Relaties
alle pijlers
Mijn leven is een puinhoop
maandag 23 april 2018 00:13
En ik weet even niet meer wat te doen...
Misschien is het even handig om te loepen, dan valt er een grote lap tekst te skippen.
Nog geen jaar geleden ben ik getrouwd en ik wil alweer scheiden. (Ja, een paar dagen geleden was er ook al zo'n topic maar daar was ik niet de TO)
Als ik heel eerlijk ben zijn we getrouwd om de verkeerde redenen. Wij zijn getrouwd om alles formeel goed geregeld te hebben voor ons toen nog ongeboren kind (nu ruim een half jaar oud).
Ik kan niet meer, ik ben op. Toen ik een relatie kreeg met mijn man gaf hij vrij snel aan dat hij schulden had. Deze schulden hebben we toen zo snel mogelijk afbetaald. Afgelopen week kwam hij er ineens mee dat hij in Nederland ook nog zo'n €20.000 schuld heeft en dat hij toen naar het buitenland vertrokken is om deze schulden te ontlopen.
We hebben in onze relatie veel heftige dingen meegemaakt en ik heb voor mijn gevoel nooit de kans gehad om dit te verwerken.
Afgelopen week is er bij mij iets geknapt. Hij heeft midden in de nacht op een muur staan slaan en tegen onze dochter staan schreeuwen omdat ze wakker werd van de honger (ze slaapt normaal goed door). De dag erna ben ik naar Nederland "gevlucht" om alles helder te krijgen voor mezelf en ik ben er nog steeds maar dat helder krijgen lukt nog niet echt. Nu is het de muur maar ik ben bang dat ik, of nog erger mijn dochter, de volgende is.
We hebben veel discussies over vanalles en nogwat maar voornamelijk over de verzorging van ons kind en het huishouden. Hij verwacht dat ik beide volledig op me neem omdat ik immers ruim een jaar zwangerschapsverlof heb.
En dit lukt me niet. Mijn gezondheid laat me vreselijk in de steek en als het ene voorbij is klopt het volgende aan.
Nu ben ik inmiddels opnieuw (volledig ongepland en veel te snel) weer zwanger. Vanwege meerdere factoren kan en wil ik het niet weg laten halen.
Als ik weg ga zou ik in eerste instantie weer bij mijn moeder moeten gaan wonen. Op zich is dit geen probleem, het huis is groot genoeg voor ons allemaal en zo zou ik ook weer een financiële buffer op kunnen bouwen. Op dit moment heb ik geen rooie cent.
Maar nu komt het gewetensbezwaar, mijn kind(eren). Zelf ben ik een kind van gescheiden ouders en de omgang met mijn vader was ronduit slecht. Ik heb dan ook al vanaf mijn 14e geen contact meer met hem.
Ik denk niet dat mijn man voor zijn kind(eren) zal vechten. Hij vindt zijn computer(games) belangrijker dan zijn gezin en als onze dochter huilt zet hij gewoon zijn headset op en legt haar in de box. Ik heb afgelopen week voor het eerst sinds haar geboorte even een paar uur écht voor mezelf gehad waarin ik even niet hoefde te zorgen. Als ik eens met een vriendin afspreek kan ik er van uitgaan dat ik binnen een uur gebeld wordt met de vraag of ik naar huis kan komen omdat hij dochter niet stil krijgt. Het lijkt gewoon alsof ze niet echt een band hebben.
Ik weet het niet meer, vechten of opgeven.
Misschien is het even handig om te loepen, dan valt er een grote lap tekst te skippen.
Nog geen jaar geleden ben ik getrouwd en ik wil alweer scheiden. (Ja, een paar dagen geleden was er ook al zo'n topic maar daar was ik niet de TO)
Als ik heel eerlijk ben zijn we getrouwd om de verkeerde redenen. Wij zijn getrouwd om alles formeel goed geregeld te hebben voor ons toen nog ongeboren kind (nu ruim een half jaar oud).
