Relaties
alle pijlers
Moeder heeft overal kritiek op
woensdag 3 juni 2020 00:59
Ik ben 30, woon op mezelf, heb een leuke baan en alles prima op orde. Ik heb nooit in mijn leven schulden gehad en zelfs na het verhuizen in mijn huurappartement nog 4000 euro op de spaarrekening. Ik kom goed rond en kan elke maand 100 a 300 euro sparen.
Toch blijft mijn moeder kritiek leveren elke keer als ik iets uitgeef. Een nieuwe vaas, een broek, een etentje met een vriendin. Ik post weleens wat op Instagram waarna ze daar over begint. Elke zondag ga ik daar eten en dan is het van 'heb je weer een nieuw shirt?' Ik ben een kledingmaat afgevallen dus ik heb veel gekocht, maar ik koop bij doodnormale winkels als Vero Moda dus het zijn geen exorbitante bedragen...
Ik heb mijn moeder zelfs mijn huishoudboekje laten zien met alle lasten en uitgaven die maand. Ik heb nooit om een cent gevraagd in de tijd dat ik op mezelf woon. Toch blijft ze maar zeuren.
Omdat ik pas verhuisd ben is mijn vakantiegeld daar in gaan zitten. Prima, het is nu toch Corona dus geen zin om dit jaar weg te gaan. Maar als ik dan met een vriendin op een terras zit krijg ik weer gezeik.
Ik heb mijn moeder al meermaals aangesproken en haar ook verwijderd als volger, maar ze blijft maar doorgaan. Als ik geldproblemen had gehad op gokschulden had ik het gesnapt, maar ik blijf maar kritiek krijgen en ben het zat. Wat te doen?
P.S contact verbreken vind ik te ver gaan,ook omdat ze heel erg ziek was een aantal jaar terug.
Toch blijft mijn moeder kritiek leveren elke keer als ik iets uitgeef. Een nieuwe vaas, een broek, een etentje met een vriendin. Ik post weleens wat op Instagram waarna ze daar over begint. Elke zondag ga ik daar eten en dan is het van 'heb je weer een nieuw shirt?' Ik ben een kledingmaat afgevallen dus ik heb veel gekocht, maar ik koop bij doodnormale winkels als Vero Moda dus het zijn geen exorbitante bedragen...
Ik heb mijn moeder zelfs mijn huishoudboekje laten zien met alle lasten en uitgaven die maand. Ik heb nooit om een cent gevraagd in de tijd dat ik op mezelf woon. Toch blijft ze maar zeuren.
Omdat ik pas verhuisd ben is mijn vakantiegeld daar in gaan zitten. Prima, het is nu toch Corona dus geen zin om dit jaar weg te gaan. Maar als ik dan met een vriendin op een terras zit krijg ik weer gezeik.
Ik heb mijn moeder al meermaals aangesproken en haar ook verwijderd als volger, maar ze blijft maar doorgaan. Als ik geldproblemen had gehad op gokschulden had ik het gesnapt, maar ik blijf maar kritiek krijgen en ben het zat. Wat te doen?
P.S contact verbreken vind ik te ver gaan,ook omdat ze heel erg ziek was een aantal jaar terug.
woensdag 3 juni 2020 18:03
Naast alle hele goede tips en meedenk posts nog wat anders. Heeft ze dit altijd al gehad? Want het kan zijn dat ze door de chemo's een stukje filter mist, in de zin van : Dit is gepast, dit is een nare opmerking. Dat ze dat iets te ongefilterd uit tegenwoordig.
Niet dat je het dan maar moet accepteren, maar wie weet komt het daar vandaan. En helpt het je om duidelijker je grenzen aan te geven.
Niet dat je het dan maar moet accepteren, maar wie weet komt het daar vandaan. En helpt het je om duidelijker je grenzen aan te geven.
woensdag 3 juni 2020 18:11
Ik herken het helaas TO. Ik denk dat ik weet waar haar gedrag vandaan komt, dat heeft met haar verleden te maken.
