Relaties
alle pijlers
Mijn man bemoeit zich nauwlijks met huishouden of dochter
dinsdag 12 november 2019 09:25
Ik heb een videoproductie- en fotografiebedrijf met 2 vaste stagiaires. Mijn man heeft een erg goede baan in de IT, moet elke dag 2 uur rijden. We zijn dus alletwee erg druk, maar ik heb het gevoel dat ik zo veel meer doe. Omdat ik een eigen bedrijf heb sta ik 24/7 'aan', waar mijn man in principe de werkdag van zich af kan gooien wanneer hij thuis komt. Bovendien komt de zorg voor het huishouden en onze 5-jarige dochter bijna geheel voor mijn rekening. Ik maak s'ochtends onze dochter klaar voor school, breng haar weg, ga aan het werk voor mezelf (ik werk veel vanuit huis), haal haar smiddag weer op, hou me met haar bezig en met het huishouden, zorg dat het eten klaar is voor wanneer mijn man thuis is, zorg dat onze dochter naar bed gaat en ga weer verder aan het werk. Terwijl mijn man op de bank een film kijkt. Hij wil dan wel graag dat ik lekker bij hem kom zitten, maar ik haal mijn deadlines niet, omdat ik me overdag ook al met het huishouden en onze dochter bezig hou.
Waar ik me zo gigantisch aan stoor is dat er verder ook niets van hem uit gaat. Ik moet ALTIJD overal om vragen. Als ik s'avonds niets zeg gaat mijn dochter niet naar bed. Mijn man zal daar niet achteraan gaan. Ik moet hem altijd vragen of hij haar klaar wil maken. En zelfs dan beperkt het zich tot haar roepen en zeggen dat ze haar tanden moet gaan poetsen. Ja, dat kan ik ^&&# zelf ook wel naar haar roepen. Kom van de bank af en zorg dat het gebeurt!
Als hij een keertje smiddags thuis is vanwege een papa-dag of iets dergelijks, en ik kom thuis van een klus, dan is er geen eten klaar gemaakt. Daar denkt hij niet aan. Ik moet hem altijd vragen of hij even de was wil vouwen of de afwas wil doen, want hij zal dat nooit uit zichzelf doen.
Gisteravond was ik zo moe dat ik op de bank in slaap ben gevallen. Mijn man is naar bed gegaan en heeft me laten liggen. Hij zei dat hij 2x heeft gezegd dat hij naar bed ging en dat ik mijn ogen open had en een reactie gaf. Ik was er zo boos over. Als hij namelijk op de bank in slaap valt zorg ik dat hij ook echt op staat en naar bed gaat, en niet weer in slaap valt. Hij is gewoon totaal niet zorgzaam.
Soms denk ik dat hij gewoon een huisvrouw had moeten trouwen die verder geen ambitie heeft (bedoel ik niet slecht) maar hij zegt dat hij dat juist absoluut niet wil, en erg trots is op hoe ik mijn bedrijf run. Hij beseft zich ook wel dat de taken scheef verdeelt zijn. Hij beseft zich ook wel dat ik net zo veel, al dan niet meer uren werk dan hij, plus huishouden en kind. En toch verandert er naar mijn idee niets. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, en ik ben bang dat als dit zo nog maanden, jaren doorsleept, dit me mijn huwelijk gaat kosten.
Waar ik me zo gigantisch aan stoor is dat er verder ook niets van hem uit gaat. Ik moet ALTIJD overal om vragen. Als ik s'avonds niets zeg gaat mijn dochter niet naar bed. Mijn man zal daar niet achteraan gaan. Ik moet hem altijd vragen of hij haar klaar wil maken. En zelfs dan beperkt het zich tot haar roepen en zeggen dat ze haar tanden moet gaan poetsen. Ja, dat kan ik ^&&# zelf ook wel naar haar roepen. Kom van de bank af en zorg dat het gebeurt!
Als hij een keertje smiddags thuis is vanwege een papa-dag of iets dergelijks, en ik kom thuis van een klus, dan is er geen eten klaar gemaakt. Daar denkt hij niet aan. Ik moet hem altijd vragen of hij even de was wil vouwen of de afwas wil doen, want hij zal dat nooit uit zichzelf doen.
