Relaties
alle pijlers
Moeite met gewoonten in de familie
zaterdag 4 juli 2020 15:08
In mijn Surinaamse familie is het heel normaal dat iedereen zich met elkaar bemoeit, ik zie dit vooral bij de oudere generatie, als kind was het heel normaal dat een oom of tante jouw ergens op aansprak, jou naar de winkel stuurde voor een boodschap, of iets van je af pakte om dat vervolgens weg te geven aan een nichtje of neefje die minder bedeeld was, ondertussen zijn we allemaal volwassen en hebben we zelf kinderen, maar ik merk dat er een stuk of 4 van die oudere generatie in de tijd zijn blijven steken en niet door ( willen ) hebben dat tijden en mensen veranderen, en ik merk dat ik heel heftig op die 4 bejaarden reageer, ik kan die mensen met hun ouderwetse instelling niet luchten, en ik heb mijn kinderen ook geïnstrueerd, dat als een van ze iets tegen ze zegt dat ze dan gelijk naar mij toe moeten komen, en dan zal ik ze eens even.
Ik vraag me eigenlijk af waarom deze mensen zo snel in mijn irritatiezone zitten , ik denk zelf dat het komt doordat ik mij altijd heb geërgerd aan de bemoeizucht van familie, maar dat ik daar als kind niks mee kon, en de geschiedenis gaat zich niet herhalen bij mijn kinderen, daarom zit ik overal bovenop, dus ik zit in een soort cirkel waar ik uit wil komen. Ik kom deze mensen ook alleen tegen op verjaardagen, waar ik standaard geheel tegen alle regels in groet met hallo, in plaats van met de gebruikelijke respectvolle dag tante en oom zoals mij dat geleerd is, gewoon puur om te stangen.
Het lijkt wel alsof ik mij nu pas afzet tegen mijn familie, maar dat is raar gezien het feit dat ik allang niet meer puber.
Heeft iemand tips hoe om te gaan met lastige familieleden??
( wat ik waarschijnlijk zelf ook ben)
Ik vraag me eigenlijk af waarom deze mensen zo snel in mijn irritatiezone zitten , ik denk zelf dat het komt doordat ik mij altijd heb geërgerd aan de bemoeizucht van familie, maar dat ik daar als kind niks mee kon, en de geschiedenis gaat zich niet herhalen bij mijn kinderen, daarom zit ik overal bovenop, dus ik zit in een soort cirkel waar ik uit wil komen. Ik kom deze mensen ook alleen tegen op verjaardagen, waar ik standaard geheel tegen alle regels in groet met hallo, in plaats van met de gebruikelijke respectvolle dag tante en oom zoals mij dat geleerd is, gewoon puur om te stangen.
Het lijkt wel alsof ik mij nu pas afzet tegen mijn familie, maar dat is raar gezien het feit dat ik allang niet meer puber.
Heeft iemand tips hoe om te gaan met lastige familieleden??
( wat ik waarschijnlijk zelf ook ben)
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zaterdag 4 juli 2020 17:58
Miskotto heel herkenbaar.
Mijn theorie: een deel van de familie heeft zelf een minderwaardigheidscomplex en dat uit zich... Bijzonder
Een ict-er gaan uitleggen hoe volgens hen een computer werkt, heel lang en indringend, bijvoorbeeld
Ik ben in hun ogen sowieso een gekke fantast die niks kan en de hele tijd op mijn plek gezet moet worden.
Het zouden little britain sketches kunnen zijn, heel leuk maar niet als je het zelf bent en er de hele avond doorgezogen wordt.
'je bent dik!' is de begroeting, en dan zelfgenoegzaam naar eigen spillebeentjes kijken. Nadat er uitgebreid is verteld hoe dun en mooi zij waren en ik niet.
Krijsen dat mijn man zo bij me weggaat hoor!
Wat ik voor werk doe.
Ohja, dat kennen ze wel. Dat is vast een project voor werklozen, toch?
Daarna mijn kleding.
Daarna mijn haar.
Tussen de beledigingen door moet ik drankjes en eten halen. Doe ik ook niet goed.
Er komt werkelijk geen vriendelijk of aardig woord uit, mijn hele leven al niet.
Wat ook zo erg was dat ze dramatisch gingen aankondigen dat ze gingen emigreren.
Wij dachten alleen: even checken of ze het wel goed geregeld hebben (het zijn nogal types van 7 sloten tegelijk, zeg maar) en toen dat bleek: nou veel plezier.