Ik heb zelf een beperking en ik ben erg beschermend opgevoed, voornamelijk door mijn moeder. Mijn vader stond er gelukkig anders in, met hem is het contact ook heel anders.
Ik heb niet alle reacties gelezen maar ik wil je als tip meegeven: Hou je poot stijf. Ik heb nu uit zelfbescherming heel weinig contact. We praten alleen over koetjes en kalfjes.
Ik heb zelf een beperking en ik ben erg beschermend opgevoed, voornamelijk door mijn moeder. Mijn vader stond er gelukkig anders in, met hem is het contact ook heel anders.
Ik heb niet alle reacties gelezen maar ik wil je als tip meegeven: Hou je poot stijf. Ik heb nu uit zelfbescherming heel weinig contact. We praten alleen over koetjes en kalfjes.
woensdag 3 juni 2020 18:13
Zoals ik het lees had moeders hier al een handje van voordat ze ziek werd. Alleen als ze niet ziek was geworden dan had TO zich na het uit huis gaan misschien wel steviger tegen haar afgezet, maar nu lijkt de bemoeizucht onderdeel te zijn geworden van de dynamiek tussen hen.Bloem1970 schreef: ↑03-06-2020 18:03Naast alle hele goede tips en meedenk posts nog wat anders. Heeft ze dit altijd al gehad? Want het kan zijn dat ze door de chemo's een stukje filter mist, in de zin van : Dit is gepast, dit is een nare opmerking. Dat ze dat iets te ongefilterd uit tegenwoordig.
Niet dat je het dan maar moet accepteren, maar wie weet komt het daar vandaan. En helpt het je om duidelijker je grenzen aan te geven.
TO lijkt ook nog steeds haar best te doen voor een positieve erkenning van haar moeder, bijvoorbeeld in de vorm van bevestiging van haar moeder dat ze inderdaad verantwoord omgaat met haar geld. En andersom is de bemoeizucht voor moeders misschien wel haar manier om interesse richting TO te tonen geworden. Zo'n patroon is gewoon voor beiden lastig te doorbreken.
woensdag 3 juni 2020 18:49
Dus je woont al 12 jaar op jezelf nadat je 18 jaar thuis hebt gewoond, waaronder je jonge kinderjaren toen je volledig afhankelijk van je ouders was.FlurryAC schreef: ↑03-06-2020 16:28[...]. Zodra ik 18 werd ging ik werken en uit huis. Ze heeft altijd controle issues gehad en kan nog steeds niet loslaten. Waar ze vandaan kwamen weet ik niet. Ik heb vwo en universiteit gedaan, had wat moeite met een paar vakken maar nooit een onvoldoende op het rapport, dronk zelden en nooit de behoefte gehad om te roken of drugs te gebruiken als puber.
Je zou bij wijze van spreken zelf inmiddels al een kind kunnen hebben dat bijna naar de middelbare school gaat....
...soms helpen dit soort gedachten (of hardop uitspreken) om helder te krijgen hoe absurd het is om te lang als 'kind' behandeld te worden.
woensdag 3 juni 2020 19:00
Ik besef dat en heb ook meermaals op het punt gestaan het contact te verbreken. Maar toen werd ze ziek en ik voel me anders te schuldig.Blijenvrij schreef: ↑03-06-2020 16:56Je bent erg kort gehouden. En noemde ze je werkelijk waar een hoer? Dat is echt schandalig en zeker niet normaal.
Besef je dat, dat je opvoeding vrij ongewoon was?
Je mag best duidelijker zijn tegen je moeder, en als ze niet luisteren wil moet ze maar voelen. Dit vind ik normaal een nare uitspraak, maar in jouw geval gaat dit op. Persoonlijk zou ik wat meer afstand nemen. Zo creëer je wat meer ruimte en afstand. Je hebt kans dat ze dan weer meer aan je gaat trekken, maar je hebt je eigen leven.
