Relaties
alle pijlers
Moeder heeft overal kritiek op
woensdag 3 juni 2020 00:59
Ik ben 30, woon op mezelf, heb een leuke baan en alles prima op orde. Ik heb nooit in mijn leven schulden gehad en zelfs na het verhuizen in mijn huurappartement nog 4000 euro op de spaarrekening. Ik kom goed rond en kan elke maand 100 a 300 euro sparen.
Toch blijft mijn moeder kritiek leveren elke keer als ik iets uitgeef. Een nieuwe vaas, een broek, een etentje met een vriendin. Ik post weleens wat op Instagram waarna ze daar over begint. Elke zondag ga ik daar eten en dan is het van 'heb je weer een nieuw shirt?' Ik ben een kledingmaat afgevallen dus ik heb veel gekocht, maar ik koop bij doodnormale winkels als Vero Moda dus het zijn geen exorbitante bedragen...
Ik heb mijn moeder zelfs mijn huishoudboekje laten zien met alle lasten en uitgaven die maand. Ik heb nooit om een cent gevraagd in de tijd dat ik op mezelf woon. Toch blijft ze maar zeuren.
Omdat ik pas verhuisd ben is mijn vakantiegeld daar in gaan zitten. Prima, het is nu toch Corona dus geen zin om dit jaar weg te gaan. Maar als ik dan met een vriendin op een terras zit krijg ik weer gezeik.
Ik heb mijn moeder al meermaals aangesproken en haar ook verwijderd als volger, maar ze blijft maar doorgaan. Als ik geldproblemen had gehad op gokschulden had ik het gesnapt, maar ik blijf maar kritiek krijgen en ben het zat. Wat te doen?
P.S contact verbreken vind ik te ver gaan,ook omdat ze heel erg ziek was een aantal jaar terug.
Toch blijft mijn moeder kritiek leveren elke keer als ik iets uitgeef. Een nieuwe vaas, een broek, een etentje met een vriendin. Ik post weleens wat op Instagram waarna ze daar over begint. Elke zondag ga ik daar eten en dan is het van 'heb je weer een nieuw shirt?' Ik ben een kledingmaat afgevallen dus ik heb veel gekocht, maar ik koop bij doodnormale winkels als Vero Moda dus het zijn geen exorbitante bedragen...
Ik heb mijn moeder zelfs mijn huishoudboekje laten zien met alle lasten en uitgaven die maand. Ik heb nooit om een cent gevraagd in de tijd dat ik op mezelf woon. Toch blijft ze maar zeuren.
Omdat ik pas verhuisd ben is mijn vakantiegeld daar in gaan zitten. Prima, het is nu toch Corona dus geen zin om dit jaar weg te gaan. Maar als ik dan met een vriendin op een terras zit krijg ik weer gezeik.
Ik heb mijn moeder al meermaals aangesproken en haar ook verwijderd als volger, maar ze blijft maar doorgaan. Als ik geldproblemen had gehad op gokschulden had ik het gesnapt, maar ik blijf maar kritiek krijgen en ben het zat. Wat te doen?
P.S contact verbreken vind ik te ver gaan,ook omdat ze heel erg ziek was een aantal jaar terug.
woensdag 3 juni 2020 10:04
dianaf schreef: ↑03-06-2020 09:58Zoiets kan ze ook zeggen! Iets als: Zeur niet zo, wees eens blij voor mij dat ik alles gewoon goed op de rit heb!
Ik heb ook wel eens gehad dat een collega vond dat ik wel heel veel geld uitgaf aan post (ik postte mijn enveloppen vaak tijdens de wandeling). Op een gegeven moment geirriteerd gezegd, dat ze niet zo moet zeuren, ik had het ook uit kunnen geven aan drugs.