Gisteravond was ik zo moe dat ik op de bank in slaap ben gevallen. Mijn man is naar bed gegaan en heeft me laten liggen. Hij zei dat hij 2x heeft gezegd dat hij naar bed ging en dat ik mijn ogen open had en een reactie gaf. Ik was er zo boos over. Als hij namelijk op de bank in slaap valt zorg ik dat hij ook echt op staat en naar bed gaat, en niet weer in slaap valt. Hij is gewoon totaal niet zorgzaam.
Soms denk ik dat hij gewoon een huisvrouw had moeten trouwen die verder geen ambitie heeft (bedoel ik niet slecht) maar hij zegt dat hij dat juist absoluut niet wil, en erg trots is op hoe ik mijn bedrijf run. Hij beseft zich ook wel dat de taken scheef verdeelt zijn. Hij beseft zich ook wel dat ik net zo veel, al dan niet meer uren werk dan hij, plus huishouden en kind. En toch verandert er naar mijn idee niets. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, en ik ben bang dat als dit zo nog maanden, jaren doorsleept, dit me mijn huwelijk gaat kosten.
dinsdag 12 november 2019 10:28
Ik denk dat in de eerste plaats vrouwen zelf teveel naar zich toe trekken en dat er nog steeds veel mannen zijn die het van huis uit meegekregen hebben dat moeders het wel allemaal doet. Als zo'n vrouw dan steeds zelf alles maar doet en na een paar jaar het opeens zat is, dan is het blijkbaar heel moeilijk om zo'n man dan om te turnen naar iemand die uit zichzelf wel even de helft van het huishouden doet.
dinsdag 12 november 2019 10:28
poldervrouw schreef: ↑12-11-2019 10:25Als het niet in zit, zit het er niet in .
Blijkbaar hebben jullie nooit fatsoenlijke afspraken gemaakt toen jullie zijn gaan samenwonen, en dan verwacht je dat hij nu wonderlijk opeens alles ziet en doet ?
Want een man kan alleen voor zijn eigen kind zorgen als de vrouw daar fatsoenlijke afspraken met hem over heeft gemaakt toen ze met hem ging samenwonen? Ze kan niet verwachten dat hij zich door het krijgen van dat kind zelfstandig de vaardigheden eigen maakte die noodzakelijk zijn voor het verzorgen ervan?
dinsdag 12 november 2019 10:29
Als je werkt, ben je aan het werk.. doe je dus geen huishouden.. Kind naar kdv/bso/vso doen, je bent aan het werk. Werkende moeders brengen hun kind naar de opvang, dat je thuis werkt doet er m.i. niet er niet toe. Je man gaat neemt toch ook niet je kind mee naar het werk ?
Neem een poets voor de grote klussen.
En maak duidelijke afspraken samen (had je al eerder moeten doen maar goed)
Neem een poets voor de grote klussen.
En maak duidelijke afspraken samen (had je al eerder moeten doen maar goed)
dinsdag 12 november 2019 10:29
Want ZIJ bepaalt wat een papadag is?poeziewoezie schreef: ↑12-11-2019 10:07Ik lees dat er ook een papadag is? Vertel hem wat dit dan inhoud. Dus boodschappen doen, wassen/strijken, poetsen, koken.
Maak een taakverdeling (hij de badkamer, jij bedden verschonen).
Neem iemand die drie uur in de week komt poetsen en breng kind 1x naar de buitenschoolse opvang (en laat papa het ophalen als jij dan toch voor het eten zorgt).
Kortom, maak afspraken.
Misschien heeft Pap wel een heel ander beeld, gaat hij lekker klootviolen met kind
Papadag hoeft niet Huidhouddag te zijn natuurlijk. Daar kun je wel afspraken over maken.
dinsdag 12 november 2019 10:30
Pandax schreef: ↑12-11-2019 10:28Want een man kan alleen voor zijn eigen kind zorgen als de vrouw daar fatsoenlijke afspraken met hem over heeft gemaakt toen ze met hem ging samenwonen? Ze kan niet verwachten dat hij zich door het krijgen van dat kind zelfstandig de vaardigheden eigen maakte die noodzakelijk zijn voor het verzorgen ervan?
