Relaties
alle pijlers
Mijn man bemoeit zich nauwlijks met huishouden of dochter
dinsdag 12 november 2019 09:25
Ik heb een videoproductie- en fotografiebedrijf met 2 vaste stagiaires. Mijn man heeft een erg goede baan in de IT, moet elke dag 2 uur rijden. We zijn dus alletwee erg druk, maar ik heb het gevoel dat ik zo veel meer doe. Omdat ik een eigen bedrijf heb sta ik 24/7 'aan', waar mijn man in principe de werkdag van zich af kan gooien wanneer hij thuis komt. Bovendien komt de zorg voor het huishouden en onze 5-jarige dochter bijna geheel voor mijn rekening. Ik maak s'ochtends onze dochter klaar voor school, breng haar weg, ga aan het werk voor mezelf (ik werk veel vanuit huis), haal haar smiddag weer op, hou me met haar bezig en met het huishouden, zorg dat het eten klaar is voor wanneer mijn man thuis is, zorg dat onze dochter naar bed gaat en ga weer verder aan het werk. Terwijl mijn man op de bank een film kijkt. Hij wil dan wel graag dat ik lekker bij hem kom zitten, maar ik haal mijn deadlines niet, omdat ik me overdag ook al met het huishouden en onze dochter bezig hou.
Waar ik me zo gigantisch aan stoor is dat er verder ook niets van hem uit gaat. Ik moet ALTIJD overal om vragen. Als ik s'avonds niets zeg gaat mijn dochter niet naar bed. Mijn man zal daar niet achteraan gaan. Ik moet hem altijd vragen of hij haar klaar wil maken. En zelfs dan beperkt het zich tot haar roepen en zeggen dat ze haar tanden moet gaan poetsen. Ja, dat kan ik ^&&# zelf ook wel naar haar roepen. Kom van de bank af en zorg dat het gebeurt!
Als hij een keertje smiddags thuis is vanwege een papa-dag of iets dergelijks, en ik kom thuis van een klus, dan is er geen eten klaar gemaakt. Daar denkt hij niet aan. Ik moet hem altijd vragen of hij even de was wil vouwen of de afwas wil doen, want hij zal dat nooit uit zichzelf doen.
Gisteravond was ik zo moe dat ik op de bank in slaap ben gevallen. Mijn man is naar bed gegaan en heeft me laten liggen. Hij zei dat hij 2x heeft gezegd dat hij naar bed ging en dat ik mijn ogen open had en een reactie gaf. Ik was er zo boos over. Als hij namelijk op de bank in slaap valt zorg ik dat hij ook echt op staat en naar bed gaat, en niet weer in slaap valt. Hij is gewoon totaal niet zorgzaam.
Soms denk ik dat hij gewoon een huisvrouw had moeten trouwen die verder geen ambitie heeft (bedoel ik niet slecht) maar hij zegt dat hij dat juist absoluut niet wil, en erg trots is op hoe ik mijn bedrijf run. Hij beseft zich ook wel dat de taken scheef verdeelt zijn. Hij beseft zich ook wel dat ik net zo veel, al dan niet meer uren werk dan hij, plus huishouden en kind. En toch verandert er naar mijn idee niets. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, en ik ben bang dat als dit zo nog maanden, jaren doorsleept, dit me mijn huwelijk gaat kosten.
Waar ik me zo gigantisch aan stoor is dat er verder ook niets van hem uit gaat. Ik moet ALTIJD overal om vragen. Als ik s'avonds niets zeg gaat mijn dochter niet naar bed. Mijn man zal daar niet achteraan gaan. Ik moet hem altijd vragen of hij haar klaar wil maken. En zelfs dan beperkt het zich tot haar roepen en zeggen dat ze haar tanden moet gaan poetsen. Ja, dat kan ik ^&&# zelf ook wel naar haar roepen. Kom van de bank af en zorg dat het gebeurt!
Als hij een keertje smiddags thuis is vanwege een papa-dag of iets dergelijks, en ik kom thuis van een klus, dan is er geen eten klaar gemaakt. Daar denkt hij niet aan. Ik moet hem altijd vragen of hij even de was wil vouwen of de afwas wil doen, want hij zal dat nooit uit zichzelf doen.
Gisteravond was ik zo moe dat ik op de bank in slaap ben gevallen. Mijn man is naar bed gegaan en heeft me laten liggen. Hij zei dat hij 2x heeft gezegd dat hij naar bed ging en dat ik mijn ogen open had en een reactie gaf. Ik was er zo boos over. Als hij namelijk op de bank in slaap valt zorg ik dat hij ook echt op staat en naar bed gaat, en niet weer in slaap valt. Hij is gewoon totaal niet zorgzaam.