Na een paar maanden hinten over afscheidspartys en bijdrages voor nieuwe koffers en tickets en afscheidskado's, hebben we net niet high fivend Schiphol verlaten.
Nadat we met eigen ogen hadden gezien dat ze echt echt weg waren.
Ik moet zeggen dat ze wel enorm zijn opgeknapt nadat ze weer terug waren.
Ik heb het idee dat die mensen hier niet zo gelukkig waren en dat zo uitten.
Heel ingewikkeld, vooral als kind.
Mijn theorie: een deel van de familie heeft zelf een minderwaardigheidscomplex en dat uit zich... Bijzonder
Een ict-er gaan uitleggen hoe volgens hen een computer werkt, heel lang en indringend, bijvoorbeeld
Ik ben in hun ogen sowieso een gekke fantast die niks kan en de hele tijd op mijn plek gezet moet worden.
Het zouden little britain sketches kunnen zijn, heel leuk maar niet als je het zelf bent en er de hele avond doorgezogen wordt.
'je bent dik!' is de begroeting, en dan zelfgenoegzaam naar eigen spillebeentjes kijken. Nadat er uitgebreid is verteld hoe dun en mooi zij waren en ik niet.
Krijsen dat mijn man zo bij me weggaat hoor!
Wat ik voor werk doe.
Ohja, dat kennen ze wel. Dat is vast een project voor werklozen, toch?
Daarna mijn kleding.
Daarna mijn haar.
Tussen de beledigingen door moet ik drankjes en eten halen. Doe ik ook niet goed.
Er komt werkelijk geen vriendelijk of aardig woord uit, mijn hele leven al niet.
Wat ook zo erg was dat ze dramatisch gingen aankondigen dat ze gingen emigreren.
Wij dachten alleen: even checken of ze het wel goed geregeld hebben (het zijn nogal types van 7 sloten tegelijk, zeg maar) en toen dat bleek: nou veel plezier.
Na een paar maanden hinten over afscheidspartys en bijdrages voor nieuwe koffers en tickets en afscheidskado's, hebben we net niet high fivend Schiphol verlaten.
Nadat we met eigen ogen hadden gezien dat ze echt echt weg waren.
Ik moet zeggen dat ze wel enorm zijn opgeknapt nadat ze weer terug waren.
Ik heb het idee dat die mensen hier niet zo gelukkig waren en dat zo uitten.
Heel ingewikkeld, vooral als kind.
zaterdag 4 juli 2020 18:05
Ja, het is soms ook afdwingen van aandacht. Ik geef dat die mensen nu uit mezelf en dat helpt inderdaad echt.Sharing* schreef: ↑04-07-2020 17:00Miskotto, kopieer jij niet dezelfde houding als die van de oudjes. Jij was jong en moest je snavel houden versus zij zijn oud en moeten hun snater houden
Herken het hoor, wel in een andere setting, een biblebelt boerenfamilie. Voer voor antropologen, sociologen over clangedrag.
Die commanderende tantes, ik koesterde wrok. Tot ik mijn kinderen als anecdote en met humor kon verhalen hoe ik 8 jaar oud voor 10 man spinazie moest wassen en er nog zand in zat.
Jammer voor de tantes ik heb hen nooit een warm hart toegedragen, vond dat heel onaardig van mezelf. Nu zie ik oudjes, beetje eenzaam, stuur ze een kaartje en zelfs een bloemetje. Blij dat ze zijn! Geeft een glimlach. En dat leer ik dan mijn kinderen.
zaterdag 4 juli 2020 19:47
TwistedGeek schreef: ↑04-07-2020 16:58Ik pak dit stukje dr ff uit, want dit is gewoon zo dat de oudere surinaamse generatie kinderen ook echt opvoedden en behandelden alsof kinderen welzijn, mening hobbies er. er niet toe doen.
Misschien is het gedrag van ouderen in je allergie gaan zitten omdat na al die jaren van 'Miskotto gebruiken voor m'n eigen belang' ben je nu volwassen maar wordt je nog steeds als een kind behandeld alsof jouw hobby, leven, welzijn er nog steeds niet aan toe doen. Ja dan wordt je boos want je bent wél verdorie volwassen mét eigen mening & leven, maar besef: dit zijn bejaarden die nog steeds 'kleine miskotto' zien.
Wat ze missen is dat jij je niet meer op je kop laat zitten met hun nare gedrag.
