Relaties
alle pijlers
Na relatiebreuk contact houden met stiefkinderen (19-21)?
zaterdag 25 januari 2020 20:58
Na 9 jaar is mijn relatie voorbij sinds september. Dit is helaas niet mijn keuze. Ik heb het er erg moeilijk mee en vooral met de 'collateral damage' zoals het missen van onze woning, zijn kinderen, zijn familie, gezamenlijke vrienden etc.
Van deze 9 jaar heb ik bijna 8 jaar samengewoond met hem en met zijn twee kinderen (voor de helft ivm co-ouderschap). De kinderen waren 9 en 11 toen ik ze leerde kennen en ze zijn nu 19 en 21. Een meisje en een jongen. Het ging altijd vanzelf. Geen gekke problemen, we konden het altijd super goed met elkaar vinden.
Nu hebben we afgesproken contact te houden en dat wil ik ook graag. Ik heb met ze erover gesproken in september, en zij wilden ook graag contact houden. Ik merk dat ik heel erg de dagelijkse dingen mis, het weten wat hun plannen zijn, hoe het op school en werk gaat, etc. Ondertussen appen we af en toe, zijn ze al eens bij me komen eten.
Maar wat ik zelf ook vind is dat het best wel oppervlakkig is. Als ik geen initiatief toon, dan hoor ik niks. Als je appt 'hoe gaat het' , dan krijg je als antwoord: 'goed hoor'. En dat was ook voordat we uit elkaar gingen zo. Alleen toen zag ik ze ook dagelijks thuis. Waar je tijdens het eten toch gewoon even bijpraat over de dag.
Ik was ook enorm teleurgesteld toen ze op mijn verjaardag zonder cadeautje aan kwamen zetten, terwijl ze dat normaal altijd wel doen. Het gaat me niet om het cadeau, maar om het idee dat er blijkbaar iets is veranderd dat ze er geen moeite voor gedaan hebben en er ook helemaal niets over zeiden.
Ik snap natuurlijk heel goed dat het pubers zijn. Die zijn in principe vooral met zichzelf bezig. En ik wil ook niet zo'n stiefmoeder zijn die gaat zeggen: 'leef je nog, heb al zo lang niks gehoord'.
Herkent iemand dit? Heeft iemand tips?
Van deze 9 jaar heb ik bijna 8 jaar samengewoond met hem en met zijn twee kinderen (voor de helft ivm co-ouderschap). De kinderen waren 9 en 11 toen ik ze leerde kennen en ze zijn nu 19 en 21. Een meisje en een jongen. Het ging altijd vanzelf. Geen gekke problemen, we konden het altijd super goed met elkaar vinden.
Nu hebben we afgesproken contact te houden en dat wil ik ook graag. Ik heb met ze erover gesproken in september, en zij wilden ook graag contact houden. Ik merk dat ik heel erg de dagelijkse dingen mis, het weten wat hun plannen zijn, hoe het op school en werk gaat, etc. Ondertussen appen we af en toe, zijn ze al eens bij me komen eten.
Maar wat ik zelf ook vind is dat het best wel oppervlakkig is. Als ik geen initiatief toon, dan hoor ik niks. Als je appt 'hoe gaat het' , dan krijg je als antwoord: 'goed hoor'. En dat was ook voordat we uit elkaar gingen zo. Alleen toen zag ik ze ook dagelijks thuis. Waar je tijdens het eten toch gewoon even bijpraat over de dag.
Ik was ook enorm teleurgesteld toen ze op mijn verjaardag zonder cadeautje aan kwamen zetten, terwijl ze dat normaal altijd wel doen. Het gaat me niet om het cadeau, maar om het idee dat er blijkbaar iets is veranderd dat ze er geen moeite voor gedaan hebben en er ook helemaal niets over zeiden.
Ik snap natuurlijk heel goed dat het pubers zijn. Die zijn in principe vooral met zichzelf bezig. En ik wil ook niet zo'n stiefmoeder zijn die gaat zeggen: 'leef je nog, heb al zo lang niks gehoord'.
Herkent iemand dit? Heeft iemand tips?
zaterdag 25 januari 2020 21:04
Ze hebben meer dingen gaande zoals studie, vrienden, liefdes wellicht.
zaterdag 25 januari 2020 21:09
Vertrouw op wat je er in hebt gestopt ...
