Man gezoend en geappt met ander

Waar kent hij haar van???

Hoe treurig ook, ik denk er toch iets anders over; meer ruimdenkend en wat milder. We zijn allemaal mensen en kunnen allemaal fouten maken.
Indien een van beide vreemd gaat, gaan vaak alle alarmbellen af met alle gevolgen van dien. Waarom dient dat zo zwaar gestraft te worden. Hij heeft het opgebiecht en toegegeven dat het fout was. Misschien troost de gedachte een beetje dat heel veel mensen vreemdgaan, en dit nooit opbiechten. Het is jou gevoel en je moet ermee kunnen dealen en dat is aan jou maar My god, er zijn echt ergere dingen, in mijn beleving.

loveisdancing schreef: ↑

12-09-2019 21:29

Me zusje net thuis gebracht hoofdpijn en kapot nu ff lekker op de bank oogjes af en toe wat dicht.

Hoe ze elkaar ontmoet hebben:

Hij was weg en daarna gingen ze nog op stap en hij wou niet stappen eerst bij twijfelde wat want hij was in de auto. Dus ik zeggen ah joh stappen zonder drank is ook leuk en de volgende dag nog leuker en zo wat.. Want ja leuk toch en hij dacht achja ga toch maar ff mee.. Naja en toen was zij daar dus. Had ik maar niks gezegd

Maargoed ik denk dat ik opzich ook redelijk ruimdenkend ben en het wel wil proberen maar dan denk ik.. Doe ik mezelf niet te kort en moet ik niet vreselijk boos worden.. Maar ik voel me nu ook ff redelijk.. Maar ik ga in een uur tijd van verdrietig naar boos naar stik erin naar... Naar....naar..... Dusja als ik hier nu wat typ op dit forum is het net in welke mood ik ben wat mijn reactie dan is naar jullie toe zeg maar... Of praat ik nu wartaal? Ik hoop dat jullie begrijpen hoe ik het bedoel.

Ik snap je precies. Toen ik in mn huidige relatie achter iets kwam ging het ook van kwaad naar verdrietig naar zelfs quasi- onverschillig. Vriendinnen met wie ik het besprak volgden me ook niet meer en konden me in allerlei uiteenlopende gemoedstoestanden treffen. Maar dat mag er allemaal zijn. Neem je tijd en laat je niet opjagen door hem of wie dan ook.

Dat is normaal hoor, die emotionele achtbaan. Dat heeft tijd nodig.
Misschien daarom goed om nu nog even geen grote beslissingen te nemen.

Dat je heen en weer geslingerd wordt in je emoties snap ik heel goed, vaak heeft een verhaal of een beleving ook meerdere kanten en is het niet zo zwart/ wit.
Het engeltje en het duiveltje verhaal. Wat het volgens mij heel ingewikkeld maakt is dat dit er ineens was en je hebt het niet zien aankomen. Dat maakt het onbetrouwbaar, angstig en onzeker voor de toekomst. Maar goed, garanties krijg je er nooit bij. Geef het de tijd en neem niet te overhaast keuzes. Zo te lezen moet het nog steeds bij je echt gaan landen. Sterkte

Nee, dit is zeker niet leuk. En je verkeert in een emotionele achtbaan. Maar, zoals je zelf zegt, hij heeft het zelf verteld en dat is al heel wat, en verder dan zoenen zijn ze niet gegaan. Niet dat ik dat bagatalliseer, maar vaak gaan vreemdgangers verder en komt de bedrogene er pas veel later achter en ontkent de vreemdganger.
Sterkte ermee, wellicht blijven jullie bij elkaar.

Weet je zeker dat het alleen zoenen was?

Zó herkenbaar je gevoelens...
Het spijt me dat ik het zeggen moet, maar dat kan echt nog wel een hele tijd duren...
Tijdens gesprekken met hem zullen je emoties ook wel heen en weer schieten, laat ze eruit en deel ze met hem.

Pfff en nu is hij weer thuis, toch?

Sterkte...

loveisdancing schreef: ↑

12-09-2019 21:47

Daarnaast kan ik ook wel weer relativeren want ja hoe kan ik weten dat hij het over een jaar of 5 of 10 jaar niet weer doet? NiET .. Maja bij een andere man weet je dit ook niet?

