Meer dan 10 jaar verliefd op een ander (ervaringen gezocht)

20-09-2018 09:43 30 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben een vrouw van midden dertig en ik begin radeloos te worden.

Ik ben getrouwd en heb een zoontje van 4. En ik ben al ruim 10 jaar verliefd op een andere man.

Deze andere man is een goede vriend van zowel mijn man als mij. Er is nooit iets sexueels gebeurd tussen ons. Maar dit begint wel steeds moeilijker te worden om vol te houden. Door de jaren heen hebben we het er meerdere malen over gehad. Hij heeft dezelfde gevoelens voor mij. Hij heeft de afgelopen 10 jaar geen noemenswaardige relatie gehad.

Mijn man en ik hebben een goede relatie. Ik begrijp dat dat niet geloofwaardig klinkt in combinatie met het feit dat ik al jaren verliefd ben op iemand anders, maar zo voelt het wel. We hebben het leuk samen, veel gedeelde interesses en hobbies, goede seks, goed gezamenlijk sociaal leven.

Inmiddels weet ik niet meer wat ik nog moet doen om gelukkig te zijn. We hebben geprobeerd om het contact te verbreken. Dit was moeilijk omdat de sociale kringen verweven zijn, maar het is ons gelukt om elkaar twee jaar lang niet te zien. We hebben die tijd ook geen ander contact gehad. Hierna is mijn zoon geboren. Sindsdien is het contact weer toegenomen, ook omdat mijn man graag wil dat de “andere man” een rol speelt in zijn leven (we hebben beiden geen broers/zussen).

Een paar jaar geleden heb ik mijn man verteld wat er speelde (gevoelens dus, want verder is er in praktische zin niks aan de hand). Hij heeft toen (terecht) aangegeven dat ik er maar overheen moet komen omdat we een kind hebben en hij hier ook niks mee kan. We hebben het sindsdien niet meer over gehad.

Ik weet wat ik moet doen: niks. Dit is hoe mijn leven is gelopen en nu heb ik de keuze gemaakt voor mijn kind dat hij geboren is binnen dit huwelijk en daar blijf ik dus bij. Maar ik merk dat ik depressief begin te worden omdat de combinatie van dingen die ik wil (samen zijn met andere man, kind gelukkig, echtgenoot gelukkig, goede relatie met iedereen) absoluut onmogelijk is.

Ik ben daarom op zoek naar ervaringen van mensen die ook lange tijd smoorverliefd zijn geweest op een ander en toch weer gelukkig zijn geworden. Ik hoop dat die er zijn...

Veel dank voor het lezen van mijn bericht.
anoniem_376342 wijzigde dit bericht op 20-09-2018 10:14
Reden: Foutje
0.95% gewijzigd
Je kunt weer gelukkig worden. Neem jezelf, je man en je kind serieus. Stop met zwelgen en toon wat daadkracht.

Of je blokkeert elke gedachte aan die ander zodra er een opkomt en ga voor 100% voor je man en kind.

Of je gaat scheiden, trekt in bij die andere man en ziet je kind alleen nog parttime.

Niet zeuren dat je er niets aan kunt doen en dat het gevoel zo sterk is. Je kunt er wel iets aan doen. Maak een keuze, want die heb je, en sta achter je keuze.
Jij was al getrouwd toen jij en die vriend gevoelens voor elkaar kregen?

Het is twee jaar gelukt om elkaar te ontlopen dus het lijkt me verstandig om dat te blijven doen.