Ze zijn jong en moeten hier ook aan wennen...
Idd verandert jullie relatie nu
Van dagelijkse zorg naar op afstand
Jullie vinden van zelf een vorm of ook niet..... misschien af en toe samen eten of komen ze alleen als ze problemen hebben.....ik zou rustig afwachten en af en toe belangstelling tonen.
Ik denk dat je verdriet hebt over wat je verloren hebt....en dat is heel normaal
Maar verwacht niets van de kinderen ....en dan is de kans groot dat je contact behoudt. Denk dat het voor hen makkelijker wordt als jij aan de breuk gewend bent geraakt
Sterkte!
Ze zijn jong en moeten hier ook aan wennen...
Idd verandert jullie relatie nu
Van dagelijkse zorg naar op afstand
Jullie vinden van zelf een vorm of ook niet..... misschien af en toe samen eten of komen ze alleen als ze problemen hebben.....ik zou rustig afwachten en af en toe belangstelling tonen.
Ik denk dat je verdriet hebt over wat je verloren hebt....en dat is heel normaal
Maar verwacht niets van de kinderen ....en dan is de kans groot dat je contact behoudt. Denk dat het voor hen makkelijker wordt als jij aan de breuk gewend bent geraakt
Sterkte!
zaterdag 25 januari 2020 21:13
Pubers ? Nee joh, hoe kom je daar nu bij? Die van 19 is zo goed als puber-af en die van 21 is gewoon volwassen hoor. Ze zijn wel volop bezig met het opbouwen en leven van hun eigen leven en hebben over het algemeen weinig interesse in de leefwereld en tobberijen van mensen in de leeftijd van hun ouders.
Jij hebt er waarschijnlijk (veel) meer moeite mee dan zij. Ik zou stoppen met aan hen te trekken, laat het meer bij hen. Als ze er behoefte aan hebben komen ze vanzelf wel naar je toe en anders niet. Je zult zelf met je eigen verdriet om moeten leren gaan. Sterkte trouwens, dat het niet makkelijk is geloof ik wel.
Jij hebt er waarschijnlijk (veel) meer moeite mee dan zij. Ik zou stoppen met aan hen te trekken, laat het meer bij hen. Als ze er behoefte aan hebben komen ze vanzelf wel naar je toe en anders niet. Je zult zelf met je eigen verdriet om moeten leren gaan. Sterkte trouwens, dat het niet makkelijk is geloof ik wel.
zaterdag 25 januari 2020 21:15
Dit. Hoe kut ik het ook vind voor je. Je hart bloed niet voor 1 maar voor 3. Dat is niet makkelijk.
zaterdag 25 januari 2020 21:15
@Santaaa: uiteraard heb je gelijk en ben ik officieel niet meer de stiefmoeder. Maar als je dat 9 jaar bent geweest is het ook niet opeens iets anders. We zijn niet opeens vrienden ofzo.
@Feniks02: ik heb idd erg veel verdriet. En dat maakt me ook ontzettend onzeker en leg ik op elke slak zout.
Het is heel erg wennen voor iedereen. Er is ook geen ruzie ofzo, de liefde was gewoon over. Ik kan me voorstellen dat het voor hun ook heel lastig is. Vertrouwen hebben is erg lastig voor mij nu. Mijn hele leven staat op de kop en vertrouwen is ver te zoeken.
@Feniks02: ik heb idd erg veel verdriet. En dat maakt me ook ontzettend onzeker en leg ik op elke slak zout.
Het is heel erg wennen voor iedereen. Er is ook geen ruzie ofzo, de liefde was gewoon over. Ik kan me voorstellen dat het voor hun ook heel lastig is. Vertrouwen hebben is erg lastig voor mij nu. Mijn hele leven staat op de kop en vertrouwen is ver te zoeken.
zaterdag 25 januari 2020 21:24
Wat fijn dat je contact wilt houden TO. Mijn stiefmoeder wilde dat niet na 25 jaar en daar heb ik best verdriet van gehad. Blijkbaar ben ik dus 25 jaar getolereerd ofzo. Dus echt super tof dat jij wel veel om je voormalig stiefkinderen geeft.
Ik weet zeker dat zij dat ook fijn vinden. Maar het misschien ook lastig vinden, want ineens is het zo formeel op bezoek ipv de dagelijkse dingetjes.