Soms denk ik dat hij gewoon een huisvrouw had moeten trouwen die verder geen ambitie heeft (bedoel ik niet slecht) maar hij zegt dat hij dat juist absoluut niet wil, en erg trots is op hoe ik mijn bedrijf run. Hij beseft zich ook wel dat de taken scheef verdeelt zijn. Hij beseft zich ook wel dat ik net zo veel, al dan niet meer uren werk dan hij, plus huishouden en kind. En toch verandert er naar mijn idee niets. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, en ik ben bang dat als dit zo nog maanden, jaren doorsleept, dit me mijn huwelijk gaat kosten.
dinsdag 12 november 2019 17:09
Ceylon schreef: ↑12-11-2019 14:36Ik snap heel goed waarom mijn man het niet ziet. De dingen die ik niet doe, die ziet hij heus wel. Maar ik ben bijvoorbeeld degene die kookt. Dus dan is het logisch dat ik ook degene ben die weet wat er aangevuld moet worden. Behalve dan het brood, hij haalt elke avond brood uit de vriezer, dus als dat op is dan is hij degene die dat weet. Idem met dranken, ik heb werkelijk geen idee hoeveel cola er in de kelder staat.
Als je, zoals TO, alles doet terwijl je man er niet is, kun je niet verwachten dat hij weet wat er nog gedaan moet worden. Waarom zou hij uit zichzelf kunnen bedenken dat hij moet koken, die ene keer in twee maanden dat ie eens thuis is, als hij normaal nooit kookt? Waarom zou hij moeten snappen dat de was gedaan moet worden als hij dat normaal nooit doet.
Andersom zet ik nooit de compressor aan voor het controleren van de autobanden. Niet omdat ik dat niet kán, ik kan dat heel goed zelf. Maar gewoon omdat hij dat bijhoudt. Als ik hem vandaag zou aanzetten zou hij waarschijnlijk zeggen dat dat onzin is, want dat heeft ie zaterdag nog gecontroleerd. Net zo goed als Man hier de keuken niet hoeft te poetsen als ik dat al gedaan heb.
Dus ja, als je wilt dat de ander ook het één en ander doet is het wel handig als je daar afspraken over maakt. En dat kun je dan kinderachtig vinden, maar op je werk doe je dat toch ook? Als je collega al bezig is met een dossier voor klant Piet, dan ga jij niet ook aan een dossier voor klant Piet beginnen.
Alleen wordt het op het werk vergaderen genoemd en thuis is het dan ineens ´helpen´ en kinderachtig.
Goeie post.
Als je niet weet dat het moet gebeuren, doe je het natuurlijk niet. Als je nooit zíet dat iets gebeurt, dan weet je misschien niet eens dat en hoe het moet.
Mijn man doet geen 'typische mannenklusjes', dus daar heb ik geen voorbeelden van
Later is nu
dinsdag 12 november 2019 17:10
ja, zover was ik ook net.
Goed onderwerp, iedereen gaat weer los, TO is 'even afwezig'..
Later is nu
dinsdag 12 november 2019 17:10
Volgens mij heeft het vooral te maken met wie zich verantwoordelijk voeltDreamer schreef: ↑12-11-2019 17:05ER zijn hier een hele hoop vrouwen en mannen, die blijven beweren dat vrouwen én mannen niet zoveel verschillen als het gaat om huishouden kunnen doen en zorgen voor kinderen. Waar haal jij jouw informatie vandaan dan?
En waarom kan een man op het werk wél met machines overweg en thuis ineens niet? Waarom kan hij op het werk wél afspraken onthouden en thuis ineens niet? Ik werk met bijna alleen maar mannen. Die halen allemaal wel een keer een doekje over het aanrecht in de keuken op het werk. Stuk voor stuk vaker dan ik dat doe, omdat zij dit eerder zien. Ik gok maar zo dat deze mannen dat thuis ook zien en doen en kunnen.
Op kantoren zie je het ook, Volwassen mensen die ineens de wc smerig achterlaten (want dat doet de werkster wel) of koffiekopjes op hun bureau laten staan. Voor iets aan de muur moet ineens een aannemer komen, terwijl ze thuis de hamer zouden pakken.
dinsdag 12 november 2019 17:13
lilalinda schreef: ↑12-11-2019 17:10Volgens mij heeft het vooral te maken met wie zich verantwoordelijk voelt
Op kantoren zie je het ook, Volwassen mensen die ineens de wc smerig achterlaten (want dat doet de werkster wel) of koffiekopjes op hun bureau laten staan. Voor iets aan de muur moet ineens een aannemer komen, terwijl ze thuis de hamer zouden pakken.
ja, dat denk ik ook.