Precies.
Je krijgt nergens garanties.

Als hij haar inderdaad alleen kent van een avondje stappen en het bij een keer zoenen en een paar appjes is gebleven, dan kan ik me niet voorstellen dat zij iets voor hem betekent. Hij heeft zich even laten meeslepen en is tot bezinning gekomen.

Ik denk dat je heel erg op je gevoel moet vertrouwen.

Misschien is het precies zo gegaan als hij zegt en heeft hij gezoend. Denkt shit ik fantaseer over haar maar ik hou van mijn vriendin.. is dit een wake up call en wil hij daarom snel eerlijk zijn en dit met je bespreken. In dit geval is er zeker een grote kans dat het goed komt tussen jullie.

Misschien is het al veel langer aan de gang en heeft hij het verteld omdat hij met haar verder wil. Of is in ieder geval oneerlijk.

Wat zegt je gevoel? Ik snap dat het moeilijk is..

loveisdancing schreef: ↑

12-09-2019 21:45

@depten auw vinger op de zere pols

Ik dacht echt dat wat wij hadden voor eeuwig was. Ik ben best wel naïef en ben ook nog jong. Maar gewoon het doet zo'n pijn dat ik weet dat ik dit gevoel nooit meer ga krijgen. Bij hem niet bij een andere man ook niet. Bij vriendinnen niet. Misschien heb ik ook nog te weinig meegemaakt in mijn leven maar ik weet gewoon dat volste vertrouwen in iets hebben is weg. Mijn ouders zijn nog altijd bij elkaar en heb altijd gedacht dat dat ook zo zou blijven. Maar nu denk ik zelfs daarbij je weet het nooit en dat had ik tot 2 dagen terug niet.

Nu biggelen de tranen weer hoor

Ook dit is erg herkenbaar. Als je nog niet zoveel ervaring hebt met relaties en/of vertrouwensbreuken dan voelt het alsof de hele wereld onder je voeten weg zakt. Je bent er heilig van overtuigd dat het beste wat je ooit kon overkomen als een bubbel uit elkaar klapt, en dat je de rest van je leven herinnert zult worden aan die prachtige tijd die nooit meer zal terugkomen. Ooit nog gelukkig zijn? Vergeet het maar. Je hart breekt letterlijk in duizend stukken, en cliché of niet, maar het voelt ook echt zo. En toch, de wereld draait stug door. Ook de jouwe. Het is lastig - misschien zelfs onmogelijk - voor te stellen dat tijd alle wonden heelt. Littekens zullen blijven, maar wonden helen. En terwijl de wereld rondjes blijft draaien zul je gestaag gaan merken dat de vernietigende gedachten die je nu bij je draagt niet de waarheid bleek te zijn. Het onwerkelijke gevoel zal plaatsmaken voor nieuw plezier, momenten van vreugde doorbreken steeds iets vaker de gitzwarte sleur. Tot je je op een dag realiseert dat je heel even geen pijn meer hebt gevoeld, dat je gedachten helemaal niet meer afdwaalden naar die - traumatische - ervaring. En dat moment, is een moment om even bij stil te staan. Je leeft nog steeds, ook dit wist je te overleven - al dacht je ooit van niet. Je bent vrij, met de wereld aan je voeten en de touwtjes liggen weer in jouw handen. Een zeer pijnlijke/helse ervaring - en hoewel ik iedereen oprecht eeuwige liefde gun met dezelfde partner - is dit helaas lang niet altijd haalbaar.

Ik ken de klappen van de zweep een beetje, want vertrouwen is iets wat eigenlijk veel dichter bij jezelf ligt dan bij de ander. Het feit dat het zo ontzettend pijn doet, is omdat je diep van binnen beseft dat het voornamelijk jij was die alles gaf. Je twijfelt niet aan een ander, omdat je ook niet twijfelt aan jezelf. En soms - vanuit het niets - komt het moment dat je geconfronteerd zult worden met de harde werkelijkheid. Want niet iedereen steekt zo in elkaar. Een bekend spreekwoord luidt: Hoe open, vredig en liefdevol je ook probeert te zijn, mensen kunnen je alleen ontmoeten, zo diep als ze zichzelf hebben ontmoet.