Ik kan niet meer, ik ben op. Toen ik een relatie kreeg met mijn man gaf hij vrij snel aan dat hij schulden had. Deze schulden hebben we toen zo snel mogelijk afbetaald. Afgelopen week kwam hij er ineens mee dat hij in Nederland ook nog zo'n €20.000 schuld heeft en dat hij toen naar het buitenland vertrokken is om deze schulden te ontlopen.
We hebben in onze relatie veel heftige dingen meegemaakt en ik heb voor mijn gevoel nooit de kans gehad om dit te verwerken.
Afgelopen week is er bij mij iets geknapt. Hij heeft midden in de nacht op een muur staan slaan en tegen onze dochter staan schreeuwen omdat ze wakker werd van de honger (ze slaapt normaal goed door). De dag erna ben ik naar Nederland "gevlucht" om alles helder te krijgen voor mezelf en ik ben er nog steeds maar dat helder krijgen lukt nog niet echt. Nu is het de muur maar ik ben bang dat ik, of nog erger mijn dochter, de volgende is.
We hebben veel discussies over vanalles en nogwat maar voornamelijk over de verzorging van ons kind en het huishouden. Hij verwacht dat ik beide volledig op me neem omdat ik immers ruim een jaar zwangerschapsverlof heb.
En dit lukt me niet. Mijn gezondheid laat me vreselijk in de steek en als het ene voorbij is klopt het volgende aan.
Nu ben ik inmiddels opnieuw (volledig ongepland en veel te snel) weer zwanger. Vanwege meerdere factoren kan en wil ik het niet weg laten halen.
Als ik weg ga zou ik in eerste instantie weer bij mijn moeder moeten gaan wonen. Op zich is dit geen probleem, het huis is groot genoeg voor ons allemaal en zo zou ik ook weer een financiële buffer op kunnen bouwen. Op dit moment heb ik geen rooie cent.
Maar nu komt het gewetensbezwaar, mijn kind(eren). Zelf ben ik een kind van gescheiden ouders en de omgang met mijn vader was ronduit slecht. Ik heb dan ook al vanaf mijn 14e geen contact meer met hem.
Ik denk niet dat mijn man voor zijn kind(eren) zal vechten. Hij vindt zijn computer(games) belangrijker dan zijn gezin en als onze dochter huilt zet hij gewoon zijn headset op en legt haar in de box. Ik heb afgelopen week voor het eerst sinds haar geboorte even een paar uur écht voor mezelf gehad waarin ik even niet hoefde te zorgen. Als ik eens met een vriendin afspreek kan ik er van uitgaan dat ik binnen een uur gebeld wordt met de vraag of ik naar huis kan komen omdat hij dochter niet stil krijgt. Het lijkt gewoon alsof ze niet echt een band hebben.
Ik weet het niet meer, vechten of opgeven.
meyana wijzigde dit bericht op 23-04-2018 01:03
Reden: Onnodige hoofdletters
Reden: Onnodige hoofdletters
0.03% gewijzigd
"Nee" is ook een antwoord.
maandag 23 april 2018 00:54
Zo ervaar ik het zelf ook. Ik hoop dat mijn kinderen het me later niet kwalijk zullen nemen.
Bah, ik had altijd mijn zaakjes zo goed op orde en nu balanceer ik op het randje van de afgrond. Ik had nooit verwacht dat uitgerekend ik me zo zou laten meeslepen en op dit punt zou komen.