Ik vind het sowieso irritant als mensen zich bemoeien met waar iemand zijn geld aan uitgeeft. Ik heb ook kennissen die elke keer commentaar leveren als wij iets duurs kopen. Dat wij daar hard voor sparen, dat zien ze dan weer niet...
woensdag 3 juni 2020 10:09
Zo'n moeder heb ik ook. Super irritant. Alsof ze zelf het perfecte leven leid en maar zeiken. Vooral het onderwerp geld moet en zal altijd te sprake komen. Wat mijn ouders (moeder) met hun geld doen zal me een zorg zijn, maar andersom... Vaak genoeg wat op een normale manier wat van gezegd, maar dat drong nooit door. Op een gegeven moment toen ze er weer over begon veranderde ik in een stier die een rode lap zeg. Alles eruit gegooid inclusief veel krachttermen. Nu doet ze het eigenlijk niet meer. Soms begint ze er (onbewust?) voorzichtig over. Dan hoef ik alleen met m'n vinger naar haar te wijzen en EHH! te zeggen en het is klaar. Verder een schat van een mens trouwens. 
woensdag 3 juni 2020 10:10
Jee wat irritant. Je woont toch op jezelf en bent 30. Daar heeft zij niks over te zeggen. Ik snap wel dat het contact verbreken lastig is. Zeker als ze steeds doorgaat.
Een collega van me heeft ook erg bemoeizuchtige ouders. Ze is streng gelovig opgevoed, maar woont ook op zichzelf. En zij moet zich nog steeds naar haar ouders voegen. Ze is 45. Als ze met met haar moeder gaat winkelen (gewoonte) en ze ziet wat leuks. Dan zegt haar moeder midden in een volle winkel: "Daar heb je niet genoeg geld voor." Of: "Daar ben je te dik voor."
Ze wil een huisdier, maar haar ouders keuren dat af. Dus ze doet het maar niet. Ze mag ook eigenlijk geen tv kijken. Die heeft ze niet, maar kijkt stiekem via haar pc. Zodat haar ouders er niet achter komen. Dat noem ik geen leuk leven.
Een collega van me heeft ook erg bemoeizuchtige ouders. Ze is streng gelovig opgevoed, maar woont ook op zichzelf. En zij moet zich nog steeds naar haar ouders voegen. Ze is 45. Als ze met met haar moeder gaat winkelen (gewoonte) en ze ziet wat leuks. Dan zegt haar moeder midden in een volle winkel: "Daar heb je niet genoeg geld voor." Of: "Daar ben je te dik voor."
Ze wil een huisdier, maar haar ouders keuren dat af. Dus ze doet het maar niet. Ze mag ook eigenlijk geen tv kijken. Die heeft ze niet, maar kijkt stiekem via haar pc. Zodat haar ouders er niet achter komen. Dat noem ik geen leuk leven.
woensdag 3 juni 2020 10:13
Mensen boven een bepaalde leeftijd en zéker als het ouders betreft zijn heel moeilijk in hun gedrag te veranderen.captain_hindsight schreef: ↑03-06-2020 09:49Dan moet ze dat zeggen en niet zich zo passief agressief met TO bemoeien.
Als dit het enige is en je meermalen duidelijk hebt gemaakt dat je wil dat ze er mee stopt, zou ik voortaan mijn schouders ophalen en genieten van je moeder zolang ze er nog is.
woensdag 3 juni 2020 10:15
Precies! Het komt ook uit een bron van bezorgdheid en pas maar op; over een tijdje blijk je zelf ook zo te zijn
woensdag 3 juni 2020 10:15
woensdag 3 juni 2020 10:56
Mijn moeder heeft daar ook een handje van. Dat ze vraagt: 'Kan je dat wel betalen?' Een nieuw shirt van de h&m, een etentje, of gewoon iets wat nodig is, een nieuwe wasmachine als die kapot is. Partner en ik werken beiden, geen schulden, prima baan en hebben nooit om geld gevraagd bij m'n ouders. Ik zeg nu vaak heel rare dingen als antwoord: 'je weet toch dat ik gedragen onderbroeken/drugs verkoop/een wietplantage in de berging heb? Dat zorgt net voor de krenten in de pap en kan ik weer een beker koffie op het station betalen/een fiets huren/een portie bitterballen kopen.'
