Relaties
alle pijlers
Moet ik wel een beslissing maken nu, of juist nu?
zondag 10 oktober 2021 20:42
Een tijdje terug hadden wij alles goed geregeld.
We hebben een huis gekocht, gingen compleet verbouwen in etappes. De begane grond ging super, maar de 1e en 2e verdieping liep anders. Onze aannemer liet het met regelmaat afweten, kwam niet opdagen, en door een grove fout van zijn werkmannen zijn onze voor en achtergevel op de 1e verdieping compleet gesloopt. Omdat ik inmiddels 37 weken zwanger was (het had eigenlijk allemaal af moeten zijn voor mijn 30 weken) hebben ze het maar provisorisch gerepareerd en heb ik ze gezegd weg te gaan en dat we het in de herfst weer op zouden pakken.
Wij wilden meer rust en zijn daarom vanuit Utrecht 35min verderop gaan wonen naar waar ik vandaan kom. Een keuze waar we beiden achter stonden. Mijn mans familie woont in Utrecht maar mijn schoonmoeder wordt te oud om een hele dag op te passen (al wil ze het wel heel graag, wij vonden dat geen goed idee). Mijn ouders wonen om de hoek en hadden toegezegd op te passen op de kleine. Mijn moeder werkt nog 4 dagen en mijn vader is met pensioen.
Ik ben gestopt met mijn werk toen ik 35 weken was maar zou een nieuwe baan zonder diensten dichterbij zoeken voor 2 dagen. Man werkt 4 dagen.
Maar toen beviel ik, werd ik ziek, en bleek kindje een huilbaby en ik kreeg een postpartum depressie. En nu is alles naar de shit. Dochter is zodanig ernstige huilbaby dat ze 10 dagen in het ziekenhuis is opgenomen (zie mijn andere topic). Het zhuis heeft aangegeven dat het heel erg belangrijk is dat dochter een vast ritme volgt en weinig prikkels krijgt. Een KDV is geen goed idee, teveel prikkels met alle andere kindjes. Naar buiten kunnen we niet, want dan raakt dochter zo overprikkeld dat ik erna weer uren met een overstuur kindje zit. Die kosten wegen niet op tegen de baten voor mij. De reistijd voor mijn man is momenteel nog veel langer dan voor Covid. Hij doet er 's avonds 90 tot 120 minuten over.
In de praktijk zit ik elke dag, de hele dag alleen thuis met dochter. Een baan zoeken gaat nu dus niet. Mijn ouders laten het ontzettend afweten. Mijn vader neemt de instructies niet serieus, dus die durf ik niet alleen te laten met dochter. De vrije dag die mijn moeder heeft gaan ze naar mijn broers kinderen toe, dit doen ze overigens al jaren. De band met mijn broer is slecht. Hij kijkt weinig tot niet om naar mijn ouders en mij. Is ook al jaren zo, heb ik vrede mee verder. Mijn moeder past op omdat ze bang is anders zijn kinderen (bijna) nooit te zien. Mijn ouders komen in het weekend hier weleens langs, in theorie is dat dan om te helpen, in de praktijk komen ze koffieleuten en zit ik met EN (huilende) dochter EN ouders die eigenlijk niks bijdragen.
Nu zit ik met twee problemen;
De eerste is de boosheid naar mijn ouders toe. Met name mijn moeder, merk ik, omdat ik dacht dat onze band goed was. Het ging echt erg slecht met mij en ze heeft me gewoon laten verzuipen. Man en ik staan altijd klaar voor mijn ouders. Ook voor mijn oma (moeders moeder) tot aan haar sterfdag. Broer heeft nooit een poot uitgestoken en gaat dat ook zeker niet doen. Heeft mijn oma laten wegkwijnen. Ik vind dat ze mijn broer had moeten zeggen dat wij ze even harder nodig hadden en dat ze tijdelijk bijvoorbeeld de vrije dag zou verdelen over ons. Of dat broer kind even naar hen moest brengen, zodat ze ook mij een uurtje konden ontlasten of iets dergelijks. Maar niks daarvan. De dag voor de zhuis opname van dochter, had moeder extra vrij en vroeg ik haar even dochter over te nemen. Ik kon het niet meer aan. Was echter niet mogelijk, want ze zat midden in de eigen verbouwing en de gordijnen waren te lang en drama. Maar de dag erna wel weer de hele dag naar mijn broer, dat kon wel.