"Nee" is ook een antwoord.
maandag 23 april 2018 00:56
Tja, to geeft aan dat abortus geen optie is. Kun je erover door zagen of je geeft advies waardoor het leven van beide kinderen beter zal worden.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
maandag 23 april 2018 00:59
Geen zorgen, het gaat niet verder dan paracetamol en buscopan en in uiterste noodgevallen (1x per 2 maanden ofzo) een keer novamin. (Ik heb nierenreflux)
"Nee" is ook een antwoord.
maandag 23 april 2018 01:00
Het kan iedereen gebeuren. Echt. Iedereen kan verliefd worden op een lul en de balans verliezen. Het belangrijkste is om je toekomst te veranderen, het mooier maken voor jezelf en nog belangrijker die van de kinderen en proberen te voorkomen weer in deze valkuil te donderen. Wees dus niet te hard voor jezelf, daar heb je namelijk niks aan. Eerlijk naar je eigen aandeel kijken moet je zeer zeker doen maar dat kan ook zonder jezelf af te breken.Meyana schreef: ↑23-04-2018 00:54Zo ervaar ik het zelf ook. Ik hoop dat mijn kinderen het me later niet kwalijk zullen nemen.
Bah, ik had altijd mijn zaakjes zo goed op orde en nu balanceer ik op het randje van de afgrond. Ik had nooit verwacht dat uitgerekend ik me zo zou laten meeslepen en op dit punt zou komen.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
maandag 23 april 2018 01:04
Ben zeker niet pro abortus maar deze starre houding vind ik echt niet kunnen. Wat heb jij een tweede kind te bieden. Een moeder met slechte gezondheid, zonder huis, of met een vent die (tot nu toe) op de muren beukt en een blinde dove weet dat dat het begin nog maar is en al snel zal escaleren, en straks jou als boksbal neemt. Geen baan, geen netwerk. Tja echt een super vooruitzicht voor een kind laat staan 2.
Ga gewoon wel voor die abortus. Met één kind ben je sneller onder dak dan met twee.
maandag 23 april 2018 01:08
maandag 23 april 2018 01:13
Jeetje, absoluut oneens! Een kind kan voor de rest van zijn of haar leven beschadigd zijn door een slechte ouder. Beter geen ouder dan hoor.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 23 april 2018 01:18
Het kan in de twee gevallen.doornroosje9 schreef: ↑23-04-2018 01:13Jeetje, absoluut oneens! Een kind kan voor de rest van zijn of haar leven beschadigd zijn door een slechte ouder. Beter geen ouder dan hoor.
Hangt af van kind tot kind.
Het ene kind kan het niet schelen dat het een afwezige vader heeft.
Het andere kind smacht echt naar een vader of vader-figuur.
Ook al deugt die vader niet of nauwelijks.
Alleen al de afwezigheid en het nooit zien kan dan soms al leiden tot verheerlijking van de vader.
Waarschijnlijk weet je pas later op kind zijn / haar 18de (of later) of je wel de goede keuze voor hem / haar gemaakt hebt.
Maar daarvoor moet je dus niet bij die eikel blijven.
Wel zou ik altijd zijn naam en gegevens bijhouden zodat ze later zelf contact kunnen leggen.
anoniem_351483 wijzigde dit bericht op 23-04-2018 01:19
6.01% gewijzigd
maandag 23 april 2018 01:18
Nee, dit komt ook bij volwassen voor. Ik ben er al meerdere keren aan geopereerd maar telkens stoot mijn lichaam het hulpstuk af.
Als ik naar Nederland terug ga vallen een paar dingen op hun plek. Ten eerste heb ik mijn netwerk terug, een dak heb ik boven mijn hoofd tot ik iets voor mezelf vind (ik zou pas weer weg gaan met een acceptabele financiële buffer). Ik heb genoeg meettijd om in deze regio wat te vinden.
Het enige puntje is inderdaad een baan. Nu ben ik niet heel kieskeurig en ook absoluut niet te lui om te werken. Mijn oude werkgever heeft al aangegeven dat ik altijd terug mag komen (ik heb nog altijd een 0-uren contract daar, die hebben we nooit beëindigd) Nu is dat niet genoeg om rond te komen maar ik denk wel dat ik snel een baan ernaast zou kunnen vinden. Op dit moment werk ik natuurlijk ook niet vanwege mijn ouderschapsverlof maar ik kan niet wachten om weer aan de slag te gaan.