Ze heeft me wel vaker uitgescholden en geslagen als kind. Maar ze blijft mijn moeder.
woensdag 3 juni 2020 19:19
Ik schrik hier echt van. Ik heb me jarenlang verantwoordelijk gevoeld voor mijn moeder. Maar je krijgt ze niet veranderd, hoe graag je het ook wilt. Echt, denk aan jezelf. Je gaat hier geheid aan onderdoor.
woensdag 3 juni 2020 19:28
Ik zou de bezoeken instant met de helft verminderen.
Dat is al de helft minder gezeur.
En als ze nog eens een opmerking maakt over een nieuw t-shirt een opmerking terugmaken à la "of ze liever heeft dat je anders een paar gram cocaïne / cannabis koopt en gebruikt".
En dat je ook nog altijd geen gokverslaving hebt die je bergen geld kost.
Dat is al de helft minder gezeur.
En als ze nog eens een opmerking maakt over een nieuw t-shirt een opmerking terugmaken à la "of ze liever heeft dat je anders een paar gram cocaïne / cannabis koopt en gebruikt".
En dat je ook nog altijd geen gokverslaving hebt die je bergen geld kost.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 3 juni 2020 19:49
Dit vind ik een goed advies.nlies schreef: ↑03-06-2020 01:10Je hoeft het contact niet te verbreken, je moet alleen zorgen dat ze je niet op de vingers (of in de portemonnee) blijft kijken,
dus niet met je huishoudboekje lopen zwaaien, als ze weer vraagt of iets nieuw is zeg je gewoon ja, leuk he? ben er blij mee. Niet wat het gekost heeft.
op terras: ja was gezellig
En over iets anders beginnen, kost moeite en sommigen snappen het nooit, maar blijf volhouden
Misschien is ze bezorgd dat je teveel geld uitgeeft maar je bent een volwassen vrouw die zelf verantwoordelijk is en
haar eigen inkomen heeft.
Ik zou het wellicht nog een keer rustig en duidelijk zeggen en verder wat hierboven staat.
woensdag 3 juni 2020 20:15
Wat jouw moeder doet met gedrag is roofbouw plegen op jou. Hier ga je aan onderdoor op den duur. Dat eten op de zondag moet je ook gaan minderen. Gewoon komende zondag niet. Begin met 2 keer per maand. Pas dan leert ze het. Ik snap werkelijk waar niet waar ze zich mee bemoeit maar ik weet wel wat dit uiteindelijk met jou kan doen. En anders toch langere tijd blokken op de telefoon. Ze moet maar een andere hobby zoeken dan jou te stalken.
woensdag 3 juni 2020 20:25
Eeeh ik quote mezelf nog maar even...forumdame2011 schreef: ↑03-06-2020 07:39Bah. Wordt jouw zusje niet gewoon voorgetrokken en ben jij de pispaal daar?
Is dit het geval? Zusje kan niets fout doen en jij wel?
Zusje krijgt geld van papa en mama en bij jou zijn ze bang dat je in de schulden komt en "dan moet je niet bij ons aankloppen" terwijl niets van wat je doet of laat erop wijst dat je jezelf in de problemen brengt of gaat brengen??
woensdag 3 juni 2020 22:49
Die handleiding heb ik blijkbaar inderdaad ook gemist
.Bestaat er ergens een boek "30 worden voor dummies" (of over een paar jaar bij mij "40 worden voor dummies")?
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 3 juni 2020 22:56
‘Mam, zeur niet zo. Als je nu er nog over doorgaat ga ik weg en kom ik wel terug als je over leuke dingen met me kan praten.’ En dan ook echt gaan als ze doorgaat...
En als het nodig is kom je er toch even een paar weken niet? Tussen contact verbreken en elke week erheen zit een wereld aan andere opties hoor.
En als het nodig is kom je er toch even een paar weken niet? Tussen contact verbreken en elke week erheen zit een wereld aan andere opties hoor.
woensdag 3 juni 2020 23:06
Niet alles gelezen, maar het komt er op neer dat je moeder met haar opmerkingen zorgt dat je de relatie steeds minder leuk vindt.
Ik zou dat letterlijk zeggen en blijven herhalen als het zich voordoet.
“Mam, je bemoeit je te veel en te negatief met mijn beslissingen. Daarmee jaag je me weg; ik ga liever eerder weg dan dit te blijven incasseren. Het is JOUW keuze om de sfeer steeds negatief te maken. Als je stopt met oordelen, is het veel gezelliger, en zoek ik je vaker op. Het alternatief is dat ik je steeds meer buiten mijn leven moet houden om te zorgen dat je geen nieuwe informatie krijgt om over te mopperen.”
Ik zou dat letterlijk zeggen en blijven herhalen als het zich voordoet.
“Mam, je bemoeit je te veel en te negatief met mijn beslissingen. Daarmee jaag je me weg; ik ga liever eerder weg dan dit te blijven incasseren. Het is JOUW keuze om de sfeer steeds negatief te maken. Als je stopt met oordelen, is het veel gezelliger, en zoek ik je vaker op. Het alternatief is dat ik je steeds meer buiten mijn leven moet houden om te zorgen dat je geen nieuwe informatie krijgt om over te mopperen.”
donderdag 4 juni 2020 05:01
Jee, dit vind ik heel ernstig. Je klinkt zelf ietwat luchtig hierover, maar dit is niet normaal.
Ik snap dat dit soort patronen heel lastig te doorbreken is, maar het wordt tijd om voor jezelf op te komen. En dat is zeker niet makkelijk. Maar stel dat je het niet doet, dan ga je dus nog 30 of 40 jaar op deze voet door. Dit wil je toch niet?
donderdag 4 juni 2020 08:48
Dit heb ik uiteindelijk ook een keer gedaan. Ging om een iets ander voorbeeld, maar de strekking is hetzelfde. Ik heb gezegd: mam, hoe je nu doet vind ik niet leuk en niet eerlijk. Dat heb ik zo niet verdiend en ik ga nu.Desayuno schreef: ↑03-06-2020 22:56‘Mam, zeur niet zo. Als je nu er nog over doorgaat ga ik weg en kom ik wel terug als je over leuke dingen met me kan praten.’ En dan ook echt gaan als ze doorgaat...
En als het nodig is kom je er toch even een paar weken niet? Tussen contact verbreken en elke week erheen zit een wereld aan andere opties hoor.
En toen ben ik gegaan. Daar is natuurlijk een en ander aan vooraf gegaan, maar dit was voor mijn moeder de eye-opener. 's Avonds appte ze me, dat ze erop zou letten en dat dit ook helemaal niet was wat ze wilde. Een paar dagen later hebben we erover gepraat. Ze is zelfs in therapie gegaan, al heeft dat niet direct veel opgeleverd. Dat vond ik heel knap van haar. Nu gaat onze onderlinge dynamiek veel beter, al zal het nooit meer hetzelfde zijn als toen mijn vader nog leefde.
donderdag 4 juni 2020 09:11
Jufjoke schreef: ↑04-06-2020 08:48Dit heb ik uiteindelijk ook een keer gedaan. Ging om een iets ander voorbeeld, maar de strekking is hetzelfde. Ik heb gezegd: mam, hoe je nu doet vind ik niet leuk en niet eerlijk. Dat heb ik zo niet verdiend en ik ga nu.
En toen ben ik gegaan. Daar is natuurlijk een en ander aan vooraf gegaan, maar dit was voor mijn moeder de eye-opener. 's Avonds appte ze me, dat ze erop zou letten en dat dit ook helemaal niet was wat ze wilde. Een paar dagen later hebben we erover gepraat. Ze is zelfs in therapie gegaan, al heeft dat niet direct veel opgeleverd. Dat vond ik heel knap van haar. Nu gaat onze onderlinge dynamiek veel beter, al zal het nooit meer hetzelfde zijn als toen mijn vader nog leefde.
Een mooi wijze reactie van je moeder. Hopelijk reageert de moeder van TO ook zo, als ze dit aandurft om het zo te doen.
donderdag 4 juni 2020 09:21
Al is ze honderd keer je moeder, ziek en zielig: schelden en slaan doe je gewoon niet.
Ik denk dat je professionele hulp moet zoeken die je helpt met het onafhankelijk worden van je moeder. Je zit in een heel ongezonde relatie.
donderdag 4 juni 2020 09:53
Ja, dat klopt...forumdame2011 schreef: ↑03-06-2020 20:25Eeeh ik quote mezelf nog maar even...
Is dit het geval? Zusje kan niets fout doen en jij wel?
Zusje krijgt geld van papa en mama en bij jou zijn ze bang dat je in de schulden komt en "dan moet je niet bij ons aankloppen" terwijl niets van wat je doet of laat erop wijst dat je jezelf in de problemen brengt of gaat brengen??
Sorry, ik was gisteren niet op Viva, ik lees nu alles pas.
donderdag 4 juni 2020 09:54
Mijn vader is een workaholic dus die bemoeit zich totaal niet...Kwebbeltje91 schreef: ↑03-06-2020 18:11Ik herken het helaas TO. Ik denk dat ik weet waar haar gedrag vandaan komt, dat heeft met haar verleden te maken.
Ik heb zelf een beperking en ik ben erg beschermend opgevoed, voornamelijk door mijn moeder. Mijn vader stond er gelukkig anders in, met hem is het contact ook heel anders.
Ik heb niet alle reacties gelezen maar ik wil je als tip meegeven: Hou je poot stijf. Ik heb nu uit zelfbescherming heel weinig contact. We praten alleen over koetjes en kalfjes.
donderdag 4 juni 2020 10:00
Dit! En als je het niet meer leuk vind ook echt weg gaan met de mededeling: "laat het maar weten wanneer je weer over aardig kunt doen, tot die tijd zie & hoor je mij niet".Desayuno schreef: ↑03-06-2020 22:56‘Mam, zeur niet zo. Als je nu er nog over doorgaat ga ik weg en kom ik wel terug als je over leuke dingen met me kan praten.’ En dan ook echt gaan als ze doorgaat...
En als het nodig is kom je er toch even een paar weken niet? Tussen contact verbreken en elke week erheen zit een wereld aan andere opties hoor.
Dit is helaas ook het enige wat bij mijn moeder helpt, die ik nu ook maar enkele keren per jaar zie. Ik ben jarenlang bezig geweest met haar plezieren, en het maar goed proberen te doen in haar ogen. Niets was goed genoeg, maar kijk waar ik sta! Al bijna 12 1/2 jaar een vaste baan, een fijne relatie en sinds een jaar een prachtig mooie woning.
Daarbij: ik ben gelukkig zonder al die materiële zaken, kan genieten van een middag wandelen in de zon.
Zij haalt het geluk uit het aanzien van anderen. Dus dat ik 15 jaar geleden uit een (voor mij) slechte relatie ben gestapt met in haar ogen de ideale schoonzoon geeft haar de mogelijkheid om telkens negatief te doen tegen mij/over mij.
Hiervoor zijn wij in relatietherapie geweest (als gezin zijnde) en die therapeut wilde graag 1 op 1 verder met mijn moeder, maar zij weigerde.
Sindsdien heb ik het advies gekregen om wat hier boven is benoemd te zeggen tegen haar. Het is haar keus om wel of geen contact te hebben met mij, en dat weet ze. (alleen kan zij daar niet mee omgaan)
Echt, het heeft heel wat jaren gekost maar dit geeft rust! Ik zie haar liever niet dan dat ik haar vaak zou zien met alleen maar negatieve energie.
