Relaties
alle pijlers
Man twijfelt over huwelijk en kan gezinsleven niet aan
dinsdag 12 februari 2019 10:58
dinsdag 12 februari 2019 11:40
Ik vind dat hij het wel heel erg bij jou legt allemaal. Als de kinderen wakker werden vloekte hij erop los en sloeg met zijn vuisten tegen de muren, ik denk eerlijk gezegd dat de meeste vrouwen daar niet heel opgewekt op reageren. En dan ben jij gemeen zelfs? Wat vindt hij achteraf van zijn eigen gedrag en wat had hij dan van je verwacht? Dat je nergens iets van zei, dat jij alle gebroken nachten voor je rekening nam en hem zoveel mogelijk spaarde?
Wat verwacht hij nu van jou?
Een gezinsleven met jonge kinderen is zwaar, dat is nou eenmaal zo. Vindt hij dat hij daarin ontzien moet worden? Maakt het hem iets uit dat het voor jou dan dubbel zo zwaar wordt?
Het klinkt in elk geval alsof hij vooral heel leuk en sociaal is als alles makkelijk en rustig is, maar dat dat in elk geval niet verstoord moet worden.
Wat verwacht hij nu van jou?
Een gezinsleven met jonge kinderen is zwaar, dat is nou eenmaal zo. Vindt hij dat hij daarin ontzien moet worden? Maakt het hem iets uit dat het voor jou dan dubbel zo zwaar wordt?
Het klinkt in elk geval alsof hij vooral heel leuk en sociaal is als alles makkelijk en rustig is, maar dat dat in elk geval niet verstoord moet worden.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 12 februari 2019 11:42
Wat een suggesties zeg..
Ik vraag me vanuit een heel andere invalshoek af hoe het hiermee überhaupt tot een relatie is gekomen. Zijn passiviteit was er natuurlijk ook al vanaf het begin. Het lijkt me dat je (te) hoge verwachtingen hebt van zijn vermogen tot aanpassen aan de eisen die het gezinsleven stelt.
Het weigeren om mee te gaan naar een therapie vind ik wel heel jammer en eigenlijk onacceptabel. Dwingen is ook niet de manier maar jemig, peper erin!
Ik vraag me vanuit een heel andere invalshoek af hoe het hiermee überhaupt tot een relatie is gekomen. Zijn passiviteit was er natuurlijk ook al vanaf het begin. Het lijkt me dat je (te) hoge verwachtingen hebt van zijn vermogen tot aanpassen aan de eisen die het gezinsleven stelt.
Het weigeren om mee te gaan naar een therapie vind ik wel heel jammer en eigenlijk onacceptabel. Dwingen is ook niet de manier maar jemig, peper erin!
dinsdag 12 februari 2019 11:44
Een ander tijdens zijn buitenland uitstapje kwam ook meteen bij mij op. Of de tijd zonder zijn gezin (lees: zonder de verplichtingen van zijn volwassen leven) is hem bijzonder goed bevallen.
Het lijkt er op dat hij er op wacht totdat jij de stekker er uit trekt, immers hij gooit de knuppel in het hoenderhok en gaat vervolgens rustig afwachten wat jij daaraan gaat doen. Ofwel een beetje de aard van het beestje, hij laat alles wederom aan jou over. Lijkt mij bepaald niet een man die verantwoordelijkheid niet voor zijn (passieve) beslissingen. Lijkt mij zeer frustrerend voor jou!
Het lijkt er op dat hij er op wacht totdat jij de stekker er uit trekt, immers hij gooit de knuppel in het hoenderhok en gaat vervolgens rustig afwachten wat jij daaraan gaat doen. Ofwel een beetje de aard van het beestje, hij laat alles wederom aan jou over. Lijkt mij bepaald niet een man die verantwoordelijkheid niet voor zijn (passieve) beslissingen. Lijkt mij zeer frustrerend voor jou!
dinsdag 12 februari 2019 11:44
Het klinkt alsof je er echt alles voor over hebt om je kinderen een gezin met twee gelukkige ouders te geven, TO. Maar je man wil niet.
Mijn advies aan jou is: kies voor jezelf. En je kinderen. Want jullie verdienen het niet om een betonblok aan jullie been te hebben. Jullie verdienen het niet om met iemand in huis te moeten leven die niet gelukkig is met jullie.
Dus ik zou persoonlijk met man in gesprek gaan en aangeven dat je wil scheiden. Daarna direct een afspraak maken bij een advocaat, om de scheiding in gang te zetten. En een mediator inschakelen om samen tot een ouderschapsplan en een goede omgangsregeling te komen.
