Relaties
alle pijlers
Moe van het altijd moeite doen
zondag 7 april 2019 09:08
Hoi allemaal,
Ik ben opzoek naar tips of misschien een schop onder mijn kont.
Ik zal proberen om mijn verhaal kort maar duidelijk op te schrijven, zonder teveel details anders wordt het te herkenbaar..
We zijn de beruchte zeven jaar bij elkaar. Één kind samen. Een aantal jaar geleden heeft man zijn baan verloren en sindien was er heel veel stress. Nieuwe vaste baan werd niet gevonden, wel verscheide korte baantjes, maar de stress modus bleef, dat in combinatie met de eerste ouderschapsjaren. (Overigens baan onverzien verloren tijdens de zwangerschap)
Eigenlijk dus al jaren lang veel stress en veel ruzie, en geen mogelijkheid en geld om soms eens als stel samen uit te gaan en positieve, kwalitatieve tijd aan elkaar te besteden. Ik realiseer me heel goed dat we heel veel op ons bord hebben gekregen. En ik begrijp de redenen waarom man een depressieve periode heeft doorgemaakt. (Geen diagnose, ik bedoel gewoon dat hij verre van goed in zijn vel zit/zat)
Ik heb de afgelopen jaren vooral het gevoel gehad de boel draaiende en positief te moeten houden, en nu ben ik moe.
Man heeft nu eindelijk een leuke baan gevonden, die echter voor ons als gezin wel veel verandering mee brengt. Vond ik niet erg, als ik daar mijn lieve vrolijke man weer mee terug krijg.
Maar nu heb ik, juist nu, een ander ontmoet. En wat heerlijk al die positieve aandacht. En aandacht voor mij, mijn interesses, na al die jaren alleen denken aan wat man gelukkig(er) kan maken.
We hebben alleen gezoend, maar tjezus.... wat een passie! Wat heb ik dat allemaal gemist! Verder is het niet gegaan, maar god, het is elke dag een strijd. Gelukkig woont die ander ver weg.
Het contact is nu heel minimaal, met moeite. Vooral omdat ik het ergens niet op wil geven. En ik moe ben om moeite te doen voor mijn huwelijk.
Man en ik hebben natuurlijk vaak gesprekken (gehad), maar de uitkomst/zijn antwoord, is altijd; het komt goed het is een fase. Maar die fase duurt nu al jaren, en er lijken altijd weer nieuwe moeilijkheden op ons pad te komen.
Als ik echt, echt zeg wat ik denk, dat explodeert de boel en is er weer ruzie in de tent. En we hebben zoveel ruzie gehad, dat ik er gewoon geen zin in heb.
Kort gezegd merk ik dat ik voor alles wegloop. Ik heb er geen zin meer in, ben moe, en wil na al die jaren eens het gevoel hebben dat er moeite voor mij wordt gedaan....
Ook realiseer ik me dat we nu op een keerpunt staan qua gebeurtenissen in ons leven en als we hier doorheen komen het ergste voorbij is. Maar ik ben zo moe, ik vind de motivatie niet. Help......
Overigens zal ik misschien weinig reageren want ik ben alleen thuis met mijn kind, dus dan zit ik niet zoveel op mijn telefoon.
Ik ben opzoek naar tips of misschien een schop onder mijn kont.
Ik zal proberen om mijn verhaal kort maar duidelijk op te schrijven, zonder teveel details anders wordt het te herkenbaar..
We zijn de beruchte zeven jaar bij elkaar. Één kind samen. Een aantal jaar geleden heeft man zijn baan verloren en sindien was er heel veel stress. Nieuwe vaste baan werd niet gevonden, wel verscheide korte baantjes, maar de stress modus bleef, dat in combinatie met de eerste ouderschapsjaren. (Overigens baan onverzien verloren tijdens de zwangerschap)
Eigenlijk dus al jaren lang veel stress en veel ruzie, en geen mogelijkheid en geld om soms eens als stel samen uit te gaan en positieve, kwalitatieve tijd aan elkaar te besteden. Ik realiseer me heel goed dat we heel veel op ons bord hebben gekregen. En ik begrijp de redenen waarom man een depressieve periode heeft doorgemaakt. (Geen diagnose, ik bedoel gewoon dat hij verre van goed in zijn vel zit/zat)
Ik heb de afgelopen jaren vooral het gevoel gehad de boel draaiende en positief te moeten houden, en nu ben ik moe.
Man heeft nu eindelijk een leuke baan gevonden, die echter voor ons als gezin wel veel verandering mee brengt. Vond ik niet erg, als ik daar mijn lieve vrolijke man weer mee terug krijg.
Maar nu heb ik, juist nu, een ander ontmoet. En wat heerlijk al die positieve aandacht. En aandacht voor mij, mijn interesses, na al die jaren alleen denken aan wat man gelukkig(er) kan maken.
We hebben alleen gezoend, maar tjezus.... wat een passie! Wat heb ik dat allemaal gemist! Verder is het niet gegaan, maar god, het is elke dag een strijd. Gelukkig woont die ander ver weg.
Het contact is nu heel minimaal, met moeite. Vooral omdat ik het ergens niet op wil geven. En ik moe ben om moeite te doen voor mijn huwelijk.
Man en ik hebben natuurlijk vaak gesprekken (gehad), maar de uitkomst/zijn antwoord, is altijd; het komt goed het is een fase. Maar die fase duurt nu al jaren, en er lijken altijd weer nieuwe moeilijkheden op ons pad te komen.
Als ik echt, echt zeg wat ik denk, dat explodeert de boel en is er weer ruzie in de tent. En we hebben zoveel ruzie gehad, dat ik er gewoon geen zin in heb.
Kort gezegd merk ik dat ik voor alles wegloop. Ik heb er geen zin meer in, ben moe, en wil na al die jaren eens het gevoel hebben dat er moeite voor mij wordt gedaan....
Ook realiseer ik me dat we nu op een keerpunt staan qua gebeurtenissen in ons leven en als we hier doorheen komen het ergste voorbij is. Maar ik ben zo moe, ik vind de motivatie niet. Help......
Overigens zal ik misschien weinig reageren want ik ben alleen thuis met mijn kind, dus dan zit ik niet zoveel op mijn telefoon.
zondag 7 april 2019 09:16
Het doet me denken aan wat Esther Perel zei over vreemdgaan/verliefd gaan op een ander. Het is niet zo dat die ander ineens zo leuk is, maar dat je iets van jezelf (her)ontdenkt dat je jaren kwijt of vergeten was.
Het lijkt er op dat jij je ei niet echt kwijt kan in je huidige relatie (want dan is het ruzie) en ik kan me voorstellen dat dat oneerlijk voelt.
Geen tips verder, wel sterkte er mee.
Het lijkt er op dat jij je ei niet echt kwijt kan in je huidige relatie (want dan is het ruzie) en ik kan me voorstellen dat dat oneerlijk voelt.
Geen tips verder, wel sterkte er mee.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
zondag 7 april 2019 09:20
zondag 7 april 2019 09:26
zondag 7 april 2019 09:43
Het is jammer dat je al vreemd bent gegaan.
Maar goed, ga naar je partner toe. Zeg hem dat er snel iets moet veranderen, dat je het niet meer vol houd. Dat dit een turning point moet zijn. Of er gaat een stijgende lijn in zitten of je wilt uit elkaar. En daar moet jij net zoveel inzet voor tonen. Maar goed ik zou niet oprecht aan mijn relatie kunnen werken, wetende dat ik emotioneel al ben vreemd gegaan..
De shit die jullie mee hebben gemaakt (ik vind het nog mee vallen eerlijk gezegd) die krijgen wel meer mensen voor hun kiezen. En waarschijnlijk heeft iedereen die 30 jaar samen is hun portie wel gehad. Nu moeten jullie keihard aan jullie zelf werken, dat je nooit meer in dezelfde patronen vervalt. Want misschien komen jullie later nog wel voor hetere vuren te staan. En dan zijn jullie elkaar volledig kwijt.
Maar goed, ga naar je partner toe. Zeg hem dat er snel iets moet veranderen, dat je het niet meer vol houd. Dat dit een turning point moet zijn. Of er gaat een stijgende lijn in zitten of je wilt uit elkaar. En daar moet jij net zoveel inzet voor tonen. Maar goed ik zou niet oprecht aan mijn relatie kunnen werken, wetende dat ik emotioneel al ben vreemd gegaan..
De shit die jullie mee hebben gemaakt (ik vind het nog mee vallen eerlijk gezegd) die krijgen wel meer mensen voor hun kiezen. En waarschijnlijk heeft iedereen die 30 jaar samen is hun portie wel gehad. Nu moeten jullie keihard aan jullie zelf werken, dat je nooit meer in dezelfde patronen vervalt. Want misschien komen jullie later nog wel voor hetere vuren te staan. En dan zijn jullie elkaar volledig kwijt.
zondag 7 april 2019 09:44
Meteen tranen, nou dat dus..boebezoebe schreef: ↑07-04-2019 09:16
Het lijkt er op dat jij je ei niet echt kwijt kan in je huidige relatie (want dan is het ruzie) en ik kan me voorstellen dat dat oneerlijk voelt.
Geen tips verder, wel sterkte er mee.
Wat ik echt echt denk? Als ik niet getrouwd was en geen kind met hem had, dan was ik al lang weggeweest.
Ik probeer al jaren alle ballen hoog te houden, en voel van hem vooral hoe zwaar hij denkt dat het voor hem is. En ipv dat ik waardering krijg, hoor ik vooral wat ik allemaal niet goed (genoeg) doe. Als ik kritiek lever op hoe hij dingen doet dan zie ik dat uiteraard helemaal verkeerd, en is het ruzie.
Ook herinnert hij zich altijd alles, en draagt dit ook na, en ik niet.
En als ik het me wel herinner, en me herinner dat ik bv niet 100% achter een besluit stond, maar we toch dat besluit hebben genomen, dan hebben we dat in mijn ogen als koppel genomen en dus gooi ik hem niet meer in zijn schoot dat dat zijn idee was. Hij doet dat wel en dat vind ik oneerlijk. We zijn geen kinderen, we maken gezamenlijk besluiten, en soms blijkt inderdaad dat het achteraf misschien niet het beste besluit was. Daar kun je je over opwinden (hij) of accepteren omdat er niks aan te veranderen valt (ik)
Daarbij is zijn manier van ruzie maken absoluut de mijne niet. Hij moet afstand nemen, tijd elkaar negeren en dan soms pas een paar dagen verder praten. Dat kan iedereen is anders.
Ik ben het type meteen uitpraten en praten tot het opgelost is. Niet kwaad naar bed.
Dat gaat dus niet samen, en ik heb in de afgelopen jaren geleerd om harder te worden:
Alleen vind ik mezelf zo helemaal niet leuk, en ben ik nu te hard tegenover hem geworden. En ergens vind ik dat zijn eigen schuld.
zondag 7 april 2019 09:55
Ik denk zomaar dat hij zich ook niet erg gewaardeerd voelt.
Je verpakt het wel in “ iedereen is anders “ maar het schreeuwt “ mijn manier is de juiste “ .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 7 april 2019 09:59
Kun je niet eens met je huisarts spreken of zelf hulp zoeken omdat je je ellendig voelt?
Die crush is natuurlijk gewoon een symptoom van je niet lekker voelen. Want naast dat je je niet fijn voelt in je relatie lijk je ook niet blij dat je het zover hebt laten komen (je vertelt dat je jezelf hard vind nu en daar niet blij mee bent).
Wat ik bedoel is is dat het misschien ook eens tijd wordt dat je jezelf geeft wat je nodig hebt (naast dat je van je partner iets nodig hebt). Toestemming om eens niet positief te zijn, of eens een dag alleen de hoognodige ballen in de lucht te houden ipv ze allemaal?
Die crush is natuurlijk gewoon een symptoom van je niet lekker voelen. Want naast dat je je niet fijn voelt in je relatie lijk je ook niet blij dat je het zover hebt laten komen (je vertelt dat je jezelf hard vind nu en daar niet blij mee bent).
Wat ik bedoel is is dat het misschien ook eens tijd wordt dat je jezelf geeft wat je nodig hebt (naast dat je van je partner iets nodig hebt). Toestemming om eens niet positief te zijn, of eens een dag alleen de hoognodige ballen in de lucht te houden ipv ze allemaal?
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
zondag 7 april 2019 10:09
Ik ben al vijf jaar verantwoordelijk voor het hoofd, en soms enige inkomen.
zondag 7 april 2019 10:09
Hoezo trek jij de kar? Wat doe je dan allemaal? Waar ben jij zo moe van.
Jij schrijft dat je man zijn baan verloren is. Vervolgens doet hij zijn stinkende best in tijdelijke banen. Hij doet dus moeite!!!
En vervolgens kan jij alleen maar het klagende zeurende vrouwtje uit hangen voor wie het niet goed genoeg is.
Als je jullie gezinsinkomen te laag vindt dan ga je zelf maar meer werken of een andere baan zoeken die meer verdient.
Jij steunt hem niet en vervolgrns ga je ook nog zoenen met een ander.
Als jouw ki d straks ongukkig is omdat papa en mama niet meer bij elkaar zijn dan is dat geheel en al jouw schuld. Jij bent diegene die vreemd is gegaan voor een flut reden.
Jij schrijft dat je man zijn baan verloren is. Vervolgens doet hij zijn stinkende best in tijdelijke banen. Hij doet dus moeite!!!
En vervolgens kan jij alleen maar het klagende zeurende vrouwtje uit hangen voor wie het niet goed genoeg is.
Als je jullie gezinsinkomen te laag vindt dan ga je zelf maar meer werken of een andere baan zoeken die meer verdient.
Jij steunt hem niet en vervolgrns ga je ook nog zoenen met een ander.
Als jouw ki d straks ongukkig is omdat papa en mama niet meer bij elkaar zijn dan is dat geheel en al jouw schuld. Jij bent diegene die vreemd is gegaan voor een flut reden.
zondag 7 april 2019 10:12
zondag 7 april 2019 10:13
zondag 7 april 2019 10:14
Nee mijn manier van ruzie maken is mijn manier, en uiteraard vind ik die fijner.blijfgewoonbianca schreef: ↑07-04-2019 09:55Ik denk zomaar dat hij zich ook niet erg gewaardeerd voelt.
Je verpakt het wel in “ iedereen is anders “ maar het schreeuwt “ mijn manier is de juiste “ .
Waardeer ik hem niet genoeg? Heel eerlijk? De afgelopen jaren deed ik alles, inclusief het geld binnenhalen, en hij klaagde vooral over hoe ik, en de wereld alles deed.
Waarvoor zou ik hem voor moeten waarderen heel hard gezegd?
Werken, schoonmaken, kind naar school brengen, als eerste opstaan, ik deed het allemaal. Want hij voelde zich kut, en ik probeerde hem rust te gunnen.
zondag 7 april 2019 10:15
Want waarom zou he vragen hoe het zit als tekeer gaan als een dolle stier zoveel makkelijker is? Lucht het een beetje op?sugarmiss schreef: ↑07-04-2019 10:09Hoezo trek jij de kar? Wat doe je dan allemaal? Waar ben jij zo moe van.
Jij schrijft dat je man zijn baan verloren is. Vervolgens doet hij zijn stinkende best in tijdelijke banen. Hij doet dus moeite!!!
En vervolgens kan jij alleen maar het klagende zeurende vrouwtje uit hangen voor wie het niet goed genoeg is.
Als je jullie gezinsinkomen te laag vindt dan ga je zelf maar meer werken of een andere baan zoeken die meer verdient.
Jij steunt hem niet en vervolgrns ga je ook nog zoenen met een ander.
Als jouw ki d straks ongukkig is omdat papa en mama niet meer bij elkaar zijn dan is dat geheel en al jouw schuld. Jij bent diegene die vreemd is gegaan voor een flut reden.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
zondag 7 april 2019 10:16
En waarom gunde je hem dat?elfje26 schreef: ↑07-04-2019 10:14Nee mijn manier van ruzie maken is mijn manier, en uiteraard vind ik die fijner.
Waardeer ik hem niet genoeg? Heel eerlijk? De afgelopen jaren deed ik alles, inclusief het geld binnenhalen, en hij klaagde vooral over hoe ik, en de wereld alles deed.
Waarvoor zou ik hem voor moeten waarderen heel hard gezegd?
Werken, schoonmaken, kind naar school brengen, als eerste opstaan, ik deed het allemaal. Want hij voelde zich kut, en ik probeerde hem rust te gunnen.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
zondag 7 april 2019 10:17
Nee ik wil alleen waardering en minder gezeik.blijfgewoonbianca schreef: ↑07-04-2019 10:13Had je misschien graag minder willen werken ? Neem je hem dat kwalijk, dat dat niet ( meer ? ) kan ?
Wat allemaal gebeurd is kan gebeuren, dat is het leven...
zondag 7 april 2019 10:20
zondag 7 april 2019 10:20
[quote=elfje26 post_id=29785638 time=1554624875 user_id=57671]
Nee mijn manier van ruzie maken is mijn manier, en uiteraard vind ik die fijner.
Waardeer ik hem niet genoeg? Heel eerlijk? De afgelopen jaren deed ik alles, inclusief het geld binnenhalen, en hij klaagde vooral over hoe ik, en de wereld alles deed.
Waarvoor zou ik hem voor moeten waarderen heel hard gezegd?
Werken, schoonmaken, kind naar school brengen, als eerste opstaan, ik deed het allemaal. Want hij voelde zich kut, en ik probeerde hem rust te gunnen.
[/quote
Het is wel een klote moment om in te zien dat al je inspanning niet leidt tot wat je had gehoopt.
En dat dit ook niet zal gaan gebeuren.
Nu kijken of jij met dit prakje kan leven of niet.
Zou je wel met klem aanraden om dit zonder een minnaar op de achtergrond uit te zoeken.
Nee mijn manier van ruzie maken is mijn manier, en uiteraard vind ik die fijner.
Waardeer ik hem niet genoeg? Heel eerlijk? De afgelopen jaren deed ik alles, inclusief het geld binnenhalen, en hij klaagde vooral over hoe ik, en de wereld alles deed.
Waarvoor zou ik hem voor moeten waarderen heel hard gezegd?
Werken, schoonmaken, kind naar school brengen, als eerste opstaan, ik deed het allemaal. Want hij voelde zich kut, en ik probeerde hem rust te gunnen.
[/quote
Het is wel een klote moment om in te zien dat al je inspanning niet leidt tot wat je had gehoopt.
En dat dit ook niet zal gaan gebeuren.
Nu kijken of jij met dit prakje kan leven of niet.
Zou je wel met klem aanraden om dit zonder een minnaar op de achtergrond uit te zoeken.
zondag 7 april 2019 10:21
Omdat ik de situatie begreep, het verhaal van baan verlies ligt iets gecompliceerder, dat ga ik hier niet uit de doeken doen, en ik dacht dat hij wat tijd nodig had.
Ondertussen heeft hij dik een jaar thuis gezeten waar nog een afwasje gedaan heeft, of in het weekend zei, schat blijf lekker liggen, ik sta wel op. Niet 1 keer.
zondag 7 april 2019 10:27
Dat is wel erg zuur. Maar waarom bleef jij de afwas doen en liet je het niet voor hem staan? (ja, dat is achteraf wel een beetje een koe in de kont kijken natuurlijk, maar een deel van hier doorheen komen is jezelf ook 'vergeven' voor het faciliteren hiervan. Als je iemand met zachte handschoentjes aanpakt, of als een kind behandeld dan gaan ze zich er ook in wentelen)elfje26 schreef: ↑07-04-2019 10:21Omdat ik de situatie begreep, het verhaal van baan verlies ligt iets gecompliceerder, dat ga ik hier niet uit de doeken doen, en ik dacht dat hij wat tijd nodig had.
Ondertussen heeft hij dik een jaar thuis gezeten waar nog een afwasje gedaan heeft, of in het weekend zei, schat blijf lekker liggen, ik sta wel op. Niet 1 keer.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
