Relaties
alle pijlers
Man laatbloeier en jonge kinderen
zaterdag 27 juni 2020 12:57
Hallo
Ik zou graag mijn bezorgdheid willen delen en ervaringen willen horen van anderen.
Ik ben 33 jaar en mijn man is 48 bijna 49 jaar. We hebben 4 kinderen van 7/5/3 jaar oud (jongens) en een dochtertje van 6 maanden. We zijn intussen 10 jaar samen. Voor mij is mijn man ook getrouwd geweest, was toen nog niet echt klaar om defintief te settelen, had het gevoel met de verkeerde te zijn getrouwd en is vanwege een ander uit dat huwelijk gestapt. Hij gaf dit eerlijk toe aan het begin van ons contact. Uit dat huwelijk is een kind geboren die intussen een tiener is en die mijn man niet meer ziet. Zijn ex is naar het buitenland vertrokken (haar geboorteland) en heeft alle contact verbroken.
We hebben meerdere malen geprobeerd contact te zoeken omwille van zijn kind maar het is niet gelukt.
Daarna dacht hij niet meer aan settelen en een gezin, gebroken door zijn scheiding, totdat hij mij ontmoette en alsnog een 2e poging deed om een gezin op te bouwen.
Na een paar jaar wilde ik dus een gezin starten en gezien zijn leeftijd op dat moment wilde ik dit niet al te lang uitstellen. Ons leeftijdsverschil is nooit een probleem geweest voor mij, hij ziet er nog steeds goed uit en is erg sportief.
Nu hebben we 4 erg jonge kinderen, waaronder een baby, en hij loopt al tegen de 50 jaar. Op dit moment is hij heel actief met de kinderen, speelt met ze, geeft ze veel aandacht etc. Maar ik maak me zorgen voor de toekomst.
De kinderen gaan nu vroeg naar bed, doen middagdutjes etc waardoor we vrij vroeg de avond voor ons zelf hebben en kunnen opladen. Maar aangezien hij tegen de 50 loopt vraag ik me af wat dit gaat worden als ze ouder worden. Sportclubjes, verjaardagsfeestjes, langer opblijven enz.
Wat kan ik verwachten van een late 50/begin 60´er die straks met tieners en nog een jong kind te maken krijgt?
Hij heeft op dit moment alleen maar vrienden wiens kinderen al bijna het huis uit zullen gaan en op het punt staan weer van hun vrijheid te genieten. Ik ben bang dat hij over een paar jaar jaloers gaat zijn op hun leventje. Dat zij weer de vrijheid hebben om te gaan en staan waar ze willen, maar hij nog vast zit aan allerlei kinder-en tienerverplichtingen.
Hij zegt dat niet het geval zal zijn, maar ik vraag me af in hoeverre een 60 er opgewassen gaat zijn tegen de buien en chaos van 3 tienerzonen en een dochter terwijl zijn vrienden die fase allang achter zich hebben gelaten.
In de beginfase maakte ik me hier geen zorgen over, maar de laatste tijd lees ik hoe de puberteit enorm veel stress kan geven aan ouders, waardoor ik alles ineens anders begon te zien. Ik ben bang dat hij over een paar jaar een parentale burnout gaat krijgen.
Hij wuift al mijn zorgen weg, want hij is nog erg actief en sterk, maar het is wel iets wat me vooral na de laatste bevalling bezig houdt. Ik ben het meest bang dat hij over een paar jaar met afgunst gaat kijken naar het leven van zijn 50/60 jarige vrienden, terwijl hij bv nog in een binnenspeeltuin/ zwemles/pannekoekenhuis etc ´moet` .
Iemand (positieve) ervaring met een huwelijk/relatie met een laatbloeier?
Ik zou graag mijn bezorgdheid willen delen en ervaringen willen horen van anderen.
Ik ben 33 jaar en mijn man is 48 bijna 49 jaar. We hebben 4 kinderen van 7/5/3 jaar oud (jongens) en een dochtertje van 6 maanden. We zijn intussen 10 jaar samen. Voor mij is mijn man ook getrouwd geweest, was toen nog niet echt klaar om defintief te settelen, had het gevoel met de verkeerde te zijn getrouwd en is vanwege een ander uit dat huwelijk gestapt. Hij gaf dit eerlijk toe aan het begin van ons contact. Uit dat huwelijk is een kind geboren die intussen een tiener is en die mijn man niet meer ziet. Zijn ex is naar het buitenland vertrokken (haar geboorteland) en heeft alle contact verbroken.
We hebben meerdere malen geprobeerd contact te zoeken omwille van zijn kind maar het is niet gelukt.
Daarna dacht hij niet meer aan settelen en een gezin, gebroken door zijn scheiding, totdat hij mij ontmoette en alsnog een 2e poging deed om een gezin op te bouwen.