Mijn advies aan jou is: kies voor jezelf. En je kinderen. Want jullie verdienen het niet om een betonblok aan jullie been te hebben. Jullie verdienen het niet om met iemand in huis te moeten leven die niet gelukkig is met jullie.
Dus ik zou persoonlijk met man in gesprek gaan en aangeven dat je wil scheiden. Daarna direct een afspraak maken bij een advocaat, om de scheiding in gang te zetten. En een mediator inschakelen om samen tot een ouderschapsplan en een goede omgangsregeling te komen.
dinsdag 12 februari 2019 11:46
Dit is een moeilijke situatie.
Door veel ruzie en nare dingen zeggen/horen en veel commentaar krijgen/Je in de steek gelaten voelen kan het gevoel van maatjes te zijn overgaan.
Dan is de vriendschap uit de relatie en zijn het stille en minder stille verwijten die blijven sudderen en knagen aan de liefde en aan het geluk.
Kinderen opvoeden is zwaar en niet iedereen kan goed omgaan met de spanningen en met het slaapgebrek.
Eigenlijk hoop je samen een team te zijn, maar dat valt soms tegen.
Ik weet ook niet wat je kunt doen, want een relatie heb je met z'n tweeën en je kunt de ander niet dwingen om bvb in relatietherapie te gaan.
Door kleine lieve dingen te doen en geduldig en vriendelijk te blijven (met een lange adem dus) kun je de breuken soms wel (gedeeltelijk) lijmen, maar daarvoor is het dan wel noodzakelijk dat je zelf geen wrok meer koestert én ook over je eigen verdriet heen kunt stappen.
Dat lukt niet zo goed als je nog een beetje boos of teleurgesteld bent.
Heel goed dat je gaat praten.
Door veel ruzie en nare dingen zeggen/horen en veel commentaar krijgen/Je in de steek gelaten voelen kan het gevoel van maatjes te zijn overgaan.
Dan is de vriendschap uit de relatie en zijn het stille en minder stille verwijten die blijven sudderen en knagen aan de liefde en aan het geluk.
Kinderen opvoeden is zwaar en niet iedereen kan goed omgaan met de spanningen en met het slaapgebrek.
Eigenlijk hoop je samen een team te zijn, maar dat valt soms tegen.
Ik weet ook niet wat je kunt doen, want een relatie heb je met z'n tweeën en je kunt de ander niet dwingen om bvb in relatietherapie te gaan.
Door kleine lieve dingen te doen en geduldig en vriendelijk te blijven (met een lange adem dus) kun je de breuken soms wel (gedeeltelijk) lijmen, maar daarvoor is het dan wel noodzakelijk dat je zelf geen wrok meer koestert én ook over je eigen verdriet heen kunt stappen.
Dat lukt niet zo goed als je nog een beetje boos of teleurgesteld bent.
Heel goed dat je gaat praten.
dinsdag 12 februari 2019 11:47
Je bent juist een lieverd, TO. Dat schelden, schreeuwen en tegen de muur slaan had hij bij mij echt maar één keer hoeven proberen. Dat beschouw ik namelijk als geweld. En dan is het klaar.Susan schreef: ↑12-02-2019 11:40Ik vind dat hij het wel heel erg bij jou legt allemaal. Als de kinderen wakker werden vloekte hij erop los en sloeg met zijn vuisten tegen de muren, ik denk eerlijk gezegd dat de meeste vrouwen daar niet heel opgewekt op reageren. En dan ben jij gemeen zelfs? Wat vindt hij achteraf van zijn eigen gedrag en wat had hij dan van je verwacht? Dat je nergens iets van zei, dat jij alle gebroken nachten voor je rekening nam en hem zoveel mogelijk spaarde?
dinsdag 12 februari 2019 11:48
Dat hij wel verder wil met het gezin en vindt dat er iets moet gebeuren is positief. Dat hij niet weet wat, dat kan.
Dat hij niks wil ondernemen om daar achter te komen en mee bezig te gaan zou ik niet acceptabel vinden. Als er iets met veranderen dan doe je dat samen.
Als jij alleen aan het werk moet koersen jullie sowieso af op een scheiding.
Dat hij niks wil ondernemen om daar achter te komen en mee bezig te gaan zou ik niet acceptabel vinden. Als er iets met veranderen dan doe je dat samen.