"Nee" is ook een antwoord.
maandag 23 april 2018 01:25
Je hebt er dus niet goed voor gezorgd dat je niet zwanger kon raken, dus nu zit je met een probleem. Je redt het nu al niet, dus wat denk je een tweede kind te kunnen bieden als je het voor het eerste kind al nauwelijks rondkrijgt?
Wat hebben twee kinderen aan een moeder die in de kreukels ligt en een vader die niets van ze moet?
Vechten voor je relatie hoeft niet, want dat stelt al niets meer voor zo te horen.
Vechten voor een prima leven zal je moeten.
Wat hebben twee kinderen aan een moeder die in de kreukels ligt en een vader die niets van ze moet?
Vechten voor je relatie hoeft niet, want dat stelt al niets meer voor zo te horen.
Vechten voor een prima leven zal je moeten.
maandag 23 april 2018 01:34
Misschien kan ik mijn kind(eren) materialistisch niet alles bieden wat ze willen maar ik wil ze wel alle liefde en aandacht geven die ze verdienen. Dat ze dan geen merkkleding dragen maar H&M'metjes, Primark en Zeeman is dan imo bijzaak.
Zoals al eerder aangegeven kan ik een abortus niet met mijn geweten verenigen. Ik ben mijn eerste kindje na 23 weken zwangerschap verloren (dit is mijn 3e zwangerschap) en mijn vader heeft mijn toenmalige stiefmoeder 2x tot een abortus gedwongen. Dit heeft zij nooit kunnen verwerken en heeft het mij altijd ontzettend kwalijk genomen dat ik er wel ben en haar kinderen niet. Dit heeft mijn kindertijd van mijn 5e tot mijn 13e getekend. Ik heb daarna gezworen nooit maar dan ook nooit een abortus te doen.
Zoals al eerder aangegeven kan ik een abortus niet met mijn geweten verenigen. Ik ben mijn eerste kindje na 23 weken zwangerschap verloren (dit is mijn 3e zwangerschap) en mijn vader heeft mijn toenmalige stiefmoeder 2x tot een abortus gedwongen. Dit heeft zij nooit kunnen verwerken en heeft het mij altijd ontzettend kwalijk genomen dat ik er wel ben en haar kinderen niet. Dit heeft mijn kindertijd van mijn 5e tot mijn 13e getekend. Ik heb daarna gezworen nooit maar dan ook nooit een abortus te doen.
"Nee" is ook een antwoord.
maandag 23 april 2018 02:05
Je hoeft je hierover helemaal niet te verontschuldigen. Jouw lijf, jouw kind, jouw keuze.Meyana schreef: ↑23-04-2018 01:34Misschien kan ik mijn kind(eren) materialistisch niet alles bieden wat ze willen maar ik wil ze wel alle liefde en aandacht geven die ze verdienen. Dat ze dan geen merkkleding dragen maar H&M'metjes, Primark en Zeeman is dan imo bijzaak.
Zoals al eerder aangegeven kan ik een abortus niet met mijn geweten verenigen. Ik ben mijn eerste kindje na 23 weken zwangerschap verloren (dit is mijn 3e zwangerschap) en mijn vader heeft mijn toenmalige stiefmoeder 2x tot een abortus gedwongen. Dit heeft zij nooit kunnen verwerken en heeft het mij altijd ontzettend kwalijk genomen dat ik er wel ben en haar kinderen niet. Dit heeft mijn kindertijd van mijn 5e tot mijn 13e getekend. Ik heb daarna gezworen nooit maar dan ook nooit een abortus te doen.
Je klinkt als een een intelligente vrouw die ergens een niet zo handige keuze heeft gemaakt, ga gewoon weg bij deze oetlul.
En nou is het afgelopen!
maandag 23 april 2018 02:39
Ik had dus zo’n kwal van een vader. Altijd dreigen, schreeuwen. Altijd ging alles om hem, zijn gevoel, zijn leven, ik ik ik. En mijn moeder is bij hem weg gegaan. Wat hadden mijn zus en ik een fijn leven zonder hem. Totdat hij zo nodig moest laten weten dat hij ook nog bestond. En dan constant valse hoop creëerde met afspraakjes die hij nooit nakwam. Waar het daar maar bij gebleven. Alle jaren die hij van mij heeft afgenomen door mij geestelijk als kind helemaal te verzieken, die krijg ik nooit meer terug. Heeft wat dure therapie gekost om daar over heen te komen.