- Het huis. Onze hypotheek is te hoog voor man om minder te gaan werken, want ik verdien als dierenarts een heel mager loon. Ik heb ernaast een bedrijf waar ik wel heel lekker mee verdien, maar dat is seizoensgebonden en afgelopen zomer hebben we gemist vanwege mijn bevalling. Op zn vroegst daarin in mei weer inkomsten.
De verbouwing kan niet verder, want dochter slaapt nergens anders dan haar bedje en wordt heel snel van herrie wakker. We zitten dus in een half onaf huis (de ruimtes die af zijn zijn perfect, de andere kamers zijn een nachtmerrie, denk help mijn man is klusser).
Ik wil eigenlijk dit huis verkopen en terug naar Utrecht. We hebben 500.000euro overwaarde. Daarvan kunnen we een veel kleiner hypotheekvrij huis kopen, niet meer hoeven verbouwen, geld overhouden voor leuke dingen, kan man minder werken en amper reistijd meer, ik een baan zoeken en weer de deur uit, en schoonzus en schoonmoeder willen 1x per week een paar uurtjes bijspringen. Dan kan ik tenminste weer ademhalen. Ik ben zo ongelukkig.
Naast de praktische redenen, merk ik echter ook (al vind ik het moeilijk om toe te geven) dat ik het wil doen om mijn moeder te 'straffen'. Ze was zo blij dat wij een kindje kregen en hierheen verhuisden, maar met hoe ze mij heeft laten vallen, ben ik ontzettend boos en gekwetst en gun ik het haar niet. Daarnaast ben ik ook heel verdrietig. Vanwege mijn ouders, maar ook omdat ik verliefd was op dit huis en ons leven zo goed op de rails had en ons hele leven is uit elkaar gespat.
Met mijn ouders praten wordt een fiasco. Ze hebben ons tijdens de verbouwing geholpen, komen vaak langs (al helpen ze dan dus 0,0) en wat betreft mijn broer gaan ze mij onredelijk vinden, terwijl broer ook via zijn vrouws familie veel opvang heeft.
Lang verhaal, maar het zit me zo hoog, en eigenlijk weet niemand in onze omgeving precies hoe alles zit en jullie wel vanwege mijn vorige topic. Al mijn gevoelens zullen ook wel niet even rationeel zijn, gezien de mentale staat waar ik in verkeer. Ik voel me heel alleen en ik moet het simpelweg ergens kwijt.
We hebben een huis gekocht, gingen compleet verbouwen in etappes. De begane grond ging super, maar de 1e en 2e verdieping liep anders. Onze aannemer liet het met regelmaat afweten, kwam niet opdagen, en door een grove fout van zijn werkmannen zijn onze voor en achtergevel op de 1e verdieping compleet gesloopt. Omdat ik inmiddels 37 weken zwanger was (het had eigenlijk allemaal af moeten zijn voor mijn 30 weken) hebben ze het maar provisorisch gerepareerd en heb ik ze gezegd weg te gaan en dat we het in de herfst weer op zouden pakken.
Wij wilden meer rust en zijn daarom vanuit Utrecht 35min verderop gaan wonen naar waar ik vandaan kom. Een keuze waar we beiden achter stonden. Mijn mans familie woont in Utrecht maar mijn schoonmoeder wordt te oud om een hele dag op te passen (al wil ze het wel heel graag, wij vonden dat geen goed idee). Mijn ouders wonen om de hoek en hadden toegezegd op te passen op de kleine. Mijn moeder werkt nog 4 dagen en mijn vader is met pensioen.