Als jij alleen aan het werk moet koersen jullie sowieso af op een scheiding.
dinsdag 12 februari 2019 11:49
De beste man is volwassen en overal bij geweest. Hij trekt blijkbaar het gezinsleven niet, heeft hij toch echt voor gekozen (hoe passief dan ook), hij heeft zijn piemel er toch echt minstens 2x ingestoken zonder bescherming. Nu wordt het te zwaar en legt hij het probleem, zo lijkt het in ieder geval, wederom bij TO. Als ook de oplossing want hij weet het niet en als TO met een oplossing komt, wilt hij dat ook niet, nou dat schiet lekker op. Ik krijg hierdoor toch echt een beetje het gevoel dat de man van TO saboteert door deze houding (hidden agenda: hij wil er uit). Ik hoop natuurlijk voor TO dat dit niet het geval is.
dinsdag 12 februari 2019 11:50
Eerste reis niks aan de hand en na de tweede reis voelt hij zich ineens niet meer geliefd door TO. Dan heeft hij zich daar blijkbaar wel geliefd gevoeld.
Maar ben het met je eens, hij is net zo passief ten aanzien van beëindigen van de relatie als tijdens de relatie zelf. Het is lastig om met onwillige honden hazen te vangen, als hij niet wil is de keuze aan jou TO
anoniem_64df35cce50ab wijzigde dit bericht op 12-02-2019 11:52
4.44% gewijzigd
dinsdag 12 februari 2019 11:57
Als hij niet wil kun je hem niet dwingen.
Van de andere kant, als jij jouw grens hebt bereikt, is het klaar. Dan kan hij het verder zelf uitzoeken met zijn games.
Beseft hij dat hij nooit meer een ombezorgde vrijgezel zonder kinderen wordt?
Nou ja, is niet jouw probleem.
Jouw probleem is dat jullie in de realiteit leven en er iets moet gebeuren.
Van de andere kant, als jij jouw grens hebt bereikt, is het klaar. Dan kan hij het verder zelf uitzoeken met zijn games.
Beseft hij dat hij nooit meer een ombezorgde vrijgezel zonder kinderen wordt?
Nou ja, is niet jouw probleem.
Jouw probleem is dat jullie in de realiteit leven en er iets moet gebeuren.
dinsdag 12 februari 2019 11:57
Positieve benadering: ik zou iig relatietherapie voorstellen. Er gaat lijkt mij het een en ander mis in jullie communicatie. Of je nu wel of niet er uit komt, het kan jullie relatie alleen maar goed doen, of in ieder geval jou en je man meer duidelijkheid verschaffen waar het spaak loopt tussen jullie. Ik zelf heb jaren later een vorm van relatietherapie gehad met mijn ex (dus jaren na het verbreken van de relatie), dit omdat wij vastliepen in onze communicatie en wij dit wilden verbeteren voor onze ouderrelatie (dochter). Dit heeft al na een aantal gesprekken een enorme verbetering opgeleverd wat wij beiden als zeer waardevol hebben ervaren. We begrepen na deze gesprekken waarom wij vastliepen en wat wij konden veranderen in onze eigen houding om het makkelijker te laten verlopen. In jouw geval betreft het natuurlijk een geheel andere relatie, mijn punt is dat het een middel kan zijn waardoor jullie misschien wat meer begrip kunnen krijgen in het handelen/houding van de ander.
dinsdag 12 februari 2019 12:03
Excuus, ik zie nu dat je relatietherapie hebt voorgesteld met een negatief antwoord als reactie. Pffffffff, moeilijk voor je hoor. Ik ben bang dat het enige wat je kunt doen, je eigen grens trekken is. Niet dat je meteen uit je relatie moet stappen, maar misschien moet je hem echt even aan zich zelf overlaten en je nu focussen op je eigen kracht/gezondheid. Goed dat je naar de huisarts gaat. Misschien wat gesprekken met de praktijkondersteuner, zodat je alles rustig op een rijtje kunt zetten? Sterkte in ieder geval!
dinsdag 12 februari 2019 12:17
Whateffa schreef: ↑12-02-2019 11:44Een ander tijdens zijn buitenland uitstapje kwam ook meteen bij mij op. Of de tijd zonder zijn gezin (lees: zonder de verplichtingen van zijn volwassen leven) is hem bijzonder goed bevallen.
Het lijkt er op dat hij er op wacht totdat jij de stekker er uit trekt, immers hij gooit de knuppel in het hoenderhok en gaat vervolgens rustig afwachten wat jij daaraan gaat doen. Ofwel een beetje de aard van het beestje, hij laat alles wederom aan jou over. Lijkt mij bepaald niet een man die verantwoordelijkheid niet voor zijn (passieve) beslissingen. Lijkt mij zeer frustrerend voor jou!
Zo vind ik het ook klinken.