Na 14 jaar weet ik het niet meer

Ik ga mijn best doen om een lang verhaal tot een samenvatting te krijgen:
14 jaar een relatie, 2 kinderen, alle basisvoorwaarden op orde behalve dan de relatie.

We hebben verschillende karakters. Dit heeft ook in het verleden wel tot discussies geleid, maar in de laatste jaren merk ik dat ik me steeds meer heb terug heb getrokken uit de relatie en lijken de verschillen steeds duidelijker te worden. Ik ben vrij druk, hou van onverwachte dingen, geef gemakkelijk geld uit en maak me niet zo druk over 'later'. Ik hou van actualiteiten, discussies, kletsen, boeken lezen, en heb vaak een (nogal) duidelijke mening. Avondmens, kan met weinig slaap toe. Hij staat hier heel anders in; rustig maar wel ongeduldig, geen prater, geen lezer, vindt sparen en zuinig aan doen juist wel belangrijk en geeft vaak aan niet echt een mening ergens over te hebben. We hebben ook veel overeenkomsten maar de verschillen komen steeds meer op de voorgrond.

Voor mijn gevoel ben ik jarenlang meegegaan in wat hij belangrijk vindt en wil, en heb ik me neer moeten leggen bij vooral alle 'nee's' van zijn kant. Ik ben steeds stiller ben geworden, verwijtend over dingen die ik graag had gewild maar hij niet ( die dus ook niet gebeurd zijn). Sommige van deze dingen zijn voor mij heel groot en ik heb moeite om te accepteren dat het niet gaat gebeuren: ik had bijvoorbeeld graag willen trouwen, nog een kind gewild, mooie vakanties gewoon dóen in plaats van hier jaren voor te moeten sparen (het spaargeld is er, maar hij wil dit niet voor vakanties gebruiken).
Het voelt het alsof ik telkens tegen een muur oploop als ik iets ter discussie breng, en ik houd steeds meer mijn mond en ga de gesprekken niet meer aan. Maar als ik een gesprek start ben ik fel en komen toch vaak mijn oude koeien uit de sloot. Hij vindt dat hij 'altijd aardig' is, heeft geen verwijten naar mij toe en vindt alles prima (zolang dat dus wel op zijn manier gaat). We komen niet uit meningsverschillen. De gesprekken zijn ook niet meer opbouwend; ik vind iets, hij verdedigt of ontkent. Ik wil ook naar mijn eigen aandeel kijken en manieren vinden om zelf beter met hem in gesprek te zijn; in onze huidige manier van praten begin ik al gefrustreerd en verwijtend wat natuurlijk niet helpt.
We hebben al eens relatietherapie gehad en daar kwam vooral uit naar voren dat we heel verschillend zijn in communiceren (hij is erg rationeel en van de feiten, zijn waarheid is 'hoe het zit', ik zit meer in de gevoelskant en achterliggende ideeën en gedachtes.

Op dit moment loop ik met een continue knoop in mijn maag; ik zou graag rust willen en een fijne thuisbasis, maar er heerst stress en veel onuitgesproken dingen. Er speelt nog veel meer dan wat hierboven staat beschreven (ik vind hem zuinig, hij vindt dat ik het niet reëel zie, lang apart geslapen op zijn verzoek vanwege kinderen die 's nachts veel wakker waren etc.). Misschien moeten we nogmaals naar de relatietherapeut, ik wil in ieder geval voor de kinderen er alles aan doen om het tij te keren of anders op een goede manier uit elkaar te gaan.

Ik zou heel graag horen of jullie adviezen hebben hoe nu verder te gaan.

Ja, ik verdien genoeg om onafhankelijk te kunnen zijn. Ook heb ik in het verleden veel extra geld aan ons huis en andere zaken besteed, ook een punt waar nu frustraties over ontstaan zijn (hij is veel zuiniger en wil een eigen buffer op zijn rekening houden, ik heb jarenlang al mijn extra verdiensten in versneld afbetalen van de hypotheek gestopt).

Bij het uit elkaar gaan kan ik m'n broek goed ophouden dus dat financiële aspect geldt voor mij niet zozeer. Ik ga ook af en toe op een (korte) vakantie met een vriendin. Ik denk wel dat je tweede zin klopt.

turquasi schreef: ↑

15-07-2019 17:04

dus uit de eerdere therapie kwam dat jullie verschillend zijn... verder geen 'tips' meegekregen?