Ik spreek hier eigenlijk alleen over huishouden.. Kind verzorgen vind ik zo niet aan afspraken gebonden (behalve ophalen/wegbrengen) .. Zorgen voor je kind is toch iets wat uit jezelf gaat ? Mijn man is niet perfect een huishoudelijke ramp maar voor de kinderen zorgen deed hij, op zijn eigen manier, uit zichzelf hoor. Ophalen en wegbrengen moesten we even afspreken ivm wisselende tijden
dinsdag 12 november 2019 10:32
Je maakt een thuiswerkfout: je nadruk ligt op thuis, in plaats van werk. Bedenk voor jezelf hoeveel uur per week je wil maken, en behandel dat dan ook als werktijd, en doe alsof je dan ook weg zou zijn.
Dus als jij 32 uur per week maakt gemiddeld, en je wil het niet in de avonden doen, dan ben je 4x8 uur per week niet beschikbaar. Dus niet voor dochter, niet voor de was, niet voor het avond eten. Ga met je man om tafel wie welke dagen werkt, waar dochter is, wie de boodschappen en het eten regelt, en wie wanneer welke huishoudelijke taak. Als er gaten blijken te vallen moet je er samen oplossingen voor vinden. Dat kan extra opvang zijn, een schoonmaakster, hij minder uren werken, jij 1 of 2 avonden (onder dezelfde voorwaarden, benader het dan maar alsof je in de zorg werkt ofzo)
Zorg voor een ruimte waar je ook echt 'op je werk' bent, en leer je huisgenoten dat ze je onder werktijd niet mogen storen als ze thuis zijn.
Dus als jij 32 uur per week maakt gemiddeld, en je wil het niet in de avonden doen, dan ben je 4x8 uur per week niet beschikbaar. Dus niet voor dochter, niet voor de was, niet voor het avond eten. Ga met je man om tafel wie welke dagen werkt, waar dochter is, wie de boodschappen en het eten regelt, en wie wanneer welke huishoudelijke taak. Als er gaten blijken te vallen moet je er samen oplossingen voor vinden. Dat kan extra opvang zijn, een schoonmaakster, hij minder uren werken, jij 1 of 2 avonden (onder dezelfde voorwaarden, benader het dan maar alsof je in de zorg werkt ofzo)
Zorg voor een ruimte waar je ook echt 'op je werk' bent, en leer je huisgenoten dat ze je onder werktijd niet mogen storen als ze thuis zijn.
dinsdag 12 november 2019 10:32
En dit.
Ik werk onregelmatig. Ik heb weken met maar 12 uur en weken met 60 uur. Daardoor doe ik het grootste deel van het huishouden. Maar een aantal van mijn 60 uur weken vallen heel vaak in de vakantie van mijn man. (En nee, dat is niet zielig voor ons, hij kijkt de Tour de France en die kan mij gestolen worden, en heeft daarnaast nóg ruim drie weken verlof). Dat betekent dus simpelweg dat hij in die weken moet zorgen dat er boodschappen gedaan worden, dat de vloer onthaard wordt, een stoflapje over de tafels moet halen en de beestenboel moet verzorgen.
Koken doe ik liever zelf
.Hij is daarnaast uitstekend in staat om de vaatwasser uit te ruimen, vuilnisbakken leeg te maken, en schoon! Dan is de basis eigenlijk al gedaan. In mijn rustige weken houd ik me dan wel weer bezig met ramen lappen (doe ik sowieso maar 2x per jaar) en poetsen en boenen in hoekjes en gaatjes. Daarvoor zou TO makkelijk iemand kunnen inhuren.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
dinsdag 12 november 2019 10:33
Met je vuist op tafel slaan om een normale verdeling af te dwingen. Gewoon echt stoppen met alles te doen. Laat je man maar eens nadenken over o.a. de opvang van dochter en het schoonhouden van het huis.
Daarna jezelf gaan afvragen hoe en waarom je hebt toegestaan dat deze situatie is ontstaan. Je bent er echt zelf bij geweest.
Daarna jezelf gaan afvragen hoe en waarom je hebt toegestaan dat deze situatie is ontstaan. Je bent er echt zelf bij geweest.
dinsdag 12 november 2019 10:34
poldervrouw schreef: ↑12-11-2019 10:30Ik spreek hier eigenlijk alleen over huishouden.. Kind verzorgen vind ik zo niet aan afspraken gebonden (behalve ophalen/wegbrengen) .. Zorgen voor je kind is toch iets wat uit jezelf gaat ? Mijn man is niet perfect een huishoudelijke ramp maar voor de kinderen zorgen deed hij, op zijn eigen manier, uit zichzelf hoor. Ophalen en wegbrengen moesten we even afspreken ivm wisselende tijden
Het huishouden is ook iets dat van jezelf uit gaat
Wie leeft zorgt nu eenmaal voor zichzelf, zijn leefomgeving en voor zijn naasten, tenzij handicaps dat lastig maken. Maar ‘man zijn’ is geen handicap.
dinsdag 12 november 2019 10:37
*Alleen de OP gelezen*
Ik zag precies hetzelfde bij mijn beste vriendin. Zorg voor huishouden en kind overdag want 'ze werkte toch vanuit huis'. En dan 's avonds als kind op bed lag en huishouden gedaan was kon ze nog een keer aan de bak om haar deadlines te halen. Waanzin.