Inmiddels heb ik zelf het nodige meegemaakt, meermaals zelfs, en mede om die reden stap ik niet met het idee van 'eeuwige liefde' in een relatie. Het is fijn om verliefd te zijn, om samen te dromen, om grootste plannen te maken, maar het is en blijft dromen. Blind staren op iets waar je niet altijd volledige controle op zult hebben. Natuurlijk blijf je alles geven wat je hebt, maar je weet dat het op een dag ook zomaar voorbij kan zijn. Klinkt negatief, nietwaar? Voor mij is dat het niet. De eeuwige liefde vinden is een gevoel puur voortkomend uit je emotie, uit je verliefdheid en uit je houden van. Mijn teller staat al op vier, en vier keer bleek ze het niet te zijn. De eerste keer was een ware hel, ongeveer zoals jij het beschrijft. Uitzichtloos. De tweede keer speelde mijn eerste ervaring mee, ik begon te relativeren. De derde keer toen mijn bubbel uiteen spatte kon ik vlotjes verwerken. Bij de vierde keer stapte ik met een hele andere houding in een relatie, door mezelf van tevoren niet voor de gek te houden. Tevens mijn mooiste en meest liefdevolle relatie, eentje die ik tot op de dag van vandaag en mede om die reden nog steeds koester. Levenservaring kan pijnlijk zijn, maar op den duur geeft het je hele nuttige instrumenten mee om het jezelf wat makkelijker te maken. De eeuwige liefde kan (en wil) ik niet voorspellen, niet nu, niet volgend jaar, niet over tien jaar. Die leer je pas echt kennen op je sterfbed. Bevrijdend, naar mijn bescheiden mening.

justagirly schreef: ↑

12-09-2019 18:48

Ja, dat is zo maar aan de andere kant zijn we allemaal mensen en kunnen we allemaal weleens een fout maken.

Wat een flauwekul.
Als je respect hebt voor je partner dan doe je dit gewoon niet.

Prachtig geschreven, NorthEast.

Het feit dat hij na 1,5 week al eerlijk is hierover en dat het bij een zoen en appen is gebleven, zou voor mij wel zwaar wegen in dezen. Dan zou het op mij overkomen als iets waar hij even in is opgegaan na het zoenen, maar daarna als de sodemieter besefte dat dit niet oké is en ( waarschijnlijk ) ook niet is wat hij wil.

Dat hij na zo’n korte tijd tot dat besef komt en daar dan ook eerlijk over is, zou mij in ieder geval het vertrouwen geven dat ik een vent naast me heb die de ballen heeft om aan de bel te trekken als hij iets geflikt ( ervan uitgaande dat het hopelijk niet weer gebeurt ). Ja, die zoen is klote, net als het appen, maar ik zelf zou daar uiteindelijk mee om kunnen gaan en verder kunnen. Daarbij wel de belangrijke factor dat hij zelf snel eerlijk is en dat er geen sex aan te pas is gekomen. Anders zou het voor mij game over zijn. Maar hoe dan ook, is dit alles voor iedereen verschillend.

Vertrouwen zie ik zelf iets als wat een ander niet voor mij kan fixen, dat kan ik alleen zelf. Ik heb wel eens van een kennis gehoord dat haar vriend na het vreemdgaan zich constant moest verantwoorden over waar hij was, hoe laat hij thuiskwam, etc. Als ik in dat stadium zou belanden door wantrouwen, zou ik er een streep onder zetten. Want hoe ver moet je gaan om eindelijk nog iemand te kunnen/durven vertrouwen? En voor mijn gevoel leg je daarmee ook helemaal geen goede basis meer van vertrouwen. Vertrouwen is voor mij iemand geloven op basis van zijn woorden/daden, zonder enige vorm van controle.

TO, veel sterkte . Zoiets doet enorm veel pijn. Niemand kan je uiteindelijk zeggen wat wijsheid is met dit soort dingen. In een relatie hoort het gevoel van vertrouwen nu eenmaal 100% oké te zijn en het is tzt aan jou of je dat weer kunt voelen. Daar is geen pasklaar recept voor.

Libra86 schreef: ↑

13-09-2019 03:16

Wat een flauwekul.
Als je respect hebt voor je partner dan doe je dit gewoon niet.

Erg makkelijk gezegd.

