meer uit mijn handen, etc. Hoe dat komt weet ik nog niet, ergens heb ik het niet 'geleerd'.. Maar dat bespreek ik dus met psych. Ben er alleen wel heel erg aan toe om vooruitgang te voelen...
Alle reacties Link kopieren
@VD Een knuffel voor jou en als we iets voor je kunnen doen weet je ons te vinden.
Alle reacties Link kopieren
Hi meiden even een kort berichtje want heb jullie hulp nodig.



@ Suzy je had het ove rmijn psycholoog en dat je die niet goed vond en eraan twijfelde. Nu ben ik er zelf achter gekomen dit weekend dat ik echt sterk mijn vraagtekens biij haar had. De ene keer zei ze heel positiefs en de andere keer heel bot en rare boodschappen omtrent mijn ex vreind.

Ik merk nu zelf dat ik door gisteren een dag met mijn ouders en een vriendin gepraat te hebben ik weet waar mijn fouten liggen end at ik positiever in het leven moet staan. merk gewoon dat ik er vandaag ook weer zin in heb en ik echt mezelf voorop wil gaan stellen. Dat ik vandag ook voor het eerst in lange tijd weer het gevoel heb dat ik best oké ben. Het leek wel dat ik me slechter ging voelen door deze psycholoog, omdat ze de ene keer het ene zei en de andere keer het andere.



De psycholoog zit mij erg dwars en voel me er niet meer prettig bij. Nu wil ik haar een mail sturen dat ik het niet meer zo zie zitten om langer bij haar in therapie te zitten. Maar dna komt weer mijn please gedrag. heo kan ik dat het beste vertellen? ;)
Alle reacties Link kopieren
@ Vd ik herken dat ook hoor het moeilijk omgaan met tegenslag/ teleurstelling . Is lastig om dat om te draaien merk ik dan vaak bij mezelf



Ook het echt alleen zijn, ervaar ik soms als verschrikkelijk. als het een keuze is van mezelf een avondje kan ik ervan genieten. maar als het gedwongen is zal ik maar zeggen dat je alleen zit, voel ik me enorm eenzaam. Ik probeer dan altijd een leuke film op te zetten of op het forum te lezen ;)
Alle reacties Link kopieren
@VD: ik ben ook een enorm gezelligheidsmens: ik floreer pas als ik mensen om me heen heb. Maar is dat per se niet goed dan? Ik kan ook prima alleen zijn, maar dat is niet een doel op zich of zo, toch?



Mensen zijn sociale groepsdieren. Vroeger liepen mensen bij elkaar binnen, nu zit iedereen in de winter binnen en moet je het vertier en andere mensen echt opzoeken. Sportclubjes, sportschool, kroeg, vriendinnengroepjes, familie. En iedereen heeft meer taken gekregen, dus moet dat liefst allemaal afgesproken worden en iedereen uitkomen.



Had het er net met een buurvrouw over.



Mensen willen bij een groep horen, dat heeft te maken met zich verbonden voelen bij een groter iets dan zichzelf of een klein kringetje. Niemand wil erbuiten vallen, de eenzaamheid opzoeken. Ze zoeken denk ik alleen een "verkeerd" soort verbondenheid: in kleding, levenswijze, smaak, sociale netwerken als FB, of je wel de juiste mobiel hebt, of je wel "meetelt".



Angst dat als je jezelf bent, je buiten de groep(snormen) plaatst, is een terechte angst. Want al accepteer jij bijv wel het anderszijn van anderen, dat wil niet zeggen dat ze jou toelaten als jij niet leuk "meedoet"..



Maar er is een ander soort verbondenheid dan het "de groep volgen" ofwel "meedoen om erbij te horen".. (de normen en waarden van die groep overnemen en toepassen op jezelf, en waar je afwijkt je toch maar aanpassen).



Zo voel je je eigenlijk alleen maar fijn in zo'n groep of netwerk als je daar heel erg achterstaat of er veel baat bij hebt (als je heel erg voldoet aan de groepsnormen, dus populair bent). Als je je erg moet aanpassen of anders voordoen voel je je binnen zo'n groep toch eenzaam en alleen staan met hoe je je werkelijk voelt.



Andersom als je kiest voor wat je voelt en vindt, kan het eenzaamheid geven, omdat de de enige lijkt die "anders" is en vind je geen aansluiting en voel je je alleen zonder die groep.



Daarom zijn forums belangrijk: herkenning in wat je diep van binnen voelt en toch een groep die je begrijpt en je niet afwijst, maar zelf ook hebben en vinden.



Dus oppervlakkig jezelf verbinden aan een groep (of netwerk) waar je eigenlijk niet thuisvoelt of niet tot je recht komt, helpt niet en laat je je nog steeds eenzaam voelen, al heb je elk weekend iets te doen en mensen om je heen.