En daarom zeg ik ook 'niet vragen om te helpen' maar taakverdeling. Want als je vraagt om hulp, blijf je dus zelf kennelijk verantwoordelijk. En zo ziet je man het dan ook. Als je het dan ook alsnog doet, omdat hij het niet doet, is het cirkeltje rond
Later is nu
dinsdag 12 november 2019 19:39
Uiteraard gaat het om de verantwoordelijkheid. Dat is nu net het grootste en, meest lastige, te tackelen probleem.lilalinda schreef: ↑12-11-2019 17:10Volgens mij heeft het vooral te maken met wie zich verantwoordelijk voelt
Op kantoren zie je het ook, Volwassen mensen die ineens de wc smerig achterlaten (want dat doet de werkster wel) of koffiekopjes op hun bureau laten staan. Voor iets aan de muur moet ineens een aannemer komen, terwijl ze thuis de hamer zouden pakken.
dinsdag 12 november 2019 20:01
Ik herkenDE het. Maar samenleven is samenleven, dus het werd tijd voor een andere aanpak.
Nu hebben we de taken verdeeld, op een overzicht gezet, ben ik niet meer zijn back-up voor als hij het vergeet en blijft hij zelf verantwoordelijk voor zijn eigen deel.
En wat denk je? Vanaf dag één gaat dat goed.
Nu hebben we de taken verdeeld, op een overzicht gezet, ben ik niet meer zijn back-up voor als hij het vergeet en blijft hij zelf verantwoordelijk voor zijn eigen deel.
En wat denk je? Vanaf dag één gaat dat goed.
woensdag 13 november 2019 14:55
Dit doe je echt zelf hoor. Gewoon zeggen dat hij zijn deel kan doen en niet meer doen. Je lijkt wel gek! Anders gewoon niet zeuren. Van die mensen die alles uithanden nemen en daarna jammeren dat ze ook altijd alles alleen moeten doen (meestal vrouwen) krijg ik jeuk. Zeg gewoon je huisslooffunctie op en doe even net alsof je jezelf wel meer waard vind dan dat. Dan gaat hij dat misschien ook doen.
woensdag 13 november 2019 15:34
maar 'los laten' betekent ook, dat de man van TO zelf bepaalt wanneer hij de zooi opruimt.attribuutje schreef: ↑13-11-2019 15:19Oh jullie kind naar bed doen en daarna de troep van je avondeten nog vinden zou ik heel gauw klaar mee zijn. En dan maar vragen en opdrachten geven, hopelijk doet ie het dan ooit uit zichzelf...
Als TO beneden komt en de troep staat er nog, gaat ze toch even douchen of op de bank tv kijken/forummen?
woensdag 13 november 2019 15:55
Dat loslaten werkt vaak niet bij dit soort mensen, want dat betekent dat de troep er over een week nog ligt en je dus in een vies huis moet wonen. Ik wil dat niet.
woensdag 13 november 2019 16:03
dan moet je zo'n man loslaten en bij het grofvuil zetten
Maar als ik beneden kom, en de afwas staat nog op tafel, ga ik douchen, lezen etc. En mijn man doet de klus in zijn eigen tempo
woensdag 13 november 2019 16:07
woensdag 13 november 2019 17:34
Dit. Ik denk dat dit een van je grote problemen is. Namelijk dat je onder je werktijd huishoudelijke taken doet. Dat kan niet.elein schreef: ↑12-11-2019 10:32Je maakt een thuiswerkfout: je nadruk ligt op thuis, in plaats van werk. Bedenk voor jezelf hoeveel uur per week je wil maken, en behandel dat dan ook als werktijd, en doe alsof je dan ook weg zou zijn.
Dus als jij 32 uur per week maakt gemiddeld, en je wil het niet in de avonden doen, dan ben je 4x8 uur per week niet beschikbaar. Dus niet voor dochter, niet voor de was, niet voor het avond eten. Ga met je man om tafel wie welke dagen werkt, waar dochter is, wie de boodschappen en het eten regelt, en wie wanneer welke huishoudelijke taak. Als er gaten blijken te vallen moet je er samen oplossingen voor vinden. Dat kan extra opvang zijn, een schoonmaakster, hij minder uren werken, jij 1 of 2 avonden (onder dezelfde voorwaarden, benader het dan maar alsof je in de zorg werkt ofzo)
Zorg voor een ruimte waar je ook echt 'op je werk' bent, en leer je huisgenoten dat ze je onder werktijd niet mogen storen als ze thuis zijn.
En vermits jullie beiden fulltime werken moet het huishouden er dan maar wat onder lijden. Dat is normaal. Tafel afruimen, keuken opruimen, vaatwasser legen, even om de 2 dagen met de bezem door de woonkamer en keuken, koken en om de 2 dagen een wasje draaien. In het weekend kunnen jullie samen stofzuigen en met water schoonmaken. En de ramen 2x per jaar. En als je meer wilt dan een schoonmaakster nemen voor 1 a 2 x 2-3 uurtjes.
En dat papa roept dat je kind haar tanden moet gaan poetsen is ook een manier, zijn manier. Heb ik ook moeten leren, de mijne doet dat ook zo. Je kan je er aan ergeren, maar iedereen voedt op zijn manier op.