woensdag 3 juni 2020 11:09
Dat met die drugs en wietplantage ga ik onthouden voor als mijn vader weer zo nodig zn mening moet geven...Tijdspaarder schreef: ↑03-06-2020 10:56Mijn moeder heeft daar ook een handje van. Dat ze vraagt: 'Kan je dat wel betalen?' Een nieuw shirt van de h&m, een etentje, of gewoon iets wat nodig is, een nieuwe wasmachine als die kapot is. Partner en ik werken beiden, geen schulden, prima baan en hebben nooit om geld gevraagd bij m'n ouders. Ik zeg nu vaak heel rare dingen als antwoord: 'je weet toch dat ik gedragen onderbroeken/drugs verkoop/een wietplantage in de berging heb? Dat zorgt net voor de krenten in de pap en kan ik weer een beker koffie op het station betalen/een fiets huren/een portie bitterballen kopen.'
Te leuk om niet te proberen, ik zie zn gezicht al voor me als ik dat zeg
woensdag 3 juni 2020 11:52
FlurryAC schreef: ↑03-06-2020 01:09Ja, ik weet ook niet waarom ik dat deed. Ik denk dat ik haar gerust wilde stellen.
Toen ze kanker had heb ik met mijn vader en zusje voor haar gezorgd, nu is ze weer beter maar ik merk dat ik haar vaak over grenzen laat gaan uit een soort 'meelij'. Ze had ook altijd kritiek op mijn datingleven maar daar zeg ik niks meer over. Ze ziet echter alles. Nieuwe schoenen, etc. Ik verf mijn haar en dat is volgens haar ook geldsmijterij. Ik heb ergens geen zin meer om daar te eten maar ik voel me verplicht.
Niet meer doen dus. En dan ziet ze het maar, jammer dan. Zodra ze haar mond open doet en het over een uitgave wil hebben onderbreek je haar direct met een zin als ''Daar ga ik het niet over hebben.'' en meteen er achteraan: ''Hebben jullie nog iets (leuks) gedaan vandaag/afgelopen week?''. En dat als een hangende grammofoonplaat herhalen, tot in de eeuwigheid. Echt. Geen ruimte meer geven.
woensdag 3 juni 2020 12:05
Grote kans trouwens dat de bemoeienis van zo'n moeder minder wordt wanneer een zelfstandig wonende dochter gaat samenwonen.
Of (weer) erger wordt als vader is overleden.
Overigens kan het ook nog helpen om je ouders af en toe uit te nodigen om bij jou te komen eten. Daarmee onderstreep je het feit dat je nu gewoon een eigen huishouden hebt en helemaal zelfstandig leeft.
Wekelijks bij je ouders eten en dan ook nog een voor andere dagen eten mee krijgen, kan bij moeder het gevoel geven dat je weliswaar op jezelf woont maar dat je toch nog haar verzorging 'nodig zou hebben' - en zij daarmee dus 'recht' heeft op bemoeienis, ook bijvoorbeeld wat betreft je financiële huishouding.
Of (weer) erger wordt als vader is overleden.
Overigens kan het ook nog helpen om je ouders af en toe uit te nodigen om bij jou te komen eten. Daarmee onderstreep je het feit dat je nu gewoon een eigen huishouden hebt en helemaal zelfstandig leeft.
Wekelijks bij je ouders eten en dan ook nog een voor andere dagen eten mee krijgen, kan bij moeder het gevoel geven dat je weliswaar op jezelf woont maar dat je toch nog haar verzorging 'nodig zou hebben' - en zij daarmee dus 'recht' heeft op bemoeienis, ook bijvoorbeeld wat betreft je financiële huishouding.
