Relaties
alle pijlers
Mijn vriend is onzeker, in de war, ongelukkig (?)
zaterdag 19 maart 2011 17:18
Mijn vriend en ik zijn twee jaar en een half samen. Hij begon plots raar te doen, heel ineens. Vrij impulsief heeft hij onze relatie stopgezet. Hij kreeg wat kritiek op school en we hadden twee ruzies vlak na elkaar gehad. Het was het te veel geworden. Hij huilde en zei dat hij ongelukkig was, maar dat het niets met mij te maken had. Dat ik weg moest zodat hij zou kunnen ontdekken wat hem ongelukkig maakte. Ik deed dit, voor hem. Na twee weken (hij stuurde heel soms iets), belden we. We spraken af. Hij zag me en knuffelde me en zei dat hij me zo hard had gemist. Het was een goed gesprek. De dag daarna deed hij weer hetzelfde. Hij was niet goed genoeg voor mij. Ik kon beter krijgen. Ik weet niet waar hij dat vandaan haalt. Hij maakt het zichzelf wijs. Ik probeerde hem te overtuigen, maar hoe meer ik dat deed, hoe meer hij zichzelf geloofde. Uiteindelijk besloot ik hem de tijd en ruimte te geven die hij wilde. Hij wilde me niet zien, niet horen (geen contact dus). Op die manier zou hij erachter komen wat hij wilde. Dat hij mij graag ziet, is een constante factor zegt hij. Dat hij van mij houdt, staat vast. Of hij heeft met mij een relatie, anders met niemand. Dat zei hij. Ik heb het vier weken volgehouden. Toen heb ik hem gevraagd me te bellen en hij deed het. Ik vroeg hoe het met hem was en hij zei dat ik dat wel wist. Het ging niet beter met hem. Hij houdt nog altijd van mij. Hij hoorde me en besefte toen ook dat het altijd zo zou zijn. Hij had me beloofd dat als de afstand hem niet zou helpen, hij terug naar mij zou komen, maar dat doet hij niet. Hij zegt me dat hij niet normaal is, dat hij bang is, dat ik beter verdien dan hem. Het is niet zo, dat laatste. Wij lijken op elkaar... Even gedreven, even perfectionistisch, ... Ik vroeg hem wat we zouden doen en hij zei 'gewoon zoals nu zeker?' Als ik hem zeg dat het duidelijk niet helpt, zegt hij dat hij erover zal denken, maar dat doet hij niet. Hij zegt dat hij mij heeft gekwetst met dit te doen en dat het zijn straf is dat hij zich nu zo voelt. Alleen beseft hij niet dat ik hier ook mee wordt gestraft. Ik heb hem al professionele hulp voorgesteld, maar dat weigert hij. Hij vindt dat hij hier alleen moet uitkomen.
Hij vindt zichzelf slecht, niet normaal. Hij verdient mij niet want ik ben te goed. Hij weigert mijn hulp want hij vindt niet dat hij het recht heeft mij erbij te betrekken. Hij wil net dat ik wegga van hem omdat hij denkt dat het te zwaar zou zijn voor mij. Dat is zever. Hij heeft het nog niet eens geprobeerd.
Hij heeft het nu alleen en zonder mij geprobeerd en het heeft hem niet geholpen. Dat heeft hij zelf gezegd.
We houden van elkaar. Dat weten we van elkaar. Het doet pijn om niet bij elkaar te zijn. Hij wil me niet zien omdat hij dan te graag me wil knuffelen en bij me wil zijn...
Ik weet niet hoe ik met hem moet omgaan. Het is nu drie maanden bezig en ik weet gewoon niet wat nu de 'juiste' aanpak is.
Hij vindt zichzelf slecht, niet normaal. Hij verdient mij niet want ik ben te goed. Hij weigert mijn hulp want hij vindt niet dat hij het recht heeft mij erbij te betrekken. Hij wil net dat ik wegga van hem omdat hij denkt dat het te zwaar zou zijn voor mij. Dat is zever. Hij heeft het nog niet eens geprobeerd.
Hij heeft het nu alleen en zonder mij geprobeerd en het heeft hem niet geholpen. Dat heeft hij zelf gezegd.
We houden van elkaar. Dat weten we van elkaar. Het doet pijn om niet bij elkaar te zijn. Hij wil me niet zien omdat hij dan te graag me wil knuffelen en bij me wil zijn...
Ik weet niet hoe ik met hem moet omgaan. Het is nu drie maanden bezig en ik weet gewoon niet wat nu de 'juiste' aanpak is.
dinsdag 22 maart 2011 20:20
quote:aaaanne schreef op 22 maart 2011 @ 20:11:
Beetje hardop nadenken:
Hij zou misschien eens moeten kijken of hij iets aan dat extreme perfectionistische kan doen. Misschien heeft hij daar wel een schop onder zijn kont voor nodig: 'ga er iets aan doen, hup'. Eventueel zo'n vertrouwenspersoon bij zijn studie ofzoiets.
Praat hij trouwens over de situatie met vrienden of familie? Niet dat jij zou moeten willen weten wat hij dan zegt, maar meer: lucht hij zijn hart ergens? Zijn er mensen die hem adviezen geven?
Aan dat perfectionisme valt volgens hem niets te doen... Zeg ik ook als het over mezelf gaat , maar uiteindelijk weet ik dat als het de spuigaten uitloopt, je er heus wel iets aan kan doen.
Hij praat er met niemand over. Hij heeft hen kort uitleg gegeven 'Het is een puur rationele beslissing. Het moet even. Hopelijk komt het zo snel mogelijk weer in orde.' Dus ja... Zijn ouders hadden geantwoord: We weten dat je haar doodgraag ziet en dat dit puur een rationele beslissing is. Het zal dan wel de juiste zijn.
Hij lucht zijn hart bij niemand want hij vindt dat niemand er zaken mee heeft. Hij is nooit open tegen anderen, behalve tegen mij.