Ze heeft een kantoor gehuurd waar ze overdag naar toe gaat. Kind gaat vaker naar de BSO. Er komt een schoonmaker elke week om de boel een beetje op orde te houden. Man doet nog steeds bitter weinig maar ze stoort zich er minder aan want dingen worden nu gewoon gedaan.
Ik zag precies hetzelfde bij mijn beste vriendin. Zorg voor huishouden en kind overdag want 'ze werkte toch vanuit huis'. En dan 's avonds als kind op bed lag en huishouden gedaan was kon ze nog een keer aan de bak om haar deadlines te halen. Waanzin.
Ze heeft een kantoor gehuurd waar ze overdag naar toe gaat. Kind gaat vaker naar de BSO. Er komt een schoonmaker elke week om de boel een beetje op orde te houden. Man doet nog steeds bitter weinig maar ze stoort zich er minder aan want dingen worden nu gewoon gedaan.
dinsdag 12 november 2019 10:38
Inderdaad. TO gaat er vanuit dat omdat zij in haar vrije tijd het huishouden doet, hij dat ook wel doet. Hij ziet het als een leuke dag met de kinderen (denk ik). Hier moet je dus afspraken over maken. Dat hij op zijn vrije dag kookt bijvoorbeeld. Spreek af dat hij verantwoordelijk is en dat jij dan ook absoluut niet nog gaat koken als je thuis bent.
Soms verbaas ik me echt over de rolverdeling. Een vriendin van mij woont de helft van het jaar samen met haar buitenlandse (wel gewoon westerse) vriend in haar huis hier in Nederland. Zij werkt fulltime, hij werkt alleen zo nu en dan in het land van herkomst. Zij komt na een lange dag (waarin hij 0,0 heeft gedaan) thuis van haar werk en moet dan ook nog boodschappen doen én koken omdat hij daar geen zin in heeft. En zij pikt dat gewoon en betaalt ook nog alles). Mijn mond viel letterlijk open toen ze dat vertelde.
dinsdag 12 november 2019 10:47
"Hij beseft zich ook wel dat ik net zo veel, al dan niet meer uren werk dan hij, plus huishouden en kind. En toch verandert er naar mijn idee niets. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, en ik ben bang dat als dit zo nog maanden, jaren doorsleept, dit me mijn huwelijk gaat kosten."
Kom op zeg, hier ben je toch zelf bij?
Dit gebeurt omdat jij het accepteert.
Waarom heb je niet eens een keer een sterk gesprek met hem?
Ik snap dit soort topics nooit. Dit is echt niet zomaar opeens zo gebeurd, dit is al jaren zo gelopen en je hebt het geaccepteerd. Hoe dan??
Kom op zeg, hier ben je toch zelf bij?
Dit gebeurt omdat jij het accepteert.
Waarom heb je niet eens een keer een sterk gesprek met hem?
Ik snap dit soort topics nooit. Dit is echt niet zomaar opeens zo gebeurd, dit is al jaren zo gelopen en je hebt het geaccepteerd. Hoe dan??
-
dinsdag 12 november 2019 10:52
Phloxx schreef: ↑12-11-2019 10:47"Hij beseft zich ook wel dat ik net zo veel, al dan niet meer uren werk dan hij, plus huishouden en kind. En toch verandert er naar mijn idee niets. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, en ik ben bang dat als dit zo nog maanden, jaren doorsleept, dit me mijn huwelijk gaat kosten."
Kom op zeg, hier ben je toch zelf bij?
Dit gebeurt omdat jij het accepteert.
Waarom heb je niet eens een keer een sterk gesprek met hem?
Ik snap dit soort topics nooit. Dit is echt niet zomaar opeens zo gebeurd, dit is al jaren zo gelopen en je hebt het geaccepteerd. Hoe dan??