gebruna wijzigde dit bericht op 03-06-2020 18:31
Reden: ´minder´ toegevoegd
Reden: ´minder´ toegevoegd
0.51% gewijzigd
woensdag 3 juni 2020 12:07
Ontzettend herkenbaar. Ik was als jongvolwassene ook ontzettend onzeker door alle kritiek op financiën, relaties etc van mijn ouders. Mijn partner zijn ze ook niet van gecharmeerd dus inmiddels zie ik ze een keer of 4 per jaar zeer oppervlakkig zodat ze hun kleinkind zo af en toe zien en leg nergens verantwoording over af.lise1985 schreef: ↑03-06-2020 09:11Mijn moeder heeft ook heel lang kritiek gehad op mijn leven. Ik liet me niet bemoederen en dat vond ze vervelend. Ook jaloezie speelde een rol omdat ik veel zelfstandiger ben dan zij haar hele leven. Ze was ook nooit trots op me, begreep niet dat ik ging studeren, wilde me soms zelfs klein houden. Vroeger liet ik dat toe, tegenwoordig niet meer. Mijn leven, mijn keuzes. Ik vertel haar een stuk minder en laat haar niet zover toe in mijn leven dat ze nog veel kritiek kan leveren. Het contact is nu een stuk oppervlakkiger, maar ik heb nooit echt een diepgaand contact gehad met mijn ouders. Die zijn niet zo van de gevoelens en zo.
woensdag 3 juni 2020 12:20
Goed idee. Ik heb geen verzorging nodig, zij biedt het aan dus waarom niet? Maar misschien ziet ze het zelf wel zo. Irritant zeg. Ik lees al jullie reacties maar ben nu aan het thuiswerken, even pauze. Er komt veel nuttigs naar boven, bedankt!Gebruna schreef: ↑03-06-2020 12:05Grote kans trouwens dat de bemoeienis van zo'n moeder wordt wanneer een zelfstandig wonende dochter gaat samenwonen.
Of (weer) erger wordt als vader is overleden.
Overigens kan het ook nog helpen om je ouders af en toe uit te nodigen om bij jou te komen eten. Daarmee onderstreep je het feit dat je nu gewoon een eigen huishouden hebt en helemaal zelfstandig leeft.
Wekelijks bij je ouders eten en dan ook nog een voor andere dagen eten mee krijgen, kan bij moeder het gevoel geven dat je weliswaar op jezelf woont maar dat je toch nog haar verzorging 'nodig zou hebben' - en zij daarmee dus 'recht' heeft op bemoeienis, ook bijvoorbeeld wat betreft je financiële huishouding.
woensdag 3 juni 2020 12:22
Er zijn tig gesprekken geweest, ook met krachttermen, het dringt niet door. Spartelen is wel een goed idee.makreel schreef: ↑03-06-2020 08:45Ik zou er een serieus goed gesprek over beginnen, waarin je vertelt dat je het vervelend vindt dat ze bij alles praat over geld en dat jou dat een rotgevoel geeft. En vragen waarom ze dat doet. Of ze ermee wil stoppen.
Daarna: elke keer als er weer gemekker is over wat jij allemaal over de balk smijt, zeg je: daar hadden we het laatst over, weet je nog mam? Blijft ze doorgaan, dan kun jij je jas en tas pakken en vertrekken. Volgende keer beter.
woensdag 3 juni 2020 12:46
Gebruna schreef: ↑03-06-2020 12:05Wekelijks bij je ouders eten en dan ook nog een voor andere dagen eten mee krijgen, kan bij moeder het gevoel geven dat je weliswaar op jezelf woont maar dat je toch nog haar verzorging 'nodig zou hebben' - en zij daarmee dus 'recht' heeft op bemoeienis, ook bijvoorbeeld wat betreft je financiële huishouding.
Viel bij mij ook op. In een al niet zo gelijkwaardige verhouding kan dit de ongelijkwaardigheid bevestigen. 'Zie je wel, ze heeft mijn verzorging nog steeds nodig'.
woensdag 3 juni 2020 16:28
Mijn moeder was erg streng tijdens mijn puberteit. Ik mocht geen bijbaan, zij betaalde en bepaalde alles. Een V-hals was al hoerig, en ik had een A-cup toen. Nu een D en ik kleed me hartstikke bescheiden. Een vriendje? Hoer! Cijfers moesten hoog anders kreeg ik ook geen zakgeld en kon ik wel fluiten maar bioscoop met vriendinnen. Zodra ik 18 werd ging ik werken en uit huis. Ze heeft altijd controle issues gehad en kan nog steeds niet loslaten. Waar ze vandaan kwamen weet ik niet. Ik heb vwo en universiteit gedaan, had wat moeite met een paar vakken maar nooit een onvoldoende op het rapport, dronk zelden en nooit de behoefte gehad om te roken of drugs te gebruiken als puber.
woensdag 3 juni 2020 16:38
woensdag 3 juni 2020 16:46
To ik geef geen tips die zijn al genoeg gegeven.