Zeg t maar als ik de plank mis sla hoor. Ik projecteer nu, maar voornamelijk uit herkenning.
amen dank u dank u.En ik weet dat ik met boos worden niks bereik, dus hoe zou jij met deze stoorzenders omgaan ?
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zaterdag 4 juli 2020 19:56
Ik zal het je nog sterker vertellen, ik heb een nichtje zij is van een leuke oom, zij woonde in kraakpanden, is gaan backpacken in India, was fanatiek lid bij Greenpeace, kortom een heel ander type, zoals er over dat kind is geroddeld, dat wil je niet weten, terwijl wij aan haar lippen hingen, en ook wat jij benoemd, dat scannen van mensen : Je bent dik geworden ben je zwanger? Je bent afgevallen, eet je wel goed.Het-groepje schreef: ↑04-07-2020 17:58Miskotto heel herkenbaar.
Mijn theorie: een deel van de familie heeft zelf een minderwaardigheidscomplex en dat uit zich... Bijzonder
Een ict-er gaan uitleggen hoe volgens hen een computer werkt, heel lang en indringend, bijvoorbeeld
Ik ben in hun ogen sowieso een gekke fantast die niks kan en de hele tijd op mijn plek gezet moet worden.
Het zouden little britain sketches kunnen zijn, heel leuk maar niet als je het zelf bent en er de hele avond doorgezogen wordt.
'je bent dik!' is de begroeting, en dan zelfgenoegzaam naar eigen spillebeentjes kijken. Nadat er uitgebreid is verteld hoe dun en mooi zij waren en ik niet.
Krijsen dat mijn man zo bij me weggaat hoor!
Wat ik voor werk doe.
Ohja, dat kennen ze wel. Dat is vast een project voor werklozen, toch?
Daarna mijn kleding.
Daarna mijn haar.
Tussen de beledigingen door moet ik drankjes en eten halen. Doe ik ook niet goed.
Er komt werkelijk geen vriendelijk of aardig woord uit, mijn hele leven al niet.
Wat ook zo erg was dat ze dramatisch gingen aankondigen dat ze gingen emigreren.
Wij dachten alleen: even checken of ze het wel goed geregeld hebben (het zijn nogal types van 7 sloten tegelijk, zeg maar) en toen dat bleek: nou veel plezier.
Na een paar maanden hinten over afscheidspartys en bijdrages voor nieuwe koffers en tickets en afscheidskado's, hebben we net niet high fivend Schiphol verlaten.
Nadat we met eigen ogen hadden gezien dat ze echt echt weg waren.
Ik moet zeggen dat ze wel enorm zijn opgeknapt nadat ze weer terug waren.
Ik heb het idee dat die mensen hier niet zo gelukkig waren en dat zo uitten.
Heel ingewikkeld, vooral als kind.
Maar ik kan me voorstellen hoe blij jullie waren dat ze weg waren
Waar gingen ze naartoe?
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zaterdag 4 juli 2020 21:12
Land van herkomst. Zitten daar perfect gelukkig in prachtige huisjes, lekker van hun oude dag te genieten.Miskotto schreef: ↑04-07-2020 19:56Ik zal het je nog sterker vertellen, ik heb een nichtje zij is van een leuke oom, zij woonde in kraakpanden, is gaan backpacken in India, was fanatiek lid bij Greenpeace, kortom een heel ander type, zoals er over dat kind is geroddeld, dat wil je niet weten, terwijl wij aan haar lippen hingen, en ook wat jij benoemd, dat scannen van mensen : Je bent dik geworden ben je zwanger? Je bent afgevallen, eet je wel goed.
Maar ik kan me voorstellen hoe blij jullie waren dat ze weg waren
Waar gingen ze naartoe?
Echt een win win situatie.
zaterdag 4 juli 2020 21:19
Klopt, het doet mij goedHet-groepje schreef: ↑04-07-2020 18:05Ja, het is soms ook afdwingen van aandacht. Ik geef dat die mensen nu uit mezelf en dat helpt inderdaad echt.
In hun ogen deugde ik niet: kraakpand, kind in m'n eentje, reizen. Terwijl voorbeeldige nichtjes een man en Bruynzeel keuken hadden. En nu ben ik diegene die aan hen denk, echt ze raken van de leg. Lang leve internet, in 3 klikken chocola voor tantes en houden ze hun mond. En verjaardagen jammer, kan echt niet komen.