Een gelijkgestemde partner lost een deel daarvan al op: dan voel je je verbonden en belangrijk en geliefd om wie je bent. Maar dat van 1 persoon krijgen, maakt ook kwetsbaar. En als je het kwijtraakt helemaal! Of als je qua levenswijze en levensdoelen uit elkaar ligt of uit elkaar groeit, elkaar niet begrijpt, verschillende dingen belangrijk vindt. Dan kan je je ook eenzaam voelen in een relatie.



Het is dus zaak meer verbondenheid te zoeken of een andere groep te vormen, obv andere kenmerken dan smaak en (sociale) status, maar meer om heel andere innerlijke waarden. In de zin van het leven, in diepere betekenissen, andere levensdoelen misschien gemeenschappelijk te hebben (dan huisje boompje beestje, baan, gezin, bezittingen en FB bijv).



Mensen (en ik soms ook) zoeken soms binnen het bekende plaatje, vinden zo'n meet bijv al eng, want buiten wat ze gewend zijn om.. soms ben ik ook weinig creatief in het bedenken waar je andere mensen ontmoet dan die je al kent, ga je misschien eens naar een andere kroeg, maar komt niet bij je op dat je ook andere manieren/aktiviteiten kan zoeken dan een kroeg



Sommigen hebben een bepaalde passie waar ze anderen in herkennen en zich verbonden voelen (ook al zijn die mede-passiegenoten misschien verder ook heel anders, dan bindt die passie alvast)..



Het is normaal dat mensen zich verbonden willen voelen, niemand heeft gezegd dat je je in je eentje helemaal happy moet voelen en alles hebt wat je nodig hebt uit jezelf moet zien te halen! Want hoewel je een goede verstandhouding met jezelf kan hebben (en je verbonden voelen met jezelf) is het volgens mij ook gewoon niet de (enige) bedoeling om in je eentje gelukkig te zitten zijn. Je wil delen met anderen, geven aan anderen, verbinden met anderen.



Maar liever wel op een zielsniveau ipv omdat je dezelfde voetbalclub deelt, of je liefde voor postzegels

Je kan dat pas zoeken en vinden als je connectie met je eigen ziel hebt en weet wat en wie daarbij past.. En niet op oppervlakkige onbelangrijke zaken maar op essentiele punten overeenkomt, eenzelfde algemene visie op het leven, je bevestigd voelen om wie je van binnen bent. Daarvoor moet je jezelf kennen & ook waarderen wie je zelf bent en waarin je "anders" bent.



Veel mensen veroordelen zichzelf dat ze niet "voldoen" aan normen die niet eens hun eigen normen zijn, maar zich wel daarnaar meten, omdat "iedereen dat doet of er zo over denkt"..



ALs je het unieke van jezelf kan waarderen, leer je mensen kennen of herkennen die daarbij passen, of spreek je dat stuk in die mensen ook aan en andersom. Daar ben ik van overtuigd, als je zelf maar gelooft in wie je bent en wat JIJ voelt en vindt.. (en dat ook durft uit te stralen naar buiten, en voor op komt).. Er zijn altijd mensen in dezelfde processen als jij en met grofweg dezelfde instellingen.. je moet ze alleen zien te vinden
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Alle reacties Link kopieren
Suzy ik las de eerste regels over de ouders. Zelf heb ok het niet zo fijn ervaren. Grappig dat je er over begint, heb nog niet de puf gehad alles te lezen want ben doodop van werk. Maar ik lees nu een boek "5 talen van de liefde" en daar kwam ik ook iets over je jeugd en ouders tegen
Alle reacties Link kopieren
quote:Suzy65 schreef op 08 april 2013 @ 14:40:

@Izo omdat je in die 3 jaar ook niet daarmee geconfronteerd bent kon je dat "vergeten" en ergens wegstoppen en doorgaan, je op andere dingen richten..

Dus je zag er ook geen reden voor om te denken dat het nog een rol speelde (en dus ook niet dat verwerken nodig was)..



Misschien had je niet eens het idee dat je het onderdrukte, niet wou voelen, want die strategie werkte ook, zolang je geen nieuwe gevoelens had voor iemand.. je merkt het pas weer in een volgende relatie.



Je kon je niet eens meer voorstellen dat het nog van je vorige ervaringen kon komen, weet je nog? Pas kortgeleden dat dat muntje viel, toch?



Wat heerlijk dat je zo'n avondje hebt meegemaakt met hem, je krijgt dan tenminste een stimulans te zien van wat je eigenlijk de hele tijd met hem zou kunnen hebben. Toppie! Niks beters dan positief vooruit kunnen denken (en dat vult zich dan ook in op den duur, die positieve werking). Als je positieve resultaten ziet, versterkt dat, omdat je ziet en steeds meer gaat geloven dat je daar idd zelf invloed op hebt!