Bij je laatste reactie moest ik aan mijn moeder denken.
Zeer beschermd opgevoed,geen korte rokjes want daar zijn mannen gek op.
Hoezo mam raak ik dan ongetrouwd/ongewenst zwanger net als mijn zus?
Uitgaan in een andere stad mocht niet(denk aan zus)
Later verkering,mochten niet bij elkaar slapen(weer die zus)
Dat ze merkte dat ik aan de pil was,razend!!!
Rijbewijs halen no way
Toen ik t een tijdje na mijn trouwen haalde wou ze maar al te graag meerijden.
En zo kan ik nog wel n tijdje doorgaan,moeders daar kom je echt nooit vanaf.
TO gebruik de vele tips ik wens je heel veel sterkte en hou je poot stijf.
Bij je laatste reactie moest ik aan mijn moeder denken.
Zeer beschermd opgevoed,geen korte rokjes want daar zijn mannen gek op.
Hoezo mam raak ik dan ongetrouwd/ongewenst zwanger net als mijn zus?
Uitgaan in een andere stad mocht niet(denk aan zus)
Later verkering,mochten niet bij elkaar slapen(weer die zus)
Dat ze merkte dat ik aan de pil was,razend!!!
Rijbewijs halen no way
Toen ik t een tijdje na mijn trouwen haalde wou ze maar al te graag meerijden.
En zo kan ik nog wel n tijdje doorgaan,moeders daar kom je echt nooit vanaf.
TO gebruik de vele tips ik wens je heel veel sterkte en hou je poot stijf.
het leven is als n neus,haal eruit wat erin zit.
woensdag 3 juni 2020 16:53
woensdag 3 juni 2020 16:56
Die laatste post is dan ook volledig anders dan alle andere posts..doornroosje9 schreef: ↑03-06-2020 16:38Na je laatste post, zou ik gewoon opstappen. Absoluut niet negeren of 'luchtig' reageren, zo stopt ze nooit.
Als ze weer begint, sta je op en ga je weg. Zo iemand kan je wel even missen in je leven, wat een controlefreak zeg.
woensdag 3 juni 2020 16:56
FlurryAC schreef: ↑03-06-2020 16:28Mijn moeder was erg streng tijdens mijn puberteit. Ik mocht geen bijbaan, zij betaalde en bepaalde alles. Een V-hals was al hoerig, en ik had een A-cup toen. Nu een D en ik kleed me hartstikke bescheiden. Een vriendje? Hoer! Cijfers moesten hoog anders kreeg ik ook geen zakgeld en kon ik wel fluiten maar bioscoop met vriendinnen. Zodra ik 18 werd ging ik werken en uit huis. Ze heeft altijd controle issues gehad en kan nog steeds niet loslaten. Waar ze vandaan kwamen weet ik niet. Ik heb vwo en universiteit gedaan, had wat moeite met een paar vakken maar nooit een onvoldoende op het rapport, dronk zelden en nooit de behoefte gehad om te roken of drugs te gebruiken als puber.
Je bent erg kort gehouden. En noemde ze je werkelijk waar een hoer? Dat is echt schandalig en zeker niet normaal.
Besef je dat, dat je opvoeding vrij ongewoon was?
Je mag best duidelijker zijn tegen je moeder, en als ze niet luisteren wil moet ze maar voelen. Dit vind ik normaal een nare uitspraak, maar in jouw geval gaat dit op. Persoonlijk zou ik wat meer afstand nemen. Zo creëer je wat meer ruimte en afstand. Je hebt kans dat ze dan weer meer aan je gaat trekken, maar je hebt je eigen leven.
woensdag 3 juni 2020 17:10
Jullie zitten in een cirkel. Jouw moeder doet kinderachtig maar haar gelijk blokken op je telefoon vind ik ook niet zo volwassen over komen. En inderdaad daar wekelijks eten en meenemen voor een paar dagen vind ik ook meer iets wat studenten/jongeren doen.