Alles sal reg kom
zaterdag 4 juli 2020 21:36
Ik heb weleens als niet-eens-aangetrouwde aanhang mijn mond wél opengetrokken, maar ik vond dat dat moest. Juist als buitenstaander stond ik buiten de standaard verhoudingen en kon voor mijn kind opkomen.Wissewis schreef: ↑04-07-2020 17:02Als aangetrouwde hou je toch écht je bek bij familie.
Zeker tegenover ooms en tantes.
En al helemaal als het om kritiek / ruzie / negatieve zaken gaat.
Zou hier in mijn - niet Surinaamse - familie toch ook niet geapprecieerd worden dat mijn vent ineens "lastig gaat doen" tegen mijn ooms en tantes. Of zelfs maar tegen mijn ouders.
(Mijn schoonbroer - partner van zus - heeft het 1 keer geprobeerd tegen mijn ouders.
Dat doet ie toch écht nooit meer.)
Als ik op dat moment mijn bek moest houden omdat ik van de koude kant was was ik echt heel boos geworden (was ik nu al).
zaterdag 4 juli 2020 21:36
Wat zal dat kwetsend zijn geweest, de voorbeeldige nichtjes die natuurlijk werden opgehemeld, en jij was een soort van de mislukkeling.Sharing* schreef: ↑04-07-2020 21:19Klopt, het doet mij goed
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zaterdag 4 juli 2020 22:27
Ik voelde mezelf geen mislukkeling. Ik was gewoon blij dat ik het redde, goede vrienden had, met mijn aso buren met 3 bouviers de wasmachine kon delen en leuk werk had. Echt Miskotto, zie het als folklore, laat je tantes doen en denken wat ze willen. Jij hebt je eigen leven.
Alles sal reg kom
zaterdag 4 juli 2020 23:07
Je hebt (gelukkig) geen idee hoe het in de "tropische" families er aan toe kan gaan en niet iedereen heeft het karakter van "laat maar waaien". Voor TO betekend dat haar hele leven, op elk familiefeestje, ze wordt rond gecommandeerd en bergen kritiek over zich heen krijgt van verschillende kanten en nu doen ze het nog steeds maar nu ook bij haar kinderen. Ieder normaal mens is er op een moment daar klaar mee. Tot zo ver TO doe je het prima, je mag best kregel reageren en ze af en toe flink verwensen of gewoon "nee" zeggen als je iets niet wil. Aan de andere kant, selectief gehoor is je beste vriend, duik zo veel mogelijk weg, en maak het zo gezellig mogelijk voor jezelf. Waarschijnlijk is dit meteen de reden waarom er nooit wat wordt uitgepraat maar de bemoeizucht is enorm in sommige families en ruzies lopen zelden goed af.Mevrouw75 schreef: ↑04-07-2020 21:36Ik heb weleens als niet-eens-aangetrouwde aanhang mijn mond wél opengetrokken, maar ik vond dat dat moest. Juist als buitenstaander stond ik buiten de standaard verhoudingen en kon voor mijn kind opkomen.
Als ik op dat moment mijn bek moest houden omdat ik van de koude kant was was ik echt heel boos geworden (was ik nu al).
zondag 5 juli 2020 00:14
Nee, heb ik niet, maar ik reageerde op Wissewis, die vond dat je als aangetrouwde toch echt je bek moet houden. Dit ging zó over de integriteit van mijn kind dat ik moest. Ik kon dat doen omdát ik buiten de familie sta.Geronimo2 schreef: ↑04-07-2020 23:07Je hebt (gelukkig) geen idee hoe het in de "tropische" families er aan toe kan gaan en niet iedereen heeft het karakter van "laat maar waaien". Voor TO betekend dat haar hele leven, op elk familiefeestje, ze wordt rond gecommandeerd en bergen kritiek over zich heen krijgt van verschillende kanten en nu doen ze het nog steeds maar nu ook bij haar kinderen. Ieder normaal mens is er op een moment daar klaar mee. Tot zo ver TO doe je het prima, je mag best kregel reageren en ze af en toe flink verwensen of gewoon "nee" zeggen als je iets niet wil. Aan de andere kant, selectief gehoor is je beste vriend, duik zo veel mogelijk weg, en maak het zo gezellig mogelijk voor jezelf. Waarschijnlijk is dit meteen de reden waarom er nooit wat wordt uitgepraat maar de bemoeizucht is enorm in sommige families en ruzies lopen zelden goed af.
En als ik Miskotto zo hoor doet ze hetzelfde bij haar kinderen.
zondag 5 juli 2020 06:00
Idd, zelf jarenlang onderworpen aan hetzelfde gedrag, doet geen mens goed.
zondag 5 juli 2020 06:05
Soms kan een andere wind de boel ook positief opengooien. Ik stalde mijn kind niet bij de ouders van mijn ex (idzv opvang) maar bij de kinderopvang . Ik hoorde later dat mijn schoonmoeder dat toch best wel een handig iets vond, kinderopvang (snap ik wel, zoveel kleinkinderen de hele tijd moeten opvangen is erg pittig en no way dat je in die cultuur daar nee op gaat zeggen).
zondag 5 juli 2020 09:29
In mijn Surinaamse familie komt niks van dit alles voor. Maar ik heb dan ook de gezelligste familie die er is, haha!
Ik vind mijn tantes juist heel vooruitstrevend, open-minded en supportive.
Ik kan zeker niet met iedereen opschieten in onze enorme familie. Degenen die zich gedragen alsof ze uit het jaar 0 komen ga ik gewoon uit de weg. Maar die zitten meestal gewoon te chillen en gaan weg als de muziek te hard wordt. Ik ken er wel een paar hoor die wat lastig proberen te doen. Maar ik ken hun achtergrond ik ken hun verhaal. Ik weet hoe ze zijn opgegroeid en dat dat alles behalve makkelijk was. Dus zo probeer ik het te relativeren.
Ik ben nooit iemand geweest die het toelaat dat mensen in mijn leven bemoeien. Dus ik ben er misschien niet zo gevoelig voor. Ik ga me dan ook niet druk maken om een stel bejaarden.
Ik vind mijn tantes juist heel vooruitstrevend, open-minded en supportive.
Ik kan zeker niet met iedereen opschieten in onze enorme familie. Degenen die zich gedragen alsof ze uit het jaar 0 komen ga ik gewoon uit de weg. Maar die zitten meestal gewoon te chillen en gaan weg als de muziek te hard wordt. Ik ken er wel een paar hoor die wat lastig proberen te doen. Maar ik ken hun achtergrond ik ken hun verhaal. Ik weet hoe ze zijn opgegroeid en dat dat alles behalve makkelijk was. Dus zo probeer ik het te relativeren.
Ik ben nooit iemand geweest die het toelaat dat mensen in mijn leven bemoeien. Dus ik ben er misschien niet zo gevoelig voor. Ik ga me dan ook niet druk maken om een stel bejaarden.
zondag 5 juli 2020 11:18
Je hebt ze dus wel in jouw familie, maar hun gedrag word de kop ingedrukt.Joyandpain schreef: ↑05-07-2020 09:29In mijn Surinaamse familie komt niks van dit alles voor. Maar ik heb dan ook de gezelligste familie die er is, haha!
Ik vind mijn tantes juist heel vooruitstrevend, open-minded en supportive.
Ik kan zeker niet met iedereen opschieten in onze enorme familie. Degenen die zich gedragen alsof ze uit het jaar 0 komen ga ik gewoon uit de weg. Maar die zitten meestal gewoon te chillen en gaan weg als de muziek te hard wordt. Ik ken er wel een paar hoor die wat lastig proberen te doen. Maar ik ken hun achtergrond ik ken hun verhaal. Ik weet hoe ze zijn opgegroeid en dat dat alles behalve makkelijk was. Dus zo probeer ik het te relativeren.
Ik ben nooit iemand geweest die het toelaat dat mensen in mijn leven bemoeien. Dus ik ben er misschien niet zo gevoelig voor. Ik ga me dan ook niet druk maken om een stel bejaarden.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zondag 5 juli 2020 12:00
Nee hun gedrag wordt niet de kop in gedrukt. Tenminste niet door mij want ik stoor me niet zozeer aan ze dat ik me er boos over maak. Degenen die er wel last van hebben zeggen er gerust wat van.
Zoals ik al aangaf weet ik wat ze vroeger hebben meegemaakt. En dingen zoals iets van een kind afpakken heb ik nooit in mijn familie gezien. Bemoeienissen jaaa dat wel.
De bemoeials waar ik het over heb zijn een zus en een nicht van mijn oma. Die zie ik niet heel vaak.
Zoals ik al aangaf weet ik wat ze vroeger hebben meegemaakt. En dingen zoals iets van een kind afpakken heb ik nooit in mijn familie gezien. Bemoeienissen jaaa dat wel.
De bemoeials waar ik het over heb zijn een zus en een nicht van mijn oma. Die zie ik niet heel vaak.
zondag 5 juli 2020 12:27
Ik herken het ook maar ik ging er al vanaf vroege leeftijd tegenin. Het hielp ook dat mijn vader ook echt een losgevochten type was en zich niks liet zeggen of manipuleren door de familie van mijn moeders kant.
We woonden ook niet in dezelfde stad als de rest en hij was heel duidelijk dat de enige die wat over zijn kinderen te zeggen had onze moeder en hij zelf waren. Mijn moeder had meer moeite en leed onder de druk en het "schuldgevoel".
Als tiener voerde ik lik op stuk beleid en dat heeft tot grote clashes geleid maar uiteindelijk tot wederzijds respect. Mijn ooms en tantes behandelden mij echt anders dan de andere neefjes en nichtjes. Ik was het zwarte schaap maar dat vond ik prima.
Zo langzaamaan beginnen andere familieleden ook hun grenzen te stellen en je ziet grote veranderingen in de waarde en normen van onze generatie tov die van mijn ouders. Het veranderd, is ook logisch. Onze kinderen zijn hier geboren en wij vaak ook.
Onze ouders zijn anders opgevoed en namen hun normen en waarden mee naar Nederland, het is natuurlijk ook lastig om je op een ander werelddeel te vestigen, ookal spreekt iedereen jouw taal, je zoekt je houvast in je normen en waarden. Zo werkt dat.
Gelukkig kan onze generatie het anders doen en we kunnen alleen hopen dat onze kinderen achteraf vinden dat we het goed hebben gedaan.
We woonden ook niet in dezelfde stad als de rest en hij was heel duidelijk dat de enige die wat over zijn kinderen te zeggen had onze moeder en hij zelf waren. Mijn moeder had meer moeite en leed onder de druk en het "schuldgevoel".
Als tiener voerde ik lik op stuk beleid en dat heeft tot grote clashes geleid maar uiteindelijk tot wederzijds respect. Mijn ooms en tantes behandelden mij echt anders dan de andere neefjes en nichtjes. Ik was het zwarte schaap maar dat vond ik prima.
Zo langzaamaan beginnen andere familieleden ook hun grenzen te stellen en je ziet grote veranderingen in de waarde en normen van onze generatie tov die van mijn ouders. Het veranderd, is ook logisch. Onze kinderen zijn hier geboren en wij vaak ook.
Onze ouders zijn anders opgevoed en namen hun normen en waarden mee naar Nederland, het is natuurlijk ook lastig om je op een ander werelddeel te vestigen, ookal spreekt iedereen jouw taal, je zoekt je houvast in je normen en waarden. Zo werkt dat.
Gelukkig kan onze generatie het anders doen en we kunnen alleen hopen dat onze kinderen achteraf vinden dat we het goed hebben gedaan.
zondag 5 juli 2020 14:05
Kijk, en dit misten wij, een vader die paal en perk stelde tegenover de familie van mijn moeder, en mijn moeder zou ook lijden onder schuldgevoel, waarvan ik mij altijd afvraag waar dat vandaan komt, alsof ze zich schaamden voor hun eigen kinderen, terwijl die niks anders willen dan gelijkwaardigheid.Lillybit schreef: ↑05-07-2020 12:27Ik herken het ook maar ik ging er al vanaf vroege leeftijd tegenin. Het hielp ook dat mijn vader ook echt een losgevochten type was en zich niks liet zeggen of manipuleren door de familie van mijn moeders kant.
We woonden ook niet in dezelfde stad als de rest en hij was heel duidelijk dat de enige die wat over zijn kinderen te zeggen had onze moeder en hij zelf waren. Mijn moeder had meer moeite en leed onder de druk en het "schuldgevoel".
Als tiener voerde ik lik op stuk beleid en dat heeft tot grote clashes geleid maar uiteindelijk tot wederzijds respect. Mijn ooms en tantes behandelden mij echt anders dan de andere neefjes en nichtjes. Ik was het zwarte schaap maar dat vond ik prima.
Zo langzaamaan beginnen andere familieleden ook hun grenzen te stellen en je ziet grote veranderingen in de waarde en normen van onze generatie tov die van mijn ouders. Het veranderd, is ook logisch. Onze kinderen zijn hier geboren en wij vaak ook.
Onze ouders zijn anders opgevoed en namen hun normen en waarden mee naar Nederland, het is natuurlijk ook lastig om je op een ander werelddeel te vestigen, ookal spreekt iedereen jouw taal, je zoekt je houvast in je normen en waarden. Zo werkt dat.
Gelukkig kan onze generatie het anders doen en we kunnen alleen hopen dat onze kinderen achteraf vinden dat we het goed hebben gedaan.
Verder is het toch van de zotte dat je eerst meerdere clashes moet hebben gehad VOORDAT mensen je met respect behandelen.
Waarom altijd die krachtmeting?
Maar hoe zag het lik op stuk beleid van jou eruit???
Wat zal er veel over jou geroddeld zijn.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zondag 5 juli 2020 14:19
Lik op stuk geven op: hallo, wie is hallo? Ben ik je hond? Echt wtf? Dan zei ik, hallo is mijn groet. Wil je niet dat ik je groet? Dan doe ik dat niet meer hoor. ( mi gado, a tjieng diesie, blablabla)Miskotto schreef: ↑05-07-2020 14:05Kijk, en dit misten wij, een vader die paal en perk stelde tegenover de familie van mijn moeder, en mijn moeder zou ook lijden onder schuldgevoel, waarvan ik mij altijd afvraag waar dat vandaan komt, alsof ze zich schaamden voor hun eigen kinderen, terwijl die niks anders willen dan gelijkwaardigheid.
Verder is het toch van de zotte dat je eerst meerdere clashes moet hebben gehad VOORDAT mensen je met respect behandelen.
Waarom altijd die krachtmeting?
Maar hoe zag het lik op stuk beleid van jou eruit???
Wat zal er veel over jou geroddeld zijn.
Ook vaak zeggen, ik ga niet in discussie, ik doe het zo. Ja maar je moet!! Nee, ik moet niet.
Wat ga je uit? Wat heb je vriendjes? Wat rook je? Als mijn vader en moeder het goed vinden, wie zijn jullie dan?
Of tegen mij ouders, je dochter dit, je dochter dat. Dan zei mijn pa, kijk naar je eigen kinderen. Die doen alles stiekem.
En roddelen, ja zeker. Maar dat boeide me niet zo.
Mijn moeder kreeg de klachten, mijn vader lachte zich rot. Die was trots op zijn mondige dochters.
Uiteindelijk is mijn moeder een stuk mondiger geworden en hield de familie een stuk van zich af.
zondag 5 juli 2020 15:12
Ik vind het wel erg als je het in je jeugd mist dat je ouders het voor je opnemen en je als 't ware beschermen.
Als ik TO zo lees staan de gewoonten in haar familie zo tegen dat het tot nu toe doorwerkt in haar leven als volwassene. Dat vind ik naar voor TO
Maar laten we eerlijk zijn in bijna elke familie wordt geroddeld en bemoeid, ook in Nederlandse families als ik mijn vriendinnen mag geloven.
Waar veel Surinaamse families te maken hebben is dat traumas niet verwerkt konden worden. Er was geen ruimte voor. Het was er gewoonweg niet. Het is ook taboe. De moeder van mijn goede vriendin en is over de 70. Gaat nu pas in behandeling bij de GGZ. Had voorheen nooit geweten dat het mogelijk was. Die luxe heeft deze generatie wel. Mijn claustrofobie is de afgelopen maanden teruggekomen en ik ga hiervoor ook hulp voor zoeken. Mij ouders vinden dat alleen maar fijn, dat die mogelijkheid er is voor mij.
Heb je ook wel eens geprobeerd om in gesprek te gaan met de mensen met wie je zo een moeite hebt TO?
Als ik TO zo lees staan de gewoonten in haar familie zo tegen dat het tot nu toe doorwerkt in haar leven als volwassene. Dat vind ik naar voor TO
Maar laten we eerlijk zijn in bijna elke familie wordt geroddeld en bemoeid, ook in Nederlandse families als ik mijn vriendinnen mag geloven.
Waar veel Surinaamse families te maken hebben is dat traumas niet verwerkt konden worden. Er was geen ruimte voor. Het was er gewoonweg niet. Het is ook taboe. De moeder van mijn goede vriendin en is over de 70. Gaat nu pas in behandeling bij de GGZ. Had voorheen nooit geweten dat het mogelijk was. Die luxe heeft deze generatie wel. Mijn claustrofobie is de afgelopen maanden teruggekomen en ik ga hiervoor ook hulp voor zoeken. Mij ouders vinden dat alleen maar fijn, dat die mogelijkheid er is voor mij.
Heb je ook wel eens geprobeerd om in gesprek te gaan met de mensen met wie je zo een moeite hebt TO?
zondag 5 juli 2020 15:24
Even mijn eigen aanpak.
Grenzen aangeven werkt niet, sommigen zijn vast gevroren in de hiërarchie waar ze zelf mee opgegroeid zijn. Hierbij wordt er van uit gegaan dat je altijd naar ouderen moet luisteren. Indien je dat niet doet toon je dus geen respect, wat leidt tot enige hysterie.
Wat ik dus doe, alleen naaste familie en voor de rest helemaal niks. Geen ooms,tantes,oudtante,neven en nichten.
Ze zien mij niet,mijn man niet en ons kind niet. Indien mijn ouders onaangekondigd visite krijgen, pak ik mijn spullen.
Als ik op vakantie wil naar Suriname, meld ik dat ook niet en mijn moeder mag dat ook n iet. Mensen die naar Nederland komen zijn ook niet welkom in mijn huis of bij mijn gezin.
Jaja alle jeugdtrauma 's van die generatie ten spijt. Men wist niet beter en weet niet beter,maar lijkt soms ook niet beter te willen.
Er is geen reflectie op het eigen gedrag en als kind had ik geen keus, maar ik doorbreek als volwassene deze familie systematiek waarbij schadelijk gedrag genormaliseerd is.
Nu heb ik vader die zich nuchter distantieert en het na vijftig jaar nog niet begrijpt en een moeder die er in word meegezogen(is haar familie)
Grenzen aangeven werkt niet, sommigen zijn vast gevroren in de hiërarchie waar ze zelf mee opgegroeid zijn. Hierbij wordt er van uit gegaan dat je altijd naar ouderen moet luisteren. Indien je dat niet doet toon je dus geen respect, wat leidt tot enige hysterie.
Wat ik dus doe, alleen naaste familie en voor de rest helemaal niks. Geen ooms,tantes,oudtante,neven en nichten.
Ze zien mij niet,mijn man niet en ons kind niet. Indien mijn ouders onaangekondigd visite krijgen, pak ik mijn spullen.
Als ik op vakantie wil naar Suriname, meld ik dat ook niet en mijn moeder mag dat ook n iet. Mensen die naar Nederland komen zijn ook niet welkom in mijn huis of bij mijn gezin.
Jaja alle jeugdtrauma 's van die generatie ten spijt. Men wist niet beter en weet niet beter,maar lijkt soms ook niet beter te willen.
Er is geen reflectie op het eigen gedrag en als kind had ik geen keus, maar ik doorbreek als volwassene deze familie systematiek waarbij schadelijk gedrag genormaliseerd is.
Nu heb ik vader die zich nuchter distantieert en het na vijftig jaar nog niet begrijpt en een moeder die er in word meegezogen(is haar familie)
zondag 5 juli 2020 16:26
Dit valt wel op, lees ik al meerdere keren.ardni schreef: ↑05-07-2020 15:24Even mijn eigen aanpak.
Grenzen aangeven werkt niet, sommigen zijn vast gevroren in de hiërarchie waar ze zelf mee opgegroeid zijn. Hierbij wordt er van uit gegaan dat je altijd naar ouderen moet luisteren. Indien je dat niet doet toon je dus geen respect, wat leidt tot enige hysterie.
Wat ik dus doe, alleen naaste familie en voor de rest helemaal niks. Geen ooms,tantes,oudtante,neven en nichten.
Ze zien mij niet,mijn man niet en ons kind niet. Indien mijn ouders onaangekondigd visite krijgen, pak ik mijn spullen.
Als ik op vakantie wil naar Suriname, meld ik dat ook niet en mijn moeder mag dat ook n iet. Mensen die naar Nederland komen zijn ook niet welkom in mijn huis of bij mijn gezin.
Jaja alle jeugdtrauma 's van die generatie ten spijt. Men wist niet beter en weet niet beter,maar lijkt soms ook niet beter te willen.
Er is geen reflectie op het eigen gedrag en als kind had ik geen keus, maar ik doorbreek als volwassene deze familie systematiek waarbij schadelijk gedrag genormaliseerd is.
Nu heb ik vader die zich nuchter distantieert en het na vijftig jaar nog niet begrijpt en een moeder die er in word meegezogen(is haar familie)