Beetje hardop nadenken:
Hij zou misschien eens moeten kijken of hij iets aan dat extreme perfectionistische kan doen. Misschien heeft hij daar wel een schop onder zijn kont voor nodig: 'ga er iets aan doen, hup'. Eventueel zo'n vertrouwenspersoon bij zijn studie ofzoiets.
Praat hij trouwens over de situatie met vrienden of familie? Niet dat jij zou moeten willen weten wat hij dan zegt, maar meer: lucht hij zijn hart ergens? Zijn er mensen die hem adviezen geven?
Aan dat perfectionisme valt volgens hem niets te doen... Zeg ik ook als het over mezelf gaat , maar uiteindelijk weet ik dat als het de spuigaten uitloopt, je er heus wel iets aan kan doen.
Hij praat er met niemand over. Hij heeft hen kort uitleg gegeven 'Het is een puur rationele beslissing. Het moet even. Hopelijk komt het zo snel mogelijk weer in orde.' Dus ja... Zijn ouders hadden geantwoord: We weten dat je haar doodgraag ziet en dat dit puur een rationele beslissing is. Het zal dan wel de juiste zijn.
Hij lucht zijn hart bij niemand want hij vindt dat niemand er zaken mee heeft. Hij is nooit open tegen anderen, behalve tegen mij.
dinsdag 22 maart 2011 21:44
Vind je verhaal eng veel op mijn verhaal lijken. Al gaat het bij ons om werk en niet studie, hebben we een afstandscomponent, en vermoed ik (door die studie bij jullie) dat wij iets ouder zijn.
Heb hem ook al tijdje niet gezien, vanavond lang telefonisch gesproken, denken er nu toch over na om elkaar snel te zien.
Denk dat dat misschien voor beiden ook wel nodig is.
Heb hem ook al tijdje niet gezien, vanavond lang telefonisch gesproken, denken er nu toch over na om elkaar snel te zien.
Denk dat dat misschien voor beiden ook wel nodig is.
dinsdag 22 maart 2011 22:31
quote:PoIIy schreef op 22 maart 2011 @ 21:44:
Vind je verhaal eng veel op mijn verhaal lijken. Al gaat het bij ons om werk en niet studie, hebben we een afstandscomponent, en vermoed ik (door die studie bij jullie) dat wij iets ouder zijn.
Heb hem ook al tijdje niet gezien, vanavond lang telefonisch gesproken, denken er nu toch over na om elkaar snel te zien.
Denk dat dat misschien voor beiden ook wel nodig is.
Ja, bij ons is afstand geen probleem.. Hij woont erg dicht bij mij... Ik denk dat elkaar zien bij ons ook nodig is. Dan weet je veel beter wat je voel, vind ik. Net daarom wil hij het niet. Elkaar niet zien is gemakkelijker. Toen het net was gebeurd hebben we elkaar drie weken niet gezien. Toen we elkaar dan zagen, was hij echt heel erg blij, hij sprong me rond de nek en zei dat hij de knuffel nodig had. Ik zei dat hij me los moest laten, maar uiteindelijk dacht ik 'waarom niet?' Op het einde van ons gesprek toen nam hij me vast en zei hij: 'Ik wou dat je nu met me mee naar huis kwam, maar daar ben ik nog niet klaar voor.' en toen ik doorging, kuste hij me (initiatief kwam van hem)... Denk dat ik daarna te snel weer wilde dat alles in orde was... Nu heb ik hem al 6 weken niet gezien denk ik (weet het eigenlijk niet meer) en soms vraag ik me af of ik niet van de herinnering aan hem hou in plaats van van de persoon die hij nu is.. Daarom wil ik hem graag zien...
Er waren nooit echt problemen tussen ons. Hij denkt gewoon dat zijn studie nog zwaarder gaat worden en hij daardoor meer op me gaat afreageren en dat verdien ik niet, zegt hij...
Ben benieuwd hoe het bij jullie zal aflopen! Hoorde jij hem nog veel of niet? En hoe lang hebben jullie elkaar dan niet gezien ondertussen?
Vind je verhaal eng veel op mijn verhaal lijken. Al gaat het bij ons om werk en niet studie, hebben we een afstandscomponent, en vermoed ik (door die studie bij jullie) dat wij iets ouder zijn.
Heb hem ook al tijdje niet gezien, vanavond lang telefonisch gesproken, denken er nu toch over na om elkaar snel te zien.
Denk dat dat misschien voor beiden ook wel nodig is.
Ja, bij ons is afstand geen probleem.. Hij woont erg dicht bij mij... Ik denk dat elkaar zien bij ons ook nodig is. Dan weet je veel beter wat je voel, vind ik. Net daarom wil hij het niet. Elkaar niet zien is gemakkelijker. Toen het net was gebeurd hebben we elkaar drie weken niet gezien. Toen we elkaar dan zagen, was hij echt heel erg blij, hij sprong me rond de nek en zei dat hij de knuffel nodig had. Ik zei dat hij me los moest laten, maar uiteindelijk dacht ik 'waarom niet?' Op het einde van ons gesprek toen nam hij me vast en zei hij: 'Ik wou dat je nu met me mee naar huis kwam, maar daar ben ik nog niet klaar voor.' en toen ik doorging, kuste hij me (initiatief kwam van hem)... Denk dat ik daarna te snel weer wilde dat alles in orde was... Nu heb ik hem al 6 weken niet gezien denk ik (weet het eigenlijk niet meer) en soms vraag ik me af of ik niet van de herinnering aan hem hou in plaats van van de persoon die hij nu is.. Daarom wil ik hem graag zien...
Er waren nooit echt problemen tussen ons. Hij denkt gewoon dat zijn studie nog zwaarder gaat worden en hij daardoor meer op me gaat afreageren en dat verdien ik niet, zegt hij...
Ben benieuwd hoe het bij jullie zal aflopen! Hoorde jij hem nog veel of niet? En hoe lang hebben jullie elkaar dan niet gezien ondertussen?
dinsdag 22 maart 2011 22:48
Telefonisch 1 keer per week, vaak kort, want hij altijd aan het werk. Fysiek ook een maand ofzo geleden. Daarna is hij nog wel een keer hier geweest, maar wilde ik hem niet zien, kon toen alleen maar huilen...
SMS wel heel veel. Maar daar kan je niets mee.
Heb eigenlijk zelfde reden als jij om hem te willen zien. Wil weten of ik van hem hou of van onze herinneringen...
Waarom hij me wil zien weet ik niet precies, ik denk om te zien of hij zich niet te schuldig voelt ten opzichte van mij. Dat is namelijk zijn grote vrees, dat hij zich altijd schuldig voor het gebeurde zal blijven voelen.
SMS wel heel veel. Maar daar kan je niets mee.
Heb eigenlijk zelfde reden als jij om hem te willen zien. Wil weten of ik van hem hou of van onze herinneringen...
Waarom hij me wil zien weet ik niet precies, ik denk om te zien of hij zich niet te schuldig voelt ten opzichte van mij. Dat is namelijk zijn grote vrees, dat hij zich altijd schuldig voor het gebeurde zal blijven voelen.
woensdag 23 maart 2011 10:41
quote:PoIIy schreef op 22 maart 2011 @ 22:48:
Dat is namelijk zijn grote vrees, dat hij zich altijd schuldig voor het gebeurde zal blijven voelen.
Die van mij heeft waarschijnlijk ook die vrees, maar ja, zo kan je voor alles iets zoeken. Ik heb hem niet meer gehoord sinds twee dagen... Hij negeerde mijn laatste sms.. Dus heb ik hem het volgende gevraagd: Hoe kan ik nog geloven dat je om me geeft? Waarom huil je aan de telefoon? Dat begrijp ik niet. Dan vraag ik me af waarom je in godsnaam niet probeert alles zo snel mogelijk in orde te krijgen want met jezelf te zitten 'straffen' bereik je niets. En het feit dat je zegt dat het een straf is, wil eigenlijk ook iets zeggen. Zeg het me gewoon als je me niet meer graag ziet, of als je een ander hebt. als je nu niet antwoordt, wat moet ik dan weer denken?
Hij geniet echt wanneer we bellen .. Ik had iets fijn meegemaakt en hij was aan het lachen toen ik het hem vertelde. Ik begrijp er niets van.
In elk geval, hij wil jou zien, dat is al iets. Ik denk dat dat het beste is. Dan weet je zelf ook wat je voelt en is het misschien een stuk makkelijker om het los te laten.
Dat is namelijk zijn grote vrees, dat hij zich altijd schuldig voor het gebeurde zal blijven voelen.
Die van mij heeft waarschijnlijk ook die vrees, maar ja, zo kan je voor alles iets zoeken. Ik heb hem niet meer gehoord sinds twee dagen... Hij negeerde mijn laatste sms.. Dus heb ik hem het volgende gevraagd: Hoe kan ik nog geloven dat je om me geeft? Waarom huil je aan de telefoon? Dat begrijp ik niet. Dan vraag ik me af waarom je in godsnaam niet probeert alles zo snel mogelijk in orde te krijgen want met jezelf te zitten 'straffen' bereik je niets. En het feit dat je zegt dat het een straf is, wil eigenlijk ook iets zeggen. Zeg het me gewoon als je me niet meer graag ziet, of als je een ander hebt. als je nu niet antwoordt, wat moet ik dan weer denken?
Hij geniet echt wanneer we bellen .. Ik had iets fijn meegemaakt en hij was aan het lachen toen ik het hem vertelde. Ik begrijp er niets van.
In elk geval, hij wil jou zien, dat is al iets. Ik denk dat dat het beste is. Dan weet je zelf ook wat je voelt en is het misschien een stuk makkelijker om het los te laten.
woensdag 23 maart 2011 13:05
Ik denk idd dat het niet aan jou ligt en ik geloof ook wel dat deze meneer oprecht van je houdt.
Maar hij maakt het zichzelf en jou onmogelijk. Hij ziet dat ook wel, maar kennelijhk wil hij er niks aan doen en is ie ook te koppig en te perfectionistisch om toe te geven dat ie hier NIET alleen uit komt. Want je kunt idd best iets aan perfectionisme doen, alleen dan moet je wel naar de huisarts en de psycholoog en een training volgen. Of misschien idd naar de studiebegeleider stappen. Hij heeft groot gelijk dat jij niet verdient dat hij zijn stress op jou afreageert, maar door jou dan tijdelijk en rigoreus uit zijn leven te schoppen, lost het probleem niet op.
Stel dat jullie later idd samen een kind krijgen, en hij heeft als jij bnet bevallen bent weerzo'n stressvolle perfectionistische periode omdat er op zijn werk een groot project in tijdnood komt. Laat ie jou dan met de kleine achter?
Ik denk dat je hem nog eenmaal duidelijk moet maken dat hij hulp kan en moet zoeken. Dat je DAT van hem verwacht en dat je niks kunt met "Er is niks aan te doen". Als er niks aan te doen is, kun je niet met hem leven en komen er geen kinderen van hem en jou, omdat je niet van hem op aan kunt. Alleen als hij zichzelf laat helpen kan en wil je met m verder. En dat is ook een hele rationele beslissing.
Maar hij maakt het zichzelf en jou onmogelijk. Hij ziet dat ook wel, maar kennelijhk wil hij er niks aan doen en is ie ook te koppig en te perfectionistisch om toe te geven dat ie hier NIET alleen uit komt. Want je kunt idd best iets aan perfectionisme doen, alleen dan moet je wel naar de huisarts en de psycholoog en een training volgen. Of misschien idd naar de studiebegeleider stappen. Hij heeft groot gelijk dat jij niet verdient dat hij zijn stress op jou afreageert, maar door jou dan tijdelijk en rigoreus uit zijn leven te schoppen, lost het probleem niet op.
Stel dat jullie later idd samen een kind krijgen, en hij heeft als jij bnet bevallen bent weerzo'n stressvolle perfectionistische periode omdat er op zijn werk een groot project in tijdnood komt. Laat ie jou dan met de kleine achter?
Ik denk dat je hem nog eenmaal duidelijk moet maken dat hij hulp kan en moet zoeken. Dat je DAT van hem verwacht en dat je niks kunt met "Er is niks aan te doen". Als er niks aan te doen is, kun je niet met hem leven en komen er geen kinderen van hem en jou, omdat je niet van hem op aan kunt. Alleen als hij zichzelf laat helpen kan en wil je met m verder. En dat is ook een hele rationele beslissing.
woensdag 23 maart 2011 15:59
quote:return_of_kreng schreef op 23 maart 2011 @ 13:05:
Ik denk idd dat het niet aan jou ligt en ik geloof ook wel dat deze meneer oprecht van je houdt.
Maar hij maakt het zichzelf en jou onmogelijk. Hij ziet dat ook wel, maar kennelijhk wil hij er niks aan doen en is ie ook te koppig en te perfectionistisch om toe te geven dat ie hier NIET alleen uit komt. Want je kunt idd best iets aan perfectionisme doen, alleen dan moet je wel naar de huisarts en de psycholoog en een training volgen. Of misschien idd naar de studiebegeleider stappen. Hij heeft groot gelijk dat jij niet verdient dat hij zijn stress op jou afreageert, maar door jou dan tijdelijk en rigoreus uit zijn leven te schoppen, lost het probleem niet op.
Stel dat jullie later idd samen een kind krijgen, en hij heeft als jij bnet bevallen bent weerzo'n stressvolle perfectionistische periode omdat er op zijn werk een groot project in tijdnood komt. Laat ie jou dan met de kleine achter?
Ik denk dat je hem nog eenmaal duidelijk moet maken dat hij hulp kan en moet zoeken. Dat je DAT van hem verwacht en dat je niks kunt met "Er is niks aan te doen". Als er niks aan te doen is, kun je niet met hem leven en komen er geen kinderen van hem en jou, omdat je niet van hem op aan kunt. Alleen als hij zichzelf laat helpen kan en wil je met m verder. En dat is ook een hele rationele beslissing.Dankjewel! Ik weet dit zelf ook... En aangezien ik hem weer niet hoor (omdat hij het weer niet zal aankunnen ofzo) heb ik het gesmst naar hem. Ik heb hem gestuurd dat als hij van mij houdt, ik graag zou willen dat hij naar de psycholoog gaat. Dat het nooit kwaad kan om dat eens te proberen. Hij kan er zijn hart luchten. Die mensen geven hem misschien wat meer inzicht in zijn gedachten en oordelen niet over wat hij vertelt. Dat heb ik gezegd. Ik heb er geen reactie op terug gekregen, dat had ik ook niet verwacht. Ik hoop dat hij er iets mee doet...
Ik denk idd dat het niet aan jou ligt en ik geloof ook wel dat deze meneer oprecht van je houdt.
Maar hij maakt het zichzelf en jou onmogelijk. Hij ziet dat ook wel, maar kennelijhk wil hij er niks aan doen en is ie ook te koppig en te perfectionistisch om toe te geven dat ie hier NIET alleen uit komt. Want je kunt idd best iets aan perfectionisme doen, alleen dan moet je wel naar de huisarts en de psycholoog en een training volgen. Of misschien idd naar de studiebegeleider stappen. Hij heeft groot gelijk dat jij niet verdient dat hij zijn stress op jou afreageert, maar door jou dan tijdelijk en rigoreus uit zijn leven te schoppen, lost het probleem niet op.
Stel dat jullie later idd samen een kind krijgen, en hij heeft als jij bnet bevallen bent weerzo'n stressvolle perfectionistische periode omdat er op zijn werk een groot project in tijdnood komt. Laat ie jou dan met de kleine achter?
Ik denk dat je hem nog eenmaal duidelijk moet maken dat hij hulp kan en moet zoeken. Dat je DAT van hem verwacht en dat je niks kunt met "Er is niks aan te doen". Als er niks aan te doen is, kun je niet met hem leven en komen er geen kinderen van hem en jou, omdat je niet van hem op aan kunt. Alleen als hij zichzelf laat helpen kan en wil je met m verder. En dat is ook een hele rationele beslissing.Dankjewel! Ik weet dit zelf ook... En aangezien ik hem weer niet hoor (omdat hij het weer niet zal aankunnen ofzo) heb ik het gesmst naar hem. Ik heb hem gestuurd dat als hij van mij houdt, ik graag zou willen dat hij naar de psycholoog gaat. Dat het nooit kwaad kan om dat eens te proberen. Hij kan er zijn hart luchten. Die mensen geven hem misschien wat meer inzicht in zijn gedachten en oordelen niet over wat hij vertelt. Dat heb ik gezegd. Ik heb er geen reactie op terug gekregen, dat had ik ook niet verwacht. Ik hoop dat hij er iets mee doet...
woensdag 23 maart 2011 17:55
De psycholoog... Kan ik ook hele verhalen over vertellen...
Oftewel, hij zal niet gaan. Kan het allemaal alleen oplossen, als hij tijd zou hebben om te wielrennen
Ik lach er maar om, maar eigenlijk is het toch wel heel erg...
Ik had gisteren in gesprek wel idee dat hij zich dingen ging realiseren. Hij heeft ook later op de avond nog een SMS gestuurd. 4 woorden... Niet "ik hou van jou" maar "jij bent zo lief!".
Weet niet wat ik daar mee moet.
Hoop dat hij inderdaad realiseert wat hij allemaal kwijtraakt met zijn gedrag. Dat hij inziet dat als hij zijn hoop uit wil laten komen dat hij ook wat moet doen daarvoor.
Oftewel, hij zal niet gaan. Kan het allemaal alleen oplossen, als hij tijd zou hebben om te wielrennen
Ik lach er maar om, maar eigenlijk is het toch wel heel erg...
Ik had gisteren in gesprek wel idee dat hij zich dingen ging realiseren. Hij heeft ook later op de avond nog een SMS gestuurd. 4 woorden... Niet "ik hou van jou" maar "jij bent zo lief!".
Weet niet wat ik daar mee moet.
Hoop dat hij inderdaad realiseert wat hij allemaal kwijtraakt met zijn gedrag. Dat hij inziet dat als hij zijn hoop uit wil laten komen dat hij ook wat moet doen daarvoor.
donderdag 24 maart 2011 10:03
quote:PoIIy schreef op 23 maart 2011 @ 17:55:
De psycholoog... Kan ik ook hele verhalen over vertellen...
Oftewel, hij zal niet gaan. Kan het allemaal alleen oplossen, als hij tijd zou hebben om te wielrennen
Ik lach er maar om, maar eigenlijk is het toch wel heel erg...
Ik had gisteren in gesprek wel idee dat hij zich dingen ging realiseren. Hij heeft ook later op de avond nog een SMS gestuurd. 4 woorden... Niet "ik hou van jou" maar "jij bent zo lief!".
Weet niet wat ik daar mee moet.
Hoop dat hij inderdaad realiseert wat hij allemaal kwijtraakt met zijn gedrag. Dat hij inziet dat als hij zijn hoop uit wil laten komen dat hij ook wat moet doen daarvoor.
'Jij bent zo lief', ik begrijp inderdaad dat je niet weet wat je daarmee moet. Mijn vriend zei me dat een een paar dagen geleden aan de telefoon en snikte erachter. 'Dat verdien ik niet, zie je wel dat je té goed voor me bent.' Nou ja, zo kan ik op alles ook een antwoord geven.
Hij reageert nog steeds niet. Ik begrijp helemaal niet waarom, er is niet plots iets gebeurd. Ik word er echt 'ambetant' van.
Polly, heb je al een dag afgesproken om elkaar te zien?
De psycholoog... Kan ik ook hele verhalen over vertellen...
Oftewel, hij zal niet gaan. Kan het allemaal alleen oplossen, als hij tijd zou hebben om te wielrennen
Ik lach er maar om, maar eigenlijk is het toch wel heel erg...
Ik had gisteren in gesprek wel idee dat hij zich dingen ging realiseren. Hij heeft ook later op de avond nog een SMS gestuurd. 4 woorden... Niet "ik hou van jou" maar "jij bent zo lief!".
Weet niet wat ik daar mee moet.
Hoop dat hij inderdaad realiseert wat hij allemaal kwijtraakt met zijn gedrag. Dat hij inziet dat als hij zijn hoop uit wil laten komen dat hij ook wat moet doen daarvoor.
'Jij bent zo lief', ik begrijp inderdaad dat je niet weet wat je daarmee moet. Mijn vriend zei me dat een een paar dagen geleden aan de telefoon en snikte erachter. 'Dat verdien ik niet, zie je wel dat je té goed voor me bent.' Nou ja, zo kan ik op alles ook een antwoord geven.
Hij reageert nog steeds niet. Ik begrijp helemaal niet waarom, er is niet plots iets gebeurd. Ik word er echt 'ambetant' van.
Polly, heb je al een dag afgesproken om elkaar te zien?
donderdag 24 maart 2011 19:49
quote:PoIIy schreef op 24 maart 2011 @ 19:14:
Misschien wordt het schuldgevoel erger door ons vriendelijk gedrag?
Dat kan zeker zo zijn, maar als je je het tegenovergestelde gedraagt, werkt het ook niet (heb ik geprobeerd). Op de duur weet je ook niet meer hoe je je moet gedragen. Ik heb de laatste drie maanden elke emotie gezien. Eerst was ik kwaad, dan was in paniek en bang, dan onzeker, dan triestig, dan radeloos, dan.... En zo verder...
Ik weet dat ik meer moet kijken naar wat ik wil, dat het niet om hem mag gaan. Ik heb mijn leven opgepikt en ben verder gegaan. Toch zit hij er ergens nog altijd. Ik blijf me vragen stellen waarop ik zo graag een antwoord wil hebben. Aangezien hij nu precies van de aardbol verdwenen is, zal het weer weken duren voor ik hem hoor.
Ik wou dat ik zo'n knopje had dat alles kon vergeten ... Selectief wissen
!
Misschien wordt het schuldgevoel erger door ons vriendelijk gedrag?
Dat kan zeker zo zijn, maar als je je het tegenovergestelde gedraagt, werkt het ook niet (heb ik geprobeerd). Op de duur weet je ook niet meer hoe je je moet gedragen. Ik heb de laatste drie maanden elke emotie gezien. Eerst was ik kwaad, dan was in paniek en bang, dan onzeker, dan triestig, dan radeloos, dan.... En zo verder...
Ik weet dat ik meer moet kijken naar wat ik wil, dat het niet om hem mag gaan. Ik heb mijn leven opgepikt en ben verder gegaan. Toch zit hij er ergens nog altijd. Ik blijf me vragen stellen waarop ik zo graag een antwoord wil hebben. Aangezien hij nu precies van de aardbol verdwenen is, zal het weer weken duren voor ik hem hoor.
Ik wou dat ik zo'n knopje had dat alles kon vergeten ... Selectief wissen
!
vrijdag 25 maart 2011 01:03
quote:PoIIy schreef op 24 maart 2011 @ 19:59:
Klinkt alsof je afstand neemt en ook de grens hebt bereikt?
Misschien klinkt het zo en ergens is het ook zo, maar dat is logisch. Ik zie hem niet en dat zorgt voor een afstand. Als we belden of smsten, verkleinde die afstand terug. Ik heb nog steeds geen grens bereikt want moest hij terug komen, dan zou ik hem hoogstwaarschijnlijk nog steeds een kans geven.
Ik wou dat ik afstand kon nemen, maar het is moeilijk. Ik weet nu dat ik zijn problemen niet kan oplossen en ik voel me ook niet meer triest in zijn plaats. Ik heb geen medelijden meer met hem waardoor ik hem doodgraag wil helpen. Er is nog wel medelijden, maar op een andere manier, misschien vind ik hem eerder zielig.
Stiekem hoop ik nog altijd dat alles weer goed komt. Belachelijk eigenlijk want ik weet niet eens of dat nog mogelijk is voor mij. Ik weet niet of ik in staat ben dit ooit achter me te laten, maar ik denk het wel...
Door die factoren + dat hij nog steeds van me houdt + onze geschiedenis zorgen ervoor dat ik heel stiekem geen afstand neem van 'ons'....
Eigenlijk ook zielig van mezelf....
Klinkt alsof je afstand neemt en ook de grens hebt bereikt?
Misschien klinkt het zo en ergens is het ook zo, maar dat is logisch. Ik zie hem niet en dat zorgt voor een afstand. Als we belden of smsten, verkleinde die afstand terug. Ik heb nog steeds geen grens bereikt want moest hij terug komen, dan zou ik hem hoogstwaarschijnlijk nog steeds een kans geven.
Ik wou dat ik afstand kon nemen, maar het is moeilijk. Ik weet nu dat ik zijn problemen niet kan oplossen en ik voel me ook niet meer triest in zijn plaats. Ik heb geen medelijden meer met hem waardoor ik hem doodgraag wil helpen. Er is nog wel medelijden, maar op een andere manier, misschien vind ik hem eerder zielig.
Stiekem hoop ik nog altijd dat alles weer goed komt. Belachelijk eigenlijk want ik weet niet eens of dat nog mogelijk is voor mij. Ik weet niet of ik in staat ben dit ooit achter me te laten, maar ik denk het wel...
Door die factoren + dat hij nog steeds van me houdt + onze geschiedenis zorgen ervoor dat ik heel stiekem geen afstand neem van 'ons'....
Eigenlijk ook zielig van mezelf....
vrijdag 25 maart 2011 21:44
Waarom ga je eigenlijk niet bij hem langs?
Ik woon er vele uren vandaan, maar jullie wonen dicht bij elkaar, het maakt voor jou niet uit als je voor een dichte deur komt te staan, je bent zo weer thuis. Maar de deur kan ook open gaan...
Volgens mij wordt er geen relatie beter van elkaar niet zien. Althans, na een zekere periode zal langer elkaar niet zien niet helpen in een besluit. En je hebt allebei een keuze in het elkaar ontmoeten. Jij kan ook bij hem langs...
Ik woon er vele uren vandaan, maar jullie wonen dicht bij elkaar, het maakt voor jou niet uit als je voor een dichte deur komt te staan, je bent zo weer thuis. Maar de deur kan ook open gaan...
Volgens mij wordt er geen relatie beter van elkaar niet zien. Althans, na een zekere periode zal langer elkaar niet zien niet helpen in een besluit. En je hebt allebei een keuze in het elkaar ontmoeten. Jij kan ook bij hem langs...
vrijdag 25 maart 2011 23:30
quote:PoIIy schreef op 25 maart 2011 @ 21:44:
Waarom ga je eigenlijk niet bij hem langs?
Ik woon er vele uren vandaan, maar jullie wonen dicht bij elkaar, het maakt voor jou niet uit als je voor een dichte deur komt te staan, je bent zo weer thuis. Maar de deur kan ook open gaan...
Volgens mij wordt er geen relatie beter van elkaar niet zien. Althans, na een zekere periode zal langer elkaar niet zien niet helpen in een besluit. En je hebt allebei een keuze in het elkaar ontmoeten. Jij kan ook bij hem langs...Hij woont nog bij zijn ouders... En ik heb geen zin om hen te horen zeggen dat hij me niet wil spreken... En ik wil hem ook niet voor een voldongen feit zetten. Hij moet een keuze hebben. Als ik plots langsga en hij is alleen thuis en hij doet open, dan heb ik hem die keuze niet gelaten. Dan heb ik hem gedwongen en ik weet niet of ik dat recht wel heb. Begrijp je?
Waarom ga je eigenlijk niet bij hem langs?
Ik woon er vele uren vandaan, maar jullie wonen dicht bij elkaar, het maakt voor jou niet uit als je voor een dichte deur komt te staan, je bent zo weer thuis. Maar de deur kan ook open gaan...
Volgens mij wordt er geen relatie beter van elkaar niet zien. Althans, na een zekere periode zal langer elkaar niet zien niet helpen in een besluit. En je hebt allebei een keuze in het elkaar ontmoeten. Jij kan ook bij hem langs...Hij woont nog bij zijn ouders... En ik heb geen zin om hen te horen zeggen dat hij me niet wil spreken... En ik wil hem ook niet voor een voldongen feit zetten. Hij moet een keuze hebben. Als ik plots langsga en hij is alleen thuis en hij doet open, dan heb ik hem die keuze niet gelaten. Dan heb ik hem gedwongen en ik weet niet of ik dat recht wel heb. Begrijp je?
zaterdag 26 maart 2011 10:51
quote:PoIIy schreef op 26 maart 2011 @ 08:35:
Alsof jij nu van hem een keuze krijgt...
Sommige mensen krijgen een inzicht, andere mensen moeten een zetje krijgen....Ja, misschien heb je inderdaad wel gelijk. Vind je dat ik hem moet waarschuwen dat ik langskom (bijvoorbeeld een sms sturen eerst?) of gewoon langsgaan zonder dat hij het weet?
Alsof jij nu van hem een keuze krijgt...
Sommige mensen krijgen een inzicht, andere mensen moeten een zetje krijgen....Ja, misschien heb je inderdaad wel gelijk. Vind je dat ik hem moet waarschuwen dat ik langskom (bijvoorbeeld een sms sturen eerst?) of gewoon langsgaan zonder dat hij het weet?
zaterdag 26 maart 2011 18:40
Mijn verhaald lijkt 99% op de jouwe, echt heel raar he! Ik weet ook niet zo goed wat ik er mee moet meer. Tijd geven helpt niet en wel praten helpt ook niet.
Zit er nu 3 weken in, en heb geen zin in 3 maanden! Terwijl hij zo leuk is :S En hij mij ook leuk vindt.
Wat is dat toch met mannen en "gelukkig" zijn! En dan ook nog zeggen dat ik daar niet gelukkig van wordt terwijl ik nergens last van had! Bah
Zit er nu 3 weken in, en heb geen zin in 3 maanden! Terwijl hij zo leuk is :S En hij mij ook leuk vindt.
Wat is dat toch met mannen en "gelukkig" zijn! En dan ook nog zeggen dat ik daar niet gelukkig van wordt terwijl ik nergens last van had! Bah
zaterdag 26 maart 2011 18:43
Denk trouwens niet dat het een idee is om langs te gaan, want dat voelt het voor hem alsof er druk achter zit. Misschien moet je gewoon maar verder gaan met jezelf, 3 maanden is te lang!
Dan houdt het op een gegeven moment op, ook al hou je nog zoveel van hem! Ga eens op een date met een ander, alleen al om je zinnen even te verzetten...
Dan houdt het op een gegeven moment op, ook al hou je nog zoveel van hem! Ga eens op een date met een ander, alleen al om je zinnen even te verzetten...
zaterdag 26 maart 2011 22:08
Anitabossie, ik dacht inderdaad ook dat het geen goed idee was om langs te gaan omdat hij het dan als druk zou aanvoelen. Maar... Ik ben langsgeweest, alleen was hij niet thuis. Zijn mama deed open. We zijn iets gaan drinken en hebben meer dan twee uur gepraat. Zij wisten dat het gedaan was, maar helemaal niets meer. Ze dacht dat er iets was geweest tussen ons, een ruzie, een probleem, ... Dat was echter niet zo ... Hij is heel erg ongelukkig nu. Ze zei dat ze het niet begreep want ze had hem nog nooit zo gelukkig gezien als toen hij een relatie had met mij. Als zij thuis iets over mij zegt of hem een vraag stelt over mij, negeert hij haar of wordt hij kwaad. Dan gooit hij met de deuren en komt hij lang niet meer van zijn kamer. Hij doet er alles aan om niet aan mij herinnerd te worden. Daardoor is hij amper thuis. Hij vlucht van alles dat met mij te maken heeft.
Ik heb haar alles verteld en ze weet niet wat ze nu moet doen. Ze keurt alles dat hij heeft gedaan af en ze vindt dat hij heel slecht bezig is. Ze weet alleen niet wat ze moet doen want ze kan dit niet weten zonder mij.
Hij heeft thuis verteld dat hij nooit iemand anders wil. Dat hij van mij houdt en dat het altijd zo zal zijn. (Daardoor dachten ze dat ik iets fout had gedaan.) Dat hij liever de rest van zijn leven alleen is, dan met een ander.
Ik begrijp er niets van. Het is mijn keuze. Ik vind hem goed genoeg voor mij. Er is niemand die zo lief is .. Zijn mama zei het ook. Alles deed hij voor mij. Hij minimaliseert het nu gewoon. Ik deed echt niet zo veel voor hem als hij voor mij. Ach ja...
Ik heb haar alles verteld en ze weet niet wat ze nu moet doen. Ze keurt alles dat hij heeft gedaan af en ze vindt dat hij heel slecht bezig is. Ze weet alleen niet wat ze moet doen want ze kan dit niet weten zonder mij.
Hij heeft thuis verteld dat hij nooit iemand anders wil. Dat hij van mij houdt en dat het altijd zo zal zijn. (Daardoor dachten ze dat ik iets fout had gedaan.) Dat hij liever de rest van zijn leven alleen is, dan met een ander.
Ik begrijp er niets van. Het is mijn keuze. Ik vind hem goed genoeg voor mij. Er is niemand die zo lief is .. Zijn mama zei het ook. Alles deed hij voor mij. Hij minimaliseert het nu gewoon. Ik deed echt niet zo veel voor hem als hij voor mij. Ach ja...
zaterdag 26 maart 2011 22:32
Wat een rare vent is dit. Ik denk dat hij gelijk heeft en dat hij inderdaad niet goed genoeg is voor jou. Maar dat doet hij helemaal zelf, door jou op een voetstuk te zetten zo hoog dat hij er zelf niet meer bij kan.
Iedere vrouw, elk mens vindt het fijn om eens wat bevestiging te krijgen, maar mannen die vrouwen op voetstukken zetten vind ik gevaarlijk. Sowieso mensen die elkaar ophemelen. Hij zet je niet op dat voetstuk om jou, maar om hem. Hij wil jouw standbeeld als statussymbool voor hemzelf. Maar wie wil er nu een standbeeld zijn? En wie wil er nu in de schaduw van een monument staan?
Deze jongen weet niet wat liefde is. Alleen eigenliefde. In eigenliefde schiet hij nu tekort (en terecht zou ik zeggen) en daarom doet hij onredelijk en kwaad. Nogmaals, ook al denk ik dat er aan deze jongen een flinke steek loszit, met dat hij niet goed genoeg is heeft hij gewoon gelijk. Ik zou hem dus maar loslaten, in de hoop dat hij nog eens een standbeeld weet te creeren waarhij wel bij kan. Al zal een vrouw van wat meer menselijke proporties (in zijn ogen dan) hem minder status geven omdat die teveel op hemzelf lijkt (te gewoontjes, zoals iemand hierboven intelligent opmerkte).
Iedere vrouw, elk mens vindt het fijn om eens wat bevestiging te krijgen, maar mannen die vrouwen op voetstukken zetten vind ik gevaarlijk. Sowieso mensen die elkaar ophemelen. Hij zet je niet op dat voetstuk om jou, maar om hem. Hij wil jouw standbeeld als statussymbool voor hemzelf. Maar wie wil er nu een standbeeld zijn? En wie wil er nu in de schaduw van een monument staan?
Deze jongen weet niet wat liefde is. Alleen eigenliefde. In eigenliefde schiet hij nu tekort (en terecht zou ik zeggen) en daarom doet hij onredelijk en kwaad. Nogmaals, ook al denk ik dat er aan deze jongen een flinke steek loszit, met dat hij niet goed genoeg is heeft hij gewoon gelijk. Ik zou hem dus maar loslaten, in de hoop dat hij nog eens een standbeeld weet te creeren waarhij wel bij kan. Al zal een vrouw van wat meer menselijke proporties (in zijn ogen dan) hem minder status geven omdat die teveel op hemzelf lijkt (te gewoontjes, zoals iemand hierboven intelligent opmerkte).
zondag 27 maart 2011 00:25
quote:Frankie33 schreef op 26 maart 2011 @ 22:32:
Al zal een vrouw van wat meer menselijke proporties (in zijn ogen dan) hem minder status geven omdat die teveel op hemzelf lijkt (te gewoontjes, zoals iemand hierboven intelligent opmerkte).
Ik vind het in elk geval heel goed gezegd van je! Ik moest er ergens zelfs mee lachen omdat ik soms inderdaad dat gevoel krijg van hem. Het is heus niet zo dat ik geweldig ben, integendeel zelfs. Ik ben veeleisend, heb altijd commentaar op alles, ben een flapuit eerste klas, ... Hij weet dat goed genoeg, hij kan mijn negatieve kanten zelfs benoemen (heeft hij eens zeer goed gedaan in een bundel naar me omdat we 2 jaar samen waren), was best grappig ! Iedereen heeft zijn slechte kanten, ik ook. Ik begrijp daarom ook niet dat hij me plots zo geweldig vindt... Hij heeft me altijd beter dan anderen gevonden, lang voor we samen waren al, maar dan nog.
In een relatie vind ik dat je best naar elkaar mag opkijken. Dat deed ik ook naar hem hoor. Ik kon perfect met hem leven, terwijl ik weet dat andere vrouwen het geen week met hem zouden uithouden. Hij kan bijvoorbeeld heel goed om met mijn aanhoudende commentaar op alles, terwijl ik weet dat meer dan 70% van de mannen er gek van zou worden. Ik kan dan weer heel goed omgaan met zijn perfectionisme en onzekerheid, terwijl bijna iedere vrouw er gek van zou zijn geworden.
Ik begin stilaan ook te denken dat hem loslaten het beste is voor me. Ooit zal hij het inderdaad wel inzien, maar ik kan niet blijven wachten...
Al zal een vrouw van wat meer menselijke proporties (in zijn ogen dan) hem minder status geven omdat die teveel op hemzelf lijkt (te gewoontjes, zoals iemand hierboven intelligent opmerkte).
Ik vind het in elk geval heel goed gezegd van je! Ik moest er ergens zelfs mee lachen omdat ik soms inderdaad dat gevoel krijg van hem. Het is heus niet zo dat ik geweldig ben, integendeel zelfs. Ik ben veeleisend, heb altijd commentaar op alles, ben een flapuit eerste klas, ... Hij weet dat goed genoeg, hij kan mijn negatieve kanten zelfs benoemen (heeft hij eens zeer goed gedaan in een bundel naar me omdat we 2 jaar samen waren), was best grappig ! Iedereen heeft zijn slechte kanten, ik ook. Ik begrijp daarom ook niet dat hij me plots zo geweldig vindt... Hij heeft me altijd beter dan anderen gevonden, lang voor we samen waren al, maar dan nog.
In een relatie vind ik dat je best naar elkaar mag opkijken. Dat deed ik ook naar hem hoor. Ik kon perfect met hem leven, terwijl ik weet dat andere vrouwen het geen week met hem zouden uithouden. Hij kan bijvoorbeeld heel goed om met mijn aanhoudende commentaar op alles, terwijl ik weet dat meer dan 70% van de mannen er gek van zou worden. Ik kan dan weer heel goed omgaan met zijn perfectionisme en onzekerheid, terwijl bijna iedere vrouw er gek van zou zijn geworden.
Ik begin stilaan ook te denken dat hem loslaten het beste is voor me. Ooit zal hij het inderdaad wel inzien, maar ik kan niet blijven wachten...
zondag 27 maart 2011 18:58
Weet je, Doubtsnow (is dat trouwens een parodie op Mrs. Doubtfire?), waar je vriend mij aan doet denken? Aan een uitspraak van Johan Cruijff, in een interview met de Volkskrant laatst. Hij zei iets als:
'Wanneer je zelf een zeventje bent, dan neem je zesjes in dienst, want daar steek je dan zelf zo lekker competent bij af. Maar als je zelf een negentje bent, dan neem je tientjes in dienst. Die zijn geen bedreiging voor je, omdat je weet dat je goed bent en door die tienen achter je alleen maar nog beter wordt.'
Nu je ex-vriend: hij is een zeventje die een (in zijn ogen) veel hoger cijfer 'in dienst' heeft genomen en daar spijt van heeft omdat hijzelf er zo naast verbleekt. Zijn probleem heeft niets met jou te maken en alles met zijn eigen perfectionisme en zelfbeeld. Hij is niet wie hij wil zijn.
Nu, als je totaal niet bent wie je wilt zijn, dan heb je een zwaar probleem, en je omgeving erbij. Een probleem dat niet in een maand is opgelost, en ook niet in een jaar of in twee jaar. Het is puur een ego-ding van hem en jij bent niet meer dan een spiegel, waarin hij het haat te kijken. Wanneer kijkt hij ooit naar jou ipv naar zijn spiegelbeeld? Ik lees het hier nergens.
'Wanneer je zelf een zeventje bent, dan neem je zesjes in dienst, want daar steek je dan zelf zo lekker competent bij af. Maar als je zelf een negentje bent, dan neem je tientjes in dienst. Die zijn geen bedreiging voor je, omdat je weet dat je goed bent en door die tienen achter je alleen maar nog beter wordt.'
Nu je ex-vriend: hij is een zeventje die een (in zijn ogen) veel hoger cijfer 'in dienst' heeft genomen en daar spijt van heeft omdat hijzelf er zo naast verbleekt. Zijn probleem heeft niets met jou te maken en alles met zijn eigen perfectionisme en zelfbeeld. Hij is niet wie hij wil zijn.
Nu, als je totaal niet bent wie je wilt zijn, dan heb je een zwaar probleem, en je omgeving erbij. Een probleem dat niet in een maand is opgelost, en ook niet in een jaar of in twee jaar. Het is puur een ego-ding van hem en jij bent niet meer dan een spiegel, waarin hij het haat te kijken. Wanneer kijkt hij ooit naar jou ipv naar zijn spiegelbeeld? Ik lees het hier nergens.