Het klopt hoor, ik had het nooit zo bedacht dat dit er nog zo'n invloed op kon hebben. Ik ga in ieder geval nog een brief schrijven, niet versturen, maar wel schrijven. Toen ik het hier opschreef hielp dat ook.



Ja zo'n avondje was echt heerlijk, ik dacht echt: oh kan het zo ook.. Gek eigenlijk want in het begin hadden we wel zulke avonden, maar door al het gedoe en gezeur is dat op de achtergrond geraakt. Slecht ook, we zijn nog geen jaar samen. Maar gelukkig is er nog steeds ruimte voor verbetering, omdat hij erg geduldig is met mij. Ik merk wel dat ik bewuster bezig ben met hoe ik overkom op hem, ook meer vanuit zijn positie denk en dat helpt wel. Zou ik dat zelf leuk vinden als iemand zo tegen me doet zonder reden? Nee dat zou ik niet, helemaal niet als diegene constant aan mij twijfelt, terwijl ik niks verkeerd doe. Nou ja zo'n avondje geeft gewoon hoop en lucht dat het ook anders kan en dat het ook fijn kan zijn. Echt heerlijk vind ik dat.
Alle reacties Link kopieren
Daar is die dan dames... mijn 28ste verjaardag en het eerste wat er gebeurde om 12 uur was een superlief berichtje van een vriendin en tranen die over mijn wangen rolde. Zucht hahaha. Voor de rest ga ik voor een leuke dag!



Liefs
Alle reacties Link kopieren
@Rosalie:

Lang zal ze leven, in de gloria, hieperdepiep (piepjong zal je bedoelen, haha) hoera!

Fijn levensjaar, lieverd, en nog vele gelukkige en gezonde jaren!

Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Alle reacties Link kopieren
@ Rosalie; van harte gefeliciteerd! Hoop dat je een fijne, gezellige dag hebt vandaag!



@ Julia; ik zou iets sturen als dat je te weinig vooruitgang ervaart of dat je geen klik voelt met haar en dat dat voor jou belangrijk is? Ben je al lang bij haar in behandeling? Wel gek dat ze ineens zo omslaat, maar ik zou me er ook niet prettig bij voelen als mijn ex dezelfde behandelaar had. Dat zou in principe geen invloed mogen hebben op die behandelaar, maar het lijkt wel alsof dat nu wel zo is.



Is het mogelijk dat je weer moet afkicken van liefdesgevoelens? Dat je je dan extra leeg voelt of zo? Ik had zo'n fijne avond, was echt helemaal blij gisteren en vandaag voel ik me niet zo fijn. Ik merk dat mijn twijfels alweer beginnen op te komen, terwijl dat echt onzin is. Ik wil ze ook niet uitspreken naar hem, maar ik merk dat als ik hem niet zie, het zo makkelijk voor me is om te gaan twijfelen.. Terwijl hij zich super voelde over ons avondje (zijn woorden).
Alle reacties Link kopieren
Dank je wel lieverds
Alle reacties Link kopieren
Nou heb al een berichtje van hem om me te feliciteren met mijn verjaardag. Het siert hem dat het zo vroeg is en dat hij het niet vergeten is aangezien zijn hoofd op het gebied van verjaardagen een zeef is.
Alle reacties Link kopieren
@Izo heb idd een bericht gestuurd dat ik stop met de behandeling. Even de stoute schoenen aangetrokken en het gewoon kort gehouden.



Ga die twijfels alsjeblieft niet uitspreken naar hem. Maar vertel je verhaal maar hier Kun je aangeven waarom je je vandaag dan ineens niet zo fijn voelt. Wat dacht je waardoor je je nu zo voelt?
Alle reacties Link kopieren
@Rosalie Hartelijk Gefeliciteerd en geniet dat je je verjaardag kan vieren.



@Suzy, ja een ontsteking voelt eigenlijk hetzelfde als kiespijn, en de angst krijgt behoorlijk de overhand, is het wel napijn of moet er straks nog een kies uit?

Nu ik in therapie ben voor mijn rug heb ik mijn psycholoog vertelt dat ik mijn hele leven al bang ben dat als ik pijn heb het niet weer overgaat. En ik krijg pas vertrouwen in mijn lichaam als de pijn weg is.



Maar ik moet eerst vertrouwen hebben , zo zijn we van de kiezen ook een link naar mijn rug gaan leggen. Misschien heb i te weinig vertrouwen in mjn lichaam gehad, toch is dat voor mij nog heel moeilijk. Ben ook geopereerd en slik toch niet voor niets pijnstillers. Maar ik heb wel echt veel aan de therapie vooral de gesprekken met de psycholoog zijn heel fijn.