Wat haal je uit jullie contact?
Wat haal je uit jullie contact?
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
woensdag 3 juni 2020 17:13
Wow, inderdaad! Noemde ze je echt een hoer????Blijenvrij schreef: ↑03-06-2020 16:56Je bent erg kort gehouden. En noemde ze je werkelijk waar een hoer? Dat is echt schandalig en zeker niet normaal.
Besef je dat, dat je opvoeding vrij ongewoon was?
Je mag best duidelijker zijn tegen je moeder, en als ze niet luisteren wil moet ze maar voelen. Dit vind ik normaal een nare uitspraak, maar in jouw geval gaat dit op. Persoonlijk zou ik wat meer afstand nemen. Zo creëer je wat meer ruimte en afstand. Je hebt kans dat ze dan weer meer aan je gaat trekken, maar je hebt je eigen leven.
Eens met blijenvrij, ik pas mijn eerdere advies aan door er een schepje bovenop te doen. Neem inderdaad wat meer afstand. Wel op de koffie, niet blijven eten. Of in ieder geval niet meer structureel. En zeker geen eten meenemen.
Grenzen aangeven dus. En duidelijk, want ze is gewend dat jouw grenzen er niet toe doen. In één keer goed doen dus. Denk daar zelf eerst goed over na. Wat wil je wel, wat niet, hoe ga je reageren op haar, want ze gaat ongetwijfeld in de weerstand. Allemaal dingen om vast over na te denken, zodat je van tevoren bedacht hebt of je iets oké vindt of niet.
Verder zei nog iemand hier boven dat het erger kan worden mocht je vader er niet meer zijn. Niet leuk om over na te denken, maar in mijn geval is dat 100% absoluut waar gebleken. De band met mijn moeder is erg veranderd. En niet persé ten goede. Ik hou veel van haar, maar de omgang met haar is echt complexer geworden. En ik heb ook op mijn 40e opnieuw moeten leren wat ik wel en niet toelaatbaar vond. En dat was best moeilijk.
woensdag 3 juni 2020 17:20
Genoeg, ze had een oudere broer die het lievelingetje was waardoor zij de behoefte had om te excelleren zodat haar ouders haar opmerkten. Ze hadden het best goed verder. Maar ik begrijp niet hoe ze mij dan zo behandelt als ze het zelf niet fijn had.blijfgewoonbianca schreef: ↑03-06-2020 16:53Wat weet je van haar jeugd ? Verdiep je daar anders eens in.
woensdag 3 juni 2020 17:24
Ze leeft waarschijnlijk in de overtuiging dat ze het wel goed doet. De meeste mensen zijn niet van het expres niet goed doen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 3 juni 2020 17:49
Dit klinkt afschuwelijk.FlurryAC schreef: ↑03-06-2020 16:28Mijn moeder was erg streng tijdens mijn puberteit. Ik mocht geen bijbaan, zij betaalde en bepaalde alles. Een V-hals was al hoerig, en ik had een A-cup toen. Nu een D en ik kleed me hartstikke bescheiden. Een vriendje? Hoer! Cijfers moesten hoog anders kreeg ik ook geen zakgeld en kon ik wel fluiten maar bioscoop met vriendinnen. Zodra ik 18 werd ging ik werken en uit huis. Ze heeft altijd controle issues gehad en kan nog steeds niet loslaten. Waar ze vandaan kwamen weet ik niet. Ik heb vwo en universiteit gedaan, had wat moeite met een paar vakken maar nooit een onvoldoende op het rapport, dronk zelden en nooit de behoefte gehad om te roken of drugs te gebruiken als puber.
Wat akelig voor je - ik kan me voorstellen dat zo'n jeugd z'n schaduwen werpt.
Ik begrijp dat je het lastig vindt om je moeder af te kappen, ook omdat ze ernstig ziek is geweest - maar zo'n ernstige ziekte heeft niks te maken met de nare manier waarop ze met je omgaat - en voorheen is gegaan.
Wat eten we vanavond?