Heel veel mensen doen het namelijk wél.
Er zitten heel veel onwetende mensen elke avond gezellig met een (nog véél ergere!) vreemdgaander "gezellig" thuis op de bank.
En die denken allemaal dat hun partner respect voor ze heeft, terwijl dat dus helemaal niet zo is!
Dat vind ik vele malen erger dan wat hier gebeurd is. Een zoen en wat appjes.
Is ook niet goed, maar zo zwart wit als jij het stelt is het vaak ook weer niet. Iemand kan er ook echt spijt van hebben hè.

NorthEast en Wolfmeisje -->> mooie posts!

justagirly schreef: ↑

13-09-2019 04:45

Erg makkelijk gezegd.

Heel veel mensen doen het namelijk wél.
Er zitten heel veel onwetende mensen elke avond gezellig met een (nog véél ergere!) vreemdgaander "gezellig" thuis op de bank.
En die denken allemaal dat hun partner respect voor ze heeft, terwijl dat dus helemaal niet zo is!
Dat vind ik vele malen erger dan wat hier gebeurd is. Een zoen en wat appjes.
Is ook niet goed, maar zo zwart wit als jij het stelt is het vaak ook weer niet. Iemand kan er ook echt spijt van hebben hè.

Helemaal EENS! En geloof mij, dat zijn er best veel! Veel mensen zijn gewoonweg niet in de wieg gelegd voor monogamie. Probleem is dat ook heel veel mannen en vrouwen dat niet hardop uit durven te spreken omdat het slecht geaccepteerd wordt en het je in hele lastige situaties kan brengen.

Het zijn altijd vreemdgangers of vrouwen die zichzelf wijsmaken dat ze beter bij een vreemdganger kunnen blijven die zo redeneren.

Voordat je daadwerkelijk iemand zoent neem je een aantal heel bewuste beslissingen om je partner te belazeren. Iedereen mag voor zichzelf bepalen of ze met een partner kunnen leven die zulke beslissingen neemt.

depten schreef: ↑

13-09-2019 10:37

Helemaal EENS! En geloof mij, dat zijn er best veel! Veel mensen zijn gewoonweg niet in de wieg gelegd voor monogamie. Probleem is dat ook heel veel mannen en vrouwen dat niet hardop uit durven te spreken omdat het slecht geaccepteerd wordt en het je in hele lastige situaties kan brengen.

Dat kan zo zijn, maar alvorens je stappen onderneemt om je partner bewust pijn te doen en diep te kwetsen maak je dingen bespreekbaar. Er zit een groot verschil tussen niet durven en je ballen oprapen en gewoon je verantwoordelijkheid nemen. Lastige situaties zijn onvermijdelijk, zo werkt het leven nu eenmaal.

Zodra je dingen bespreekbaar hebt gemaakt en je krijg geen wederhoor, dan is het tijd om serieuze stappen te ondernemen. Zet je er een punt achter? Moeilijk, maar goudeerlijk. Doe hierna vooral wat je niet laten kunt. Blijf je bij diegene ondanks je teleurstellingen? Prima, maar dat is jouw keuze en daarmee rechtvaardig je het niet om in het geheim je lusten elders te bevredigen (tenzij je partner het ermee eens is natuurlijk).

Ik blijf erbij dat vreemdgaan een hele bewuste keuze is, en dat niets het ook maar een klein beetje vergoelijkt. Je speelt met het gevoel en het vertrouwen van je partner en kunt hier mensen serieus mee beschadigen. Niet iets op trots op te zijn, me dunkt.

Ik sluit me daarom ook volledig aan bij de reactie van starbright.

Herkenbare situatie helaas.... vorig jaar biechtte mijn man op dat hij met een vriendin van me gezoend had en verliefd was op haar. Wereld stortte in, alle clichés zijn waar...
wat mij het meeste pijn deed was dat 1 zoen en verliefdheid hem zo deden twijfelen. Dat die ene zoen “even zwaar woog” ten opzichte van onze 15 jaar samen, het verleden dat we delen, het gezin dat we hebben en de toekomst die we dachten te hebben.
Ik wilde pas nadenken over of ik hem dit kon vergeven of niet als hij een keuze had gemaakt. Want waarom zou ik dat moeilijke proces in gaan, me kwetsbaar opstellen etc als hij liever bij iemand anders is? Dan moeten we een ander pad volgen. Hij was het hier niet mee eens, wilde het juist andersom; keuze van mij en dan ging hij nadenken. (Heb ik niet geaccepteerd deze gedachte gang)