Na een paar jaar wilde ik dus een gezin starten en gezien zijn leeftijd op dat moment wilde ik dit niet al te lang uitstellen. Ons leeftijdsverschil is nooit een probleem geweest voor mij, hij ziet er nog steeds goed uit en is erg sportief.
Nu hebben we 4 erg jonge kinderen, waaronder een baby, en hij loopt al tegen de 50 jaar. Op dit moment is hij heel actief met de kinderen, speelt met ze, geeft ze veel aandacht etc. Maar ik maak me zorgen voor de toekomst.
De kinderen gaan nu vroeg naar bed, doen middagdutjes etc waardoor we vrij vroeg de avond voor ons zelf hebben en kunnen opladen. Maar aangezien hij tegen de 50 loopt vraag ik me af wat dit gaat worden als ze ouder worden. Sportclubjes, verjaardagsfeestjes, langer opblijven enz.
Wat kan ik verwachten van een late 50/begin 60´er die straks met tieners en nog een jong kind te maken krijgt?
Hij heeft op dit moment alleen maar vrienden wiens kinderen al bijna het huis uit zullen gaan en op het punt staan weer van hun vrijheid te genieten. Ik ben bang dat hij over een paar jaar jaloers gaat zijn op hun leventje. Dat zij weer de vrijheid hebben om te gaan en staan waar ze willen, maar hij nog vast zit aan allerlei kinder-en tienerverplichtingen.
Hij zegt dat niet het geval zal zijn, maar ik vraag me af in hoeverre een 60 er opgewassen gaat zijn tegen de buien en chaos van 3 tienerzonen en een dochter terwijl zijn vrienden die fase allang achter zich hebben gelaten.
In de beginfase maakte ik me hier geen zorgen over, maar de laatste tijd lees ik hoe de puberteit enorm veel stress kan geven aan ouders, waardoor ik alles ineens anders begon te zien. Ik ben bang dat hij over een paar jaar een parentale burnout gaat krijgen.
Hij wuift al mijn zorgen weg, want hij is nog erg actief en sterk, maar het is wel iets wat me vooral na de laatste bevalling bezig houdt. Ik ben het meest bang dat hij over een paar jaar met afgunst gaat kijken naar het leven van zijn 50/60 jarige vrienden, terwijl hij bv nog in een binnenspeeltuin/ zwemles/pannekoekenhuis etc ´moet` .
Iemand (positieve) ervaring met een huwelijk/relatie met een laatbloeier?
zaterdag 27 juni 2020 16:21
Of juist erg vroeg? Waarom zoek je problemen die er nog niet zijn. Sowieso is de toekomst moeilijk te ondervangen. Zijn zoveel factoren die van invloed zijn.Due-scimmie schreef: ↑27-06-2020 13:32Is dit niet een beetje laat om daar nu over na te gaan denken?
zaterdag 27 juni 2020 16:29
Een vriendin van mijn dochter had een oude vader (was zijn 2e huwelijk) Toen ze tieners waren was die vader dus al met pensioen maar nog heel fit en iedereen vond het fantastisch hij had een zwembad aan laten leggen in de tuin en haalde de vriendinnen op om daar te komen spelen ook altijd veel tijd om bij sportwedstrijden enz te zijn, veel tijd om te begeleiden bij huiswerk terwijl moeder nog werkte, Onze dochter en de hele vriendengroep vonden het fantastisch en voor die moeder ook best heerlijk want hij vond het ook fijn om te koken en zo dus als ze thuiskwam uit haar werk had ze dan ook de tijd om uit te rusten
zaterdag 27 juni 2020 16:32
Dat denk ik ook.Astromeria schreef: ↑27-06-2020 15:11Dit is een proces dat denk ik weinig met leeftijd te maken heeft, maar meer met het natuurlijke "loslaten". Je groeit toe naar het moment dat je kinderen de deur uitgaan, en dan ben je er vanzelf zelf ook aan toe.
Hier nog een puber in huis; bij een vriendin zijn de kinderen het huis al uit.
Toen zij moeder werd, was ik nog met hele andere dingen bezig en moest er echt niet aan denken om een baby te hebben.
Haar kinderen zijn nu het huis uit en zij moet er niet aan denken een puber in huis te hebben.
Je groeit gewoon met je eigen kind(eren) mee.
zaterdag 27 juni 2020 16:40
zaterdag 27 juni 2020 16:40
Hoe is het ten eerste mogelijk dat zijn ex met zijn kind is vertrokken naar het buitenland?
Of waren ze al lang en breed weg en heeft hij pas toen hij met jou samen was een poging tot contact gedaan? Heel vreemd.
Ten tweede is hij geen laatbloeier want hij was al vader en al getrouwd geweest.