Door dit soort reacties, denk ik. Jij stelt hier nu ook dat de situatie thuis haar verantwoordelijkheid is. Dat stelt haar man net zo hard
Heel lastig om de verantwoordelijkheid te verschuiven als iedereen stelt dat die bij jou ligt.
dinsdag 12 november 2019 10:53
Ik zie het nu ook bij een vrouwelijke collega. Vorig jaar een baby gekregen.
Wij hebben echt zwaar werk met lange onvoorspelbare dagen en een grote mate van onregelmatigheid. Zij werkt fulltime. Haar man werkt 4 dagen van 9 uur in een normaal kantoorbaantje. Drie keer raden wie thuis het meeste doet. Zij dus, zij trekt de kar en houdt alle ballen in de lucht. Ik snap daar echt NIKS van.
Wij hebben echt zwaar werk met lange onvoorspelbare dagen en een grote mate van onregelmatigheid. Zij werkt fulltime. Haar man werkt 4 dagen van 9 uur in een normaal kantoorbaantje. Drie keer raden wie thuis het meeste doet. Zij dus, zij trekt de kar en houdt alle ballen in de lucht. Ik snap daar echt NIKS van.
dinsdag 12 november 2019 10:54
Dan begrijp je mijn bericht echt 100% verkeerd.
Het huishouden is NIET haar verantwoordelijkheid. Dat het nu zo gelopen is is WEL haar eigen verantwoordelijkheid, want ze heeft zelf toe staan kijken hoe het gebeurde. Hoe kan het dat zij dat wel haar verantwoordelijkheid heeft laten worden??
Hier in huis gebeurt gewoon alles 50/50 hoor.
No way dat ik het accepteer dat als ik net een 12 uur shift heb gedraaid dat het huis een bende is, er geen boodschappen/avondeten is en dat de honden niet uitgelaten zijn (als voorbeeld). Dat weet partner en vindt hij ook doodnormaal. Vice versa werkt het ook zo als hij een lange dienst heeft gedraaid.
-
dinsdag 12 november 2019 10:56
Beiden hebben dit laten ontstaan natuurlijk. Dat hij zijn luizenleventje wilde voortzetten snap ik nog wel, maar ik kan echt nul redenen verzinnen waarom zij hiermee akkoord gaat. Waarom zou je hierin meegaan? Dat snap ik nooit in deze topics. Je bent toch geen willoos wezen.
dinsdag 12 november 2019 10:57
Ja precies dit! Waarom moet zíj zich in allerlei bochten wringen om te zorgen dat haar man zijn verantwoordelijkheid neemt? Dát is hetgeen wat ik nooit snap. Zijn mannen niet in staat om hun hersens te gebruiken dan?
Creativity is intelligence having fun
dinsdag 12 november 2019 10:58
Je zegt dat het gebeurt omdat zij het accepteert. Zij is dus de hoeder van de gelijke verdeling. Jij accepteert het niet. Jij bent bij jou thuis dus de hoeder van de gelijke verdeling. Maar een gelijke verdeling is pas gelijk, als beide partijen zich verantwoordelijk voelen voor een leefbaar huis en een gelukkig kind. Als de ene partij ervoor moet zorg dragen dat de andere partij zich verantwoordelijk voelt is er geen gelijke verdeling.
dinsdag 12 november 2019 11:00
Mijn man doet wel wat hoor in huishouden, maar hij is van de franse slag
.. ik ben blij dat hij het doet , ik klaag niet
dinsdag 12 november 2019 11:01
Phloxx schreef: ↑12-11-2019 10:47"Hij beseft zich ook wel dat ik net zo veel, al dan niet meer uren werk dan hij, plus huishouden en kind. En toch verandert er naar mijn idee niets. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, en ik ben bang dat als dit zo nog maanden, jaren doorsleept, dit me mijn huwelijk gaat kosten."
Kom op zeg, hier ben je toch zelf bij?
Dit gebeurt omdat jij het accepteert.
Waarom heb je niet eens een keer een sterk gesprek met hem?
Ik snap dit soort topics nooit. Dit is echt niet zomaar opeens zo gebeurd, dit is al jaren zo gelopen en je hebt het geaccepteerd. Hoe dan??
Ik vraag me eigenlijk af of hij dat beseft, wanneer jij overdag alles naast je werk doet. Als dingen altijd maar voor je gedaan en opgelost worden, lijkt het soms of het niet bestaat. Is mijn ervaring dan.
