Relaties
alle pijlers
Na scheiding (ex) schoonouders weer in beeld?
woensdag 25 november 2020 23:59
Hallo, ik loop erg op de zaken vooruit. Maar ik had vandaag in het kader van kerst een gesprek met mijn ex over zijn ouders.
Mijn ex en ik zijn voorzichtigjes een doorstart van onze relatie aan het overwegen en daarmee komen dus ook mensen terug in beeld die sinds de scheiding uit beeld zijn geraakt, zoals schoonfamilie.
Ik ben benieuwd of er hier forummers zijn die hiermee te maken hebben gehad.
Mijn ex schoonouders hebben heel teleurgesteld gereageerd bijvoorbeeld. Nu vieren wij geen kerst samen met wederzijdse familie (deels ook door corona). Maar ik kan me voorstellen dat als we zo doorgaan op deze voet er wél weer situaties zijn waar elkaars familie of vrienden elkaar terug ontmoeten.
Ik vind het ook lastig hoe hier mee om te gaan en mijn ex ex? ook.
Mijn ex en ik zijn voorzichtigjes een doorstart van onze relatie aan het overwegen en daarmee komen dus ook mensen terug in beeld die sinds de scheiding uit beeld zijn geraakt, zoals schoonfamilie.
Ik ben benieuwd of er hier forummers zijn die hiermee te maken hebben gehad.
Mijn ex schoonouders hebben heel teleurgesteld gereageerd bijvoorbeeld. Nu vieren wij geen kerst samen met wederzijdse familie (deels ook door corona). Maar ik kan me voorstellen dat als we zo doorgaan op deze voet er wél weer situaties zijn waar elkaars familie of vrienden elkaar terug ontmoeten.
Ik vind het ook lastig hoe hier mee om te gaan en mijn ex ex? ook.
donderdag 26 november 2020 16:12
En jij geeft haar toestemming dit jaar met kerst naar opa en oma te mogen met haar vader maar volgend jaar, als jij niet welkom bent mag ze niet meer?diyer schreef: ↑26-11-2020 14:27
Kinderen zijn overigens al een stuk groter. De oudste woont praktisch niet meer thuis en is aan het kijken voor zelfstandige woonruimte. De jongste gaat richting zeventien en eindexamen. Heel belangrijk om rust en balans voor in huis te bewaren. Maar niet dat ze constant ons wakende oog nodig heeft. Ze vindt het geloof ik wel prettig zoals het nu gaat.
donderdag 26 november 2020 16:15
Je hebt het over het voordeel van ouder worden en dat je daarom ook mindere kanten van partner kan accepteren, omdat er ook goede kanten tegenover staan.
Voor mij is het voordeel van ouder worden juist dat ik geen tijd meer verspil aan dit soort gedoe. Ik zou nu echt geen ruimte in mijn leven meer hebben voor een man die nog zo onder het juk van zijn ouders zit en die op geen enkel vlak een confrontatie aan durft te gaan.
Als ik als familie-van (maar dan aan jouw kant dus) zou zien dat iemand weer verder gaat met zo iemand zou ik wel even raar opkijken. Ik zou wel mijn mond houden, want ieder zijn keuzes, maar begrijpen? Nee.
Voor mij is het voordeel van ouder worden juist dat ik geen tijd meer verspil aan dit soort gedoe. Ik zou nu echt geen ruimte in mijn leven meer hebben voor een man die nog zo onder het juk van zijn ouders zit en die op geen enkel vlak een confrontatie aan durft te gaan.
Als ik als familie-van (maar dan aan jouw kant dus) zou zien dat iemand weer verder gaat met zo iemand zou ik wel even raar opkijken. Ik zou wel mijn mond houden, want ieder zijn keuzes, maar begrijpen? Nee.
donderdag 26 november 2020 16:22
Dus in een ongezonde relatie is het kind de pion om de schoonouders mee te raken, terwijl to eigenlijk een probleem met haar partner heeft. Tja...
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 26 november 2020 16:24
Ik snap je wel Diyer. Alleen lees ik zoveel tegenstrijdige dingen in je verhaal. en ik herken dat, omdat ik precies zo dacht toen ik nog geen afstand had.
Je zegt dat je niet "gewoon" weer verder kunt gaan. Maar dat doen jullie in zekere zin wel. Hij kiest weer voor de makkelijke weg, want jij accepteert dat makkelijker dan zijn ouders.
En na alles wat er is gebeurd mag jij best van hem verwachten dat hij een andere keuze maakt. Maar dat doet hij niet. En dat ligt niet bij het al dan niet accepteren door je schoonouders. Dat ligt aan zijn keuze, die doet pijn bij jou. En terecht!
En ik besef me dat we hier maar een heel klein inkijkje in jullie relatie krijgen. Maar het klinkt niet alsof hij vecht voor jullie, jou terug wil winnen.
Want dat hij niet vreemd is gegaan, mag misschien zo zijn, maar hij heeft je wel heel erg gekwetst en tekort gedaan.
Je zegt dat je niet "gewoon" weer verder kunt gaan. Maar dat doen jullie in zekere zin wel. Hij kiest weer voor de makkelijke weg, want jij accepteert dat makkelijker dan zijn ouders.
En na alles wat er is gebeurd mag jij best van hem verwachten dat hij een andere keuze maakt. Maar dat doet hij niet. En dat ligt niet bij het al dan niet accepteren door je schoonouders. Dat ligt aan zijn keuze, die doet pijn bij jou. En terecht!
En ik besef me dat we hier maar een heel klein inkijkje in jullie relatie krijgen. Maar het klinkt niet alsof hij vecht voor jullie, jou terug wil winnen.
Want dat hij niet vreemd is gegaan, mag misschien zo zijn, maar hij heeft je wel heel erg gekwetst en tekort gedaan.
donderdag 26 november 2020 16:44
Er is geen toestemming naar kind nodig. Wij zijn degenen die kerst organiseren en wij beslissen waar WIJ zijn met kerst. En zolang ons kind nog kerst viert met ons en hierin niet laat blijken dat ze liever ergens anders is, is zij waar wij zijn. En of dat met opa en oma is (besloten door ons) of dat dat met mijn familie is (besloten door ons) of dat dat met het eigen gezin is (besloten door ons), daar is ons kind. En als ze volgend jaar zelf zegt dat ze liever met opa en oma kerst viert dan bij ons, dat kan. Maar daar is tot nu geen sprake van. Vaak vieren ook oudere inwonende kinderen kerst met de eigen ouders, tenzij er sprake is van een vriendje of vriendinnetje. Onze oudste viert die ene dag met ons en de andere dag is hij bij zijn vriendin.
donderdag 26 november 2020 16:53
Niet persoonlijk naar jou, maar omdat je iets noemt over waar jij nooit voor zou kiezen, iets dat ik me in het algemeen oprecht afvraag. En dat vraag ik me af naar bijna iedereen die hier reageert of in een ander topic en wat ik zelden tot nooit hoor: hoe is het eigenlijk met de eigen relaties?rumforviva schreef: ↑26-11-2020 16:15Je hebt het over het voordeel van ouder worden en dat je daarom ook mindere kanten van partner kan accepteren, omdat er ook goede kanten tegenover staan.
Voor mij is het voordeel van ouder worden juist dat ik geen tijd meer verspil aan dit soort gedoe. Ik zou nu echt geen ruimte in mijn leven meer hebben voor een man die nog zo onder het juk van zijn ouders zit en die op geen enkel vlak een confrontatie aan durft te gaan.
Als ik als familie-van (maar dan aan jouw kant dus) zou zien dat iemand weer verder gaat met zo iemand zou ik wel even raar opkijken. Ik zou wel mijn mond houden, want ieder zijn keuzes, maar begrijpen? Nee.
Want ik moet haast wel concluderen dat iedereen die mij of anderen adviseert over dingen die ze zelf nóóit zouden doen of willen, dat het eigen leven vd persoon in kwestie dan wel supergoed moet zijn. Er is werkelijk waar geen spoortje van relatie trouble en/of iedereen bevalt het single leven duizend maal beter dan toen het was ten tijde van de relatie.
En eerlijk? Dat is absoluut NIET de ervaring die ik in mijn omgeving heb. Ik zie dat veel stellen binnen hun relatie worstelen met zichzelf en de ander. En ik zie dat degenen die uit de relatie zijn gestapt na jaren nog met regelmaat worstelen met het single zijn, danwel de op en af komende en gaande relaties die het toch ook niet blijken te zijn.
Dit is overigens even een zeer grote uitstap van mij hoor. Maar dat is wel wat ik me regelmatig afvraag over de reageerders. Iemand die hier in dit topic gereageerd heeft en een zeer eerlijk korte reactie daarop durft te geven? Zowel degenen mét relatie als degenen zonder relatie. Hoe tevreden ben je over je relatie? Of hoe tevreden ben je over je single schap? Of het feit dat je misschien meerdere kortere relaties hebt gehad omdat je die leuke partner die een blijvertje zou moeten zijn niet bent tegengekomen?
donderdag 26 november 2020 17:01
Jij opent een topic, dus het topic gaat over jou, niet over de mensen die reageren.
Ontevreden zijn als single is geen reden om naar je ex terug te gaan. De kans is groot dat je je ex en het missen van een relatie bent gaan idealiseren, zonder dat de redenen waarom je uit elkaar bent gegaan zijn opgelost.
Indien je niet tevreden bent in de relatie, je bent niet tevreden met de relatie met je omgeving en je bent niet tevreden als single, dan zit de ontevredenheid maar op 1 plek dat is in jezelf. Geen enkele partner, relatie, vriend of familielid kan dat voor je oplossen. De relatie die jij met jezelf hebt, kun je alleen zelf verbeteren.
Ik zou echt stoppen met het maken van keuzes vanuit ontevredenheid, want daar is nog nooit iemand gelukkig van geworden.
Ontevreden zijn als single is geen reden om naar je ex terug te gaan. De kans is groot dat je je ex en het missen van een relatie bent gaan idealiseren, zonder dat de redenen waarom je uit elkaar bent gegaan zijn opgelost.
Indien je niet tevreden bent in de relatie, je bent niet tevreden met de relatie met je omgeving en je bent niet tevreden als single, dan zit de ontevredenheid maar op 1 plek dat is in jezelf. Geen enkele partner, relatie, vriend of familielid kan dat voor je oplossen. De relatie die jij met jezelf hebt, kun je alleen zelf verbeteren.
Ik zou echt stoppen met het maken van keuzes vanuit ontevredenheid, want daar is nog nooit iemand gelukkig van geworden.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 26 november 2020 17:13
Op zich best interessant hoor. Ik ben altijd geneigd meer van mensen aan te nemen als ik het gevoel heb als ze uit eigen ervaring kunnen spreken bijvoorbeeld. Daarom probeer ik vaak ook een stukje van mezelf mee te geven als ik op iemands topic reageer en het gaat bijv. over relaties. Omdat reacties van anderen niet altijd, maar vaak wel, gekleurd zijn door eigen ervaringen, frustraties of wat dan ook. Het gaat dus zelden alleen over mij, maar vaak ook over de teleurstelling of ervaring vd ander. Wel handig als je een advies op waarde probeert te schatten.viva-amber schreef: ↑26-11-2020 17:01Jij opent een topic, dus het topic gaat over jou, niet over de mensen die reageren.
Adviezen in het verleden over 'hij gaat vreemd, zeker weten' gingen wat mij betreft bijna altijd over de ervaring vd ander en had helemaal niks met mijn situatie te maken.
donderdag 26 november 2020 17:18
Op zich een goede, maar zeer algemene tip. Maar ik kan net zo goed stellen dat tevredenheid een graatmeter is en als dat afwezig is, dat dat een indicatie is voor iets dat niet goed zit.viva-amber schreef: ↑26-11-2020 17:01
Ik zou echt stoppen met het maken van keuzes vanuit ontevredenheid, want daar is nog nooit iemand gelukkig van geworden.
Punt is en blijft dat ik gewoon de hele tijd heel goed moet zoeken naar: was will das Weib. Dus, de hele tijd bij mezelf terugkomen en erachter zien te komen wat ik voel en wat dat betekent. Dat is het enige dat ik kan.
donderdag 26 november 2020 17:29
Wanneer je een leuke relatie wil dan zou ik voor jezelf nagaan of dat met deze man uberhaupt wel mogelijk is en dan niet met een lijst aan een verbeterpunten, maar met het echte beeld inclusief de plussen en minnen. Ik vraag mij echt af of je hem wil of dat je alleen het ideaalbeeld mist van een relatie.
Je doet met een advies wat jij wil. Indien ik zat te wachten op een persoonlijke beoordeling over mijn ervaringen dan had ik zelf wel een topic geopend.
Je doet met een advies wat jij wil. Indien ik zat te wachten op een persoonlijke beoordeling over mijn ervaringen dan had ik zelf wel een topic geopend.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 26 november 2020 17:47
Natuurlijk reageert iedereen vanuit zijn eigen referentiekader. Sommigen omdat ze zich echt niets bij een bepaald verhaal kunnen voorstellen. Anderen omdat ze iets herkennen. Vanuit die laatste emotie heb ik de laatste jaren veel meegelezen, onder andere met jou. Uiteraard kan ik alleen maar afgaan op wat je hier post. Ik ken jou of je (ex)partner niet.
En ja, je mist iemand met wie je 25 jaar bent samen geweest. En ja, je mist iets als de vader van je kinderen wegvalt uit je gezin. Dat durven of kunnen loslaten is niet makkelijk. Ik herkende heel veel van je gevoel indertijd, je worsteling ook.
Maar ik herken nu vervolgens niks in wat je schrijft over was will das Weib en het werken aan je eigen groei etc. Want er lijkt niets veranderd. Je verdedigde je ex partner drie jaar geleden en dat doe je nog. Na nauwelijks een jaar alleen ben je aan een doorstart met hem begonnen die nu alweer twee jaar duurt en zoals ik je huidige topic interpreteer, nog niet veel oplevert waar jij echt gelukkiger van lijkt te worden. Hij voelt zich niet veilig bij jou? En dat dan al 28 jaar niet? Ik zou me voor minder op mijn hoofd krabben.
Dus ja, in die zin reageerde ik clichématig of zoals het een Viva-forumster betaamt, negatief. In een voor mij belangrijke periode heb ik veel met je meegeleefd, en ook wel het nodige aan wat je toen schreef gehad, waarvoor nog dank trouwens
, en ik had ergens verwacht of gehoopt dat het anders (in mijn beleving) beter met je zou gaan dan ik uit dit verhaal opmaak. Maar het is inderdaad jouw leven en jouw keuze uiteindelijk, zonder meer!
Maar daar hoef je geen topic voor te openen.
En ja, je mist iemand met wie je 25 jaar bent samen geweest. En ja, je mist iets als de vader van je kinderen wegvalt uit je gezin. Dat durven of kunnen loslaten is niet makkelijk. Ik herkende heel veel van je gevoel indertijd, je worsteling ook.
Maar ik herken nu vervolgens niks in wat je schrijft over was will das Weib en het werken aan je eigen groei etc. Want er lijkt niets veranderd. Je verdedigde je ex partner drie jaar geleden en dat doe je nog. Na nauwelijks een jaar alleen ben je aan een doorstart met hem begonnen die nu alweer twee jaar duurt en zoals ik je huidige topic interpreteer, nog niet veel oplevert waar jij echt gelukkiger van lijkt te worden. Hij voelt zich niet veilig bij jou? En dat dan al 28 jaar niet? Ik zou me voor minder op mijn hoofd krabben.
Dus ja, in die zin reageerde ik clichématig of zoals het een Viva-forumster betaamt, negatief. In een voor mij belangrijke periode heb ik veel met je meegeleefd, en ook wel het nodige aan wat je toen schreef gehad, waarvoor nog dank trouwens
, en ik had ergens verwacht of gehoopt dat het anders (in mijn beleving) beter met je zou gaan dan ik uit dit verhaal opmaak. Maar het is inderdaad jouw leven en jouw keuze uiteindelijk, zonder meer! Maar daar hoef je geen topic voor te openen
.
donderdag 26 november 2020 18:07
Of deze mensen laten niet zo met zich sollen en geven je daarom bepaalde adviezen.diyer schreef: ↑26-11-2020 16:53Niet persoonlijk naar jou, maar omdat je iets noemt over waar jij nooit voor zou kiezen, iets dat ik me in het algemeen oprecht afvraag. En dat vraag ik me af naar bijna iedereen die hier reageert of in een ander topic en wat ik zelden tot nooit hoor: hoe is het eigenlijk met de eigen relaties?
Want ik moet haast wel concluderen dat iedereen die mij of anderen adviseert over dingen die ze zelf nóóit zouden doen of willen, dat het eigen leven vd persoon in kwestie dan wel supergoed moet zijn. Er is werkelijk waar geen spoortje van relatie trouble en/of iedereen bevalt het single leven duizend maal beter dan toen het was ten tijde van de relatie.
En eerlijk? Dat is absoluut NIET de ervaring die ik in mijn omgeving heb. Ik zie dat veel stellen binnen hun relatie worstelen met zichzelf en de ander. En ik zie dat degenen die uit de relatie zijn gestapt na jaren nog met regelmaat worstelen met het single zijn, danwel de op en af komende en gaande relaties die het toch ook niet blijken te zijn.
Dit is overigens even een zeer grote uitstap van mij hoor. Maar dat is wel wat ik me regelmatig afvraag over de reageerders. Iemand die hier in dit topic gereageerd heeft en een zeer eerlijk korte reactie daarop durft te geven? Zowel degenen mét relatie als degenen zonder relatie. Hoe tevreden ben je over je relatie? Of hoe tevreden ben je over je single schap? Of het feit dat je misschien meerdere kortere relaties hebt gehad omdat je die leuke partner die een blijvertje zou moeten zijn niet bent tegengekomen?
Ik ben overigens gescheiden en dat was niet omdat hij zweetvoeten had. Ik ben niet van het direct opgeven en een extra kans ka m'n jn sommige gevallen best werken. Maar als je door iemand zo aan het lijntje gehouden wordt, zou dat voor mij echt klaar zijn. Maar blijkbaar ben jij nog niet klaar om dat lijntje met hem te verbreken.
donderdag 26 november 2020 18:20
Ik heb ooit een vreselijk verrotte relatie gehad. Ik ben heel snel groot geworden zo gezegd.
Mijn huidige relatie is heerlijk rustig. Hij gaat altijd uit van het goede, niet van te kwader trouw of opzet. Net als ik, dus het is heerlijk ontspannen. Geen ruzie, gekwetstheid, niets. Gewoon, gewoon.
Nu met corona allebei thuis aan het werk en het is echt leuk. Samen koffie drinken overdag, lunchen en wandelen tussen de middag. Echt prima.
Dat gun ik jou ook.
Mijn huidige relatie is heerlijk rustig. Hij gaat altijd uit van het goede, niet van te kwader trouw of opzet. Net als ik, dus het is heerlijk ontspannen. Geen ruzie, gekwetstheid, niets. Gewoon, gewoon.
Nu met corona allebei thuis aan het werk en het is echt leuk. Samen koffie drinken overdag, lunchen en wandelen tussen de middag. Echt prima.
Dat gun ik jou ook.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 26 november 2020 18:41
Dat is waar het omgaat.Doreia* schreef: ↑26-11-2020 18:20Ik heb ooit een vreselijk verrotte relatie gehad. Ik ben heel snel groot geworden zo gezegd.
Mijn huidige relatie is heerlijk rustig. Hij gaat altijd uit van het goede, niet van te kwader trouw of opzet. Net als ik, dus het is heerlijk ontspannen. Geen ruzie, gekwetstheid, niets. Gewoon, gewoon.
Nu met corona allebei thuis aan het werk en het is echt leuk. Samen koffie drinken overdag, lunchen en wandelen tussen de middag. Echt prima.
Dat gun ik jou ook.
Een relatie zonder struggles.
Je neemt en je geeft wat.
Je levert soms wat in. Maar dat is in harmonie.
Mensen kun je niet groots veranderen. Daar geloof ik niet in.
To hoeveel moet je inleveren in deze relatie ?
Je man zou nu op dit punt van kerst toch voor jouw kiezen.
donderdag 26 november 2020 18:43
LiefDoreia* schreef: ↑26-11-2020 18:20Ik heb ooit een vreselijk verrotte relatie gehad. Ik ben heel snel groot geworden zo gezegd.
Mijn huidige relatie is heerlijk rustig. Hij gaat altijd uit van het goede, niet van te kwader trouw of opzet. Net als ik, dus het is heerlijk ontspannen. Geen ruzie, gekwetstheid, niets. Gewoon, gewoon.
Nu met corona allebei thuis aan het werk en het is echt leuk. Samen koffie drinken overdag, lunchen en wandelen tussen de middag. Echt prima.
Dat gun ik jou ook.
Dankjewel dat je dat wilde delen. Gek genoeg maakt dat al jullie adviezen echter voor mij. Waardevoller.
Het is zó makkelijk om vanuit een anonieme stand een ander te komen vertellen wat deze beter zou kunnen doen. Maar komende van een vrouw die zelf heeft ervaren hoe het ook kan voelt zoveel echter. Dat zie ik helaas ook vrij weinig in mijn omgeving.
Ik zie stellen die binnen hun relatie behoorlijke moeite met elkaar hebben, langs elkaar heenleven. En mensen die alleen zijn komen te staan en uit pure ellende maar weer snel genoegen nemen met de volgende, want samen op de bank zitten is uiteindelijk gezelliger dan alleen. Of vrouwen die al tien jaar single zijn en klagen dat alle leuke mannen bezet zijn en dat je dan idd maar beter alleen kunt zijn (maar ondertussen blijven hopen op de wél leuke kerel). Dat geeft niet echt moed.
Ik weet van deze kerel heel veel vervelende dingen, waaronder dat gebrek aan daadkracht of vol voor iets durven gaan. Maar aan de andere kant heb ik ook goud in handen. Want er is niemand ter wereld die zover voor me gaat als hij doet. Hij zou eigenhandig een huis voor me bouwen als het nodig is. Als hij maar weet dat ik goed en veilig zit. Hij kwam eten brengen als ik het vergeten was mee te nemen (naar mijn werk) of kookt voor me als ik moe ben. Hij masseert mijn rug, heeft wekenlang voor me gezorgd toen ik een bepaalde ziekte had, waardoor ik een maand of vier aan bed gekluisterd was en nooit zonder ook maar 1 woord. Het is de meest ruggengraatloze boze lieverd. Ik haat hem (soms) en ik hou van hem (vaak) en oh wat kunnen we het elkaar moeilijk maken. Maar hij is allesbehalve een slechte man. Hij is een moeilijke man en ik ben een moeilijke vrouw. En dat is wat het is.
donderdag 26 november 2020 18:52
Hoi Diyer, ik ken je nog van 3 jaar terug uit het topic van een andere forummer.
Misschien gebeurt het wel en schrijf je er niet over, maar ik krijg erg het gevoel dat duidelijk is welke moeite jij doet (accepteren, relatie met schoonouders laten gaan, dochter bij hem laten met kerst). Maar wat doet hij voor jou?
Ik ben nog steeds single en niet op zoek, maar kan nu wel terugkijken en heb wel heel scherp het punt duidelijk waarop het bij 2 relaties mis ging: de gelijkwaardigheid verdween.
Als 1 iemand wel moeite doet, investeert, en de ander daarin achterblijft, is de relatie Niet gelijkwaardig. Het hoeven niet dezelfde investeringen zijn, maar beide partners moeten globaal evenveel moeite doen.
De narigheid met een langere relatie is, dat er patronen zijn ingeslopen en dat die behoorlijk zijn vastgeroest. Waardoor 1 van de 2 meer ruimte heeft om te doen wat ie wilt en minder te investeren ( deze is de nemer) en blijft er automatisch voor de ander minder ruimte en wordt deze de gever.
En na zoveel jaar lijkt het me erg lastig tot licht onmogelijk om dit te veranderen.
Als hij werkelijk de nemer is, zal hij de veranderingen moeten aanzwengelen.
Dan gaat er wat veranderen. Als jij dat blijft doen, blijven jullie patronen in stand en is het onmogelijk dat er iets verandert.
Misschien gebeurt het wel en schrijf je er niet over, maar ik krijg erg het gevoel dat duidelijk is welke moeite jij doet (accepteren, relatie met schoonouders laten gaan, dochter bij hem laten met kerst). Maar wat doet hij voor jou?
Ik ben nog steeds single en niet op zoek, maar kan nu wel terugkijken en heb wel heel scherp het punt duidelijk waarop het bij 2 relaties mis ging: de gelijkwaardigheid verdween.
Als 1 iemand wel moeite doet, investeert, en de ander daarin achterblijft, is de relatie Niet gelijkwaardig. Het hoeven niet dezelfde investeringen zijn, maar beide partners moeten globaal evenveel moeite doen.
De narigheid met een langere relatie is, dat er patronen zijn ingeslopen en dat die behoorlijk zijn vastgeroest. Waardoor 1 van de 2 meer ruimte heeft om te doen wat ie wilt en minder te investeren ( deze is de nemer) en blijft er automatisch voor de ander minder ruimte en wordt deze de gever.
En na zoveel jaar lijkt het me erg lastig tot licht onmogelijk om dit te veranderen.
Als hij werkelijk de nemer is, zal hij de veranderingen moeten aanzwengelen.
Dan gaat er wat veranderen. Als jij dat blijft doen, blijven jullie patronen in stand en is het onmogelijk dat er iets verandert.
donderdag 26 november 2020 19:26
Je mag er gerust vanuit gaan dat je medeforummers reageren vanuit goede bedoelingen. Het gaat er niet om jou die relatie uit te praten, echt niet. Ik heb jarenlang in een ongelijkwaardig huwelijk gezeten en het kostte echt veel kracht om daaruit te komen. Maar juist omdát ik daar uit ben, kan ik het nu van een afstand bekijken en behoorlijk precies mijn eigen aandeel in die ongelijkwaardigheid zien. En ik zie achteraf ook dat ik mezelf veel te lang en te vaak voor de gek heb gehouden: hij is lief en zorgzaam, hij maakt ontbijt voor me en hij vraagt wanneer ik weer thuiskom als ik weg ben.
Maar gelukkig had ik na mijn huwelijk een relatie die wel 100% goed zat en waar de nadelen niet met de voordelen verrekend moesten worden, want er waren geen nadelen. En ook nu weet ik wat ik van een relatie wil. Ik heb eisen waar ik niet meer vanaf zal wijken. Geheim gehouden (moeten) worden voor je schoonouders zou voor mij een no-go zijn. Dat daar überhaupt met of zonder peut over gediscussieerd moet worden, zou mij al te ver gaan. Je kan best nog een tijdje aan je partner en je situatie zagen en vijlen en polijsten, maar helemaal onvoorwaardelijk gelukkig ga je in deze relatie niet meer worden. En hoe eerder je dat inziet, des te meer tijd heb je om wél weer gelukkig te worden. Een poosje alleen zijn is NIET het einde van de wereld.
Maar gelukkig had ik na mijn huwelijk een relatie die wel 100% goed zat en waar de nadelen niet met de voordelen verrekend moesten worden, want er waren geen nadelen. En ook nu weet ik wat ik van een relatie wil. Ik heb eisen waar ik niet meer vanaf zal wijken. Geheim gehouden (moeten) worden voor je schoonouders zou voor mij een no-go zijn. Dat daar überhaupt met of zonder peut over gediscussieerd moet worden, zou mij al te ver gaan. Je kan best nog een tijdje aan je partner en je situatie zagen en vijlen en polijsten, maar helemaal onvoorwaardelijk gelukkig ga je in deze relatie niet meer worden. En hoe eerder je dat inziet, des te meer tijd heb je om wél weer gelukkig te worden. Een poosje alleen zijn is NIET het einde van de wereld.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
donderdag 26 november 2020 19:31
Hmm, goede vraag. Ik denk dat gever/nemer op zich wel in balans is. Zij het op hele andere terreinen. Mijn partner is de meest zorgzame van ons twee. Hij geeft liefde veelal in zorgen en dingen doen of maken voor ons. Terwijl ik meer ben van 'dat kun je zelf ook wel'. Dat gaat van hem naar mij, maar ook naar onze kinderen. Ik ben van oudsher meer de opvoeder en hij meer de verzorger. Ik heb meer dadendrang, hij meer zorgdrang.
Mijn partner is meer het zachte ei van ons tweeen en ik meer de baksteen. En dat is wel vrij eerlijk verdeeld.
Alleen zijn hoge ei vs mijn baksteen gehalte maakt ook dat ik meer spectacel verwacht. Ik ben de persoon van de knopen doorhakken, dingen oppakken, doen, geen woorden maar daden en bam met de vuist op tafel. Echt niet dat ik de hele tijd zo ben hoor haha. We zijn nl. op zich allebei wel rustig. Maar dan moet je dat meer lezen op momenten dat het moeilijk is of er dreigende conflicten zijn. Ik wil dingen benoemen, hij wil dingen verstoppen. Ik wil de koe bij de horens vatten, hij gaat liever een blokje om, ik maak ruzie als het nodig is, hij maakt ruzie met mij (maar niet met anderen). Ik ben blijkbaar veilig genoeg om wél ruzie mee te maken als hij zich tegen een muur gezet voelt.
Dus we zijn wel redelijk in balans que gelijkwaardigheid, maar ik zal gewoon écht voor mezelf moeten bedenken waar mijn persoonlijke grens ligt bij het ontlopen van zijn stressoren. Want die hebben uiteindelijk wél invloed op mijn leven. Zeker als ik mijn kerst of andere dagen ook moet gaan aanpassen, omdat hij allerlei angsten en onzekerheden heeft.
Mijn partner is meer het zachte ei van ons tweeen en ik meer de baksteen. En dat is wel vrij eerlijk verdeeld.
Alleen zijn hoge ei vs mijn baksteen gehalte maakt ook dat ik meer spectacel verwacht. Ik ben de persoon van de knopen doorhakken, dingen oppakken, doen, geen woorden maar daden en bam met de vuist op tafel. Echt niet dat ik de hele tijd zo ben hoor haha. We zijn nl. op zich allebei wel rustig. Maar dan moet je dat meer lezen op momenten dat het moeilijk is of er dreigende conflicten zijn. Ik wil dingen benoemen, hij wil dingen verstoppen. Ik wil de koe bij de horens vatten, hij gaat liever een blokje om, ik maak ruzie als het nodig is, hij maakt ruzie met mij (maar niet met anderen). Ik ben blijkbaar veilig genoeg om wél ruzie mee te maken als hij zich tegen een muur gezet voelt.
Dus we zijn wel redelijk in balans que gelijkwaardigheid, maar ik zal gewoon écht voor mezelf moeten bedenken waar mijn persoonlijke grens ligt bij het ontlopen van zijn stressoren. Want die hebben uiteindelijk wél invloed op mijn leven. Zeker als ik mijn kerst of andere dagen ook moet gaan aanpassen, omdat hij allerlei angsten en onzekerheden heeft.
donderdag 26 november 2020 19:38
Ik herken dat ruzie maken in mijn huidige relatie gewoon echt niet.
Man werkt,ik ook. Hij meer dan ik. Hij in loondienst, ik mijn eigen kantoor. Ik pak de derde shift meer en doe de boodschappen, hij doet het koken en stofzuigen.
Het grote verschil met jouw relatie is dat bij ons de een zijn tijd en leven niet meer waard is dan dat van de ander. We zijn samen een gezin, we zijn samen in dit huis en doen er samen alles aan om dat op rolletjes te laten lopen.
We overleggen, hebben een gezinskalender waar we de afspraken opschrijven en zo houden we rekening met elkaar en overleggen of iets kan of niet. We staan achter elkaar, vallen elkaar niet af, doen niets wat de ander kan schaden of kwetsen.
Gewoon, zoals je verwacht van volwassenen die liefde en respect voor elkaar hebben en samen het beste uit het leven willen halen. Niet tegen elkaar, maar met elkaar.
Man werkt,ik ook. Hij meer dan ik. Hij in loondienst, ik mijn eigen kantoor. Ik pak de derde shift meer en doe de boodschappen, hij doet het koken en stofzuigen.
Het grote verschil met jouw relatie is dat bij ons de een zijn tijd en leven niet meer waard is dan dat van de ander. We zijn samen een gezin, we zijn samen in dit huis en doen er samen alles aan om dat op rolletjes te laten lopen.
We overleggen, hebben een gezinskalender waar we de afspraken opschrijven en zo houden we rekening met elkaar en overleggen of iets kan of niet. We staan achter elkaar, vallen elkaar niet af, doen niets wat de ander kan schaden of kwetsen.
Gewoon, zoals je verwacht van volwassenen die liefde en respect voor elkaar hebben en samen het beste uit het leven willen halen. Niet tegen elkaar, maar met elkaar.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 26 november 2020 19:45
Prachtig gezegd Doreia. Zo voel ik het ook, geen gedoe en spanningen. Laat mij dan maar een saaie muts zijn, wel zo fijn.Doreia* schreef: ↑26-11-2020 18:20Ik heb ooit een vreselijk verrotte relatie gehad. Ik ben heel snel groot geworden zo gezegd.
Mijn huidige relatie is heerlijk rustig. Hij gaat altijd uit van het goede, niet van te kwader trouw of opzet. Net als ik, dus het is heerlijk ontspannen. Geen ruzie, gekwetstheid, niets. Gewoon, gewoon.
Nu met corona allebei thuis aan het werk en het is echt leuk. Samen koffie drinken overdag, lunchen en wandelen tussen de middag. Echt prima.
Dat gun ik jou ook.
donderdag 26 november 2020 19:46
Zat mensen hebben ervaringen met liefdes en exen en gedoe. Jij opent een topic over aanhoudend drama. Je komt meningen en advies vragen.diyer schreef: ↑26-11-2020 17:13Op zich best interessant hoor. Ik ben altijd geneigd meer van mensen aan te nemen als ik het gevoel heb als ze uit eigen ervaring kunnen spreken bijvoorbeeld. Daarom probeer ik vaak ook een stukje van mezelf mee te geven als ik op iemands topic reageer en het gaat bijv. over relaties. Omdat reacties van anderen niet altijd, maar vaak wel, gekleurd zijn door eigen ervaringen, frustraties of wat dan ook. Het gaat dus zelden alleen over mij, maar vaak ook over de teleurstelling of ervaring vd ander. Wel handig als je een advies op waarde probeert te schatten.
Adviezen in het verleden over 'hij gaat vreemd, zeker weten' gingen wat mij betreft bijna altijd over de ervaring vd ander en had helemaal niks met mijn situatie te maken.
Maar niet iedereen heeft zin in drama in relaties en vinden wat van jouw rol en denkwijze binnen die relatie. En om meer dan 1 logische reden. En allemaal ingeven door ervaringen of meer eigenwaarde ect.
Dat jij dat niet leuk vind om te horen is jouw probleem, niet die van de reageerders hoor.
donderdag 26 november 2020 19:49
Ik ben lang geleden gescheiden van de vader van mijn kinderen en de druppel om weg te gaan was dat ik verliefd werd op iemand anders. Mijn schoonouders hadden dus genoeg reden om boos te zijn op mij en niets meer met mij te maken te willen hebben. Mijn ex vond, na de eerste boosheid en verdriet, dat wij wel als ouders samen verder moesten. Daar horen dus ook opa’s en oma’s bij. Zijn ouders hadden veel moeite met bijvoorbeeld mij tegenkomen op de verjaardagen van hun kleinkinderen als ik die dag bij ex in huis was. Ze kwamen dan liever niet. Echter, toen het jaar erop een verjaardag bij mij thuis werd gevierd(vierden het niet apart) toen heeft ex aangegeven dat ze welkom waren maar dus wel bij mij en dat hij geen uitzondering ging maken en niet nogmaals de verjaardag bij hem thuis zou vieren. Schoonouders kwamen, net als andere familie, en het was reuze gezellig. Nu jaren later lachen we erom en vieren we verjaardagen met alle oude en nieuwe partners en (schoon)ouders. Kerst was vorig jaar met partner en ex met partner en opa en oma‘s. Het kan dus wel maar vergt van iedereen vergevingsgezindheid en jezelf opzij kunnen zetten. Als dat er niet is trek je aan een dood paard. Ik denk echt dat de eerste stap naar “normaal” contact duidelijkheid door, in dit geval, je partner is. Kerst vieren samen met zijn ouders kan maar dan wel of bij jullie als gezin of als gezin naar zijn ouders. Niet weer uitstellen naar volgend jaar maar nu duidelijkheid. Anders is het weer weglopen voor de confrontatie. Volgend jaar gaat het echt niet vanzelf beter.
Ik vind het trouwens knap dat je de relatie weer durft op te starten.
Ik vind het trouwens knap dat je de relatie weer durft op te starten.
donderdag 26 november 2020 19:53
Ik ken zo'n soort leven eerlijk gezegd niet. Mijn ouders waren altijd wel ergens elkaar aan het vermoorden. En idem voor de ouders van partner. In vergelijking met onze afstamming doen wij het al 300% beter.Jojanneke12 schreef: ↑26-11-2020 19:45Prachtig gezegd Doreia. Zo voel ik het ook, geen gedoe en spanningen. Laat mij dan maar een saaie muts zijn, wel zo fijn.
donderdag 26 november 2020 19:58
Waarmee ik het overigens niet heel fijn vind dat jullie dit hebben. Maar ik durf eerlijk gezegd niet te zeggen of ik dat ook in me heb. Niet alleen kijkend naar de ander, maar daarbij ook mezelf in ogenschouw nemende. Ik schrijf niet voor niets dat ook ik een moeilijke vrouw ben. Dat ben ik ook zonder partner. Ik vraag me af of het überhaupt mogelijk is om iemand te treffen die geen beschadigingen heeft en niet ook gillend gek wordt van mij.