Ik ben gestopt met mijn werk toen ik 35 weken was maar zou een nieuwe baan zonder diensten dichterbij zoeken voor 2 dagen. Man werkt 4 dagen.
Maar toen beviel ik, werd ik ziek, en bleek kindje een huilbaby en ik kreeg een postpartum depressie. En nu is alles naar de shit. Dochter is zodanig ernstige huilbaby dat ze 10 dagen in het ziekenhuis is opgenomen (zie mijn andere topic). Het zhuis heeft aangegeven dat het heel erg belangrijk is dat dochter een vast ritme volgt en weinig prikkels krijgt. Een KDV is geen goed idee, teveel prikkels met alle andere kindjes. Naar buiten kunnen we niet, want dan raakt dochter zo overprikkeld dat ik erna weer uren met een overstuur kindje zit. Die kosten wegen niet op tegen de baten voor mij. De reistijd voor mijn man is momenteel nog veel langer dan voor Covid. Hij doet er 's avonds 90 tot 120 minuten over.
In de praktijk zit ik elke dag, de hele dag alleen thuis met dochter. Een baan zoeken gaat nu dus niet. Mijn ouders laten het ontzettend afweten. Mijn vader neemt de instructies niet serieus, dus die durf ik niet alleen te laten met dochter. De vrije dag die mijn moeder heeft gaan ze naar mijn broers kinderen toe, dit doen ze overigens al jaren. De band met mijn broer is slecht. Hij kijkt weinig tot niet om naar mijn ouders en mij. Is ook al jaren zo, heb ik vrede mee verder. Mijn moeder past op omdat ze bang is anders zijn kinderen (bijna) nooit te zien. Mijn ouders komen in het weekend hier weleens langs, in theorie is dat dan om te helpen, in de praktijk komen ze koffieleuten en zit ik met EN (huilende) dochter EN ouders die eigenlijk niks bijdragen.
Nu zit ik met twee problemen;
De eerste is de boosheid naar mijn ouders toe. Met name mijn moeder, merk ik, omdat ik dacht dat onze band goed was. Het ging echt erg slecht met mij en ze heeft me gewoon laten verzuipen. Man en ik staan altijd klaar voor mijn ouders. Ook voor mijn oma (moeders moeder) tot aan haar sterfdag. Broer heeft nooit een poot uitgestoken en gaat dat ook zeker niet doen. Heeft mijn oma laten wegkwijnen. Ik vind dat ze mijn broer had moeten zeggen dat wij ze even harder nodig hadden en dat ze tijdelijk bijvoorbeeld de vrije dag zou verdelen over ons. Of dat broer kind even naar hen moest brengen, zodat ze ook mij een uurtje konden ontlasten of iets dergelijks. Maar niks daarvan. De dag voor de zhuis opname van dochter, had moeder extra vrij en vroeg ik haar even dochter over te nemen. Ik kon het niet meer aan. Was echter niet mogelijk, want ze zat midden in de eigen verbouwing en de gordijnen waren te lang en drama. Maar de dag erna wel weer de hele dag naar mijn broer, dat kon wel.
- Het huis. Onze hypotheek is te hoog voor man om minder te gaan werken, want ik verdien als dierenarts een heel mager loon. Ik heb ernaast een bedrijf waar ik wel heel lekker mee verdien, maar dat is seizoensgebonden en afgelopen zomer hebben we gemist vanwege mijn bevalling. Op zn vroegst daarin in mei weer inkomsten.
De verbouwing kan niet verder, want dochter slaapt nergens anders dan haar bedje en wordt heel snel van herrie wakker. We zitten dus in een half onaf huis (de ruimtes die af zijn zijn perfect, de andere kamers zijn een nachtmerrie, denk help mijn man is klusser).
Ik wil eigenlijk dit huis verkopen en terug naar Utrecht. We hebben 500.000euro overwaarde. Daarvan kunnen we een veel kleiner hypotheekvrij huis kopen, niet meer hoeven verbouwen, geld overhouden voor leuke dingen, kan man minder werken en amper reistijd meer, ik een baan zoeken en weer de deur uit, en schoonzus en schoonmoeder willen 1x per week een paar uurtjes bijspringen. Dan kan ik tenminste weer ademhalen. Ik ben zo ongelukkig.
Naast de praktische redenen, merk ik echter ook (al vind ik het moeilijk om toe te geven) dat ik het wil doen om mijn moeder te 'straffen'. Ze was zo blij dat wij een kindje kregen en hierheen verhuisden, maar met hoe ze mij heeft laten vallen, ben ik ontzettend boos en gekwetst en gun ik het haar niet. Daarnaast ben ik ook heel verdrietig. Vanwege mijn ouders, maar ook omdat ik verliefd was op dit huis en ons leven zo goed op de rails had en ons hele leven is uit elkaar gespat.
Met mijn ouders praten wordt een fiasco. Ze hebben ons tijdens de verbouwing geholpen, komen vaak langs (al helpen ze dan dus 0,0) en wat betreft mijn broer gaan ze mij onredelijk vinden, terwijl broer ook via zijn vrouws familie veel opvang heeft.
Lang verhaal, maar het zit me zo hoog, en eigenlijk weet niemand in onze omgeving precies hoe alles zit en jullie wel vanwege mijn vorige topic. Al mijn gevoelens zullen ook wel niet even rationeel zijn, gezien de mentale staat waar ik in verkeer. Ik voel me heel alleen en ik moet het simpelweg ergens kwijt.
-
zondag 10 oktober 2021 20:49
Lees anders effe.FeeLucifer01 schreef: ↑10-10-2021 20:47En kan jij niet parttime werken en je partner ook? Ipv dat jij de hele dag thuis zit, de zorg voor dit kind samen dragen. Het is ook zijn kind.
Ik zou eerder daar gaan kijken voor hulp ipv naar je ouders.
-
zondag 10 oktober 2021 20:50
Ik lees over een postnatale depressie na geboorte, maar misschien is dat al beter en helpt een baan buiten de deur ipv thuis opgesloten met een huilbaby terwijl de andere hele dagen werkt, op termijn wel?
anoniem_404927 wijzigde dit bericht op 10-10-2021 20:51
25.69% gewijzigd
zondag 10 oktober 2021 20:50
Als je nou eens alles omtrent de familie wegstreept, wat blijft er dan over??
En dan bedoel ik dus: wat willen je man en jij???
Willen jullie in dit huis blijven? Of zou je liever verkopen? Wat vindt hij van zijn reistijd? Kun je jouw bedrijf overal doen?
Kortom: neem je beslissing op basis van jullie omstandigheden en niet op basis van het hele familieverhaal. Dat is ruk en kut enzo, maar doet er eigenlijk helemaal niet toe. Het leven loopt soms gewoon anders dan je wilde. En met zo'n bedrag aan overwaarde (trek er een ton vanaf omdat een deel nog verbouwd moet worden) en je hebt nog geld zat over.
Doe dus gewoon wat JULLIE tweetjes willen.
Oh, en gefeliciteerd met je dochter. Het komt heus goed. Maar ik vermoed dat ze jouw stress en boosheid mee oppikt. Dus ja, neem die beslissing. Maar neem hem wel om de goede reden.
En dan bedoel ik dus: wat willen je man en jij???
Willen jullie in dit huis blijven? Of zou je liever verkopen? Wat vindt hij van zijn reistijd? Kun je jouw bedrijf overal doen?
Kortom: neem je beslissing op basis van jullie omstandigheden en niet op basis van het hele familieverhaal. Dat is ruk en kut enzo, maar doet er eigenlijk helemaal niet toe. Het leven loopt soms gewoon anders dan je wilde. En met zo'n bedrag aan overwaarde (trek er een ton vanaf omdat een deel nog verbouwd moet worden) en je hebt nog geld zat over.
Doe dus gewoon wat JULLIE tweetjes willen.
Oh, en gefeliciteerd met je dochter. Het komt heus goed. Maar ik vermoed dat ze jouw stress en boosheid mee oppikt. Dus ja, neem die beslissing. Maar neem hem wel om de goede reden.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zondag 10 oktober 2021 20:51
Wow Ploxx wat heftig zeg!!!! Dikke knuffel.
Ik snap dat je teleurgesteld bent. Echter kunnen jou ouders niet ruiken wat ke nodig hebt. Heb je je voldoende concreet uitgesproken. "Mam kan jij vandaag of morgen oppassen want ik draai helemaal door."
Wat vind je man van het idee huis verkopen en terug naar Utrecht.
De situatie is nu echt heel vervelend maar ooit gaat dochter stil zijn en niet zo veel meer huilen. Echt waar. Sta je er dan ook achter om te verhuizen? Of wil je dit nu alleen uit paniek vanwege de huidige situatie.
Ik snap dat je teleurgesteld bent. Echter kunnen jou ouders niet ruiken wat ke nodig hebt. Heb je je voldoende concreet uitgesproken. "Mam kan jij vandaag of morgen oppassen want ik draai helemaal door."
Wat vind je man van het idee huis verkopen en terug naar Utrecht.
De situatie is nu echt heel vervelend maar ooit gaat dochter stil zijn en niet zo veel meer huilen. Echt waar. Sta je er dan ook achter om te verhuizen? Of wil je dit nu alleen uit paniek vanwege de huidige situatie.
zondag 10 oktober 2021 20:52
Ik zal t maar ff herhalen dan; mijn man verdient veel meer dan ik. Als man nog minder gaat werken staat daar met mijn loon veel te weinig tegenover om nog fatsoenlijk rond te komen. Het KDV was daarom de oplossing, maar dat is door de kinderarts sterk afgeraden voor onze dochter.FeeLucifer01 schreef: ↑10-10-2021 20:50Ik lees over een postnatale depressie, maar misschien helpt een baan op termijn wel?
Met mijn bedrijf maak ik 1 seizoen per jaar een lekkere klapper die ons een jaar voor uit helpt, maar dat seizoen heb ik dit jaar gemist vanwege zwangerschap en bevallen. Op zn vroegst komt er in mei genoeg geld binnen voor mijn man om minder te gaan werken en tot mei houd ik echt niet vol zo.
phloxx wijzigde dit bericht op 10-10-2021 20:57
24.94% gewijzigd
-
zondag 10 oktober 2021 20:54
Ik heb je vorige topic niet gelezen, maar wel af en toe wat van je gelezen toen je verhuisde enzo. Meis, wat een ellende. Dikke knuf hoor!
Om beginnen wil ik zeggen dat jullie levens niet uit elkaar zijn gespat. Dat voelt nu zo, maar is niet waar. Je hebt alleen flinke tegenslag op je pad gekregen.
Waar ik benieuwd naar ben is hoe je man hier in staat. Denkt hij ook over terug verhuizen?
Om beginnen wil ik zeggen dat jullie levens niet uit elkaar zijn gespat. Dat voelt nu zo, maar is niet waar. Je hebt alleen flinke tegenslag op je pad gekregen.
Waar ik benieuwd naar ben is hoe je man hier in staat. Denkt hij ook over terug verhuizen?
zondag 10 oktober 2021 20:55
Allereerst een mega dikke 
voor jou.. wat verdrietig dat alles zo anders is gelopen als dat wenselijk was.
Ik vraag me af of je op dit moment een beslissing moet nemen? Of je alles wel helder ziet.. wat vindt je man van de mogelijke keuzes die je noemt?
Zit oplossing niet in hulp krijgen? Voor jezelf.. en dan niet van je ouders. Eerst zelf overeind vrouw.. dan de rest.
voor jou.. wat verdrietig dat alles zo anders is gelopen als dat wenselijk was.Ik vraag me af of je op dit moment een beslissing moet nemen? Of je alles wel helder ziet.. wat vindt je man van de mogelijke keuzes die je noemt?
Zit oplossing niet in hulp krijgen? Voor jezelf.. en dan niet van je ouders. Eerst zelf overeind vrouw.. dan de rest.
Nou ja.. dat dus..
zondag 10 oktober 2021 20:55
Je plan om terug te gaan naar Utrecht heeft m.i. alleen maar voordelen. Reistijd, ander huis kopen etc etc.
En jij bent dierenarts? No problem om ergens een baan te vinden. Al doe je af en toe maar wat waarnemingen, bijvoorbeeld als je man vrij is. Heb je ook weer wat om handen, voel jij je beter door en daardoor je man (en kind) ook.
Daarbij: schrijnend tekort aan dierenartsen..je kan misschien nog wel een leuk salaris onderhandelen ook
En jij bent dierenarts? No problem om ergens een baan te vinden. Al doe je af en toe maar wat waarnemingen, bijvoorbeeld als je man vrij is. Heb je ook weer wat om handen, voel jij je beter door en daardoor je man (en kind) ook.
Daarbij: schrijnend tekort aan dierenartsen..je kan misschien nog wel een leuk salaris onderhandelen ook
Je moet het leven niet te serieus nemen. Je overleeft het toch niet!
zondag 10 oktober 2021 20:55
Lief, je bericht.mabelle schreef: ↑10-10-2021 20:51Wow Ploxx wat heftig zeg!!!! Dikke knuffel.
Ik snap dat je teleurgesteld bent. Echter kunnen jou ouders niet ruiken wat ke nodig hebt. Heb je je voldoende concreet uitgesproken. "Mam kan jij vandaag of morgen oppassen want ik draai helemaal door."
Wat vind je man van het idee huis verkopen en terug naar Utrecht.
De situatie is nu echt heel vervelend maar ooit gaat dochter stil zijn en niet zo veel meer huilen. Echt waar. Sta je er dan ook achter om te verhuizen? Of wil je dit nu alleen uit paniek vanwege de huidige situatie.
Mijn ouders waren op de hoogte van hoe heftig de situatie was.
Mijn man vindt alles goed, die zegt dat hij gewoon wil dat ik weer gelukkig word.
Je laatste vraag is precies waar ik mee zit. Ik weet het niet precies. Ik word er heel verdrietig van dat alles zo anders is gelopen dan hoe we het voor ons hadden gezien. Het was ons droomhuis, we hadden gehoopt hier zo gelukkig te worden.
phloxx wijzigde dit bericht op 10-10-2021 20:59
3.51% gewijzigd
-
zondag 10 oktober 2021 20:56
Inp,aast van je moeder straffen kan je het ook zien als afstand nemen, zodat hopelijk ooit dingen kunnen herstellen.
Verder klinkt dit huis achterlaten als een goed plan. De redenen om er te komen zijn er niet meer en jullie zijn ongelukkig.
Verder klinkt dit huis achterlaten als een goed plan. De redenen om er te komen zijn er niet meer en jullie zijn ongelukkig.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 10 oktober 2021 20:57
Jeetje wat een heftig verhaal. Ik heb wel wat van je gelezen toen alles nog goex ging. Kan me goed voorstellen dat je er helemaal doorheen zit.
Hoe oud is je dochter nu ? Heeft de kinderarts iets durven zeggen of ze verwachten of het de komende maanden gaat verbeteren ? Of gaat KDV komende jaren geen optie zijn ?
Hoe oud is je dochter nu ? Heeft de kinderarts iets durven zeggen of ze verwachten of het de komende maanden gaat verbeteren ? Of gaat KDV komende jaren geen optie zijn ?
zondag 10 oktober 2021 20:58
Constructieve bijdrage dit.
TO, wat een moeilijke situatie. Ik zou je met zo'n kleine baby eigenlijk geen ingrijpende veranderingen aanraden maar als ik je verhaal zo lees dan kan ik je overwegingen om de stap te zetten en terug te verhuizen heel goed indenken.
Zou je misschien wat voorwerk kunnen doen om te kijken in hoeverre deze stap haalbaar/realistisch is? Is je huis verkoopbaar? Krijg je er echt zoveel overwaarde uit als je denkt? Is dat kleinere, hypotheekvrije huis er echt?
Zouden er wellicht ook kleine veranderingen kunnen worden aangebracht in de situatie zoals die nu is? Man wellicht uitkijken naar een andere baan waardoor er in ieder geval minder reistijd is en jij minder alleen bent? Kunnen schoonmoeder en zus niet nu alvast wat uurtjes in de week bijspringen?
Ik vind het ontzettend naar om te lezen dat je je zo verloren en in de steek gelaten voelt. Het enige wat ik je wil meegeven is dat de stappen die je nu gaat zetten, welke dat ook zijn, in jouw/jullie belang moeten zijn als gezin. Laat het 'straffen' van je moeder los. Ii snap waar het gevoel vandaan komt maar het is verloren energie.
Ik wens je heel veel kracht en wijsheid en ik hoop dat, welke weg je ook kiest, je leven snel weer wat rustiger wordt.
zondag 10 oktober 2021 21:00
Ik heb je verhaal nog eens gelezen. Ik zou, puur op basis van de reistijd voor je man, terugverhuizen als dat mogelijk was.
Hij is 's avonds twee uur onderweg. Moet je eens nagaan wat je in twee uur allemaal kunt doen... Veel dierenartspraktijken hebben spreekuur in de avond. Als je man tijdig thuis is zou je twee of drie avonden kunnen werken. Heb je niet eens opvang nodig.
Hij is 's avonds twee uur onderweg. Moet je eens nagaan wat je in twee uur allemaal kunt doen... Veel dierenartspraktijken hebben spreekuur in de avond. Als je man tijdig thuis is zou je twee of drie avonden kunnen werken. Heb je niet eens opvang nodig.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zondag 10 oktober 2021 21:01
#doeslief
Phloxx, het is veel tegelijk. Een verhuizing, verbouwing en zeker een kind. Denk je dat jullie leven makkelijker wordt van weer (terug) verhuizen naar Utrecht? Je kunt ook die kamers die drama zijn even afsluiten tot dochter wat groter is en beter in haar vel zit. Ze blijft niet eeuwig zo ‘lastig’ en jouw mentale staat wordt ook weer beter. Maar makkelijk is het niet.
Sterkte.
anoniem_655bb3a5270cd wijzigde dit bericht op 10-10-2021 21:04
0.56% gewijzigd
zondag 10 oktober 2021 21:03
Mee eens..Ceylon schreef: ↑10-10-2021 21:00Ik heb je verhaal nog eens gelezen. Ik zou, puur op basis van de reistijd voor je man, terugverhuizen als dat mogelijk was.
Hij is 's avonds twee uur onderweg. Moet je eens nagaan wat je in twee uur allemaal kunt doen... Veel dierenartspraktijken hebben spreekuur in de avond. Als je man tijdig thuis is zou je twee of drie avonden kunnen werken. Heb je niet eens opvang nodig.
Nou ja.. dat dus..
zondag 10 oktober 2021 21:05
Allereerst een hele dikke knuffel, wat een verhaal... Voor de korte termijn: is het een mogelijkheid dat schoonmoeder wel bijvoorbeeld een of twee halve dagen per week komt oppassen? Dat jij even je handen vrij hebt en kunt bijslapen/koffie drinken met een vriendin/wat iemand anders hier oppert voorwerk verrichten of je idee om terug te verhuizen haalbaar is?
Je zit in zo'n enorme achtbaan nu, alles helder krijgen om tot een goed doordacht besluit te komen lijkt me heel lastig. Ik zou niet te snel handelen. Heel veel succes en sterkte
Je zit in zo'n enorme achtbaan nu, alles helder krijgen om tot een goed doordacht besluit te komen lijkt me heel lastig. Ik zou niet te snel handelen. Heel veel succes en sterkte
zondag 10 oktober 2021 21:07
Kan je man een deel thuis werken trouwens? Als hij twee dagen op kantoor werkt en twee dagen thuis, dan scheelt dat al zoveel aan tijd en ook een fijn idee dat hij dan vlakbij is als jij met dochter even erdoorheen zit. (Evt kan hij met hoofdtelefoon werken tegen dochters huilen - hoe flauw dat ook klinkt).
anoniem_655bb3a5270cd wijzigde dit bericht op 10-10-2021 21:07
0.32% gewijzigd
zondag 10 oktober 2021 21:07
Eens met Ceylon.
Maar wat een kutsituatie zeg.
Ik zou je ouders nu wel confronteren met hun gedrag. Niet omdat ik het idee heb dat het enig effect zal hebben. Maar ik vind het gewoon gaslighten wat ze doen, ze gaan volstrekt voorbij aan jouw emoties.
Het is toch te idioot voor woorden dat jij erdoorheen zit en iedereen en hun gordijnen belangrijker gevonden worden. Als jij je steeds weer redt is er ook geen noodzaak tot verandering.
Ik zou er niks van verwachten, behalve duidelijkheid voor jezelf. Want dan kun je je focussen op deze, gelukkig tijdelijke, situatie en het zo goed mogelijk erdoorheen komen, ook qua relatie.
Investeer in je man, in je kinderen.
Bot gezegd zijn je ouders en je broer je negatieve energie gewoon niet waard, je hebt wel wat anders te doen nu.
Mag een gastouder ook niet? Mijn vrienden hadden de meest zachtaardige gestructureerde vrouw die ik ooit had ontmoet.
Maar wat een kutsituatie zeg
.Ik zou je ouders nu wel confronteren met hun gedrag. Niet omdat ik het idee heb dat het enig effect zal hebben. Maar ik vind het gewoon gaslighten wat ze doen, ze gaan volstrekt voorbij aan jouw emoties.
Het is toch te idioot voor woorden dat jij erdoorheen zit en iedereen en hun gordijnen belangrijker gevonden worden. Als jij je steeds weer redt is er ook geen noodzaak tot verandering.
Ik zou er niks van verwachten, behalve duidelijkheid voor jezelf. Want dan kun je je focussen op deze, gelukkig tijdelijke, situatie en het zo goed mogelijk erdoorheen komen, ook qua relatie.
Investeer in je man, in je kinderen.
Bot gezegd zijn je ouders en je broer je negatieve energie gewoon niet waard, je hebt wel wat anders te doen nu.
Mag een gastouder ook niet? Mijn vrienden hadden de meest zachtaardige gestructureerde vrouw die ik ooit had ontmoet.
zondag 10 oktober 2021 21:09
Ook een goede.Ceylon schreef: ↑10-10-2021 21:00Ik heb je verhaal nog eens gelezen. Ik zou, puur op basis van de reistijd voor je man, terugverhuizen als dat mogelijk was.
Hij is 's avonds twee uur onderweg. Moet je eens nagaan wat je in twee uur allemaal kunt doen... Veel dierenartspraktijken hebben spreekuur in de avond. Als je man tijdig thuis is zou je twee of drie avonden kunnen werken. Heb je niet eens opvang nodig.