Je man is niet wijs dat hij die man in jullie leven wil. Iets met kat en spek binden.
Ik zou gaan scheiden en het proberen bij de man van wie je echt houdt
Je man nam het niet echt serieus. Omdat je een kind hebt, moet je het maar vergeten. Makkelijker gezegd dan gedaan.
Denk dat je man het serieuzer gaat nemen als jij en die kerel eens goed neuken. Maar dan is het te laat om het huwelijk te redden. Dus ik zou opnieuw met je man gaan praten. Deel het en maak hem duidelijk dat je het er moeilijk mee hebt. Vervolgens contact met die ander stoppen.
Alle reacties Link kopieren
Verliefd op de een maar toch trouw je met de ander en daar krijg je ook een kind mee... bijzonder. waarom heb je dan niet eerder een besluit genomen om met die ander verder te gaan, of je man een andere relatie te gunnen met iemand die wel 100% voor hem gaat?
Toen je 2 jaar verliefd was op de ander bijvoorbeeld?
Don't cry, buy a bag and move on.
ooo zo herkenbaar .
Ik ben smoorverliefd op een vriend van ons. HIj is getrouwd, ik ook, dus nog iets ingewikkelder :)
Er is een enorme fysieke aantrekkingskracht tussen ons .
Lange tijd spraken we niet over gevoelens maar een tijd terug heb ik hem gezegd dat ik smoorverliefd op hem was. HIj voelde al langer dat er iets was en was al weken aan het vragen wat er scheelde. Hij zei dat hij ook gevoelens voor me heeft en dat hij , ook al mag het niet, van me houdt .

En beiden hebben we echt een goede relatie met onze partner. klinkt inderdaad heel raar maar zo is het .

Hoe het verder moet ? geen idee. Ik kan je geen tips of raad geven.
Hem niet zien of horen, dat helpt, maar niet evident als het een vriend is van jullie beiden.

Ik voel dat ik er zelf wat onderdoor aan het gaan ben. Zijn chatgesprekken herlezen en dan soms dingen bij denken die al of niet correct zijn.
HIj is bv nu op reis met zijn vrouw . Vorige week kreeg ik elke dag een appje, sinds maandag niets meer En dan begin ik te fantaseren, dat hij me beu is, dat hij niet meer van me houdt,... En daardoor loop ik constant op de tippen van mijn tenen, ween ik voor niets, ...
Moeilijk.
Veel moed !!
Alle reacties Link kopieren
Hoe voelde je je tijdens die 2 jaar contactloosheid?
Je kunt je man natuurlijk prima uitleggen dat je hem liever buiten jullie kring houdt.
...
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie reacties. Ik had niet verwacht dat men aardig zou zijn dus dat is allemaal prima. Ik weet dat ik er een zooitje van gemaakt heb.

De verliefdheid/liefde/gevoelens komen in golven. Het is niet altijd even zwaarwegend aanwezig, maar wel altijd minstens op de achtergrond. Ik heb het echt verkeerd ingeschat toen ik mijn levensbeslissingen aan het nemen was.

Ik heb de beslissing om voor mijn man te gaan met mijn hoofd genomen. Ik heb nooit dezelfde vlinders/gevoelens voor hem gehad. Ik heb er voorafgaand aan het huwelijk en het kind goed over nagedacht en ik ben toen tot de beslissing gekomen dat hij en ik de best mogelijke match zijn. Ik begrijp dat dit onromantisch klinkt maar ik was echt van mening dat je dit soort levensbeslissingen rationeel af moet wegen. Nu twijfel ik of dat de juiste beslissing was - maar ik ga er niet op terug komen. Ik wil niet scheiden, ik wil niet weg bij mijn man, ik wil niet mijn zoon moeten delen.

Ik ben echt benieuwd of er mensen zijn die iets soortgelijks hebben meegemaakt en hoe zij eruit zijn gekomen.
Alle reacties Link kopieren
@pluisje1978: dankjewel voor je bericht.... fijn om zo’n herkenbare situatie te lezen, maar ook niet zo bemoedigend....