Ik zou proberen het contact vast te houden door ze op hun sociale media te volgen en daar te reageren en door ze eerder voor koffie en taart uit te nodigen dan meteen een heel diner. Dat maakt het denk ik wat losser en wat allerdaagser. Zoals het eerst ook was.
Sterkte ermee.
Ik weet zeker dat zij dat ook fijn vinden. Maar het misschien ook lastig vinden, want ineens is het zo formeel op bezoek ipv de dagelijkse dingetjes.
Ik zou proberen het contact vast te houden door ze op hun sociale media te volgen en daar te reageren en door ze eerder voor koffie en taart uit te nodigen dan meteen een heel diner. Dat maakt het denk ik wat losser en wat allerdaagser. Zoals het eerst ook was.
Sterkte ermee.
zaterdag 25 januari 2020 21:40
Wat moeilijk... Ik kan me de teleurstelling wel voorstellen, je hebt toch negen jaar meegeleefd, lief en leed gedeeld. Maar of die kinderen dat ook zo zien... Ik denk dat ze dat niet begrijpen of niet bij stil staan. Het staat zo ver af van hun eigen belevingswereld. Het enige wat je kunt doen is ze vertellen dat je veel waarde hecht aan het contact en hopen dat ze daar op in gaan... Verwijten maken omdat je teleurgesteld bent heeft inderdaad geen zin, dan bereik je het tegenovergestelde.
En moeilijk misschien, maar veel moet je ook niet persoonlijk opvatten. Van dat cadeautje bijvoorbeeld. Mijn kinderen geven ook vaak niks... Vorig jaar kreeg ik een bios-bezoekje van en met mijn zoon, maar dat moet nog gebeuren... en ik ben alweer bijna jarig. Op die leeftijd is het normaal dat het meer van één kant komt. Het 'hun best doen' doen ze vooral voor leeftijdsgenoten en prille liefdes...
En moeilijk misschien, maar veel moet je ook niet persoonlijk opvatten. Van dat cadeautje bijvoorbeeld. Mijn kinderen geven ook vaak niks... Vorig jaar kreeg ik een bios-bezoekje van en met mijn zoon, maar dat moet nog gebeuren... en ik ben alweer bijna jarig. Op die leeftijd is het normaal dat het meer van één kant komt. Het 'hun best doen' doen ze vooral voor leeftijdsgenoten en prille liefdes...
zaterdag 25 januari 2020 21:43
Goeie vraag Lisa. Het stomme is dat daar het antwoord eigenlijk niet op weet. Zou kunnen, ga ik over nadenken.
Maar mijn verhaal gaat natuurlijk niet echt over het cadeautje, dat voorbeeld had ik misschien niet moeten noemen. Vooral over mijn onzekerheid en inzicht in gedrag van kinderen op die leeftijd. En tips wat ik het beste wel of juist niet moet doen.
Maar mijn verhaal gaat natuurlijk niet echt over het cadeautje, dat voorbeeld had ik misschien niet moeten noemen. Vooral over mijn onzekerheid en inzicht in gedrag van kinderen op die leeftijd. En tips wat ik het beste wel of juist niet moet doen.
zaterdag 25 januari 2020 21:55
Deze kinderen moeten al schipperen tussen twee ouders. Hun tijd en aandacht verdelen terwijl ze hartstikke druk zijn met een leven opbouwen los van hun ouders.
Nog een ‘ouder’ erbij maakt het niet makkelijker.
Ik vind het eigenlijk al heel wat dat ze kwamen, op je verjaardag. En best een beetje sneu dat je dat op zich niet genoeg vindt en verdrietig bent omdat ze geen cadeautje hadden meegenomen.
Mijn dochter had een lieve stiefmoeder, maar na dat de relatie met vader uit was, heeft ze amper nog aandacht aan haar stiefmoeder besteed. Terwijl ze toch echt veel van haar hield toen ze nog samen met vader was. Ik heb haar nog wel geprobeerd te bewegen contact te houden, maar ze vond het te ingewikkeld. Moeder en vader tevreden houden en dan ook nog een ex-stiefmoeder.... de loyaliteit ligt dan toch bij de eigen ouders.
Kan me wel voorstellen dat dit voor jou heel erg verdrietig is. Je hebt je toch gehecht aan die kinderen.
Maar voor die kinderen is het anders. Ook toen jij samen was met hun vader, was het al moeilijk voor hen. Want ze hadden hun vader en moeder niet samen en moesten dealen met ‘extra’ ouders.
Ondanks je verdriet, heb ook wat begrip voor hun positie.
Nog een ‘ouder’ erbij maakt het niet makkelijker.
Ik vind het eigenlijk al heel wat dat ze kwamen, op je verjaardag. En best een beetje sneu dat je dat op zich niet genoeg vindt en verdrietig bent omdat ze geen cadeautje hadden meegenomen.
Mijn dochter had een lieve stiefmoeder, maar na dat de relatie met vader uit was, heeft ze amper nog aandacht aan haar stiefmoeder besteed. Terwijl ze toch echt veel van haar hield toen ze nog samen met vader was. Ik heb haar nog wel geprobeerd te bewegen contact te houden, maar ze vond het te ingewikkeld. Moeder en vader tevreden houden en dan ook nog een ex-stiefmoeder.... de loyaliteit ligt dan toch bij de eigen ouders.
Kan me wel voorstellen dat dit voor jou heel erg verdrietig is. Je hebt je toch gehecht aan die kinderen.
Maar voor die kinderen is het anders. Ook toen jij samen was met hun vader, was het al moeilijk voor hen. Want ze hadden hun vader en moeder niet samen en moesten dealen met ‘extra’ ouders.
Ondanks je verdriet, heb ook wat begrip voor hun positie.
zaterdag 25 januari 2020 22:01
Toen ik uit huis ging van mijn bloedeigen ouders (gewoon nog getrouwd) had ik ook weinig verhalen naar hun toe en kwam ik ook weinig langs. Het was voor de apptijd, maar ik denk ook niet dat ik er dan veel uit had kunnen persen. En ja, mijn moeder belde mij meer dan ik haar. Vaak nam ik niet eens op.
Het lijkt me als kind dan wel dubbel zwaar als je ook nog eens met drie sets geïnteresseerden te maken zou hebben. Steeds weer dat gezeur hoe het met je gaat en dat almaar opnieuw moeten vertellen.
Cadeautjes kocht ik wel altijd.
Het lijkt me als kind dan wel dubbel zwaar als je ook nog eens met drie sets geïnteresseerden te maken zou hebben. Steeds weer dat gezeur hoe het met je gaat en dat almaar opnieuw moeten vertellen.
Cadeautjes kocht ik wel altijd.
anoniem_639a9136a72af wijzigde dit bericht op 25-01-2020 22:02
2.58% gewijzigd
zaterdag 25 januari 2020 22:07
Ik gok ook dat ze gewoon tijd te kort komen.
Ze studeren of werken of een combi van beiden, wonen misschien al niet meer "thuis", zijn bezig met vrienden en uitgaan, hebben 2 ouders die aandacht willen en dan is er ook nog een stiefmoeder die geen stiefmoeder meer is.
En wie weet is er intussen zelfs een nieuwe vriendin bij hun vader waardoor ze het nog moeilijker hebben.
Ik zou niet zo zeer dinertjes doen, maar meer op café afspreken voor een glas.
Waarbij jij trakteert, want zo'n 19-jarige zit permanent zonder centen
.
Je praat bij en na 2 uur ga je elk weer je eigen kant op.
Ze studeren of werken of een combi van beiden, wonen misschien al niet meer "thuis", zijn bezig met vrienden en uitgaan, hebben 2 ouders die aandacht willen en dan is er ook nog een stiefmoeder die geen stiefmoeder meer is.
En wie weet is er intussen zelfs een nieuwe vriendin bij hun vader waardoor ze het nog moeilijker hebben.
Ik zou niet zo zeer dinertjes doen, maar meer op café afspreken voor een glas.
Waarbij jij trakteert, want zo'n 19-jarige zit permanent zonder centen
.Je praat bij en na 2 uur ga je elk weer je eigen kant op.
zaterdag 25 januari 2020 22:17
Het gaat natuurlijk niet om het cadeautje, maar ik proef bij jou ook wel een beetje dat je vooral het leven dat je met hen had mist. Het huis, de familie, misschien voelt het alsof je je er aan vastklampt?nikitah schreef: ↑25-01-2020 21:43Goeie vraag Lisa. Het stomme is dat daar het antwoord eigenlijk niet op weet. Zou kunnen, ga ik over nadenken.
Maar mijn verhaal gaat natuurlijk niet echt over het cadeautje, dat voorbeeld had ik misschien niet moeten noemen. Vooral over mijn onzekerheid en inzicht in gedrag van kinderen op die leeftijd. En tips wat ik het beste wel of juist niet moet doen.
En bedenk wel dat zij nu al met minimaal drie partijen te maken hebben.
Heeft vader straks een nieuwe relatie, wordt het nog meer. En wie weet heeft moeder ook al zo haag bagage.
zaterdag 25 januari 2020 22:23
Grappig, dat zou mij juist veel meer een “ding” lijken dan even een avondje mee-eten en daarna misschien nog wat anders doen, uitgaan ofzo.realhwmakfsd schreef: ↑25-01-2020 22:02Misschien kunnen jullie eens een film avondje houden? Dekentjes erbij, hapjes. Dan maak je het toch wat informeler dan avond eten, dat zou ik zelf wel prettig vinden in zo'n situatie (23 jaar)
zaterdag 25 januari 2020 22:35
Allemaal heel erg bedankt voor de reacties. Het relativeert enorm.
Wat ik heel herkenbaar vind is dat ze laatst een keer kwamen eten en ik de verwachting had dat ze de hele avond wel zouden blijven. En nee hoor, ze hadden geen tijd meer voor koffie of thee, want ze hadden nog andere afspraken gemaakt daarna en gingen meteen na het eten weer weg. Ik had ook alleen maar gevraagd of ze bleven eten.
Heb echt al een aantal keren de verwachting bij moeten stellen.
Waar ik me niet voor kan stellen om na ergens gegeten te hebben daarna nog iets anders te doen (ik word oud
) hebben zij natuurlijk nog de jonge energie om nog vanalles te willen ondernemen daarna.
En precies wat jullie ook zeggen, ik wil mezelf niet teveel opdringen, want ik begrijp zeker wel dat ze geen zin hebben in 3 paar ouders. En ja, dan kom ik als laatste, hoe pijnlijk dat ook is. Begrijpen doe ik dat zeker.
Gelukkig kennen ze wel veel stabiliteit, na de scheiding van hun ouders, toen waren ze volgens mij 6 en 8 ofzo, hebben ze van beide kanten maar 1 stiefmoeder (ik) en 1 stiefvader gehad, bij moeders kant is dat stabiel volgens mij. En onderling hebben we het ook altijd goed kunnen vinden. En voor zover ik weet zit er nog geen nieuwe vriendin op de bank, maar ja, ik besef me zeker dat als het wel zover is dat het dan voor hun misschien nog wel ingewikkelder wordt.
Wat ik heel herkenbaar vind is dat ze laatst een keer kwamen eten en ik de verwachting had dat ze de hele avond wel zouden blijven. En nee hoor, ze hadden geen tijd meer voor koffie of thee, want ze hadden nog andere afspraken gemaakt daarna en gingen meteen na het eten weer weg. Ik had ook alleen maar gevraagd of ze bleven eten.
Heb echt al een aantal keren de verwachting bij moeten stellen.Waar ik me niet voor kan stellen om na ergens gegeten te hebben daarna nog iets anders te doen (ik word oud
) hebben zij natuurlijk nog de jonge energie om nog vanalles te willen ondernemen daarna.En precies wat jullie ook zeggen, ik wil mezelf niet teveel opdringen, want ik begrijp zeker wel dat ze geen zin hebben in 3 paar ouders. En ja, dan kom ik als laatste, hoe pijnlijk dat ook is. Begrijpen doe ik dat zeker.
Gelukkig kennen ze wel veel stabiliteit, na de scheiding van hun ouders, toen waren ze volgens mij 6 en 8 ofzo, hebben ze van beide kanten maar 1 stiefmoeder (ik) en 1 stiefvader gehad, bij moeders kant is dat stabiel volgens mij. En onderling hebben we het ook altijd goed kunnen vinden. En voor zover ik weet zit er nog geen nieuwe vriendin op de bank, maar ja, ik besef me zeker dat als het wel zover is dat het dan voor hun misschien nog wel ingewikkelder wordt.
zaterdag 25 januari 2020 23:10