We hebben veel adviezen gehad over methodes om de communicatie met elkaar te verbeteren, ik geloof dat ik daar nog wel bestanden van heb in mijn e-mail. Die zal ik opzoeken, dat was ik alweer vergeten. Toch bleven ook tijdens de therapie de verschillen lastig, en denk ik dat we te weinig hebben geoefend met de aangereikte adviezen. Daar zal ik me toch nog eens in verdiepen. Dank!

Madeliefjees schreef: ↑

15-07-2019 17:06

Dat jij extra geld in de hypotheek stopt, en hij t op zn spaarrekening zet, daar was je zelf bij. Maar het maakt niet uit, alles gaat toch door de helft bij een scheiding.

Dat is het 'm he, we zijn niet getrouwd
Ik heb jarenlang het prima gevonden om dat extra geld in de hypotheek te stoppen, het is pas een punt geworden sinds ik meer ergernissen heb opgebouwd. Het is ook niet eerlijk om hem dit te verwijten terwijl ik dat zelf wilde, dat klopt.

Poker schreef: ↑

15-07-2019 17:21

Je klinkt als mijn moeder. Toen mijn vader nog leefde was het ook altijd allemaal zijn schuld terwijl niemand haar verplichtte om mee in zijn keuzes te gaan, daar koos ze zelf voor! Ze zat altijd maar over mijn vader te klagen en zagen en zich aan hem te ergeren.

Bedankt voor je eerlijke reactie. Het is niet mijn bedoeling om zo te verzuren. Het verwijten en kwalijk nemen past ook niet bij hoe ik normaal gezien ben. Ik wil daar dus vanaf en manieren vinden hiermee om te gaan of besluiten dat dit zo niet werkt.

foeksia72 schreef: ↑

15-07-2019 17:17

Maak een plan wat jij wil doen met jullie of jouw geld. Probeer het rationeel te houden en geen oude koeien uit de sloot te halen. Wil je dat samen doen of is alleen/met vriendinnen ook een optie?
Je hebt je persoonlijkheid wat onder laten schoffelen. Dat is jammer, maar daardoor heb je bijvoorbeeld nu meer geld of stabiliteit dan je anders zou hebben.

Onderneem wat meer dingen met anderen, zodat je daar niet verder gefrustreerd over raakt.
Waar kunnen jullie elkaar nog vinden binnen de relatie?

We proberen regelmatig uit eten te gaan, en dan kan het echt gezellig zijn. We vinden het allebei leuk om series te kijken en zijn beiden betrokken bij de sporten en hobby's van de kinderen. De frustraties zijn bij mij denk ik ook meer gekomen in de periode van slechte nachten, hij lag dan liever apart op zolder en ik deed de voedingen. Ook daarna hebben we jaren meer apart dan samen gelegen en kreeg ik steeds meer het gevoel dat hij vooral bepaalde en dat er minder ruimte was voor wat ik belangrijk vind of graag zou willen. Dat slapen is nu weer samen, kinderen ouder, leven makkelijker maar ik blijf met verwijten en frustratie zitten. En daar wil ik vanaf.

feow schreef: ↑

15-07-2019 17:35

Heb je al eens een poging gedaan om echt puntsgewijs op papier te zetten wat je dwars zit? Met eventueel als bijlage een tigtal vellen volgeschreven vol gevoelens en achterliggende ideeën en gedachten.

Als ik heel eerlijk ben zie ik in jouw hele post weinig raars en naars van zijn kant.
Bij trouwen en nog een kind maken kun je iemand niet dwingen hè?

Jullie hebben je eigen spaargeld, maar jij stopt je geld in de hypotheek en bent boos dat je niet op reis gaan.

Ik denk dat jij best wel eerlijk kunt kijken naar jezelf, maar niet echt helder hebt wat het probleem is.

Dat zou een idee zijn. Puntsgewijs de knelpunten bespreken hebben we wel bij de rel.therapeut gedaan. We hebben toen een aantal keer een gesprek gehad waarin ik wel het gevoel kreeg dat hij naar me luisterde, dat waren de gesprekken waar ik achteraf ook positief op terug keek. Helaas is er nu een soort patstelling, waarin ik mijn eigen manier van communiceren ook anders wil. Ik krijg de verwijten niet weg, het opgeven van een aantal zaken die ik graag had gewild valt me zwaarder dan ik dacht. Oh en mijn hoofd staat weinig stil dus ik blijf maar malen en nadenken over alles. Ga zo sporten, dat is iets wat me in ieder geval helpt bij de stress verminderen.