Wat jij schrijft over de onzekerheden die horen bij dit soort gevoelens, zoals bang zijn dat hij je zat is, dat is ook een onderdeel waar ik moeite mee heb. Dat zijn gevoelens die ik vroeger had toen ik nog datete met verschillende mannen (echt lang geleden dus) en dat hoorde zo bij die fase van mijn leven. En dat wilde ik echt graag achter me laten. Te meer omdat als hij me inderdaad op een gegeven moment zat is dat eigenlijk alleen maar beter zou zijn... Erg tegenstrijdige gedachten en gevoelens levert dat op.

Hebben jij/hij ook kinderen?
Alle reacties Link kopieren
Geen ervaring, wel advies:
Ga rigoreus kappen met die man en je gedachten over die man!
Laat hem niet meer toe in je leven!
Je wordt depressief.
Je moet het doen voor je familie.
Ga hard werken aan jezelf en krijg volledige focus voor alleen jouw gezin.
Ga je gedachten trainen en kap gedachten aan die man helemaal af. Je hebt al ondervonden dat je niet gelukkig kan zijn met gevoelens voor iedereen.

Ga keihard knokken voor je gezin en jullie geluk. Zo kan je in de toekomst trots gaan worden op wie je bent en waar je voor staat. Namelijk duidelijkheid, focus, kracht en vechtersmentaliteit.
Je depressieve gedachten verdwijnen en positief krachtige gevoelens nemen plaats in je!
Vertel je man zeer duidelijk wat die andere man met je doet, dat je depressief bent en dat je absoluut niet in staat bent hem los te laten op vrije wil.
Zo zal je man inzien dat jullie hem moeten uitsluiten uit jullie leven.
Alle reacties Link kopieren
Als dit echt de liefde van je leven is, dan zou ik zeggen ga ervoor. Klinkt heel stom, maar moet je echt samen blijven omdat je een kind hebt? Die heeft er ook niets aan als ouders ongelukkig zijn. Maar wees wel zeker van je zaak, het is niet een kwestie van uitproberen. Je leven staat 180 graden op z'n kop als je die beslissing maakt.

Besluit je het niet te doen? Verbreek dan het contact en ga door met je gezinsleven en stop daar al je energie in.
10jaarplus schreef:
20-09-2018 11:35
@pluisje1978: dankjewel voor je bericht.... fijn om zo’n herkenbare situatie te lezen, maar ook niet zo bemoedigend....

Wat jij schrijft over de onzekerheden die horen bij dit soort gevoelens, zoals bang zijn dat hij je zat is, dat is ook een onderdeel waar ik moeite mee heb. Dat zijn gevoelens die ik vroeger had toen ik nog datete met verschillende mannen (echt lang geleden dus) en dat hoorde zo bij die fase van mijn leven. En dat wilde ik echt graag achter me laten. Te meer omdat als hij me inderdaad op een gegeven moment zat is dat eigenlijk alleen maar beter zou zijn... Erg tegenstrijdige gedachten en gevoelens levert dat op.

Hebben jij/hij ook kinderen?
ja, we hebben een zoon. HIJ heeft geen kinderen.

INderdaad, het zou best ok zijn als hij me beu is, dan kan ik eindelijk proberen alles achter me te laten, maar aan de andere kant, ik mag er niet aan denken, echt .

Je schrijft dat jullie nog geen fysiek contact hadden, probeer dat zo te houden , echt. Wij hebben sex gehad deze zomer. 1 x. Was hemels. Maar alles verandert daardoor nog.

goeie moed
Alle reacties Link kopieren
wat je voedt dat groeit.

Het gras bij de buren lijkt altijd groener.

En zoals al eerder genoemd: ga voor je man en gezin.
Jij zegt dat de reactie van je man "terecht" is dat hij jou gevoelens naar de andere man niet serieus neemt, waarom vind je dat? Dat klinkt niet als een leuke vent eigenlijk. Kijk als jij zegt 100% gelukkig te zijn met je man nu zou ik zeggen lekker bij je man blijven, maar iemand die jou niet zo serieus neemt (Zo komt het op mij over) Zou ik ook niet zo serieus nemen. Jij hebt ook maar 1 leven TOer en het is zonde als je niet gelukkig bent. Wat je moet doen is geheel aan jou.
Alle reacties Link kopieren
Welke het ook wordt, maak een duidelijke keus. Dit halfslachtige gedoe is niks, kan me voorstellen dat je daarvan depressief wordt.