Ik geloofde hem, vond het juist eerzaam bla bla bla dat hij het meteen opbiechtte. Alleen ik had een onderbuik gevoel, de timing klopte niet. We waren juist weer elkaar aan het terug vinden na een periode elkaar kwijt te zijn geraakt. Als het beter gaat met je partner wordt je toch niet verliefd op een ander? Dat gebeurd toch juist als je elkaar kwijt bent?
De relatietherapeut merkte op dat als iemand een zoen opbiecht er meestal veel meer is gebeurd. Hij werd woest, voelde zich niet meer veilig daar en we hebben een andere therapeut gezocht. (En ik geloofde en verdedigde hem)
In de maanden die volgden werd hij afstandelijk en onderbuik ging steeds meer opspelen. Ook al weerlegde hij mijn twijfels en de antwoorden geloofde ik (onderbuik alleen niet). Nou ja, lang verhaal kort; er was dus veeeel meer aan de hand en dat was al een jaar bezig!

Ik heb hem eruit gezet en toen is bij hem pas het één en ander gebeurd. Heeft hij echt gekozen ipv het halfslachtige kiezen, stiekem bevriend blijven met haar, toch weer verleid worden (want zij wilt een relatie) etc etc
En dan komt het traject van wel of niet doorgaan. En dat is zwaar, want allebei de opties zijn kut en zwaar en moeilijk en pijnlijk en en en.
Als mijn man weg is denk ik dat het beter is dat we uit elkaar gaan, maak ik schema’s mbt kinderen, pak zijn tas in, meld hem het maar uit te zoeken. Maar zodra hij er is wil ik in hem kruipen. En ik slinger heen en weer, word gek van mezelf en ik weet echt niet wat ik wil, wat beter is.... dus die gevoelens zijn niet raar.

Ik wil hiermee absoluut niet zeggen dat jou man ook vast meer gedaan heeft! Maar wel dat je naar je onderbuik moet luisteren. En jullie moeten tijd voor elkaar gaan maken, want dit gaat niet opgelost worden met 1 gesprek! Dit is nu even belangrijk, niet de sportclub, niet die ene afspraak.... even terug naar de basis en dat is je gezin.
We hebben al zoveel moeilijke, mooie, diepe, verdrietige gesprekken gehad. Daar moet je de tijd voor kunnen nemen, die moeten kunnen gebeuren. Soms even een korte om aan te geven wat er in je hoofd spookt (als de kindjes wakker zijn zet je ze even voor de tv en ga met een kop koffie in de tuin zitten) en soms lange tot diep in de nacht.

Ik had online een cursus gevonden over vreemdgaan en hoe je er samen uit kan komen (of niet). Ik vond het zo fijn om te lezen dat al mijn emoties, hoe alles alle kanten op schoot, zo normaal is. En dat je dit ook moet toestaan, hoe je het in goede banen kan leiden. Zorgt ook voor begrip bij mijn man, hij heeft er handvaten in gevonden over wat hij het beste kan doen om mij weer veiligheid te bieden. Hoe hij het beste kan reageren, welke onzekerheden liggen onder het verwijt of de vraag.
Zo stond er ook in dat je de eerste maanden maar beter geen beslissing kan maken. Dat je op basis van al die emoties, die alle kanten opvliegen, niet weet wat je het beste kan doen. Dus neem die tijd, gun jezelf het proces om tot jou beslissing te komen.
Ik kan eventueel de link doorsturen, moet je me even een pb sturen.

Ik weet nog steeds niet of we er samen uit gaan komen. Of ik dit kan en of dit wel echt een plekje kan gaan krijgen in onze basis. Want ik wil niet dat dit blijft etteren, tussen ons in blijft staan. Maar ik geloof hem wel als hij zegt voor mij, voor ons, te gaan. En mijn onderbuik gelooft het nu ook.

Oja, lees nooit de chat. Mocht je toch iets tegen komen. Dat is zo pijnlijk en kan blijven spoken in je hoofd