Later is nu
dinsdag 12 november 2019 11:03
Poppy_del_Rio schreef: ↑12-11-2019 10:56Beiden hebben dit laten ontstaan natuurlijk. Dat hij zijn luizenleventje wilde voortzetten snap ik nog wel, maar ik kan echt nul redenen verzinnen waarom zij hiermee akkoord gaat. Waarom zou je hierin meegaan? Dat snap ik nooit in deze topics. Je bent toch geen willoos wezen.
Toen ik in die situatie zat heb ik me dat ook afgevraagd. Mijn keuzes waren beperkt: bij hem weggaan, de zorg voor de kinderen gedwongen delen, mijn kinderen door een scheiding slepen en invloed op de helft van het leven van mijn kinderen opgeven, of blijven en accepteren. Meer smaakjes waren er niet, want na jaren van praten, taken verdelen, relatietherapie, ruzies en een burnout waren mijn opties uitgeput. Het werd de derde optie: ander werk. Gelukkig heeft dat goed uitgepakt, want anders was het optie twee geworden. Mijn kinderen zijn me meer waard dan mijn welbevinden. Maar dat is een beslissing die ieder voor zich moet nemen.
dinsdag 12 november 2019 11:07
Pandax schreef: ↑12-11-2019 11:03Toen ik in die situatie zat heb ik me dat ook afgevraagd. Mijn keuzes waren beperkt: bij hem weggaan, de zorg voor de kinderen gedwongen delen, mijn kinderen door een scheiding slepen en invloed op de helft van het leven van mijn kinderen opgeven, of blijven en accepteren. Meer smaakjes waren er niet, want na jaren van praten, taken verdelen, relatietherapie, ruzies en een burnout waren mijn opties uitgeput. Het werd de derde optie: ander werk. Gelukkig heeft dat goed uitgepakt, want anders was het optie twee geworden. Mijn kinderen zijn me meer waard dan mijn welbevinden. Maar dat is een beslissing die ieder voor zich moet nemen.
Ja, ieder moet hier zijn weg in vinden.
Maar wat ik mij echt afvraag, en dat is een oprechte vraag, hoe veroordelend het waarschijnlijk ook klinkt: hoe kun je met een man zijn die zijn eigen welbevinden boven dat van de kinderen en jou zet?
Misschien ben ik dan heel egocentrisch, maar ik zou daar denk ik niet mee kunnen leven op de lange termijn. Het zou enorm aan me gaan knagen. Zou ook geen seks meer met mijn man kunnen hebben vanwege te weinig respect voor hem etc etc. Dus mijn huwelijk zou al heel snel achteruit kachelen.
dinsdag 12 november 2019 11:07
Pandax schreef: ↑12-11-2019 10:58Je zegt dat het gebeurt omdat zij het accepteert. Zij is dus de hoeder van de gelijke verdeling. Jij accepteert het niet. Jij bent bij jou thuis dus de hoeder van de gelijke verdeling. Maar een gelijke verdeling is pas gelijk, als beide partijen zich verantwoordelijk voelen voor een leefbaar huis en een gelukkig kind. Als de ene partij ervoor moet zorg dragen dat de andere partij zich verantwoordelijk voelt is er geen gelijke verdeling.
Zo zie ik het niet. Zodra je hebt aangegeven "leuk dat we samenwonen, maar besef je dat ik je moeder niet ben" ben je ook sámen de hoeder van de gelijke verdeling. Als een man nooit is verteld dat er zoiets bestaat als een gelijke verdeling, dan moet toch íemand hem dat vertellen he
(en ja, zo worden mensen nog steeds opgevoed, dat is duidelijk)
Later is nu
dinsdag 12 november 2019 11:08
Nou dit dus. Op mijn werk zijn er weinig mannen die structureel taken vergeten, dus waarom zouden ze dat thuis wel doen.Dreamer schreef: ↑12-11-2019 10:23Op de één of andere manier vinden veel vrouwen het kennelijk heel logisch dat een man een bedrijf kan managen, maar thuis geen onderbroeken bij de vuile was kan gooien en 'taakjes' per 'briefje' uitgedeeld moeten krijgen.
edit: hierbij bedoel ik niet 'lijst met taken maken', zoals Pamela beschrijft.
Ik zou eens een goed gesprek hierover voeren en dan de taken verdelen.