Wat dat stukje vertrouwen betreft, ik bedenk dat dat bijvoorbeeld ook voor izo en evada geldt, ze zijn steeds bang dat vriend vreemd zal gaan, geef nou eerst dat vertrouwen zelfs al zou je vriend vreemd gaan, ga je jezelf dan verwijten dat je hem vertrouwt hebt? Nee sla je zelf op de borst dat je het tenminste een kans gaf.



@Evda, niks geen pleasen met de psycholoog, als jij daar niet prettig voelt dan een andere zoeken hoor. Succes.
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
Alle reacties Link kopieren
Rosalie gefeliciteerd met je verjaardag! Maak er een mooie dag van!
Alle reacties Link kopieren
@Julia: ik had je berichtje over het hoofd gezien gisteren. Goed gedaan! Maar zoek wel een andere, he? Via via, maar in dat jeweetwelboek staat een link naar een lijst psychologen die daar ervaring mee hebben. Misschien zit er 1 in je buurt.



Ik weet niet hoe lang ex al bij haar kwam/komt, maar ik denk dat hij haar "ingepakt heeft".. zoals ik jouw ex inschat kan het ook voor een psych moeilijk zijn door dat masker heen te prikken, omdat hij dat lang kan volhouden (die mooie en begripvolle kant) en uitmuntend zijn in manipuleren en de zaken omdraaien, en zichzelf tegenover haar laat zien zoals in de verleidingsfase, en jij de lastige bent in dit verhaal. Dat kan hij heel overtuigend spelen, omdat dit zijn 2e natur is en hij zelf gelooft dat hij diegene is hoe hij zich voordoet.



Dit is een bekend fenomeen! Vergeet niet hoe lang hij jou heeft overtuigd (en niet uit zijn rol viel) dat ie veranderd was, zich begripvol en betrouwbaar toonde, om je terug te veroveren! Dus het is ook niet raar dat je daar dan in ging geloven en dat geldt ook voor die psych.



Het is soms heel moeilijk ook voor psychologen om dat te ontdekken: je moet het doen met wat iemand vertelt en als hij (daar) in zijn rol blijft, kan dat heel overtuigend normaal lijken. Kan lang duren voordat ze een glimp krijgen van degene daaronder.



Maar hoe dan ook: bij allerlei rechtszaken neem je ook niet dezelfde advocaat, dat mag niet eens (tenzij mediation), is belangenverstrengeling, dus als het geen relatietherapie is vind ik het sowieso niet okay om dezelfde psych te hebben. Een psych moet neutraal zijn en wat ze hoort en weet van hem, kan je niet uitschakelen en onbevooroordeeld tegenover jou staan. Het beinvloedt altijd het beeld wat iemand van je heeft.



Alleen in gevallen dat iemand behandeld wordt voor bepaalde stoornissen vragen ze de ouders/omgeving weleens om hun visie, maar dat is iets anders dan bekenden (en dan nog de partner) zelf ook onder behandeling te hebben.



Om dezelfde reden mag je als coach/terhapeut/psych ook geen eigen zus of vriendin oid behandelen: je staat er dan niet zuiver erin (je weet bepaalde dingen, kent de ouders bijv, zelf ook emoties bij).



Ik denk dat jouw vriendje haar met mooie woorden ingepakt heeft en zich nogal overtuigend als good guy heeft neergezet. Goed dat je dit gedaan hebt.



Ik weet niet wat je in het briefje gezet hebt? Is makkelijk, zonder haar af te vallen kan je gewoon zeggen dat je niet dezelfde psych wil als ex, dus dat je je terugtrekt en een andere zoekt. En bedankt voor alles wat je van haar geleerd hebt oid.



Ik vind dit nou een goede zet van jou, hieruit blijkt in daden dat je juist hebt geleerd om voor jezelf op te komen en eea in eigen hand neemt. Mooi bewijs voor haar dat je zover gekomen bent dat je naar je eigen gevoel luistert!



Maar "gewoon wat positiever zijn" is makkelijker gezegd dan gedaan. Als het zo makkelijk was, zaten mensen niet zo hardnekkig met verlatingsangsten, depressies, eenzaamheid, faalangst en onzekerheden enz in hun maag, he?



Fijn dat je met familie hebt kunnen praten en ze je dat positieve iig hebben kunnen meegeven. Dat helpt zeker wel, voor vertrouwen in jezelf krijgen. Fijn gevoel als ze achter je staan!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Alle reacties Link kopieren
@Rosalie: ik hoop dat je een leuke dag hebt,, fijn dat ie al van zich heeft laten horen, hoef je daar iig niet over in te zitten of onbewust op te gaan zitten wachten..



Hier schijnt nog de zon, ik wens je een stralende dag!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven