Relaties
alle pijlers
Na scheiding (ex) schoonouders weer in beeld?
woensdag 25 november 2020 23:59
Hallo, ik loop erg op de zaken vooruit. Maar ik had vandaag in het kader van kerst een gesprek met mijn ex over zijn ouders.
Mijn ex en ik zijn voorzichtigjes een doorstart van onze relatie aan het overwegen en daarmee komen dus ook mensen terug in beeld die sinds de scheiding uit beeld zijn geraakt, zoals schoonfamilie.
Ik ben benieuwd of er hier forummers zijn die hiermee te maken hebben gehad.
Mijn ex schoonouders hebben heel teleurgesteld gereageerd bijvoorbeeld. Nu vieren wij geen kerst samen met wederzijdse familie (deels ook door corona). Maar ik kan me voorstellen dat als we zo doorgaan op deze voet er wél weer situaties zijn waar elkaars familie of vrienden elkaar terug ontmoeten.
Ik vind het ook lastig hoe hier mee om te gaan en mijn ex ex? ook.
Mijn ex en ik zijn voorzichtigjes een doorstart van onze relatie aan het overwegen en daarmee komen dus ook mensen terug in beeld die sinds de scheiding uit beeld zijn geraakt, zoals schoonfamilie.
Ik ben benieuwd of er hier forummers zijn die hiermee te maken hebben gehad.
Mijn ex schoonouders hebben heel teleurgesteld gereageerd bijvoorbeeld. Nu vieren wij geen kerst samen met wederzijdse familie (deels ook door corona). Maar ik kan me voorstellen dat als we zo doorgaan op deze voet er wél weer situaties zijn waar elkaars familie of vrienden elkaar terug ontmoeten.
Ik vind het ook lastig hoe hier mee om te gaan en mijn ex ex? ook.
donderdag 26 november 2020 10:29
En wat heeft je man allemaal over jou gezegd tijdens de scheiding, vlak na de scheiding? Hoeveel vuile was heeft hij over jou buiten gehangen bij zijn ouders?
Er moet een reden zijn dat je schoonouders zo tegen dit zijn. En daarvoor denk ik dat je eerst met je ex moet spreken over wat er allemaal met hen is besproken in jouw afwezigheid.
Er moet een reden zijn dat je schoonouders zo tegen dit zijn. En daarvoor denk ik dat je eerst met je ex moet spreken over wat er allemaal met hen is besproken in jouw afwezigheid.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 26 november 2020 10:39
De relatie met mijn schoonouders is nooit goed geweest. Alleen ik ben daar door de breuk grotendeels anders in gaan staan.
Waar ik tijdens ons huwelijk altijd de wens én frustratie heb gekend om geaccepteerd te worden en daar mijn best voor te doen, heb ik dat nu laten varen. Zij hoeven mij niet leuk te vinden en ik hoef hen niet leuk te vinden. Voor mij nu helemaal prima. Maar ik kan met hen wél prima fatsoenlijk een koetjes en kalfjes gesprek hebben, waarbij mijn verwachtingen niet verder reiken.
Het lijkt er echter op dat ze mij gewoon niet meer willen zien. En dat vind ik in die zin moeilijk dat dat dus zou betekenen dat mijn ex/partner volgend jaar opnieuw wil doen alsof ik niet in zijn leven ben, om zijn ouders te ontzien. Dus nooit meer terug naar Pasen vieren met de families (deden we altijd, verjaardagen, kerst, etc).
Dat vind ik geen leuk vooruitzicht dat we in de praktijk op dat soort dagen nog steeds moeten doen alsof we niet bij elkaar horen. Dat ik moet zorgen dat ik weg ben op zijn verjaardag als zijn ouders komen, dat wij kerst niet samen kunnen vieren, want hij gaat naar zijn familie en ik naar de mijne, etc
Ik persoonlijk vind het erg kinderachtig. Niet dat ik er iets aan kan veranderen en mijn partner hierom onder druk zetten vind ik ook niet fijn. Want hij wil die confrontatie niet aangaan en dat snap ik.
donderdag 26 november 2020 10:44
Omdat zij en ik altijd een hele sterke mening over elkaar hebben gehad. Ik vond zijn ouders altijd hele dominante bepalende mensen. En aangezien ik zelf ook niet het meegaande type was, werd hen dat niet altijd in dank afgenomen. Spanningen waren regelmatig voelbaar. Ik denk alleen dat voor mij de breuk in die zin goed heeft gewerkt. Ik heb geen behoefte (meer) om een relatie met die mensen te hebben. Voor mij is het prima om beleefdheden uit te wisselen. En dan zou het zelfs gezellig kunnen worden.
donderdag 26 november 2020 10:52
Je wil zeker wel een relatie met deze mensen. Je opent er een topic over, je weet nu al hoe het zal gaan ( jij op het tweede plan).diyer schreef: ↑26-11-2020 10:44Omdat zij en ik altijd een hele sterke mening over elkaar hebben gehad. Ik vond zijn ouders altijd hele dominante bepalende mensen. En aangezien ik zelf ook niet het meegaande type was, werd hen dat niet altijd in dank afgenomen. Spanningen waren regelmatig voelbaar. Ik denk alleen dat voor mij de breuk in die zin goed heeft gewerkt. Ik heb geen behoefte (meer) om een relatie met die mensen te hebben. Voor mij is het prima om beleefdheden uit te wisselen. En dan zou het zelfs gezellig kunnen worden.
Je mag ook echt deze ex vriendschappelijk blijven zien, als de vader van je kinderen maar kiezen voor een leuke vent met leuke schoonouders. Waar je niet door de achterdeur hoeft weg te sluipen zodra de voordeurbel gaat. Kom op zeg, 25 + 3 = 28 jaar omgang. Dan ben je al (bijna) Sarah misschien en dan ben je nóg altijd bezig met vechten om geaccepteerd en gewaardeerd te worden.
Je mag ook kiezen voor beter hoor.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 26 november 2020 10:59
donderdag 26 november 2020 11:00
Eens met Doreia.
Ik heb je topic indertijd gevolgd. Ik denk ook dat je voor beter zou kunnen kiezen.
Losmaken kost tijd. Ik vond je goed bezig vlak na de breuk. Heb het idee dat je wel erg snel bakzeil heb gehaald. En nu dus al twee jaar met een doorstart bezig... mmm.
ik hoop dat de hernieuwde relatie met je ex je brengt wat je zoekt, maar ik vind de aanleiding voor dit topic wel treurig.
Ik heb je topic indertijd gevolgd. Ik denk ook dat je voor beter zou kunnen kiezen.
Losmaken kost tijd. Ik vond je goed bezig vlak na de breuk. Heb het idee dat je wel erg snel bakzeil heb gehaald. En nu dus al twee jaar met een doorstart bezig... mmm.
ik hoop dat de hernieuwde relatie met je ex je brengt wat je zoekt, maar ik vind de aanleiding voor dit topic wel treurig.
donderdag 26 november 2020 11:07
Nou ja, ik hoef nogmaals geen relatie. Ik wil alleen wel graag 'gewoon' in beeld mogen zijn. Mijn familie heeft mijn ex en partner altijd geaccepteerd, ook tijdens de breuk. Neefjes/nichtjes zijn bij hem wezen logeren en hij is mijn vader af en toe blijven bezoeken. Dat heeft hij overigens zelf gedaan. En ik heb hem ook nooit verstopt. Heb af en toe genoemd dat we iets samen deden, etc.
En omdat mijn ex familie zo'n sterke mening heeft, heeft mijn ex mij ook niet meer genoemd. Want hij kon altijd rekenen op een dikke gratis mening en mijn partner heeft een nogal ontwijkende aard. Hij heeft al die tijd eigenlijk amper gesproken over zijn leven als single vader en er is nooit naar gevraagd. Hierdoor hebben zijn ouders aangenomen dat ik verleden tijd was, terwijl dat dus niet het geval is.
Maar goed, om die reden voelt het voor mijn kant vd familie minder raar. En is hij dus wél welkom en aanwezig op bepaalde dagen.
Ik open dit topic trouwens ook niet voor een oplossing. Ik denk meer om even te ventileren dat ik de reactie zo ongelooflijk kinderachtig vind. En het jammer vind dat mijn partner het nog altijd zo lastig vind om dingen te doen of te zeggen waarbij hij het gevoel heeft zich schuldig te moeten voelen. Maar goed, dat is ook een stukje acceptatie van mijn kant dat hij zo in elkaar steekt en dat sommige dingen (zeer) positief zijn veranderd tussen ons door de breuk. Maar niet alles dus. En ik op sommige fronten zelfs een stap terug moet doen nu het hoge woord eruit is en dat blijkbaar zo verkeerd valt.
En omdat mijn ex familie zo'n sterke mening heeft, heeft mijn ex mij ook niet meer genoemd. Want hij kon altijd rekenen op een dikke gratis mening en mijn partner heeft een nogal ontwijkende aard. Hij heeft al die tijd eigenlijk amper gesproken over zijn leven als single vader en er is nooit naar gevraagd. Hierdoor hebben zijn ouders aangenomen dat ik verleden tijd was, terwijl dat dus niet het geval is.
Maar goed, om die reden voelt het voor mijn kant vd familie minder raar. En is hij dus wél welkom en aanwezig op bepaalde dagen.
Ik open dit topic trouwens ook niet voor een oplossing. Ik denk meer om even te ventileren dat ik de reactie zo ongelooflijk kinderachtig vind. En het jammer vind dat mijn partner het nog altijd zo lastig vind om dingen te doen of te zeggen waarbij hij het gevoel heeft zich schuldig te moeten voelen. Maar goed, dat is ook een stukje acceptatie van mijn kant dat hij zo in elkaar steekt en dat sommige dingen (zeer) positief zijn veranderd tussen ons door de breuk. Maar niet alles dus. En ik op sommige fronten zelfs een stap terug moet doen nu het hoge woord eruit is en dat blijkbaar zo verkeerd valt.
donderdag 26 november 2020 11:23
Nou, als ex hier zo graag aan mee wil werken om zijn ouders te ontzien i.p.v. op te komen voor mij dan zou ik me heel erg gaan afvragen wat die ouders weten wat ik niet weet. Staan zijn ouders boven jou bij je ex? Was dat altijd al zo? Of is hij nu bang dat ze jou iets vertellen?diyer schreef: ↑26-11-2020 10:39De relatie met mijn schoonouders is nooit goed geweest. Alleen ik ben daar door de breuk grotendeels anders in gaan staan.
Waar ik tijdens ons huwelijk altijd de wens én frustratie heb gekend om geaccepteerd te worden en daar mijn best voor te doen, heb ik dat nu laten varen. Zij hoeven mij niet leuk te vinden en ik hoef hen niet leuk te vinden. Voor mij nu helemaal prima. Maar ik kan met hen wél prima fatsoenlijk een koetjes en kalfjes gesprek hebben, waarbij mijn verwachtingen niet verder reiken.
Het lijkt er echter op dat ze mij gewoon niet meer willen zien. En dat vind ik in die zin moeilijk dat dat dus zou betekenen dat mijn ex/partner volgend jaar opnieuw wil doen alsof ik niet in zijn leven ben, om zijn ouders te ontzien. Dus nooit meer terug naar Pasen vieren met de families (deden we altijd, verjaardagen, kerst, etc).
Dat vind ik geen leuk vooruitzicht dat we in de praktijk op dat soort dagen nog steeds moeten doen alsof we niet bij elkaar horen. Dat ik moet zorgen dat ik weg ben op zijn verjaardag als zijn ouders komen, dat wij kerst niet samen kunnen vieren, want hij gaat naar zijn familie en ik naar de mijne, etc
Ik persoonlijk vind het erg kinderachtig. Niet dat ik er iets aan kan veranderen en mijn partner hierom onder druk zetten vind ik ook niet fijn. Want hij wil die confrontatie niet aangaan en dat snap ik.
donderdag 26 november 2020 11:27
Een doorstart maken = proberen of er een nieuwe relatie mogelijk is.diyer schreef: ↑26-11-2020 11:07Nou ja, ik hoef nogmaals geen relatie. Ik wil alleen wel graag 'gewoon' in beeld mogen zijn. Mijn familie heeft mijn ex en partner altijd geaccepteerd, ook tijdens de breuk. Neefjes/nichtjes zijn bij hem wezen logeren en hij is mijn vader af en toe blijven bezoeken. Dat heeft hij overigens zelf gedaan. En ik heb hem ook nooit verstopt. Heb af en toe genoemd dat we iets samen deden, etc.
En omdat mijn ex familie zo'n sterke mening heeft, heeft mijn ex mij ook niet meer genoemd. Want hij kon altijd rekenen op een dikke gratis mening en mijn partner heeft een nogal ontwijkende aard. Hij heeft al die tijd eigenlijk amper gesproken over zijn leven als single vader en er is nooit naar gevraagd. Hierdoor hebben zijn ouders aangenomen dat ik verleden tijd was, terwijl dat dus niet het geval is.
Maar goed, om die reden voelt het voor mijn kant vd familie minder raar. En is hij dus wél welkom en aanwezig op bepaalde dagen.
Ik open dit topic trouwens ook niet voor een oplossing. Ik denk meer om even te ventileren dat ik de reactie zo ongelooflijk kinderachtig vind. En het jammer vind dat mijn partner het nog altijd zo lastig vind om dingen te doen of te zeggen waarbij hij het gevoel heeft zich schuldig te moeten voelen. Maar goed, dat is ook een stukje acceptatie van mijn kant dat hij zo in elkaar steekt en dat sommige dingen (zeer) positief zijn veranderd tussen ons door de breuk. Maar niet alles dus. En ik op sommige fronten zelfs een stap terug moet doen nu het hoge woord eruit is en dat blijkbaar zo verkeerd valt.
Want anders noem je het niet een doorstart maken.
Daarbij noem je hem nu toch je partner? Dus wat is het nu?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 26 november 2020 11:34
donderdag 26 november 2020 11:35
Je ontkomt er niet aan. Het zijn de ouders van je ex, het zijn de grootouders van je kinderen.
Maar zij willen niet.
En je ex kiest voor zijn ouders en hun mening en zal je verstoppen de komende jaren, mocht je besluiten hier weer in te stappen.
Ik denk echt dat het niet meer goed komt tussen jou en zijn ouders, tenzij HIJ actief gaat bemiddelen... wat hij niet zal doen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 26 november 2020 11:42
nDoreia* schreef: ↑26-11-2020 10:29En wat heeft je man allemaal over jou gezegd tijdens de scheiding, vlak na de scheiding? Hoeveel vuile was heeft hij over jou buiten gehangen bij zijn ouders?
Er moet een reden zijn dat je schoonouders zo tegen dit zijn. En daarvoor denk ik dat je eerst met je ex moet spreken over wat er allemaal met hen is besproken in jouw afwezigheid.
Daar ben ik ook wel benieuwd naar. Maar zoals mijn partner is: daar spreekt hij zich niet tot weinig over uit. Omdat hij altijd het gevoel heeft gehad tussen ons in te staan. Verwijten van mij over zijn ouders en van zijn ouders naar mij. Ik denk dat als mijn ex mij vertelt wat zijn ouders over mij zeggen of van mij vinden, dat het dan oorlog wordt ofzo
. Ik denk dat ze mij in hun hart kort samengevat een mindere partij vinden. Iemand die niet goed genoeg is voor hun zoon.Dat gevoel van oorlog zou zo kunnen zijn geweest in het verleden. Omdat ik het toen de moeite vond om te vechten voor mijn goedkeuring. Maar die krijg ik toch niet. Ze doen maar en vinden maar wat ze willen. Ik vind het geen sympathieke lui en zal dat waarschijnlijk nooit vinden. Maar ik kan prima zakelijk vriendelijk zijn. Zeker als dat betekent dat ik ooit wel weer aan 1 kersttafel kan zitten met mijn partner en we niet gemaakt hoeven op te splitsen.
donderdag 26 november 2020 11:46
Als iemand moet kiezen tussen (beoogde) partner of ouders, dan is het aan de die persoon om beide partijen tot elkaar te brengen. Deze persoon wil graag deze twee partijen in het leven hebben. Lukt dat niet of wil diegene dat niet, dan moet deze persoon toch kiezen. of er wordt voor hem gekozen en dan verliest diegene geheid een van beide partijen.
Je weet dus wie de sleutelfiguur is. Maar gezien de hele historie zou ik 0 verwachtingen van je ex hebben. Die heeft gewoon geen ruggengraat in deze.
Je weet dus wie de sleutelfiguur is. Maar gezien de hele historie zou ik 0 verwachtingen van je ex hebben. Die heeft gewoon geen ruggengraat in deze.
doreia* wijzigde dit bericht op 26-11-2020 11:47
2.11% gewijzigd
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 26 november 2020 11:59
diyer schreef: ↑26-11-2020 10:39De relatie met mijn schoonouders is nooit goed geweest. Alleen ik ben daar door de breuk grotendeels anders in gaan staan.
Waar ik tijdens ons huwelijk altijd de wens én frustratie heb gekend om geaccepteerd te worden en daar mijn best voor te doen, heb ik dat nu laten varen. Zij hoeven mij niet leuk te vinden en ik hoef hen niet leuk te vinden. Voor mij nu helemaal prima. Maar ik kan met hen wél prima fatsoenlijk een koetjes en kalfjes gesprek hebben, waarbij mijn verwachtingen niet verder reiken.
Het lijkt er echter op dat ze mij gewoon niet meer willen zien. En dat vind ik in die zin moeilijk dat dat dus zou betekenen dat mijn ex/partner volgend jaar opnieuw wil doen alsof ik niet in zijn leven ben, om zijn ouders te ontzien. Dus nooit meer terug naar Pasen vieren met de families (deden we altijd, verjaardagen, kerst, etc).
Dat vind ik geen leuk vooruitzicht dat we in de praktijk op dat soort dagen nog steeds moeten doen alsof we niet bij elkaar horen. Dat ik moet zorgen dat ik weg ben op zijn verjaardag als zijn ouders komen, dat wij kerst niet samen kunnen vieren, want hij gaat naar zijn familie en ik naar de mijne, etc
Ik persoonlijk vind het erg kinderachtig. Niet dat ik er iets aan kan veranderen en mijn partner hierom onder druk zetten vind ik ook niet fijn. Want hij wil die confrontatie niet aangaan en dat snap ik.
Je partner wil dus liegen over jullie relatie om zijn ouders te ontzien? Is er geen middenweg mogelijk? Dat je partner niet hoeft te liegen en jullie (jij en zijn ouders) elkaar niet zien, of alleen met kerst en verjaardagen oid?
anoniem_175652 wijzigde dit bericht op 26-11-2020 12:02
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
1.25% gewijzigd
donderdag 26 november 2020 12:05
Klopt. En dan is het dus aan mij om dit te accepteren. Ik ga het nog wel inbrengen in onze gezamenlijke therapie en dat ik graag met inmenging vd peut dit bespreekbaar wil maken. Niet omdat ik de uitkomst per se wil dat ik erbij MOET zijn. Maar ik denk dat het wel een aandachtspuntje is voor partner dat hij toch ergens zal moeten leren leven bij zich minder schuldig voelen en zijn eigen gevoel belangrijker moet maken.
Hij gaat nu kerst vieren bij zijn ouders. Waar hij overigens helemaal geen zin in heeft en hij neemt de jongste mee, wat ik weer niet leuk vind, want hij zou aanvankelijk met een vriend kerst vieren en jongste zou bij mij zijn. Maar goed, zijn ouders hebben hem gevraagd, hij vindt het zielig om ze af te wijzen (want corona en zoveel mensen zien ze niet), gaat dus niks doen met die vriend waar hij wél zin in had. En ik zit vervolgens 2e kerstdag alleen, want mijn kind moet natuurlijk mee naar opa en oma. Want alleen kan hij niet komen.
Prima, dat ben ik weer te boven en zó belangrijk is het allemaal ook weer niet. En als je jongste vraagt of ze mee wil, dan is het 'ja graag' want opa en oma strooien altijd dik met geld en kadoos. Dus die ziet al een grote stapel haar kant op komen en dat wil je niet missen als puber natuurlijk.
Maar goed, voor volgend jaar zie ik het graag anders. Ik hoop dat een jaar wetenschap hebben van de hernieuwde relatie van je (volwassen!) zoon bij hen een stukje ruimte geeft.
Ik lees nl. dat hier wel een flink stuk meer mensen zijn die de ex partner maar met moeite weer toelaat.
donderdag 26 november 2020 12:06
Dat hangt denk ik af van de reden van jullie scheiding, en hoeveel vuile was er is buiten gehangen.
Iets ander voorbeeld, maar vrienden van ons zijn uit elkaar gegaan. Hij heeft dagen/weken lang bij ons thuis gezeten om uit te huilen. En eerlijk; daarbij heeft hij ook behoorlijk wat vuile was buiten gehangen over haar. Niks aan de hand zou je zeggen, het blijft onder ons.
Maar uiteindelijk zijn ze weer samengekomen. Hartstikke leuk stel nu, maar man en ik hebben bij vlagen nog steeds moeite met de dingen die we over haar weten. Achteraf hadden we het liever niet geweten. Bij bepaalde dingen hebben we toch een tikje moeite om haar serieus te nemen.
Dat in families soortgelijks gevoelens spelen vind ik dan ook helenaal niet raar. Het heeft tijd nodig om weer ‘vertrouwen’ te winnen.
Iets ander voorbeeld, maar vrienden van ons zijn uit elkaar gegaan. Hij heeft dagen/weken lang bij ons thuis gezeten om uit te huilen. En eerlijk; daarbij heeft hij ook behoorlijk wat vuile was buiten gehangen over haar. Niks aan de hand zou je zeggen, het blijft onder ons.
Maar uiteindelijk zijn ze weer samengekomen. Hartstikke leuk stel nu, maar man en ik hebben bij vlagen nog steeds moeite met de dingen die we over haar weten. Achteraf hadden we het liever niet geweten. Bij bepaalde dingen hebben we toch een tikje moeite om haar serieus te nemen.
Dat in families soortgelijks gevoelens spelen vind ik dan ook helenaal niet raar. Het heeft tijd nodig om weer ‘vertrouwen’ te winnen.
donderdag 26 november 2020 12:22
Dat begrijp ik goed. Maar besef dat dat twee kanten uitwerkt. Ik kan veel vuile was buiten hangen over mijn beleving van een relatie en partner. En dat kan partner ook.piepp schreef: ↑26-11-2020 12:06Dat hangt denk ik af van de reden van jullie scheiding, en hoeveel vuile was er is buiten gehangen.
Iets ander voorbeeld, maar vrienden van ons zijn uit elkaar gegaan. Hij heeft dagen/weken lang bij ons thuis gezeten om uit te huilen. En eerlijk; daarbij heeft hij ook behoorlijk wat vuile was buiten gehangen over haar. Niks aan de hand zou je zeggen, het blijft onder ons.
Maar uiteindelijk zijn ze weer samengekomen. Hartstikke leuk stel nu, maar man en ik hebben bij vlagen nog steeds moeite met de dingen die we over haar weten. Achteraf hadden we het liever niet geweten. Bij bepaalde dingen hebben we toch een tikje moeite om haar serieus te nemen.
Dat in families soortgelijks gevoelens spelen vind ik dan ook helenaal niet raar. Het heeft tijd nodig om weer ‘vertrouwen’ te winnen.
Ik denk op het moment dat je gaat scheiden, dat je vooral de negatieve shitload naar buiten brengt (zoals JIJ dat ervaart). Dat de andere ex partner daar een hele andere beleving bij heeft die minstens net zo shitterig is, dat krijg je dan als vrienden of familie niet mee. Ik vind het fijn om te lezen dat jullie deze partner weer teruggekomen hebben geheten. Maar probeer je altijd te bedenken dat ze de relatie samen maken en dus ook samen de nare dingen hebt veroorzaakt.
Ik weet ook redelijk zeker dat als jij jouw grieven over je partner vertelt in een periode dat het niet zo lekker gaat, dat jouw publiek ook de mening kan vormen dat je man een lompe boer is die geen oog heeft voor jouw behoeften.
donderdag 26 november 2020 12:22
Dit. Ik zou niet accepteren dat jij weg moet als zijn ouders op bezoek komen als jullie weer samen zouden zijn.Madeliefjees schreef: ↑26-11-2020 11:34Wat fijn voor de kinderen dat hun ouders het weer proberen. M.i. zal je ex toch echt 100% voor jou moeten kiezen; ben jij niet welkom, komt hij ook niet. Klaar.
Viert hij zn verjaardag, ben jij er ook. En anders komen ze maar niet.
Straks moet je je huis verlaten als ze op bezoek komen als een van jullie kinderen jarig is?
donderdag 26 november 2020 12:24
Ik wil feestdagen kunnen vieren met partner om het even wie er bij is.Hexopbezemsteel schreef: ↑26-11-2020 12:11Waarom wil je in godsnaam kerst vieren met mensen die je niet mag en waar jij niet welkom bent?
Waarom wil je terug naar een man die jou aan het lijntje houdt? Al drie jaar lang.
donderdag 26 november 2020 12:28
Je wil hem dus veranderen. Hij doet al minstens de 28 jaar dat je hem kent zo. Die peut gaat hem ook niet veranderen hoor. Als jij alleen maar bij de peut zit om hém te veranderen, dan kom je van een hele koude kermis thuis.diyer schreef: ↑26-11-2020 12:05Klopt. En dan is het dus aan mij om dit te accepteren. Ik ga het nog wel inbrengen in onze gezamenlijke therapie en dat ik graag met inmenging vd peut dit bespreekbaar wil maken. Niet omdat ik de uitkomst per se wil dat ik erbij MOET zijn. Maar ik denk dat het wel een aandachtspuntje is voor partner dat hij toch ergens zal moeten leren leven bij zich minder schuldig voelen en zijn eigen gevoel belangrijker moet maken.
Je mag echt gewoon stoppen hoor.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 26 november 2020 12:30
Als mijn familie zo zou reageren, zouden ze toch echt aan het kortste eind trekken. Ik verwacht dat mijn naasten mijn keuzes respecteren, ook als het niet die van hen zou zijn.Wissewis schreef: ↑26-11-2020 03:09Ooit een gebroken vaas weer proberen te lijmen?
Je blijft de barsten zien.
Als familie-lid zou ik geen sikkepit geloof meer hebben in de relatie.
Je bent namelijk waarschijnlijk niet gescheiden om een stel stinkvoeten.
Ik zou dus ook geen zin hebben in "gezellige feestdagen" of feestjes samen.
Waar iedereen op eieren loopt.
Ga eerst maar eens bewijzen dat je terug 5 à 10 jaar samen kan zijn zonder ruzie, gedoe en knipperlicht-gezever en dan wil ik een familiefeestje - na 10 jaar - héél misschien een kans geven.
TO, ik heb het meegemaakt. Het is even ongemakkelijk in het begin, maar als je er allebei zelfverzekerd in staat vindt het heus zijn weg wel weer.