Dan krijg je eerst zoveel kinderen samen en dan ga je hier over nadenken.
Ja, hij is al wat ouder en nee, hij zegt zelf er geen probleem mee te hebben.
En mocht hij over 10 jaar ineens bejaard zijn dan zul je het er alsnog mee moeten doen, je hebt nu eenmaal een gezin samen.
Of waren ze al lang en breed weg en heeft hij pas toen hij met jou samen was een poging tot contact gedaan? Heel vreemd.
Ten tweede is hij geen laatbloeier want hij was al vader en al getrouwd geweest.
Dan krijg je eerst zoveel kinderen samen en dan ga je hier over nadenken.
Ja, hij is al wat ouder en nee, hij zegt zelf er geen probleem mee te hebben.
En mocht hij over 10 jaar ineens bejaard zijn dan zul je het er alsnog mee moeten doen, je hebt nu eenmaal een gezin samen.
zaterdag 27 juni 2020 16:50
Mensen moeten tegenwoordig werken tot hun 65 à 70.
Tegen die tijd is de jongste dus 18
.
Zolang hij actief en sterk blijft en geen couch potato wordt is er toch weinig aan de hand? En die kinderen zullen er wel voor zorgen dat de zetel bezet is
.
Tegen die tijd is de jongste dus 18
.Zolang hij actief en sterk blijft en geen couch potato wordt is er toch weinig aan de hand? En die kinderen zullen er wel voor zorgen dat de zetel bezet is
.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 27 juni 2020 16:54
Je kan er nu niets meer aan doen hè.
Een man van dezelfde leeftijd is overigens geen enkele garantie dat je niet verlaten wordt, kan ik je uit ervaring vertellen. Verder zijn niet alle pubers moeilijk en niet alle mensen rond de 60 willen per se hun vrijheid.
Niemand kan in de toekomst kijken dus je zal moeten afwachten. Het feit dat hij zijn eerste vrouw met kind liet zitten "omdat hij er niet aan toe was" vind ik geen reclame voor de man, maar dat wil ook niet zeggen dat hij het nog een keer doet.
Een man van dezelfde leeftijd is overigens geen enkele garantie dat je niet verlaten wordt, kan ik je uit ervaring vertellen. Verder zijn niet alle pubers moeilijk en niet alle mensen rond de 60 willen per se hun vrijheid.
Niemand kan in de toekomst kijken dus je zal moeten afwachten. Het feit dat hij zijn eerste vrouw met kind liet zitten "omdat hij er niet aan toe was" vind ik geen reclame voor de man, maar dat wil ook niet zeggen dat hij het nog een keer doet.
zaterdag 27 juni 2020 16:55
Dat kan hoor. Ik heb zelf ook zo'n geval in mijn directe omgeving. Moeder en kind waren ineens vertrokken naar, in dit geval, het geboorteland van moeder. Dat ging toen nog makkelijker dan het tegenwoordig gaat. Ook de mogelijkheden om contact te leggen waren toen nog niet zo als tegenwoordig. Social media bestonden bijvoorbeeld nog niet.Lillybit schreef: ↑27-06-2020 16:40Hoe is het ten eerste mogelijk dat zijn ex met zijn kind is vertrokken naar het buitenland?
Of waren ze al lang en breed weg en heeft hij pas toen hij met jou samen was een poging tot contact gedaan? Heel vreemd.
Ten tweede is hij geen laatbloeier want hij was al vader en al getrouwd geweest.
Dan krijg je eerst zoveel kinderen samen en dan ga je hier over nadenken.
Ja, hij is al wat ouder en nee, hij zegt zelf er geen probleem mee te hebben.
En mocht hij over 10 jaar ineens bejaard zijn dan zul je het er alsnog mee moeten doen, je hebt nu eenmaal een gezin samen.
zaterdag 27 juni 2020 17:02
Vooral om dit;Astromeria schreef: ↑27-06-2020 16:55Dat kan hoor. Ik heb zelf ook zo'n geval in mijn directe omgeving. Moeder en kind waren ineens vertrokken naar, in dit geval, het geboorteland van moeder. Dat ging toen nog makkelijker dan het tegenwoordig gaat. Ook de mogelijkheden om contact te leggen waren toen nog niet zo als tegenwoordig. Social media bestonden bijvoorbeeld nog niet.
Voor mij is mijn man ook getrouwd geweest, was toen nog niet echt klaar om defintief te settelen, had het gevoel met de verkeerde te zijn getrouwd en is vanwege een ander uit dat huwelijk gestapt. Hij gaf dit eerlijk toe aan het begin van ons contact. Uit dat huwelijk is een kind geboren die intussen een tiener is en die mijn man niet meer ziet. Zijn ex is naar het buitenland vertrokken (haar geboorteland) en heeft alle contact verbroken.
We hebben meerdere malen geprobeerd contact te zoeken omwille van zijn kind maar het is niet gelukt.
Hij was nog niet toe aan settelen maar had wel een gezin.
"We" hebben meerdere malen geprobeerd. Niet hij.
zaterdag 27 juni 2020 17:04
Zelfs nu gaat het nog altijd vrij makkelijk als je écht wil.Astromeria schreef: ↑27-06-2020 16:55Dat kan hoor. Ik heb zelf ook zo'n geval in mijn directe omgeving. Moeder en kind waren ineens vertrokken naar, in dit geval, het geboorteland van moeder. Dat ging toen nog makkelijker dan het tegenwoordig gaat. Ook de mogelijkheden om contact te leggen waren toen nog niet zo als tegenwoordig. Social media bestonden bijvoorbeeld nog niet.
De regels zijn verstrengd, maar je zit in no time in België, Frankrijk of Duitsland.
Waar ook vliegtuigen opstijgen.
Parentale ontvoering - buiten de landsgrenzen - is dus nog altijd zo'n beetje wekelijkse kost.
Als je er dan als vader ook niet al te hard achterna holt, zeker in begin ... lijkt het mij het belangrijkste dat je weet in welk land je ex en je kind zit. En waar je ex-schoonfamilie vroeger ongeveer woonde.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 27 juni 2020 17:11
Ach, wie weet krijgt een van zijn vrienden nog te maken met een midlife en begint die binnen een jaar aan een tweede leg, net als jouw man. Zo gaan die dingen.Dorienne1234 schreef: ↑27-06-2020 12:57Hij zegt dat niet het geval zal zijn, maar ik vraag me af in hoeverre een 60 er opgewassen gaat zijn tegen de buien en chaos van 3 tienerzonen en een dochter terwijl zijn vrienden die fase allang achter zich hebben gelaten.
zaterdag 27 juni 2020 17:16
ik vind 44/48 nog best jong om pubers in huis te hebben. Zijn pubers niet gewoon pittig (afhankelijk van de staat van je eigen puber, en of je het zelf een leuke leeftijdsgroep vindt)?
zaterdag 27 juni 2020 17:20
Vanaf hoe oud is het een puber? Mijn brugklasser is een lieverd. Ik denk niet dat hij heel pittig gaat worden.
zaterdag 27 juni 2020 17:21
Ik ben een moeder van 48 met twee kinderen in de basisschoolleeftijd.
Ik ben inderdaad ook 58 als mijn jongste 17 is. Mijn man is wat jonger maar ik ben in geest de jongste van ons twee.
Ik ben verre van sportief en fit en dat vind ik wel. Een nadeel.
Verder vind ik het een beetje een 'elk nadeel heeft zijn voordeel' discussie.
Mijn eigen moeder was piepjong toen ze mij kreeg en dat was niet bepaald ideaal. Ik denk dus dat het dus ook voordelen, bijvoorbeeld een bepaalde rust en stabiliteit in het gezin, kan bieden.
Een echt wat oudere vader in onze omgeving (70, kind is 10) is wat dovig en dat blijkt bijvoorbeeld heel handig bij het opvoeden van hun wat autistische dochter die graag gilt. Die gilt dus niet als haar vader in charge is, die hebben rustig verlopen dagen, kind komt helemaal bij, lekker prikkelarm.
Zijn eerste leg is een beetje jaloers op die rust, toen hij hun opvoedde had hij veel minder geduld.
Ik ben inderdaad ook 58 als mijn jongste 17 is. Mijn man is wat jonger maar ik ben in geest de jongste van ons twee.
Ik ben verre van sportief en fit en dat vind ik wel. Een nadeel.
Verder vind ik het een beetje een 'elk nadeel heeft zijn voordeel' discussie.
Mijn eigen moeder was piepjong toen ze mij kreeg en dat was niet bepaald ideaal. Ik denk dus dat het dus ook voordelen, bijvoorbeeld een bepaalde rust en stabiliteit in het gezin, kan bieden.
Een echt wat oudere vader in onze omgeving (70, kind is 10) is wat dovig en dat blijkt bijvoorbeeld heel handig bij het opvoeden van hun wat autistische dochter die graag gilt. Die gilt dus niet als haar vader in charge is, die hebben rustig verlopen dagen, kind komt helemaal bij, lekker prikkelarm.
Zijn eerste leg is een beetje jaloers op die rust, toen hij hun opvoedde had hij veel minder geduld.
zaterdag 27 juni 2020 17:21
Wisselt van kind tot kind.
De ene puber begint te zwijnen op zijn 11, de andere op zijn 16.
Tegen hun 18de hoop je dat het gedaan is
.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