Ga aub weg bij deze man. Je doet je kinderen meer verdriet door in zo’n trieste en negatieve omgeving te blijven hangen.
Ga aub weg bij deze man. Je doet je kinderen meer verdriet door in zo’n trieste en negatieve omgeving te blijven hangen.
maandag 23 april 2018 02:48
En je klinkt inderdaad als een intelligente onafhankelijke vrouw. Hier ook een moeder met lichamelijke klachten en operaties. Ook ik heb alles opnieuw opgebouwd. Zelfs terug naar school gegaan en een diploma in de pocket. Zwaar? Ja soms ff flink doorbijten. Maar waar een wil is, is een weg. Mijn kind heeft nooit last gehad van de “armoede” die ik ervaarde. Ze was en is intens gelukkig. En dat is vooral omdat haar omgeving stabiel is en ik dat ook ben. De rest komt vanzelf wel weer.
Kies voor jezelf en het geluk van je kinderen. Je hebt zo te lezen genoeg steun en onderdak in Nederland. Geen haar op mijn hoofd die terug zou gaan.
Kies voor jezelf en het geluk van je kinderen. Je hebt zo te lezen genoeg steun en onderdak in Nederland. Geen haar op mijn hoofd die terug zou gaan.
maandag 23 april 2018 07:15
Jawel, al gaat het tot nog toe beter dan de vorige keer. Als ik blijf en ik kom in het ziekenhuis terecht dan zou mijn dochter mee opgenomen worden. Als ik naar Nederland kom zou mijn familie haar opvangen in het geval van een ziekenhuisopname.
"Nee" is ook een antwoord.
maandag 23 april 2018 07:38
Ik zou je bezwaren tegen abortus nog eens goed afzetten tegen een leven met twee kinderen van een vent waar je de eerste twintig jaar nog aan gebonden bent.
Een abortus is een eenmalig iets en het zal wel moeilijk voor je zijn maar normaliter slijt dat wel.
Een abortus is een eenmalig iets en het zal wel moeilijk voor je zijn maar normaliter slijt dat wel.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 23 april 2018 07:54
Ga je exit regelen. Neem contact op met je moeder en vraag of ze een kamer voor jou en je dochter klaar maakt. Pak je spullen en vertrek, en laat je man pas na vertrek weten dat je weg bent, zodat hij je niet tegen kan houden of je dochter weigert mee te laten gaan. Zet de scheiding in gang en ga een leven voor jou en je kinderen opbouwen. Zorg dat je kinderen wel contact kunnen hebben met hun vader, zodat ze weten wie hij is en waar zij vandaan komen.
Je relatie is over, en het wordt zo te horen alleen maar gevaarlijker voor jou en je kind(eren).
Je relatie is over, en het wordt zo te horen alleen maar gevaarlijker voor jou en je kind(eren).
maandag 23 april 2018 08:12
Kolere, to zegt dat abortus géén optie is. Waaaaaarom blijft iedereen dan een abortus te opperen? Houd toch op zeg.
To, vecht voor jezelf en jouw kinderen. Nu sta je nog op het randje van de afgrond, als het zo door gaat kom je helemaal diep te zitten.
Je hebt zat mogelijkheden in Nederland zoals ik het lees, dat gaat helemaal goedkomen. Neem de sprong.
Sterkte.
To, vecht voor jezelf en jouw kinderen. Nu sta je nog op het randje van de afgrond, als het zo door gaat kom je helemaal diep te zitten.
Je hebt zat mogelijkheden in Nederland zoals ik het lees, dat gaat helemaal goedkomen. Neem de sprong.
Sterkte.