Zoals ik het lees voed je inderdaad je gevoelens voor die ander. Als je er rigoreus mee kapt, geef je je huwelijk pas een eerlijke kans.

Anderzijds, als je je man hebt gekozen op rationele overwegingen en al meer dan tien jaar (wederzijds) verliefd bent, komt het mij voor dat jouw man het niet voor je is en het ook niet gaat zijn.

Ik zou geneigd zijn voor je gevoel te kiezen. Maar die keus kan je alleen zelf maken.

Ik vind trouwens wel dat je man raar reageert. Eerst vindt hij dat je bij hem moet blijven vanwege jullie kind (dat jij verliefd bent op een ander, maakt het blijkbaar niet uit?) en dan wil hij ook nog contact met die man?! Ik begrijp daar niets van. Klinkt alsof ook hij nogal zakelijk in deze relatie staat.

Ik wens je heel veel succes, het lijkt mij niet makkelijk!
Alle reacties Link kopieren
Waarom vond je je man en jou een goede match en heb je dat niet bij die vriend? Waarom heb je zo lang getwijfeld? Toen jullie nog geen kinderen hadden had je voor die vriend kunnen gaan. Wat was de reden dat je dat toen niet hebt gedaan?
Alle reacties Link kopieren
Poe wat een lastige situatie! Ik ben zelf ook wel eens verliefd geweest op een ander dan mijn man, maar dat gaat na verloop van tijd dan toch wel weer over. Hoe komt het dat het zo lang duurt? Misschien is hij wel echt een betere keuze? Je hebt er immers ook van een afstandje over kunnen nadenken.
Alle reacties Link kopieren
Misschien kan je man je helpen met een spreekwoordelijke schop onder de kont. Zodat je weer terug komt in de realiteit? Ik zou die vriend zo veel mogelijk vermijden, verwijderen van social media, alle gedachten blokkeren. Is het niet gewoon de spanning en het weten dat hij hetzelfde voelt?
Onze tijd is nu.
lila01 schreef:
20-09-2018 12:20
Waarom vond je je man en jou een goede match en heb je dat niet bij die vriend? Waarom heb je zo lang getwijfeld? Toen jullie nog geen kinderen hadden had je voor die vriend kunnen gaan. Wat was de reden dat je dat toen niet hebt gedaan?
Dit zijn inderdaad de vragen waar het om draait.

Je hebt ervoor gekozen om een kind te krijgen toen je deze vriend al kende, en al verliefd op hem was (en hij op jou). Dat is dus ook een rationele beslissing geweest - niks mis mee, trouwens - maar welke argumenten gaven toen de doorslag?

Ik denk - en ik associeer er even op los - dat je diep in je hart wel weet (of vermoedt) dat die vriend misschien niet zo ideaal is als je werkelijk met hem samen zou leven. Anders had je dat vermoedelijk wel gedaan. Op afstand is hij perfect, maar als je op dagelijkse basis met hem zou samenleven, op hem moest leunen, samen met hem een gezin moest runnen? Dát zijn de rationele argumenten op basis waarvan je voor je man hebt gekozen, neem ik aan. En dát zijn inderdaad dingen die een mens gelukkig maken in een relatie. Níet een dromerige verliefdheid op een onbereikbare man. Waarom heeft deze vriend al tien jaar geen relatie? Oké, hij is verliefd op jou, maar we mogen toch aannemen dat hij realistisch genoeg is om te beseffen dat hij niet op je moet gaan zitten wachten. Tien jaar is een lange tijd. Is hij misschien niet zo geschikt voor een relatie? Heeft hij een ingewikkeld karakter? Is hij egocentrisch, vooral met zichzelf bezig? Ik ga er even vanuit (al weet ik dit niet zeker) dat je deze vriend al kende toen je met je man trouwde, en dat je dus voor de hoofdprijs bent gegaan: je man. De vriend was toen nog een troostprijs. Nu niet meer - hoe kan dat?

Misschien ben je gewoon niet zo heel gelukkig met ándere dingen in je leven - werk, ouderschap, het totaalplaatje - en vlucht je daarom in een fantasie met een andere, onbereikbare man?

Dit lijken me vragen die je eerst moet beantwoorden, voordat je stappen gaat zetten. En ik zou je man hier verder niet mee lastigvallen; ik weet dat veel mensen er anders over denken, maar ik vind het een teken van liefde om een ander (je man, in dit geval) niet lastig te vallen met problemen die echt jouw verantwoordelijkheid zijn. Hij kan er geen kant mee uit. Hij kan jouw verliefdheid niet beïnvloeden. Ik zou het hem alleen (opnieuw) vertellen als je van plan bent om hem te verlaten, anders niet.
samarinde schreef:
20-09-2018 13:57
Dit zijn inderdaad de vragen waar het om draait.

Je hebt ervoor gekozen om een kind te krijgen toen je deze vriend al kende, en al verliefd op hem was (en hij op jou). Dat is dus ook een rationele beslissing geweest - niks mis mee, trouwens - maar welke argumenten gaven toen de doorslag?

Ik denk - en ik associeer er even op los - dat je diep in je hart wel weet (of vermoedt) dat die vriend misschien niet zo ideaal is als je werkelijk met hem samen zou leven. Anders had je dat vermoedelijk wel gedaan. Op afstand is hij perfect, maar als je op dagelijkse basis met hem zou samenleven, op hem moest leunen, samen met hem een gezin moest runnen? Dát zijn de rationele argumenten op basis waarvan je voor je man hebt gekozen, neem ik aan. En dát zijn inderdaad dingen die een mens gelukkig maken in een relatie. Níet een dromerige verliefdheid op een onbereikbare man. Waarom heeft deze vriend al tien jaar geen relatie? Oké, hij is verliefd op jou, maar we mogen toch aannemen dat hij realistisch genoeg is om te beseffen dat hij niet op je moet gaan zitten wachten. Tien jaar is een lange tijd. Is hij misschien niet zo geschikt voor een relatie? Heeft hij een ingewikkeld karakter? Is hij egocentrisch, vooral met zichzelf bezig? Ik ga er even vanuit (al weet ik dit niet zeker) dat je deze vriend al kende toen je met je man trouwde, en dat je dus voor de hoofdprijs bent gegaan: je man. De vriend was toen nog een troostprijs. Nu niet meer - hoe kan dat?

Misschien ben je gewoon niet zo heel gelukkig met ándere dingen in je leven - werk, ouderschap, het totaalplaatje - en vlucht je daarom in een fantasie met een andere, onbereikbare man?

Dit lijken me vragen die je eerst moet beantwoorden, voordat je stappen gaat zetten. En ik zou je man hier verder niet mee lastigvallen; ik weet dat veel mensen er anders over denken, maar ik vind het een teken van liefde om een ander (je man, in dit geval) niet lastig te vallen met problemen die echt jouw verantwoordelijkheid zijn. Hij kan er geen kant mee uit. Hij kan jouw verliefdheid niet beïnvloeden. Ik zou het hem alleen (opnieuw) vertellen als je van plan bent om hem te verlaten, anders niet.
Apart, want ik denk juist het tegenovergestelde. Dat TO een bepaalde angst heeft voor veranderingen, een knoop doorhakken, het vertrouwde opgeven etc. en dat zij in de tijd dat fling even uit beeld was een soortemet van bevestiging voor al deze gevoelens/angsten heeft gecreëerd. Rationeel voor een kind binnen deze relatie heeft gekozen, want fling was toch niet écht in beeld toen, dus waarom opgeven wat ik nu heb?! Of JUIST voor een kind gekozen om een statement naar zichzelf te maken en geen knoop te hoeven doorhakken? Jammer dat hiermee een kind gemoeid is natuurlijk, maar dat valt helaas niet meer terug te draaien. Voor mij is in ieder geval duidelijk dat huidige partner niet de juiste persoon is voor TO. Of die andere man dat wel is, ik denk het niet, maar huidige partner verdient wél beter.......is mijn persoonlijke mening.

Maar goed, ook dit is geheel mijn gevoel en idee hoor, ik vul het in. Alleen TO kan dit alles verklaren.
Ik leef met je mee en toch denk ik dat je het jezelf nodeloos ingewikkeld maakt. Omdat verliefdheid iets is wat kan blijven bestaan, zolang je A: ruimte aan die gevoelens geeft door contact te blijven houden met het object van je liefde. Maar ook doordat B: je niet teleurgesteld wordt in die liefde, omdat je niks vervelends met hem deelt. Je zit niet in zijn poeplucht, hoeft geen stinksokken te wassen of meningsverschillen te delen over de opvoeding. Daardoor blijf jij leuk voor hem en hij leuk voor jou.

Ik denk dat als je man écht weet hoe hevig en ernstig die (wederzijdse) verliefdheid is, hij echt niet zo gelukkig meer is met die man in jullie leven, die nu eigenlijk tussen jou en hem instaat. En hierdoor krijgt je man ook geen eerlijke kans, want je focus zou 100% bij hem moeten liggen. Ik weet even niet of de gemeenschappelijke vriend nu wel of geen vrouw heeft, maar als zij hiervan op de hoogte is, zal zij ook niet blij meer zijn met die zgn. ontmoetingen. Dus ik zou toch tegen man zeggen, dat hij omwille van jullie relatie moet instemmen om deze vriend niet meer te zien. En dat betekend ook voor jou elk contact verbreken. Geen facebook, niet appen, schrijven, bellen, mailen, etc.

En verder zou ik eens heeeeeel stevig gaan nadenken over je man. Je zegt dat je een goede relatie hebt. Ik neem aan dat dat betekend dat hij goed voor jou en jullie zoon is, dat jullie van elkaar houden, elkaar het goede wensen, etc. Probeer je eens voor te stellen dat je hem kwijtraakt en het leven dat jullie samen hebben. Wat doet dat met je hart (als je dus even die ratio probeert uit te zetten)? Voel je dan pijn? Voel je verdriet? Teleurstelling? Is dit een besef die duidelijk is voor je? Want zo ja, ga dan knokken voor deze vent en jullie relatie. En doe alles wat in je macht ligt, om (weer) het leuke aan je man te ontdekken. Besteed tijd aan elkaar, doe leuke dingen samen, knuffel, maak herinneringen.

Pas als je merkt dat dat dood is, dan denk ik dat je in eerlijkheid kunt concluderen dat je jezelf tekort doet door in deze relatie te blijven. Maar verder dan dat moet je je man echt een kans geven hoor.
10 jaar verliefd blijven is wel heel lang.
Hoe was het gevoel in de twee jaar dat je elkaar niet hebt gezien? Vervaagde het gevoel of was het nog steeds aanwezig?
Hou je het in stand omdat het "onbereikbaar" is?
Alle reacties Link kopieren
Bedankt allemaal voor jullie inzichten, daar kan ik veel uit halen.

Ik wil niet scheiden. Als ik de voorstelling maak zoals diyer zegt dan
Ik ben ook heel benieuwd naar het antwoord op de vraag waarom de man op wie je verliefd bent destijds negatief uit de keuring is gekomen toen je een beslissing voor je toekomst nam.
Wellicht keek je toen met een meer realistische blik naar hem dan nu. Ben je hem gaan idealiseren in de loop der tijd ?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven